ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ, 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
Η κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος πλήττει όλο και περισσότερο τα φτωχά και καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα, με τα τελευταία χρόνια να βιώνουμε την ολοένα και πιο εντεινόμενη εκμετάλλευση, τη λεηλασία των δικαιωμάτων μας, και συνολικά την υποτίμηση των ζωών μας σε όλα τα επίπεδα. Εξ αιτίας της συνεχούς φτωχοποίησης, της ακρίβειας και των πενιχρών μισθών, μεγάλος μέρος του πληθυσμού πλέον δεν καταφέρνει να καλύψει τις βασικές του ανάγκες, αδυνατώντας να πληρώσει το ενοίκιο, τα τρόφιμα και τους λογαριασμούς ενέργειας, ενώ σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να βρεθεί και στο δρόμο λόγω των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Ταυτόχρονα, κοινωνικά αγαθά, όπως η ενέργεια, το νερό και οι μεταφορές, αποκτούν ολοένα και περισσότερο εμπορευματικό χαρακτήρα. Οι υπηρεσίες υγείας και η παιδεία, μέσω της υποχρηματοδότησής τους, αλλά και μέσω της εσκεμμένης υποστελέχωσής τους, διαρκώς υποβαθμίζονται, με κατεύθυνση και σε αυτές τις περιπτώσεις την ιδιωτικοποίησή τους. Οι ατελείωτες ουρές για τα χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία, τα ταβάνια τους που πέφτουν, οι γιατροί που εργάζονται μέχρι κατάρρευσης και η ταυτόχρονη θέσπιση των απογευματινών επί πληρωμή χειρουργείων ή ο νόμος που πέρασε το καλοκαίρι για την ψυχική υγεία, που ουσιαστικά τη διαλύει και τη μετατρέπει επίσημα σε εμπόρευμα, είναι μόνο μερικά παραδείγματα, που όμως δείχνουν και την κατεύθυνση και τα αποτελέσματα των πολιτικών αυτών για την υγεία. Δεν μπορούμε επίσης βέβαια να ξεχάσουμε τη δολοφονική διαχείριση του κράτους την περίοδο της πανδημίας, και τους χιλιάδες νεκρούς που άφησε πίσω της.
Αντίστοιχα παραδείγματα έχουμε και στην παιδεία, που από τη μία έχουμε καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων, ιδρύματα με αδυναμία κάλυψης βασικών λειτουργικών αναγκών, ασανσέρ φοιτητικών εστιών που καταρρέουν -όπως πρόσφατα συνέβη στις εστίες του ΑΠΘ- ενώ από την άλλη έχουμε την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής και τη θεσμοθέτηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Σε όλα τα παραπάνω, αλλά και σε πληθώρα άλλων παραδειγμάτων, η κοινή συνιστώσα είναι η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής από το κράτος στον βωμό του κέρδους των αφεντικών. Δεν ξεχνάμε την καπιταλιστική-κρατική δολοφονία των Τεμπών, τις πλημμύρες στη Θεσσαλία, της καλοκαιρινές πυρκαγιές κάθε χρόνο, που καίνε ότι βρουν στο διάβα τους. Το κράτος φυσικά, μπροστά στη συνθήκη αυτή, μπροστά σε κάθε μορφής αντίστασης και έκφρασης της οργής των από τα κάτω, απαντάει με περισσότερη καταστολή.
Τα κεκτημένα εργασιακά μας δικαιώματα, αλλά και τα μέσα πάλης μας δέχονται επίσης επίθεση από κράτος και κεφάλαιο. Έτσι επιχειρείται η διαμόρφωση μιας πραγματικότητας όπου η ανεργία, οι απολύσεις -που το πρώτο εννιάμηνο του 2024 σύμφωνα με στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» ανήλθαν στο εξωφρενικό νούμερο των 2.271.833, καταδεικνύοντας την ευχέρεια που έχει δώσει το κράτος στα αφεντικά να πράττουν ό,τι τους συμφέρει-, η εντατικοποίηση της εργασίας μας, τα διευρυμένα περιθώρια εκμετάλλευσής μας, οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες και οι εργασιακές σχέσεις λάστιχο είναι κανονικότητα, ενώ η καταστολή ενισχύεται πολυεπίπεδα. Επί σειρά ετών έχουμε πολιτικές που χτυπούν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, απορρυθμίζουν το ασφαλιστικό σύστημα, έχουμε μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, κατάργηση κεκτημένων όπως το 8ωρο και η πενθήμερη εργασία -πλέον έχουν θεσμοθετηθεί η 6ήμερη εργασία και το 13ωρο-, έχουμε την επίθεση στα σωματεία, στους αγωνιστές και ευρύτερα στη συνδικαλιστική δράση, χτυπώντας και ποινικοποιώντας παράλληλα την απεργία και την περιφρούρησή της. Οι σχεδιασμοί του κράτους για τη συνδικαλιστική δράση, την απεργία, και συνολικά για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, συμπυκνώνεται και στο πρόσφατο παράδειγμα των διώξεων αγωνιστών εκπαιδευτικών, απέναντι στις αξιολογήσεις και την ιδιωτικοποίηση της παιδείας.
Παράλληλα, η εντατικοποίηση της εργασίας και η ολοένα και πιο άγρια και ανεξέλεγκτη εργοδοτική αυθαιρεσία έχουν ως φυσικό επακόλουθο τη διαρκή αύξηση στον αριθμό των εργατικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά δολοφονίες ανθρώπων της εργατικής τάξης και συμβαίνουν πλέον σε εβδομαδιαία βάση τόσο εγχώρια όσο και παγκόσμια. Συγκεκριμένα στον ελλαδικό χώρο, σύμφωνα με στοιχεία της ΟΣΕΤΕΕ, εντός του 2024 μόνο έχουν καταγραφεί 114 νεκροί και 192 τραυματίες, ενώ συνολικά, μέσα στην τελευταία τριετία, 400 άνθρωποι χάσανε τη ζωή τους, με τον αντίστοιχο αριθμό για τους σοβαρά τραυματίες να ανέρχεται στους 619. Τέλος, εξαιρώντας τους νεκρούς από εργατικά δυστυχήματα, περισσότεροι από 2.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από ασθένειες που προκαλούνται από το εργασιακό τους περιβάλλον.
Την ίδια στιγμή, η ένταση κλιμακώνεται στα μέτωπα του πολέμου στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία, με το ενδεχόμενο της γενίκευσης του πολέμου μεταξύ των διακρατικών σχηματισμών και της περαιτέρω εξαθλίωσης της ζωής των από τα κάτω, να γίνεται ακόμη πιο πιθανό. Το ελληνικό κράτος συμμετέχει ενεργά στα μέτωπα αυτά, σε υλικό, στρατιωτικό και ερευνητικό επίπεδο, πιστό στους σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, που αυτή τη στιγμή, με την βοήθεια όλων των παραπάνω, συντελεί μια γενοκτονία απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό, ενώ επιτίθεται και στον λαό του Λιβάνου. Η συμμετοχή του ελληνικού κράτους θέτει έτσι σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές μας. Είναι γνωστό άλλωστε διαχρονικά πως οι άνθρωποι της τάξης μας, είναι αυτοί που πληρώνουμε τις συνέπειες των πολέμων, είτε μέσω της εξαθλίωσης, της προσφυγιάς, είτε τελικά, κυριολεκτικά με το ίδιο μας το αίμα. Το μόνο συμφέρον που έχουμε λοιπόν σε αυτή τη συγκυρία, είναι το σταμάτημα των πολέμων. Είναι επιτακτική ανάγκη τόσο η όξυνση των αντιπολεμικών αντανακλαστικών μας όσο και της διεθνιστικής αλληλεγγύης με τους ανθρώπους της τάξης μας, ώστε να μπλοκάρουμε τις συγκρούσεις και να αποτρέψουμε την περαιτέρω κλιμάκωση. Δεν θα πεθάνουμε για τα συμφέροντα των αφεντικών! Ας προτάξουμε τα ταξικά συμφέροντά μας, τις ανάγκες μας, την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, στοχεύοντας και εγχώρια από τη μεριά μας στο σταμάτημα κάθε εμπλοκής από μεριάς του ελληνικού κράτους στον πόλεμο, στρεφόμενοι ενάντια στους ταξικούς μας εχθρούς, τα αφεντικά και το κράτος.
Για εμάς οι συλλογικοί αγώνες από τα κάτω και η ταξική οργάνωση στη βάση με ελευθεριακά χαρακτηριστικά είναι τα όπλα μας απέναντι στην επέλαση του κράτους και του καπιταλισμού που επιτίθενται σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Αγώνες όπως αυτοί της Cosco, της Λάρκο, των εργοστασίων της Καβάλας, των call centers και των ερευνητικών κέντρων, των διανομέων, των εκπαιδευτικών κ.α., μας γεμίζουν ελπίδα και δείχνουν πως ο δρόμος των ανυποχώρητων συλλογικών διεκδικήσεων, κόντρα στο κλίμα τρομοκρατίας, μπορεί να οδηγήσει σε νίκες! Αγωνιζόμαστε απέναντι στην αρπαγή των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης μας, για ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής. Αγωνιζόμαστε για το σταμάτημα των πολέμων προτάσσοντας την ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη. Να οργανωθούμε δίπλα-δίπλα σε όλα τα πεδία, να αγωνιστούμε, να απαντήσουμε! Για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, με βάση την αλληλεγγύη, την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών, χωρίς καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο.
ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΒΑΡΒΑΡΟ ΚΟΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ & ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΜΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ – ΑΠΕΡΓΙΕΣ – ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ – ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ – ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ, 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ – ΙΣΟΤΗΤΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση
