Tag: φυλακές

Στις 31 του Οκτώβρη ο αναρχικός σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης φεύγει από τη ζωή μαχόμενος, πολεμώντας μέχρι τέλους το σάπιο κόσμο της εξουσίας, μένοντας έτσι για πάντα ανυποχώρητα δοσμένος στον αγώνα για την ελευθερία. Απο την έκρηξη που σημειώνεται στο διαμέρισμα των Αμπελοκήπων τραυματίζεται βαριά η αναρχική συντρόφισσα Μαριάννα Μ. Τις επόμενες ημέρες ξεκινάει ένα αστυνομικό και μιντιακό κυνήγι μαγισσών με αποτέλεσμα τις συλλήψεις και προφυλακίσεις της αναρχικής συντρόφισσας Δήμητρας Ζ. και του συντρόφου Δημήτρη Π. για την ίδια υπόθεση, με βάση μόνο συντροφικές και φιλικές σχέσεις. Μετά απο ολιγοήμερη κράτησή της στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου και περνάει την ανακριτική διαδικασία, η συντρόφισσα Μαριάννα μεταφέρεται εσπευσμένα στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Εκεί καλείται να συνεχίσει τη νοσηλεία της, κάτω από αντίξοες συνθήκες, εφόσον οι συγκεκριμένες φυλακές δεν διαθέτουν νοσοκομείο. Πάνω από τρεις εβδομάδες μετά το συμβάν, στο παζλ της εκδικητικότητας του κράτους και της δικαστικής εξουσίας έρχεται να προστεθεί και η προφυλάκιση του συντρόφου Ν. Ρωμανού, με την κατηγορία της εύρεσης αποτυπωμάτων σε κινητό αντικείμενο (πλαστική σακούλα..) στο διαμέρισμα όπου έλαβε χώρα η έκρηξη.

Όπως ήταν αναμενόμενο, από τις πρώτες κιόλας ώρες τίθεται σε πλήρη ισχύ ένα κύμα καταστολής και κατασυκοφάντησης των συντρόφων/ισσών μας, του αναρχικού χώρου και του κινήματος αλληλεγγύης γενικότερα. Υπουργοί, κρατικές υπηρεσίες, ΜΜΕ, μέχρι και τυχάρπαστοι εμπειρογνόμωνες των καναλιών, προσπαθούν δήθεν να ερμηνεύσουν το συμβάν, να απομονώσουν τα συντρόφια μας και να αποπολιτικοποιήσουν τη δράση τους. Θρασύτατοι δημοσιογραφίσκοι προσπάθησαν με τα εμετικά τους ρεπορτάζ να τροφοδοτήσουν με λεπτομέρειες το αιμοδιψές κοινό τους. Και φυσικά πως να λείψει η προσωποποίηση της αλαζονείας και της γραφικής κυνικότητας της εξουσίας συμπυκνωμένη στο πρόσωπο του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος τόλμησε και αναφέθηκε στις παράπλευρες απώλειες της έκρηξης, αναφερόμενος στα τσιμέντα της πολυκατοικίας.

Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν ρουφιάνο του καθεστώτος να μιλήσει για τα συντρόφια μας. Δεν θα αφήσουμε την κρατική προπαγάνδα, να γράψει τις δικές της σελίδες ύβρεων πάνω στα κορμιά του νεκρού συντρόφου και της τραυματισμένης συντρόφισσάς μας. Στεκόμαστε ολόψυχα δίπλα στη συντρόφισσα Μαριάννα Μ. η οποία βιώνει την πολιτική και προσωπική απώλεια του συντρόφου Κυριάκου στον υπερθετικό βαθμό. Ο λόγος για τα συντρόφια μας ανήκει σε όσους και όσες που πορεύτηκαν μαζί τους σε όλες τις μορφές και εκφάνσεις του αγώνα. Σε αυτούς και αυτές που μοιράστηκαν μαζί νίκες και ήττες, λύπες και χαρές, που αγωνιστήκανε και συνεχίζουν να αγωνίζονται για έναν κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης. Ακόμα, σε αυτούς και αυτές που έτυχε να μη συναντηθούν ποτέ μαζί τους αλλα μοιράζονταν το ίδιο πάθος για ελευθερία, για το οποίο ο σύντροφος Κυριάκος έδωσε τη ζωή του.

Τον Κυριάκο τον γνωρίσαμε στα αμφιθέατρα των συνελεύσεων, πορευτήκαμε μαζί στον δρόμο, κάτσαμε κάποιο βράδυ ως αργά μαζί σε κάποιο σκαλοπάτι, σταθήκαμε μαζί πίσω από τα ίδια οδοφράγματα και συγκρουστήκαμε μαζί με τον κόσμο της εξουσίας. Ζυμωθήκαμε πολιτικά άλλοτε σε εύκολες και άλλοτε σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Ηταν ένας σύντροφος που τον ζήσαμε σε διάφορες εκφάνσεις του αγώνα, πάντα με την ίδια φλόγα και την ίδια όρεξη μέσα του. Πρόθυμος να μοιραστεί την αισιοδοξία του για τη ζωή και την επαναστατική υπόθεση, πάντα με γνώμονα το πως θα προχωρήσουν τα πράγματα.

Όσο υπάρχει εκμετάλλευση και καταπίεση, όσο η βία του κράτους και του κεφαλαίου θα εντείνεται, τόσο θα οξύνεται και η αντίσταση από την άλλη πλευρά, απο τη δική μας πλευρά, αυτή των καταπιεσμένων. Η κοινωνική αντιβία, η οποία αμφισβητεί έμπρακτα το μονοπώλιο της βίας της εξουσίας έξω από τα όρια που θέτει η αστική νομιμότητα, εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους και μέσα ανάλογα με την εποχή και τη θέση των κινημάτων. Η επιλογή του ένοπλου αγώνα, φέρει μαζί της μεγάλο και ιδιαίτερο βάρος, δέσμευση και ευθύνη. Δεν είναι ξεκομμένη, αλλά αποτελεί μία απο τις επιλογές του πολύμορφου αγώνα στα χέρια των καταπιεζόμενων, έχοντας θέση στη μακρά ιστορική παράδοση των κινημάτων, στα πλαίσια του κοινωνικού και ταξικού πολέμου.

Στεκόμαστε αδιαπραγμάτευτα και με όλες μας τις δυνάμεις στο πλευρό της συντρόφισσας Μαριάννας Μ. και των υπόλοιπων συντρόφων/ισσών που συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν για την υπόθεση της έκρηξης στο διαμέρισμα των Αμπελοκήπων, με την οποία αρνούνται κάθε σχέση. Απέναντι στις κρατικές και δικαστικές μεθοδεύσεις, απέναντι στην ιδεολογική και κατασταλτική εκστρατεία του κράτους και των λακέδων του, να υψώσουμε οδοφράγματα αλληλεγγύης στα αιχμάλωτα συντρόφια αλλά και μνήμης για τον νεκρό αναρχικό σύντροφο Κυριάκο Ξυμητήρη. Οι νεκροί μας δεν είναι και δε θα γίνουν ποτέ απρόσωπα στατιστικά, αλλα έμπνευση αγώνα, η φλόγα στις καρδιές μας για τις μάχες που θα δώσουμε στο μέλλον. Γιατί όσοι δώσανε τη ζωή τους για την κοινωνική απελευθέρωση, γράφουνε με κεφαλαία γράμματα τα πιο μεγαλειώδη κεφάλαια της επαναστατικής ιστορίας. Ο καλύτερος τρόπος να εκφράσουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στα φυλακισμένα και διωκόμενα συντρόφια, καθώς και να τιμήσουμε τη μνήμη του νεκρού συντρόφου μας, είναι η συνέχιση του αγώνα.

“Στο κάτω-κάτω όλοι πεθαίνουν. Το ζήτημα είναι το πως πεθαίνεις και ακόμα περισσότερο το πως έζησες. Όσο για μένα αυτό είναι ξεκάθαρο: πολεμώντας σαν άνθρωπος τα γουρούνια για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας. Ένας επαναστάτης στη μάχη, μ’ όλη του την αγάπη για τη ζωή και όλη του την περιφρόνηση για το θάνατο…”

Holger Klaus Meins (26/10/1941 – 9/11/1974) – RAF
από το τελευταίο του γράμμα στο δικηγόρο του λίγο πριν πεθάνει

ΚΑΘΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΣΑΠΙΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, ΣΤΙΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ, ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΣΤΙΣ ΜΑΧΕΣ ΜΑΣ

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Μ. ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ Ζ., ΔΗΜΗΤΡΗ Π. ΚΑΙ ΝΙΚΟ Ρ. ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ

ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΜΜΕ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ