Ηράκλειο : Συγκέντρωση αλληλεγγύης για την εκδίκαση της υπόθεσης που αφορά τον αγώνα υπεράσπισης του Πάρκου Γεωργιάδη | 20/12-ώρα:09:00,δικαστήρια

Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης την Παρασκευή 20/12 και ώρα 9:00, στα δικαστήρια Ηρακλείου Κρήτης, για την εκδίκαση που αφορά στον αγώνα υπεράσπισης του Πάρκου Γεωργιάδη και ειδικότερα τη σύγκρουση εκατοντάδων αλληλέγγυων με τις δυνάμεις καταστολής (όλων των ειδών) στις 24/10/2018, στο χώρο του πάρκου.

Τον Φεβρουάριο του 2018 στο Ηράκλειο Κρήτης ξεσηκώθηκαν δεκάδες άνθρωποι ξεκινώντας έναν αγώνα με οικολογικά, κοινωνικά, πολιτικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά για την διατήρηση του ζωτικού ¨χαρακτήρα¨ του Πάρκου Γεωργιάδη.

Το μέρος αυτό, εκτός από το βασικότερο πνεύμονα πράσινου του κέντρου, μέχρι τότε αποτελούσε σημείο καθημερινής συνάντησης και ζύμωσης για εκείνους και εκείνες που ¨περισσεύουν¨ και αποκλίνουν από το πρότυπα που το κράτος, τα αφεντικά και οι ρουφιάνοι τους προσπαθούν να επιβάλλουν. Ταυτόχρονα ήταν συνδεδεμένο με δεκάδες κοινωνικούς αγώνες εναντία στην καταπίεση και εξαθλίωση, που είχαν εκτυλιχτεί σε αυτήν την πόλη.Έτσι, η ανοιχτή πολυπληθής διαδικασία ¨Φυλές του πάρκου¨, ομάδες και ατομικότητες, για αρκετούς μήνες προσπάθησαν να υπερασπιστούν με διαφορετικούς τρόπους αυτό που το πάρκο σήμαινε για το καθένα (ξεχωριστά). Εναντιωθήκαν έμπρακτα στο έργο 1εκ, που είχε ήδη ανακοινώσει ο δήμος Ηρακλείου από τα τέλη του 2017, το όποιο περιελάμβανε κλείσιμο του πάρκου για 2 χρόνια, αλλαγή του κοινωνικού και ανοικτού του χαρακτήρα, όπως και τη γνωστή κατακρεούργηση του πρασίνου που παραδοσιακά παρατηρείται στο Ηράκλειο.

Ένα ακόμα έργο που αποτελεί συνεχεία του σχεδιασμού για εξευγενισμό των γειτονιών, πλατειών, πάρκων του κέντρου, το όποιο σταδιακά μετατρέπεται σε ένα μόρφωμα για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ντόπιων αφεντικών και των επίπλαστων αναγκών των τουριστών. Αλλά και εχθρικό απέναντι σε όσους και όσες, μεγαλώνουν, ζουν και εργάζονται σε αυτή τη πόλη.

Στις 24/10/2018 μετά από πρωινό κάλεσμα των ¨Φυλών του Πάρκου¨, που ενημέρωνε ότι οι εργασίες ξεκινούν στο πάρκο, συγκεντρώθηκαν άμεσα πολλές δεκάδες αλληλέγγυου κόσμο στο χώρο. Στη προσπάθεια τους να αποτρέψουν τους λίγους εργαζόμενους της κατασκευαστικής να περιφράξουν το πάρκο, οι διαδηλωτές δέχτηκαν την επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων που είχαν έρθει μετά από συνεννόηση εργολάβου, δήμου και εισαγγελέα. ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ και ασφαλίτες δεν στάθηκαν αρκετοί για να αντιμετωπίσουν το πλήθος του κόσμου που ήταν αποφασισμένο να αποτρέψει της εργασίες. Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης με τους διαδηλωτές, ήταν οι μπάτσοι να φύγουν τρέχοντας με μπόλικα ευτράπελα για αυτούς και χωρίς καμία σύλληψη.

Δύο βδομάδες μετά (08/11/2018) τελικά ο εργολάβος εγκαταστάθηκε στο πάρκο Γεωργιάδη με τη συνδρομή όλης της αστυνομικής δύναμης του Ηρακλείου και το πάρκο έμεινε κλειστό 2 χρόνια για να πραγματοποιηθούν τελικά εργασίες που θα μπορούσαν να έχουν ολοκληρωθεί σε τρεις μήνες.Τα δέντρα, ευτυχώς, γλύτωσαν ως αποτέλεσμα του επίμονου αγώνα που έδωσε ο αλληλέγγυος κοσμος ,υπέρ της προστασίας τους.

Μετά το σκηνικό της 24ης Οκτώβριου ακλούθησαν μια σειρά εκδικητικών κινήσεων από τη δημοτική αρχή και την ΓΑΔΗ. Απ’όλα είχε ο μπαξές: αναίτιες προσαγωγές με τραμπουκισμούς, απειλές, εξευτελισμούς και ξεβρακώματα, φωτογράφηση με προσωπικά κινητά των ασφαλιτών, και τον ξυλοδαρμό συντρόφου που δραστηριοποιήθηκε έντονα στον αγώνα υπεράσπισης του πάρκου λέγοντας του χαρακτηριστικά ¨θα πληρώσεις για το πάρκο¨(το συγκεκριμένο περιστατικό έλαβε χωρά 06/12/2018 όταν ο σύντροφος γύριζε σπίτι του). Σα να μην έφταναν αυτά, την επαύριο των συγκρούσεων στο πάρκο ξεκίνησε να στήνεται μια δικογραφία που αφορούσε τα γεγονότα της 24ης Οκτώβρη, η όποια στηρίχτηκε σε φωτογραφίες του ιντερνετικού ρουφιάνου Creta24, που ήταν το μόνο μέσο μαζικής ενημέρωσης που έδωσε επίσημα υλικό στην αστυνομία. Έπειτα από μερικούς μήνες σύντροφοι/ισσα ενημερώνονται τηλεφωνικά ότι έχει δημιουργηθεί δικογραφία εις βάρος τους και πρέπει να παρευρεθούν στην ΓΑΔΗ να καταθέσουν.Οι διωκόμενοι/η είναι 6 άτομα και η δική έχει πάρει ως τώρα 5 αναβολές.

Προτρέπουμε τον κόσμο του Ηρακλείου να βρίσκεται σε εγρήγορση σε σχέση με την αυταρχική πολιτική ελέγχου και τον “εξευγενισμό” του δημόσιου χώρου και να συμμετέχει στους οικολογικούς αγώνες που αφορούν το περιβάλλον και το μέλλον του νησιού.Καλούμε το ανταγωνιστικό κίνημα να δείξει έμπρακτα την αλληλεγγύη στα διωκόμενα άτομα, για έναν αγώνα που δώσαμε μαζί και αφορά όλα μας.

Διωκόμενοι/η για την υπόθεση πάρκο Γεωργιάδη

Άρθρα αναγνωστών μέσω Email

Ενάντια στον φόβο και την κρατική καταστολή

ΟΣΟ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ, ΤΟΣΟ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Εδώ και 15 χρόνια το καπιταλιστικό σύστημα είναι μονίμως σε κρίσεις: Οικονομική, ανθρωπιστική, υγειονομική, ξανά οικονομική λόγω πολέμων, οικολογική, “μεταναστευτική” κοκ. Τα κράτη και το κεφάλαιο μας παρουσιάζουν συνεχώς την κατάσταση ως κατάσταση έκτακτης ανάγκης η οποία όμως, είναι έκτακτη μόνο για τις ζωές μας, καθώς το πρόβλημά τους είναι η υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου και η μείωση των ποσοστών αύξησης των – ήδη εξωφρενικά τεράστιων – κερδών τους. Κάτι που έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την κατάσταση που βιώνουμε εμείς. Μισθοί στα τάρταρα, ενοίκια και τιμές απαραίτητων αγαθών και υπηρεσιών στο ζενίθ, γυναικοκτονίες, οικολογικές καταστροφές, δολοφονίες μεταναστριών και Ρομά, βία απέναντι σε άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό είναι λίγα από αυτά που βιώνουμε καθημερινά. Με λίγα λόγια η αξιοπρέπεια της ζωής μας έχει πάει περίπατο και αν κάποιος βρεθεί να παραπονεθεί για την κατάσταση που βιώνουμε στην καλύτερη βαφτίζεται μη ρεαλιστής, αν δεν κατασταλεί -βιαίως- με όλους τους πιθανούς μηχανισμούς του κράτους.

Η καταστολή των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας από το κράτος και την αστυνομία δεν είναι κάποιο καινούργιο φαινόμενο, ανέκαθεν γινόμασταν μάρτυρες περιστατικών ακραίας βίας απέναντι σε διαφωνούντες, διαδηλωτές ή γενικώς άτομα με ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Τελευταίο παράδειγμα αυτής της στάσης του κράτους είναι η σύλληψη 112 ατόμων μετά από την πορεία της 6ης Δεκέμβρη για τη συμπλήρωση 16 ετών από την δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, μία κίνηση χωρίς καμία απολύτως αφορμή και η οποία πραγματοποιήθηκε προς εγκλωβισμένα από τον αστυνομικό κλοιό άτομα που συμμετείχαν στη διαδήλωση, δημιουργώντας μια δικογραφία-παρωδία, που κατηγορούνται για διατάραξη κοινής ειρήνης χωρίς καμία σύνδεση με συγκεκριμένες πράξεις.

Η ιδιαιτερότητα στο σήμερα προκύπτει από την καταστολή που εφαρμόζεται σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας, με σημαντικότερα τη δημιουργία ενός αισθήματος ματαιότητας προς οποιαδήποτε διεκδίκηση και αγώνα για μια καλύτερη ζωή. Η πλειονότητα των ΜΜΕ ακολουθεί πιστά το κράτος λειτουργώντας ως “ανεξάρτητοι” κυβερνητικοί εκπρόσωποι, ενώ οι κρατικοί λειτουργοί (δικαστήρια και αστυνομία) χρησιμεύουν ως εκδικητές του κράτους καταστρέφοντας πλήρως την αξιοπρέπεια και τη ζωή των διωκόμενων ανθρώπων. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί και η “υπόθεση των Αμπελοκήπων” όπου μετά την τραγική έκρηξη και τον θάνατο ενός κοινωνικού αγωνιστή, η τραυματισμένη συντρόφισσα όντας στην εντατική δέχτηκε βασανιστήρια από την πλευρά της αστυνομίας, ενώ συγγενικά και φιλικά του πρόσωπα διώκονται χωρίς αποδείξεις ενοχής. Πιο επιφανές πρόσωπο της σχετικής ιστορίας είναι η δίωξη του Νίκου Ρωμανού, όπου προφυλακίστηκε στη βάση δακτυλικών αποτυπωμάτων πάνω σε μία σακούλα, ένα αντικείμενο που θα μπορούσε να το είχαν ακουμπήσει εκατοντάδες άλλοι άνθρωποι και που δεν αποτελεί επ’ ουδενί απόδειξη για συμμετοχή σε κάποιο έγκλημα.

Ολοκληρώνεται έτσι ένα πλαίσιο νομιμοφροσύνης που προωθεί το κράτος χωρίς καμία βελτίωση της ζωής μας, διαιωνίζοντας μόνο την αρπαγή του πλούτου και την καταστροφή της φύσης από τους κεφαλαιούχους όπως επίσης και τα προνόμια των λευκών, των ανδρών, και των ετεροκανονικών ή με άλλα λόγια των κάθε λογής καταπιεστών. Η κοινωνία τα τελευταία χρόνια έχει δώσει πολλούς αγώνες· αγώνες που κάποιοι κερδήθηκαν, κάποιοι χάθηκαν, και κάποιοι που κέρδισαν εν μέρει τα αιτήματά τους. Πάντα όμως η σταθερά που υπήρχε ήταν ο κρατικός μηχανισμός εναντίον των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας είτε σωματικά, με την αστυνομία να ξυλοκοπά και να συλλαμβάνει, είτε ηθικά, με τους “δημοσιογράφους” να παρουσιάζουν συνεχώς πόσο λάθος είναι ο αγώνας, είτε δικαστικά, με τα δικαστήρια να επικυρώνουν το κρατικό αφήγημα ότι είναι παράνομο να αγωνίζεσαι και θα καταδικαστείς για αυτό. Τα παραδείγματα πολλά· Εποχικοί πυροσβέστες που διεκδικούν τη μονιμοποίησή τους και παρουσιάζουν την αναγκαιότητα της δουλειάς τους για την προστασία της φύσης, καταλήγουν να τους κυνηγάνε οι Αύρες και τα ΜΑΤ. Γείτονες και αλληλέγγυοι που προσπαθούν να προστατέψουν συνανθρώπους τους από εξώσεις, τρώνε ξύλο και τα σπίτια παραδίδονται σε Real Estate εταιρείες, τράπεζες ή funds που διαχειρίζονται δάνεια. Φοιτητές που προσπαθούν με πολύμηνες κινητοποιήσεις να διατηρήσουν τη δωρεάν παιδεία προς όλους, καταλήγουν να λοιδορούνται και να διώκονται. Γυναίκες και θηλυκότητες που παλεύουν για την ίδια τους την ύπαρξη, τους δίνεται στην καλύτερη ένα panic button ή πιο συχνά η αδιαφορία των μπάτσων με αποτέλεσμα να χάνουν τη ζωή τους απέναντι στο τέρας της πατριαρχίας.

Όλες οι κοινωνικές ομάδες που βιώνουμε το άδικο, βρισκόμαστε στο στόχαστρο της καταστολής, η οποία δεν βάλει μόνο αυτούς που διεκδικούν, αλλά και όλους τους άλλους που δεν έχουν αγωνιστεί ακόμα. Πειθαρχεί μέσω της διασποράς του φόβου ώστε να αποδεχτούμε την εκμετάλλευση και την καταπίεση που βιώνουμε ως κοινωνία. Παρ’ όλα αυτά, οι κοινωνικοί αγώνες μπορεί να μην κερδίζουν πάντα άμεσα αποτελέσματα, αλλά δημιουργούν έναν ανθρωπότυπο που αγωνίζεται, που αντιστέκεται, που δημιουργεί ισότιμες και αλληλέγγυες σχέσεις κερδίζοντας εν τέλει την ενεργοποίηση και την ευαισθησία της κοινωνίας. Αυτοί οι αγώνες κερδίζουν χώρο ύπαρξης, και δικαιώματα. Πάνω απ’ όλα όμως φέρνουν στην επιφάνεια τις κοινωνικές αντιφάσεις που βιώνουμε και μας οδηγούν προς την συλλογική αυτοδιαχείριση των ζωών μας.

Οι αγώνες για μια αξιοπρεπή ζωή καταστέλλονται, βεβηλώνονται και εν τέλει διαλύονται όταν οι φωνές του αγώνα γίνονται σιωπή συνενοχής. Δε θα επιτρέψουμε ποτέ στην κρατική καταστολή να σωπάσει τις φωνές αυτών που βιώνουν την αδικία, που διεκδικούν, και θέλουν να ζήσουν αξιοπρεπώς. Η κοινωνική επανάσταση δεν θα έρθει ούτε με κρατικούς νόμους ούτε με κυβερνήσεις, η κοινωνική επανάσταση θα έρθει μέσα από το δρόμο του αγώνα και την αυτοοργάνωση της κοινωνίας. Για μια ζωή ελεύθερη. Για μια ζωή δίκαιη και αξιοπρεπή. Για μια ζωή με νόημα.

Καλούμε σε:

– Αντικατασταλτική πορεία | Τρίτη 17/12, 19:00, Καμάρα

– Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα 112 συλληφθέντα άτομα της πορείας της 6/12/24 | Τετάρτη 18/12, 09:00, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Χανιά : Πανό σε αλληλεγγύη με τον αιχμάλωτο αναρχικό Κ. Κ. – Η αλληλεγγύη μας είναι αδιαπραγμάτευτη!

Πανό σε αλληλεγγύη με τον αιχμάλωτο αναρχικό Κ. Κ. – Η αλληλεγγύη μας είναι αδιαπραγμάτευτη

Το βράδυ της Τρίτης 10/12 αναρτήσαμε πανό σε αλληλεγγύη με τον αναρχικό αιχμάλωτο σύντροφο Κ. Κ. Ο σύντροφός μας στοχοποιείται για τη διαδρομή του στα όμορφα μονοπάτια του αγώνα και της άρνησης του κόσμου της εξουσίας. Απ’ το δικό μας μετερίζι δηλώνουμε πως κανένα συντρόφι μας δεν είναι μόνο του στα χέρια του κράτους. Η αλληλεγγύη μας είναι αδιαπραγμάτευτη.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ

ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ

ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΤΡΙΜΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ

Δίκτυο Αναρχικών / Αντιεξουσιαστριών

Άρθρα αναγνωστών μέσω Email

Ηράκλειο : Κάλεσμα σε Συγκέντρωση Αλληλεγγύης με τις Εκπαιδευτικούς που καλούνται να απολογηθούν για τη συμμετοχή τους στην Απεργία-Αποχή κατά της αξιολόγησης | Παρασκευή 13/12 στις 14:00 στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Πιτσουλάκη Νικ. 73)

Αξιολόγηση σημαίνει επιτήρηση, καταστολή, ελιτισμός

📌Κάλεσμα σε Συγκέντρωση Αλληλεγγύης με τις Εκπαιδευτικούς που καλούνται να απολογηθούν για τη συμμετοχή τους στην Απεργία-Αποχή κατά της αξιολόγησης
Παρασκευή 13/12 στις 14:00 στη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Πιτσουλάκη Νικ. 73)

Οι ποινικές διώξεις και στοχοποιήσεις -ως συστατικό στοιχείο της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής για την επιβολή του φόβου και την καταστολή κάθε μορφής αντίστασης- διαχρονικά επιβάλλονται και στους/στις εκπαιδευτικούς που αντιδρούν. Όλο και συχνότερα διαβάζουμε και ακούμε για μια νέα δίωξη. Διώξεις που σχετίζονται με τη συνδικαλιστική δράση των εκπαιδευτικών, την υπεράσπιση της δωρεάν παιδείας, τους αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις των σωματείων τους, την έκφραση απόψεων μέσω διαδικτύου, την εναντίωση τους στην αξιολόγηση και τις συγχωνεύσεις τμημάτων και την ποινικοποίηση εκπαιδευτικού περιεχομένου που αμφισβητεί την κυρίαρχη ρητορική.

Πρόσφατα τα παραδείγματα είναι πολλά, από την Ελευθερία Π. για “παράβαση υπαλληλικού καθήκοντος” για το πανό των μαθητών της σε αλληλεγγύη με τα παιδιά της Παλαιστίνης, τη συμμετοχή συναδέλφων σε πορεία για τον Α.Γρηγορόπουλο μεταφρασμένη ως “ανάρμοστη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας”, την ποινικοποίηση της πρωτοβουλίας αντίστασης εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση τους μέχρι και την στοχοποίηση εκπαιδευτικού για προβολή ταινίας σχετικά με ζητήματα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Επίσης, στη Βεροια εκπαιδευτικοί καλούνται να περάσουν ΕΔΕ επειδή προσκάλεσαν στην εκδήλωση του σχολείου τους την Αλέιδα Γκεβάρα, κόρη του Τσε Γκεβάρα, και τον συγγραφέα – δημοσιογράφο και μελετητή της τοπικής ιστορίας, Αλέκο Χατζηκώστα.

Στην πόλη του Ηρακλείου αντίστοιχα τρεις συνάδελφοι εκπαιδευτικοί υποβάλλονται σε πειθαρχικό έλεγχο για την αντίδραση τους στην αξιολόγηση. Γιατί άραγε -θα αναρωτιέται κανείς- εμφανίζονται πανελλαδικά κάποιες εκπαιδευτικοί που δε δέχονται αμάσητη την αξιολόγηση;

Κάποιες λοιπόν αρνούμαστε την αξιολόγηση γιατί…

⚫Δεν αφορά μόνο εμάς αλλά μαθητές -μαθήτριες, γονείς και όλη την κοινωνία.

⚫Δε δεχόμαστε την κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων βάσει της βαθμολογίας τους σε “άριστες” και “υποβαθμισμένες”, από την οποία θα κρίνεται η ενδεχόμενη χρηματοδότηση τους λες και είναι μαγαζιά και επιχειρήσεις που ανταγωνίζονται μεταξύ τους.

⚫Δε θέλουμε αυτός ο ανταγωνισμός και οι χρηματοδοτήσεις να καθορίζουν το είδος της μόρφωσης και την ποιότητα των υποδομών του κάθε σχολείου.

⚫Δε θέλουμε η βαθμολογία των σχολείων να εντείνει τον ταξικό διαχωρισμό των γειτονιών, επηρεάζοντας τα ενοίκια των σπιτιών, ωθώντας μη προνομιούχες οικογένειες -με χαμηλό οικονομικό στάτους ή/και μεταναστευτικό προφίλ να ψάχνουν σχολεία σε άλλες γειτονιές ή να αλλάζουν οι ίδιες τη γειτονιά τους για την εύρεση σχολείου.

⚫Πιστεύουμε ότι η ατομική αξιολόγηση μας θα επιφέρει όλο και περισσότερο άγχος, επισφάλεια, φόβο και ανταγωνισμό μεταξύ των συναδέλφων για την κατάκτηση μιας θέσης στο “καλό σχολείο”.

⚫Δε θέλουμε να δουλεύουμε με βάση το δόγμα “ο καλύτερος είναι αυτός που επιβιώνει”.

⚫Δεν επιθυμούμε να υποβάλλουμε τις μαθήτριες και τους μαθητές μας σε στείρες και ανούσιες εξετάσεις, ώστε να λειτουγούν ως μια δεξαμενή “παιδιών υψηλών ταχυτήτων” με σκοπό την καλύτερη βαθμολόγηση του σχολείου, αφού δεν είμαστε υπερ του διαχωρισμού τους σε “καλούς” και “κακούς”.

⚫Δεν μπορούμε να δούμε τη μαθησιακή διαδικασία μέσα στα στενά καλούπια ποσοτικών κλιμάκων και αριθμών.

⚫Δε θέλουμε η εκάστοτε διεύθυνση να αποφασίζει εν τέλει αν θα δεχτεί κάποιο παιδί με βάση το αν το μαθησιακό του προφίλ και το κοινωνικό-οικονομικό στάτους της οικογένειας του όχι μόνο συνάδει με τη βαθμολογία του σχολείου αλλά θα την ενισχύσει κιόλας.

⚫Δε θέλουμε άλλα προσοντολόγια και ηλεκτρονικούς ατομικούς φακέλους που οδηγούν στο διαρκές κυνηγητό κατάθεσης τεκμηρίων παιδαγωγικού, διδακτικού ή υποστηρικτικού έργου.

⚫Δεν μπορούμε να αφήσουμε να διακυβεύεται το μέλλον της εκπαίδευσης και του δημόσιου σχολείου.

Βέβαια, πέρα από τη μεταρρύθμιση της αξιολόγησης, η επισφάλεια του κλάδου και οι δυσμενείς συνθήκες εργασίας είναι μια πραγματικότητα που βιώνουμε ήδη εδώ και καιρό αν όχι ανέκαθεν. Ο μισθός του/της εκπαιδευτικού δεν είναι αρκετός για να καλύψει τα βασικά βιοτικά έξοδα (ενοίκιο, λογαριασμοί, σούπερ μάρκετ) σε συνδυασμό με τη συνεχή αύξηση του κόστους ζωής και την εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής μας. Αναπληρωτές/-ριες συνάδελφοί μας κοιμούνται σε αμάξια, σκηνές και ξενοδοχεία ή αναγκάζονται να νοικιάζουν βραχυπρόθεσμα σπίτια σε εξωφρενικές τιμές λόγω του ασταμάτητου εξευγενισμού των γειτονιών και της ανεξέλεγκτης εξάπλωσης των airbnb. Και τι συμβαίνει αν δεν επιβιώσουν; Εξωθούνται σε παραίτηση με δώρο ποινή δύο χρόνων στέρησης τοποθέτησης σε κάποια σχολική μονάδα.

Ακόμη, ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός σε πολλά σχολεία εκλείπει ή είναι αρκετά παλιός, ενώ αντίστοιχα οι υποδομές όχι μόνο δεν συντηρούνται αλλά είναι και επικίνδυνες σε κάποιες περιπτώσεις. Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα όπου έχουμε πτώσεις ταβανιών -και από τύχη όχι κάποιον τραυματισμό- καθώς και εγκατάσταση σχολικών μονάδων σε κτίρια προκάτ ή χώρους, οι οποίοι είναι ακατάλληλοι. Μια τέτοια είναι η περίπτωση νηπιαγωγείου, που στεγάζεται κάτω από κερκίδα γηπέδου στον δήμο Μαραθώνα, όπου και εκεί σημειώθηκε πτώση κομματιού της οροφής χωρίς να τραυματιστεί κανείς πάλι από τύχη. Άλλο τέτοιο παράδειγμα είναι η υποχώρηση του εδάφους στο ΕΝΕΓΥΛ Ηρακλείου. Την τύχη αυτή, δεν είχαν τρεις μαθητές στο 9ο Δημοτικό σχολείο στις Σέρρες όπου μετά από έκρηξη λέβητα, ένας έχασε τη ζωή του και άλλοι δύο τραυματίστηκαν.

Επίσης, οι πρόσφατες συγχωνεύσεις τμημάτων υποχρεώνουν κάποιους εκπαιδευτικούς να αναλαμβάνουν τάξεις υπερβολικά μεγάλου αριθμού μαθητών, δυσχεραίνοντας τη μαθησιακή διαδικασία και ενισχύοντας τις ανισότητες. Μέσα σε όλα αυτά -χωρίς καμία πρακτική βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη- η/ο εκπαιδευτικός καλείται καθημερινά να βρίσκεται δίπλα στους μαθητές και μαθήτριες της, να συναισθάνεται τα προβλήματα τους, να ανταποκρίνεται στις συναισθηματικές και μαθησιακές τους ανάγκες, να καλλιεργεί παιδαγωγική σχέση με το καθένα/καθεμία ξεχωριστά όσο και να διαμορφώνει το ομαδικό κλίμα της τάξης.

Ενάντια στα παραπάνω, λοιπόν, οραματιζόμαστε και διεκδικούμε ένα σχολείο αλληλοβοήθειας μεταξύ των εκπαιδευτικών. Ένα σχολείο ανοιχτό για όλα τα παιδιά μακριά από ταξικούς, φυλετικούς, μαθησιακούς διαχωρισμούς. Προάγουμε μια μάθηση ουσιαστική, συμμετοχική και δημιουργική για τις ίδιες τις μαθήτριες και τους μαθητές. Στεκόμαστε αλληλέγγυα με τους συλλογικούς αγώνες από τα κάτω, οι οποίοι χτίζουν αναχώματα στην τρομοκρατία που προσπαθεί να επιβάλλει το κράτος. Από την περίπτωση των διωκόμενων εκπαιδευτικών στον Πειραιά και τον Ταύρο μέχρι τη μονιμοποίηση των νεοδιορισθέντων του 2020-2021, οι οποίοι αρνήθηκαν την ατομική αξιολόγηση. Γι’ αυτό επιλέγουμε να αγωνιζόμαστε οριζόντια και από κοινού -με μαθητές/μαθήτριες και γονείς- για να μη συνηθίσουμε τον θάνατο και να μη ζούμε από τύχη.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ Η ΜΑΘΗΣΗ ΑΝΘΙΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστριών εκπαιδευτικών Ηρακλείου

Άρθρα αναγνωστών μέσω Email

Βραδιά οικ. ενίσχυσης της κατάληψης UTOPIA A.D

Μετά από 7 μέχρι στιγμής εκκενώσεις και 6 ανακαταλήψεις του στεκιού UTOPIA AD στην Κομοτηνή, τα συντρόφια δεν το βάζουν κάτω! Χωρίς την αλληλεγγύη μας, ο αγώνας τους ωστόσο δυσκολεύει.

Μετά από κάλεσμα που απεύθυναν για οικονομική στήριξη απέναντι στις διώξεις των συλληφθέντων και τις εξοντωτικές ποινές, στηρίζουμε την κατάληψη διοργανώνοντας μια βραδιά οικονομικής ενίσχυσης στο στέκι και αφισοκολλώντας τη γειτονιά με αφίσα αλληλεγγύης.

ΒΡΑΔΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ

Παρασκευή 13/12, στις 20:30, στο στέκι

ΠΡΥΤΑΝΗ ΦΩΤΗ ΜΑΡΗ, ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ UTOPIA AD