Tag: αλληλεγγύη

Posted on

Χανιά: Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών “Ανακοίνωση για τις καραβιές προσφύγων τα τελευταία τρία 24ωρα”

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει…
Μέσα σε τρία 24ωρα, τρεις καραβιές προσφύγων, 36, 43 και 50 ατόμων η καθεμιά. Άντρες και ασυνόδευτα ανήλικα από Μπαγκλαντές, Συρία, Αίγυπτο, Πακιστάν και Σουδάν, οι οποίοι κρατούνται σε άθλιες συνθήκες, για μία ακόμη φορά, στον ακατάλληλο χώρο του εκθεσιακού κέντρου του Οργανισμού Ανάπτυξης Κρήτης στην Αγυιά Χανίων.
Το Λιμενικό Χανίων μάς υπέδειξε ότι αυτός ο χώρος δεν είναι κέντρο κράτησης. Αλλά ποιος είναι άραγε ο δόκιμος υπηρεσιακός όρος; Για εμάς δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κούφιο κτήριο υπό εγκατάλειψη, χωρίς καμία υποδομή για φιλοξενία ανθρώπων, με αυτοσχέδια στρωσίδια και κουβέρτες που δεν επαρκούν και χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά. Ο χώρος ύπνου, φαγητού, διημέρευσης και διανυκτέρευσης: δύο επί ένα στην καλύτερη των περιπτώσεων. Στριμωγμένοι άνθρωποι στην άκρη τού άδειου παγωμένου κτηρίου – αλήθεια, εκεί προαυλίζονται; Μία αυτοσχέδια βρυσούλα πάνω σ’ έναν χαλασμένο ψύκτη στέκει στη μέση του χώρου – αρκεί, λένε, για να πλυθούν άνθρωποι ταλαιπωρημένοι απ’ το δύσκολο κι επικίνδυνο ταξίδι, ξυπόλυτοι τουλάχιστον δυο 24ώρα, χωρίς κάλτσες, παπούτσια και ρούχα κατάλληλα για την εποχή. Σαπούνι δεν υπάρχει – δεν χρειάζεται βλέπεις, η βρώμα έχει παστώσει, έτσι συνηθίζουμε εδώ σ΄ αυτόν τον βλογημένο και φιλόξενο τόπο. Υπάρχουν πέντε χημικές τουαλέτες, χωρίς φροντίδα για τις συνθήκες υγιεινής τους, για να καλύψουν τις ανάγκες των ανθρώπων…
Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει…
Για άλλη μια φορά καταγγέλλουμε τη συστηματική αδιαφορία κι απανθρωπιά των τοπικών αρχών (Δήμου και Περιφέρειας) απέναντι σε ταλαιπωρημένους φτωχούς ανθρώπους που παλεύουν να ζήσουν με ειρήνη και αξιοπρέπεια. Εφόσον τελευταία έχει παγιωθεί ως χώρος “φιλοξενίας” το συγκεκριμένο κτήριο –αν και θεωρούμε πως είναι εντελώς ακατάλληλο– οι αρχές θα μπορούσαν τουλάχιστον να φτιάξουν λίγες ντουζιέρες και τουαλέτες, να απολυμαίνουν στο κοινωνικό πλυντήριο (που τόσο περήφανη νιώθει και το λέει ξανά και ξανά η αρμόδια αντιδήμαρχος) τα λιγοστά βρώμικα σκεπάσματα που χρησιμοποιούνται κάθε φορά και, έλεος!!, να φροντίζουν να υπάρχει σαπούνι. Τονίζουμε πως το κόστος για τα παραπάνω είναι αστείο μπροστά στα υπερκοστολογημένα γεύματα που αναλαμβάνει κάθε φορά ο Δήμος, για τα οποία, αν και έχει ερωτηθεί, δεν έχει δώσει καμιά απάντηση για τη διαδικασία ανάθεσης της σίτισης και για τα ακριβή ποσά που δαπανούνται κάθε φορά.
Αντ’ αυτού, οι αρχές δηλώνουν αναρμόδιες, νίπτουν τα χέρια τους και υποκρίνονται κάθε φορά ότι έκαναν παραπάνω απ’ όσα τους αναλογεί(;!), ενώ συνεχίζεται ο παραλογισμός να αντιμετωπίζονται οι αφίξεις μεταναστών και προσφύγων ως έκτακτη συνθήκη, τη στιγμή που εδώ και σχεδόν δυο χρόνια οι καραβιές που φτάνουν στη Νότια Κρήτη είναι συνεχείς και δε φαίνεται να λιγοστεύουν, ακόμη και σε εξαιρετικά επικίνδυνες καιρικές συνθήκες. Ο ίδιος ο δήμαρχος υποσχέθηκε στο δημοτικό συμβούλιο, τον Μάρτη του 2024, λίγες μέρες πριν την επίσκεψη του τότε αρμόδιου υπουργού, πως “θα πραγματοποιηθεί άμεσα μονοθεματική συνεδρίαση για το ζήτημα”, η οποία προφανώς δεν έγινε ποτέ!
Τους τελευταίους μήνες συνεχώς διαβάζουμε άρθρα που αναφαίρονται στη δημιουργία δυο δομών προσωρινής κράτησης στη νότια Κρήτη, χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις και σχέδιο, ενώ το τελευταίο διάστημα, ελλείψει εργατικών χεριών, ακούσαμε και την πρόταση να παραμένουν οι μετανάστες που φτάνουν στο νησί προκειμένου να δουλέψουν εδώ. Επίσημα χείλη έσπευσαν να διαψεύσουν κάτι τέτοιο, αφού αυτό θα μας βόλευε ναι μεν, άλλα θα πολλαπλασιάσει τις αφίξεις… Εμείς απ’ τη μεριά μας εκτιμάμε πως η αναμόχλευση του θέματος στα Μ.Μ.Ε πιο πολύ γίνεται για να ζυγιαστούν οι αντιδράσεις, αν και ξέρουμε πολύ καλά πως τον τελευταίο λόγο –δυστυχώς για την πόλη μας– τον έχει το τουριστικό κεφάλαιο και η μηχανή του πολέμου που βράζει στον κόλπο της Σούδας, στη βάση του ΝΑΤΟ που διευκολύνεται από κράτος και αρχές να συνεχίζει το αιματοκύλισμα στη γειτονιά μας και σε όλο τον πλανήτη.
Θέλει ακόμη πολύ φως να ξημερώσει…
Δεν γίνεται να λες ότι κάνεις τη δουλειά σου και να φρουρείς, φιλοξενείς ή να υποδέχεσαι ανθρώπινες ψυχές σε τέτοια εξαθλίωση υπό αυτές τις συνθήκες, στα τσιμέντα, χωρίς νερό, σαπούνι, χαρτί, με χημικές τουαλέτες. Και αυτό να χρονίζει και εσύ να κάνεις τη δουλειά σου χωρίς να μιλάς, και να υποστηρίζεις πως είμαι με δεμένα χέρια «είναι βλέπεις κυβερνητικό το ζήτημα, εμπλέκεται το ΝΑΤΟ, εδώ στα Χανιά οι τοπικές αρχές και υπηρεσίες δεν έχουν αρμοδιότητα».
Ούτε γίνεται να παραμένεις θεατής σε όλα τα προηγούμενα, παρακολουθώντας παθητικά το αδίστακτο έργο της εξουσίας.
Βγες, μίλα, κατήγγειλε, δώσε δημοσιότητα στην κατάσταση, αγωνίσου με όποιον τρόπο μπορείς…
…αλλά μη βυθίζεσαι και εσύ στο σκοτάδι.
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων
Δεκέμβρης 2024
Posted on

Χανιά: Κάλεσμα σε συγκέντρωση – πορεία 6/12 ,ώρα:18:00, πλατεία αγοράς

Ένα κράτος, εξ ορισμού, δεν μπορεί να έχει καμία ηθική. Το περισσότερο που μπορεί να έχει ένα κράτος είναι μια αστυνομία.”
(Αλμπέρ Καμύ)
 

6 Δεκέμβρη 2008, βράδυ. Ο ειδικός φρουρός Κορκονέας περνώντας κάθετα από πεζόδρομο των Εξαρχείων, τραβάει χειρόφρενο, ξεπεζεύει από το φανταστικό του άλογο, σημαδεύει και εκτελεί 16χρονο μαθητή… επειδή τον εκνεύρισε. Η σκανδάλη πολύ ελαφριά για τους ένστολους φρουρούς του Νόμου και της Τάξης, και η ζωή των άλλων πολύ ασήμαντη για αυτούς που είναι βέβαιοι για το ακαταδίωκτο του σιναφιού τους. Ο Γρηγορόπουλος άλλωστε, ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος νεκρός θα ήταν από χέρι μπάτσου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Η μεγαλειώδης εξέγερση που ξεσπά το επόμενο 20ήμερο σε όλη τη χώρα εν τέλει θα τον στείλει στη φυλακή μαζί με τον συνεργό του Σαραλιώτη, σπάζοντας την παράδοση ασυλίας, η οποία ανάσταλθηκε όσο οι μνήμες της εξέγερσης ήταν ακόμη νωπές. Καθώς όμως η καθημερινότητα άρχισε να συνθλίβεται στη μέγγενη της ραγδαίας φτωχοποίησης της ζωής μας, αυτήν που αποκαλέστηκε μνημονιακή κρίση, το αστυνομικό κράτος επανήλθε δριμύτερο.

Γνωρίζουμε σήμερα το πώς η διαβόητη κρίση χρέους που ξέσπασε σχεδόν την επαύριο της αντικρατικής εξέγερσης αξιοποιήθηκε για την πλήρη οικονομική, ηθική και πολιτική υποταγή των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων – τα οποία μέχρι τότε βρίσκονταν σε τροχιά αμφισβήτησης της εγχώριας τάξης πραγμάτων. Η διαχείριση δε συνιστούσε μία συντονισμένη στρατηγική αντι-εξέγερσης που μπήκε σε κίνηση για να αντιστρέψει τα κεκτημένα του Δεκέμβρη, τη μαζική είσοδο δηλ. των μαζών σε μια κουλτούρα συλλογικής παραγωγής πολιτικής από τα κάτω, με την άνθηση κινημάτων πόλης, συνελεύσεων γειτονιάς, καταλήψεων, αυτόνομων εργατικών και φοιτητικών σωματείων, μετωπικών πρωτοβουλιών αντίστασης και αλληλεγγύης και συγκρουσιακών αγώνων. Και ήταν αυτή ακριβώς η κληρονομιά του Δεκέμβρη που έδωσε τον τόνο και τα χαρακτηριστικά της ύστατης αντίστασης στις μνημονικές πολιτικές, ως τη συντριβή της από το γκλομπ του μπάτσου και το μαχαίρι του χρυσαυγίτη – με το τελευταίο να ανοίγει έναν νέο κύκλο αντίστασης, αυτή τη φορά όμως με άλλα χαρακτηριστικά, και ορίζοντα τη φυσική επιβίωση των αντιστεκόμενων υποκειμένων.

Ο μηχανισμός της αντι-εξέγερσης μπήκε σε εφαρμογή με τον πλήρη συντονισμό κράτους και κεφαλαίου, για την αναστροφή μιας πορείας ριζοσπαστικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, η οποία αν και σαφώς πυροδοτήθηκε με την αντικρατική εξέγερση του 2008, εντούτοις ζυμώθηκε νωρίτερα, καθόλη την δεκαετία του 2000. Με μια σειρά εμβληματικών αγώνων σε περιβαλλοντολογικά, αντιπολεμικά, αντιπαγκοσμιοποιητικά, εργασιακά και φοιτητικά μέτωπα, με κορωνίδα φυσικά το φοιτητικό κίνημα ενάντια στο άρθρο 16.

Κι όμως, προφανώς δεν τους αρκεί που ατιμώρητοι δολοφονούν μαζικά εξ αιτίας των πολιτικών τους. Δεν τους αρκεί που την βγάζουν καθαρή με τα δυστυχήματα στα Τέμπη και στα ανοιχτά της Πύλου, με τη δομική ευθύνη τους στις καταστροφές από πυρκαγιές και πλημμύρες, με όλα αυτά τα κρατικά εγκλήματα που τείνουν να θεωρούνται κανονικότητα και αναπόδραστη μοίρα. Ούτε η άνεση με την οποία συνεχίζουν οι ένστολοι συμμορίτες να δολοφονούν – από τον Φραγκούλη και Σαμπάνη ως τον Μάγγο και τον Μανιουδάκη, για αναφερθούμε μονάχα σε μερικά από τα θύματά τους τα τελευταία χρόνια.

Κι όμως δεν εφησυχάζονται. Ακόμα τρέμουν τον Δεκέμβρη – και τους Δεκέμβρηδες που μπορούν να έρθουν, αν η κοινωνία ξαναμπεί σε κίνηση. Προφανώς και ως κίνηση αντιπερισπασμού της κοινής γνώμης, ακόμα παλεύουν να ξεμπερδέψουν με τη μνήμη της εξέγερσης, συνδέοντας την πχ μέσω του Ρωμανού με την υπόθεση των Αμπελόκηπων, κατασκευάζοντας ιστορίες για αγρίους. Ξαναζεσταίνουν το κρύο πιάτο της “τρομοκρατίας” που ετοίμασαν με την ίδια συνταγή από καταθέσεις πολυτραυματιών πάνω στο κρεβάτι τους, αποτυπώματα της πλάκας, και τις φιλικές σχέσεις “φακελωμένων” στην πάντα ενημερωμένη database της ασφάλειας – η οποία μπάζει από παντού φυσικά όταν πρόκειται για νονούς του εγκλήματος που εκτελούν μαφιόζικα μέρα μεσημέρι ή ναρκόπλοια ανώνυμων εφοπλιστων.

Για τον Νίκο Ρωμανό ειδικά, η εκδικητικότητά τους είναι ευθέως ανάλογη της σχέσης του με τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, η οποία ήταν κι αυτή που καθόρισε την πορεία και δράση του τα προηγούμενα χρόνια. Όμως, αν δεν απατώμαστε, για τη δική τους αστική δικαιοσύνη, ένοχον ποιούν τα αποδεικτικά στοιχεία, όχι το παρελθόν ενός ανθρώπου, όσο κι αν αυτό γίνει σήριαλ στα δελτία της καθεστωτικής κακοχωνεμένης προπαγάνδας.

16 χρόνια μετά, οι ίδιες οι αιτίες οι παλιές έναν Δεκέμβρη ψάχνουν. Όχι και τόσο παλιά δηλ, γνωρίσαμε βιωματικά – κι όχι από τα βιβλία της ιστορίας – το μεγαλείο της εξεγερτικής συνθήκης και ό,τι αυτή επέφερε στο συλλογικό θυμικό και τον προσωπικό ψυχισμό μας. Έχοντας στο νου ότι οι εξεγέρσεις δεν πέφτουν από τον ουρανό, συνεχίζουμε ολόψυχα να υπερασπιζόμαστε τη μόνη συνθήκη που τις φέρνει πιο κοντά μας, αυτήν της συλλογικής οριζόντιας οργάνωσης και άμεσης δράσης.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ 6/12 18:00
Κατάληψη Rosa Nera

 

Posted on

Ανάρτηση πανό σε κεντρικό σημείο της πόλης της Καρδίτσας. Ένα σινιάλο αλληλεγγύης στον σύντροφο Νίκο Ρωμανό.
Ο Νίκος Ρωμανός σε ηλικία 15 ετών, είδε τον συνομήλικο φίλο του Αλέξη Γρηγορόπουλο να πέφτει νεκρός από σφαίρα ένστολου μισθοφορικού καθάρματος. Τον Φεβρουάριο του 2013 ,να υπενθυμίσουμε και στα έμμισθα ρουφιανοπαπαγαλάκια πως ο Νίκος καταδικάστηκε μόνο για τη ληστεία της υπόθεσης του Βελβεντού και όχι για τρομοκρατία που λαλάνε σε κάθε ευκαιρία. Νοέμβριο του 2014 ο Νίκος πραγματοποίησε 31 μέρες απεργία πείνας για να σπουδάσει. Έπρεπε να φτάσει να πεθάνει για να τηρηθούν τα αυτονόητα. Και φτάνουμε στο σήμερα όταν τα τσακάλια της αντιτρό λέει ,βρήκαν αποτύπωμα του Νίκου σε σακούλα σε κρατήρα ηφαιστείου (διαμέρισμα Αμπελοκήπων) και καθαρά εκδικητικά προφυλακίζεται .Δεν ξεχνάμε και παλιότερες υποθέσεις με κάτι μαγειρεμένα D.N.A (Θεοφίλου ,Ηριάννα κ.α.) και κάτι Ινδιάνους (Ν.Σμύρνη).
Ας σταματήσουμε εδώ όμως γιατί θα γράφουμε μέχρι το πρωί. Βέβαια σε όλα αυτά αποδείχτηκε άνθρακας ο θησαυρός. Γνωστές βέβαια οι μεθοδεύσεις των ένστολων μισθοφορικών καθαρμάτων του κράτους όταν πρόκειται για αγωνιζόμενους ανθρώπους αλλά όταν πρόκειται για δικούς τους που βιάζουν τα παιδιά τους όπως το κάθαρμα της βουλής που πάνε για συγκάλυψη παριστάνοντας τον τρελό ,(πως είχε προνομιούχα θέση ρε μάστορα μετά? Σανό με το τσουβάλι για τους νοικοκυραίους) όταν πρόκειται για τη δολοφονία στα Τέμπη, για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Καραιβάζ και κάτι Λιγνάδηδες τότε από τσακάλια μετατρέπονται σε Κλουζώ και αστυνόμο Σαΐνη. Δεν πειράζει όμως αυτή τη δουλειά τους και εμείς τη δική μας . Ο αγώνας ενάντια στο κράτος και τα τσιράκια του συνεχίζεται. Σύντροφε Νίκο είμαστε δίπλα σου .
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΤΡΟ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ
ΝΙΚΟ ΓΕΡΑ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Posted on

Ηράκλειο : Εκδήλωση/Συζήτηση – με συλληφθέντες και διωχθέντες των ταραχών εκείνης της περιόδου για την κρατική δολοφονία του Η.Μαραγκάκη | 5/12-ώρα: 19:00,, στην Κατάληψη Ευαγγελισμού

Ηρακλής Μαραγκάκης 5/12/2003 –
Nεκρός από τους δολοφόνους των ΤΑΕ

“ Λίγο πριν από τις 6 το απόγευμα της 5ης Δεκεμβρίου 2003 στο δρόμο Ανωγείων – Ηρακλείου, κοντά στις Γωνιές Μαλεβιζίου, ο επικεφαλής αρχιφύλακας Γ.Δημητρακάκης και οι ειδικοί φρουροί Ν.Μακρυποδάκης και Θ.Γκούτζας δολοφονούν τον 22χρονο Ηρακλή Μαραγκάκη επειδή δεν σταμάτησε σε μπλόκο. Η δολοφονία του Ηρακλή απαντήθηκε από την νεολαία του Ηρακλείου, κατοίκους των Ανωγείων και του Ρεθύμνου με άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία.”

Εκδήλωση – Συζήτηση – με συλληφθέντες και διωχθέντες των ταραχών εκείνης της περιόδου,
Πέμπτη 5 Δεκέμβρη 2024, στις 19:00, στην Κατάληψη Ευαγγελισμού.

Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε

Μπάτσοι – δικαστές και ειδικοί φρουροί ολοι θα πληρώσετε το αίμα του Ηρακλή

Κατάληψη Ευαγγελισμού Θεοτοκοπούλου 18,Ηράκλειο

Πηγή: https://evagelismos.squat.gr/?p=5773

Posted on

Λασίθι : Προβολή της ταινίας “La Haine | Πέμπτη 5/12 στις 20:00, Κοινωνικός Χώρος Πυρόβολος

Προβολή – La Haine (1995)

Άρχισε ο αέρας, Δεκέμβρη να μυρίζει..

Πέρασαν 16 χρόνια που τότε που μια παρέα ανηλίκων στην γωνία των οδών Τζαβέλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, δέχτηκε επίθεση εντελώς αναίτια, απο τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα, με αποτέλεσμα από τις σφαίρες του να δολοφονηθεί ο 15 χρόνος Αλέξης Γρηγορόπουλος.

Τα γεγονότα που ακολούθησαν της συγκεκριμένης δολοφονίας, όσο κι αν προσπάθησαν να το παρουσιάσουν ως εξοστρακισμό, θα μείνουν χαραγμένα σε όσους τα έζησαν και σε όσους συμμετείχαν.
Οι κραδασμοί που προκάλεσαν οι μεγαλειώδεις αντιδράσεις και κινητοποιήσεις του μαθητικού, φοιτητικού, εργατικού κινήματος, ήταν κάτι που θύμιζε παλαιότερες εποχές.
Όλος αυτός ο κόσμος μέσα απο συνελεύσεις, κινητοποιήσεις και συγκρούσεις έστειλε ένα βροντερό “ΩΣ ΕΔΩ” προς κάθε κατεύθυνση. Κατάλαβε πως χωρίς κανένα δισταγμό μας σκοτώνουν και αποφάσισε να διαφοροποιηθεί, να φωνάξει και όσο μπορεί να ριζοσπαστικοποιηθεί, για να δείξει πως δεν αντέχει άλλο. Και για ένα μικρό διάστημα τα καταφέραμε..σταμάτησε να είναι ουτοπία, καταφέραμε όλο αυτό να το μετατρέψουμε σε ζωή!

Όσο μακρινές και αν μοιάζουν οι μέρες εκείνες, ένα ερώτημα έρχεται και μας τριβελλιζει..”πότε καταφέραμε και τα κάναμε όλα αυτά”;

Είχαν προηγηθεί οι νίκες του 2006 με τις διεκδικήσεις του φοιτητικού κινήματος για το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, το οποίο δεν πέρασε ποτέ. Εκεί μάθαμε για πρώτη φορά στην πράξη ότι όσο είμαστε μαζί και οργανωμένοι θα νικήσουμε. Δεν ήταν μόνο η εμπιστοσύνη που νιώσαμε μεταξύ μας, αλλά και η σιγουριά καθώς μέσα σε ανοιχτές και ισότιμες διαδικασίες ανταλλάξαμε ιδέες και είδαμε πως αυτό που περιγράφαμε σαν φαντασιακό μπορεί να λειτουργήσει.

Από την άλλην βλέπαμε επί χρόνια όλες τις κυβερνήσεις γεμάτες σκάνδαλα ολυμπιακών προδιαγραφών να μην τους αγγίζει τίποτα, προωθώντας έναν διεφθαρμένο και σάπιο τρόπο ζωής, ενισχύοντας την αστυνομοκρατια και βάζοντας χέρι σε κατοχυρωμένα επί δεκαετιών, εργατικά δικαιώματα.
Ακολούθησαν χρόνια, τα οποία δεν ήταν και λίγα, χρόνια εξαθλίωσης τα οποία με τις συνεχόμενες οικονομικές κρίσεις και τον φόβο που γέμισε όλη την κοινωνία, μας έκαναν να πάρουμε την επιλογή να μείνουμε σπίτι, να εγκαταλείψουμε τον δρόμο και την διεκδίκηση, να αισθανθούμε πως δεν αντέχουμε αναθέτοντας την ευθύνη εκεί που μας έχουν μάθει ότι έχει την μόνιμη ισχύ και μπορεί να μας παρέχει την ασφάλεια, δηλαδή στο κράτος .

Το αποτέλεσμα ήταν να δεχτούμε όλα τα χυδαία σχόλια απο μια μικροαστική κοινωνία για το πως ο τότε Δεκέμβρης δεν ήταν εξέγερση, αλλά μια αγέλη ατόμων που βγήκε να σπάσει τις περιουσίες μας .Φτάσαμε στο σημείο να ξεχάσαμε για ποιο λόγο εξεγερθηκαμε, να συμπεριφερόμαστε δηλαδή με ντροπή για το ότι έγινε.
Συνηθίσαμε να βλέπουμε τη βία κάθε είδους και μορφής απο τα πάνω πρός κάθε αδύνατο που προσπαθεί να αντιδράσει, συνηθίσαμε να βλέπουμε πόσο εύκολα εκτοπίζονται κάθε μορφής ατομικότητες ή ομάδες ανθρώπων.
Προτιμούσαμε να ακούμε τα ψέματα περί καλύτερων ημερών μαζί με το οτι καλό θα ήταν να μη κάνουμε φασαρια διοτι περιμένουμε την την ανάπτυξη .
Ανταλλάξαμε το αυθόρμητο με την υποσχέσεις και τώρα που μας ζητάνε τα πάντα πίσω εμείς ενοχικά λέμε πως έχουν δίκιο.

Το συντηρητικό κλίμα της κοινωνίας εκείνης της εποχής, αντικαταστάθηκε με ένα ξεκάθαρο αντιδραστικό κόσμο και με τα σημερινά νεα δεδομένα οδηγούμαστε στο να επικρατήσει ένας σκοταδισμός όλο τον κόσμο .
Οι εξουσίες (οικονομικές, πολιτικές, δικαστικές) με περίσσιο αυταρχισμό και ακραίο ρεβανσισμο θέλουν να τιμωρήσουν και με αυτό τον αναθεωρητισμό που έχει επικρατήσει, να διαγράψουν αν γίνεται ακόμα και την πιο μικρή φωνή αμφισβήτησης.
Ξεδιάντροπα χωρίς κανένα δισταγμό μας κουνάνε διδακτικά το δάχτυλο και έχουν το θράσος να αποφασίζουν για τις ζωές μας όπως τους συμφέρει .Ποιοι αυτοί που το τόσα σκάνδαλα που δε προλαβαίνουμε ούτε να τα μετρήσουμε .Ενώ από την άλλη εμείς με μια κυνικότητα που βρισκόμαστε προτιμάμε αμήχανα να κρυφτούμε πίσω από τον κάθε ισχυρό βλέποντας ότι γίνεται γύρω μας με μια κοινωνική απαξίωση .

Προς όλο αυτό τον κόσμο που βλέπει τις σταγόνες που λέγαμε πως ήμασταν για την μπόρα που έρχεται, εμείς απαντάμε :
Όχι για εμάς συνεχίζεται..δε σταμάτησε ποτέ .
Αν μάθαμε κάτι είναι πως δεν έπρεπε να είχαμε φύγει ποτέ από τους δρόμους αν θέλαμε να έρθει η νίκη .
Να ξαναβγούμε στους δρόμους, να βρούμε πάλι την συντροφικότητα για να έρθουν οι επόμενες νίκες .

Ως κοινωνικός Χώρος Πυρόβολος, δε βλέπουμε κάτι άλλο να κάνουμε από το να συνεχίσουμε να προσφέρουμε την αλληλεγγύη μας για να αποδείξουμε πως αυτοί είναι που φοβούνται και κρύβονται πίσω από τους στρατούς των πραιτοριανών τους. Φοβούνται γιατί γνωρίζουν πως όσα καταφέραμε τις μέρες του Δεκέμβρη, είναι αυτό που δε θα καταφέρουν ποτέ να ελέγξουν .

Να μην αφήσουμε ούτε σπιθαμή γης. Ας αντισταθούμε λοιπόν σε όλους αυτούς που τόσο αναίσχυντα μας καταπιέζουν!

Για όλα τα παραπάνω και θέλοντας να θυμίσουμε ότι ο μόνος αγώνας που χάθηκε είναι αυτός που δεν δόθηκε, θα προβάλουμε την Πέμπτη 5/12 στις 20:00, την ταινία “La Haine” (1995) του σκηνοθέτη Ματιέ Κασσοβιτς.

Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι!

Αλέξης Γρηγορόπουλος, Παρών!
Άμεση απελευθέρωση στον Νίκο Ρωμανό!

Κοινωνικός Χώρος Πυρόβολος
Χορτατσων 7,Αγ.Νικόλαος

πηγή: https://www.facebook.com/groups/553356326351014