Το κείμενο αυτό αποτελεί μια αναλυτική ενημέρωση-τοποθέτηση πάνω στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το Σάββατο 02 Μάρτη στην πόλη των Χανίων, με αφορμή την εκδήλωση με τίτλο «Η Ρωμιοσύνη ενάντια στον ολοκληρωτισμό». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο Εργατικό Κέντρο Χανίων, κατόπιν έγκρισης του διοικητικού συμβουλίου του, με κεντρικό ομιλητή της εκδήλωσης τον Δημήτριο Νατσιό, πρόεδρο του χριστιανοφασιστικού κόμματος ΝΙΚΗ.
Για τον ρόλο του κόμματος ΝΙΚΗ, των φασιστικών μορφωμάτων, και τη συγκυρία
Το κόμμα ΝΙΚΗ, που εμφανίστηκε στο προσκήνιο στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, αποτελεί ένα χριστιανοφασιστικό μόρφωμα, που έχει τις ρίζες του στο εκκλησιαστικό παρακράτος με την υποστήριξη πολλών μονών και μοναχών του Αγίου Όρους. Πρόκειται για το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικο-θρησκευτικής συγκρότησης, που φιλοδοξεί να παίξει τον ρόλο ενός πολιτικού φορέα που θα εκπροσωπήσει τον εθνικό κορμό. Η ΝΙΚΗ είναι ένα κόμμα βαθιά εθνικιστικό, που επενδύει τον πατριωτικό λόγο του με αντισυστημικές φανφάρες, διαχέοντας την ξενοφοβία και τον αντιμουσουλμανισμό, μέσα από τις ανησυχίες για διάβρωση της πολιτισμικής ομοιογένειας του ελληνικού έθνους, εκφράζοντας παράλληλα ομοφοβικές θέσεις όπως π.χ. για το «δημογραφικό πρόβλημα» και την αποκατάσταση της «αγίας ελληνικής οικογένειας». Θέσεις που συνηγορούν στη δαιμονοποίηση του γυναικείου σώματος και την εργαλειοποίησή του ως μηχανή αναπαραγωγής του έθνους, για τη δημιουργία μιας ετεροκανονικής κοινωνίας φυλετικής καθαρότητας, που θα εξυπηρετεί το «καταστατικό τρίπτυχο»της ελληνικής εθνικής ιδεολογίας – το πάλαι ποτέ «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Θέσεις που διαρκώς και εσκεμμένα ξεχνούν την ενδοοικογενειακή βία, τις κακοποιήσεις και τις γυναικοκτονίες.
Η καθήλωση της Χρυσής Αυγής από το ελληνικό κράτος άφησε ένα κενό πολιτικής εκπροσώπησης στον χώρο της ακροδεξιάς, επαναφέροντας μεγάλο μέρος του εθνικού κορμού στη «σοβαρή δεξιά» της ΝΔ. Είναι εμφανής τα τελευταία χρόνια η προσπάθεια κάλυψης αυτού του κενού, με τις διάφορες φασιστικές γκρούπες που εμφανίζονται, από την Ελληνική Λύση, μέχρι τους Σπαρτιάτες και το ΝΙΚΗ. Οι φασίστες επιχειρούν να ξαναβγούν από τις τρύπες τους, να διαχύσουν στην κοινωνία τα δηλητήρια του ρατσισμού, της ομοφοβίας – του μίσους για το διαφορετικό / μη κανονικό σώμα.
Στην ολοκληρωτική επίθεση που δεχόμαστε σε κάθε επίπεδο της ζωής μας μέσα από την νεοφιλελεύθερη επέλαση του καπιταλισμού, ο εθνικισμός παίζει πολύ συγκεκριμένο ρόλο: Τοποθετώντας στο επίκεντρο τη φαντασιακή κοινότητα του έθνους, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εκάστοτε αφήγησης, εξισώνει ολόκληρα τμήματα του πληθυσμού υπό την ενότητά της (εθνική ενότητα), και αντίστοιχα ισοπεδώνει όλες τις υπόλοιπες ταυτότητες, θέσεις και ιδεολογίες. Οι ταξικοί διαχωρισμοί και ο κοινωνικός ανταγωνισμός αποκρύπτονται, χωρίς ποτέ να παύουν να υφίστανται βέβαια, και ως εκ τούτου διατηρούνται πάντα προς όφελος της κυριαρχίας. Ο εθνικισμός, και ο φασισμός κατ’ επέκταση, εισάγουν διαχωρισμούς ανάμεσα στα εκμεταλλευόμενα υποκείμενα, υπονομεύοντας την ενότητα στη βάση της κοινής εκμετάλλευσης, εξυπηρετώντας έτσι την ομαλή και ανεμπόδιστη συνέχισή της.
Σε αυτό το σημείο είναι κρίσιμο να υπενθυμίσουμε πως αστική δημοκρατία και φασισμός είναι συμπληρωματικά πολιτικά συστήματα – όχι εχθρικά, όπως ευαγγελίζεται η καθεστωτική ιδεολογία. Η πρόσφατη ιστορία της χώρας έχει πληθώρα παραδειγμάτων άλλωστε, όπου τα πολιτικά αδιέξοδα της δημοκρατίας προσπερνιόντουσαν από τις δρομίσιες λύσεις των νεοναζί. Πλέον ενδεικτική είναι η περίοδος των αντιμνημονιακών ταραχών, όπου οι φασίστες δρούσαν ως εφεδρεία και σε αγαστή συνεργασία με τις δυνάμεις καταστολής απέναντι στις διάχυτες κοινωνικές αντιστάσεις, μέσα από τη δολοφονική δράση των ταγμάτων εφόδου, πάντα με την πολιτική νομιμοποίηση του ελληνικού κράτους. Την ίδια ώρα που διεκδικούσαν κομμάτι του δρόμου, το ελληνικό κράτος ενσωμάτωνε σταδιακά τα προτάγματά τους. Από τις επιχειρήσεις σκούπα στις πολυεθνικές γειτονιές του κέντρου της αθηναϊκής μητρόπολης («Ξενιος Ζευς», 2012), τη διαπόμπευση των οροθετικών σεξεργατριών (2012), την εντεινόμενη αστυνομική επιτήρηση και καταστολή, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες από μπάτσους, τα πολύνεκρα ναυάγια στα νερά της Μεσογείου (Φαρμακονήσι 2014, Πύλος 2023) ,τις επαναπροωθήσεις και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ-ρι-ών, μέχρι την καλλιέργεια του εθνικισμού και του μιλιταρισμού και τη συμμετοχή στις δολοφονικές στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, ο φασισμός είναι ντυμένος στα χρώματα της δημοκρατίας, και εκπροσωπείται από τον κρατικό μηχανισμό.
Τα γεγονότα
Από τη στιγμή, λοιπόν, που ενημερωθήκαμε για τη διεξαγωγή της εκδήλωσης των χριστιανοφασιστών, αποφασίσαμε να αποκλείσουμε το Εργατικό Κέντρο, με σκοπό την ακύρωσή της. Ως αναρχικοί/ές, αντιφασίστ(ρι)ές βρεθήκαμε έξω από το κτήριο από τις 16:00, για να μην πάρουν σπιθαμή δημόσιου χώρου οι φασίστες, αναρτώντας πανό που έγραφε «(Χριστιανο)φασίστες στις τρύπες σας – Η ρωμιοσύνη είναι ολοκληρωτισμός». Μετά από δημόσιο κάλεσμα που ακολούθησε, η αντιφασιστική συγκέντρωση πλαισιώθηκε από περίπου 60 άτομα (μεταξύ των οποίων μέλη σωματείων του Εργατικού Κέντρου), που φώναζαν αντιφασιστικά και αντισεξιστικά συνθήματα, συνθήματα ενάντια στην ομοφοβία, στηλιτεύοντας παράλληλα τον ρόλο που έπαιξε το Εργατικό Κέντρο.
Μισή ώρα περίπου πριν την επίσημη έναρξη της εκδήλωσης, η συγκέντρωση απωθήθηκε από αστυνομικές δυνάμεις με κρότου-λάμψης και δακρυγόνα. Η περιφρούρηση κράτησε αμυντική στάση, έχοντας ως προτεραιότητα τη διασφάλιση της ακεραιότητας του συλλογικού σώματος. Οι μπάτσοι πραγματοποίησαν 3 προσαγωγές, και τα συντρόφια αφέθηκαν ελεύθερα μιάμιση ώρα αργότερα.
Η εκδήλωση των χριστιανοφασιστών πραγματοποιήθηκε με τον μόνο τρόπο που ήταν δυνατό να συμβεί – με τη συνδρομή των αστυνομικών δυνάμεων, που για ακόμα μια φορά λειτούργησαν ως μπράβοι των φασιστών. Μετά την απελευθέρωση των προσαχθέντων, η συγκέντρωση που μέχρι τότε παρέμενε στο σημείο, κινήθηκε με πορεία, από κοινού με τα 3 συντρόφια, στο κέντρο της πόλης, καταλήγοντας στον κατειλημμένο λόφο Καστέλι.
Οι προσαγωγές
Κρίνουμε σημαντικό να αναδείξουμε κάποια σημεία από την προσαγωγή των 3 συντροφιών, ώστε να καταγραφούν στον δημόσιο λόγο.
Μετά την απώθηση της αντιφασιστικής συγκέντρωσης, το σώμα ανασυντάχθηκε και στάθηκε πλησίον του Εργατικού Κέντρου, απέναντι από τους παρατεταγμένους μπάτσους. Η συγκέντρωση έμεινε μέχρι τις 19:00, αφενός για να δοθεί το πολιτικό στίγμα απέναντι από τους χριστιανοφασίστες, και αφετέρου ως πίεση να αφεθούν ελεύθερα τα συντρόφια.
Στο πλαίσιο ερωτήσεων για το καθεστώς κράτησης των 3 ατόμων από εκπροσώπους σωματείων που μετέχουν στο Εργατικό Κέντρο, ο Διευθυντής της Ασφάλειας Χανίων, Παρασκευάς Χηνόπουλος, πρότεινε ανταλλαγή των 3 συντροφιών με συγκεκριμένο μέλος της περιφρούρησης, που συμμετείχε ενεργά στην υπεράσπιση της συγκέντρωσης. Στην πορεία των διαπραγματεύσεων, το αίτημά του μετατοπίστηκε στην αποχώρηση της συγκέντρωσης από το σημείο.
Η «πρόταση» αυτή είναι αξιοσημείωτη καθώς αντιμετωπίζει τις προσαγωγές ως ομηρίες, και τα σώματα των αιχμαλώτων ως πεδία ανταλλαγής και διαπραγμάτευσης. Ταυτόχρονα, ως κίνηση επιχειρεί να δοκιμάσει τα συντροφικά αντανακλαστικά, και να ενεργοποιήσει έναν μηχανισμό κοινωνικού αυτοματισμού και ρουφιανέματος, που από την πλευρά των μπάτσων περιέχει αποκλειστικά πολιτικά διακυβεύματα: Αρχικά τη στοχοποίηση της οργανωμένης κινηματικής παρουσίας στον δρόμο, και μεταγενέστερα την απομάκρυνση της πολιτικής συγκέντρωσης από ένα πεδίο έντασης και ανταγωνισμού.
Από την πλευρά μας, δεν πρόκειται ποτέ να μπούμε στη διαδικασία να ζυγίσουμε συντρόφια, και να έρθουμε σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τους μπάτσους. Οι απαντήσεις μας δόθηκαν και θα δοθούν συλλογικά.
Το Εργατικό Κέντρο Χανίων
Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Χανίων, Γιάννης Μανωλικάκης, και το Διοικητικό Συμβούλιο έδωσαν χώρο και βήμα στους φασίστες να αναπτύξουν δημόσια και με άνεση το ομοφοβικό, εθνικιστικό και μισογύνικο δηλητήριό τους. Πρόκειται για την ίδια διοίκηση που είχε παραχωρήσει τον χώρο τον Φεβρουάριο του 2020 σε εκδήλωση της Ελληνικής Λύσης, με ομιλητή τον πρόεδρό της Κυριάκο Βελόπουλο.
Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για τον ρόλο που παίζουν τα εργατικά κέντρα τη σήμερον ημέρα, και τα όρια που έχει ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός και οι καρεκλοκένταυροι επαγγελματίες εργατοπατέρες, που πάντα περιστέλλουν τις εργατικές διεκδικήσεις, και λειτουργούν υπέρ των αφεντικών. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε πως έστω και σε συμβολικό επίπεδο οι φασίστες κάθε είδους δεν θα έπρεπε να έχουν θέση σε εργατικούς χώρους. Η ταξική ενότητα, άλλωστε, ως ένα εκ των βασικών διεθνιστικών προταγμάτων του εργατικού κινήματος καμία σχέση δεν έχει με την ιδεολογία των φασιστικών μορφωμάτων. Η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου είναι υπόλογη στο τοπικό –και όχι μόνο– κίνημα για την παραχώρηση αυτή.
Ταυτόχρονα είναι υπόλογη και για την εκκωφαντική απουσία της από την απεργία για τον ένα χρόνο από την κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη. Η αποχή από το κάλεσμα σε απεργία δεν άφησε τη δυνατότητα σε πολλούς κλάδους εργαζομένων να συμμετάσχουν στη διαδήλωση. Ως επιστέγασμα αυτού ήρθε η φιλοξενία του προέδρου της ΓΣΕΕ, Γιάννη Παναγόπουλου, του μεγαλύτερου εχθρού δηλαδή των εργατικών αγώνων, δύο ημέρες μετά τα γεγονότα με το ΝΙΚΗ. Ακόμα μία ενδεικτική κίνηση για τη σχέση που θέλει να έχει με την εργατική τάξη η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου.
Αντί επιλόγου…
Οραματιζόμαστε και αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο χωρίς κανενός είδους καταπίεση και εκμετάλλευση. Για έναν κόσμο που η εξουσία σε κάθε της μορφή δεν θα υφίσταται. Έναν κόσμο που το έθνος-κράτος δεν θα ταξινομεί τους ανθρώπους σε νόμιμους και λαθραίους, και δεν θα ιεραρχεί τις φυλές σε προνομιούχες και υποδεέστερες. Έναν κόσμο που καμία θρησκεία δεν θα σπέρνει τον φόβο και τον φανατισμό στον πληθυσμό. Έναν κόσμο χωρίς ιδιοκτησία, όπου οι άνθρωποι δεν θα ιεραρχούνται σε πλούσιους και φτωχούς. Έναν κόσμο που ο σεβασμός στην αυτοδιάθεση του σώματος θα είναι αυτονόητος. Που το σώμα δεν θα οφείλει να επιτελεί κανέναν ρόλο, και να υπηρετεί κανένα πρότυπο, και ως εκ τούτου δεν θα διακρίνεται σε κανονικό και μη κανονικό. Έναν κόσμο που ο σεβασμός στη σεξουαλικότητα θα είναι εξίσου αυτονόητος. Που η λογική δεν θα γεννάει καμία τρέλα και καμία διαστροφή.
Οραματιζόμαστε και αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο που λειτουργεί με βάση την αλληλεγγύη και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, μέσα από την οριζόντια και αντιιεραρχική οργάνωση της καθημερινότητας.
Για όλους αυτούς του λόγους βρεθήκαμε έξω από το Εργατικό Κέντρο, και θα το κάνουμε κάθε φορά που οι φασίστες επιδιώκουν να καταλάβουν σπιθαμή γης στον δημόσιο χώρο. Για την ατομική και κοινωνική χειραφέτηση. Για έναν κόσμο που χωράει όλους τους κόσμους.
ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΑΛΗΤΕΣ ΛΕΡΕΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ
ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΝΑΖΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΑΓΑΖΙ
(ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ)ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ
αναρχικοί/ές, αντιφασίστ(ρι)ές