ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΤΩΝ ΤΑΕ ΣΟΥΔΑΣ
ΛΙΑΝΙΔΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ, ΜΟΣΧΟΥ, ΤΣΙΧΛΑΚΗΣ
ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ
Τον Απρίλιο, μετά από πολύμηνο νομικό και πολιτικό αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Μανιουδάκη, που έλαβε χώρα την 1η Σεπτεμβρίου 2023, οι μπάτσοι-δολοφόνοι των ΤΑΕ Σούδας κλήθηκαν να καταθέσουν ως ύποπτοι για «Ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού». Παράλληλα, ήρθε η πρόσβαση στη δικογραφία με τον Κωστή ως κατηγορούμενο, που είχε συνταχθεί από τους μπάτσους ήδη από την ημέρα της δολοφονίας του· δικογραφία που για 8 περίπου μήνες παρέμενε κρυφή, αφού μαγειρευόταν από τις αρχές.
Τον ίδιο μήνα, τα ονόματα των τεσσάρων μπάτσων-δολοφόνων αποτυπώθηκαν στη δημόσια σφαίρα, και, ως ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, τα καταγράψαμε και τα γνωστοποιήσαμε δημόσια.
Με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις στην υπόθεση, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην περαιτέρω δημοσιοποίηση των ονομάτων αυτών, τόσο στη χανιώτικη κοινωνία όσο και σε άλλες πόλεις πανελλαδικά.
Τα ονόματα άρχισαν να βγαίνουν στη δημόσια σφαίρα μέσα από παρεμβάσεις με σπρέι σε κεντρικά σημεία της πόλης των Χανίων, με το σύνθημα «Οι μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας, Λιανιδάκης, Γεωργιάδης, Μόσχου, Τσιχλάκης, δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη». Σε μικρό χρονικό διάστημα, τα συνθήματα έγιναν αντιληπτά από τις δυνάμεις καταστολής, που έσπευσαν να σβήσουν τα ονόματα. Ενδεικτικά, τα ξημερώματα της Δευτέρας 03/06, γύρω στη 01:30 π.μ., μέλη της συνέλευσης είδαν δύο αγροτικά των ΤΑΕ να φτάνουν στο πλάι της Δημοτικής Αγοράς, στο σημείο όπου ήταν γραμμένα τα ονόματα των δολοφόνων του Κωστή. Τα αγροτικά στάθμευσαν μπροστά από το σημείο, το πλήρωμα ακροβολίστηκε στους παρακείμενους δρόμους, με σκοπό να επιβάλει τραμπούκικα παρουσία του, να κόψει την κυκλοφορία –αν χρειαζόταν– και να προλάβει οποιοδήποτε ενδεχόμενο αντίδρασης. Ένας από αυτούς έσβησε τα ονόματα με μαύρο σπρέι και στη συνέχεια έφυγαν. Οι κινήσεις τους, καθώς και η αμεσότητα με την οποία έδρασαν, δείχνουν ξεκάθαρα την ενόχλησή τους και την προσπάθεια να καλύψουν τους φονιάδες-συναδέλφους τους και να αποκαταστήσουν την «εικόνα» τους, όπως ακριβώς γίνεται όλο αυτό το διάστημα από το σύνολο του κρατικού μηχανισμού.
Σε επόμενο επίπεδο δράσης, αποφασίσαμε τη δημιουργία μιας αφίσας με τα ονόματα των μπάτσων-δολοφόνων, με στόχο να κολληθεί στα Χανιά, αλλά και να διακινηθεί σε διάφορες πόλεις ανά την Ελλάδα. Η κίνηση αυτή υλοποιήθηκε με την υποστήριξη ατόμων, συλλογικοτήτων και ομαδοποιήσεων του ευρύτερου κινήματος, που θέλησαν να δείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον πολιτικό αγώνα της συνέλευσής μας, και να συμβάλουν στην προσπάθεια να μην συγκαλυφθεί η κρατική δολοφονία του Κωστή.
Από την Παρασκευή 05/07, οι αφίσες κυκλοφόρησαν σε όλη τη χώρα˙ από τα Χανιά μέχρι τον Άγιο Νικόλαο και από τη Ρόδο μέχρι την Κομοτηνή, και έκαναν σαφές ότι «Το κράτος δολοφονεί» και «Οι δολοφόνοι έχουν ονόματα».
Δεν είχαμε καμία αμφιβολία πως οι ίδιοι οι δολοφόνοι του Κωστή θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διασφαλίσουν την ανωνυμία τους και σύσσωμες οι δυνάμεις καταστολής θα ταχτούν υπέρ τους. Λίγες μόνο ώρες μετά την αφισοκόλληση, πολλές από τις αφίσες βρέθηκαν σκισμένες ή με σβησμένα τα ονόματα των φονιάδων του Κωστή. Πιο συγκεκριμένα, ένας από τους τέσσερεις μπάτσους-δολοφόνους βγήκε παγανιά, προκειμένου να σβήσει το όνομά του από τις αφίσες που έχουν κολληθεί. Όπως ήταν αναμενόμενο, η κίνηση έγινε αντιληπτή από περαστικά άτομα, τα οποία, διαμαρτυρόμενα, του ζήτησαν τον λόγο. Ακόμα και σε αυτή τη συνθήκη -που έχει προηγηθεί η δολοφονία του Κωστή και η κλήση των τεσσάρων ως ύποπτοι- ο συγκεκριμένος είχε το θράσος να προβεί σε ενέργειες που οδήγησαν στο τμήμα τα άτομα που έκαναν το αυτονόητο. Επιπλέον, το Σάββατο 06/07, μέλη της συνέλευσης αναγνώρισαν μπάτσο και πρώην Αντιδήμαρχο Καθαριότητας και Πρασίνου του δήμου Χανίων να σκίζει τις αφίσες, την ώρα που εκτελούσε χρέη ασφαλίτη κατά τη διάρκεια της πορείας ορατότητας της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην πόλη˙ ενώ, την Κυριακή 07/07, ένστολοι που περιφρουρούσαν την φασιστική και ομοφοβική συγκέντρωση family pride έσκισαν αποκλειστικά τις επίμαχες αφίσες που είχαν τοποθετηθεί σε κεντρικό σημείο στην πόλη (στη διάθεσή μας υπάρχει βιντεοληπτικό υλικό).
Ως ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη στα Χανιά, αναλαμβάνουμε αδιαπραγμάτευτα την πολιτική ευθύνη τόσο του περιεχομένου της αφίσας, όσο και της δράσης των αφισοκολλήσεων. Ταυτόχρονα, στηρίζουμε και αγκαλιάζουμε κάθε κίνηση που υπερασπίζεται τον αγώνα ενάντια στη συγκάλυψη (και) αυτής της κρατικής δολοφονίας, που γίνεται με οποιονδήποτε τρόπο, σε οποιονδήποτε χώρο ή χρόνο. Καλούμε, επίσης, την τοπική κοινωνία και τον κόσμο που αναγνωρίζει το δίκιο του αγώνα μας, να συνεχίσει να παίρνει θέση και να υπερασπίζεται τόσο αυτή την κίνηση, όσο και συνολικά τη δράση της συνέλευσης.
Λίγες μέρες μετά την αφισοκόλληση, με δελτίο τύπου, η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων (ΕΑΣΥ) για άλλη μία φορά απείλησε ευθέως τον κόσμο που αντιστέκεται στη συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας του Κωστή. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα δελτία τύπου στα οποία παρέπεμπε στην αστική δικαιοσύνη, αυτή τη φορά έρχεται να υπερασπιστεί τον «ακέραιο χαρακτήρα» των μπάτσων-δολοφόνων. Αυτή η μετατόπιση του κέντρου βάρους της υπερασπιστικής γραμμής στο δήθεν προσωπικό ήθος των φονιάδων δεν είναι τυχαία: Τόσο ο ιατροδικαστής -ο οποίος στο πόρισμα αποσαφηνίζει ότι τα χτυπήματα έχουν προέλθει από «θλων όργανο»- όσο και η πταισματοδίκης -η οποία τους κάλεσε να καταθέσουν ως ύποπτοι για «Ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση από κοινού»- δείχνουν πως οι «ουδέτεροι» κρατικοί μηχανισμοί δικαιοσύνης, στους οποίους η ΕΑΣΥ στηρίχθηκε επικοινωνιακά για να στήσει το αφήγημα των μπάτσων απέναντι στο κομμάτι της κοινωνίας που μιλούσε για μια ακόμα κρατική δολοφονία, εν τέλει τους άφησαν εκτεθειμένους.
Οι σπασμωδικές/πρωτοβουλιακές κινήσεις τους φανερώνουν πως φοβούνται τόσο την προσωπική τους έκθεση, όσο και ολόκληρου του αστυνομικού σώματος που τους στηρίζει˙ φοβούνται αυτή τη διαλεκτική σύνδεση ανάμεσα στο απρόσωπο και γενικό, δηλαδή πως «Το κράτος δολοφονεί», και στο προσωποποιημένο και ειδικό, πως «Οι δολοφόνοι έχουν ονόματα».
Οι λόγοι, λοιπόν, που προχωρήσαμε στη συγκεκριμένη κίνηση είναι ξεκάθαροι.
Πρώτα από όλα, κρίνουμε ότι είναι σημαντική η ευρεία δημοσιοποίηση των ονομάτων των δολοφόνων του Κωστή στην τοπική κοινωνία, με σκοπό να μάθει όλος ο κόσμος ποιοι είναι οι εμπλεκόμενοι στη δολοφονία, που μάλιστα συνεχίζουν να υπηρετούν στο αστυνομικό σώμα.
Αναγνωρίζουμε ότι είναι λίγες οι φορές που έχουν βγει στη δημοσιότητα ονόματα μπάτσων που έχουν εμπλακεί σε κρατικές δολοφονίες. Το κράτος συστηματικά και μεθοδευμένα προσφέρει κάλυψη σε αυτή τη συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, που οι δολοφονίες από μπάτσους λαμβάνουν χώρα με αυξανόμενη συχνότητα, η αστυνομία απολαμβάνει πολιτικής νομιμοποίησης-επιβράβευσης στο δολοφονικό της έργο. Το ελληνικό κράτος, εν προκειμένω, στήνει πολυεπίπεδους μηχανισμούς συγκάλυψης, που επιτρέπουν στους μπάτσους να συνεχίζουν ανενόχλητοι να κρίνουν ποιες ζωές είναι άξιες να βιωθούν – και ποιες όχι, αποποιούμενο την προσωπική τους ευθύνη.
Η ανωνυμία είναι κομβική σε αυτό το μοτίβο (συγ)κάλυψης, ώστε σε πρώτο χρόνο οι μπάτσοι-φονιάδες να μην εκτίθενται προσωπικά, και να μην βρίσκονται ατομικά αντιμέτωποι με το περί δικαίου αίσθημα. Όσο παραμένουν ανώνυμοι, όσο δεν στοχοποιούνται, δεν εισπράττουν την κοινωνική πίεση που έρχεται ως συνέπεια των πράξεών τους, και που μπορεί να διανοίξει ένα ευρύτερο πεδίο έκθεσης, αλλά και αποδόμησης της ίδιας της πολιτικής, της στρατηγικής και των στοχεύσεων του κρατικού μηχανισμού. Ταυτόχρονα, η διασφάλιση της ανωνυμίας εξυπηρετεί ώστε η αστυνομία να παραμένει απρόσωπη και ενιαία στο κοινωνικό φαντασιακό, και αποτελεί το πιο ξεκάθαρο μήνυμα πως το κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη για τις «παρεκκλίσεις» της, υποστηρίζοντας και νομιμοποιώντας τη δράση της.
Παρά το γεγονός ότι οι ένστολοι φονιάδες αποτελούν άμεσο κίνδυνο για την κοινωνία, το κράτος «επιμένει» να αποκρύπτει τα ονόματά τους. Οι μπάτσοι που δολοφόνησαν τους Ρομά Νίκο Σαμπάνη, Κώστα Φραγκούλη και Χρήστο Μιχαλόπουλο, τον Βασίλειο Μάγγο, οι μπάτσοι που εμπλέκονται στη δολοφονία του/της Ζακ/Zackie Oh! παραμένουν ανώνυμοι. Αυτή η μακάβρια λίστα δεν έχει τελειωμό. Το ελληνικό κράτος, άλλωστε, προστατεύει και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τους ένστολους υπαλλήλους του ως επικίνδυνους, και κατ’ επέκταση να δημοσιοποιήσει τα ονόματά τους. Και αυτό είναι απολύτως αναμενόμενο. Οι δυνάμεις καταστολής είναι το έμμισθο στρατιωτικό σώμα που ήδη είναι επιφορτισμένο με την «πρόληψη» και την αναχαίτιση των επερχόμενων αντιστάσεων, ατομικών και συλλογικών, και κατέχουν ρόλο ζωτικής σημασίας για την κυριαρχία στη συγκυρία που διανύουμε: Για να σπέρνουν τον φόβο, και να μην αφήνουν άλλη επιλογή στους από τα κάτω, πέρα από τη σιωπή, την παραίτηση και την αποδοχή της υποτίμησής τους. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, οι δυνάμεις καταστολής κάθε άλλο παρά επικίνδυνες είναι για το κράτος.
Επικίνδυνο για το κράτος, στον αντίποδα, είναι ό,τι απειλεί την ομαλή συνέχιση της λειτουργίας του, ό,τι στέκεται απέναντι από τις προσταγές και τις βλέψεις του, και βέβαια επικίνδυνο μπορεί να χαρακτηριστεί ό,τι -στη βάση αυτού του χαρακτηρισμού- εξυπηρετεί επικοινωνιακά τις μικροπολιτικές-κομματικές σκοπιμότητες των κυβερνήσεών του. Σε τέτοιες περιπτώσεις, λοιπόν, δεν ακολουθείται η ίδια τακτική, και η διαπόμπευση μέσα από τη δημοσιοποίηση ονομάτων είναι ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται. Για παράδειγμα:
-
Στην υπόθεση των οροθετικών γυναικών το 2012, ο τότε υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, σε συνεργασία με το ΚΕΕΛΠΝΟ και τις αστυνομικές αρχές, στοχοποίησε και διαπόμπευσε αυτές τις γυναίκες, αλλά και τις οικογένειές τους, μέσω της διαρροής των προσωπικών τους στοιχείων και των φωτογραφιών τους. Η πρόφαση ήταν ότι θεωρούνταν κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Στην πραγματικότητα, η διαπόμπευση έγινε σε μία προσπάθεια συνεχιζόμενης υποτίμησης και περιθωριοποίησής τους, καθώς για το κράτος οι σεξεργάτριες μολύνουν την αγία ελληνική οικογένεια. Είχαν μάλιστα χαρακτηριστεί ως «δημόσιος κίνδυνος για τους οικογενειάρχες», ενώ ο Λοβέρδος θριαμβολογούσε ότι προστάτεψε την ελληνική κοινωνία. Όλη αυτή η επιχείρηση προπαγάνδας έγινε προεκλογικά, προκειμένου η κυβέρνηση να παρουσιάσει και να προωθήσει «έργο». Φυσικά, δεν περίμενε ότι η στοχοποίηση των οροθετικών σεξεργατριών θα επέφερε αντιδράσεις.
-
Ο άγριος ξυλοδαρμός του Α. από μπάτσους της ΔΙ.ΑΣ. στη Νέα Σμύρνη το 2021, την περίοδο του κορωνοϊού, έγινε με αφορμή τη διαμαρτυρία του για την τραμπούκικη συμπεριφορά των μπάτσων προς άτομα και οικογένειες που βρίσκονταν στην πλατεία. Τότε, ο βουλευτής της ΝΔ Κωνσταντίνος Κυρανάκης, θέλοντας αφενός να δικαιολογήσει τον ξυλοδαρμό και αφετέρου να υπονομεύσει τις μαζικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν ως απάντηση σε αυτό το περιστατικό, δημοσιοποίησε το ονοματεπώνυμο του Α., και ψευδή στοιχεία για το σε ποια συλλογικότητα ανήκει. Φυσικά, τα ονόματα των τραμπούκων σερίφηδων αποκρύφθηκαν.
-
Στην υπόθεση βιασμού και μαστροπείας της 12χρονης επί χρόνια από τον Μίχο στον Κολωνό, η υφυπουργός εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου προχώρησε τον Γενάρη του ‘23 στη δημοσιοποίηση των στοιχείων της ταυτότητας της ανήλικης, καθώς και του τόπου διαμονής της. Με αυτόν τον τρόπο, θέλησε να στιγματίσει αλλά και να εκφοβίσει την ανήλικη, όπως επίσης να περιθωριοποιήσει την ίδια και την οικογένειά της. Τα χαρακτηριστικά αυτής της ενέργειας μπορούν να τοποθετηθούν μέσα στο γενικότερο κλίμα τρομοκράτησης και φίμωσης όλων των ατόμων που βιώνουν την έμφυλη βία. Ταυτόχρονα, ήταν μια πολύ συγκεκριμένη στρατηγική κάλυψης του παιδοβιαστή Μίχου, ο οποίος διατηρούσε στενές διαπροσωπικές σχέσεις με μέλη της κυβέρνησης της ΝΔ.
*
Είναι ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή αυτής της υπόθεσης, πως οι μπάτσοι δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη. Η διαρροή της αρχικής είδησης μάλιστα, με εσκεμμένες ανακρίβειες και ψευδή στοιχεία, υποδεικνύει πως –από το πρώτο κιόλας λεπτό– οι μπάτσοι επέλεξαν να αποκρύψουν το τι συνέβη, και να παρουσιάσουν μια αφήγηση στο πλαίσιο της οποίας δεν φέρουν καμία ευθύνη για την κατάληξη του Κωστή. Και βέβαια, στην πορεία της υπόθεσης μέχρι και σήμερα, δεν υπάρχει σε κανένα σημείο της δικογραφίας οποιαδήποτε αναφορά που έστω να εξηγεί πως η δολοφονία του Κωστή έφτασε στα media ως «αιφνίδιος θάνατος σε τυχαίο αστυνομικό έλεγχο».
Στα παραπάνω συνηγορεί και έχει την ιδιαίτερη σημασία του πως ακόμα και οι μπάτσοι που παραμένουν στα ΤΑΕ επιλέγουν να σβήνουν από τους τοίχους της πόλης μόνο τα ονόματα των φονιάδων, και όχι ολόκληρο τον ισχυρισμό πως οι συνάδελφοί τους δολοφόνησαν τον Κώστα Μανιουδάκη. Για αυτούς, λοιπόν, το οριακό σημείο βρίσκεται στον περιορισμό της δημοσιοποίησης των ονομάτων των μπάτσων-δολοφόνων, και όχι στην αμφισβήτηση των ευθυνών της αστυνομίας για τη δολοφονία.
Για άλλη μια φορά, χρειάζεται να επισημάνουμε ότι δεν διαθέτουμε καμία εμπιστοσύνη στους θεσμούς της αστικής δικαιοσύνης. Ό,τι και να γίνει μέσα στις κλειστές δικαστικές αίθουσες, εμείς επιμένουμε πως το δίκιο αποδίδεται μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες στον δρόμο. Για εμάς δικαιοσύνη είναι η αντίσταση. Δικαιοσύνη είναι ο ίδιος ο αγώνας μας.
Από την πλευρά μας, η δημοσιοποίηση των ονομάτων των δολοφόνων του Κωστή αποτελεί μία ακόμα απάντηση στην κρατική θανατοπολιτική και την πολιτική υποστήριξη/κάλυψη των ένστολων φονιάδων. Αποτελεί ένα κοινωνικό και πολιτικό ανάχωμα, μια υπενθύμιση πως όλοι όσοι στελεχώνουν αιματοβαμμένους μηχανισμούς είναι υπόλογοι, και δεν θα επιτρέψουμε να χαθούν στην ανωνυμία τους. Αποτελεί έναν ακόμα τρόπο να συνεισφέρουμε στις ευρύτερες αντιστάσεις του τόπου, στην ενίσχυση της κινηματικής-αγωνιστικής μνήμης, στις συλλογικές διεργασίες επούλωσης και αποκατάστασης του τραύματος, αλλά και σε εκείνες που βάζουν τα θεμέλια για έναν άλλον ελεύθερο κόσμο.
Μια συνεισφορά στην εξερεύνηση της δικαιοσύνης των καταπιεσμένων…
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑΤΑ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
Χανιά, Ιούλιος 2024
anoixti_kmanioudakis_xania@espiv.net