Tag: αλληλεγγύη

Posted on

Ηράκλειο : Παρέμβαση στο δημοτικό συμβούλιο για την συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη.

Τη Δευτέρα 2/12 η συνέλευση μας συμμετείχε και με άλλους δημότες του Ηρακλείου σε παρέμβαση στο δημοτικό συμβούλιο Ηρακλείου για την συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη.
Όταν μπήκαμε συζητιόταν ήδη το θέμα μετεγκατάστασης του ειδικού σχολείου όπου δυστυχώς η απαξίωση της δημοτικής αρχής ηταν ίδια με την οποία αντιμετώπισαν και εμάς.
Καταθέσαμε ψήφισμα προς συζήτηση στο οποίο δεν λάβαμε κάποια απάντηση.
Μας είπαν πως θα απαντήσουν στον χρόνο τους.
Την ίδια απάντηση είχε δώσει βέβαια και η προηγούμενη δημοτική αρχή όταν πριν ένα χρόνο ζητήσαμε σε ανάλογη παρέμβαση, να πάρει θέση ο δήμος Ηρακλείου.
Αν και η τωρινή δημοτική αρχή αποφύγει να τοποθετηθεί πάνω στο ζήτημα θα ληφθεί ως θέση υπερ της γενοκτονίας.
Δυστυχώς ο θάνατος στην Παλαιστίνη δεν περιμένει κανένα μας.
Το δολοφονικό σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ θα αφανίζει ζωές και ολόκληρες οικογένειες μέχρι όλα μαζί να το σταματήσουμε.
Ακολουθεί το κείμενο/ψήφισμα που διαβάστηκε.

Πριν μια εβδομάδα, σκοπεύαμε να παραστουμε στο Δημοτικό συμβούλιο, αιτούντες από την δημοτική αρχή, να πράξει τα απαραίτητα για την αποτροπή ελλιμενισμού ενός κρουαζιερόπλοιου με πάνω από 1000 επιβαίνοντες, που ξεκίνησαν από το Τελ Αβίβ για να κάνουν αμέριμνοι διακοπές στη Μεσόγειο, περνώντας φυσικά και από το νησί της Κρήτης.

Παρότι γνωρίζαμε τη -σιωπηλά- συνένοχη στάση του Δήμου και της Περιφέρειας, ένα χρόνο τώρα που εξελίσσεται η γενοκτονία στη γη της Παλαιστίνης, δε σταματήσαμε να επιδιώκουμε και να απαιτούμε να παρθεί δημοσίως θέση σε αυτό το ζήτημα.
Πόσο μάλλον όταν η Κρήτη αποτελεί καιρό τώρα τουριστικό θέρετρο των Ισραηλινών και όχι μόνο. Πόσο μάλλον όταν μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας, δεν εκφράζεται απ’αυτήν την αντικοινωνική και ανιστόρητη στάση και τις επικίνδυνες επιλογές των τοπικών Αρχών.
Και είχαμε όντως την ελπίδα, ότι κάποια στιγμή -έστω και τώρα με αφορμή αυτή την κρουαζιέρα-, θα σταθείτε επιτέλους στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων, θα ξεφύγετε απ’το στρουθοκαμηλισμό και τη βολική σιωπή σας στα δύσκολα θέματα και θα δείξετε με τον πιο απλό τρόπο αλληλεγγύη και υποστήριξη στον λαό της Παλαιστίνης που δοκιμάζεται και ειδικά στην πολύπαθη Γάζα.
Δυστυχώς, μας πρόλαβε η είδηση οτι το κρουαζιερόπλοιο άλλαξε το πρόγραμμα του και έφτασε στο Ηράκλειο στις 26.11.

Όπως γνωρίζετε λοιπόν, εδώ και 14 μήνες, λίγα μόλις ναυτικά μίλια ανατολικότερα από το νησί μας συντελείται μια γενοκτονία που κάποιοι εξευγενιστικά αποκαλούν πόλεμο. Στο όνομα μιας δήθεν αναλογικής απάντησης στην 7η Οκτώβρη 2023, η εθνικιστική σιωνιστική κυβέρνηση του Ισραήλ διεξάγει το πιο άνισο και βρώμικο μακελειό. Ο ξεκάθαρος και πλέον ρητός στόχος τους είναι η πλήρης οικοπεδοποίηση των εδαφών της Παλαιστίνης προς εκμετάλλευση από Ισραηλινούς εποίκους που δε διστάζουν να σχεδιάζουν κοινότητες και σπίτια με πισίνες πάνω σε εδάφη ποτισμένα με το αίμα μικρών παιδιών. Εν τω μεταξύ, ο παλαιστινιακός πληθυσμός, όσος έχει απομείνει, σφυροκοπάται ανελέητα ακόμη και στις λεγόμενες ζώνες ασφαλείας που έχουν θεσπιστεί, με αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς σε καθημερινη βάση και αμέτρητες ψυχές θαμμένες στα ερείπια των βομβαρδισμών. Καταργούνται εξόφθαλμα ακόμη και τα διεθνή δίκαια του πολέμου. Και όλο αυτό χωρίς κανένα πολιτικό ανάχωμα, real time. Εδώ και ένα χρόνο, οι οθόνες μας έχουν γεμίσει με εικόνες που θα μπορούσαν να αποτελούν σενάρια υπερβολικών δυστοπικών ταινιών.

Γνωρίζατε. Κανένας δυτικός δε μπορεί να πει ότι δε γνώριζε.

Οι τελευταίοι 14 μήνες έχουν απογυμνώσει ηθικά τη Δύση. Την ώρα που τα κράτη της θέλουν να εμφανίζονται ως πεφωτισμένοι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποδεικνύουν στην πράξη ότι αυτό ισχύει προσχηματικά, μόνο για για λίγους και προνομιούχους, εάν και εφόσον δεν θίγονται τα οικονομικά συμφέροντα των “ημετέρων”. Συγκεκριμένα το ελληνικό κράτος, στη λεγόμενη κοιτίδα της Δημοκρατίας, εδώ και ένα χρόνο παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ της γενοκτονίας. Βρίσκει ευκαιρία να ανοίξει μπίζνες με τη γενοκτόνο χώρα. Ξεπουλάει ακίνητα σε ισταηλινά real estate. Ανέχεται να χρησιμοποιείται η Κρήτη σαν ορμητήριο πολέμου μέσω της χρήσης του ραντάρ της Ζήρου, της βάσης της Σούδας και του σταθμού ανεφοδιασμού των Καλών Λιμένων. Την ώρα που σκοτώνονται χιλιάδες παιδιά, βάφει τη Βουλή στα χρώματα της σημαίας του Ισραήλ. Και ούτε λογος για τους 50.000 νεκρούς που έχει αφήσει μέχρι τώρα πίσω του το παθολογικό μένος του Ισραήλ. Όσον αφορά τις ακρότητες του σιωνιστικού καθεστώτος, ενδεικτικά αναφέρουμε, τις νέες βόμβες που εξαϋλώνουν τα θύματα τους κι η στάση που διατηρείτε βοηθάει αυτός ο αυταρχισμός να κανονικοποιηθεί στις “εικόνες” των κοινωνιών μας.

Κι εμείς οι δημότες του Ηρακλείου γνωριζαμε. Όμως, εδώ και 14 μήνες δεν μείναμε σιωπηλοί. Για εμάς αυτό δεν ήταν απόφαση. Το να μη σταματήσουμε να φωνάζουμε για την ειρήνη και για το δίκιο, όπως έλεγε κι ο Λειβαδίτης στο εμβληματικό ποίημά του “Αν θέλεις να λέγεσαι ανθρωπος”, ήταν ηθική προσταγή για να μη σταματήσουμε να νιώθουμε άνθρωποι. Καθόλη αυτή τη διάρκεια, αναγκαστήκαμε να ανεχόμαστε την σιωπή του Δήμου Ηρακλείου. Να βλέπουμε το νησί να γεμίζει χαλαρούς Ισραηλινούς κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Να βλέπουμε τις selfie μανιακών των δολοφόνων του IDF να κάνουν tag τα τουριστικά θέρετρα του νησιού. Να μας τραμπουκίζουν πολλές φορές στο δρόμο όταν έβλεπαν ένα σημάδι αλληλεγγύης προς τη δοκιμαζόμενη Παλαιστίνη. Όμως ακόμη και η “κονόμα” έχει κάποια ηθικά όρια. Ως εδώ.

Η κοινωνία του Ηρακλείου έχει αποδείξει ότι στέκεται στην σωστή πλευρά της Ιστορίας. Απαιτούμε από το Δήμο Ηρακλείου να την εκπροσωπήσει έστω σε αυτό.

Απαιτούμε από τη Δημοτική Αρχή του Ηρακλείου:

Να μην επιτρέψει ξανά την είσοδο και τον ελλιμενισμό κανενός ισραηλινού (κρουαζιερό)πλοιου στο λιμάνι του Ηρακλείου.
Να βγάλει ένα ψήφισμα αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό Λαό όπως ενδεικτικά έκανε ο Δήμος Αθηναίων.
Να παρέχει έμπρακτη βοήθεια σε όσους/ες έχουν καταφύγει στο νησί μας προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον πόλεμο, κι όχι σε όσους θέλουν να ξεκουραστούν για να συνεχίσουν να βάφουν τα χέρια τους με αίμα.
Να διακόψει τις όποιες οικονομικές, στρατιωτικές, ακαδημαϊκές και πολιτικές σχέσεις με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και το ισραηλινό κεφάλαιο.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΘΕΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ.
ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ,Η ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΣΕ ΜΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ.

Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό

Πηγή: https://thinkofothers.espivblogs.net/2024/12/05/paremvasi-sto-dimotiko-symvoylio-irakleioy/

Posted on

Χανιά: Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών “Ανακοίνωση για τις καραβιές προσφύγων τα τελευταία τρία 24ωρα”

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει…
Μέσα σε τρία 24ωρα, τρεις καραβιές προσφύγων, 36, 43 και 50 ατόμων η καθεμιά. Άντρες και ασυνόδευτα ανήλικα από Μπαγκλαντές, Συρία, Αίγυπτο, Πακιστάν και Σουδάν, οι οποίοι κρατούνται σε άθλιες συνθήκες, για μία ακόμη φορά, στον ακατάλληλο χώρο του εκθεσιακού κέντρου του Οργανισμού Ανάπτυξης Κρήτης στην Αγυιά Χανίων.
Το Λιμενικό Χανίων μάς υπέδειξε ότι αυτός ο χώρος δεν είναι κέντρο κράτησης. Αλλά ποιος είναι άραγε ο δόκιμος υπηρεσιακός όρος; Για εμάς δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κούφιο κτήριο υπό εγκατάλειψη, χωρίς καμία υποδομή για φιλοξενία ανθρώπων, με αυτοσχέδια στρωσίδια και κουβέρτες που δεν επαρκούν και χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά. Ο χώρος ύπνου, φαγητού, διημέρευσης και διανυκτέρευσης: δύο επί ένα στην καλύτερη των περιπτώσεων. Στριμωγμένοι άνθρωποι στην άκρη τού άδειου παγωμένου κτηρίου – αλήθεια, εκεί προαυλίζονται; Μία αυτοσχέδια βρυσούλα πάνω σ’ έναν χαλασμένο ψύκτη στέκει στη μέση του χώρου – αρκεί, λένε, για να πλυθούν άνθρωποι ταλαιπωρημένοι απ’ το δύσκολο κι επικίνδυνο ταξίδι, ξυπόλυτοι τουλάχιστον δυο 24ώρα, χωρίς κάλτσες, παπούτσια και ρούχα κατάλληλα για την εποχή. Σαπούνι δεν υπάρχει – δεν χρειάζεται βλέπεις, η βρώμα έχει παστώσει, έτσι συνηθίζουμε εδώ σ΄ αυτόν τον βλογημένο και φιλόξενο τόπο. Υπάρχουν πέντε χημικές τουαλέτες, χωρίς φροντίδα για τις συνθήκες υγιεινής τους, για να καλύψουν τις ανάγκες των ανθρώπων…
Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει…
Για άλλη μια φορά καταγγέλλουμε τη συστηματική αδιαφορία κι απανθρωπιά των τοπικών αρχών (Δήμου και Περιφέρειας) απέναντι σε ταλαιπωρημένους φτωχούς ανθρώπους που παλεύουν να ζήσουν με ειρήνη και αξιοπρέπεια. Εφόσον τελευταία έχει παγιωθεί ως χώρος “φιλοξενίας” το συγκεκριμένο κτήριο –αν και θεωρούμε πως είναι εντελώς ακατάλληλο– οι αρχές θα μπορούσαν τουλάχιστον να φτιάξουν λίγες ντουζιέρες και τουαλέτες, να απολυμαίνουν στο κοινωνικό πλυντήριο (που τόσο περήφανη νιώθει και το λέει ξανά και ξανά η αρμόδια αντιδήμαρχος) τα λιγοστά βρώμικα σκεπάσματα που χρησιμοποιούνται κάθε φορά και, έλεος!!, να φροντίζουν να υπάρχει σαπούνι. Τονίζουμε πως το κόστος για τα παραπάνω είναι αστείο μπροστά στα υπερκοστολογημένα γεύματα που αναλαμβάνει κάθε φορά ο Δήμος, για τα οποία, αν και έχει ερωτηθεί, δεν έχει δώσει καμιά απάντηση για τη διαδικασία ανάθεσης της σίτισης και για τα ακριβή ποσά που δαπανούνται κάθε φορά.
Αντ’ αυτού, οι αρχές δηλώνουν αναρμόδιες, νίπτουν τα χέρια τους και υποκρίνονται κάθε φορά ότι έκαναν παραπάνω απ’ όσα τους αναλογεί(;!), ενώ συνεχίζεται ο παραλογισμός να αντιμετωπίζονται οι αφίξεις μεταναστών και προσφύγων ως έκτακτη συνθήκη, τη στιγμή που εδώ και σχεδόν δυο χρόνια οι καραβιές που φτάνουν στη Νότια Κρήτη είναι συνεχείς και δε φαίνεται να λιγοστεύουν, ακόμη και σε εξαιρετικά επικίνδυνες καιρικές συνθήκες. Ο ίδιος ο δήμαρχος υποσχέθηκε στο δημοτικό συμβούλιο, τον Μάρτη του 2024, λίγες μέρες πριν την επίσκεψη του τότε αρμόδιου υπουργού, πως “θα πραγματοποιηθεί άμεσα μονοθεματική συνεδρίαση για το ζήτημα”, η οποία προφανώς δεν έγινε ποτέ!
Τους τελευταίους μήνες συνεχώς διαβάζουμε άρθρα που αναφαίρονται στη δημιουργία δυο δομών προσωρινής κράτησης στη νότια Κρήτη, χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις και σχέδιο, ενώ το τελευταίο διάστημα, ελλείψει εργατικών χεριών, ακούσαμε και την πρόταση να παραμένουν οι μετανάστες που φτάνουν στο νησί προκειμένου να δουλέψουν εδώ. Επίσημα χείλη έσπευσαν να διαψεύσουν κάτι τέτοιο, αφού αυτό θα μας βόλευε ναι μεν, άλλα θα πολλαπλασιάσει τις αφίξεις… Εμείς απ’ τη μεριά μας εκτιμάμε πως η αναμόχλευση του θέματος στα Μ.Μ.Ε πιο πολύ γίνεται για να ζυγιαστούν οι αντιδράσεις, αν και ξέρουμε πολύ καλά πως τον τελευταίο λόγο –δυστυχώς για την πόλη μας– τον έχει το τουριστικό κεφάλαιο και η μηχανή του πολέμου που βράζει στον κόλπο της Σούδας, στη βάση του ΝΑΤΟ που διευκολύνεται από κράτος και αρχές να συνεχίζει το αιματοκύλισμα στη γειτονιά μας και σε όλο τον πλανήτη.
Θέλει ακόμη πολύ φως να ξημερώσει…
Δεν γίνεται να λες ότι κάνεις τη δουλειά σου και να φρουρείς, φιλοξενείς ή να υποδέχεσαι ανθρώπινες ψυχές σε τέτοια εξαθλίωση υπό αυτές τις συνθήκες, στα τσιμέντα, χωρίς νερό, σαπούνι, χαρτί, με χημικές τουαλέτες. Και αυτό να χρονίζει και εσύ να κάνεις τη δουλειά σου χωρίς να μιλάς, και να υποστηρίζεις πως είμαι με δεμένα χέρια «είναι βλέπεις κυβερνητικό το ζήτημα, εμπλέκεται το ΝΑΤΟ, εδώ στα Χανιά οι τοπικές αρχές και υπηρεσίες δεν έχουν αρμοδιότητα».
Ούτε γίνεται να παραμένεις θεατής σε όλα τα προηγούμενα, παρακολουθώντας παθητικά το αδίστακτο έργο της εξουσίας.
Βγες, μίλα, κατήγγειλε, δώσε δημοσιότητα στην κατάσταση, αγωνίσου με όποιον τρόπο μπορείς…
…αλλά μη βυθίζεσαι και εσύ στο σκοτάδι.
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων
Δεκέμβρης 2024
Posted on

Χανιά: Κάλεσμα σε συγκέντρωση – πορεία 6/12 ,ώρα:18:00, πλατεία αγοράς

Ένα κράτος, εξ ορισμού, δεν μπορεί να έχει καμία ηθική. Το περισσότερο που μπορεί να έχει ένα κράτος είναι μια αστυνομία.”
(Αλμπέρ Καμύ)
 

6 Δεκέμβρη 2008, βράδυ. Ο ειδικός φρουρός Κορκονέας περνώντας κάθετα από πεζόδρομο των Εξαρχείων, τραβάει χειρόφρενο, ξεπεζεύει από το φανταστικό του άλογο, σημαδεύει και εκτελεί 16χρονο μαθητή… επειδή τον εκνεύρισε. Η σκανδάλη πολύ ελαφριά για τους ένστολους φρουρούς του Νόμου και της Τάξης, και η ζωή των άλλων πολύ ασήμαντη για αυτούς που είναι βέβαιοι για το ακαταδίωκτο του σιναφιού τους. Ο Γρηγορόπουλος άλλωστε, ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος νεκρός θα ήταν από χέρι μπάτσου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Η μεγαλειώδης εξέγερση που ξεσπά το επόμενο 20ήμερο σε όλη τη χώρα εν τέλει θα τον στείλει στη φυλακή μαζί με τον συνεργό του Σαραλιώτη, σπάζοντας την παράδοση ασυλίας, η οποία ανάσταλθηκε όσο οι μνήμες της εξέγερσης ήταν ακόμη νωπές. Καθώς όμως η καθημερινότητα άρχισε να συνθλίβεται στη μέγγενη της ραγδαίας φτωχοποίησης της ζωής μας, αυτήν που αποκαλέστηκε μνημονιακή κρίση, το αστυνομικό κράτος επανήλθε δριμύτερο.

Γνωρίζουμε σήμερα το πώς η διαβόητη κρίση χρέους που ξέσπασε σχεδόν την επαύριο της αντικρατικής εξέγερσης αξιοποιήθηκε για την πλήρη οικονομική, ηθική και πολιτική υποταγή των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων – τα οποία μέχρι τότε βρίσκονταν σε τροχιά αμφισβήτησης της εγχώριας τάξης πραγμάτων. Η διαχείριση δε συνιστούσε μία συντονισμένη στρατηγική αντι-εξέγερσης που μπήκε σε κίνηση για να αντιστρέψει τα κεκτημένα του Δεκέμβρη, τη μαζική είσοδο δηλ. των μαζών σε μια κουλτούρα συλλογικής παραγωγής πολιτικής από τα κάτω, με την άνθηση κινημάτων πόλης, συνελεύσεων γειτονιάς, καταλήψεων, αυτόνομων εργατικών και φοιτητικών σωματείων, μετωπικών πρωτοβουλιών αντίστασης και αλληλεγγύης και συγκρουσιακών αγώνων. Και ήταν αυτή ακριβώς η κληρονομιά του Δεκέμβρη που έδωσε τον τόνο και τα χαρακτηριστικά της ύστατης αντίστασης στις μνημονικές πολιτικές, ως τη συντριβή της από το γκλομπ του μπάτσου και το μαχαίρι του χρυσαυγίτη – με το τελευταίο να ανοίγει έναν νέο κύκλο αντίστασης, αυτή τη φορά όμως με άλλα χαρακτηριστικά, και ορίζοντα τη φυσική επιβίωση των αντιστεκόμενων υποκειμένων.

Ο μηχανισμός της αντι-εξέγερσης μπήκε σε εφαρμογή με τον πλήρη συντονισμό κράτους και κεφαλαίου, για την αναστροφή μιας πορείας ριζοσπαστικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, η οποία αν και σαφώς πυροδοτήθηκε με την αντικρατική εξέγερση του 2008, εντούτοις ζυμώθηκε νωρίτερα, καθόλη την δεκαετία του 2000. Με μια σειρά εμβληματικών αγώνων σε περιβαλλοντολογικά, αντιπολεμικά, αντιπαγκοσμιοποιητικά, εργασιακά και φοιτητικά μέτωπα, με κορωνίδα φυσικά το φοιτητικό κίνημα ενάντια στο άρθρο 16.

Κι όμως, προφανώς δεν τους αρκεί που ατιμώρητοι δολοφονούν μαζικά εξ αιτίας των πολιτικών τους. Δεν τους αρκεί που την βγάζουν καθαρή με τα δυστυχήματα στα Τέμπη και στα ανοιχτά της Πύλου, με τη δομική ευθύνη τους στις καταστροφές από πυρκαγιές και πλημμύρες, με όλα αυτά τα κρατικά εγκλήματα που τείνουν να θεωρούνται κανονικότητα και αναπόδραστη μοίρα. Ούτε η άνεση με την οποία συνεχίζουν οι ένστολοι συμμορίτες να δολοφονούν – από τον Φραγκούλη και Σαμπάνη ως τον Μάγγο και τον Μανιουδάκη, για αναφερθούμε μονάχα σε μερικά από τα θύματά τους τα τελευταία χρόνια.

Κι όμως δεν εφησυχάζονται. Ακόμα τρέμουν τον Δεκέμβρη – και τους Δεκέμβρηδες που μπορούν να έρθουν, αν η κοινωνία ξαναμπεί σε κίνηση. Προφανώς και ως κίνηση αντιπερισπασμού της κοινής γνώμης, ακόμα παλεύουν να ξεμπερδέψουν με τη μνήμη της εξέγερσης, συνδέοντας την πχ μέσω του Ρωμανού με την υπόθεση των Αμπελόκηπων, κατασκευάζοντας ιστορίες για αγρίους. Ξαναζεσταίνουν το κρύο πιάτο της “τρομοκρατίας” που ετοίμασαν με την ίδια συνταγή από καταθέσεις πολυτραυματιών πάνω στο κρεβάτι τους, αποτυπώματα της πλάκας, και τις φιλικές σχέσεις “φακελωμένων” στην πάντα ενημερωμένη database της ασφάλειας – η οποία μπάζει από παντού φυσικά όταν πρόκειται για νονούς του εγκλήματος που εκτελούν μαφιόζικα μέρα μεσημέρι ή ναρκόπλοια ανώνυμων εφοπλιστων.

Για τον Νίκο Ρωμανό ειδικά, η εκδικητικότητά τους είναι ευθέως ανάλογη της σχέσης του με τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, η οποία ήταν κι αυτή που καθόρισε την πορεία και δράση του τα προηγούμενα χρόνια. Όμως, αν δεν απατώμαστε, για τη δική τους αστική δικαιοσύνη, ένοχον ποιούν τα αποδεικτικά στοιχεία, όχι το παρελθόν ενός ανθρώπου, όσο κι αν αυτό γίνει σήριαλ στα δελτία της καθεστωτικής κακοχωνεμένης προπαγάνδας.

16 χρόνια μετά, οι ίδιες οι αιτίες οι παλιές έναν Δεκέμβρη ψάχνουν. Όχι και τόσο παλιά δηλ, γνωρίσαμε βιωματικά – κι όχι από τα βιβλία της ιστορίας – το μεγαλείο της εξεγερτικής συνθήκης και ό,τι αυτή επέφερε στο συλλογικό θυμικό και τον προσωπικό ψυχισμό μας. Έχοντας στο νου ότι οι εξεγέρσεις δεν πέφτουν από τον ουρανό, συνεχίζουμε ολόψυχα να υπερασπιζόμαστε τη μόνη συνθήκη που τις φέρνει πιο κοντά μας, αυτήν της συλλογικής οριζόντιας οργάνωσης και άμεσης δράσης.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ 6/12 18:00
Κατάληψη Rosa Nera

 

Posted on

Ανάρτηση πανό σε κεντρικό σημείο της πόλης της Καρδίτσας. Ένα σινιάλο αλληλεγγύης στον σύντροφο Νίκο Ρωμανό.
Ο Νίκος Ρωμανός σε ηλικία 15 ετών, είδε τον συνομήλικο φίλο του Αλέξη Γρηγορόπουλο να πέφτει νεκρός από σφαίρα ένστολου μισθοφορικού καθάρματος. Τον Φεβρουάριο του 2013 ,να υπενθυμίσουμε και στα έμμισθα ρουφιανοπαπαγαλάκια πως ο Νίκος καταδικάστηκε μόνο για τη ληστεία της υπόθεσης του Βελβεντού και όχι για τρομοκρατία που λαλάνε σε κάθε ευκαιρία. Νοέμβριο του 2014 ο Νίκος πραγματοποίησε 31 μέρες απεργία πείνας για να σπουδάσει. Έπρεπε να φτάσει να πεθάνει για να τηρηθούν τα αυτονόητα. Και φτάνουμε στο σήμερα όταν τα τσακάλια της αντιτρό λέει ,βρήκαν αποτύπωμα του Νίκου σε σακούλα σε κρατήρα ηφαιστείου (διαμέρισμα Αμπελοκήπων) και καθαρά εκδικητικά προφυλακίζεται .Δεν ξεχνάμε και παλιότερες υποθέσεις με κάτι μαγειρεμένα D.N.A (Θεοφίλου ,Ηριάννα κ.α.) και κάτι Ινδιάνους (Ν.Σμύρνη).
Ας σταματήσουμε εδώ όμως γιατί θα γράφουμε μέχρι το πρωί. Βέβαια σε όλα αυτά αποδείχτηκε άνθρακας ο θησαυρός. Γνωστές βέβαια οι μεθοδεύσεις των ένστολων μισθοφορικών καθαρμάτων του κράτους όταν πρόκειται για αγωνιζόμενους ανθρώπους αλλά όταν πρόκειται για δικούς τους που βιάζουν τα παιδιά τους όπως το κάθαρμα της βουλής που πάνε για συγκάλυψη παριστάνοντας τον τρελό ,(πως είχε προνομιούχα θέση ρε μάστορα μετά? Σανό με το τσουβάλι για τους νοικοκυραίους) όταν πρόκειται για τη δολοφονία στα Τέμπη, για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Καραιβάζ και κάτι Λιγνάδηδες τότε από τσακάλια μετατρέπονται σε Κλουζώ και αστυνόμο Σαΐνη. Δεν πειράζει όμως αυτή τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας . Ο αγώνας ενάντια στο κράτος και τα τσιράκια του συνεχίζεται. Σύντροφε Νίκο είμαστε δίπλα σου .
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΤΡΟ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
ΝΙΚΟ ΓΕΡΑ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ