espivblogs.net

Από σήμερα το πρωί, τελεί υπό κατάληψη ο εγκαταλελειμμένος χώρος του Κενταύρου στο Άλσος της Νέας Φιλαδέλφειας.

Ακολουθεί το κείμενο της κατάληψης:

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΕΝΤΑΥΡΟ

Δημιουργούμε έναν ανοιχτό κατειλημμένο χώρο που σημαίνει εξωστρέφεια, σεβασμός και χώρος στην διαφορετικότητα. Σημαίνει να αγωνίζεσαι ενάντια στην ιδιώτευση που επιβάλλουν οι καιροί, μέσω της συμμετοχής σε πολιτικές διαδικασίες που στοχεύουν στην αυτοοργάνωση και την αυτοδιαχείριση. Σημαίνει να δημιουργείς δομές και τομές, από την τοπική κοινωνία μέχρι το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Να παίρνεις θέση και να δημιουργείς τις συνθήκες αυτές ώστε να μην υπάρχει κανένας αμέτοχος. Καλούμε και χρειαζόμαστε σε αυτό το εγχείρημα όσους και όσες διακατέχονται από τις βασικές αξίες της ισότητας, της αλληλεγγύης και της ελευθερίας. Είμαστε ανοιχτοί για όλους όσους διαθέτουν συλλογική συνείδηση και εχθρικοί σε αυτούς που δημιουργούν και συντηρούν τις κοινωνικές ανισότητες.

Δημιουργούμε έναν κοινωνικό χώρο γιατί στοχευμένα επιβάλλεται ένα μοντέλο διαβίωσης βάρβαρο κοινωνικά, βασισμένο σε ένα αξιακό σύστημα που στην κεφαλή έχει την επιδίωξη του μέγιστου ατομικού κέρδους με κάθε μέσο. Με κάθε μέσο και εμείς οφείλουμε από την πλευρά μας να αγωνιστούμε ενάντια στην εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο και να ανταγωνιστούμε κοινωνικά όσους εχθρεύονται την ελευθερία. Ο μόνος τρόπος που είμαστε βέβαιοι ότι λειτουργεί και προτάσσουμε είναι αυτός της αυτοδιαχείρισης, που δε βασίζεται στη λογική της ανάθεσης αλλά ο κάθε ένας από μας, μέσα από συλλογικές διαδικασίες παίρνει τη ζωή του στα χέρια του και εγγυάται το ίδιο και για τον διπλανό του. Που αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι μπορούν να οργανωθούν διαφορετικά και ενάντια στο υπάρχον, έξω και απέναντι από θεσμούς και επίσημους φορείς και να οικοδομήσουν ξανά την κοινωνία οριζόντια και όχι κάθετα.

Δημιουργούμε έναν χώρο γιατί είτε μεταφορικά είτε κυριολεκτικά κάθε αγώνας έχει έναν πυρήνα και ένα σημείο αναφοράς. Ένα χώρο αντίστασης και αγώνα στη γεωγραφία και στην ιστορία του κάθε τόπου. Μέχρι σήμερα ο Κένταυρος ήταν ένας χώρος που δεν είχε εξυπηρετήσει με κοινωνικά κριτήρια την τοπική κοινωνία της Νέας Φιλαδέλφειας. Στο παρελθόν λειτούργησε σα δημοτικό αναψυκτήριο με επενοικίαση σε ιδιώτη όπου στο δήμο γύριζε μέρος μόνο των κερδών και αργότερα κατόπιν ενδομικροπολιτικών συμφερόντων εγκαταλείφθηκε οριστικά και ρήμαξε.

Αποφασίσαμε να ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ τον χώρο και να τον κάνουμε άμεσα δημόσιο, λειτουργικό και χρηστικό. Να τον μετατρέψουμε σε κέντρο κοινωνικών-ταξικών αγώνων καθώς και να δημιουργήσουμε δομές αλληλεγγύης-αυτοοργάνωσης-ισότητας, αναγκαίες για τη μη εξαθλίωση των ζωών μας.

ΚΑΛΟΥΜΕ την κοινωνία της Ν. Φιλαδέλφειας-Ν. Ιωνίας και των γύρω περιοχών, να βρεθεί δίπλα μας και να επανανοηματοδοτήσουμε τις λέξεις αλληλεγγύη και ελευθερία στην πράξη. Να αποδείξουμε εν τέλει στους εαυτούς μας και σε όσους σταθούν δίπλα μας ότι… αν ξυπνήσεις μονομιάς, θα ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς.

ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο Κένταυρος

– Εισήγηση: Η περίπτωση της σχολής Bauhaus

– Προβολή: “Paul Klee, η σιωπή του αγγέλου”

– Πειραματισμοί: Η μορφή και το χρώμα σύμφωνα με τα μαθήματα του Paul Klee στη σχολή Bauhaus

 

 

 

 

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΔΕΝ ΕΠΕΣΕ ΤΟΣΟ “ΦΩΣ” ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΤΟ ΠΙΟ ΒΑΘΥ ΣΚΟΤΑΔΙ…

Με την εξαφάνιση του Βαγγέλη Γιακουμάκη ενεργοποιούνται οι μιντιακές μηχανές του θεάματος και της υποκρισίας που αναλαμβάνουν να καθηλώσουν το θανατολαγνικό τηλεοπτικό κοινό στους δέκτες του με όρους σίριαλ, ενώ κάθε είδους “ευαίσθητοι” υπόσχονται να ρίξουν άπλετο φως στην υπόθεση. Με την αποκάλυψη των τραμπουκισμών από παλικαράδες συμφοιτητές του -εξευτελισμούς, ταπεινώσεις, ξυλοδαρμούς- αρχίζει να διαμορφώνεται το τέλειο σχήμα αφήγησης της ιστορίας, στη βάση του απλουστευτικού διπόλου “θύμα-θύτης”: εκείνοι, οι επιθετικοί, οι δυνατοί, κι εκείνος ο πολύ ευαίσθητος, ο αδύναμος, ο εσωστρεφής: το τέλειο “θύμα” για να προσαρμοστούν πάνω του οι νεοεισαγόμενοι λόγοι περί bullying. Το “καθάρισμα” της υπόθεσης με ψυχολογικούς όρους, με την παθολογικοποίηση των υποκειμένων και τον υποβιβασμό της ως ακόμη ένα περιστατικό σχολικού εκφοβισμού καταφέρνει να συγκαλύψει τις πολιτικές και κοινωνικές της διαστάσεις. Παράλληλα, δίνει για μια ακόμη φορά την ευκαιρία για θεσμική παρέμβαση “προστατευτικού-διορθωτικού” χαρακτήρα, με σχετικό νομοσχέδιο για την πάταξη του φαινομένου. Για να βασιλεύσει και πάλι η τάξη και η ασφάλεια στα σχολικά ιδρύματα. Για να μην διαταραχτεί η ροή των κυρίαρχων νοημάτων, για να μπορέσει να βρει τον ύπνο της ακόμα και η …χαροκαμένη μάνα, αφού τα “ένοχα” μυστικά του αυτοκτονημένου γιού της μπορούν να θαφτούν μαζί του. Και η παράσταση κλείνει με την κηδεία του Βαγγέλη με μπαλωθιές, αφού έπρεπε οπωσδήποτε να αποκατασταθεί ως “παλικάρι”, μιας που δεν κατάφερε να είναι τέτοιο όσο ζούσε. Πόση κακοποίηση μπορεί να δεχτεί ένα σώμα;

Πολλά ειπώθηκαν για να μην ειπωθεί τελικά τίποτα. Και δεν θα πούμε και εμείς τι ήταν και τι δεν ήταν ο Βαγγέλης. Θα μιλήσουμε όμως για τη δική μας βιωμένη εμπειρία, αυτής του διάχυτου σεξισμού, της θεσμισμένης επιβολής συγκεκριμένων μάτσο αρρενωποτήτων, που έρχονται να πνίξουν οτιδήποτε ξεφεύγει από τις κυρίαρχες νόρμες, για τους δυνατούς, τους θαρραλέους, τους κάθε λογής παλικαράδες, για τη διάχυτη ομοφοβία, την επιβεβλημένη ετεροφυλοφιλία, την πνιγηρή πραγματικότητα των έμφυλων ανισοτήτων, για το ότι ο σεξισμός έχει λέξεις, βλέμματα, χειρονομίες, κακοποίηση, βιασμούς, αμέτρητους θανάτους. Για το ότι όλα αυτά γεννιούνται και αναπαράγονται μέσα από την ασφυκτική κανονικότητα της οικογένειας, τις διδαχές του σχολείου, το μηχανισμό του στρατού, τα πρότυπα της βιομηχανίας του θεάματος… Για το ότι σιχαθήκαμε τις κυρίαρχες αφηγήσεις και τα “αθέατα” του πατριαρχικά δομημένου κόσμου. Να μιλήσουμε εμείς για εμάς. Να επιτεθούμε σε οτιδήποτε μας περιορίζει.

…ΤΟΣΗ “ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ” ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΤΩΝ “ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ”

αναδημοσίευση από το site του Θερσίτη

Πρώτη είδηση σήμερα, η ανακοίνωση των πρυτάνεων για … τον κίνδυνο νεκρών από ναρκωτικά μέσα στην κατειλημμένη πρυτανεία. Προφανώς, οι εκατοντάδες τοξικοεξαρτημένοι που χτυπάνε τις ενέσεις τους στη μέση του δρόμου στο κέντρο της πόλης δεν χρήζουν καμίας απολύτως κοινωνικής αγωνίας. Αυτοί και αυτές αποτελούν «φυσική απόρροια» μιας επιλεγμένης κυριαρχικής κανονικότητας. Αποτελούν τα θύματα ενός καλά ενορχηστρωμένου και προσοδοφόρου καθεστώτος ψευδαισθήσεων που αποτελεί δυναμική συνιστώσα της κανονικότητας. Αυτή λοιπόν η αόρατη και θανάσιμη «μεταβλητή» φωτίζεται από τον προβολέα του θεάματος και χρησιμοποιείται φορτισμένη με όλη την επιτηδευμένη κοινωνική αγωνία που θα μπορούσε να της αναλογεί μόνο όταν συγχέεται με καταστάσεις που απειλούν την ίδια την κανονικότητα. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε με την συκοφάντηση και την υπονόμευση μιας κατάληψης: της κατάληψης της Πρυτανείας. Αφού έχουν εξαντληθεί όλα εκείνα τα πολιτικά επιχειρήματα που θα ήταν ικανά να επαναφέρουν την «ομαλότητα» στο «ίδρυμα», επιστρατεύεται η απειλή για την «δημόσια υγεία» και η αγωνιώδης «έκκληση» στον πρωθυπουργό προκειμένου να εμπεριστατωθεί η απαιτούμενη προσχηματικότητα και να δρομολογηθεί η πολυπόθητη καταστολή. Εδώ δεν πρυτανεύει η λογική αλλά η μικροψυχία και η χυδαιότητα. Με φυσικούς φορείς τις κεφαλές των πνευματικών αξιών αυτού του πολιτισμού.  Ως φυσική επιβεβαίωση της απόλυτης παρακμής του.

Δεύτερη είδηση σήμερα, η «εισβολή» εκατοντάδων προσφύγων ως «φυσική καταστροφή» των τελευταίων ημερών. Η ατζέντα του φόβου συναθροίζεται με την ατζέντα της τρύπιας ελπίδας για να μολύνουν την καθημερινή μας ζωή. Η ξεφτιλισμένη Δύση αδειάζει τον πολιτισμό της με βόμβες στα κεφάλια των «υπανάπτυκτων» και γεμίζει με ρατσισμό τα κεφάλια των υποτελών της τάξεων. Η λεηλασία εκατομμυρίων ξεριζωμένων ξεκινάει από τους κρατήρες, τα γεωτρύπανα και τους αποκεφαλισμούς, συνεχίζεται από τους δουλέμπορους και ολοκληρώνεται στα εργοτάξια εκμετάλλευσης και καταπίεσης του «διαφωτισμένου» κόσμου. Εν τω μεταξύ, τα πολιτικά παιχνίδια αποτελούν το εκ των ων ουκ άνευ φόντο αυτής της προδιαγεγραμμένης «Οδύσσειας». Ξαφνικά -και ενώ η φρούρηση των συνόρων αποτελεί αρμοδιότητα της πανευρωπαϊκής Frontex- αντιλαμβανόμαστε ότι τα μέτρα «παρεμποδισμού» των προσφύγων περιεστάλησαν χωρίς να γίνεται σαφές αν αυτό οφείλεται σε εντολή της κυβερνοαριστεράς (οπότε εμφανίζεται αυτή η προϋπάρχουσα αδρανοποιημένη πολιτική δυνατότητα) ή σε επιλογή του «βαθέος κράτους» (προκειμένου να δημιουργηθεί πολιτική κρίση). Όπως και να έχει, ακόμη κι αν όλη αυτή η κατάσταση έχει προκληθεί από μια κυβερνοαριστερά που –με τραγική της ευθύνη-  δεν είχε προβλέψει μια τέτοια κραυγαλέα πιθανότητα, τα όρια της έμπρακτης κοινωνικής αλληλεγγύης πρέπει να διασταλούν και να μην επιτρέψουν στον «εθνικό κορμό» να ενεργοποιήσει την μισανθρωπία του πάνω στους ξεριζωμένους.

Τρίτη είδηση σήμερα,  η «απειλή» των συγγενών των απεργών πείνας αγωνιστών κρατουμένων ότι αν έστω κι ένας απεργός πείνας περάσει στην ανήκεστο βλάβη τότε η κυβέρνηση θα έχει να αντιμετωπίσει τον χειρότερο της «Δεκέμβρη»… όπως εκείνον του 2008. Συμμεριζόμενοι/ες την αγωνία των συγγενών των απεργών πείνας, σε ό,τι μας αφορά δεν κραδαίνουμε τον Δεκέμβρη ως διαπραγματευτικό χαρτί για την δικαίωση των αιτημάτων μας. Η μεγαλύτερη εξέγερση από καταβολής του ελληνικού κράτους, όπως αυτή του Δεκέμβρη 2008, η μόνη αναφομοίωτη εξέγερση από την καπιταλιστική ηγεμονία των τελευταίων δεκαετιών, αποτελεί την πιο κοντινή μας άμεση προοπτική. Όχι γιατί είμαστε καταστροφολάγνοι, όπως πιθανόν να προστρέξει η πιο στενή σοσιαλδημοκρατική συνηγορία της νεοφιλελεύθερης ρητορείας, αλλά γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε από εκεί που έχουμε αφήσει το μεγάλο αυτό πείραμα της εξεγερσιακής ανασυγκρότησης για την καθολική κοινωνική απελευθέρωση.