Κυκλοφορούμε την δήλωση του Alfredo Cospito κατά την ακρόαση της 19ης Ιουνίου στο Εφετείο του Τορίνου για τον υπολογισμό των ποινών κατά του ιδίου και της Anna Beniamino ως μέρος της δίκης Scripta Manent. Ο σύντροφος συνδέθηκε μέσω τηλεδιάσκεψης από την φυλακή Bancali στο Sassari (όπως είναι γνωστό, οι κανονισμοί δεν απαιτούν την αυτοπρόσωπη παρουσία). Οι αναπαραγωγές και η καταδίκη εναντίον των συντρόφων αναβάλλονται σε μια μεταγενέστερη ακρόαση που έχει προγραμματιστεί για την Δευτέρα 26 Ιουνίου, στις 12 το μεσημέρι, η οποία θα διεξαχθεί επίσης στο δικαστήριο του Τορίνου.
Alfredo Cospito: Δήλωση στην ακρόαση της 19ης Ιουνίου 2023 στο Εφετείο του Τορίνο
Αυτή η δήλωσή μου είναι στενά συνδεδεμένη με την δίκη, διότι σχετίζεται με την κυρωτική αντιμετώπιση που με επιβάλλετε. Μια κυρωτική αντιμετώπιση που είναι αντισυνταγματική και αντιφάσκει με τους δικούς σας νόμους. Μια κυρωτική αντιμετώπιση, το 41 bis, που διαστρεβλώνει την ίδια την σημασία της φυλάκισής μου, επιβάλλοντάς με σε μια άσκοπη μομφή που περιορίζει το δικαίωμά μου στην άμυνα.
Είναι προφανές στους πάντες με ποιον τρόπο η δίκη μου έχει χρησιμοποιηθεί ως ένα είδος ροπάλου απο ένα πολιτικό κόμμα, «η κυβέρνηση,» ενάντια σε ένα άλλο πολιτικό κόμμα, η λεγόμενη «αντιπολίτευση.» Η μεταγωγή τελευταίας στιγμής από το ένα τμήμα στο άλλο εν αναμονή της άφιξης των κοινοβουλευτικών PD είναι ένα τρανό παράδειγμα. Αυτό δείχνει πως έχουν εκμεταλλευτεί το DAP και το 41 bis για πολιτικούς σκοπούς.
Αυτά τα γεγονότα συνδέονται στενά με αυτή τη δίκη επειδή είναι προϊόν της προηγούμενης πολιτικής δυναμικής που οδήγησε σε δυσανάλογη δίωξη και καταδίκη για πολιτική σφαγή. Το να έκλεινα το στόμα μου τώρα, την μοναδική φορά που μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, θα σήμαινε ότι θα υποστήριζα αυτήν την επικίνδυνη και ολοκληρωτική στροφή. Πριν μιλήσω για το Fossano και την λεγόμενη «σφαγή» (αν και δεν υπάρχουν και πολλά για να πω, θα αρκούσε να δούμε τις εικόνες της ζημιάς της φοβερής έκρηξης) για μόλις δύο λεπτά θα πρέπει να αναφερθώ σε τρεις θανάτους, δύο εκ των οποίων είμαι κατά κάποιον τρόπο υπεύθυνος, ο τρίτος θάνατος, αυτός του Cosimo συνέβη στο κλινικό κέντρο του Opera, σε θάλαμο του 41 bis.
Είναι όλοι θάνατοι που συνδέονται με την περίπτωσή μου επειδή συνδέονται με την ατιμωρησία του καθεστώτος στο οποίο έπρεπε να ανγωνίζομαι και να επιβιώσω για ένα χρόνο τώρα για να μην υποκύψω. Δεν μπορώ να παραμείνω σιωπηλός, το χρωστάω σε εκείνους που καταδικάστηκαν σε θάνατο κλειδωμένοι σε αυτό το κλινικό κέντρο, το χρωστάω σε εκείνους που τους έχουν αφήσει να πεθάνουν και σε εκείνους που αυτή τη στιγμή στη φυλακή Sassari αφήνουν να πεθάνουν για να κάνουν τις φωνές τους να ακουστούν. Το χρωστάω στον Domenico Porcelli, ο οποίος βρισκόταν σε απεργία πείνας για τέσσερις μήνες. Στο πλευρό του είναι τα παιδιά του και η Maria Pintus, η δικηγόρος του. Υποστηρικτές του είναι εκείνοι οι λίγοι αναρχικοί, κομμουνιστές και επαναστάτες για την ανεξαρτησία της Σαρδηνίας, οι οποίοι με κόστος την φυλάκιση και την καταστολή αγωνίζονται εναντίον του 41 bis. Ο Domenico για το κράτος είναι ένας μαφιόζος, άρα ένας αναλώσιμος που δεν μπορεί να υποστηριχθεί, δεν ισχύει το σύνταγμα για αυτόν. Για αυτόν, δεν υπάρχει καμία γλυκανάτη πασαρέλα πολιτικών, καμία προσοχή από τα ΜΜΕ. Είμαι σίγουρος ότι ο Domenico δεν θα γίνει πρωτοσέλιδο ακόμα και όταν είναι νεκρός. Όπως, άλλωστε, έχει ήδη συμβεί σε δύο φτωχές ψυχές που πέθαναν η μία μετά την άλλη σε απεργία πείνας στις φυλακές Augusta. Και για το οποίο αισθάνομαι υπεύθυνος, γιατί επηρεασμένοι από την τρέλα των ΜΜΕ που ακολούθησε την απεργία μου έπαιξαν στοίχημα γλιστρώντας γρήγορα στον θάνατο. Ο θάνατός τους δεν προκάλεσε σάλο, τους τύλιξε μια συνένοχη και άσεμνη σιωπή. Ένας από αυτούς ήταν Ρώσος υπήκοος και απλώς ζητούσε τον επαναπατρισμό του. Φανταστείτε τι θα είχε συμβεί αν ήταν ένας Ιταλός που είχε πεθάνει από την πείνα σε μια Ρωσική φυλακή – οι ανθρωπιστικές ενώσεις και τα ΜΜΕ θα είχαν κάνει χαμό. Αντίθετα, ο θάνατός του πέρασε απαρατήρητος, η αδιαφορία ήταν ολοκληρωτική, αποκαλύπτοντας το υποκριτικό, ρατσιστικό, ιμπεριαλιστικό πρόσωπο της Δύσης. Το υπικριτικό πρόσωπο του ίδιου ηθικού κράτους που για να κρατήσει κρυφές τις παλιές του συνενοχές κρατά το φρικιαστικό τσίρκο 41 bis. Ένα φανερό μυστικό που αντιστέκεται εδώ και 30 χρόνια, που κανείς δεν έχει το κουράγιο να το αντιμετωπίσει, όποιος το αγγίξει πεθαίνει… και που θα λήξει όταν το θελήσουν αυτοί που το συνέλαβαν, μόνο όταν ο τελευταίος μάρτυρας αυτής της συμφωνίας μεταξύ του Κράτους και της Μαφίας είναι νεκρός και θαμμένος μέσα σε αυτά τα τείχη.
Κάποιες φορές έχω αμφιβολία ότι είναι το ίδιο το σύστημα που θέλει να μιλήσει, γιατί αλλιώς να γίνει η μεταγωγή στο Opera σε αυτό που ο NOrdio είχε το θάρρος να περιγράψει ως μια ιατρική εγκατάσταση αριστείας. Μια χαοτική και θανατηφόρα παραγκούπολη όπου οι ηλικιωμένοι και οι ετοιμοθάνατοι είναι αφημένοι στην μοναξιά περιμένοντας τον θάνατο. Σε αυτό το υποείδος ιδρύματος, στους διαδρόμους βρέχει, το καλοκαίρι πεθαίνεις από την ζέστη, ο κλιματισμός δεν λειτουργεί, τον χειμώνα πεθαίνεις από το κρύο. Στα παράθυρα, στόματα λύκων, κατσαρίδες, μυρμήγκια, κουνούπια κάνουν σαν τρελά, βασανίζοντας ανθρώπους που είναι κατάκοιτοι, παράλυτοι, ηλικιωμένοι, ετοιμοθάνατοι, τυφλοί.
Μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου του 2022, σε ένα κλινικό κέντρο που μπορεί να «στεγάσει» 12 άτομα, έξι δεν τα κατάφεραν, δεν επέζησαν. Αν είσαι τυχερός λίγες μέρες ή ώρες πριν πεθάνεις, μεταφέρεσαι στο νοσοκομείο όπου η θεραπεία είναι πιο ανθρώπινη, αλλά όπου πεθαίνεις πάντα ανάμεσα σε αγνώστους χωρίς τη στοργή των αγαπημένων σου προσώπων. Όλα στηρίζονται στους ώμοπυς των αγοριών και των κοριτσιών που φροντίζουν για το καθάρισμα και για την φασαρία των πάνων και των φαρμάκων, και των νοσοκόμων που προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό, αλλά είναι λίγοι. Ο υπεύθυνος γιατρός μεταθέτει την ευθύνη στις νοσοκόμες, λέγοντας συχνά ότι είναι άρρωστος, κάτι που είναι αρκετά ελεεινό. Φυσικά, για τους κρατούμενους σε επισφαλείς καταστάσεις υγείας όπου αρκεί να παραμεληθούν λίγο περισσότερο για να σε δουν να γλιστράς μέχρι θανάτου, οι αντιρρήσεις από τους αρρώστους είναι σπάνιες. Αλλά μερικοί ατρόμητοι κρατούμενοι διαμαρτυρήθηκαν και τα δικαστήρια απέδειξαν ότι είχαν δίκιο, αλλά μιλώντας για το 41 bis, έναν τελείως διαφορετικό κόσμο και παιδιά ενός κατώτερου θεού, όλα έχουν παραμείνει ίδια.
Κανείς δεν πρέπει να πεθαίνει απομονωμένος σε ένα κελί, κάτω από το κρύο βλέμμα μιας κάμερας που τον κινηματογραφεί στο δωμάτιο 24 ώρες το 24ωρο. Όπως συνέβη τον Ιούνιο του 2022 στον Cosimo Di Lauro. Αυτός ο τρόφιμος πέθανε από πείνα, δεν έκανε απεργία πείνας, απλά είχε σταματήσει να πίνει και να τρώει, σύμφωνα με μαρτυρίες που έχω ακούσει, και όχι μόνο από κρατούμενους, «δεν είχε το μυαλό του». Ένα πρωί ο φρουρός τον βρίσκει νεκρό, παρακολουθούμενος στο κελί του από βιντεοκάμερα, η οδύνη του μαγνητοσκοπούνταν χωρίς κανείς να σηκώσει ούτε ένα δάχτυλο. Ο Di Lauro ποτέ δεν έφτασε στο νοσοκομείο, σε αντίθεση με τον δικό σας που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με την παραμικρή ένδειξη ασθένειας, παρόλο που η ζωή του δεν κινδύνευε άμεσα. Ο Cosimo, ένας απλός «μαφιόζος», και επίσης, ανίκανος να υποστηρίξει και να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, αφέθηκε να πεθάνει. Άνοιξε έρευνα, λήφθηκαν μαρτυρίες, μεταξύ των οποίων και αυτές ενός θαρραλέου κρατούμενου, αλλά όλα συγκαλύφθηκαν, τουλάχιστον μέχρι σήμερα…
Έχω δει τόσα πολλά πράγματα στον ένα χρόνο που είμαι στο 41 bis. Δεν είναι μόνο θάνατοι που συγκαλύπτονται, αλλά μπορεί να συμβεί να γίνεται κατάχρηση του 41 bis και για άλλους σκοπούς. Και αυτή η «κατάχρηση» συγκαλύφθηκε. Προς συγκάλυψη είναι η πολύ σαφής χρήση του DAP από την κυβέρνηση για να επιτεθεί στην λεγόμενη «αντιπολίτευση.» Μιλάω για την παρέλαση των βουλευτών του PD στο Sassari και την εργαλειακή χρήση από την κυβέρνηση των ενημερώσων της DAP που με αφορούσαν για να γίνει επίθεση στο PD. Για να αναφέρω κάτι, η ηλίθια τοποθέτηση των Fratelli d’Italia στο κοινοβούλιο. Ενδεικτική είναι η μετάθεσή μου λίγες μέρες πριν την άφιξη των βουλευτών (είμαι σίγουρος ότι το γνώριζε αυτό η κυβέρνηση) από ένα «ήσυχο» τμήμα όπου περνούσα τις μέρες μου μοναχικά σε ένα τμήμα όπου στην στρεβλή άποψη του DAP υπήρχαν τα «μεγάλα» χαρτιά, τα λεγόμενα αφεντικά. Οι οποίοι είπαν παρεμπιπτόντως ότι έκαναν ό, τι μπορούσαν για να με πείσουν να σταματήσω την απεργία, και που στην συνέχεια διαπομπεύτηκαν στα ΜΜΕ εξ αιτίας μου. Κανείς δεν θα βγάλει απ’ το μυαλό μου ότι το DAP «εμπνεύστηκε» από την κυβέρνηση. Αμέσως μετά την επίσκεψη των βουλευτών, το τμήμα διαλύθηκε και μεταφέρθηκα στο Opera.
Πόσες αφελείς παγίδες μου είχαν στηθεί που στη συνέχεια γύρισαν μπούμερανγκ στο ίδιο το σύστημα Η κατάσχεση δικαστικών σημειώσεων που μετατράπηκαν σε pizzini[1], η γελοία κατηγορία για συμμαχία μεταξύ Μαφίας και αναρχικών, η σουρρεαλιστική κατηγορία ότι προσποιούμαι ότι απεργώ.
Η πεποίθηση που έχω σχηματίσει τον περασμένο χρόνο είναι ότι το 41 bis δεν έχει πραγματικό στόχο να σπάσει το φαινόμενο των εγκληματικών οργανώσεων. Αλλά για να φιμώσει μια γενιά μαφιόζων, που το κράτος πριν από 30 χρόνια χρησιμοποίησε και μετά πρόδωσε. Κλειδόνοντάς τους εδώ μέχρι να πεθάνουν, κλείνοντας τα στόματά τους για πάντα, και αυτό οφείλεται στον φόβο ότι μόλις βγουν έξω, τότε τα σκοτεινά μυστικά της δημοκρατίας μπορούν να αποκαλυφθούν. Αυτό είναι, όπως είπα, το φανερό μυστικό πίσω από το από το ανέγγιχτο αυτού του καθεστώτος.
Το 41 bis θα αρθεί όταν πεθάνει ο τελευταίος άβολος μάρτυρας εκείνης της εποχής. Αυτό, φυσικά, αν δεν επεκταθεί και στο υπόλοιπο του λεγόμενου «συστήματος δικαιοσύνης», η βαρβαρότητα τείνει να είναι αχαλίνωτη και μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο. Μεταξύ Μαφίας και Κράτους υπάρχουν πολλές ομοιότητες, ηγεμονική βούληση, μονοπώλιο βίας, ιεραρχία, αυταρχισμός. Αλλά μετά, όταν μπήκα εδώ, συνειδητοποίησα ότι εκτός από αυτά τα αναμφισβήτητα κοινά χαρακτηριστικά υπάρχει ένα είδος «προπατορικού αμαρτήματος» που χρειάζεται ένα ελευθεροκτόνο σύστημα όπως το 41 bis για να συγκρατήσει τα κομμάτια, χωρίς το οποίο το σύστημα ως σύνολο θα καταρρεύσει. Σε αυτό ακριβώς συνίσταται το ανέγγιχτο του 41 bis, έχει γίνει το νευρικό κέντρο ολόκληρου του ολοκληρωτικού δημοκρατικού συστήματος, το αληθικό πρόσωπο της Ιταλικής δημοκρατίας.
Για τα υπόλοιπα τι να πω… τίποτα δεν έχει αλλάξει, κατασχέθηκαν φωτογραφίες των γονιών μου πριν από ένα χρόνο εδώ στο Sassari, και επέστρεψαν με σφραγίδα λογοκρισίας κατά την άφιξή μου στο Opera, και πάλι τις κράτησαν κατά την άφιξη μου στο Sassari. Απαγορεύεται η μουσική, το αίτημά μου να αγοράσω ένα CD player απορρίφθηκε από τη διεύθυνση της φυλακής. Προφανώς τα βιβλία και η μουσική εξακολουθούν να θεωρούνται από το DAP ως κάτι ανατρεπτικό, και έχουν δίκιο βασικά.
Από τότε που είμαι στο 41 bis δεν έχω αγγίξει ούτε ένα φυλλαράκι γρασιδιού, ένα δέντρο, ένα λουλούδι, μόνο τσιμέντο, κάγκελα και τηλεόραση. Τους τελευταίους μήνες με μεγάλη δυσκολία κατάφερα να αγοράσω μόνο ένα βιβλίο, και αυτό μόνο επειδή τα ΜΜΕ μιλούσαν για εμένα. Συνεντεύξεις μόνο μια φορά το μήνα με το γυαλί και τη μεταλλική φωνή των θυροτηλεφώνων. Οι αδερφές και ο αδερφός μου, που είναι οι μόνοι που μπορούν να με επισκεφτούν, έρχονται κατά την άφιξή τους με τα τατουάζ και τα σκουλαρίκια τους κερωμένα επειδή μπορεί να εποικοινωνήσουν με κωδικοποιημένα μηνύματα μέσω των σχεδίων των τατουάζ.
Ωστόσο, αυτά τα παράπονά μου γίνονται γελοία μετά από όσα είδα στο κλινικό κέντρο στο Opera. Έχω δει με τα μάτια μου το κράτος να ισχυρίζεται ότι επιβάλλει ηθικά τον νόμο των αντίποινων σε ηλικωμένους και αρρώστους, αβοήθητους και ημίτρελους.
Το αφελές αίτημά μου για βιβλία, μουσική, αναρχικά, επιστημονικά και ιστορικά περιοδικά και ένα γκαζόν για να τρέξω και μερικά δέντρα γίνονται αστεία, σχεδόν αηδιαστικά. Το συνειδητοποιώ αυτό.
Να καταργηθεί το 41 bis.
Σας ευχαριστώ, σύντροφοι.
Πάντα για την αναρχία.
PDF (στα Ιταλικά): Dichiarazione all’udienza del 19 giugno 2023 presso la corte d’assise d’appello di Torino
[1] Σχόλιο της Δ.Ο. ΕΗΦ: Pizzino (pizzini στον πληθυντικό) είναι μια Σικελιανή λέξη που σημαίνει «χαρτάκι». Η λέξη αναφέρεται σε μικρά κομμάτια χαρτιού που χρησιμοποιεί η Μαφία για κωδικοποιημένη επικοινωνία.
Κυκλοφορούμε τη δήλωση της Anna Beniamino στην ακρόαση της 19ης Ιουνίου στο εφετείο του Τορίνο σχετικά με τον υπολογισμό των ποινών της ιδίας και του Alfredo Cospito στο πλαίσιο της δίκης Scripta Manent. Η συντρόφισσα συνδέθηκε μέσω τηλεδιάσκεψης από τη φυλακή Rebibbia στη Ρώμη (οι κανονισμοί δεν απαιτούν αυτοπρόσωπη παρουσία). Οι αναπαραγωγές και η καταδίκη σε βάρος των συντρόφων αναβάλλονται για μεταγενέστερη ακρόαση που έχει προγραμματιστεί για τη Δευτέρα, 26 Ιουνίου, στις 12 το μεσημέρι, επίσης στο δικαστήριο του Τορίνο.
Ana Beniamino: Δήλωση στην ακρόαση της 19ης Ιουνίου 2023 στο Εφετείο του Τορίνο
Μετά από χρόνια δικών, δεκάδων ακροάσεων, δεν έχω βαρεθεί να επαναλαμβάνω όσα έχω δηλώσει μέχρι τώρα, για να επιβεβαιώσω κάποιες απλές και ταυτολογικές αλήθειες, ενάντια στην άσκηση του ψεύδους που διαπράττεται με επιστημονική μέθοδο στις δικαστικές αίθουσες.
Οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές. Οι αναρχικοί δεν είναι μαζικοί δολοφόνοι, ούτε καν υπερασπίζονται ενέργειες μαζικών δολοφονιών.
Οι σφαγές που έχουν διαπραχθεί σε αυτή τη χώρα ήταν ο δηλητηριασμένος καρπός της διαπλοκής της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, όσο το δυνατόν πιο μακριά από την αντιεξουσιαστική σκέψη και πρακτικές.
Βρισκόμαστε σε μια πολιτική διαδικασία για την οποία δεν ισχύει η πραγματικότητα των γεγονότων αλλά η δύναμη των υποδείξεων, όσο πιο αφύσικη και αξιωματική είναι η κατηγορία, τόσο πιο μάταιη η υπεράσπιση.
Συνεχίζετε να φλυαρείτε για σφαγές, αλλά η πραγματική είναι αυτή που γίνεται στην πραγματικότητα των γεγονότων. Έχετε εφεύρει αναρχικά «αφεντικά», «ενώσεις» που λειτουργούν σποραδικά ή που είναι δομημένες σαν Κινέζικα κουτιά στα οποία δεν είναι καν ξεκάθαρο πλέον ποια είναι τα δοχεία και ποια τα περιεχόμενα, «πιθανολογική» γραφική τεχνογνωσία για να αποδώσετε τα γεγονότα, με το πιο τελευταίο χρονικά να είναι η συνωμοσία μεταξύ αναρχικών και Μαφίας.
Οι επιχειρηματολογικοί μηχανισμοί για την απόδοση εγκλημάτων και η δημιουργία ad hoc βιογραφικών προφίλ κάνουν τα Οργουελικά σενάρια κάτι το εξαιρετικά αναδρομικό.
Οι ανακριτές λένε ψέματα γνωρίζοντας ότι λένε ψέματα και θωρακίζονται από την ανηπακοότητα των αναρχικών στο παζάρι της δικαιοσύνης. Παίζουν με το γεγονός ότι η αναρχική ηθική δεν πωλείται στον πλειοδότη.
Η κολασμένη μηχανή του DNA (Direzione Nazionale Antimafia) που μετατράπηκε σε DNAA (Direzione Nazionale Antimafia e Antiterrorismo) χρειάζεται τρόπαια για να επιτύχει την συναίνεση και να ενισχύσει το ικρίωμα της προληπτικής καταστολής: απαιτείται η ύπαρξη εσωτερικών εχθρών, ανεξάρτητα από το αν έχουν κατασκευαστεί εντέχνως με ιστορικά, πολιτικά, πραγματολογικά και διαδικαστικά ψεύδη, αν όχι, η μηχανή ξεμένει από βενζίνη και τα ειδικά καθεστώτα χωρίς σάρκα και ψυχές.
Σήμερα μένει μόνο το κεφάλι μας στο πιάτο, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για χρόνια δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες έχουν κατηγορηθεί και φυλακιστεί σε αυτή και σε παράλληλη διαδικασία αυτοτροφοδότησης. Ακριβώς όπως συνέβη με τη διαδικασία που οδήγησε τον Alfredo Cospito στο 41 bis: το ικρίωμα των επιχειρήσεων Bialystok και Sibilla καταρρέει, δεν υπάρχουν ηγέτες και υποκινητές… ωστόσο, το 41 bis παραμένει.
Παρατηρώ μια τραγική ειρωνία σε όλα αυτά: οι διάφοροι ανακριτές μπερδεύονται επειδή δεν γνωρίζουν καλά ούτε την ουσία της κατηγορίας, γεμίζουν τα χαρτιά τους με κραυγαλέα ψεύδη και αντιφάσεις, απλά για να εκπληρώσουν τον σκοπό τους. Τίποτα περίεργο εδώ: είναι η αρρωστημένη ηθική αυτής της εποχής όπου το δολοφονικό κέρδος καθαγιάζεται και η φτώχεια ποινικοποιείται.
Ρώμη, 19 Ιουνίου 2023
PDF (στα Ιταλικά): Dichiarazione all’udienza del 19 giugno 2023 presso la corte d’assise d’appello di Torino.
Πηγή για την δήλωση του Alfredo Cospito: La Nemesi
Πηγή για την δήλωση της Anna Beniamino: La Nemesi
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ