[:el]Κείμενο του έγκλειστου αναρχικού ΚΚ από τις φυλακές Κασσαβέτειας[:]

[:el]

«Να σε κυβερνάνε σημαίνει να σε παρακολουθούν. Να σε επιθεωρούν, να σε κατασκοπεύουν, να σε κατευθύνουν, να σε εγκλωβίζουν σε νόμους, να σε ρυθμίζουν, να σε καταγράφουν…Να σε ελέγχουν, να σε μετρούν, να σε ζυγίζουν, να σε λογοκρίνουν, να σε διατάζουν… Σημαίνει να σε φορολογούν, να σου πίνουν το αίμα… Να σε τρομοκρατούν, να σε δέρνουν, να σε αφοπλίζουν, να σε στραγγαλίζουν, να σε φυλακίζουν, να σε δικάζουν, να σε καταδικάζουν, να σε εκτοπίζουν…
Αυτή είναι η κυβέρνηση, αυτή είναι η δικαιοσύνη της, αυτή είναι η ηθική της.»

-Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν

Όσο βιώνουμε τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, όσο οι λεπίδες της κυριαρχίας μάς σακατεύουν, σαν φάρμακο η αλληλεγγύη θα επουλώνει τις πληγές μας. Ακόμα κ αν μας θάψουν, σαν σπόροι θα φυτρώνουμε, εδώ και εκεί, ακανόνιστα. Στα πιο άγονα χώματα. Θα ανθίζουμε σε απροσδιόριστες χρονικές στιγμές εκεί που δεν το περιμένουν. Μολύνοντας τα χωράφια των σύγχρονων τσιφλικάδων.

Στις 12/11/24 μου επιβλήθηκε προφυλάκιση 6 μηνών. Από τις πρώτες μέρες μέσα στη φυλακή υπέβαλα αίτηση αποφυλάκισης η οποία 40 μέρες μετά απορρίφθηκε. Υποβάλλω δεύτερη αίτηση και μετά από αναμονή δύο μηνών λαμβάνω αρνητική απάντηση, ενώ την ίδια σχεδόν στιγμή ορίζεται δικάσιμος της υπόθεσης για τις 2 Μαΐου. Γεγονός που κατά τη γνώμη μου αποτελεί μεθόδευση, καθώς έσπευσαν να ορίσουν την ημερομηνία του δικαστηρίου χωρίς να έχω χρονικό περιθώριο για να κάνω τρίτη αίτηση. Γιατί σε αυτήν τη περίπτωση, για γραφειοκρατικούς λόγους, θα παύανε οι διαδικασίες σχετικά με τον φάκελο και συνεπώς αποτέλεσμα θα ήταν να αποφυλακιζόμουν λόγω λήξης του εξαμήνου. Ωστόσο, αυτό το παραθέτω σαν σημείωση. Πιστεύω πως έχει μεγαλύτερη σημασία να αναφερθεί το τι ήταν αυτές οι απαντήσεις των δικαστικών συμβουλίων σχετικά με τις αιτήσεις μου. Πρόκειται για 30 σελίδες με ανυπόστατους ισχυρισμούς και αλλεπάλληλα άλματα λογικής. Σε αυτές ξεδιπλώνεται ένα γελοίο λογύδριο όπου, έχοντας δεδομένη την ενοχή μου, υποστηρίζουν πως η μεθοδολογία και τα χαρακτηριστικά αυτής της δράσης καταδεικνύουν άτομο ικανό να τελέσει περισσότερα ομοειδή εγκλήματα λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαίτερη προσωπικότητά μου, στην οποία αναφέρονται ξανά και ξανά. Μιλούν για την απαξίωσή μου προς τις αρχές, για να καταλήξουν ότι έχω υπερχειλή δόλο να τους κάνω κακό. Γράφουν ακόμα μια φορά για τα βιβλία και τα έντυπα αναρχικού περιεχομένου που βρέθηκαν στο σπίτι μου, με σκοπό να ενδυναμώσουν το παραπάνω επαναλαμβανόμενο αφήγημα του πολύ επικίνδυνου αναρχικού. Παραθέτουν μέχρι και μέρος από το κείμενο που ανακοίνωνε τη δράση της 11ης Οκτωβρίου, για την οποία κατηγορούμαι. Σε εκείνο το σημείο γράφει για τους τραμπουκισμούς των μπάτσων σε άτομα νεαρής ηλικίας στη πόλη του Μεσολογγίου. Μετά τη παράθεση αυτή, αρχικά καταφεύγουν στο αίολο επιχείρημα πως αυτά είναι περιστατικά που θα μπορούσε να γνωρίζει μόνο κάποιος που ξέρει την τοπική αστυνομία. Ισχυριζόμενοι επί της ουσίας πως εγώ είμαι υπεύθυνος για το συγκεκριμένο κείμενο. Βέβαια, στη δεύτερη απάντηση, αυτός ο ισχυρισμός απουσιάζει. Είχε αντικατασταθεί με το εξίσου αυθαίρετο συμπέρασμα πως έκανα την πράξη και περηφανεύτηκα για αυτή σε τρίτα άτομα του αναρχικού χώρου τα οποία προέβησαν στην εν λόγω δημοσιοποίηση. Όλα αυτά επιβεβαιώνουν το πόσο καλά ξέρουν τα δικαστικά σκουπίδια να εξαπολύουν κατηγορίες στον αέρα χωρίς κάποια ουσιαστική βάση. Στις 2/5 δικάζομαι στο Μεσολόγγι για την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού μπροστά στο ΑΤ, αντιμετωπίζοντας τις κατηγορίες του εμπρησμού από πρόθεση, της έκρηξης από πρόθεση, της κατοχής εκρηκτικών υλών και της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας.

Το πολιτικό υπόβαθρο αυτής της υπόθεσης είναι ξεκάθαρο. Αντιλαμβάνομαι τη συγκεκριμένη δίωξη ως ευθεία επίθεση στο πρόσωπό μου και στον τρόπο που επιλέγω να υπάρχω σαν πολιτικό υποκείμενο. Όχι σαν μια μεμονωμένη κατάσταση, αλλά σαν μέρος από το κυνήγι συνειδήσεων που έχει εξαπολύσει το κράτος με σκοπό να συνθλίψει κάθε ίχνος αντιδραστικότητας ακόμα και στη σκέψη. Το δυστοπικό παρόν γιγαντώνεται. Άνθρωποι οδηγούνται σε δικαστικές αίθουσες γιατί κατέχουν αυτοκόλλητα, αφίσες και τρικάκια. Τα ένστολα σιχάματα της ΕΛΑΣ μπουκάρουν σε σπίτια φοιτητριών με τη κατηγορία της αναγραφής συνθημάτων, αγωνιστές προφυλακίζονται με γελοία προσχήματα και ο λάκκος της καταστολής όλο και βαθαίνει. Το κράτος είναι ο θάνατος, είναι η καταλήστευση της ανάσας μας, η αποχαύνωση, η πάταξη της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αυτή είναι η ουσία του και μας θέλει αναλώσιμους, αν όχι νεκρούς.

Παρόλα αυτά, για κακή τύχη των αφεντάδων, με μπόλικο πείσμα τα κάγκελα λυγίζουν, τα τείχη πέφτουν τα βασίλεια γκρεμίζονται. Η δυναμική του αγώνα δεν καταστέλλεται. Ακόμα θυμάμαι τις φοβισμένες συζητήσεις των μπάτσων που περιφρουρούσαν όλη την περιοχή του ΑΤ κατά την κράτησή μου. Τότε ένιωσα πολύ έντονα πώς είναι να αλλάζει πλευρά ο φόβος. Τίποτα δεν είναι μάταιο. Κάθε στιγμή έμπρακτης αμφισβήτησης αυτού του σάπιου κόσμου είναι γροθιά στο σώμα της εξουσίας, είναι σφυροκόπημα στα γόνατα της αστικής δικαιοσύνης, είναι μπουρλότο στα θεμέλια του εγκλεισμού. Η αναρχία ζει και θα περάσει από πάνω τους. Τα μικρά ρυάκια ανυποταξίας θα μετουσιωθούν σε ποτάμι ορμητικό. Συνεχίζονται αδιαμεσολάβητα οι αντικρατικοί αγώνες για να ανασάνουμε, για να μπορούμε να κοιταζόμαστε στα μάτια, για να δούμε τον ήλιο πιο φωτεινό, για την υπόθεση. Μέσα από τους δρόμους των αρνήσεων θα ανθίσει ένας νέος κόσμος.

Ένα τεράστιο ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου σε όσους και όσες έχουν ασχοληθεί με οποιονδήποτε τρόπο με τη δίωξή μου. Η αλληλεγγύη σας μου δίνει απερίγραπτη δύναμη. Ο αγώνας είναι η ζωή και η ζωή είναι στον αγώνα.

Λευτεριά στα προφυλακισμένα συντρόφια για την υπόθεση των Αμπελοκήπων.

Τιμή στον αναρχικό Κυριάκο Ξυμητήρη.

Φωτιά σε όλα τα κελιά.

ΚΚ

Απρίλης 2025

Φυλακές Κασσαβέτειας

Πηγή: Athens Indymedia

[:]

[:el]Ενημέρωση εξελίξεων σχετικά με την υγεία των συντροφισσών Μαριάννα Μ. και Δήμητρα Ζ. (επικαιροποίηση κειμένου)[:]

[:el]

Η ΣΤΕΡΗΣΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ

Κάτω τα χέρια απ’ τις αναρχικές συντρόφισσες Μαριάννα Μ. και Δήμητρα Ζ.

Στις 31/10/24, ύστερα από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους έπεσε στη μάχη για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση ο αναρχικός ένοπλος αγωνιστής Κυριάκος Ξυμητήρης, ενώ η αναρχική συντρόφισσα Μαριάννα Μ., που επίσης βρισκόταν στο διαμέρισμα, καταλήγει πολυτραυματίας, νοσηλευόμενη και φρουρούμενη στη ΜΕΘ του ΓΝΑ «Ευαγγελισμός». Τις αμέσως επόμενες ημέρες προφυλακίζονται τα συντρόφια Δήμητρα Ζ., Δημήτρης και Νίκος Ρ., καθώς και ο Α.Κ.

Από την πρώτη στιγμή, κρατική βία ασκήθηκε στη συντρόφισσα Μαριάννα. Με την μεταφορά της στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού μόλις μία ημέρα μετά τη δεύτερη επέμβαση στην οποία υπεβλήθη, η νοσηλεία της διακόπηκε βίαια ενώ είχε ακόμα ανοιχτά τραύματα στο πρόσωπο, δεν μπορούσε να περπατήσει, ούτε να αυτοεξυπηρετείται πλήρως, ζαλιζόταν και πονούσε. Σε αυτήν την κατάσταση για μία ασθενή, το ΓΝΑ «Ευαγγελισμός» έδωσε εξιτήριο, γνωρίζοντας μάλιστα πολύ καλά το άθλιο περιβάλλον των φυλακών στο οποίο θα μεταφερόταν, όπου δεν υπάρχει καν νοσοκομείο και άρα ούτε η δυνατότητα να της παρασχεθεί η άκρως αναγκαία ιατρική περίθαλψη πριν αναρρώσει πλήρως.

Ο βασανισμός της συνεχίζεται μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού μέχρι και σήμερα. Η βεβαρημένη κατάσταση της υγείας της, αλλά και ο κίνδυνος μακροπρόθεσμων επιπλοκών είναι αποτέλεσμα της στέρησης της αναγκαίας ιατρικής μετεγχειρητικής περίθαλψης. Εξαρχής της στέρησαν την παροχή φαρμακευτικών σκευασμάτων και επέβαλαν την διαμονή της σε κελιά γεμάτα κατσαρίδες, σε άθλιες συνθήκες υγιεινής. Ενώ μέχρι και σήμερα – τέσσερις μήνες μετά- δεν δρομολογούνται οι απαραίτητες και επείγουσες διαγνωστικές εξετάσεις. Στο αίτημα της ίδιας να εκτιμηθεί από ιατρό και να δρομολογηθεί άμεσα η αξονική εγκεφάλου που έχει αιτηθεί εδώ και καιρό εξωτερικός ιατρός που την επισκέφτηκε, η απάντηση νευρολόγου της φυλακής ήταν «αν δεν πέσεις κάτω με επιληπτική κρίση, δεν σε πάμε νοσοκομείο». Μια απάντηση που αντικατοπτρίζει με ακρίβεια τη συνθήκη εκδικητικότητας, τιμωρίας και βασανισμού που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι σε όποια/όποιον βρεθεί αιχμάλωτη/ος στα κελιά της δημοκρατίας.

Στην ήδη επιβαρυμένη κατάσταση του εγκλεισμού ήρθε να προστεθεί η εμφάνιση έντονων εξανθημάτων και φαγούρας στη συντρόφισσα Δήμητρα. Λίγο καιρό αργότερα, εμφάνισε τα ίδια συμπτώματα και η συντρόφισσα Μαριάννα και τότε μόνο έγινε η διάγνωση για ψώρα, ενώ εδώ και δύο μήνες βασανίζουνε τη Δήμητρα με την παγερή αδιαφορία τους, αποδίδοντας τα συμπτώματα σε ψυχολογικούς λόγους και χορηγώντας της ηρεμιστικά, χωρίς να έχουν αποκλείσει παθολογικά αίτια.

Αποκορύφωμα του εμπαιγμού των συντροφισσών μας υπήρξε το βασανιστήριο που υπέστη η συντρόφισσα Δήμητρα το Σάββατο 29/3 το βράδυ. Αφού εμφάνισε έντονη επιδείνωση των συμπτωμάτων και ανέβασε πυρετό, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος», όπου -ανάμεσα σε άλλα- ο υπεύθυνος γιατρός τής απευθύνθηκε λέγοντας «για εμάς είστε απλά αριθμοί», υποδηλώνοντας την ήδη γνωστή αντίληψη τέτοιων καθαρμάτων για τις ζωές των κρατουμένων. Παρά τις συνθήκες αυτές, η συντρόφισσα διεκδίκησε και κατόρθωσε το αυτονόητο, τη μεταφορά της στο Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας.

Σε μια ξεκάθαρη επιλογή όξυνσης της σωματικής και ψυχολογικής εξουθένωσης της συντρόφισσας, η ΕΟΜ, ακολουθώντας κεντρικές εντολές, κάλεσε τους γιατρούς του νοσοκομείου στο μεταγωγικό βαν, εντός του οποίου η συντρόφισσα υπέστη το βασανιστήριο της δερματολογικής και γυναικολογικής εξέτασης με τη χρήση φακών κινητού και παρουσία των μπάτσων, με την ίδια να τους ζητά επανειλημμένα να μην την κοιτάζουν κατά τη διάρκεια της «εξέτασης»-βασανιστηρίου. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε στην παθολογική κλινική, καθώς κρίθηκε απαραίτητη η διενέργεια ιατρικών εξετάσεων. Όταν η συντρόφισσα αιτήθηκε να μιλήσει ξανά με τη γιατρό σχετικά με μια απορία που είχε, οι μπάτσοι το αρνήθηκαν λέγοντας «ξέρουμε εμείς τι σου είπαν, δεν χρειάζεται». Επικράτησε ένταση, στην οποία ενεπλάκη ένας νοσηλευτής υπερασπιζόμενος τη συντρόφισσα, με τους μπάτσους, πιστοί στις τραμπούκικες μεθόδους τους, να σπρώχνουν τον νοσηλευτή και να μεταφέρουν τη συντρόφισσα πίσω στην φυλακή.

Οι συντρόφισσες βαδίζουν τον δρόμο που εκατοντάδες κρατούμενες και κρατούμενοι διαβαίνουν όταν φυλακίζονται. Ο βασανισμός τους μας υπενθυμίζει πώς ο κρατικός μηχανισμός εκδικείται όσα αμφισβητούν το μονοπώλιό του στη βία, αλλά και όσα θεωρεί ότι «περισσεύουν». Ο σαδιστικός τρόπος μεταχείρισης και ο βασανισμός κρατουμένων μέσω της στέρησης ιατρικής περίθαλψης αποτελεί ένα ακόμη μέσο προσπάθειας πειθάρχησης και καταστολής τους. Οι ζωές των κρατουμένων απαξιώνονται, θεωρούνται υποδεέστερες, πετιούνται στο περιθώριο, αναγκάζοντάς τους να διεκδικούν τα αυτονόητα και ωθώντας τες στην εξαθλίωση, στη σωματική και ψυχική εξόντωση.

Στις γυναικείες φυλακές του Κορυδαλλού, οι ιατρικές εξετάσεις που γίνονται στις κρατούμενες είναι ελάχιστες και επιφανειακές, ενώ όταν απαιτούνται εξετάσεις σε νοσοκομεία η αναμονή μπορεί να φτάσει έως και τους τρεις μήνες. Επιπλέον, πολλές από τις θεραπείες που οι κρατούμενες ακολουθούσαν πριν φυλακιστούν κατά κανόνα απαγορεύονται και διακόπτονται βίαια, με σοβαρές συνέπειες στην υγεία τους. Η απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή που η καθεμία έχει ανάγκη συνταγογραφείται μεν από τους γιατρούς της φυλακής, αλλά τα φάρμακα φτάνουν τελικά στις κρατούμενες ακόμα και μετά από δύο μήνες. Τελικά, όπως εν πολλοίς συμβαίνει και εκτός των τειχών, η πρόσβαση στη στοιχειώδη ιατρική περίθαλψη αποκτά καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά, αφού οι κρατούμενες εξαναγκάζονται να καταφύγουν σε εξωτερικούς ιδιώτες γιατρούς για να τις επισκεφτούν στη φυλακή, διαδικασία την οποία μπορούν να υποστηρίξουν μόνο εκείνες που διαθέτουν την αντίστοιχη οικονομική ευχέρεια. Οι υπόλοιπες, η πλειοψηφία, αφήνονται στην τύχη τους, έρμαια της αδιαφορίας, της γραφειοκρατίας και της εκδικητικότητας της κρατικής μηχανής. Τέτοιου είδους επιβολές της κρατικής εξουσίας αποτελούν ξεκάθαρα βασανιστήρια και εν δυνάμει δολοφονίες.

Θυμόμαστε τις δεκάδες δολοφονίες κρατουμένων λόγω έλλειψης ιατρικής περίθαλψης και απόλυτης παραμέλησης, τις δεκάδες μεταναστών/τριών που δολοφονούνται καθημερινά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, κέντρα κράτησης και αστυνομικά τμήματα, τις αυτοκτονίες αλλά και τις εκατοντάδες καταγγελίες κρατουμένων για απάνθρωπες και ανθυγιεινές συνθήκες εντός των φυλακών. Τα παραδείγματα πολλά και φρέσκα στην μνήμη μας.

Θυμόμαστε, όμως, και τους εκατοντάδες αγώνες και τις εξεγέρσεις που πραγματοποιήθηκαν από κρατούμενες και κρατούμενους εντός των φυλακών, τις ζωές αγωνιστών και αγωνιστριών που δόθηκαν για την διεκδίκηση βασικών αγαθών και περίθαλψης μέσα στα κελιά της δημοκρατίας. Αγώνες που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα και θα μας βρίσκουν δίπλα τους ενώνοντας τις φωνές μας με αυτές των κρατουμένων.

Η συντρόφισσα Δήμητρα χρήζει άμεσης νοσηλείας, ενώ η συντρόφισσα Μαριάννα πρέπει να οδηγηθεί άμεσα για αξονική εγκεφάλου. Η διοίκηση των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού με διευθύντρια την Τριανταφύλλη Κωνσταντοπούλου, το ΓΝΑ «Ευαγγελισμός» με διοικητή τον Γρηγορόπουλο Αναστάσιο και αναπληρωτή τον Μπατή Βενιαμίν, το κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας αλλά και τα υπουργεία Υγείας και Προ.Πο. φέρουν ακέραια την ευθύνη για τον βασανισμό των συντροφισσών μας, για τον σοβαρό κίνδυνο επιδείνωσης της υγείας τους -αλλά και μη πλήρους ανάρρωσης-, στον οποίο τις έχουν εκθέσει. Το ξεκαθαρίζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, ό,τι κι αν τους συμβεί, θα έχει συνέπειες και δεν θα μείνει αναπάντητο.

ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΡΑΝΕ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ’ ΤΙΣ ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Μ. ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΑ Ζ.

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ‘ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΑ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους,

φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες

Πηγή: Athens Indymedia

[:]

[:el]Μαριάννα Μ.: Αυτό που δίνει νόημα στη ζωή δίνει νόημα και στον θάνατο[:]

[:el]

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΝΟΗΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΔΙΝΕΙ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

    Στις 31/10 στον τρίτο όροφο ενός διαμερίσματος στην οδό Αρκαδίας κατά τη διάρκεια επεξεργασίας εκρηκτικών υλών από τον σύντροφό μου και αντάρτη Κυριάκο Ξυμητήρη, λαμβάνει χώρα έκρηξη με τραγική συνέπεια τον θάνατό του. Μέσα σε μερικά λεπτά και ενώ βρισκόμουν τυχαία στο διπλανό δωμάτιο ο χρόνος πάγωσε, τα πάντα μαύρισαν και εγώ αδυνατούσα να κουνηθώ. Η συνθήκη ακατανόητη, η εξέλιξη ασύλληπτη. Θαμμένη στα συντρίμμια να προσπαθώ να καταλάβω τι συνέβη. Να ζητάω βοήθεια ψάχνοντας με το βλέμμα μου τον σύντροφό μου. Συνειδητοποιούσα σιγά σιγά πως ενώ το νήμα της δράσης του συντρόφου μου θα κοβόταν απότομα, η ζωή και οι επιλογές αγώνα του θα αποτελούσαν ιστορική λάμψη αποφασιστικής αντίστασης, συνέπειας και αφοσίωσης, εφαλτήριο και έμπνευση αγώνα. Δυο φιγούρες εμφανίστηκαν προσφέροντας βοήθεια, ενώ εγώ τους έδειχνα το σημείο που αντίκρυσα για τελευταία φορά τον σύντροφό μου, το σημείο που ενώθηκαν τα ένοχα βλέμματα μας, βλέμματα γεμάτα οργή για τον κόσμο που ζούμε, γεμάτα πίστη και όρεξη στις στιγμές πραγματικής ελευθερίας.

Μέσα σε λίγα λεπτά βρέθηκα στο εφημερεύον νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Υποβλήθηκα κατευθείαν σε εξετάσεις και εγχειρήσεις. Αιμάτωμα στο κεφάλι και αμέτρητα ράμματα στο πάνω μέρος του σώματός μου. Παρέμεινα διασωληνωμένη και πλήρως αναίσθητη για τις επόμενες τρεις μέρες. Χρόνος ικανός για να σπεύσουν τα καθάρματα της «αντι»τρομοκρατικής στο νοσοκομείο απαιτώντας δείγμα αίματος. Τη Δευτέρα ανακτώντας τις αισθήσεις μου μεταφέρθηκα στη ΜΕΘ όπου και έμεινα καθηλωμένη για τις επόμενες τρεις μέρες. Οι συνθήκες εκεί ήταν αξιοπρεπείς με ιατρικό προσωπικό πρόθυμο να βοηθήσει στην ανάρρωσή μου. Παρόλα αυτά η αίθουσα ήταν περικυκλωμένη από αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες έμπαιναν στην αίθουσα της ΜΕΘ κατά τη διάρκεια του 5λεπτου επισκεπτηρίου από την οικογένειά μου.

Μετά από δύο μέρες μεταφέρθηκα -χωρίς κάποιον προφανή λόγο- σε θάλαμο απομόνωσης φρουρούμενη από αρκετούς στατικούς και άλλους τόσους κινούμενους μπάτσους σε διαδρόμους και ορόφους. Η πόρτα του δωματίου μου ήταν συνεχώς ανοιχτή αφήνοντας μηδαμινή ιδιωτικότητα ακόμα και κατά τη διάρκεια ιατρικών εξετάσεων. Κάτω από το «άγρυπνο» βλέμμα κάθε λογής μπάτσου έπρεπε να φάω, να εξεταστώ, να γίνει η καθαριότητα του σώματός μου. Ακολουθώντας οδηγίες, κατά πλειοψηφία το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό τηρούσε απόμακρη στάση δείχνοντας μηδαμινή ενσυναίσθηση ακόμα και στα πιο βασικά, όπως η πραγματοποίηση εξέτασης χωρίς την παρουσία άντρα αστυνομικού.

Στο εκδικητικό κλίμα συνέβαλε και η επιμονή της 22ης ανακρίτριας πρωτοδικείου Αθηνών ως προς τη διεξαγωγή της ανακριτικής διαδικασίας παρά τη σωματική και ψυχική μου αδυναμία. Αφού ζήτησε βεβαίωση για την επαρκή «λειτουργικότητά» μου, την οποία και διάβασε κατά το δοκούν, μου έδωσε τελικώς την προσχηματική παράταση των 30 ωρών. Επιβεβαίωσε έτσι το γεγονός πως προτεραιότητά της αποτελούσε η προαποφασισμένη προφυλάκιση και δίωξή μου με τον 187Α.

Την παρασκευή 15/11 και μόλις μια μέρα μετά τη δεύτερη εγχείρηση στην οποία υποβλήθηκα πραγματοποιήθηκε η μεταγωγή μου στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Η διαβίωσή μου, και υπό αυτές τις συνθήκες, ήταν δύσκολη. Κάτω από άθλιες συνθήκες υγιεινής και με μη επουλωμένα τραύματα σε σώμα και κεφάλι, ο κατασταλτικός μηχανισμός έπαιζε με την υγεία μου. Χωρίς την αναγκαία ιατρική περίθαλψη, χωρίς πρόσβαση στην απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή. Μια συνθήκη την οποία αντιμετωπίζουν όλες οι κρατούμενες μιας και εκλαμβάνονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας χωρίς δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, με επιδερμικές έως ανύπαρκτες ιατρικές εξετάσεις από τους γιατρούς της φυλακής, με απαγόρευση αναγκαίων ιατρικών πράξεων, με διακοπή φαρμακευτικών αγωγών που ακολουθούσαν εκτός των τειχών, με πολύμηνη αναμονή για επείγουσες εξετάσεις σε εξωτερικά νοσοκομεία.

Η ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ

    Ούσα ακόμα αναίσθητη, λίγες μόνο ώρες μετά την έκρηξη ο δικαστικός μηχανισμός συντάσσεται με τις οδηγίες της αντιτρομοκρατικής δομώντας ένα κατηγορητήριο έκτρωμα. Η επεξεργασία (μικρής ποσότητας) εκρηκτικής ύλης και μηχανισμών με μόνους παρευρισκόμενους και γνώστες τον σύντροφο Κυριάκο και εμένα, βαφτίστηκε οργάνωση. Το διαμέρισμα, πρόσβαση στο οποίο είχαμε μόνο για λίγες μέρες, βαφτίστηκε γιάφκα. Τα νόμιμα αντικείμενα που βρέθηκαν στο διαμέρισμα όπου έμενα με τον σύντροφο Κυριάκο και μόστραραν στα δελτία των οκτώ, βαφτίστηκαν ύποπτα. Με αυτά τα δεδομένα η αντιτρομοκρατική με διώκει με την κατηγορία της «τρομοκρατίας». Σε αυτό το σημείο όμως δε θα επικεντρωθώ στο νομικό κομμάτι, ούτε θα μιλήσω στα πλαίσια αθωότητας και ενοχής. Αρνούμαι να δεχτώ ένα κατηγορητήριο βασισμένο στον 187Α ειδικά όταν αυτό εργαλειοποιεί με τον πιο χυδαίο τρόπο τον θάνατο του συντρόφου μου. Και σκοπεύω να αποδομήσω οποιοδήποτε κατασταλτικό σενάριο. Θα υπερασπιστώ όμως μέχρι τέλους την επιλογή μου να βρεθώ σε αυτό το διαμέρισμα, θα υπερασπιστώ την αναγκαιότητα για αγώνα με μέσα που δεν περιορίζονται στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας, θα υπερασπιστώ τις επιλογές του συντρόφου μου, τη μνήμη του και τη σχέση μας.

Χαράζοντας ομόκεντρους κύκλους η αντιτρομοκρατική υφαίνει τον δικό της κατασταλτικό ιστό. Τοποθετεί στο κέντρο εμένα και τον σύντροφο Κυριάκο και με τρεμάμενη γεωμετρία τοποθετεί φίλους, συντρόφους και αγνώστους. Στον πρώτο κύκλο τοποθετεί συλλαμβάνοντας την αναρχική συντρόφισσα Δήμητρα (η οποία παρουσιάζεται αυτοβούλως) με χολιγουντιανού τύπου επιχείρηση στο αεροδρόμιο της Αθήνας όπου – σε αντίθεση με τη γυναικοκτονία της Κυριακής Γρίβας – το περιπολικό σε ρόλο ταξί την παραλαμβάνει από τον αερολιμένα και τη μεταφέρει στην ΓΑΔΑ. Μοναδικό “στοιχείο” η παράδοση των κλειδιών του διαμερίσματος της Αρκαδίας σε εμένα και τον Κυριάκο με πρόφαση την φιλοξενία γνωστών μας από το εξωτερικό χωρίς να γνωρίζει τον σκοπό της χρήσης του . Αξίζει να σημειωθεί ότι την ημέρα της έκρηξης βρισκόταν στο εξωτερικό όπου και μένει τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Και αυτή διώκεται με τον 187Α. Στον δεύτερο κύκλο τοποθετεί τον σύντροφο Δημήτρη ο οποίος επίσης παρουσιάστηκε αυτοβούλως στη ΓΑΔΑ παραδίδοντας το ζευγάρι κλειδιών του διαμερίσματος της Αρκαδίας στην ιδιοκτήτρια κάτι το οποίο του είχε ζητηθεί από τη Δήμητρα. Με μοναδική εμπλοκή την παράδοση των κλειδιών, χωρίς να γνωρίζει τίποτα παραπάνω και βρισκόμενος στη δουλειά του την ώρα της έκρηξης βρίσκεται και αυτός αντιμέτωπος με τις προαναφερόμενες κατηγορίες. Μετά από είκοσι μέρες, η «αντι»τρομοκρατική διασφαλίζει τον επόμενο κύκλο με τη σύλληψη του αναρχικού συντρόφου Ν. Ρωμανού. Στη δική του περίπτωση ο κατασταλτικός μηχανισμός ξεδίπλωσε την εκδικητικότητα του με χρήση ενός λειψού αποτυπώματος πάνω σε μεταφερόμενο αντικείμενο – σακούλα – το οποίο βρέθηκε στο διαμέρισμα της Αρκαδίας. Δύο μέρες αργότερα, στον τελευταίο κύκλο τοποθετείται ο Α.Κ. ο οποίος συλλαμβάνεται και αυτός με το φαιδρό “στοιχείο” του αποτυπώματος στην ίδια σακούλα. Από ότι φαίνεται η “αποτελεσματικότητα” των εργαστηρίων της ΕΛΑΣ κατάφερε να εμπλέξει μέσα σε 20 μέρες δύο άτομα με τα οποία δεν έχω καμία σχέση ξετρυπώνοντας ένα αποτύπωμα ενώ οι τόνοι ξυλολίου στην πολύνεκρη δολοφονία των Τεμπών δεν έχουν βρεθεί δύο χρόνια τώρα. Και οι δύο τελευταίοι συλληφθέντες αντιμετωπίζουν το ίδιο σαθρό κατηγορητήριο.

ΤΑ ΣΚΑΡΙΦΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ

    Τη γραμμή της «αντι»τρομοκρατικής δεν ακολούθησε μόνο η ανακρίτρια αλλά και τα πάντα πίστα ΜΜΕ. Από την πρώτη στιγμή επιδόθηκαν σε ένα από τα γνωστά κυνήγια μαγισσών στοχοποιώντας και διαπομπεύοντας. Τα κοντέρ των ρουφιάνων μέτρησαν αμέτρητες ώρες αναπαράγοντας και εμπλουτίζοντας το κακοστημένο σενάριο της αντιτρομοκρατικής επιδιδόμενα στη γνωστή διαμόρφωση προφίλ “ενόχων”. Με νομικές ακροβασίες συνέδεαν χωρίς στοιχεία υποθέσεις, άφηναν υπονοούμενα, σχολίαζαν μέσω τηλε-μπάτσων και τηλε-ψυχολόγων την ταξική προέλευση, τον χαρακτήρα, την ψυχοσύνθεσή μας. Οι ίδιοι οι ρουφιάνοι που μίλαγαν για αναγκαίες θυσίες στην πολύνεκρη δολοφονία των Τεμπών, που εξαπολύουν ρατσιστικούς οχετούς με την πρώτη ευκαιρία, που συγκαλύπτουν βιαστές, μαστροπούς, μπάτσους-δολοφόνους και που υποκλίνονται διαχρονικά στους εφοπλιστές, τους βιομηχάνους και τους πολιτικούς.

Η ΧΑΡΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ

    Η «αντι»τρομοκρατική άνοιξε τον δρόμο, τα ΜΜΕ τον έστρωσαν και τώρα καλείται ο δικαστικός μηχανισμός να τον τσιμεντώσει. Η ανακρίτρια λοιπόν μέσω υποθέσεων, προσπαθεί να ερμηνεύσει τις προθέσεις μου. Με νομικές αλχημείες, με διώκει με το τρομονόμο 187Α κάτι το οποίο αυτομάτως επιβαρύνει ποινικά οποιαδήποτε «παράνομη» πράξη τέλεσα. Με αυτή την επιλογή, η ανακρίτρια όχι μόνο εκτοξεύει τον τιμοκατάλογο των ποινών στα ύψη αλλά ουσιαστικά αναγνωρίζει την έκρηξη ως μια οργανωμένη σκόπιμη ενέργεια κάτι το οποίο δεδομένων των συνθηκών – έκρηξη εντός διαμερίσματος κατοικημένης πολυκατοικίας – δε θα μπορούσε να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Οι αναρχικές ιδέες και αξίες -σε αντίθεση με αυτές του κράτους και του συστήματος εξουσίας- έχουν αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια την επαναστατική ηθική και την εναντίωση σε λογικές παράπλευρων απωλειών. Οι επιθέσεις των αναρχικών είναι στοχευμένες βάζοντας σε προτεραιότητα την ασφάλεια άσχετων ανθρώπων. Έτσι δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτελεί σκοπός δικός μου ή του συντρόφου μου η έκρηξη εντός του διαμερίσματος και η ταλαιπωρία τόσων ανθρώπων, όσο και αν προσπαθεί ο κρατικός μηχανισμός να μας φορτώσει την ταμπέλα του “δημοσίου κινδύνου”. Η κυβέρνηση είχε το θράσος, πέρα από την κατασταλτική και πολιτική εργαλειοποίηση της έκρηξης, να ρίξει κροκοδείλια δάκρυα για τις φθορές του κτιρίου για να αναθέσει την επιδιόρθωση των φθορών στην ΤΕΡΝΑ, γνωστή εταιρία-συνεργάτη του με απευθείας αναθέσεις, η οποία εμπλέκεται και στο σκάνδαλο με τα κούφια φράγματα στον Βόλο. Η ανακρίτρια λοιπόν με όλες αυτές τις μεθοδεύσεις ένα μήνυμα κάνει ξεκάθαρο: οποιαδήποτε αναρχική πράξη υπερβαίνει τους νόμους θα διώκεται με 187Α, οποιο/οποιαδήποτε αρνείται να υποταχθεί στον νομό και την τάξη που επιβάλλει το σύστημα θα εξοντώνεται παραδειγματικά.

Καλούμαστε έτσι πέντε άτομα, τέσσερα από τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με ό, τι συνέβη στις 31/10 στο διαμέρισμα της Αρκαδίας, να απαντήσουμε σε υποθέσεις και κατασκευασμένα σενάρια. Ο δανεισμός και η επιστροφή ενός ζευγαριού κλειδιών για φιλοξενία και τα λειψά αποτυπώματα πάνω σε μια σακούλα όχι μόνο αποτελούν για την ανακρίτρια ανεπιτρέπτως επαρκή “στοιχεία” για δίωξη αλλά είναι ικανά να αποδώσουν σε όλους/όλες τους/τις κατηγορούμενους/ες τον ίδιο βαθμό εμπλοκής στο κατηγορητήριο.

Ο ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ 187Α

    Η περίπτωση μας όμως δεν αποτελεί κάποιου είδους εξαίρεση. Αμέτρητες οι υποθέσεις όπου αγωνιστές/ριες διώκονται με την “αντιτρομοκρατική” νομοθεσία. Διώξεις που καλούν τον κόσμο του αγώνα να αντιμετωπίσει ένα δικαστικό σύστημα πρόθυμο να αναλάβει ενεργή πολιτική δουλειά αναβαθμίζοντας τα κατηγορητήρια με τη χρήση του τρομονόμου, η ασάφεια του οποίου επιτρέπει στη δικαστική εξουσία να τον ερμηνεύει κατά το δοκούν. Με σκοπό τον έλεγχο και τον εκφοβισμό των πολιτικών του αντιπάλων, την προληπτική καταστολή, την εξάλειψη του εσωτερικού εχθρού και οποιασδήποτε μορφής εκδήλωσης κοινωνικής και πολιτικής αντιβίας, η “αντιτρομοκρατική” νομοθεσία αποτελεί το κύριο όπλο της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους. Θέτοντας στο κέντρο της τις ένοπλες εκφάνσεις του αγώνα και τις πρακτικές που αμφισβητούν τους νόμους, ο τρομονόμος επιβάλλει ένα ειδικό καθεστώς τόσο σε ό,τι αφορά το δικαστικό σκέλος όσο και στο κομμάτι της φυλάκισης. Αυστηροποίηση ποινών, κατάργηση μεικτών ορκωτών, ειδικές συνθέσεις δικαστών, ειδικές αίθουσες και νομικό καθεστώς εξαίρεσης αποτελούν μερικά από τα χαρακτηριστικά του. Η επίθεση αυτή δεν περιορίζεται όμως μόνο σε όσους/όσες συνειδητά επιλέγουν τη διεύρυνση της δράσης τους με ένοπλα μέσα αλλά δεν διστάζει να στοχοποιεί – συχνά με την ίδια ένταση- κοντινά πρόσωπα αυτών επιδιώκοντας την κοινωνική και πολιτική απομόνωσή τους. Το ερώτημα όμως είναι ένα: ποιός θα ονομάσει ποιόν τρομοκράτη; Ποιός θα δικάσει ποιόν; Πώς ένα δικαστικό σύστημα που υπάρχει για να υπηρετεί και να προστατεύει τα συμφέροντα των κυρίαρχων, τη βία που αυτοί εξαπολύουν καθημερινά, την εκμετάλλευση και την καταπίεση που αυτοί επιβάλλουν, είναι σε θέση να δικάσει τον κόσμο του αγώνα; Τα υποκείμενα που ασκούν συστηματική τρομοκρατία δεν είναι άλλα από τα αφεντικά και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, δεν είναι άλλα από αυτά που το νομοθετικό σύμπλεγμα ξελασπώνει διαχρονικά διώκοντας όσους και όσες αμφισβητούν την κυριαρχία τους προτάσσοντας μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης. Καταλογίζει σε αγωνιστές/ριες τη διακινδύνευση διεθνών οργανισμών ενώ είναι οι ίδιοι οι διεθνείς οργανισμοί που στέλνουν ολόκληρες κοινωνίες σε γενοκτονίες, καταλογίζει σε αγωνιστές/ριες τη διακινδύνευση κοινωφελών ιδρυμάτων τη στιγμή που τα ιδρύματα αυτά επιδίδονται αιώνες τώρα στη ληστρική αφαίμαξη της κοινωνικής βάσης, καταλογίζει σε αγωνιστές/ριες τη διακινδύνευση πληθυσμών ενώ είναι τα ίδια τα κράτη που βυθίζουν τους πληθυσμούς στην εξαθλίωση, τους πολέμους, τον θάνατο. Πώς λοιπόν μια νομοθεσία που ξεπλένει αυτούς που βάφουν διαχρονικά τα χέρια τους με αίμα να δικάσει όσους και όσες με τη δράση τους επιδιώκουν να αλλάξει ο φόβος στρατόπεδο;

Ο ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΧΩΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΩΚΤΙΚΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΟΣ

    Διαφαίνεται έτσι πως η ουσία των διώξεών μας δεν είναι νομική αλλά πολιτική και δεν μπορεί παρά να διαβαστεί εντός της συγκεκριμένης συγκυρίας. Μια συγκυρία που θέλει τη Δύση, η οποία τα τελευταία χρόνια προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να ξεπλύνει τα χέρια της από αιώνες αποικιοκρατίας πουλώντας συμπεριληπτικότητα και δικαιωματισμό, να επιβάλλει πλέον ανοιχτά την παγκόσμια στρατηγική και την ιδεολογική της ηγεμονία. Ακόμα και σε ένα κλίμα αστάθειας όπου οι πρωτοβουλίες, η “αυτομόληση” και η επίδειξη – μάλλον κούφιας- δύναμης του πλανητάρχη σκορπούν ανασφάλεια στους Ευρωπαίους πάλαι ποτέ εταίρους του, το δυτικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ προσπαθεί να αποδείξει – μάταια – την πολιτισμική “ανωτερότητα” και “προοδευτικότητά” του και να κυριαρχήσει σε σημεία γεωπολιτικού ενδιαφέροντος. Η Ε.Ε. ξεγυμνώνεται ανεπιστρεπτί από το ανθρωπιστικό της προσωπείο επιστρέφοντας δυναμικά στην κατανομή της παγκόσμιας σκακιέρας. Δρα καταλυτικά στις παγκόσμιες εξελίξεις, ενισχύοντας οικονομικά και στρατιωτικά την επίθεση του Ισραήλ ενάντια στη μαχόμενη Παλαιστίνη, στηρίζοντας στρατιωτικά την Ουκρανία, φρουρώντας τα σύνορά της από εκατομμύρια ανθρώπους που η ίδια της η πολιτική έχει εξωθήσει στη μετανάστευση.

Η Ελλάδα προφανώς δεν αποτελεί εξαίρεση. Μετατρέποντας τη χώρα σε μια τεράστια στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ, το ελληνικό κράτος συμμαχεί ενεργά με το Ισραήλ (μια συμμαχία που αποκτά και οικονομικά συμφέροντα). Σε κλίμα αστάθειας, λίγα μόνο χρόνια μετά τα μνημόνια, ο κρατικός μηχανισμός επιλέγει να επικεντρωθεί σε στρατιωτικές δαπάνες, σε ενίσχυση του κατασταλτικού μηχανισμού και των συνόρων του επιβαρύνοντας έτσι ακόμα περισσότερο την κοινωνική βάση. Με ιδιωτικοποιήσεις, με πληθωρισμό και εξαθλίωση, με επιθέσεις στον συνδικαλισμό, τις συλλογικές συμβάσεις, το Ε.Σ.Υ και το εκπαιδευτικό σύστημα, η κυβέρνηση παίρνοντας την σκυτάλη από τη σοσιαλδημοκρατία και τη στρατηγική του καρότου και του μαστίγιου περνάει σε μια νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά που συνδυάζει -άτσαλα μάλλον- τον αφομοιώσιμο δικαιωματισμό με το δόγμα Νόμος και Τάξη. Προσπαθεί να προσαρμοστεί στις αναγκαιότητες του σύγχρονου, προοδευτικού νεοφιλελευθερισμού που το μόνο που μπορεί να προσφέρει – ύστερα από τη φούσκα της ταξικής ανέλιξης, του γιαπισμού και των golden boys- ειναι η ψευδαίσθηση της ενσωμάτωσης ταυτοτήτων όπου όλοι οι καλοί χωράνε στον καπιταλισμό – όπως μια καλοστημένη διαφήμιση της Benetton-. Διαχρονικά αποκλεισμένες ταυτότητες αποκτούν επιτέλους “φωνή”, αρκεί αυτή η φωνή να μην αμφισβητεί το σύστημα που τις απέκλεισε σε πρώτο χρόνο. Και επειδή ο δικαιωματισμός που επιδεικνύει έχει κοντά ποδάρια -και μικρή δεξαμενή ψηφοφόρων- ο νόμος και τα εκτελεστικά του όργανα καλούνται να κάνουν τη ” βρώμικη” δουλειά -στοχεύοντας άλλη δεξαμενή-. Ποινικοί και σωφρονιστικοί κώδικες αυστηροποιούνται, ειδικές κατασταλτικές μονάδες δημιουργούνται, τα ήδη υπάρχοντα αστυνομικά σώματα ενισχύονται, τα υδάτινα και χερσαία σύνορα εξοπλίζονται, οι περιπολίες εντατικοποιούνται. Για κάθε “πρόβλημα” και ένας νέος νόμος, για κάθε νόμο και ένας μπάτσος – ίσως εκπαιδευμένος βέβαια για περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας-. Το κράτος όχι μόνο οπλίζεται, είναι έτοιμο για μάχη.

Μία μάχη ενάντια στην “εγκληματικότητα” που όπως διαγγέλλουν απειλεί το κοινωνικό σύνολο συθέμελα. Σε κάθε γωνιά της πόλης λαμβάνει χώρα και ένα “έγκλημα” από οπλισμένες συμμορίες ανηλίκων, ενηλίκων, μεταναστών, ντόπιων, φτωχοδιαβόλων, βαρονών, οπαδών, οργανωμένων, ανοργάνωτων, και το κράτος ως αυτεπάγγελτος ρυθμιστής των ζώων μας προτείνει εμμονικά αυστηρότερες ποινές και περισσότερη αστυνόμευση – η οποία τελικά κάπως πάντα εμπλέκεται σε όλα τα “εγκλήματα” που καταστέλλει. Σε μια συγκυρία λοιπόν που ο κρατικός μηχανισμός δεν έχει τίποτα να προσφέρει πάρα μόνο κατασταλτική και ποινική πυγμή μετατρέπει το δόγμα ” Νόμος και Τάξη” σε κεντρική κυβερνητική γραμμή.

Ειδικά σε μια τέτοια γραμμή ο εσωτερικός εχθρός εντοπίζεται σε όποια κοινωνική ομάδα διαταράσσει το κλίμα “ασφαλείας”. Μετανάστες, τοξικοεξαρτημένες, “μίζεροι”, αγωνιζόμενα κομμάτια. Και φυσικά από αυτή τη λίστα δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το αναρχικό κίνημα. Κίνημα που διαχρονικά και υπερήφανα γεννάει μέσα από τις γραμμές του αγωνιστές και αγωνίστριες οι οποίοι ενεργούν αιχμηρά και αποφασιστικά ενάντια σε κράτος και εξουσία. Είναι αυτές οι πρωτοβουλίες που αμφισβητούν την κυριαρχία, που δημιουργούν δυναμικές συνθήκες, που προτείνουν λύσεις στο εδώ και στο τώρα, που αποδομούν το κρατικό μονοπώλιο στη βία. Μέσα από την πολυμορφία μέσων αγώνα το αναρχικό κίνημα έχει αποδείξει τη θέση του στο διάβα της ιστορίας. Μια θέση που λογικές αναμονής δε χωράνε, όπου τα όρια της αστικής νομιμότητας φαντάζουν ασήμαντα μπροστά στα χρόνια βίας κράτους και κεφαλαίου, όπου το βαρύ πέπλο της ευθύνης πέφτει πρώτα και κύρια σε εμάς. Όπου το όραμα για έναν κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης ξεκινάει στο σήμερα, όπου ο συμβιβασμός δεν αποτελεί επιλογή, όπου η επίθεση στη βαρβαρότητα του συστήματος αποτελεί μια “εθελοντική απόφαση βαθιάς ενσυναίσθησης” και το πέρασμα στην επαναστατική αντιβία, μια λογική συνέπεια και ένα αναγκαίο εργαλείο. Σε αυτόν τον εσωτερικό εχθρό το μήνυμα είναι σαφές: οποίος/α δεν αφομοιώνεται, εξοντώνεται.

Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ Ο ΑΡΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΤΙΣΤΗΣ

Non omnis Moriar

(Δε θα πεθάνω ολόκληρος, κάτι από μένα θα μείνει ζωντανό)

Αποφασισμένος εσωτερικός εχθρός τάχθηκε και ο σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης. Ένας άνθρωπος κρυστάλλινα καθαρός και επαναστατημένος. Ένας σύντροφος που συνδύασε τη θεωρία με την πράξη, που ξεχύθηκε στον αγώνα και έζησε τη ζωή του στο έπακρο αναλαμβάνοντας την υπευθυνότητα του ιστορικού του έργου. Κατανοώντας την πολιτική του ταυτότητα σε όλο της το εύρος δε συμβιβάστηκε με λογικές αναβλητικότητας και αδράνειας, δεν επαναπαύτηκε, αγωνίστηκε σε πείσμα των καιρών, ονειρεύτηκε και πήρε θέση μάχης. Σε μια διαδρομή γεμάτη σταυροδρόμια ο σύντροφος Κυριάκος διάλεγε πάντα το κατάλληλο μονοπάτι. Άλλοτε βατό άλλοτε δύσβατο, άλλοτε ορατό και άλλοτε αόρατο. Μέσα από την αγωνιστική του πορεία, την αδιαπραγμάτευτη συμμετοχή του σε όλο το πλάτος του αναρχικού κινήματος ο σύντροφος αποτελεί έναν συνειδητά πολυδιάστατο αναρχικό αγωνιστή που καταφέρνει να συμπυκνώνει το ιδιαίτερο μωσαϊκό μορφών και εκφάνσεων του αγώνα που περικλείει η αναρχία. Πραγματοποιώντας τη δική του ατομική υπέρβαση προσάρμοσε την ίδια του τη ζωή στα μέτρα και τις ανάγκες της αντίστασης, επιλέγοντας έναν τρόπο ζωής συνώνυμο του αγώνα. Με ευαισθησία, ενσυναίσθηση, αυτοκριτική, αγωνιστικότητα και αποφασιστικότητα υπηρέτησε τον αναρχικό αγώνα. Συμμετέχοντας σε ανοιχτές διαδικασίες, καταλήψεις, περιφρουρήσεις, συνδικαλιστικούς αγώνες, φεμινιστικές και αντιφασιστικές περιπολίες, δράσεις και συγκρούσεις θέλησε να συμβάλλει στην αιχμηρότητα της αναρχίας. Αναζητώντας με πείσμα και επιμονή τρόπους ώστε να αντιμετωπίσει την καθημερινή κρατικοκαπιταλιστική βία θέλησε να διερευνήσει τις ένοπλες αιχμές του αγώνα, μετατοπίζοντας τη σύγκρουση στον πυρήνα της κυριαρχίας και απομυθοποιώντας τη βία των καταπιεστών. Με το βλέμμα του πάντα στραμμένο στην Επαναστατική Υπόθεση ξεχύθηκε στη μάχη με όλα τα μέσα.

Δολοφονημένος από τον κόσμο της εξουσίας που τόσο πάλεψε να αλλάξει, η ανατρεπτική του μνήμη ας αποτελέσει προσκλητήριο αγώνα. Η μνήμη του ας οπλίσει τα μυαλά και τα χέρια αγωνιστών και αγωνιστριών. Ας μνημονεύουμε τους νεκρούς μας μακρυά από λογικές δονκιχωτισμού και ηττοπάθειας, με συνέχιση και όξυνση του αγώνα, με τρυφερότητα και τιμή.

Η 31/10 ας μείνει χαραγμένη στην ιστορία ως μια διαδρομή αγώνα, μια μέρα υπευθυνότητας, μια στιγμή αντίστασης. Γιατί ο αγώνας δεν θέλει εκπτώσεις, δεν θέλει στεγανά και εγωισμούς. Δεν χωράει σε νόμους, συμβάσεις και όρια. Γιατί ο αγώνας θέλει αποφασιστικότητα και όραμα. Θέλει πίστη και αφοσίωση, θέλει σχέσεις αληθινές και δοτικές. Γιατί ο αγώνας θέλει ανθρώπους ταπεινούς και έτοιμους. Ανθρώπους ουσιαστικά επαναστατημένους και συνεπείς. Ανθρώπους σαν τον Κυριάκο, αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο

που γέμισε τον ουρανό με το αστέρι του

πλάι σε τόσους συντρόφους και συντρόφισσες

που με το φως τους – ακόμα και πίσω από τα κάγκελα

καταφέρνουν να φωτίσουν τις πιο ένοχές μας νύχτες

Έχουμε δίκιο, θα νικήσουμε

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΓΚΛΕΙΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Μαριάννα Μ.

Πηγή: Athens Indymedia

[:]

Ηράκλειο : ΕΚΔΗΛΩΣΗ/ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Πολιτικοί/ες κρατούμενοι/ες & φυλακισμένοι/ες αγωνιστ(ρι)ες μιλούν για το έγκλημα στα Τέμπη και τη Δικαιοσύνη | 22/3-ώρα:17:00,στην Κατάληψη Ευαγγελισμού

Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη
ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Πολιτικοί/ες κρατούμενοι/ες & φυλακισμένοι/ες αγωνιστ(ρι)ες μιλούν για το έγκλημα στα Τέμπη και τη Δικαιοσύνη .

Θα συμμετέχουν:
Μαριαννα Μ., Δήμητρα Ζ., Νίκος Μαζίωτης, Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, Σοφοκλής Τουτζιαράκης, Ανδρέας Φλώρος.

ΣΑΒΒΑΤΟ 22/3 στις 17:00 ΑΥΣΤΗΡΑ
-ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΑΦΕΝΕΙΟ-
Στην Κατάληψη Ευαγγελισμού
Θεοτοκοπουλου 18 .

Συνέλευση αλληλεγγυης με τους πολιτικούς κρατουμενους, τις φυλακισμένες αγωνίστριες και τα έγκλειστα συντροφια από την Κατάληψη Ευαγγελισμού.

***

Πολιτικοί/ες κρατούμενοι/ες & φυλακισμένοι/ες αγωνιστ(ρι)ες μιλούν για το έγκλημα στα Τέμπη και τη Δικαιοσύνη
Σάββατο 22/03 στις 17:00, στην Κατάληψη Ευαγγελισμού, Θεοτοκοπούλου 18, Ηράκλειο Κρήτης
Η εκδήλωση θα μεταδοθεί live μέσω του link:
https://www.youtube.com/live/MpQC7IGfaNI

Τους τελευταίους μήνες επικρατεί έντονη συζήτηση γύρω απ’ την υπόθεση των Τεμπών και το βαθύ ερώτημα τι είναι Δικαιοσύνη. Μετά τις ιστορικές διαδηλώσεις της 28ης Φλεβάρη, ο Νίκος Πλακιάς, πατέρας και θείος δολοφονημένων ανθρώπων στα Τέμπη, αναρωτήθηκε σε ανάρτηση του πως είναι δυνατόν ένας δεκαπεντάχρονος στη Θεσσαλονίκη να δικάζεται για κακούργημα για κατοχή μιας μολότοφ και αυτοί που έκαψαν ζωντανούς 57 ανθρώπους και μπάζωσαν τα σώματά τους να δικάζονται για πλημμελήματα. Οι αντιφάσεις της ταξικής και άδικης αστικής δικαιοσύνης αναπόφευκτα θα έσκαγαν και φαίνεται πως τώρα είναι αυτή η χρονική στιγμή. Συνεπώς τώρα είναι και η ώρα να συζητήσουμε και να οραματιστούμε το ξεπέρασμα της. Από μεριάς μας γνωρίζουμε πως η Δικαιοσύνη είναι δομημένη με τρόπο τέτοιο, ώστε να προστατεύει τους καταπιεστές μας, να διαιωνίζει τις κοινωνικές και έμφυλες ανισότητες,να βασανίζει,να δολοφονεί και να φυλακίζει μετανάστες, να διατηρεί την πολιτική και κοινωνική σταθερότητα φιμώνοντας τις φωνές αντίστασης. Τέτοια παραδείγματα είναι οι εκατοντάδες διαδηλωτές που αντιμετωπίζονται με χρήση χημικών, η καταστολή που επιβάλλεται με δεκάδες μπάτσους να παραφυλάνε σε κάθε γωνιά, οι αγωνιστές που δικάζονται με ειδικούς τρομονόμους.

Οι πολιτικοί κρατούμενοι από την θέση τους γνωρίζουν πολύ καλά και την ταξικότητα και την εκδικητικότητα της αστικής δικαιοσύνης. Έχουν ζήσει στα ίδια κολαστήρια με τους χιλιάδες μικρο-παραβατικούς που ζούνε στο πετσί τους τις αποφάσεις δικαστηρίων που είναι φτιαγμένα ώστε να δαγκώνουν τους φτωχούς και να γλείφουν τους πλούσιους. Έχουν καταδικαστεί με τους δεκάδες ειδικούς νόμους, αντιτρομοκρατικούς, και όχι μόνο, που είναι αποκλειστικά φτιαγμένοι για να προστατεύουν το καθεστώς και τους ανθρώπους του,το κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Οι πολιτικοί κρατούμενοι/ες είναι σάρκα από την σάρκα της αγωνιζόμενης κοινωνίας και αιχμάλωτοι του συνεχούς κοινωνικού και ταξικού πολέμου και γνωρίζουν καλύτερα από όλους και όλες με ποιες μεθοδεύσεις, με ποια ψέματα, ποιες συναλλαγές και ποιους εκβιασμούς η αστική δικαιοσύνη προστατεύει ήδη και θα προστατεύει τους δολοφόνους των Τεμπών.

Η θέση μας, ως συνέλευση αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τις διωκόμενες αγωνίστριες και τα έγκλειστα συντρόφια, είναι ότι οι πολιτικοί κρατούμενοι θα πρέπει να έχουν – και θα έχουν- λόγο στις κοινωνικές διεργασίες και ζυμώσεις που συμβαίνουν επ’ αφορμή του εγκλήματος στα Τέμπη.

Η συνθήκη του εγκλεισμού στα κελιά της αστικής δικαιοσύνης δίνει μια επιπλέον βαρύτητα στους πολιτικούς κρατούμενους να μιλήσουν, να τοποθετηθούν, να προτείνουν και γενικότερα να συμμετέχουν, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, από την δική τους θέση, τα δικά τους επίδικα στην αγωνιζόμενη κοινωνία σχετικά με το σημαίνον γεγονός και την εξελισσόμενη γύρω από αυτό κατάσταση.

Στην εκδήλωση συμμετέχουν:

Μαριάννα Μ. / Δήμητρα Ζ.: Τα Τέμπη και ο θεσμός της ελληνικής οικογένειας

Νίκος Μαζιώτης: Μνημονιακές πολιτικές, πως φτάσαμε στα Τέμπη

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης: Ερωτήσεις από μια ταξικο-πολιτική και μια κοινωνικο-πολιτική σκοπιά για τον πόλεμο, την ματαίωση και την επαναστατική στιγμή

Σοφοκλής Τουτζιαράκης: Προβοκατορολογία και κοινωνικές συγκρούσεις

Αντρέας Φλώρος: Το αδήλωτο φορτίο και οι διακλαδώσεις της εξουσίας, το αίτημα για δικαιοσύνη και ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση

Συνέλευση αλληλεγγυης με τους πολιτικούς κρατουμενους, τις φυλακισμενες αγωνιστριες και τα έγκλειστα συντροφια, από την Κατάληψη Ευαγγελισμού

Πηγή: https://evagelismos.squat.gr/?p=5895

Ηράκλειο : Καφενείο για την οικον.ενίσχυση δικαστικών εξόδων -14/10-ώρα:22:00 & Εκδήλωση/Παρουσίαση της ατζέντας 2025 του ταμείου αλληλεγγύης-15/10-ώρα:19:00

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ
ΑΤΖΕΝΤΑΣ 2025 του ταμείου αλληλεγγυης
φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών
ΣΑΒΒΑΤΟ 15 Μαρτίου 2025  στις 19.00 στην κατάληψη
Ευαγγελισμού, Θεοτοκοπούλου 18.
Θα ακολουθήσει καφενείο για τα δικαστικά
έξοδα συλληφθέντων από την γενική απεργία
στις 28/2 για το κρατικό – καπιταλιστικό
έγκλημα στα Τέμπη (Αθήνα).
Κιτάπι – ομάδα βιβλίου/αρχείου από την κατάληψη Ευαγγελισμού
—————————————————————-

Αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο – μπαρ

για την οικονομική ενίσχυση των

δικαστικών εξόδων

διωκόμενου συντρόφου

Παρασκευή 14/03 από

τις 22:00 στην Κατάληψη Ευαγγελισμού,

Θεοτοκοπούλου 18.