Στα πολεμικά καλέσματα…
Ο πόλεµος δεν αποτελεί τµήµα κάποιας «φυσικής τάξης πραγµάτων». Η θεώρησή του ως αναπόφευκτου συνιστά το πρώτο βήµα τόσο για τη συσκότιση των κοινωνικών αιτιών που οδηγούν στο ξέσπασµά του, όσο και για τη δικαιολόγηση της συµµετοχής σε αυτόν.
Ζούµε στην εποχή των αλλεπάλληλων κρίσεων. Το «ξεπέρασµα» κάθε µίας από αυτές ουσιαστικά βαθαίνει σε έκταση όσο και σε περιεχόµενο την αµέσως επόµενη που ακολουθεί, για να µετασχηµατιστεί εντέλει στις µέρες µας σε έναν παγκόσµιο πόλεµο σε κοµµάτια. Είναι η εποχή που η κάθετη διχοτόµηση ανάµεσα στον πόλεµο και την ειρήνη αρχίζει και γίνεται δυσδιάκριτη. Οι κυρίαρχοι του κόσµου όµως δεν παίζουν µε τις λέξεις…
Ένας επίµονος «πολεµικός συναγερµός» ηχεί στις δυτικές και όχι µόνο κοινωνίες. Αυτό σηµατοδοτεί η διαρκής επίκληση στον «κίνδυνο γενίκευσης του πολέµου» που αναπαράγεται από ΜΜΕ και κράτη. Αυτό σηµαίνει η αύξηση σε παγκόσµιο επίπεδο των πολεµικών εξοπλισµών την τελευταία δεκαετία. Το πολεµικό λεξιλόγιο πλέον δεν αφορά µόνο σε «συνηθισµένα» κοινωνικά κοµµάτια (πχ µετανάστριες που αποκαλούνται «εισβολείς», «υβριδικός εθνικός κίνδυνος») κτλ. Γίνεται κοινός τόπος για την «ασφάλεια», την «εγκληµατικότητα», την «εθνική οικονοµία», τον «πληθωρισµό»… Τα αφεντικά του κόσµου προετοιµάζουν τους υπηκόους τους για πόλεµο µε κάθε µέσο: ιδεολογικό, συναισθηµατικό, µε ενέσεις εθνικισµού, συνόρων, µιλιταρισµού, ρατσισµού, σεξισµού, αγάπης για την πατρίδα και τις αξίες της δηµοκρατίας…
Από την Γάζα, όπου οι εκεί «περισσευούµενες/οι» γίνονται πεδίο βολής ενός αδίστακτου high-tech στρατού, ως την Ουκρανία, όπου διεξάγεται ένας «κανονικός» πόλεµος µε παγκόσµιες προεκτάσεις… από τον ανειρήνευτο πόλεµο και την θανατοπολιτική στα ευρωπαϊκά σύνορα απέναντι σε µετανάστριες/ες/α… τους πολεµικούς ανταγωνισµούς στην Μέση Ανατολή και την «αστάθεια» στην καπιταλιστική περιφέρεια… ως τις πολεµικές ασκήσεις «επί χάρτου» του ελληνικού κράτους στην ανατολική Μεσόγειο, ο πόλεµος µε τα χίλια πρόσωπά του είναι εδώ. Και το ζήτηµα για εµάς δεν είναι να διαλέξουµε µια µορφή του, ένα ακόµη στρατόπεδο. Αλλά το πως θα εναντιωθούµε σε αυτόν.
Οι υποτελείς τάξεις αυτού του κόσµου έχουν ξαναβρεθεί µπροστά στα πολεµικά διλήµµατα που τους έθεταν οι ηγεµόνες τους. Και αν κάποια κοµµάτια τους συστρατεύτηκαν µε την µία ή την άλλη πλευρά, δεν έλειψαν ποτέ και εκείνα τα κοµµάτια που τους έφτυσαν τα διλήµµατα πάλι πίσω. Μέσα από αυτές τις διαδροµές και τις αρνήσεις σκιαγραφείται για εµάς το παρόν των αρνήσεων σήµερα ενάντια στον πόλεµο, τον στρατό, τα σύνορα, τις πατρίδες, τα αφεντικά.
Να μην μπούμε στην γραμμή!
Καμία συστράτευση με κράτη, στρατό, αφεντικά, πατριαρχία
Πάντα ανυπότακτα στην ειρήνη
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Κυριακή 2/6 630μμ – στην ελιά του Πεισίστρατου (άγιοι ανάργυροι)
“ανυποταξίες και αρνήσεις απέναντι στον σύγχρονο πόλεµο”
Συναντήσεις ενάντια στον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων
