Συνέλευση Αλληλεγγύης στην τραυματισμένη αναρχική συντρόφισσα Μαριάννα Μ., θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 5/11 στο Αναγνωστήριο της Κατειλημμένης Πρυτανείας στις 20:00
Στους δρόμους του κοινωνικού πολέμου
με όλα τα μέσα, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΔΥΜΑΜΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Μ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟN ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΚΥΡΙΑΚΟ
Δίκτυο Αναρχικών/Αντιεξουσιαστριών
[:el]Όπως έχει ήδη ανακοινώσει το δίκτυο υποστήριξης του Felipe Ríos, μέσω δηλώσεων σε δίκτυα αντιπληροφόρησης, εδώ και ένα μήνα ο σύντροφός μας δέχεται συνεχείς παρενοχλήσεις από τη χωροφυλακή της Χιλής. Συγκεκριμένα, μεταφέρεται στο Bío Bío CPP από τη μια μονάδα στην άλλη, τοποθετείται σε κελιά απομόνωσης, στερείται από τους αγαπημένους του και βρίσκεται υπό συνεχή απειλή τιμωρίας, επειδή δεν σκύβει το κεφάλι σε κάθε αυθαίρετη εντολή των μπάτσων.
Ο Pipe βρίσκεται στη φυλακή για πάνω από 4 χρόνια, αφού πέρασε σχεδόν δύο χρόνια κρυμμένος. Μέσα από τις ανακοινώσεις του, μάθαμε ότι μέσα στην φυλακή δεν έχει πάψει να καταδικάζει το κράτος και το κεφάλαιο και ότι εξακολουθεί να επικρίνει την δυναμική των φυλακών που στρέφει τον έναν κρατούμενο ενάντια στον άλλο, και προωθεί συμπεριφορές διαφορετικές από τις αυταρχικές που αναπαράγονται στις καταραμένες φυλακές. Αυτή η πεισματική πεποίθηση του συντρόφου αποτελεί τεράστια πρόκληση, γιατί δεν είναι ο ίδιος δρόμος με αυτον που ακολουθεί η πλειοψηφία του φυλακισμένου πληθυσμού. Ως εκ τούτου, διαμεσολαβείται από μια μεγάλη ποσότητα απομόνωσης, την οποία όμως έχει αντιμετωπίσει κάθε λεπτό με αξιοπρέπεια και με το κεφάλι ψηλά.
Τα γραπτά του, ειδικά η δήλωσή του «7 χρόνια μετά την υπόθεση της 21ης Μαΐου», έχουν ληφθεί από εμάς, σε κάθε ένα από τα μυστικά μας χαρακώματα, ως πολεμική κραυγή που μας δίνει κουράγιο στις δύσκολες στιγμές του δρόμου που χρειάστηκε να διανύσουμε τα έξι αυτά τελευταία χρόνια. Σε αυτό το σημείο, αν και οι δρόμοι μας χωρίζουν, φτάσαμε επειδή μάθαμε να είμαστε συνεπείς και να καλούμε ο ένας τον άλλον στην σιωπή. Από την αρχή ήταν ξεκάθαρο σε όλους ότι μπροστά στην γεμάτη παρατυπίες δίκη-παρωδία που μας καταδίκασε, η συνεργασία σε οποιονδήποτε βαθμό με την χούντα και τους εισαγγελείς δεν ήταν ποτέ επιλογή. Γνωρίζουμε ότι, όπως εμείς, έτσι και ο Felipe έχει μείνει συνεπής σε αυτή την απόφαση σε κάθε στιγμή, αν και αντιμετωπίζει το πιο σκληρό κομμάτι της, εκτίοντας ποινή 12 ετών.
Τα γεγονότα για τα οποία καταδικαστήκαμε είναι η συνέπεια ενός εξεγερσιακού εμπρηστικού γεγονότος σε μια διαδήλωση στο Βαλπαραΐσο το 2016, με αφορμή τον δημόσιο λόγο της τότε προέδρου Michelle Bachelet, που πήγαινε για την δεύτερη θητεία της, δύο θητείες σημαδεμένες με το αίμα των Μαπούτσε συντρόφων Matías Catrileo, José Quintriqueo, Johnny Cariqueo και Jaime Mendoza.
Ένα σημαντικό μέρος της έκβασης αυτής της πυρκαγιάς στο κέντρο του Βαλπαραΐσο δεν ήταν επιθυμία όσων υπογράφουν το παρόν κείμενο, κουβαλούμε όμως το βάρος αυτό στην απόδρασή μας. Δεν ήμασταν ποτέ αδιάφοροι. Αλλά στην πορεία είχαμε χρόνο να το σκεφτούμε σοβαρά, να το αντιπαραβάλλουμε τόσες απώλειες σε αυτόν τον αγώνα ενάντια στο δολοφονικό και βασανιστικό κράτος της Χιλής, και καταλάβαμε ότι η επαναστατική βία δεν ακολουθεί πάντα το μονοπάτι που περιμένουν αυτοί που ανάβουν το φυτίλι. Αν η υπόθεση της 21ης Μαΐου μας διδάσκει κάτι, είναι ότι η εξέγερση δεν μπορεί να ελεγχθεί πλήρως στην έκβασή της. Το να το κατανοήσει κανείς αυτό σημαίνει ότι ωριμάζει στον αγώνα. Η καταδίκη αυτής της πυρκαγιάς από ηθική σκοπιά βλάπτει περισσότερο τον αγώνα παρά τις πεποιθήσεις μας, οι οποίες παραμένουν άθικτες υπέρ της συνέχισης της προώθησης της αδιάκοπης επίθεσης ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.
Οι συκοφαντίες, οι προσπάθειες δυσφήμησης και καταδίκης δεν είναι κάτι καινούργιο, εξαπλώνονται σε κάθε είδους επαναστατικούς χώρους της επικράτειας. Είμαστε διαμετρικά αντίθετοι με τέτοιες πρακτικές και καλούμε να κοπούν από την ρίζα όπου εμφανίζονται.
Όπως είναι ήδη προφανές, όσοι από εμάς γράψαμε αυτήν την ανακοίνωση δεν επιδιώκουμε να φανερωθούμε, η μυστικότητα δεν είναι συμβατή με την ανάληψη δημόσιων δηλώσεων. Το ότι βγήκαμε έξω σήμερα να γράψουμε αυτήν την δήλωση είναι ένα ρίσκο που παίρνουμε γιατί ο Felipe είναι ένας πολύτιμος σύντροφός, και δικός μας και των αγώνων που διεκδικεί ο καθένας μας. Εκφράζουμε αυτά τα λόγια αλληλεγγύης μαζί του, με τον συνεπή τρόπο που διαχειρίζεται την πολιτική φυλάκισή του και ως απάντηση στην αλληλεγγύη που γνωρίζουμε ότι έχει δείξει προς άλλους κρατούμενους όλα αυτά τα χρόνια.
Στέλνουμε σε αυτόν και στο δίκτυο υποστήριξής του την ειλικρινή επαναστατική μας αγκαλιά.
Συνενοχικούς χαιρετισμούς σε όλα τα συντρόφια που χρειάστηκε να επιλέξουν το μονοπάτι της παρανομίας και της φυγής, ειδικά για τους Constanza και Rodrigo, όπου κι αν βρίσκονται.
Όλοι οι αναρχικοί, ανατρεπτικοί και Μαπούτσε φυλακισμένοι του Χιλιανού κράτους, στους δρόμους!
Κάτω τα τείχη της φυλακής!
Ζήτω ο ανελέητος αγώνας με κάθε δυνατό μέσο ενάντια στο δολοφονικό Κράτος και κεφάλαιο!
Ποτέ θύματα, ποτέ μετανοιωμένοι
Nicolas Bayer
Hugo Barraza
Miguel Varela
Πηγή: La Zarzamora
Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα[:]
Ο Φελίπε Ρίος, ένας αναρχικός κρατούμενος στο συγκρότημα φυλακών Bío-Bío, ο οποίος εκτίει ποινή κάθειρξης 12 ετών για την υπόθεση της «21ης Μαΐου», συνεχίζει να παρενοχλείται από τη χωροφυλακή.
Λίγο καιρό μετά την πρόσβαση στη διαδικασία υποβολής αίτησης για αποφυλάκιση υπό όρους, οι δεσμοφύλακες έκαναν έκδηλη την εχθρότητά τους εναντόν του συντρόφου, αίροντας μια κανονιστική ποινή για «ενεργή αντίσταση» (ανυπακοή στις εντολές της σωφρονιστικής αρχής). Αυτή η κατηγορία βασίζεται αποκλειστικά στη δήλωση ενός υπαλλήλλου που ισχυρίζεται ότι ο Felipe είχε αναφερθεί σε αυτούς με ασεβή τρόπο, μια κατάσταση που δεν έχει από μόνη της το βάρος για να δικαιολογήσει την επιβληθείσα ποινή (30 ημέρες στέρησης κάθε επίσκεψης).
Σε σχέση με τα παραπάνω, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η κύρωση ήταν ανεπίσημα γνωστή από τον κρατούμενο και την υπεράσπισή του. Ο δικηγόρος υπέβαλε αμέσως έφεση ενώπιον του εγγυοδοτικού δικαστηρίου της Κονσεπσιόν, η οποία απορρίφθηκε κατηγορηματικά. Επιπλέον, σε εκείνη την περίπτωση, η χωροφυλακή διατάχθηκε να ενημερώσει τα δικαστήρια για την κύρωση σε σύντομο χρονικό διάστημα, ζήτημα που δεν έχει προκύψει από τις 28 Σεπτεμβρίου 2024 έως σήμερα.
Όλη αυτή η αυθαίρετη ενέργεια του σωφρονιστικού ιδρύματος έχει σκοπό να αποθαρρύνει τον σύντροφο, να τον απομονώσει από τα δίκτυά του και τα αγαπημένα του πρόσωπα και να τον τσακίσει συναισθηματικά, αφού αυτό βλάπτει την αξιολόγηση της διαγωγής του, που συνεπάγεται ότι δεν μπορεί να έχει πρόσβαση σε ενδοσωφρονιστικά επιδόματα καθώς και σε αποφυλάκιση υπό όρους.
Κάνουμε έκκληση να είμαστε ε εγρήγορση για την κατάσταη του Felipe, να συνεχίσουμε την αγκιτάτσια και την διάχυση της υπόθεσής του και ενάντια στις αυθαιρεσίες της χωροφυλακής.
Για την εξάπλωση της επαναστατικής αλληλεγγύης!
Μέχρι να γκρεμιστεί και το τελευταίο προπύργιο της κοινωνίας-φυλακής!
Λευτεριά στον Felie Ríos!
Μεγάλη φυγή για τους φυγάδες!
Η φυλακή δεν βελτιώνεται, καταστρέφεται!
9 Οκτωβρίου 2024
Πηγή: La Zarzamora
Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα
ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΡΑΝΕ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΙΚΑΣΗ
Ο Θανάσης Πικάσης είναι κρατούμενος που είχε μεταχθεί στις Φυλακές Κορυδαλλού, τόσο λόγω των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και στο ΙΕΚ των Φυλακών Κορυδαλλού, όσο και για να μπορεί να δέχεται επισκεπτήρια από τον πατέρα του, που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας.
Στις 8 Ιουλίου, έπειτα από απόφαση για νέα μεταγωγή του, εκτός Αττικής, ξεκίνησε απεργία πείνας για να υπερασπιστεί το δικαίωμά του να συνεχίσει τις σπουδές του και να μπορεί να υποστηρίζεται από το οικογενειακό του περιβάλλον. Πέντε μέρες αργότερα, και όντας απεργός πείνας, απάγεται πρακτικά από δυνάμεις των ΕΚΑΜ, που μπουκάρουν στο κελί του και τον μεταφέρουν στις φυλακές του Αγίου Στεφάνου στην Πάτρα.
Υπεύθυνοι γι’αυτό είναι η διευθύντρια των φυλακών Μ. Στέφη και ο αρχιφύλακας Κ. Λαμπρόπουλος, σε μια συνθήκη που όσοι κρατούμενοι αγωνίζονται ακόμα και για τα στοιχειώδη “δικαιώματα” που έχουν κατακτήσει με σκληρούς αγώνες μέσα στα χρόνια, είτε μεταφέρονται εκδικητικά σε άλλες φυλακές, είτε ακόμα και στοχοποιούνται και δέχονται επιθέσεις από κρατούμενους που λειτουργούν για το συμφέρον της υπηρεσίας (όπως έγινε στην περίπτωση του Δ. Χατζηβασιλειάδη). Όλα τα παραπάνω γίνονται με σκοπό να διασπάσουν όσους κρατούνται και να τρομοκρατήσουν όσους αγωνίζονται μέσα στις φυλακές, αδιαφορώντας προφανώς ακόμα και για τις ζωές τους.
Ο Θ. Πικάσης συνεχίζει μέχρι και σήμερα την απεργία πείνας, ενώ από τις 2/9 βρίσκεται πλέον στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού “Άγιος Παύλος” με την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών και τον εισαγγελέα Φιστόπουλο να παρατείνουν τον βασανισμό του, καθιστώντας πλέον την υγεία και τη ζωή του σε μεγάλο κίνδυνο, μην έχοντας κάνει καν τον κόπο να συνεδριάσουν για να εξετάσουν το αίτημά του. Μάλιστα στις 11/9, έπειτα από τις επανειλημμένες προσπάθειες να φωνάξει κάποιον γιατρό, δεν ανταποκρίθηκε κανείς άμεσα, ενώ στη συνέχεια και την ώρα που βρισκόταν πεσμένος στο έδαφος, εμφανίστηκε ένας φύλακας-βασανιστής ο οποίος τον κλώτσησε και του πάτησε το κεφάλι στο πάτωμα λέγοντας «Δεν καταλαβαίνω από απεργίες πείνας εγώ».
Από την άλλη, όλο αυτό το διάστημα ο Θ. Πικάσης έχει δεχτεί αλληλεγγύη τόσο με εκτός των φυλακών, με πολύμορφες δράσεις σε όλη την Ελλάδα, όσο και εντός, με 237 κρατούμενους στις φυλακές Αγίου Στεφάνου, καθώς και 150 κρατούμενους της Α’ Πτέρυγας Κορυδαλλού να βγάζουν κείμενα συμπαράστασης.
Βιώνουμε μια συγκυρία που από τη μία οι κρατούμενες και οι κρατούμενοι επιβιώνουν σε άθλιες συνθήκες, μην έχοντας πρόσβαση σε βασικά αγαθά (όπως καταγγέλλουν και οι ίδιοι στα κείμενά τους), με ένα κλίμα κοινωνικού κανιβαλισμού να εντείνεται μέσα στις φυλακές (με τις ευλογίες των θεσμών του κράτους), και τον τελευταίο -ακόμα σκληρότερο- σωφρονιστικό κώδικα, αλλά και τις ερμηνείες των νόμων κατά το δοκούν από τους δικαστικούς, όχι μόνο να δυσχεραίνουν τις συνθήκες κράτησης, αλλά να κάνουν ακόμα πιο δύσκολη και την αποφυλάκιση των κρατουμένων.Από την άλλη, η καταστολή εντείνεται συνεχώς και εκτός των φυλακών, και με το νέο ποινικό κώδικα όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας -και ιδιαίτερα τα πιο περιθωριοποιημένα- ερχόμαστε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτές.
Σε αυτή, λοιπόν, τη συνθήκη είναι αναγκαίο να σπάσουμε τους διαχωρισμούς μεταξύ όσων βρίσκονται εντός και εκτός των κελιών, να συνδεθούμε με τους αγώνες των κρατουμένων, να τους δώσουμε φωνή, να τους δώσουμε αλλά και να αντλήσουμε δύναμη από αυτούς.
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΙΚΑΣΗ, ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 8 ΙΟΥΛΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΜΕΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΛΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
Πρωτοβουλία συντρόφων/ισσων
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
Από τα εφηβικά μου χρόνια δραστηριοποιούμαι στον αναρχικό χώρο. Η υπόθεση για την οποία προφυλακίστηκα στις 18 Ιανουαρίου ’23 αφορά πράξεις ληστείας, κλοπής, και κατοχή εκρηκτικών. Οι 7 ληστείες που μου αποδίδονται είναι σε 3 τράπεζες, 3 ΕΛ.ΤΑ., 1 σούπερ-μάρκετ.
Το πρώτο που θα ήθελα να θίξω με αυτό το κείμενο είναι η εμμονή με την οποία αντιμετωπίστηκα από το δικαστήριο και απέφερε την ποινή μου σε 23 χρόνια κάθειρξη. Εμμονή που έχει σχέση με το γεγονός ότι είμαι αναρχικός. Το μέγεθος της δίκης-παρωδίας που ενοχοποίησε πρωτόδικα εμένα και έναν συγκατηγορούμενό μου για όλες τις ληστείες, είναι τέτοιο όπου διάφορα ατυχή για τους διώκτες μας στοιχεία -τα οποία ενισχύουν τη θέση μας περί ανύπαρκτων στοιχείων- παρακάμφθηκαν έτσι απλά και χωρίς λογική.
Παράλληλα, συνέβησαν και κάποια άλλα σημαντικά παράλογα γεγονότα:
α) Το νόμιμο διαβατήριο του συζύγου της ιδιοκτήτριας του σπιτιού που για λίγες μέρες ενοικίαζα, κατασχέθηκε κατά την εισβολή της αστυνομίας. Προφανώς, αυτό είχε ξεχαστεί εκεί. Αν και έγινε ξεκάθαρο, η πρόεδρος κατάφερε να το κρίνει παράνομο και να μου επιβάλει μάλιστα και ποινή.
β) Έγγραφο δημόσιου νοσοκομείου με αναφορά σε σπασμένο πόδι για τον συγκατηγορούμενό μου 5 μέρες πριν τη διάπραξη ληστείας -γεγονός δηλαδή που του καθιστά αδύνατο να έχει συμμετοχή σε κάτι τέτοιο- θεωρήθηκε απ’ την έδρα ασήμαντο.
γ) Το ότι ποτέ δε μου πήραν DNA νόμιμα, αλλά ταυτοποιούμαι δήθεν σε πράξη μέσω DNA, πάλι θεωρήθηκε ασήμαντο.
δ) Το ότι η αστυνομία μου πήρε μαφιόζικα DNA (μέσα από προσαγωγή για μια μήνυση-φάντασμα για ξυλοδαρμό ακροδεξιού από εμένα), καθώς κατά τη διάρκεια της προσαγωγής μου στο Α.Τ. της Ερμού μέσω ενός τεχνητού πανικού απέσπασαν τον καφέ που κρατούσα στα χέρια μου, πάλι αυτό θεωρήθηκε ασήμαντο.
ε) Ότι εμφανώς με χέρι μπάτσου υπάρχει πειραγμένο νούμερο πινακίδας σε κλεμμένο μηχανάκι πάνω στο βουνό, δίπλα στο οποίο βρέθηκε μια μάσκα covid με δικό μου DNA, για να ταυτίζεται η μηχανή αυτή με μηχανή που περνάει απ’ το σημείο της ληστείας (ίδια μάρκα, ίδιο μοντέλο), πάλι θεωρήθηκε αδιάφορο.
στ) Το ότι οι αναγνωρίσεις έγιναν με εμάς σε μαύρα χάλια αμέσως μετά τη σύλληψη, με απόλυτη καθοδήγηση και τους αστυνόμους δίπλα μας ντυμένους στην πένα, πάλι θεωρήθηκε ασήμαντο.
ζ) Το ότι εν μέσω της δίκης ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας πιάστηκε να υπαγορεύει στους βαλτούς -και εν τέλει άκυρους- μάρτυρες αναγνώρισης τι να πουν, πάλι αδιάφορο.
η) Το ότι σε όλες τις ληστείες οι πληροφορίες της αστυνομίας μιλάνε για διαφορετικά ύψη δραστών, διαφορετικά χρώματα δέρματος, διαφορετικές ηλικίες φορά με τη φορά, διαφορετικό αριθμό πιστολιών, διαφορετικό τρόπο διαφυγής, πάλι κρίθηκε ασήμαντο.
θ) Ο ίδιος αστυνομικός, ταγμένος βασικός μάρτυρας κατηγορίας, έκανε επιπλέον το εξής πρωτοφανές: Για μια ληστεία ΟΠΑΠ στην πόλη της Πάτρας -που είχαμε στο αρχικό κατηγορητήριο και τελικά αφαιρέθηκε- έγινε δίκη με τον ίδιο να είναι παρών, και με άλλα 2 άτομα να ομολογούν την πράξη. Αυτό λοιπόν δεν τον προβλημάτισε ιδιαίτερα, και προσπαθούσε να παρουσιάσει στο δικό μας δικαστήριο ξανά και ξανά αυτή τη ληστεία σα να είναι δική μας. Ενώ ήταν παρών στην εκδίκαση της πράξης, πράγμα που απέκρυπτε έως ότου το φανερώσουμε με τους δικηγόρους μας. Μια πλήρης απόδειξη της εμμονής του συγκεκριμένου αστυνομικού, η οποία πάλι αγνοήθηκε.
Η αστυνομία κάνει το εξής ιδιοφυές: Όταν μια μαρτυρία, ένα στοιχείο βολεύει τον σκοπό τους, το αναφέρουν. Όταν όμως μια πληροφορία, μια μαρτυρία, ένα στοιχείο κοντράρουν τον σκοπό τους, υποβαθμίζονται, και με ένα μαγικό τρόπο δε λαμβάνονται υπόψη.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης λοιπόν, ήταν σαφές πως η δικαστική έδρα βρισκόταν σε αγαστή συνεργασία με την αστυνομία, παίζοντας ένα κακό θέατρο σε μια παράσταση όπου το τέλος της ήταν προαποφασισμένο πριν καν αρχίσει.
Μια υπόθεση κοινωνικού, ποινικού περιεχομένου έφτασε στο σημείο να ποινικοποιήσει τις κοινωνικές μου σχέσεις. Η μόνη πραγματική επιβάρυνση των συγκατηγορουμένων μου ήταν η επαφή μας, και η πανουργία των κατηγόρων μας να φέρουν ως προτεινόμενη κατηγορία την ένταξη όλων μας σε εγκληματική οργάνωση. Και τα ΜΜΕ να δίνουν τροφή περί νεο-τρομοκρατίας, περί συνέχειας παλιών-νέων, να μιλάνε για παρελθόν συγγενών, και γενικά να διεξάγουν μια εμμονική αντι-αναρχική πολεμική μόνο με ψέματα και μόνο με λάσπη.
Το ίδιο το δικαστήριο αναβαθμίστηκε σε αντι-αναρχικό βήμα, καθώς οι αναλύσεις από αστυνομία και εισαγγελέα επικεντρώνονταν στη συμμετοχή μας στην κατάληψη του Παραρτήματος, στην παρουσία μας “στην πρώτη γραμμή στα σκληρά γεγονότα της πόλης”. Έφτασε να λέγεται στα σοβαρά πως “έχουμε την τάση να εδραιωθούμε ιεραρχικά σ’ αυτόν το χώρο μέσα από τη βία των ληστειών (που αργότερα μάλλον θα διαδίδαμε)”, καθώς και ότι “μπροστά μας ανοίγεται σίγουρα ο δρόμος των επιθέσεων μαζικού δολοφονικού χαρακτήρα”, λόγω της μικρής ποσότητας εκρηκτικής ύλης C4 που βρέθηκε σπίτι μου.
Αυτά τα πράγματα ίσως είναι γραφικά και γελοία εάν λέγονται από δημοσιογράφους. Είναι όμως άκρως επικίνδυνα όταν υιοθετούνται από εισαγγελέα έδρας.
Για τον τοπικό τύπο: Την ίδια στιγμή που στα δικαστήριά μας συχνά είχαμε 20-30 αλληλέγγυους μαζί μας, τα ρουφιανοσάιτ λέγανε ότι μας γύρισαν την πλάτη οι αναρχικοί της πόλης. Πέρα από την τραγικότητα, τη μικρότητα και τη γελοιότητα τέτοιων άρθρων, μιλάμε για μια πόλη σαν την Πάτρα, όπου μια τυπική συγκέντρωση αναρχικών έχει αντίστοιχο κόσμο.
Ο στόχος είναι σαφής: Η απομόνωση και η αποσύνδεσή μας από το κοινωνικό και πολιτικό πεδίο. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι εφικτό, καθώς ακόμα και μέσα στη φυλακή η ζωή πρέπει να συνεχιστεί. Και η ζωή που εμείς έχουμε διαλέξει έχει πάντα αγώνα για το δίκαιο. Και ας υπομένουμε χρόνια τις συνέπειες. Ο κόσμος της φυλακής είναι μια υπερτοξική ζούγκλα, όπου όλα τα στρεβλά κοινωνικά ένστικτα αναδύονται και διογκώνονται. Να στέκεσαι με αξιοπρέπεια, τιμή και ελευθερία πράξης και λόγου, είναι ένα μεγάλο στοίχημα.
Πολλές φορές στο κίνημα μιλάμε για πολιτικά γεγονότα. Στα βάθη της εξουσίας, στη χειρότερη εφεύρεσή της, συμβαίνουν συνεχώς μικρές μάχες που, αν αναλυθούν, έχουν πολιτικό περιεχόμενο. Παρ’ όλα αυτά δεν έχουν καμία δημοσιότητα, και μάλλον ούτε πρόκειται. Αφού η ζωή εκτός φυλακής ενέχει συμβιβασμούς, ας φανταστεί κανείς η ζωή εντός πόσο συμβιβαστική μπορεί να γίνει. Η ήττα παραμονεύει παντού. Θέλει διαρκή ετοιμότητα και καθαρό κώδικα για να σταθείς στο ύψος σου.
Η παραβατικότητα, όσο κι αν θέλουν τα εξουσιαστικά εργαλεία να την παρουσιάσουν ως σκέτη μόδα, ήταν και θα είναι μορφή διεξόδου με κοινωνικά αίτια. Ιστορικά, στα προοδευτικά κινήματα, η ληστεία ήταν μορφή λαϊκής αντίδρασης, βούλησης και δικαιοσύνης. Δε θα μπορούσα επομένως να πω κάτι αρνητικό. Έχω γνωρίσει ληστές, και οι περισσότεροι ήταν άνθρωποι που θέλεις δίπλα σου, αξιοπρεπείς, προωθητικοί. Έχω γνωρίσει και ανθρώπους του νόμου. Πολλοί ήταν μικρόψυχοι και θλιβεροί.
Την αλληλεγγύη και τον σεβασμό μου σε όσους κρατάνε στάση έμπνευσης μέσα στις φυλακές, και δεν τις αφήνουν να γίνουν ένα νεκρό μαγαζί διερχόμενου κόσμου χωρίς θέση για τίποτα.
Δύναμη σε όσους αγωνίζονται.
Άμεση δικαίωση του Σάκη Πικάση στον υπερένθρωπο και υποδειγματικό αγώνα που δίνει.
Σοφοκλής Τουτζιαράκης
Α’ πτέρυγα Αγίου Στεφάνου Πατρών
15/9/2024
Πηγή: Athens Indymedia
