Χανιά: Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους και στις Παλαιστίνιες | 15/5 -ώρα:18:00,Πλατεία Αγοράς.

Την ίδια στιγμή που κορυφώνονται οι γενοκτονικές πρακτικές εκτοπισμού των Παλαιστίνιων από το Ισραηλινό κράτος στην Ράφα, έχει ξεσπάσει κύμα αντιστάσεων στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης με καταλήψεις ιδρυμάτων που αντιμετωπίστηκαν με άγρια καταστολή από την μεριά του κράτους. Στην Ράφα αυτή την στιγμή συντελείται μια πρωτοφανής στις μέρες μας επιχείρηση εκδίωξης των παλαιστίνιων από τα εδάφη τους, ανάλογη με την εκείνη της Νάκμπα του 1948. Τώρα, όπως και τότε, εκατομμύρια απειλούνται με ξεριζωμό, πείνα, θάνατο και ξενιτιά. Συνένοχο σε αυτό το διαρκές έγκλημα είναι και το ελληνικό κράτος που πρόθυμα συμμετέχει στο μακέλεμα στην Γάζα, στηρίζοντας τόσο πολιτικά όσο και στρατιωτικά το κράτος του Ισραήλ.

Αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους και στις Παλαιστίνιες.

Άμεση κατάπαυση πυρός.

Καμία εμπλοκή του ελληνικού κράτους στην σφαγή της Γάζας.

Στηρίζουμε, καλούμε και συμμετέχουμε στην πορεία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, στις 18:00, Τετάρτη 15 Μαϊου στην Πλατεία Αγοράς.

Kατάληψη Rosa Nera.

πηγή : https://rosanera.squat.gr/2024/05/14/κάλεσμα-…

————————————————————————————-

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
H 15η Μάη του 1948, έχει μείνει στην ιστορία ως Νάκμπα (καταστροφή). Τη μέρα εκείνη και
μόλις μια μέρα μετά τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του ισραηλινού κράτους, ξεκινά η
συστηματική εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων. Μέσα σε αυτά τα 76 χρόνια το ισραηλινό
κράτος κατάφερε να χτίσει ένα σύγχρονο Απαρτχάιντ στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα,
μετατρέποντάς την στη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή.
Το τελευταίο κεφάλαιο της γενοκτονίας των Παλαιστίνιων έχει ξεκινήσει με την εισβολή
(χερσαία και από αέρος) του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ στην πόλη Ράφα στη νότια
Γάζα, αποκόβωντας παράλληλα την παροχή βοήθειας στους περίπου 1,4 εκατομμύρια
εκτοπισμένους Παλαιστίνιους/ες που έχουν συγκεντρωθεί στην περιοχή για να αποφύγουν
τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Το κλείσιμο του συνοριακού περάσματος της Ράφα από
το Ισραήλ οδηγεί στην εξάντληση των ήδη περιορισμένων προμηθειών τροφίμων και
φαρμάκων, αυξάνοντας τον φόβο μιας πλήρους ανθρωπιστικής καταστροφής.
Οι άφθονες γενοκτονικές δηλώσεις του ισραηλινού πολιτικού και στρατιωτικού
κατεστημένου έχουν ευθυγραμμιστεί άμεσα με τις γενοκτονικές τους πράξεις. Έτσι, όταν ο
Ισραηλινός υπουργός Άμυνας Yoav Gallant είπε: «η Γάζα δεν θα επιστρέψει σε αυτό που ήταν
πριν» και «θα εξαλείψουμε τα πάντα», το εννοούσε. Όταν ο Ισραηλινός υπουργός
Πολιτιστικής Κληρονομιάς Amichai Eliyahu είπε ότι, κατά τη γνώμη του: «δεν υπάρχει τέτοιο
πράγμα όπως άμαχοι στη Γάζα που δεν έχουν εμπλακεί», το εννοούσε. Όταν ο Avi Dichter,
υπουργός του κόμματος Likud του Νετανιάχου, είπε: «ξεκινάμε τη Nakba 2023», όλα τα
στοιχεία δείχνουν ότι το εννοούσε.
Σ’ αυτό το δυστοπικό παρόν οι κοινωνίες των δυτικών κρατών «ταΐζονται» καθημερινά από
τα μέσα μαζικής ενημέρωσης με μια πολύ καθαρισμένη, διαστρεβλωμένη εκδοχή των όσων
συμβαίνουν. Οργουελιανοί όροι, όπως «εκκενώσεις» ή «εθελοντική μετανάστευση»,
χρησιμοποιούνται ως προκάλυμμα για την πραγματικότητα του αναγκαστικού εκτοπισμού
και της εθνοκάθαρσης. Ουσιαστικά μας λένε ότι δεν πρέπει να πιστεύουμε ούτε τα μάτια
μας ούτε τα αυτιά μας.
Παρά την ακραία προπαγάνδα όμως, διεθνείς οργανισμοί μιλούν πλέον για διαρκές έγκλημα
πολέμου, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν διαμαρτυρόμενοι σε ευρωπαϊκές
και αμερικανικές πόλεις, φοιτητές εξεγείρονται και καταλαμβάνουν πανεπιστήμια ζητώντας
να σταματήσει το ξεκλήρισμα των Παλαιστινίων.
Όσο συμβαίνουν αυτά, ένα μεγάλο μέρος της χανιώτικης κοινωνίας υποκρίνεται ότι δεν
βλέπει τους ελέφαντες που έχουν μπαστακωθεί μέσα στο κέντρο της πόλης.
Η Νατοϊκή βάση της Σούδας αποτελεί σταθμό ανεφοδιασμού πολέμων εδώ και
δεκαετίες. Πάσης φύσης στρατιωτικά ιπτάμενα και πλεούμενα σκάφη μπαινοβγαίνουν καθ’
όλη τη διάρκεια του χρόνου από στον κόλπο της Σούδας για να τροφοδοτήσουν με
στρατιώτες και εξοπλισμό τις εν εξελίξει σφαγές παγκοσμίως. Από αυτά, ξαμολύονται
συνεχώς χιλιάδες νατοικοί στρατιώτες. Δολοφόνοι σουλατσάρουν ανέμελα στην πόλη,
απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα στο λιμάνι.
Ακόμα και αυτή η εξόφθαλμη συνδρομή σε εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν
μοιάζει ικανή να ξυπνήσει από τον λήθαργο τη χανιώτικη κοινωνία. Δυστυχώς φαίνεται
να παγιώνεται ο συμβιβασμός μεγάλου μέρους των πολιτών και των φορέων της πόλης με
τον ρόλο των εξυπηρετητών και παρόχων διασκέδασης στους ένστολους δολοφόνους του
ΝΑΤΟ, καθώς η αιματοβαμμένη Βάση αποτελεί έναν ακόμα πολύτιμο πόρο κέρδους για ένα
όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της τοπικής κοινωνίας. Αυτή φαίνεται να αδιαφορεί για το ποιος
μπαίνει και ποιος βγαίνει από τις Βάσεις στη Σούδα, πού πηγαίνει και τι εγκλήματα διαπράττει
πριν κατέβει με τα πούλμαν στο κέντρο των Χανίων για φαγητό και ποτό.
Εμείς όμως καλούμε σε εγρήγορση όλους/ες, στους/στις οποίους/ες έχει απομείνει μια στάλα
τσίπας και αγωνίας για το παρόν και το μέλλον της πόλης, μαζί με μια ελάχιστη συναίσθηση
δικαιοσύνης. Η δικαιολογία του «δεν ήξερα, δεν άκουσα» έχει αποδειχτεί ιστορικά λειψή και
αξιοκατάκριτη.
Αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι αδιανόητο να μας αφήνει απαθείς ή βυθισμένους σε μια
θολή ουδετερότητα. Σ’ αυτή την μικρή βασανισμένη λωρίδα γης η ανθρώπινη
αξιοπρέπεια παραμένει ζωντανή, για να μας θυμίζει ότι «το να υπάρχεις σημαίνει να
αντιστέκεσαι».
Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία
Να αντισταθούμε στο ελληνικό κράτος που στηρίζει πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά και
ηθικά το ισραηλινό κατοχικό καθεστώς
Κλείσιμο των Στρατιωτικών Βάσεων (ΝΑΤΟ και ΗΠΑ) της Σούδας και απέλαση των νατοϊκών
φονιάδων
Γη & Ελευθερία για τους/τις Παλαιστίνιους/ιες
– ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
————————————————————-
Κάλεσμα σε πορεία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη,
Aύριο, Τετάρτη 15/05, 6 μ.μ., πλ. Αγοράς
Όσο οι δολοφονικές επιθέσεις, ο εκτοπισμός, η γενοκτονία των παλαιστίνιων συνεχίζεται, τόσο θα δυναμώνει η οργή, οι φωνές αντίστασης, τα ρέματα αλληλεγγύης.
Ενάντια στις αρπακτικές και αποικιοκρατικές ενέργειες των κρατών.
Για τη συνάντηση και τη συμφιλίωση των Λαών.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
Στηρίζουμε και καλούμε στην πορεία αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη που θα γίνει αύριο, Τετάρτη 15 Μαΐου, 6 μ.μ. στην Πλατεία Αγοράς.
وطالما استمرت الهجمات القاتلة والتهجير والإبادة الجماعية للفلسطينيين، فإن الغضب وأصوات المقاومة وتيارات التضامن ستزداد قوة
ضد الأعمال الاستعمارية للدول
من أجل لقاء الشعوب ومصالحتها
الحرية في فلسطين
نؤيد وندعو لمسيرة التضامن مع فلسطين التي ستنطلق غدا الأربعاء 15 مايو الساعة السادسة مساء في ساحة السوق
—————————————————————–

Χανιά 15/5/24:

Στηρίζουμε και καλούμε σήμερα ως ΑΣΠΚ στις 18:00 ώρα στη πορεία αλληλεγγύης για τη Παλαιστίνη στην πλατεία αγορας.
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ.
ΑΣΠΚ

Ρέθυμνο: Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό | 15/5-ώρα:18:00, Δημαρχείο

Ηράκλειο : Ενημέρωση απο την πορεία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό 13/5

Ηράκλειο 13/5/24:  Περισσότερα από 1200 άτομα στη διαδήλωση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό!
Μεγάλη πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, με δυνατό παλμό και ασταμάτητα συνθήματα.
Στη Ράφα χτυπάει του κόσμου η καρδιά
Με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά!
Έξω ο Ισραηλινός στρατός κατοχής!
Άμεση και οριστική καταπαυση πυρός!
Να βάλουμε τέλος στη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού!
Το στρατόπεδο μας είναι εκείνο της Ειρήνης.
Όμως δεν υπάρχει ειρήνη, χωρίς δικαιοσύνη.
Λευτεριά και Αυτοδιάθεση για την Παλαιστίνη!
πηγή: https://www.facebook.com/groups/2531053590478379/

14 Μαΐου 1940, ο θάνατος της Έμμα Γκόλντμαν

Η Emma Goldman και η ευχαρίστηση της ζωής

Η Emma Goldman πέθανε στο Τορόντο στις 14 Μαΐου 1940, επρόκειτο να γίνει 71 ετών. Η ζωή της ήταν ένας ανεμοστρόβιλος εμπειριών και δεσμεύσεων, έζησε τη ζωή με έναν παθιασμένο, διαφορετικό και αντιφατικό τρόπο. Η ίδια είπε στην αυτοβιογραφία της ότι «ήταν φτιαγμένη από διαφορετικά νηματοδέματα, το καθένα διαφορετικό από το άλλο σε τόνο και υφή», δεν ορίστηκε μέσα από μια ενιαία ταυτότητα, αλλά ότι η ζωή της αποτελούταν από πολλές ταυτότητες που προσπάθησε να τις κάνει να ζήσουν μαζί.

Για την Emma Goldman η απόλαυση της ζωής ήταν τόσο πιεστική όσο η μάχη για τον σκοπό (με ένα μικρό γράμμα). Όταν η Emma Goldman ήταν είκοσι χρονών, ένα πολύ νεαρό αγόρι την επέπληξε για ένα ασήμαντο χορό, καθώς «δεν ήταν χαρακτηριστικό ενός επαναστάτη (…), άξιο ενός ατόμου που ήταν στο δρόμο να γίνει κάποιος σημαντικός στο αναρχικό κίνημα ». Σύμφωνα με αυτόν τον άνδρα, η ανεμελιά της “θα έβλαπτε μόνο την υπόθεση”  Εκείνη, εξοργισμένη από αυτή την παρέμβαση στις υποθέσεις της, φώναξε ότι κουράστηκε να κρατιέται πάντα για την υπόθεση, αφού, επιβεβαίωσε: «Δεν πίστευα ότι μια υπόθεση που υπερασπίστηκε ένα υπέροχο ιδανικό, τον αναρχισμό, την απελευθέρωση από τις συμβάσεις και προκαταλήψεις, απαιτούσε την άρνηση της ζωής και της ευτυχίας ».

Για εκείνη, ο χορός υπερέβαινε το ίδιο το γεγονός της μετάβασης στον ρυθμό της μουσικής, ήταν μια πράξη ελευθερίας, το δικαίωμα να εκφραστεί ελεύθερα και ότι όλοι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε όμορφα πράγματα. Μια ενσάρκωση της ελευθερίας στο σώμα που θα μπορούσε να κινείται ελεύθερα, ένα σύμπτωμα μιας ζωής γεμάτης χαράς και ζωτικότητας ενάντια στη σοβαρή και εκφοβιστική ζωή, χωρίς χρώμα ή ζεστασιά, την καταπιεστική ζωή που επιβάλλεται από τον καπιταλισμό (και τον κομμουνισμό που έζησε μεταξύ 1920-1921).

Η Emma Goldman είχε ένα μικρό προσωπικό πρόγραμμα για το τι ήταν σημαντικό στη ζωή της: ενσυναίσθηση, χαρά, ζεστασιά, χρώμα, μέρη συνάντησης και συζήτηση (ωστε να είναι σε θέση να συνομιλήσει, να φάει με φίλους ή συναδέλφους, να χορέψει, να λάβει και να δώσει λουλούδια, να διαβάσει , να πηγαίνει στο θέατρο κ.λπ.), εν συντομία, απολαύστε τη ζωή. Ένα πρόγραμμα που υποστηρίζει αυτό το σύνθημα που της έχει αποδοθεί: “ΕΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΧΩΡΕΥΩ, Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ”

Και μετά υπήρχαν οι άλλες της «μορφές»: ο αναρχικός ακτιβισμός που την έβαλε πολλές φορές στη φυλακή, την απώλεια της αμερικανικής υπηκοότητας και όλων όσων είχε αγωνιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες (συμπεριλαμβανομένου του περιοδικού που ίδρυσε το 1906). Ο αντιμιλιταρισμός στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η ανιθαγενής της κατάσταση μετά την έξοδο από την επαναστατική Ρωσία επειδή δεν έκλεισε τα μάτια του στον αυταρχισμό και την καταστολή του Μπολσεβίκικου Κόμματος και τόσες πολλές άλλες εμπειρίες που αντιτίθενται στην κατεύθυνση της επιθυμίας της να απολαύσει τη ζωή.

Προσπάθησε να κάνει όλες τις «μορφές» συμβατές, στην αναζήτηση της αυτονομίας, Κοίταξε τον κόσμο γύρω της με διαφορετικό τρόπο, κάνοντας το αόρατο και ευαίσθητο το αδιάφορο, ορατό. Ρώτησε τον κόσμο γύρω της, έσπασε με τους κοινωνικούς, ηθικούς και πολιτιστικούς ντετερμινισμούς, έψαχνε εναλλακτικές λύσεις μεταξύ του πλήθους των «δυνατών» και έκανε τις επιλογές της.

Υπάρχουν ακόμα εκείνοι που θεωρούν ότι η Emma Goldman δεν αξίζει την κατηγορία του μεγάλου στοχαστή του αναρχισμού;

πηγή:https://kaosenlared.net/emma-goldman-y-el-placer-de-vivir/

Η Έμμα Γκόλντμαν (Emma Goldman, 27 Ιουνίου 1869 – 14 Μαΐου 1940) ήταν αναρχοκομμουνίστρια, γνωστή για τα αναρχικά γραπτά και ομιλίες της. Υιοθετήθηκε από τις φεμινίστριες δεύτερου κύματος και ανάχθηκε σε πρότυπη εικόνα “επαναστάτριας γυναίκας” φεμινίστριας. Ωστόσο, η Γκόλντμαν διαδραμάτισε και ζωτικής σπουδαιότητας ρόλο στην ανάπτυξη του αναρχισμού στις ΗΠΑ και την Ευρώπη καθ’όλο το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Γεννημένη στη Λιθουανία, μετανάστευσε στις ΗΠΑ στα δεκαεπτά της και αργότερα εκτοπίστηκε στη Ρωσία, όπου έγινε μάρτυρας της Ρωσικής Επανάστασης. Πέρασε κάποια χρόνια στο νότο της Γαλλίας όπου συνέγραψε την αυτοβιογραφία της, Ζώντας τη ζωή μου (Living my life), και άλλα έργα, προτού λάβει μέρος στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο το 1936 ως η αγγλόφωνη εκπρόσωπος στο Λονδίνο του CNT-FAI (Αναρχική Ιβηρική Ομοσπονδία).

Γέννηση και πρώτα χρόνια
Η Emma Goldman μεγάλωσε σε μια μικρομεσοαστική Εβραϊκή οικογένεια στο Κάουνας της Λιθουανίας (την εποχή εκείνη υπό τον έλεγχο της Ρωσίας, και αποκαλούμενο Κόβνο από τους Ρώσους), όπου η οικογένειά της διηύθυνε ένα μικρό πανδοχείο. Την περίοδο της πολιτικής καταστολής μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Β’, μετακόμισε με την οικογένειά της στην Αγία Πετρούπολη στην ηλικία των δεκατριών. Εκεί, η οικογένειά της γνώρισε οικονομικές δυσκολίες και η Έμμα αποφάσισε να δουλέψει σε ένα εργοστάσιο ως κατασκευάστρια κορσέδων. Στον εργασιακό αυτό χώρο η Γκόλντμαν ήρθε σε επαφή με επαναστατικές ιδέες, καθώς στην περιοχή είχε απλωθεί ένα επαναστατικό αίσθημα. Απέκτησε ένα αντίγραφο του Τί Πρέπει να Γίνει, του Τσερνισέφσκι, που καλλιέργησε μέσα της τους σπόρους των αναρχικών ιδεών της και της ανεξάρτητης στάσης της.

Μετανάστευση στην Αμερική
Στην ηλικία των 17 μετανάστευσε με την αδελφή της, Helene, στο Ρότσεστερ των ΗΠΑ, για να ζήσουν με την αδελφή τους Lena. Η Γκόλντμαν δούλεψε για μερικά χρόνια σε ένα εργοστάσιο υφασμάτων, και το 1887 παντρεύτηκε τον συνάδελφό της στο εργοστάσιο Jacob Kersner. Το κρέμασμα τεσσάρων αναρχικών μετά την εξέγερση του Χέιμαρκετ έφερε την νεαρή Emma Goldman στο αναρχικό κίνημα, και στα είκοσί της έγινε ενεργή επαναστάτρια. Παράτησε το γάμο της και την οικογένειά της και ταξίδευσε στο Νιου Χέιβεν και μετά στην πόλη της Νέας Υόρκης. Η Γκόλντμαν και ο Κέρσνερ παρέμειναν νόμιμα παντρεμένοι, γεγονός που της επέτρεψε να διατηρήσει την Αμερικανική της υπηκοότητα.

Νέα Υόρκη
Στην πόλη της Νέας Υόρκης συνάντησε και έμεινε μαζί με τον Αλεξάντερ Μπέρκμαν (Alexander Berkman), ο οποίος ήταν μια σημαντική μορφή του αναρχικού κινήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνη την περίοδο. Η υπεράσπισή της για την απόπειρα δολοφονίας του Μπέρκμαν εναντίον του Χένρι Κλέι Φρικ (Henry Clay Frick) -ιδιοκτήτη της Εταιρίας Carnegie Steel Company που αντιμετώπισε μια απεργία με βία- τον Ιούλιο του 1892 την έκανε πολύ αντιπαθή στις αρχές. Ο Μπέρκμαν (ή Sasha όπως στοργικά αναφερόταν σ’αυτόν) φυλακίστηκε για δεκατέσσερα χρόνια, και του δόθηκε χάρη το 1906.

Την ίδια περίοδο έγινε φίλη και με τον Hippolyte Havel.

Φυλάκιση

Η Emma Goldman μιλά σε συγκέντρωση εργατών στη Νέα Υόρκη, 1916

Το 1893 φυλακίστηκε στις φυλακές του Blackwell’s Island επειδή δημοσίως προέτεινε στους άνεργους εργάτες πως έπρεπε “Να ζητήσετε δουλειά. Αν δεν σας δώσουν δουλειά, ζητείστε ψωμί. Αν δεν σας δώσουν δουλειά ή ψωμί, πάρτε το ψωμί.” (η δήλωση αυτή είναι μια σύνοψη της αρχής της απαλλοτρίωσης που υποστηρίχτηκε από αναρχοκομμουνιστές όπως ο Πέτρος Κροπότκιν). Καταδικάστηκε ως “υποκινήτρια ταραχών” από ένα ποινικό δικαστήριο της Νέας Υόρκης, παρά τις ένορκες καταθέσεις δώδεκα μαρτύρων προς υπεράσπισή της. Το σώμα των ενόρκων βάσισε την ετυμηγορία του στην κατάθεση ενός μόνο ατόμου, κάποιου Ντετέκτιβ Jacobs. Σαν απάντηση στην φυλάκιση αυτή η Voltairine de Cleyre έδωσε τη διάλεξη Προς Υπεράσπιση της Έμμα Γκόλντμαν (In Defense of Emma Goldman). Ενώ εξέτιε την μονοετή καταδίκη της, ανέπτυξε ένα δυνατό ενδιαφέρον για την νοσηλευτική.

Συνωμοσία για τη δολοφονία του Προέδρου
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1901 συνελήφθη, μαζί με εννέα άλλους, στο Σικάγο, κατηγορούμενη για συνωμοσία για τη δολοφονία του προέδρου Ουίλλιαμ ΜακΚίνλεϊ. Ο Leon Czolgosz, ένας μοναχικός οπαδός του αναρχισμού, είχε πυροβολήσει τον πρόεδρο μερικές μέρες πρωτύτερα. Η προσπάθεια των αρχών να συνδέσουν την Γκόλντμαν και τους άλλους εννέα αναρχικούς με τον θάνατο του ΜακΚίνλεϋ είχε ιδεολογικό σκοπό: να δυσφημήσει όσο ήταν δυνατόν τον αναρχισμό εξαιτίας των δεσμών του με το ανερχόμενο εργατικό κίνημα των αρχών της δεκαετίας του 1900. Μέχρι τον καιρό των συλλήψεων η Γκόλντμαν ήταν μία από τους πιο μανιώδεις οργανωτές του και είχε ήδη κερδίσει δημόσια φήμη. Μετά από έντονες ανακρίσεις σε συνθήκες απομόνωσης για αρκετές εβδομάδες, απελευθερώθηκαν εξαιτίας της πλήρους έλλειψης στοιχείων που θα μπορούσαν να τους συνδέσουν με τις πράξεις του Czolgosz. Η Γκόλντμαν είχε συναντήσει τον Czolgosz μόνο μία φορά για λίγο, αρκετές εβδομάδες πριν από τη δολοφονία του Προέδρου, όπου ζήτησε τις συμβουλές της Γκόλντμαν για μια σειρά μαθημάτων για τις αναρχικές ιδέες. Ο Leon Czolgosz βρέθηκε ένοχος για φόνο και εκτελέστηκε.

Φεμινιστική δράση
Την 1 Φεβρουαρίου του 1916, συνελήφθη και φυλακίστηκε ξανά για την διανομή προκηρύξεων υπέρ της αντισύλληψης. Η Emma Goldman, όπως και άλλοι πρώιμοι φεμινιστές, έβλεπε την έκτρωση ως μια τραγική συνέπεια των κοινωνικών συνθηκών. Η Emma Goldman έγραψε στο Μητέρα Γη (Mother Earth):

“Η συνήθεια της παροχής εκτρώσεων έχει λάβει τόσο τρομακτικές διαστάστεις στην Αμερική ώστε να είναι πέρα από κάθε πίστη… Τόσο μεγάλη είναι η εξαθλίωση των εργατικών τάξεων που γίνονται δεκαεπτά εκτρώσεις για κάθε εκατό εγκυμοσύνες.”
Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος

Η Γκόλντμαν με τον Μπέρκμαν το 1917

Η τρίτη φυλάκισή της έγινε το 1917, αυτή τη φορά για συνωμοσία για την παρακώλυση της στρατολόγησης: ο Μπέρκμαν και η Γκόλντμαν είχαν αναμειχθεί στην δημιουργία Ομοσπονδιών εναντίον της Στρατολόγησης και στην οργάνωση συλλαλητηρίων εναντίον του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Φυλακίστηκε για δύο χρόνια, και έπειτα εκτοπίστηκε στη Ρωσία. O Τζέι Έντγκαρ Χούβερ, τότε διευθυντής της Υπηρεσίας Πληροφοριών και μετέπειτα του FBI,είχε έμμεσα υποδείξει τον εκτοπισμό της καθώς την θεωρούσε “μία από τους πιο επικίνδυνους αναρχικούς στην Αμερική” και πίστευε ότι η απελευθέρωσή της θα δημιουργούσε κι άλλα προβλήματα.

Απέλαση και Ρωσική Επανάσταση
Η απέλαση αυτή σήμαινε πως η Emma Goldman, μαζί με τον Μπέρκμαν, μπορούσε να γίνει μάρτυρας της Ρωσικής Επανάστασης. Με την άφιξή της στη Ρωσία, ήταν έτοιμη να υποστηρίξει τους Μπολσεβίκους παρόλες τις διαμάχες μεταξύ αναρχικών και κρατιστών κομμουνιστών στην Πρώτη Διεθνή. Όμως, βλέποντας την πολιτική καταπίεση, τη γραφειοκρατία και την εξαναγκασμένη εργασία στη Ρωσία οδηγήθηκε στο να γράψει τα βιβλία Η Απογοήτευσή μου στη Ρωσία (My Disillusionment in Russia) και Η Επιπλέον Απογοήτευσή μου στη Ρωσία (My Further Disillusionment in Russia). Συγκλονίστηκε επίσης από τη μαζική καταστροφή και τους θανάτους που προκλήθηκαν από τον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο. Η Γκόλντμαν ήταν φίλη με τους κομμουνιστές και Νεοϋορκέζους Τζον Ριντ και Λουίζ Μπράιαντ, οι οποίοι ήταν επίσης στη Ρωσία εκείνη την περίοδο. Ενδέχεται να είχαν μοιραστεί και ένα διαμέρισμα.

Οι εμπειρίες της στη Ρωσία τη βοήθησαν να αλλάξει τις ιδέες της για τη χρήση της βίας. Αφού ο Κόκκινος Στρατός είχε χρησιμοποιηθεί εναντίον απεργών, η Γκόλντμαν άρχισε να απορρίπτει τη βία, εκτός από την περίπτωση της αυτοάμυνας.

Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος
Το 1936, η Γκόλντμαν πήγε στην Ισπανία για να υποστηρίξει την Ισπανική Επανάσταση και τον αγώνα ενάντια στον φασισμό του Φρανσίσκο Φράνκο, γεγονότα που έμειναν γνωστά ως Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος. Εκείνη την περίοδο συνέγραψε την νεκρολογία του διακεκριμένου Ισπανού αναρχικού Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι (Buenavantura Durruti) σε ένα κομμάτι πρόζας γεμάτης ζωντάνια που τιτλοφορείται Ο Ντουρρούτι είναι Νεκρός, Κι όμως Ζωντανός (Durruti is Dead, Yet Living) που αντηχεί το Adonais του Σέλλεϋ.

Θάνατος και ταφή

Ο τάφος της Γκόλντμαν

Η Έμμα Γκόλντμαν πέθανε από καρδιακή προσβολή στο Τορόντο, στις 14 Μαΐου του 1940. Η αμερικανική Υπηρεσία Μετανάστευσης και Πολιτογράφησης επέτρεψε τη μεταφορά της σορού της πίσω στις ΗΠΑ, και ετάφη στο German Waldheim Cemetery στο Forest Park, Illinois, ένα προάστιο του Σικάγου κοντά στο μέρος που είναι θαμμένοι οι μάρτυρες του Χέιμαρκετ. Η επιγραφή στον τάφο της αναγράφει: «Η ελευθερία δε θα κατέβει στον λαό, ο λαός πρέπει να ανυψωθεί στην Ελευθερία».

Η Έμμα Γκόλντμαν στη μυθοπλασία
Ο χαρακτήρας Emmanuel Goldstein στο μυθιστόρημα 1984 του Τζορτζ Όργουελ μπορεί να αναφέρεται στην Έμμα Γκόλντμαν.

πηγη: alerta.gr

Αλληλεγγύη στις Παλαιστίνιες/ους που μάχονται για γη και ελευθερία

Αλληλεγγύη στις Παλαιστίνιες/ους που μάχονται για γη και ελευθερία

Ενάντια στη συνεχιζόμενη γενοκτονία που πραγματοποιεί το κράτος του Ισραήλ µε τη στήριξη του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και τη συνεργασία του ελληνικού κράτους

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου

κάθε Κυριακή 6µµ στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιµοδήµου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα

blog: askpthk.espivblogs.net – fb: Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων Θησείου Κουκακίου