Αφίσες με αφορμή τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τα 6 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie oh!
Αφίσες που κολλιούνται στις γειτονιές του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας με αφορμή τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από νεοναζιστικό τάγμα της χρυσής αυγής και τα 6 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie oh! στην Ομόνοια από καταστηματάρχες και μπάτσους.
Στην εξουσία κράτους-κεφαλαίου-πατριαρχίας
ο φασισμός δεν συνιστά “απειλή” αλλά εφεδρεία τους
Στην εποχή του επιβαλλόμενου φόβου, της διακινδύνευσης και των κρίσεων, ο μόνο “φασιστικός κίνδυνος” για τη δημοκρατία θα ήταν η απουσία του. Μέσω της ενδοεξουσιαστικής αντιπαλότητάς τους αποκρύβονται όχι μόνο οι ιστορικά κοινές τους καταβολές και διαδρομές αλλά και το πώς αλληλοσυμπληρώνονται, στηρίζονται και ισχυροποιούνται επικαλούμενοι στοιχεία της ίδιας ατζέντας. Των πολέμων, των σφαγών, των εκτοπισμών, της καταστολής. Της λεηλασίας, της αφαίμαξης, της εκμετάλλευσης. Του ελέγχου, της συμμόρφωσης, της εκπειθάρχησης, της τιμωρίας. Της ανάθεσης, της αντιπροσώπευσης, της αφομοίωσης. Της ματαιότητας, της λήθης…
Ο πολύμορφος φασιστικός οχετός με συνέπεια προσφέρει τις υπηρεσίες και τα έργα του. Εθνικιστικές και θρησκολάγνες αυταπάτες για να συνοδεύουν μισανθρωπισμούς και μισαλλοδοξίες. Ακροδεξιοί σχηματισμοί ως “εναλλακτική πρόταση” διακυβέρνησης για να συνοδέψουν το ξέπλυμα και την υπεράσπιση των αφεντικών και των σχεδιασμών τους. Φασιστικά μορφώματα και ψηφιακά προφίλ ενάντια σε κοινωνικές/ταξικές αντιστάσεις και λόγους στο όνομα του “λαού” και του “έθνους” για να συνοδεύουν την “αντισυστημική” λατρεία του στρατού, του παπαδαριού, της οικογένειας, της ιεραρχίας και της “ανωτερότητας”.
Η σύγκρουση με τον φασισμό είναι συγχρόνως η σύγκρουση με το σύστημα που τον γεννά και τον θρέφει. Για έναν κόσμο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, χωρίς έθνη, κράτη, σύνορα, κεφάλαιο, πατριαρχία.
Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη
Ενάντια σε κράτος-αφεντικά-φασίστες
Ο ζόφος του “κοινωνικού αυτοματισμού” είναι ο πολιτισμός των διαχωρισμών φύλου, φυλής, τάξης
Στην εποχή του επιβαλλόμενου φόβου, της διακινδύνευσης και των κρίσεων, η διατήρηση της “κοινωνικής ειρήνης” μεταξύ κυρίαρχων και κυριαρχούμενων επιτυγχάνεται μεταξύ άλλων με τη χρήση του κοινωνικού αυτοματισμού, με την πρόκληση διεξαγωγής ενός αόρατου πολέμου μεταξύ των καταπιεσμένων.
Ξυλοδαρμοί, βιασμοί, τραμπουκισμοί. Βασανιστήρια, διαπομπεύσεις, εκμετάλλευση. Δολοφονίες. Σώματα που καθημερινά απαξιώνονται και υποτιμούνται κάτω από πατριαρχικές, ρατσιστικές, ικανοσωματικές επιταγές δεν είναι παρά θρυμματισμένοι αντικατοπτρισμοί του πολιτισμού των φυλετικών και έμφυλων διακρίσεων, της ιδιοκτησίας και του κεφαλαίου, του καταναλωτισμού και του θεάματος. Οι δρόμοι, οι πλατείες, τα σπίτια που μετατρέπονται σε τόπους έκφρασης του κοινωνικού αυτοματισμού δεν είναι παρά κατακερματισμένες μικρογραφίες των κυριαρχικών υποδειγμάτων της εξαθλίωσης των στρατοπέδων και των φυλακών, της σκλαβιάς των εργοστασίων και των χωραφιών, των κολαστηρίων των κέντρων κράτησης και των ψυχιατρείων.
Η σύγκρουση με τον πολιτισμό υποτέλειας και υποταγής, η σύγκρουση με την αποδοχή της ύπαρξης ζωών που “περισσεύουν” ή δεν αξίζουν να βιωθούν είναι σύγκρουση ενάντια στη νομιμοποίηση της αορατοποίησης και της εξόντωσης όσων δεν χωράνε στα πρότυπα της κανονικότητας της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας… Είναι σύγκρουση με την κοινοτυπία της εξουσίας και της επιλογής να γίνεις φορέας της.
Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη
ενάντια στον κόσμο των διαχωρισμών, των διακρίσεων και του κοινωνικού αυτοματισμού
για μία συλλογική ζωή αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας χωρίς έθνη, κράτη, σύνορα, κεφάλαιο, πατριαρχία
Αυτοοργανωμένος χώρος αλληλεγγύης & ρήξης, Ρεσάλτο
(Έβρου 27, Κερατσίνι / 100μ. από την πλατεία Λαού)
Αντιφασιστική Διαδήλωση 18/09/2024
ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝ ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ – ΟΧΙ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ, ΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΘΕΣΜΟΙ
Στις 18 Σεπτέμβρη συμπληρώνονται 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Ακόμα μια δολοφονία που συμπληρώνει αυτές των Χοσεβί και Ουντεσιάνι (1999), Αλίμ Αμπντούλ (2011), Σαχζάτ Λουκμάν (2013) των ρατσιστικών πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες αλλά και τις βίαιες επιθέσεις σε αγωνιστές/ριες. Το 2020 η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε από την ελληνική δικαιοσύνη ως εγκληματική οργάνωση. Ξέρουμε πολύ καλά ότι ο φασισμός δεν τσακίζεται με δικαστήρια και με νόμους και αυτό αποδεικνύεται καθώς η καταδίκη της χρυσής αυγής και της ναζιστικής ιδεολογίας της, δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην εμφάνιση νέων ακροδεξιών μορφωμάτων. Την ίδια στιγμή στην βόρεια Ευρώπη παρατηρείται η “ανησυχητική” άνοδος της ακροδεξιάς, η οποία εμφανίζεται με ένα πιο μετριοπαθές μανδύα μόνο και μόνο για την τήρηση των προσχημάτων, ώστε να είναι εύκολη η κοινοβουλευτική τους εκλογή. Στην Ευρώπη, όπως και στην Ελλάδα φαίνεται η αύξησή αυτή να αποτελεί απόρροια της απογοήτευσης και της αμφισβήτησης των εκάστοτε διαχειριστών της εξουσίας, προσφέροντας “ελπίδα” σε ένα “πουλημένο σύστημα”.
Παρουσιάζονται μέσα στις διάφορες περιόδους ως αντισυστημικές δυνάμεις. Καταπιάνονται κυρίως με ζητήματα που αφορούν την εργατική τάξη και δηλώνουν υπερασπιστές των αδυνάτων. Η αλήθεια όμως απέχει πολύ από αυτό που προσπαθούν να προβάλλουν. Διαχρονικά υπάρχει στενή σχέση μεταξύ φασιστών, κράτους και επιχειρηματιών. Όταν τεράστιες εκτάσεις στον Έβρο το περσινό καλοκαίρι πήραν φωτιά λόγω των μέχρι τώρα κρατικών ανεπαρκειών, βγήκαν οι ακροδεξιοί στη σέντρα για να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τους πραγματικούς υπαίτιους, κάνοντας πογκρόμ σε μετανάστες. Την ίδια στιγμή το κόμμα Σπαρτιάτες μιλούσε συνεχώς για αναγκαιότητα επενδύσεων στη χώρα από το εξωτερικό, ενώ παράλληλα διατείνονταν ότι κουμάντο στην Ελλάδα κάνουν οι “ξένοι”. Φαίνεται ότι έχουν πρόβλημα μόνο με τους εργάτες μετανάστες και μετανάστριες και όχι με τις επενδύσεις των διεθνών αφεντικών. Αντίστοιχα βασική έγνοια της Ελληνικής Λύσης του “αντισυστημικού” Βελόπουλου είναι να δημιουργηθεί ένα ασφαλές περιβάλλον επενδύσεων και η φορολογία των επιχειρηματιών που προτείνουν να είναι κοινή με των εργαζομένων· ένα πλάνο το οποίο εναρμονίζεται τέλεια με την πρότερη υπογραφή του στο 1ο μνημόνιο. Ταυτόχρονα το κόμμα Νίκη στις θέσεις του μιλά για δημιουργία συνηγόρου επιχειρηματία, ενώ για τα χρέη στις τράπεζες λέει χαρακτηριστικά “Στις περιπτώσεις μη εξυπηρέτησης των δανείων (π.χ. λόγω ανεργίας), ο δανειζόμενος θα αναλαμβάνει υποχρεωτική εργασία στο ευρύτερο Δημόσιο με ειδικό καθεστώς αυξημένων κρατήσεων, ώστε να υπάρξει υποχρεωτική μακροχρόνια εξυπηρέτηση του δανείου”. Στο παράδειγμα της Χρυσής Αυγής υπήρχε στενή σύνδεση τους με τους καραβανάδες και την αστυνομία. Ιδιαίτερα με τη τελευταία συνεργαζόταν πολλές φορές για την επίθεση σε αγωνιστές και αγωνίστριες. Η Χρυσή Αυγή εξάλλου δεν αναγνώριζε καμιά ταξική πάλη αλλά τασσόταν υπέρ της συμφιλίωσης εργατών και αφεντικών, αφού άλλωστε όλοι έλληνες είναι… Πολλά ακόμη παραδείγματα μπορούν να αναφερθούν για τη στήριξη των ακροδεξιών στο κεφάλαιο και την επίθεση που επιχειρούν στους εργαζόμενους-ες. Ο φασισμός όσο αντισυστημικός κι αν παρουσιάζεται, ήταν είναι και θα είναι παιδί και όργανο του καπιταλιστικού συστήματος και θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου. Επικαλείται την εθνική ενότητα για να γεφυρώσει και να κουκουλώσει το χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στους καταπιεστές και τους καταπιεζόμενους, με σκοπό να εκμηδενιστεί κάθε εστία αντίστασης κι αγώνα των προλετάριων.
Η φασιστική ιδεολογία εισχωρεί στην κοινωνία, προσεγγίζοντας άτομα της τάξης μας, τροφοδοτεί το μίσος για το “διαφορετικό” και κεντροβαρίζει κυρίως στο φύλο και τη φυλή. Επιτίθεται στην αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος και ενοχοποιεί τη σεξουαλικότητα του κάθε ατόμου. Τα τελευταία χρόνια, λόγω των μεγάλων μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων στην Ευρώπη, το μίσος το οποίο παίρνει μορφές ακραίας βίας στρέφεται κυρίως στους μετανάστες λες κι αυτοί ευθύνονται για την καθημερινή μας εξαθλίωση, τους χαμηλούς μισθούς, την ακρίβεια και την καταπάτηση κάθε μας ελευθερίας. Οι φασίστες απευθυνόμενοι στα άτομα της τάξης μας επιχειρούν να τα διχάσουν, αφού αντί της συσπείρωσης και της οργάνωσης ενάντια στην εξουσία, τα ωθεί να βλέπουν ως εχθρούς τα ταξικά τους αδέλφια.
Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δεν τελειώνει με την καταδίκη ενός κόμματος. Όσο υπάρχει κράτος που θα τον υποθάλπει για να εξασφαλίζει τα συμφέροντα των αφεντικών, ο κίνδυνος θα είναι υπαρκτός. Ένας αντιφασιστικός αγώνας λοιπόν οφείλει να είναι αντικρατικός και αντικαπιταλιστικός. Από την άλλη, δεν πρέπει να εφησυχαζόμαστε, μιλώντας για γραφικότητα των τωρινών ακροδεξιών μορφωμάτων αλλά να κάνουμε σαφές ότι δε θα ανεχτούμε την ακροδεξιά ρητορεία και δράση. Θα τη τσακίζουμε πριν καταφέρει να διαχύσει το δηλητήριο της στη κοινωνία.
Αντιφασιστική Διαδήλωση
Τετάρτη 18/09, στις 18:00, στην Περιφέρεια Ηπείρου
Στηρίζουμε το μπλοκ του αντιφασιστικού συντονισμού
abatalha@espiv.net
abatalha.espivblogs.net
Αντιφασιστική διαδήλωση για τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
Συμμετοχή στο κοινό μπλοκ Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης & Οριζόντιας Κίνησης
Έχουν περάσει 11 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία του αντιφασιστικού αγώνα: Ο φασισμός τσακίζεται μαχητικά στον δρόμο, όπως ακριβώς έκανε και ο ίδιος ο Παύλος.
Όσο και αν προσπάθησε το “δημοκρατικό τόξο” να δώσει μια πανηγυρική διάσταση στην καταδίκη της Χ.Α, με σκοπό να αποσυμπιέσει τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά της αγωνιζόμενης κοινωνίας μέσα από ένα επίπλαστο δίλημμα νομιμοποίησης ή ποινικοποίησης των νεοναζιστικών κομμάτων, άλλο τόσο θα πρέπει να γιγαντώνεται η καθημερινή κοινωνική και ταξική οργάνωση απέναντί τους.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κράτος, κεφάλαιο και φασισμός οδεύουν χέρι-χέρι. Σε περιόδους κρίσης ενεργοποιούνται τα πιστά τους ακροδεξιά μορφώματα για να κάνουν την βρώμικη δουλειά. Σε αυτή ακριβώς τη λογική εντάσσεται και η οργανωμένη επίθεση από ομάδα περίπου 15 φασιστών με full face και παλούκια σε 6 άτομα με αντιφασιστικά διακριτικά, μετά από hip hop συναυλία την Παρασκευή 6/9 στην Νεάπολη.
Η θεσμική συγκρότηση των φασιστικών σχημάτων έχει πλέον περάσει σε ένα άλλο επίπεδο λόγω της συνεχούς κρίσης του Κεφαλαίου, γεγονός το οποίο φαίνεται σε μία ακόμη υψηλή εκλογική τους αποτύπωση. Ακριβώς εδώ εδράζεται η επίπλαστη υπόσχεση που δίνουν για μια εθνική οικονομική ανάπτυξη ενότητας και ομοιογένειας απέναντι στην ακραία ακρίβεια και εξαθλίωση, προτάσσοντας τον κρατικό προστατευτισμό, προσπαθώντας έτσι να παραπλανήσουν και να βρουν ευήκοα ώτα.
Ο εκφασισμός της κοινωνίας και η διάχυση του δηλητηρίου των φασιστών δεν είναι νέο φαινόμενο, η σχέση του φασισμού με κράτος-κεφάλαιο είναι δομική. Από την σχολική κατήχηση και την καλλιέργεια του πατριωτικού – εθνικιστικού ιδεολογήματος, από τα καθημερινά ρατσιστικά παραληρήματα των ΜΜΕ για τους μετανάστες, από την πατριαρχική βία που αποτυπώνεται σε όλο και περισσότερα περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικοκτονίες. Από τις επιθέσεις στους ταξικούς αγώνες με τις ματωμένες φράουλες στην Μανωλάδα και τις αμέτρητες εργοδοτικές αυθαιρεσίες κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν και όχι μόνο. Από την εν ψυχρώ δολοφονία στο λιμάνι του Πειραιά για τον έλεγχο ενός εισιτηρίου, μέχρι και την δολοφονία του/της Ζακ Κωστόπουλο/Zackie Oh. Κινήσεις που έχουν ως στόχο την αναπαραγωγή μοτίβων της κυριαρχίας στο εσωτερικό της τάξης των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων επιδιώκοντας την συνεχή διάσπασή της και την όξυνση του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Οι φασίστες φορούν το προσωπείο του αντισυστημικού για να ψαρέψουν σε θολά νερά την ώρα που προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν την αγανάκτηση και την δυσαρέσκεια των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Κράτος και κεφαλαίο δεν ήταν ποτέ απέναντί τους, αντιθέτως λειτουργούν σε πλήρη συνεννόηση. Αποτελούν την αυθεντική έκφραση του παρακρατικού μηχανισμού, σε άμεση συνεργασία με την αστυνομία, το μεγάλο κεφάλαιο, την εκκλησία, τη μαφία για την επιβολή της κρατικής – καπιταλιστικής κυριαρχίας στους καταπιεσμένους. Ο πραγματικός εχθρός τους ήταν, είναι και θα είναι το οργανωμένο αντιφασιστικό κίνημα το οποίο συγκροτημένα στον δρόμο, στις γειτονιές ή στους χώρους εργασίας δίνει στο φασισμό την απάντηση που του αξίζει, δηλαδή το τσάκισμά του.
ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΩ Ο ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ
Ο ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΖΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Ηράκλειο : Συγκέντρωση/πορεία για τον Πάυλο Φύσσα, 18/09 στις 19:00 στα Λιοντάρια | για τον Ζακ/ την Ζackie Oh , 21/09 στις 19:00 στα Λιοντάρια
Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, στο Κερατσίνι του Πειραιά, ο Πάυλος Φύσσας (Killah P) πέφτει νεκρός από μαχαιριά του Γιώργου Ρουπακιά, μέλους της Χρυσής Αυγής ,μετά από οργανωμένη επίθεση τάγματος εφόδου των νεοναζί στον αντιφασίστα μουσικό, στους φίλους και στις φίλες του.
Στις 21 Σεπτέμβρη του 2018, στην οδό Γλάδστωνος στο κέντρο της Αθήνας, λιντσάρεται σε δημόσια θέα και με την συνεργεία των μπάτσων, ο Ζακ/ Ζackie Oh Κωστόπουλος από τον κοσμηματοπώλη Δημόπουλο και τον μεσίτη Χορταριά έξω από το μαγαζί του πρώτου.
Τον Παύλο τον σκότωσε το βαθύ φασιστικό (παρα)κράτος και τον Ζακ/ την Zackie Oh η βαθιά φασίζουσα και κανιβαλιστική κοινωνία.
Και στις δύο περιπτώσεις, το επίδικο είναι ο δημόσιος χώρος. Η Ζackie Oh λιντσαρίστηκε γιατί δεν χωρούσε στην κυρίαρχη πατριαρχική αφήγηση και ο Παύλος γιατί οι νεοναζί προσπαθούσαν λυσσαλέα – και εν τέλει μάταια – να πάρουν τον δρόμο από το αντιφασιστικό κίνημα.
Απέναντι στους φασίστες, τους μπάτσους και τους κανίβαλους
Για τον Ζακ και για τον Παύλο
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ ΠΟΡΕΙΑ για τον Πάυλο Φύσσα, 18/09 στις 19:00 στα Λιοντάρια
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ ΠΟΡΕΙΑ για τον Ζακ/ την Ζackie Oh , 21/09 στις 19:00 στα Λιοντάρια
Αντιφασιστική Πρωτοβουλία για την Οργή και την Μνήμη
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email