Posts

Posted on

1 χρόνος από την γυναικοκτονία – κρατική δολοφονία της Κυριακής Γρίβα

Τα ξημερώματα της 1ης Απριλίου 2024, η 28χρονη κάτοικος Αγίων Αναργύρων, Κυριακή Γρίβα, μαχαιρώθηκε θανάσιμα από τον πρώην σύντροφο της μπροστά στα απαθή βλέμματα των αστυνομικών του τοπικού τμήματος. Η ίδια είχε προσφύγει εκεί, για να καταγγείλει και να προλάβει την επερχόμενη δολοφονία της, έχοντας αντιληφθεί ότι ο γυναικοκτόνος δήμιος της την παρακολουθεί. Η απεύθυνση της στους κρατικούς μισθοφόρους, είχε ως αποτέλεσμα να εισπράξει την χλεύη και την αδιαφορία τόσο των έμμισθων ένστολων της περιοχής, όσο και του τηλεφωνητή της άμεσης δράσης, ο οποίος της γνωστοποίησε με το σύνηθες στυλ αλαζόνα βαρύμαγκα μπάτσου ότι «το περιπολικό δεν είναι ταξί». Λίγα λεπτά αργότερα η Κυριακή έχανε την ζωή της. Μια ακόμη γυναικοκτονία λάμβανε χώρα και ένα ακόμα αστυνομικό-κρατικό έγκλημα συντελούνταν.

Η γυναικοκτονία της Κυριακής Γρίβα στους Αγίους Αναργύρους δεν ήταν η τελευταία. H μονομερής πρόσληψη της γυναίκας υπό την ιδιότητα της «μάνας», της «συζύγου» ή της «γκόμενας», δεν έχει εκριζωθεί μέσα στην κοινωνία. Οι αντιλήψεις σύμφωνα με τις οποίες μια γυναίκα, οφείλει να υπάρχει, μόνο κάτω από αυτές τις ιδιότητες και πάντοτε υπό την σκιά του ανδρός-κτήτορα, στέκονται μπροστά μας και καλούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε. Γιατί η επιβίωση αυτών των αντιλήψεων σε συνθήκες αξιακής παρακμής των καπιταλιστικών κοινωνιών, είναι που έχει πολλαπλασιάσει τα τελευταία χρόνια τις γυναικοκτονίες.

Καθημερινά, γυναίκες κακοποιούνται και βιάζονται, πολλές φορές δολοφονούνται εν ψυχρώ από επίδοξους κτήτορες. Τα περιστατικά που έρχονται στο φως της δημοσιότητας είναι λιγοστά, εξαιτίας τόσο της δυσπιστίας και του σεξισμού που θα βιώσουν τα θύματα, όσο και εξαιτίας του εξαρτημένου οικογενειακού και οικονομικού πλαισίου μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα η «ενδοοικογενειακή βία» όσον αφορά τις γυναίκες της εργατικής τάξης, δηλαδή την συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών που δεν έχουν οικονομικά ή άλλα προνόμια. Αμφότεροι αυτοί οι παράγοντες, δηλαδή ο σεξισμός από την μία και η ταξική θέση της πλειοψηφίας των γυναικών από την άλλη, ενισχύουν αυτά τα καθημερινά φαινόμενα. Γυναίκες δεν μιλούν γιατί θα εισπράξουν χλεύη και αμφισβήτηση. Γυναίκες δεν μιλούν, γιατί φεύγοντας από το σπίτι-φυλακή, τα παιδιά τους δεν θα έχουν να φάνε και οι ίδιες θα κριθούν γιατί «δεν έφυγαν νωρίς» και θα βρεθούν και υπόλογες «για τις επιλογές τους».

Οι ρίζες της πατριαρχίας έχουν βάθος μέσα στην κοινωνική ιστορία και ο αγώνας για την έξοδο των γυναικών από αυτήν, ενεργοποιεί τα πιο σκοταδιστικά ένστικτα που είναι χαραγμένα επί αιώνες και που τις θέλουν αιωνίως «υπό». Οι αντιλήψεις αυτές, είναι που δεν μπορούν να “ανεχτούν” την γυναικεία απελευθέρωση από τους εγκαθιδρυμένους πατριαρχικούς ρόλους. Πίσω από κάθε γυναικοκτονία βρίσκεται κάποιος “προδομένος” ανδρισμός, κατασκεύασμα και αυτός του ίδιου συστήματος αξιών που αναγνωρίζει την γυναίκα ως προέκταση ή πεδίο επιβεβαίωσης και απόρριψης του. Ένας ανδρισμός που δεν μπορεί να δεχτεί ότι η γυναίκα μπορεί να υπάρξει έξω από αυτόν, αυτόνομα και ανεξάρτητα. Κι έτσι δρα: βιάζει το σώμα που θεωρεί ότι του ανήκει, κακοποιεί όταν η γυναίκα δεν υποτάσσεται, δολοφονεί όταν κρίνει ότι χάνει την ολοκληρωτική κυριαρχία του επί αυτής.

Όσον αφορά την γυναικοκτονία της συνδημότισσας μας έξω από το Α.Τ. Αγίων Αναργύρων έναν χρόνο πριν, αυτή αποτελεί ταυτόχρονα και μία κρατική δολοφονία. Συνέβη λίγες εβδομάδες μετά την νεοδημοκράτικη συνάντηση κορυφής ανάμεσα στον δήμαρχο της περιοχής Τσίρμπα και τον υπουργό καταστολής Χρυσοχοΐδη. Μέσα από την συνάντηση αυτή, η συμμορία Τσίρμπα που διοικεί τον δήμο και τον έχει μετατρέψει σε ένα τοπικό φέουδο της υφιστάμενης κυβέρνησης, θριαμβολογούσε, για την αναβάθμιση της αστυνομικής παρουσίας στην περιοχή και την εγκαθίδρυση νέων μονάδων, όπως του μηχανοκίνητου κρατικού τάγματος βασανιστών και τραμπούκων της «ΔΡΑΣΗ». Οι τελευταίοι, πολύ γρήγορα έδωσαν το στίγμα τους στην γειτονιά: έλεγχοι σε νεολαίους, τραμπουκισμοί και βόλτες μαγκιάς για την τρομοκράτηση, προς τέρψιν σαδιστικής ικανοποίησης, ανυποψίαστων περαστικών που βρέθηκαν στο διάβα τους κλπ. Για την Κυριακή δεν βρέθηκε ούτε ένα περιπολικό-ταξί «άμεσης δράσης» ούτε ένας μπάτσος για να διασφαλίσει ότι δεν θα δολοφονηθεί. Δεν ήταν μια κακή στιγμή της ΕΛ.ΑΣ.: ήταν η ίδια η ουσία της!

Όπως στους Αγίους Αναργύρους η αύξηση της αστυνομικής παρουσίας δεν εμπόδισε μια δολοφονία μπροστά στα μάτια των μπάτσων, έτσι και συνολικότερα ο ρόλος της αστυνομίας είναι πολύ συγκεκριμένος: αυτός της προστασίας των πολιτικά και οικονομικά ισχυρών. Το να ζητάμε από το κράτος μέσω της αστυνομίας να καταπολεμήσει φαινόμενα που δημιουργούν οι ίδιες οι πολιτικές του, είναι σαν να ζητάμε από τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Ζητώντας περισσότερη αστυνομία δεν φρενάρουμε την επόμενη γυναικοκτονία: αυξάνουμε τις πιθανότητες για κάποιον νεκρό διαδηλωτή, για κάποια βασανισμένη που θεωρήθηκε “ύποπτη”, για κάποιον νέο που παραβίασε κάποιο αστυνομικό μπλόκο. Ζητώντας από το κράτος και τους θεσμούς του να αμβλύνουν την έμφυλη και σεξουαλική βία παίρνοντας μέτρα, το μόνο που καταφέρνουμε είναι το ξέπλυμα και την νομιμοποίηση του. Δεν θέλουμε λοιπόν «περισσότερη αστυνομία»! Θέλουμε να εκλείψουν οι αιτίες που γεννούν την καταπίεση της μεγάλης πλειοψηφίας των γυναικών, θέλουμε την κατάργηση του συστήματος που η αστυνομία προασπίζει και περιφρουρεί!

Ο αγώνας για την γυναικεία χειραφέτηση είναι ένας καθημερινός, πολύπλευρος και πολυμέτωπος αγώνας, αναπόσπαστο κομμάτι της ταξικής και επαναστατικής πάλης για μια άλλη κοινωνία. Δεν είναι μάχη «φύλου εναντίων φύλου», ένας δήθεν “αγώνας” στον οποίο αντιπαρατίθενται έμφυλα χαρακτηριστικά και γυναίκες εναντίον ανδρών. Η πατριαρχική διαίρεση και η ανισότητα ανάμεσα στα φύλα και την σεξουαλικότητα δεν έχουν φυσική αλλά κοινωνική και ταξική προέλευση. Είναι διαχωρισμοί επίπλαστοι, δημιούργημα των ταξικών κοινωνιών που θεμελιώθηκαν αιώνες πριν και συντηρούνται έως σήμερα, έχοντας κληρονομηθεί με διαφορετικά χαρακτηριστικά από προηγούμενα κοινωνικά συστήματα, από κοινωνία σε κοινωνία. Θα εκλείψουν, όταν θα εκλείψουν και οι αιτίες που τους γεννούν και με τις οποίες έχουμε την ευθύνη, εδώ και τώρα να παλέψουμε. Θα εκλείψουν όταν θα γεννηθεί μια νέα κοινωνία απαλλαγμένη από την βαρβαρότητα της παλιάς.

Η αδιαπραγμάτευτη θέση μας στο πλευρό των κακοποιημένων γυναικών, η αλληλέγγυα κοινωνική μας ασπίδα απέναντι στους θύτες και τις σάπιες αξίες, αντιλήψεις και νοοτροπίες που τους γεννούν αποτελεί την πάγια, ηθική και κοινωνική μας υποχρέωση. Μεταβάλλοντας το αξιακό κοινωνικό πλαίσιο, συμβάλλοντας στην εκρίζωση των πατριαρχικών αξιών και πολεμώντας την ταξική, εξουσιαστική και ιεραρχική διάρθρωση της κοινωνίας, διαμορφώνουμε εκείνες τις προϋποθέσεις, που θα επιτρέψουν την καθολική, γυναικεία και συνολική χειραφέτηση από κάθε δεσμό ανισότητας και ανισοτιμίας και από κάθε εξουσιαστικό φαινόμενο που οδηγεί, ακόμα και στον θάνατο, όπως στις γυναικοκτονίες.

Καίριας σημασίας ζήτημα, είναι να καταλάβουμε, ότι αυτό θα το πετύχουμε εμείς. Όχι το κράτος και οι θεσμοί του, όχι το αστικό σύστημα, όχι στο πλάι με «ευαίσθητες δικαιωματικές» φωνές απ’ την πλευρά εκείνων που μας εξαθλιώνουν, υλικά και ηθικά. Θα το καταφέρουμε εμείς, οι εκμεταλλευόμενες και οι εκμεταλλευόμενοι που αποτελούμε την συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία, η μία δίπλα στον άλλον, σε έναν αγώνα που αναγνωρίζει τάξεις και πραγματικές και υλικές εξουσίες παλεύοντας για να τις ανατρέψει, σε έναν αγώνα που δεν φυσικοποιεί επίπλαστους διαχωρισμούς, σε έναν αγώνα που δεν αναποδογυρίζει αίτια και αποτελέσματα, σε έναν αγώνα που δεν θέλει να καλλωπίσει πλευρές της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης αλλά να τις τσακίσει και να τις καταστρέψει.

ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΡΙΒΑ: ΠΑΡΟΥΣΑ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ-ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ

Posted on

Προβολή ταινίας και καφενείο/μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για τον αναρχικό σύντροφο Αντρέα Φλώρο

Κυριακή 9/3/2025 στις 19:00 στην κατάληψη Παραρτήματος

Πριν από σχεδόν ένα χρόνο, στις 22 Απριλίου 2024, ο σύντροφος Αντρέας Φλώρος απαγάγεται από την “αντί”τρομοκρατικη έξω από το σπίτι του. Η υπόθεση χρονικά εξελίσσεται ως εξής: Ο Αντρέας σε προγενέστερο χρόνο της σύλληψης του από την αντιτρομοκρατική είχε συλληφθεί μετά την απαλλοτρίωση αντικειμένων ευτελούς αξίας από το μάρκετ LIDL στην Πάτρα. Αφού η ασφάλεια Πάτρας τον αναγνώρισε από την πολυετή δράση του στον αναρχικό και ελευθεριακό χώρο, αναβάθμισε το κατηγορητήριο από κλοπή ευτελούς αξίας σε ληστρική κλοπή που είναι κακούργημα. Ταυτόχρονα, επινοώντας οι μπάτσοι ένα “ανώνυμο τηλεφώνημα” (που στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ) το οποίο δήθεν τηλεφώνημα συνδέει το σύντροφο με μια οργάνωση, ζητούν από την εισαγγελία άρση του τηλεφωνικού του απορρήτου, αξιοποιώντας τη σχετική δυνατότητα που δίνει ο τρομονόμος 187Α. Έτσι, στέλνουν τα προσωπικά του αντικείμενα (κινητό, λάπτοπ) στα εγκληματολογικά εργαστήρια της Αθήνας, και πολύ μεθοδευμένα και μεθοδικά στήνουν το κατηγορητήριο για τη δήθεν συμμετοχή του σε τρομοκρατική οργάνωση. Με αυτό τον τρόπο (ποινικοποιώντας ταυτοχρόνως τις συντροφικές σχέσεις του με άλλους κρατούμενους συντρόφους) η αντιτρομοκρατική βρήκε το ελεύθερο να τον συλλάβει έξω από το σπίτι του στις 22 Απρίλη.

Στα προσωπικά του είδη βρίσκονται 2 φωτογραφίες απο κείμενα με υπογραφή της ομάδας “Σύμπραξης Εκδίκησης”, τα οποία ήταν ήδη δημοσιευμένα και αναρτημένα στο διαδίκτυο. Δηλαδή τα μόνα “στοιχεία” των μπάτσων είναι αυτές οι δύο φωτογραφίες με ημερομηνίες αποθήκευσης μεταγενέστερες της δημοσίευσής τους στο ίντερνετ.

Στο σήμερα, ο σύντροφος παραμένει έγκλειστος στις φυλακές της Άμφισσας. Έχει ήδη προηγηθεί μία απορριφθείσα αίτηση αποφυλάκισης και πλέον αναμένουμε το δικαστήριο. Στεκόμαστε αλληλέγγυες στον αναρχικό Αντρέα Φλώρο, γιατί είναι συντροφός μας και αποτελεί και ένα από τα συστατικά μέλη της Ανοιχτής Αντιφασιστικής Συνέλευσης. Εκτός αυτού, ο Αντρέας έχει στηρίξει πληθώρα εγχειρημάτων στην Πάτρα, πάντα με γνώμονα την κοινωνική απεύθυνση και την ουσιαστική επικοινωνία με τους ανθρώπους που είχε δίπλα του. Το λιγότερο που μπορούμε να πράξουμε είναι να σταθούμε κι εμείς αλληλέγγυες στον αγώνα του για ελευθερία.

Η δίωξη του συντρόφου Αντρέα πρόκειται ξεκάθαρα για μεθόδευση από πλευράς της αντιτρομοκρατικής και γενικότερα των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους. Στοχεύει στην ηθική και πολιτική σπίλωση ενός αγωνιστή με πολυετή παρουσία στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες στην πόλη αλλά και ευρύτερα. Επίσης στοχοποιεί το ευρύτερο αντιεξουσιαστικο-ελευθεριακο κίνημα της Πάτρας, δίνοντας ταυτόχρονα το μήνυμα πως όσοι αντιστέκονται στις επιταγές της Εξουσίας θα διώκονται ανηλεώς. Χαρακτηριστική ως προς αυτό ήταν η επίθεση των ΜΑΤ στην ανακοινωμένη συγκέντρωση αλληλεγγύης στο σύντροφο Αντρέα στην Κατάληψη Παραρτήματος το πρωί της 26ης Απρίλη, την ημέρα που αποφασίστηκε η προφυλάκιση του συντρόφου. Αρωγός των μπάτσων σε όλη αυτή τους την προσπάθεια στοχοποίησης του συντρόφου, παραπληροφόρης και λασπολογίας ήταν τα γνωστά φερέφωνα της Εξουσίας, τα τοπικά και πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ.

Με αφορμή την 8ης Μάρτη, ημέρα μνήμης στους αγώνες των γυναικών για καλύτερες συνθήκες εργασίας και ισάξιους μισθούς, θα προβάλουμε το ντοκυμαντέρ “Mujeres Libres” που αναφέρεται στην αναρχική οργάνωση γυναικών που αναπτύχθηκε κατά την Ισπανική Επανάσταση του 1936. Μετά την προβολή του ντοκυμαντέρ θα ακολουθήσει καφενείο/μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για τον σύντροφο Αντρέα Φλώρο.

Ανοιχτή Αντιφασιστική Συνέλευση Πάτρας

 

Posted on

Αντιφασιστική Συγκέντρωση

Αντιφασιστική συγκέντρωση Σάββατο 15/02/2025, πλατεία Αγίας Σοφίας στις 12.00.

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ & ΑΓΩΝΑ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ – ΚΑΜΙΑ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Το τελευταίο διάστημα στην πόλη της Πάτρας παρατηρούμε την επανεμφάνιση των τοπικών νεοναζί – φασιστών στο δημόσιο χώρο. Από τον Μάιο του 2024 μέχρι και σήμερα έχουν βεβηλώσει μνημεία αγωνιστών (Τεμπονέρα, Μπελογιάννη, Πολυτεχνείου), έχουν βρωμίσει με συνθήματα και σύμβολα μίσους σχολικά συγκροτήματα, ενώ από τον στόχο τους δεν έχουν λείψει ούτε πανό φοιτητικών συλλόγων. Μάλιστα, ανήμερα της Ημέρας Μνήμης του Ολοκαυτώματος, έγραψαν σε γειτονιές της πόλης αντισημιτικά συνθήματα υπέρ των πρακτικών των Ναζί. Φυσικά το ευρύ αντιφασιστικό κίνημα της Πάτρας δεν έχει αφήσει αναπάντητη καμία από τις θρασύδειλες κινήσεις τους. Κάθε στίγμα μισαλλοδοξίας που έχουν αφήσει σε γειτονιές έχει καθαριστεί άμεσα, ενώ δημόσια και εναντίον τους έχουν τοποθετηθεί αντιφασίστριες/ες, πολιτιστικοί σύλλογοι, ακόμα και οι δημοτικές αρχές.

Η επανεμφάνιση των τοπικών φασιστών, ιδίως με τη μορφή της δήθεν αντισυστημικής ακροδεξιάς αποτελεί μια γενική συνθήκη που έχει επικρατήσει σε πολλές χώρες. Η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού έχει πλήξει τις συλλογικές διεκδικήσεις και τις κοινωνικές αντιστάσεις, προτάσσοντας τον ατομικισμό και ξεριζώνοντας κεκτημένες κοινωνικές αξίες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν δεδομένες. Στην Ελλάδα, αυτό φαίνεται από τα αντιεργατικά νομοσχέδια που νομιμοποιούν το 16ωρο, ποινικοποιούν τις απεργίες και καθιστούν τα καθημερινά εργατικά «ατυχήματα» τη νέα πραγματικότητα. Στο ίδιο πλαίσιο, η απαξίωση της υγείας αφήνει χιλιάδες ανθρώπους με ελλειπή ή καθόλου περίθαλψη μέσω της υποβάθμισης των δημόσιων νοσοκομείων, και οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση βάζουν ταξικούς φραγμούς στα παιδιά των από τα κάτω κοινωνικών και οικονομικών στρωμάτων. Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στο κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, όπου κράτος και κεφάλαιο διέπραξαν και ακολούθως συγκάλυψαν 57 δολοφονίες, βάζοντας τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας.

Αυτό το ξερίζωμα των κοινωνικών και εργασιακών κεκτημένων τροφοδοτεί την απαξίωση της ζωής στην ευρύτερη κοινωνική βάση, μερίδα της οποίας αναπαράγει την βία και την βαρβαρότητα που δέχεται από τα πανω. Τα παραδείγματα της έξαρσης των περιστατικών έμφυλης βίας και γυναικοκτονιών, των ρατσιστικών επιθέσεων, πογκρόμ και δολοφονιών, των επιθέσεων σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα και του κατακερματισμού των δικαιωμάτων έρχονται να επιβεβαιώσουν την οπισθοδρόμηση του κοινωνικού γίγνεσθαι.

Η καλλιέργεια και στήριξη των φασιστικών ρητορικών και ιδεολογιών μέσω των ΜΜΕ έρχεται να δώσει διεξόδους στο υπάρχον οικονομικό-πολιτικό σύστημα στοχοποιώντας όσους ανθρώπους περισσεύουν από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση, καλλιεργώντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό ανάμεσα στους από τα κάτω και καταστρέφοντας τις κοινωνικές αντιστάσεις και τα ταξικά αγωνιστικά αντανακλαστικά.

Επομένως, ο αντιφασιστικός αγώνας οφείλει να στήσει ένα μεγάλο ανάχωμα,εκμηδενίζοντας τον φασιστικό λόγο και ρητορικές με μαχητικούς όρους, χωρίς να αφήνει ανυπεράσπιστο κανένα χώρο παρέμβασης στα φασιστικά-ναζιστικά αποβράσματα και σε λογής λογής υποστηρικτές τους. Παράλληλα, πρέπει να είναι ένας αγώνας αυτοοργανωμένος, αντιιεραρχικός και συμπεριληπτικός ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό, μιας και η φασιστική ιδεολογία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι τους.

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ, ΙΣΟΤΙΜΟ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ

 

 

Posted on

Συλλογικό Αντιφασιστικό Μαγείρεμα

 ΣΑΒΒΑΤΟ 14.12.2025 ΣΤΙΣ 11:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΥΠΡΟΥ – ΠΑΝΑΧΑΙΚΗ | Συλλογική Κουζίνα Αλληλεγγύης Πάτρας – Ανοιχτή Αντιφασιστική Συνέλευση Πάτρας

Φροντίζουμε τους γείτονες και τις γειτόνισσές μας, για να φροντίσουμε εμάς τις ίδιες. Τα θέλουμε όλα για όλες. Αγωνιζόμαστε για εμάς, όταν αγωνιζόμαστε για όλους μας.

Μέσα στις παρούσες συνθήκες της μεγάλης ακρίβειας στα είδη πρώτης ανάγκης και του δυσβάσταχτου κόστους διαβίωσης, για την κοινωνική πλειοψηφία, επιλέγουμε να προτάσσουμε και προσπαθούμε να κάνουμε πράξη την ταξική και από τα κάτω αλληλέγγυη όλων των πληττόμενων κοινωνικών κομματιών. Η επίθεση που δεχόμαστε ως κοινωνία από το κράτος, το κεφάλαιο και την πατριαρχία μπορεί να ανασχεθεί μονάχα, αν οι από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας πλησιάσουμε η μια τον άλλο, αν αφουγκραστούμε τις κοινές μας ανάγκες, τα κοινά μας προβλήματα και την κοινή λεηλασία της ζωής μας από τον καπιταλισμό και επιχειρήσουμε να δομήσουμε κοινότητες αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας, αντίστασης και αγώνα στις γειτονιές μας χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς.

Τα συλλογικά μαγειρέματα και τη διάχυση του αντιφασιστικού μας λόγου στις γειτονιές μας τα αντιλαμβανόμαστε ως ευκαιρίες που μας φέρνουν όλες κι όλους πιο κοντά, βάζοντας ταυτόχρονα αντιφασιστικά αναχώματα.

Τα δικά μας συλλογικά μαγειρέματα δεν έχουν καμία σχέση με παλιότερα συσσίτια μόνο για Έλληνες της Χ.Α, στα οποία η παροχή δωρεάν φαγητού λειτουργούσε ως εργαλείο διάδοσης του μίσους και του διαχωρισμού των φτωχών ανθρώπων. Ούτε έχουμε καμία σχέση με την ψευδοφιλανθρωπία μόνο για “ελληνορθόδοξες φτωχές παραδοσιακές οικογένειες”. Βλέπουμε ακροδεξιούς δήθεν πονόψυχους να μοιράζουν σακούλες μακαρόνια αλλά μόνο με απόδειξη πίστεως σε θρησκεία “ελληνική” και πατρίδα “αρχαιοπρεπή”. “Αγαπούν τον πλησίον” μόνο όταν ο πλησίον είναι λευκός Έλληνας χριστιανός ετεροφυλόφιλος, πληροί τα σφιχτά τους κριτήρια και δέχεται να τρώει από τα χέρια δολοφόνων/μπλεγμένων στην μαφία και τη νύχτα.

Ακολουθώντας τις τακτικές του κράτους και του κεφαλαίου, διαιρούν την κοινωνική βάση με κριτήρια το χρώμα, τη γλώσσα, τη χώρα καταγωγής, τη σεξουαλικότητα και το φύλο. Οι “πατριώτες” προσπαθούν να μας ενώσουν με οδοστρωτήρα τους το τρίπτυχο πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια μήπως και δεν παρατηρήσουμε ότι κυριολεκτικά οι χρηματοδότες και εντολείς τους είναι αυτοί που μας πατάνε στον λαιμό.

Αναγνωρίζουμε ότι το πρόβλημά μας δεν είναι κανένας άνθρωπος “ξένος”, “διαφορετικός” ή “λαθραίος” όπως με θράσος μας λένε οι ακροδεξιοί και οι δήθεν μη-ακροδεξιοί-αλλά-ανήσυχοι πολίτες. Στα αλήθεια, αυτοί που σταθερά ρημάζουν τον τόπο κατέχουν τράπεζες, πολιτικά γραφεία, μεγάλες εταιρείες, σουπερμάρκετ, πετρέλαια, κατασκευαστικές εταιρείες δημοσίων έργων. Οι “πατριώτες” που “αγαπούν τους έλληνες εφοπλιστές και επιχειρηματίες” (και φυλάνε τα μαγαζιά τους, προστατεύουν τα γραφεία τους και ψηφίζουν τα νομοσχέδια τους) δεν νοιάζονται στα αλήθεια για κανέναν τόπο και καμία χώρα. Αναγνωρίζουμε επίσης ότι παρ’ ότι πολύ κρίσιμο, το πρόβλημα της κοινωνίας μας δεν είναι απλώς πρόβλημα υποσιτισμού αλλά συνολικότερου κοινωνικού μαρασμού και διάρρηξης βασικών κοινωνικών σχέσεων.

Σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω, εμείς επιλέγουμε να μαγειρεύουμε συλλογικά, να ζούμε συλλογικά με αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη. Θωρακιζόμαστε απέναντι στην ταξική βία που συνιστά το αυξημένο κόστος ζωής και αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο χωρίς ιεραρχίες, χωρίς διαχωρισμούς, αποκλεισμούς και ανισότητες. Θέλουμε να γνωρίζουμε τους γείτονες μας και να φροντίζουμε ο ένας την άλλη. Θέλουμε να δρούμε μαζί στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, σε κάθε πτυχή της κοινωνικής συνύπαρξης και σε κάθε πεδίο εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Δρούμε αντιφασιστικά, γιατί αποζητούμε κοινωνική συνύπαρξη και όχι αντικοινωνική βία με στόχο μόνο τους φτωχούς “διαφορετικούς”. Δεν μας εκφράζει η φιλανθρωπία γιατί η φιλανθρωπία δεν είναι ισοτιμία, δεν είναι σεβασμός, δεν είναι κοινή δράση. Δεν αποζητούμε σωτήρες/ηγέτες/ειδήμονες αλλά τους ανθρώπους με τους οποίους θα ζούμε δίπλα δίπλα. Στήνουμε αντιφασιστικά αναχώματα ταξικής αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας, συμπερίληψης και αγώνα στις γειτονιές μας, ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία αλλά και εχθρικά απέναντι τους ρατσιστές, ομο/τρανσφοβικούς και μισογύνηδες “πατριώτες”.

ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 11:00

ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΥΠΡΟΥ – ΠΑΝΑΧΑΙΚΗ

Συλλογική Κουζίνα Αλληλεγγύης Πάτρας – Ανοιχτή Αντιφασιστική Συνέλευση Πάτρας

 

Posted on

Μικροφωνική συγκέντρωση ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό

 Κάλεσμα σε συγκέντρωση/μικροφωνική Τρίτη 26.11.2024 στις 12:00 στην Εστία του Πανεπιστημίου Πατρών

Το βράδυ της Πέμπτης 21 Νοεμβρίου στην Πανεπιστημιούπολη Πατρών, οι αυτόνομοι εθνικιστές της Πάτρας προέβησαν σε «ενημερωτική δράση» με ρατσιστικά, εθνικιστικά και χιτλερικά σύμβολα (σβάστικες, στοχάδια) σε τοίχους αλλά και σε πανό του Φ.Σ. Βιολογικού σχετικό με την φοιτητική μέριμνα και τον αγώνα υπεράσπισης των ταξικών μας συμφερόντων εντός των σχολών. Το βράδυ της επόμενης μέρας πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από το Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών στον χώρο της Πανεπιστημιούπολης, με σβήσιμο των φασιστικών συμβόλων/ συνθημάτων. Επίσης, τον τελευταίο καιρό βλέπουμε μια προσπάθεια από νέες ομάδες φασιστών να δημιουργούν κλίμα εθνικισμού, αναπαράγοντας εθνικιστικά ιδεολογήματα στους τοίχους της γειτονιάς της Αγυιάς, η οποία δεν μπορεί να μας σταθεί αδιάφορη και ασύνδετη με το συγκεκριμένο γεγονός.Η συνεχής διεκδίκηση χώρου μέσα στο δημόσιο πεδίο από τους φασίστες, αλλά και η επανεμφάνιση μιας σειράς άλλων φασιστικών – νεοναζιστικών μορφωμάτων, κάνουν ξεκάθαρο πως υπάρχει ανάγκη διαρκούς επαγρύπνησης του αντιφασιστικού κινήματος. Να μην αφήσουμε σπιθαμή γης στους φασίστες σε γειτονιές, σχολεία, σχολές, χώρους εργασίας , αλλά και στις συνειδήσεις.

Καλούμε σε συγκέντρωση/μικροφωνική την Τρίτη 26.11 στις 12:00 στην Εστία του Πανεπιστημίου Πατρών.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ

Στον απόηχο της καπιταλιστικής κρίσης και των μνημονίων – όπου για την σωτηρία των τραπεζών χρησιμοποιήθηκαν πρακτικές αφαίμαξης της κοινωνικής βάσης – ο φιλελευθερισμός συνεχίζει να καταρρίπτει τις συλλογικές διεκδικήσεις, προτάσσοντας τον ατομικισμό και ξεριζώνοντας τις κεκτημένες κοινωνικές αξίες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν δεδομένες. Η αντιμετώπιση της ανθρώπινης ζωής με όρους κόστους – κέρδους, έχει οδηγήσει σε μια σειρά επιθέσεων κατά της εργατικής – και όχι μόνο – τάξης. Η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής καταδεικνύεται από τις κρατικές/καπιταλιστικές δολοφονίες όπως αυτές των 57 νεκρών στα Τέμπη, των τουλάχιστον 550 νεκρών μεταναστ(ρι)ών στο ναυάγιο της Πύλου και των αμέτρητων δολοφονημένων στα σύνορα,των αντιεργατικών νομοσχεδίων που οδηγούν σε καθημερινά θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα,των χιλιάδες νεκρών από την περίοδο της πανδημίας που συνεχώς αυξάνουν λόγω της υποβάθμισης της δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης,της υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης και των ρατσιστικών και ομοφοβικών δολοφονιών. Οι φασιστικές ρητορικές που κατά την διάρκεια των μνημονίων εκφράζονταν κυρίως από συγκεκριμένες φασιστικές ομάδες όπως η Χ.Α., πλέον διαχέονται σε ολόκληρη την κοινωνία από κυβερνητικούς εκπρόσωπους και θεσμούς που προωθούν μια απολυταρχική και «αντιανθρωπιστική» αντίληψη. Επομένως, οι ρητορικές αυτές διεισδύουν στον κοινωνικό ιστό μέσω θεσμικών οδών, ενισχύοντας και κανονικοποιώντας την ηθική και αξιακή κατάπτωση της σημερινής πραγματικότητας.

Σε μία τέτοια συνθήκη, οι μπάτσοι πρωτοστατούν στις ρατσιστικές δολοφονίες αφού αποτελούν τα εκτελεστικά τσιράκια του κράτους. Στις 21 Σεπτεμβρίου βασανίζεται και δολοφονείται βάναυσα ο μετανάστης Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα. Ένα περιστατικό κρατικής ρατσιστικής βίας που έρχεται να προστεθεί στην μακριά λίστα των ρατσιστικών δολοφονιών της ΕΛΑΣ – ενός σώματος βαθύτατα εμβαπτισμένου σε φασιστικές ρητορικές και συνδεδεμένου από περιστατικά βασανισμών, βιασμών και άλλων δολοφονιών, μέχρι και με κυκλώματα trafficking και ναρκωτικών. Άλλωστε, η αντιμετώπιση των μεταναστ(ρι)ών από το ελληνικό κράτος είναι δομική απόφαση και έχει διττή φύση. Από τη μια, το μεταναστευτικό υποκείμενο αποτελεί φτηνό εργατικό δυναμικό για την εγχώρια παραγωγή – που πρέπει όμως να παραμένει υποβαθμισμένο (χωρίς χαρτιά, πολιτογράφηση κλπ) για να παραμένει «οικονομικά προσιτό». Από την άλλη, αποτελεί τον εξωτερικό εχθρό του έθνους, τονώνοντας την εθνική ενότητα και αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από την ταξική πάλη και την εκμετάλλευση που υφίσταται από το κράτος και τον καπιταλισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πολιτική της Ε.Ε. για τις μεταναστευτικές ροές που ανοιχτά προωθεί τα δολοφονικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα pushbacks, ενώ παράλληλα όταν υπάρχει έλλειψη φτηνού εργατικού δυναμικού παραχωρεί άδειες εργασίας. Πέρα από αυτό, η τάση του ελληνικού κράτους προς ένα ολοκληρωτικό μοντέλο διαχείρισης, παρέχει πλήρη συγκάλυψη των εν λόγω εγκλημάτων, δίνοντας πρακτικά το «ελεύθερο» στους μπάτσους να δρουν ελεύθεροι.

Το ολοκληρωτικό κρατικό μοντέλο διαχείρισης, έχει οδηγήσει σε ένα κράτος και μια οικονομία ρυθμιστή των πάντων. Τα πρόσφατα παραδείγματα των κρατικών και καπιταλιστικών εγκλημάτων των υποκλοπών, των Τεμπών, της Πύλου,της διαχείρισης της πανδημίας,της δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης και των εργατικών ατυχημάτων, έχουν δημιουργήσει μια νέα πραγματικότητα όπου η συνεχής υπονόμευση της ανθρώπινης ζωής αποτελεί τη μόνη σταθερά. Επιπροσθέτως, ο επιβαλλόμενος ταξικός χαρακτήρας της πραγματικότητας αυτής οδηγεί στην πλήρη απαξίωση των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Η κοινωνική βάση αδυνατεί να εξασφαλίσει τα απαραίτητα είδη πρώτης ανάγκης-λόγω ακρίβειας- να καλύψει απαραίτητα ιατρικά έξοδα- λόγω της κατάρευσης των δημόσιων νοσοκομείων – να εισαχθεί στα δημόσια και “δωρεάν” πανεπιστήμια-λόγω των ταξικών φραγμών- με αποτέλεσμα οι από τα κάτω να βρίσκονται υπό των ορίων της αξιοπρεπής διαβίωσης. Οπότε, σε ένα σύστημα διακυβέρνησης και οργάνωσης της κοινωνίας όπου υπάρχει ολοκληρωτική επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου, ο αντιανθρωπιστικός χαρακτήρας είναι κυρίαρχος ενώ κάποιες ζωές αξίζουν περισσότερο και κάποιες λιγότερο.

Αυτή η ηθική κατάπτωση του καπιταλισμού – που ενέχει και το κράτος όντας βασικός ρυθμιστής της κίνησης του κεφαλαίου – δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Η «οικονομίστικη»/»κεφαλαιοκρατική» προσέγγιση της πραγματικότητας (δηλαδή με κριτήριο το κόστος – κέρδος) οδηγεί αναπόφευκτα σε μια βαθιά υποβάθμιση της αξίας της ανθρώπινης ζωή, αλλά και της ζωής εν γένει (λόγου χάρη η αντιμετώπιση της φύσης και του περιβάλλοντος από το κεφάλαιο). Δεν πρόκειται για μια απλή αξιακή κρίση, αλλά για έναν δομικό ξεριζωμό των κεκτημένων και δεδομένων αξιών.Για παράδειγμα η ζωές των κρατουμένων, και κατά συνέπεια η σημασία της ανθρώπινης ζωής, ευτελίζονται μέσω των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης και των ρατσιστικών επιθέσεων.Η “αυτοκτονία” του 29χρονου από το Μπαγκλαντές μέσα στο Α.Τ Ομόνοιας στη 1 Οκτώβρη 24, δέκα μέρες μετά την δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, επιβεβαιώνει δυστυχώς αυτή την συνθήκη. Το κράτος από τη μεριά του, προσπαθεί να διατηρεί την ομαλή ροή του κεφαλαίου διαμέσου της εθνικής ενότητας. Δεν είναι εξάλλου λίγες οι φορές όπου κατά την διάρκεια της παγκόσμιας ιστορίας υπήρξαν απολυταρχικά, δικτατορικά, ναζιστικά και φασιστικά κράτη, όπου ο εθνικιστικός χαρακτήρας ικανοποιούσε τις ανάγκες του κεφαλαίου, ενώ απέστρεφε την κοινή γνώμη από τους πραγματικούς δυνάστες της – το κράτος και το κεφάλαιο.

Στα κράτη του σήμερα, όπου οι κοινωνικές αντιστάσεις έχουν εξαλειφθεί και η κοινωνία έχει απογυμνωθεί από την συλλογική και ταξική συνείδηση, ο φιλελευθερισμός έχει δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις επέλασης του κεφαλαίου. Η απειλή της φασιστικής οργάνωσης του κράτους και της κοινωνίας δεν είναι τόσο άμεση – αν και πάντα θα παραμονεύει, καθώς το υπάρχον σύστημα εξασφαλίζει την ομαλή λειτουργία του καπιταλισμού. Παρόλα αυτά, ο εκφασισμός της κοινωνίας παραμένει και ξεπροβάλει μέσα από την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι κανιβαλιστικές συμπεριφορές που αναδύονται καθημερινά, επιβεβαιώνουν πως πολλοί και πολλές θα πατήσουν επί πτωμάτων για να διασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Μέσα σ’ αυτόν τον αλληλοφαγωμό, οι λαγοί και τα τσιράκια του κράτους μέσω των ΜΜΕ εκφράζουν ρητορικές μίσους, κανονικοποιώντας την πραγματικότητα αυτή και ελέγχοντας τις κοινωνικές αντιδράσεις. Οι συνεχείς επιθέσεις σε άτομα ΛΟΑΤΚΙ, σε θηλυκότητες, σε μετανάστ(ρι)ες και πληθυσμιακές μειονότητες (πχ Ρομά) και σε κοινωνικούς(-ες) αγωνιστ(ρι)ές επιβεβαιώνουν την κανονικοποίηση της βίας και του θανάτου. Συνεπώς, είναι εμφανής η παρείσφρηση των κανιβαλικών ρητορικών στον κοινωνικό ιστό, με τους τρόπους εκδήλωσης της βιαιότητας των παιδικών ηλικιών να αποτελεί δείκτη της αξιακής και κοινωνικής κρίσης.

Αναδεικνύεται ότι ο φασισμός έχει πολλά και διαφορετικά προσωπεία. Ένα από αυτά που ριζώνει στην κοινωνία είναι αυτό του κοινωνικού εκφασισμού και συνιστά έναν βασικό πυλώνα επίθεση στους από τα κάτω από το κράτος και το κεφάλαιο. Είναι μια επίθεση που στοχεύει στη εξάλειψη της συλλογικής και ταξικής συνείδησης, του διαφορετικού, των αγωνιζόμενων και οραματιζόμενων υποκειμένων. Είναι η κανονικοποίησης της απαξίωσης της ζωής προς μια νέα κοινωνική πραγματικότητα, όπου ρυθμιστής των πάντων είναι ο καπιταλισμός και το εκάστοτε κράτος. Πρόκειται, δηλαδή, για μια μετατόπιση του κράτους στον ολοκληρωτισμό.

Κόντρα στην νέα τάξη πραγμάτων, ο αντιφασιστικός αγώνας οφείλει να στήσει ένα μεγάλο ανάχωμα. Οφείλει να περιορίσει – αν όχι να εκμηδενίσει – τον φασιστικό λόγο και ρητορικές με μαχητικούς όρους, μην αφήνοντας ανυπεράσπιστο κανέναν χώρο παρέμβασης στα φασιστοειδή αποβράσματα. Οφείλει, όμως, να δημιουργήσει και μια πλατιά κοινωνική βάση όπου οι αντιφασιστικές απόψεις ενάντια στον εκφασισμό και ολοκληρωτισμό της κοινωνίας να είναι κυρίαρχες. Χρειάζεται ένας πλατύς κοινωνικός αγώνας με σταθερή και στοχευμένη παρέμβαση σε κάθε χώρα, πόλη και γειτονιά μιας και ο κοινωνικός εκφασισμός δεν έχει υλική/σωματική διάσταση. Αντιθέτως, διοχετεύεται κάθετα στην κοινωνία από την κυρίαρχη τάξη του κράτους και του κεφαλαίου, διαπερνώντας και μολύνοντας όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ακόμη, θα πρέπει να είναι ένας αγώνας ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό και τον ιεραρχικό τρόπο οργάνωση. Ενάντια στην ανάθεση και οποιαδήποτε ρητορική καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Γιατί ο αντιφασισμός είναι αγώνας για μια κοινωνία ισότιμη, ελεύθερη και αλληλέγγυη.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ, ΙΣΟΤΙΜΟ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ

Ανοιχτή Αντιφασιστική Συνέλευση Πάτρας | asp2023@espiv.net

Συνέλευση του εγχειρήματος κάθε Παρασκευή, στις 18:00, στην κατάληψη Παραρτήματ