Χανιά : Κατάληψη Rosa Nera – Αντιφασιστική Πορεία, Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου, ώρα 7 μ.μ. στην Πλατεία Αγοράς.

Κατάληψη Rosa Nera: Αντιφασιστική Πορεία, Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου, ώρα 7 μ.μ. στην Πλατεία Αγοράς.
11 χρόνια μετά.
Ποτέ δε θα ξεχαστεί η αντίσταση του Παύλου Φύσσα απέναντι σε μια ολόκληρη τοπική οργάνωση των ναζί που δρούσε με τις πλάτες της αστυνομίας.
Ποτέ δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στον φασισμό στους δρόμους, στις γειτονιές μας, στα σχολεία, στους χώρους εργασίας και σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής
Η μνήμη και η αντιφασιστική συνείδηση βρίσκεται μέσα στους αγώνες του σήμερα. Στην ταξική πάλη, την οργάνωση στην βάση, στους αγώνες για την ισότητα και την αλληλεγγύη.
Με την προπαγάνδα και τα ακροδεξιά κόμματα τους, μέσα από βλακώδεις ρατσιστικές και ανιστόρητες ψευδο-ερμηνείες που όμως έχουν πέραση στον ρατσιστικό όχλο, οι φασίστες – οι κολαούζοι των εκμεταλλευτών – προσπαθούν διαρκώς να σηκώσουν κεφάλι. Θα τους το κόβουμε πάντα μαζί με όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους.
Όχι μόνο για την αντίσταση στην βαρβαρότητα αλλά και για την προοπτική των πολλών ελεύθερων κόσμων που κουβαλάμε μέσα στην περιπέτεια της συλλογικής μας δράσης.
Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί.
Αντιφασιστική Πορεία, Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου, ώρα 7 μ.μ. στην Πλατεία Αγοράς Χανίων.

Ηράκλειο : Συνέλευση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό-Όλα στους δρόμους, εκεί νικάμε τον φασισμό!

11 Χρόνια πέρασαν από την βραδιά εκείνη όπου στους δρόμους του Πειραιά τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής έστησαν καρτέρι για να μαχαιρώσουν τον Παύλο Φύσσα, θέλοντας έτσι να εδραιώσουν τον τρόμο και τον φόβο στις καρδιές τον ανθρώπων που δεν έλεγαν να συνεχίσουν απλά να κοιτάν την δουλειά τους την ώρα που ο φασισμός ξανασήκωνε κεφάλι. Νόμιζαν πως με το φονικό αυτό θα κέρδιζαν το δρόμο και πως μετά δεν θα τους σταματούσε τίποτα, πως με τις πλάτες του συστήματος, της αστυνομίας και των ΜΜΕ η ηγεμονία τους θα ήταν αδιαμφισβήτητη.

6 Χρόνια πέρασαν από το μεσημέρι εκείνο, όπου στην πλατεία Ομονοίας, ο Ζακ/η Zackie Oh παγιδεύεται για άγνωστο λόγο μέσα στο κοσμηματοπωλείο του Σπυρίδωνος Δημόπουλου, ο οποίος με την βοήθεια του φίλου του Αθανάσιου Χορταριά, τον ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου μπροστά στα μάτια περαστικών και αστυνομίας, η οποία στο τέλος περνά και χειροπέδες στο σχεδόν άψυχο σώμα της. Η πράξη αυτή δεν είναι παρά άλλη μια έκφραση του φασισμού, όχι στην οργανωμένη μορφή του όπως η δολοφονία του Παύλου, αλλά σε μια πιο “κοινωνικά” αποδεκτή μορφή έκφρασης μίσους σε οτιδήποτε μοιάζει διαφορετικό.

1 Χρόνος σχεδόν πέρασε από το πρωινό της 7 Οκτωβρίου, όπου οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης αποφάσισαν να περάσουν στην επίθεση, κατακρημνίζοντας τους τοίχους, τα συρματοπλέγματα και τα φυλάκια του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Γάζας όπου διαβίωναν σε συνθήκες σκληρού περιορισμού και απομόνωσης σχεδόν 2,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι/ες. Έκτοτε γινόμαστε μάρτυρες μιας γενοκτονίας σε live stream, με εικόνες θανάτου και πλήρης καταστροφής των πόρων, του φυσικού πλούτου, των υποδομών και του πολιτισμού της περιοχής. Βλέπουμε το ακροδεξιό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, με τη χρήση υπερσύγχρονων τεχνολογιών και τεχνητής νοημοσύνης, να εφαρμόζει τη φασιστική νοοτροπία της συλλογικής ευθύνης πάνω στον άμαχο πληθυσμό ενός λαού που θεωρεί υποδεέστερο και υπάνθρωπους. Και όλα αυτά με την γενναία υποστήριξη της “πολιτισμένης” Δύσης.

Για εμάς τα τρία αυτά γεγονότα δεν είναι καθόλου ασύνδετα μεταξύ τους. Ίσα ίσα, πηγάζουν από την ίδια νοοτροπία. Αυτή του φασισμού και ενσαρκώνουν όλες σχεδόν τις μορφές και διαστάσεις του: την κοινωνική, την παρακρατική και την κρατική. Τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του φασισμού – η μισαλλοδοξία, η βία και η αλαζονεία – εκφράζονται γλαφυρά και στα τρία αυτά περιστατικά και γιγαντώνονται από τα ΜΜΕ που σε κάθε περίπτωση δαιμονοποιούν το ίδιο το θύμα, για να ξεπλύνουν το θύτη, είτε αυτός είναι μια φασιστική οργάνωση, ένας νοικοκυραίος, ή ένα κράτος-δολοφόνος. Ο εκφασισμός δεν περιορίζεται φυσικά μόνο εκεί, αλλά εκφράζεται καθημερινά με χιλιάδες τρόπους και απαιτεί τη μέγιστη εγρήγορση και ετοιμότητα από τη μεριά μας…

Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και για να παραμείνουμε άνθρωποι, καλούμε με την σειρά μας τον κόσμο που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο αλλά και την ανάγκη να στηρίξει τις κινήσεις που αποτελούν μέρος του αναχώματος που όλα μας στήνουμε στο φασισμό.

Καλέσματα σε συγκεντρώσεις/πορείες:

για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, Τετάρτη 18/09 στις 19:00,

Λιοντάρια

για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/της Zackie Oh, Σάββατο 21/09

στις 19:00, Λιονταρια.

Συνέλευση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, Ηράκλειο Κρήτης

πηγή: https://thinkofothers.espivblogs.net/2024/09/17/ola-stoys-dromoys-ekei-nikame-ton-fasismo/

Όλα στους δρόμους, εκεί νικάμε τον φασισμό!

11 Χρόνια πέρασαν από την βραδιά εκείνη όπου στους δρόμους του Πειραιά τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής έστησαν καρτέρι για να μαχαιρώσουν τον Παύλο Φύσσα, θέλοντας έτσι να εδραιώσουν τον τρόμο και τον φόβο στις καρδιές τον ανθρώπων που δεν έλεγαν να συνεχίσουν απλά να κοιτάν την δουλειά τους την ώρα που ο φασισμός ξανασήκωνε κεφάλι. Νόμιζαν πως με το φονικό αυτό θα κέρδιζαν το δρόμο και πως μετά δεν θα τους σταματούσε τίποτα, πως με τις πλάτες του συστήματος, της αστυνομίας και των ΜΜΕ η ηγεμονία τους θα ήταν αδιαμφισβήτητη.

6 Χρόνια πέρασαν από το μεσημέρι εκείνο, όπου στην πλατεία Ομονοίας, ο Ζακ/η Zackie Oh παγιδεύεται για άγνωστο λόγο μέσα στο κοσμηματοπωλείο του Σπυρίδωνος Δημόπουλου, ο οποίος με την βοήθεια του φίλου του Αθανάσιου Χορταριά, τον ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου μπροστά στα μάτια περαστικών και αστυνομίας, η οποία στο τέλος περνά και χειροπέδες στο σχεδόν άψυχο σώμα της. Η πράξη αυτή δεν είναι παρά άλλη μια έκφραση του φασισμού, όχι στην οργανωμένη μορφή του όπως η δολοφονία του Παύλου, αλλά σε μια πιο “κοινωνικά” αποδεκτή μορφή έκφρασης μίσους σε οτιδήποτε μοιάζει διαφορετικό.

1 Χρόνος σχεδόν πέρασε από το πρωινό της 7 Οκτωβρίου, όπου οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης αποφάσισαν να περάσουν στην επίθεση, κατακρημνίζοντας τους τοίχους, τα συρματοπλέγματα και τα φυλάκια του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Γάζας όπου διαβίωναν σε συνθήκες σκληρού περιορισμού και απομόνωσης σχεδόν 2,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι/ες. Έκτοτε γινόμαστε μάρτυρες μιας γενοκτονίας σε live stream, με εικόνες θανάτου και πλήρης καταστροφής των πόρων, του φυσικού πλούτου, των υποδομών και του πολιτισμού της περιοχής. Βλέπουμε το ακροδεξιό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, με τη χρήση υπερσύγχρονων τεχνολογιών και τεχνητής νοημοσύνης, να εφαρμόζει τη φασιστική νοοτροπία της συλλογικής ευθύνης πάνω στον άμαχο πληθυσμό ενός λαού που θεωρεί υποδεέστερο και υπάνθρωπους. Και όλα αυτά με την γενναία υποστήριξη της “πολιτισμένης” Δύσης.

Για εμάς τα τρία αυτά γεγονότα δεν είναι καθόλου ασύνδετα μεταξύ τους. Ίσα ίσα, πηγάζουν από την ίδια νοοτροπία. Αυτή του φασισμού και ενσαρκώνουν όλες σχεδόν τις μορφές και διαστάσεις του: την κοινωνική, την παρακρατική και την κρατική. Τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του φασισμού – η μισαλλοδοξία, η βία και η αλαζονεία – εκφράζονται γλαφυρά και στα τρία αυτά περιστατικά και γιγαντώνονται από τα ΜΜΕ που σε κάθε περίπτωση δαιμονοποιούν το ίδιο το θύμα, για να ξεπλύνουν το θύτη, είτε αυτός είναι μια φασιστική οργάνωση, ένας νοικοκυραίος, ή ένα κράτος-δολοφόνος. Ο εκφασισμός δεν περιορίζεται φυσικά μόνο εκεί, αλλά εκφράζεται καθημερινά με χιλιάδες τρόπους και απαιτεί τη μέγιστη εγρήγορση και ετοιμότητα από τη μεριά μας…

Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και για να παραμείνουμε άνθρωποι, καλούμε με την σειρά μας τον κόσμο που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο αλλά και την ανάγκη να στηρίξει τις κινήσεις που αποτελούν μέρος του αναχώματος που όλα μας στήνουμε στο φασισμό.

Καλέσματα σε συγκεντρώσεις/πορείες:

για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, Τετάρτη 18/09 στις 19:00,

Λιοντάρια

για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/της Zackie Oh, Σάββατο 21/09

στις 19:00, Λιονταρια.

Συνέλευση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, Ηράκλειο Κρήτης

Χανιά : Παύλος Φύσσας παρών! Αντιφασιστική/ αντικρατική πορεία | 18/09 στις 19:00 στην πλατεία Αγοράς

Το Δίκτυο Αναρχικών/Αντιεξουσιαστριών και το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης , καλούν την Τετάρτη 18/09 στις 19:00 στην πλατεία Αγοράς σε αντιφασιστική/ αντικρατικη πορεία
11 χρόνια μετά…
Κανένας δεν ξεχνά – Τίποτα δεν ξεχνιέται
Έντεκα χρόνια συμπληρώνονται φέτος, από τις φασιστικές δολοφονίες του μετανάστη
Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, και του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Στα μαχαίρια
των δολοφόνων – μελών της χρυσής αυγής – βρέθηκαν τα αποτυπώματα όσων στήριξαν,
ψήφισαν ή με κάθε τρόπο νομιμοποίησαν την παρουσία της φασιστικής οργάνωσης στο
κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι δολοφονίες αποτέλεσαν την αιχμιακή πράξη μιας μακροχρόνιας
συγκρότησης, μεταξύ άλλων γύρω από εθνικές ιδέες, θρησκευτικές κοινοτοπίες και
αυστηρούς ορισμούς περί κανονικότητας.
Αποτέλεσαν τον καρπό του φασιστικού δηλητηρίου που αγκαλιάστηκε από την αστική δημοκρατία και εξαγνίστηκε στις συνειδήσεις των θεατών. Αποτέλεσαν ακόμη την κορύφωση των καθημερινών επιθέσεων
που μέρα με τη μέρα μετέτρεπαν τις γειτονιές και τις πλατείες σε σφαγεία, πάντα σε
παράλληλη τροχιά με την διάχυτη ρητορική φόβου και μίσους.
Δεν περιμένουμε από καμία αστική δημοκρατία και κανένα δικαστήριο να διευθετήσουν
τους λογαριασμούς μας. Γνωρίζουμε καλά τον ρόλο του φασισμού ως ασπίδα των
εξουσιαστών απέναντι στις καταπιεσμένες. Γνωρίζουμε καλά πως στην θεσμοθετημένη
δυστοπία μέσα στην οποία υπάρχουμε, ένα σύνολο φασιστικών πρακτικών, φέρουν τη
σφραγίδα πρώτα της φιλελεύθερης δημοκρατίας και έπειτα όσων βαδίζουν στα χνάρια
του εθνικισμού, του ρατσισμού, της ομοφοβίας, του μιλιταρισμού και κάθε έκφρασης
μίσους.
Το παράδειγμα της περασμένης δεκαετίας ήρθε για να επιβεβαιώσει, πως κάθε
κοινωνία που σιωπά μπροστά στο ξεδίπλωμα του φασισμού, στο τέλος θα είναι συνένοχη
για τα εγκλήματα του. Το προκάλυμμα και η συγκυρία μέσα στην οποία η Χρυσή Αυγή
εξασφάλισε την εδραίωση της, υπενθυμίζει τους χίλιους λόγους για τους οποίους τα
αντιφασιστικά αντανακλαστικά οφείλουν στο παρόν να σηκώνουν κεφάλι, και να μην
χαρίζουν σπιθαμή γης σε κανένα από τα πρόσωπα του φασισμού.
O ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΝΙΚΙΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ – ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΝΤΟΠΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ
ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΕΧΟΥΝ ΜΝΗΜΗ – ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ
Δίκτυο Αναρχικών Αντιεξουσιαστριών
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email

Αφίσες με αφορμή τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τα 6 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie oh!

Αφίσες που κολλιούνται στις γειτονιές του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας με αφορμή τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από νεοναζιστικό τάγμα της χρυσής αυγής και τα 6 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie oh! στην Ομόνοια από καταστηματάρχες και μπάτσους.

Στην εξουσία κράτους-κεφαλαίου-πατριαρχίας
ο φασισμός δεν συνιστά “απειλή” αλλά εφεδρεία τους

Στην εποχή του επιβαλλόμενου φόβου, της διακινδύνευσης και των κρίσεων, ο μόνο “φασιστικός κίνδυνος” για τη δημοκρατία θα ήταν η απουσία του. Μέσω της ενδοεξουσιαστικής αντιπαλότητάς τους αποκρύβονται όχι μόνο οι ιστορικά κοινές τους καταβολές και διαδρομές αλλά και το πώς αλληλοσυμπληρώνονται, στηρίζονται και ισχυροποιούνται επικαλούμενοι στοιχεία της ίδιας ατζέντας. Των πολέμων, των σφαγών, των εκτοπισμών, της καταστολής. Της λεηλασίας, της αφαίμαξης, της εκμετάλλευσης. Του ελέγχου, της συμμόρφωσης, της εκπειθάρχησης, της τιμωρίας. Της ανάθεσης, της αντιπροσώπευσης, της αφομοίωσης. Της ματαιότητας, της λήθης…

Ο πολύμορφος φασιστικός οχετός με συνέπεια προσφέρει τις υπηρεσίες και τα έργα του. Εθνικιστικές και θρησκολάγνες αυταπάτες για να συνοδεύουν μισανθρωπισμούς και μισαλλοδοξίες. Ακροδεξιοί σχηματισμοί ως “εναλλακτική πρόταση” διακυβέρνησης για να συνοδέψουν το ξέπλυμα και την υπεράσπιση των αφεντικών και των σχεδιασμών τους. Φασιστικά μορφώματα και ψηφιακά προφίλ ενάντια σε κοινωνικές/ταξικές αντιστάσεις και λόγους στο όνομα του “λαού” και του “έθνους” για να συνοδεύουν την “αντισυστημική” λατρεία του στρατού, του παπαδαριού, της οικογένειας, της ιεραρχίας και της “ανωτερότητας”.

Η σύγκρουση με τον φασισμό είναι συγχρόνως η σύγκρουση με το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, χωρίς έθνη, κράτη, σύνορα, κεφάλαιο, πατριαρχία.

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη
Ενάντια σε κράτος-αφεντικά-φασίστες


Ο ζόφος του “κοινωνικού αυτοματισμού” είναι ο πολιτισμός των διαχωρισμών φύλου, φυλής, τάξης

Στην εποχή του επιβαλλόμενου φόβου, της διακινδύνευσης και των κρίσεων, η διατήρηση της “κοινωνικής ειρήνης” μεταξύ κυρίαρχων και κυριαρχούμενων επιτυγχάνεται μεταξύ άλλων με τη χρήση του κοινωνικού αυτοματισμού, με την πρόκληση διεξαγωγής ενός αόρατου πολέμου μεταξύ των καταπιεσμένων.

Ξυλοδαρμοί, βιασμοί, τραμπουκισμοί. Βασανιστήρια, διαπομπεύσεις, εκμετάλλευση. Δολοφονίες. Σώματα που καθημερινά απαξιώνονται και υποτιμούνται κάτω από πατριαρχικές, ρατσιστικές, ικανοσωματικές επιταγές δεν είναι παρά θρυμματισμένοι αντικατοπτρισμοί του πολιτισμού των φυλετικών και έμφυλων διακρίσεων, της ιδιοκτησίας και του κεφαλαίου, του καταναλωτισμού και του θεάματος. Οι δρόμοι, οι πλατείες, τα σπίτια που μετατρέπονται σε τόπους έκφρασης του κοινωνικού αυτοματισμού δεν είναι παρά κατακερματισμένες μικρογραφίες των κυριαρχικών υποδειγμάτων της εξαθλίωσης των στρατοπέδων και των φυλακών, της σκλαβιάς των εργοστασίων και των χωραφιών, των κολαστηρίων των κέντρων κράτησης και των ψυχιατρείων.

Η σύγκρουση με τον πολιτισμό υποτέλειας και υποταγής, η σύγκρουση με την αποδοχή της ύπαρξης ζωών που “περισσεύουν” ή δεν αξίζουν να βιωθούν είναι σύγκρουση ενάντια στη νομιμοποίηση της αορατοποίησης και της εξόντωσης όσων δεν χωράνε στα πρότυπα της κανονικότητας της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας… Είναι σύγκρουση με την κοινοτυπία της εξουσίας και της επιλογής να γίνεις φορέας της.

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη
ενάντια στον κόσμο των διαχωρισμών, των διακρίσεων και του κοινωνικού αυτοματισμού

για μία συλλογική ζωή αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας χωρίς έθνη, κράτη, σύνορα, κεφάλαιο, πατριαρχία

 

Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης, Ρεσάλτο
(Έβρου 27, Κερατσίνι / 100μ. από την πλατεία Λαού)