Κατά την προκαταρκτική ακρόαση που πραγματοποιήθηκε στο δικαστήριο της Γένοβας στις 7 Δεκεμβρίου, και οι δύο κατηγορούμενοι παραπέμφθηκαν σε δίκη για τα εγκλήματα που τους καταλογίζονται, εξαιρουμένης της επιβαρυντικής περίστασης που τους καταλογίζεται βάσει του άρθρου 1 του Ποινικού Κώδικα. 270 bis 1 c. p.
Ως εκ τούτου, η δίκη θα ξεκινήσει με την ακρόαση φίλτρου στις 7 Μαρτίου και σύμφωνα με την τακτική διαδικασία παραπέμπονται και οι δύο με τις κατηγορίες της κατοχής και μεταφοράς εκρηκτικών υλών, απόπειρας κατασκευής εκρηκτικών/εκρηκτικών μηχανισμών. Τεχνικά επαναλαμβάνοντας το νομικό κίνητρο, όσον αφορά τον αποκλεισμό του σκοπού της τρομοκρατίας, γίνεται αναφορά στην πιο πρόσφατη νομολογία επί του θέματος και ειδικότερα στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου υπ’ αριθ. 36816/2020, σύμφωνα με την οποία “δεν αρκεί η πραγματοποίηση οποιασδήποτε βίαιης πολιτικής δράσης, καθώς απαιτείται η συμπεριφορά να είναι δυνητικά ικανή να δημιουργήσει πανικό, τρόμο και διάχυτο αίσθημα ανασφάλειας στην κοινότητα και να στρέφεται κατά οργάνων θεσμικής ηγεσίας ή συνταγματικής σημασίας, ως συνάρτηση της απόπειρας ανατροπής της συνταγματικής τάξης ή ανατροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος”.
Στην προκειμένη περίπτωση, η δικαστική αρχή έκρινε, σύμφωνα με την προηγούμενη εκτίμηση του δικαστή προκαταρκτικής εξέτασης, ότι δεν μπορεί να υπάρξει σύνδεση μεταξύ του κατασχεθέντος υλικού και των βίαιων ενεργειών που προκάλεσε η εισαγγελία, οπότε οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται σε δίκη για τις κατηγορίες που περιγράφονται παραπάνω, με την επιφύλαξη της άσκησης έφεσης από τον εισαγγελέα.
Εκτός από αυτή τη μικρή τεχνική περιγραφή της ακρόασης, παρακάτω παρατίθενται ορισμένοι προβληματισμοί σχετικά με την καταστολή ως γενική και συνεχή δραστηριότητα του κράτους κατά των εκμεταλλευόμενων.
Πίσω από κάθε νομική επιλογή, συλλογικού οργάνου ή μεμονωμένου δικαστή, υπάρχει μια πολιτική επιλογή που χαρακτηρίζει την καταδίκη. Η κατασταλτική δραστηριότητα δεν σχετίζεται πάντοτε με έναν ευθέως ανάλογο και γραμμικό τρόπο με την ένταση της σύγκρουσης που θέτουν οι κοινωνικές και αγωνιστικές τάξεις. Η δραστηριότητα της αποτροπής της υπόθεσης της σύγκρουσης και εκείνη της εξόντωσης του εσωτερικού εχθρού είναι συνεχής από την πλευρά του κράτους και αποσκοπεί στη διατήρηση της τάξης και των ταξικών προνομίων. Δεν υπάρχουν ευτυχισμένες νησίδες ή όροι δράσης και σκέψης εντός των οποίων μπορεί να αποφευχθεί η κατασταλτική απάντηση, αν και η απουσία ριζοσπαστικότητας στον αγώνα, αφαιρώντας δύναμη από την επαναστατική δυνατότητα, καθορίζει στην κοινωνική σφαίρα και στους συσχετισμούς δύναμης μόνο σημεία υπέρ της άλλης πλευράς.
Αυτές τις μέρες, με αναφορά στον αγώνα του συντρόφου Alfredo Cospito, επισημαίνεται ότι είναι πάντα έτοιμοι για την εξόντωση των επαναστατών, μέσω του εργαλείου των βασανιστηρίων, το οποίο εφαρμόζεται άμεσα, περισσότερο ή λιγότερο συστηματικά σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους, τείνει να ελέγχει και να καταστέλλει κάθε επαναστατική έκφραση και αγώνα, θέτοντας στο επίκεντρο το μονοπώλιο της βίας που χαρακτηρίζει την εξουσία της και μαστιγώνει όποιον τολμά να το αμφισβητήσει.
Η εκδικητική τάση του κράτους στοχεύει στην εκμηδένιση των επαναστατικών ταυτοτήτων και λειτουργεί ως προειδοποίηση προς τους κοινωνικούς εταίρους που αγωνίζονται ενάντια στις φαύλες συνθήκες που επιβάλλει η καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Σε αυτόν τον ανοιχτό αγώνα περιλαμβάνεται και η εφαρμογή των ειδικών καθεστώτων φυλάκισης στα οποία υπόκεινται οι σύντροφοι, όπως το παράδειγμα της εφαρμογής του άρθρου 90 για τους μη αναγώγιμους κρατούμενους.
Η απαίτηση για συνεργασία και η ρητή απαίτηση για πολιτική αποκήρυξη, δηλαδή ο εκβιασμός που επιβάλλουν τα ειδικά καθεστώτα φυλάκισης, όπως το 41 bis, πάνε να εδραιώσουν τους συσχετισμούς δύναμης στον αγώνα μεταξύ των πλευρών, όπου οριοθετείται το ακριβές όριο ένταξης. Μέσω της πρότασης συνεργασίας που χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης για τον τερματισμό των βασανιστηρίων κατά του ίδιου του κρατουμένου, το κράτος γενικότερα επιτυγχάνει ένα χρήσιμο αποτέλεσμα ενσωματώνοντας την αποδυνάμωση του αγώνα μέσω της διαφοροποίησης και μέσω της διχοτόμησης φίλος/εχθρός, καλοί και κακοί, η οποία τίθεται στη βάση της λογικής των νόμων περί μετανοίας και αποστασιοποίησης.
Από τη στιγμή που αποφασίζει κανείς να αγωνιστεί, πρέπει να είναι σαφές ότι οι όποιες προσπάθειές μας, ή η έλλειψη προσπαθειών, εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο. Στην Ιταλία, η κατασταλτική φουρτούνα τον τελευταίο καιρό είχε τον επίλογο της με υψηλές ποινές κατά αναρχικών κρατουμένων για τα εγκλήματα που τους καταλογίστηκαν, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως προειδοποίηση προς τα κινήματα αγώνα και εκδίκησης κατά των ίδιων των κρατουμένων και της υπόθεσης του ριζοσπαστικού αγώνα. Η ιμπεριαλιστική κυριαρχία τροφοδοτεί τον πόλεμο της ενάντια στους εκμεταλλευόμενους διεθνώς με αυξημένες ποινές στο εσωτερικό και συντονισμό της αστυνομίας διεθνώς με αποτέλεσμα την απέλαση πολιτικών κρατουμένων. Αυτό επισφραγίζει τον πόλεμο και τις οικονομικές συμφωνίες, όπου πέρα από τις ρυθμίσεις των νομικών συστημάτων, οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται ως διαπραγματευτικά χαρτιά σε συμφωνίες, στην εδραίωση κοινών συμφερόντων κρατών και τάξεων. Πάνω από τη ρητορική των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κερδίζει η πρακτική των οικονομικών και εξουσιαστικών συμφερόντων.
Σήμερα οι σκέψεις μας και η αλληλεγγύη μας πηγαίνουν στον Alfredo Cospito και τη μάχη του ενάντια στο 41 bis, στην Άννα, τον Χουάν και τον Ιβάν που με τις απεργίες πείνας τους συνέβαλαν στον αγώνα βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές τους που ήδη στερούνται προσωπικής ελευθερίας, σε όλους τους επαναστάτες κρατούμενους σε όλο τον κόσμο που έχουν ενωθεί και αλληλέγγυοι με τον αγώνα του Alfredo.
Στη Nadia Lioce, τον Marco Mezzasalma και τον Roberto Morandi που αντιστέκονται στο καθεστώς 41 bis εδώ και 17 χρόνια.
Ένας από τους κατηγορούμενους
Σημείωση από τη La Nemesi: Η προκαταρκτική εξέταση που πραγματοποιήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου στη Γένοβα προέκυψε από την έρευνα Diamante, η οποία στις 16 Μαρτίου οδήγησε στη σύλληψη των αναρχικών Gianluca και Evelin, οι οποίοι στη συνέχεια μεταφέρθηκαν, στο τέλος του μήνα, σε κατ’ οίκον περιορισμό με όλους τους περιορισμούς, από τον οποίο η συντρόφισσα απελευθερώθηκε στις 8 Απριλίου και στον οποίο παραμένει ο σύντροφος, οι περιορισμοί του οποίου παραμένουν αμετάβλητοι μέχρι σήμερα. Για περισσότερες σκέψεις σχετικά με αυτή τη διαδικασία, μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο “You will find us in our place, that in yours we do not know how to be. About the Diamante Investigation.“.
Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ