Tag: ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ

Posted on

Ηράκλειο : Συγκέντρωση αλληλεγγύης με τους αγώνες των διωκόμενων εκπαιδευτικών | 19/11-ώρα:18:00,πλ.Λιονταριών

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΣΤΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης με τους αγώνες των διωκόμενων εκπαιδευτικών την Τρίτη 19/11 στις 18:00 στην Πλατεία Λιονταριών

Στηρίζουμε τη Γενική Απεργία την Τετάρτη 20/11 στις 10:00 , Άγαλμα Βενιζέλου.

Με αφορμή τη διεθνή ημέρα ειρήνης στις 21/09, η Ελευθερία Π. μαζί με τα παιδιά της τάξης της συζητούν για τον πόλεμο, επιλέγοντας να μην κλείσουν τα μάτια στο σήμερα. Από τη σχολική δράση αναρτήθηκαν πανό στο σχολείο ως ένα μήνυμα απέναντι στον πόλεμο και δίπλα στα παιδιά της Παλαιστίνης. Η δράση αυτή ενοχλεί τη διεύθυνση του σχολείου και την πρωτοβάθμια σε σημείο που η εκπαιδευτικός διώκεται για “παράβαση υπαλληλικού καθήκοντος”, επειδή έπραξε το αυτονόητο: την ευαισθητοποίηση των παιδιών απέναντι στον πόλεμο, απέναντι στη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης.

Οι διώξεις εκπαιδευτικών αποτελούν συστατικό στοιχείο της κυβερνητικής πολιτικής για την επιβολή του φόβου και την καταστολή κάθε μορφής αντίστασης. Διαχρονικά άλλωστε, εκπαιδευτικοί που αντιδρούν στοχοποιούνται. Πανελλαδικά αυτή τη στιγμή δεκάδες εκπαιδευτικοί διώκονται για τη συνδικαλιστική τους δράση, για την υπεράσπιση της δωρεάν παιδείας, για τους αγώνες ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις των σωματείων τους, μέχρι και για την έκφραση απόψεων μέσω διαδικτύου. Ακόμα και η συμμετοχή αναπληρωτή συναδέλφου σε πορεία για τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου μεταφράζεται ποινικά ως “ανάρμοστη συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας”. Στον Πειραιά μαθητές, μαθήτριες και εκπαιδευτικοί απομακρύνουν αξιολογητές απ’ το σχολείο φωνάζοντας συνθήματα. Το κράτος ποινικοποιεί αυτήν την πρωτοβουλία αντίστασης απέναντι στην ταξική κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων που θέλει από τη μια ελίτ ιδρύματα για λίγους και αρίστους και από την άλλη στρατώνες εξαθλίωσης με στοιβαγμένα παιδιά, πειθήνια και υπάκουα.

Οι διώξεις εκπαιδευτικών δεν είναι τυχαία παραδείγματα εντός της τρέχουσας κοινωνικής συγκυρίας, που διαπνέεται από μια συνεχώς αυξανόμενη φιλοπολεμική ρητορική παγκοσμίως. Η φασιστικοποίηση της κοινωνίας βιώνεται ολοένα και περισσότερο σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας. Η υπέρμετρη καταστολή είναι εδραιωμένη πλέον και τυπικά μέσα από τον νέο ποινικό κώδικα. Ακόμα και μια εκπαιδευτική συζήτηση για τον πόλεμο και την ειρήνη ποινικοποιείται. Η γενικευμένη κρατική και καπιταλιστική επίθεση απέναντι στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις εκφράζεται με την ποινικοποίηση λόγου και δράσεων που τολμούν να αμφισβητούν έστω και ελάχιστα την κυρίαρχη αφήγηση. Η συνθήκη αυτή εκδηλώνεται με την περαιτέρω αυστηροποίηση των νόμων και την ευχέρεια επιβολής φυλάκισης ακόμη και για μικρές ποινές και πλημμελήματα.

Πάνω από ένα χρόνο, το Ισραηλινό καθεστώς βομβαρδίζει, βασανίζει και σκοτώνει με κάθε βάρβαρο τρόπο τον λαό της Παλαιστίνης σε συνεργασία με τη Δύση. ΗΠΑ και ΕΕ στοχεύοντας στη διατήρηση και ενίσχυση της επιρροής τους στη Μέση Ανατολή για γεωπολιτικούς και οικονομικούς λόγους, εξοπλίζουν πολεμικά, οικονομικά και τεχνολογικά το Ισραήλ. Ταυτόχρονα, ενισχύουν κοινωνικά και μιντιακά την αφήγηση υπέρ των Ισραηλινών καταπιεστών, διαχέοντας την ισλαμοφοβία και ξεπλένοντας την εν εξελίξει γενοκτονία με κάθε δόλιο μέσο. Όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, η βάναυση επιβολή του Ισραήλ εκδηλώνεται καθημερινά με βομβαρδισμούς, με μέσα υψηλής τεχνολογίας, με βασανισμούς παιδιών, γυναικών και ανδρών, με εποικισμούς γειτονιών και αρπαγή σπιτιών, με την καταστροφή σχολείων και νοσοκομείων. Είμαστε μάρτυρες μιας μεθοδευμένης εξαθλίωσης των Παλαιστινίων με τις αναγκαστικές μετακινήσεις, με τον περιορισμό πρόσβασης σε νερό και φαγητό και με την παρεμπόδιση άφιξης αγαθών πρώτης ανάγκης ως μια κίνηση έμπρακτης στήριξης και αλληλεγγύης.

Η γενοκτονία ενός λαού δεν είναι ένα μάθημα ιστορίας από ένα σκοτεινό παρελθόν γραμμένο σε ένα σχολικό εγχειρίδιο. Δεν είναι μια εικόνα στις ειδήσεις που περνάει μπροστά από τα μάτια μας απαρατήρητη. Ανήκει στο σήμερα και τα παιδιά εκτίθενται καθημερινά σε αυτές τις παραστάσεις. Αποτελεί κοινωνική και πολιτική μας ευθύνη ως εκπαιδευτικοί να εκθέτουμε τα εγκλήματα πολέμου και θανάτου, να εναντιωνόμαστε στην κοινωνική νομιμοποίηση της βαρβαρότητας, να αρνούμαστε τη γραμμή συγκάλυψης της γενοκτονίας και το ξέπλυμα του σιωνισμού από το κράτος και τα αφεντικά. Να αποτρέπουμε τη δημιουργία απαθών θεατών μιας ατελείωτης βιομηχανίας θανάτου, οι οποίοι συνηθίζουν στην υπερπροβολή του και στην ταυτόχρονη αποσιώπηση των εγκλημάτων. Κανένας Ποινικός Κώδικας, καμία διεύθυνση και κανένας κρατικός μηχανισμός δεν θα μας φιμώσει. Θα φωνάζουμε μαζί με τις μαθήτριες και τους μαθητές μας την αλήθεια.

Η συνεχιζόμενη αντίσταση των Παλαιστινίων με κάθε μέσο απέναντι στους καταπιεστές τους, το λιγότερο μας συγκινεί και μας εμπνέει. Τασσόμαστε με τη σωστή πλευρά της ιστορίας και καταδικάζουμε τη γενοκτονία. Στεκόμαστε μαζί και αλληλέγγυα σε όσες και όσους εκπαιδευτικούς βάζουν αναχώματα στην αποσιώπησή της και δε σταματούν να μιλούν για τα παιδιά και τον λαό της Παλαιστίνης.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΔΙΩΚΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

Συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστριών-αντιεξουσιαστών εκπαιδευτικών Ηρακλείου

Άρθρα αναγνωστών μέσω Email

Posted on

Χανιά : Κάλεσμα για πορεία στις 17 Νοέμβρη, ώρα:18:00, στην πλατεία Αγοράς

Το Δίκτυο Αναρχικών/Αντιεξουσιαστριών στηρίζει και καλεί όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια αυτής της πόλης στην πορεία της Κυριακής 17 Νοέμβρη 18:00 ώρα στην πλατεία Αγοράς.

Παραθέτουμε το κάλεσμα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου Κρήτης :

“Κάλεσμα για πορεία στις 17 Νοέμβρη 18:00 ώρα στην πλατεία Αγοράς

Οι ζωές μας μετράνε; Πόσο αξίζουν μπροστά στην ακεραιότητα της εξουσίας; Ή υποταγμένος ή νεκρός. Ναι, έτσι είναι, οι ζωές μας δεν μετράνε. Δεν μετράνε για κανένα εξουσιαστή, κανένα δημοσιογράφο, κανένα μπατσο, κανένα νοικοκυραίο. Όμως μετράνε, μετράνε όταν έχουμε ο ένας την άλλη, όταν δεν ακούμε όσα θέλουν να ακούσουμε, όταν μπορούμε να αναγνωρίσουμε την αλήθεια για τα συντροφιά μας. Δύναμη σε όσα επαναστατούν με τον τρόπο τους κάθε στιγμή. Λευτεριά σε όσα βιώνουν την δυστοπία πίσω απ’ τα κάγκελα. Κανένα μόνο στα χέρια κάθε εξουσίας. Όσο έχουμε ο ένας την άλλη ανασαίνουμε.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΙΟΡΤΗ

ΗΤΑΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ

Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης”

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΟΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΘΑ ΦΛΕΓΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ

Δίκτυο Αναρχικών/Αντιεξουσιαστριών

Η Συνέλευση της Κατειλημμένης Πρυτανείας στηρίζει το κάλεσμα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου Κρήτης και καλεί σε πορεία την Κυριακή 17 Νοεμβρίου στην πλ. Αγοράς στις 18:00 , το κάλεσμα του στεκιού:

“Οι ζωές μας μετράνε; Πόσο αξίζουν μπροστά στην ακεραιότητα της εξουσίας; Ή υποταγμένος ή νεκρός. Ναι, έτσι είναι, οι ζωές μας δεν μετράνε. Δεν μετράνε για κανένα εξουσιαστή, κανένα δημοσιογράφο, κανένα μπατσο, κανένα νοικοκυραίο. Όμως μετράνε, μετράνε όταν έχουμε ο ένας την άλλη, όταν δεν ακούμε όσα θέλουν να ακούσουμε, όταν μπορούμε να αναγνωρίσουμε την αλήθεια για τα συντροφιά μας. Δύναμη σε όσα επαναστατούν με τον τρόπο τους κάθε στιγμή. Λευτεριά σε όσα βιώνουν την δυστοπία πίσω απ’ τα κάγκελα. Κανένα μόνο στα χέρια κάθε εξουσίας. Όσο έχουμε ο ένας την άλλη ανασαίνουμε.
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΙΟΡΤΗ
ΗΤΑΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης”
Σε αυτούς τους δρόμους σε αυτήν την κοινωνία οι εξεγέρσεις γίνονται δεν είναι ούτοπια
Ούτε φασισμός ούτε δημοκρατία κάτω κρατισμός ζήτω η αναρχία

Άρθρα αναγνωστών μέσω Email

Posted on

Ρέθυμνο: Αντικρατική/Αντικαπιταλιστική πορεία | Κυριακή 17 Νοέμβρη στις 18:00, στο Δημαρχείο.

Αντικρατική/Αντικαπιταλιστική πορεία, Κυριακή 17 Νοέμβρη στις 18:00 στο Δημαρχείο.

Προσυγκέντρωση στο στέκι π.ο., Πατριάρχου Γρηγορίου στις 17:00.

Η συνέλευση μας θα στηρίξει το κοινό μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης για την υπεράσπιση του στεκιού.

ΑΠ΄ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ ’73 ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Φέτος, συμπληρώνονται 51 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, μια εξέγερση που αποτέλεσε την κορύφωση του αντιδικτατορικού και αντιιμπεριαλιστικού αγώνα. Ξεκίνησε από τα αιτήματα των φοιτητών της νομικήςστις 21 Φεβρουαρίου 1973 για την διεκδίκηση της ελευθερίας και στην συνέχεια μετουσιώθηκε σε μια πλατιά κοινωνική-λαϊκή εξέγερση. Το καθεστώς χούντας στην ελλάδα σε συνδυασμό με τις παγκόσμιες κοινωνικές αναταραχές (αντιπολεμικόκίνημα στις ΗΠΑ έναντι της στρατιωτικής επέμβασης στο Βιετνάμ και Μάης του ’68 στην Γαλλία) γέννησαν τα αντιμιλιταριστικά, αντινατοϊκά προτάγματα και ενίσχυσαν τα εξεγερτικά χαρακτηριστικά του Πολυτεχνείου. Σημαντικά εργαλεία και μέσα τουαγώνα αποτέλεσαν, η αυτοοργάνωση, η οριζοντιότητα και η αλληλεγγύη.

Η ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος ως έκβαση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, υπονομεύθηκε, με τις ευλογίες της ρεφορμιστικής αριστεράς, απότην εδραίωση της αστικής δημοκρατίας. Το κράτος έκτοτε, έχοντας ως μοναδικό στόχο την συλλογική λήθη, προσέδωσε στο Πολυτεχνείο επετειακό-εορταστικό χαρακτήρα διαστρεβλώνοντας πλήρως τα προτάγματα της εξέγερσης. Και πως αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε το κράτος να επωφεληθεί από την εξέγερση;Πλέκοντας το εγκώμιο του κοινοβουλευτισμού.

Στο σήμερα, βλέποντας τα κεκτημένα του τότε να καταργούνται και τις αντιστάσεις να κάμπτονται, οφείλουμε να αξιοποιήσουμε ως καύσιμο τους αγώνες τουπαρελθόντος για να πυροδοτήσουν τις εξεγέρσεις στο ΤΩΡΑ. Το καπιταλιστικό σύστημα εφευρίσκει νέους τρόπους ελέγχου και καταστολής, εμπνευσμένους απότα προηγούμενα καθεστώτα, εμπλουτισμένους από την τεχνολογική ανάπτυξη της πολεμικής βιομηχανίας και των προπαγανδιστικών μηχανισμών που προάγουν τον μιλιταρισμό. Ένα από τα βασικά κεκτημένα που καθαιρέθηκαν, αφορά στο πανεπιστημιακό άσυλο, η κατάργηση του οποίου εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς του κράτους για αποστείρωση των πανεπιστημίων και αναδιαμόρφωση του χαρακτήρατους, από κέντρα πολιτικής ζύμωσης και αγώνα σε επιχειρηματικά μαγαζάκια του κεφαλαίου. Μαγαζάκια τα οποία εμπίπτουν πλήρως στο καπιταλιστικό σχέδιο για αφομοίωση των ερευνητικών κέντρων από την πολεμική βιομηχανία, που με την συνεργεία των πρυτανικών αρχών εφοπλίζει την γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το ισραηλινό κράτος.

Στα πλαίσια γενίκευσης των πολεμικών συρράξεων παγκοσμίως και της πολεμικής προετοιμασίας εσωτερικά των κρατών, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί,επικεντρώνονται στην οικοδόμηση ενός κοινωνικού φαντασιακού εθνικής ομοιογένειας, απέναντι σε αόρατους εχθρούς. Η αμφισβήτηση του κρατικού αφηγήματος από την κοινωνία δυσχεραίνεται, ενώ οποιαδήποτε παρέκκλιση καταστέλλεται.

Σε αυτή την περίοδο, είναι αναγκαίο να συμπεριλάβουμε και να εμπλουτίσουμε τα προτάγματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στον αγώνα μας και να χτίσουμε τα θεμέλια των αντιστάσεων που θα κάνουν ξανά το κίνημα υπολογίσιμο εσωτερικό εχθρό. Αναγνωρίζοντας τα αναπροσαρμοζόμενα εργαλεία καταστολής του κράτους και αντλώντας εμπειρία από την συλλογική μνήμη, οφείλουμε να ενδυναμώσουμετην ταξική και κοινωνική πάλη για την επαναφορά της επαναστατικής προοπτικής ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό.

Ελευθεριακή Συνέλευση Τερμίτες

πηγή: https://www.facebook.com/people/82/61556133561038/

Κάλεσμα για την

πορεία 17 Νοέμβρη

και πλαισίωση των

δράσεων και του μπλόκ

της Συνέλευσης Υπεράσπισης

Στεκιού Πολιτιστικών Ομάδων.

πηγή: https://www.facebook.com/groups/politistikes.rethymnou/?locale=el_GR

 

17 Νοέμβρη: Από τότε και για πάντα κάτω η εξουσία
[…] μιας κοινωνίας που θα κάνει οίστρο της ζωής
τον φόβο του θανάτου.
Χρόνης Μίσσιος
Η κυρίαρχη αφήγηση αντιμετωπίζει την εξέγερση του Πολυτεχνείου ως μια γιορτή της αστικής δημοκρατίας, ως έναν δρόμο μετάβασης προς τον κοινοβουλευτισμό και τον νεοφιλελευθερισμό, υπονομεύοντας έτσι επανειλημμένα την εξεγερσιακή δυναμική του Πολυτεχνείου. Η προσπάθεια αυτή πηγάζει από τη μεριά της δεξιάς που επιχειρεί διαχρονικά να διαστρεβλώσει τα νοήματα του Πολυτεχνείου, αλλά και από τη μεριά της ρεφορμιστικής αριστεράς, που επιδιώκει την αφομοίωση και την άμβλυνσή τους, για να σφυρηλατηθεί ο μύθος της αιματοβαμμένης αστικής δημοκρατίας που συγκροτεί ιδεολογικά το αφήγημα της μεταπολετευτικής εξουσίας και της εθνικής ενότητας. Οι αφηγήσεις αυτές, που ενώνονται στον άξονα της επιθυμίας για εξουσία, έχουν ως στόχο αφενός τη μείωση του αντικρατικού, αντικαπιταλιστικού και συνολικά αντικαθεστωτικού χαρακτήρα της Εξέγερσης και αφετέρου την αποριζοσπαστικοποίηση και την οπισθοχώρηση των αντιστάσεων των κοινωνικών κινημάτων.
Η καπήλευση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από τον κόσμο της εξουσίας και η αμφισβήτηση της διαρκούς ανταρσίας που πυροδότη σε διαψεύδονται έμπρακτα μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες, τις κινητοποιήσεις, τις συγκρούσεις και τις εξεγέρσεις που μεσολάβησαν αυτούς τους 51 Νοέμβρηδες, κατά τους οποίους το Πολυτεχνείο αποτέλεσε και αποτελεί ζωντανό σημείο αναφοράς. Στην πράξη επίσης καταρρέουν και οι υποσχέσεις της νεοφιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας, που έχει πια απογυμνωθεί από τις πλασματικές προσδοκίες της ευμάρειας, αποκαλύπτοντας για τα καλά τις δομικές αντιφάσεις ενός συστήματος, του οποίου η πρόνοια για τους υπηκόους σταματά τη στιγμή που αυτή έρχεται σε σύγκρουση με τη διαιώνιση της κερδοφορίας και της επικράτησής του. Ο κρατικός μηχανισμός εξαπολύει μια ολομέτωπη και καθολική επίθεση. Στοχεύει σε κάθε πεδίο της ζωής του κοινωνικού σώματος, εποφθαλμιώντας τη συνολική καθυπόταξη των καταπιεσμένων, μέσα από τη θανατοπολιτική που υιοθετεί και την προσπάθεια σάρωσης κάθε εστίας αντίστασης της πιο ριζοσπαστικής μερίδας της κοινωνίας, οδηγώντας στη βαρβαρότητα και τη συνθήκη του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και επιφυλάσσοντας για το κοινωνικό σύνολο μόνο εκμετάλλευση, καταστολή, βία και θάνατο, συνθέτοντας ένα μωσαϊκό απόλυτης υποβάθμισης της αξίας των ζωών μας.
Από τη μία η άμεση βία, η καταστολή και η πολιτική του θανάτου, που εκτελείται μέσω της αναβάθμισης του ρόλου της ΕΛ.ΑΣ. ως εξουσιοδοτημένου δήμιου που σφυροκοπάει όλες τις δομές αντίστασης, παρουσιάζει ως εσωτερικούς εχθρούς τους ανθρώπους που αγωνίζονται, βασανίζει, βιάζει, ακόμη και εκτελεί με την υπογραφή του κράτους. Παράλληλα, η ραγδαία άνοδος που γνωρίζει η συστημική ακροδεξιά σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι μόνο, ως μια ακόμη έκφανση του συστήματος, την καθιστούν τον επόμενο μεγάλο κίνδυνο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Η επικράτηση αυτή διαλύει και τις τελευταίες αυταπάτες ότι οι κρατικοί και δικαστικοί θεσμοί θα μπορούσαν να θέσουν πραγματικούς φραγμούς στα φασιστικά μορφώματα που έχουν διεισδύσει σε σχολεία, σχολές, γήπεδα, χώρους εργασίας και γειτονιές, δηλητηριάζοντάς τα, σπέρνοντας μίσος, φόβο και απανθρωπιά και αναπαράγοντας τις σχέσεις εκμετάλλευσης που το κράτος έχει θέσει. Άλλωστε, διαχρονικά ο φασισμός λειτουργεί ως άλλοθι του κράτους, εφαρμόζοντας την πολιτική του και απαλλάσσοντάς το από τη βρώμικη δουλειά, εξασφαλίζοντας την αλώβητη διαιώνισή του και επιβεβαιώνοντας το αφήγημα για ζωές που αξίζουν ή όχι να βιωθούν. Αυτή είναι τελικά και η αντίληψη που γεννά τις συνθήκες ύπαρξης του πολέμου: Είτε ως απειλή ενός γενικευμένου πολέμου, που πλανάται πάνω απ’ τα κεφάλια των καταπιεσμένων, είτε ως πραγματικότητα, που λαμβάνει χώρα στα περιθώρια αυτού του κόσμου, εξαντλώντας τα όρια της βαρβαρότητας στα συντρίμμια της Γάζαςκαι του Λιβάνου.
Από την άλλη, η εξαθλίωση και η απαξίωση της ζωής των καταπιεσμένων, η ακρίβεια, η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, η κατάρρευση όλων των δημόσιων δομών και του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας, η τουριστικοποίηση και την υπερκοστολόγηση της αξίας του ενοικίου, η οργανωμένη λεηλασία του περιβάλλοντος οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον κοινωνικό κανιβαλισμό, την αποκτήνωση, τα ρατσιστικά πογκρόμ και τις δολοφονίες εις βάρος των μεταναστών, τις δεκάδες γυναικοκτονίες και τα αναρίθμητα περιστατικά έμφυλης βίας. Πρόκειται για περιστατικά που οπλίζονται, εκτρέφονται και τελικά νομιμοποιούνται από το κράτος και το σαθρό σύστημα της πατριαρχίας και των κοινωνικών ανισοτήτων και αποτελούν επιστέγασμα και απόρροια της πολιτικής του. Αυτής της ίδιας πολιτικής που υπερασπίζεται τα συμφέροντά της και τα συμφέροντα του κεφαλαίου είτε προκαλώντας τον πνιγμό μεταναστών και προσφύγων στη θάλασσα, φυλακίζοντάς τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και βασανίζοντάς τους στα σύνορα είτε μέσω της καταστολής, των ξυλοδαρμών, των βασανιστηρίων και του θανάτου που σπέρνουν οι ένστολοι δολοφόνοι της δημοκρατίας.
Μπροστά στην προσπάθεια τρομοκράτησης και καταστολής οποιασδήποτε αντίδρασης πρέπει να αντισταθούμε, χτίζοντας αναχώματα εξέγερσης και αλληλεγγύης. Με το βλέμμα στραμμένο στις εξεγέρσεις του παρελθόντος, αλλά και του μέλλοντος, αγωνιζόμαστε συλλογικά, χτίζουμε τα Πολυτεχνεία της γενιάς μας. Η οργή των καταπιεσμένων δεν καταστέλλεται ούτε φιμώνεται. Για μας, το Πολυτεχνείο αποτελεί πηγαία αντικρατική μορφή εξέγερσης και αφήνει ταυτόχρονα πολιτική παρακαταθήκη για τους μελλοντικούς μας αγώνες.
Απ’τοπολυτεχνείοτου‘73το σύνθημα μας είναι κάτω η εξουσία.
Ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία.
Κουμής,Κανελλοπούλου,Σαμπάνης,Καλτεζάς,Φραγκούλης,ΓρηγορόπουλοςαυτήείναιηΕΛ.ΑΣ.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Δημαρχείο18:00
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Στέκι Πολιτιστικών Ομάδων (Πατρ. Γρηγορίου 54) 17:00
** Πλαισιώνουμε και στηρίζουμε το μπλοκ της υπεράσπισης του στεκιού των Π. Ο., λόγω της απειλής που δέχεται για εκκένωση από τη διοίκηση του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου – αδρε
————————————————————————
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΤΗΝΕΙ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ, ΚΑΙ ΠΟΛΥΒΟΛΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ.
Τα προτάγματα του παρελθόντος παραμένουν και διεκδικούνται μέσα από τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες!
Για όλες τις νεκρές εργάτριες και τους τραυματισμένους εργάτες!
Ενάντια στον πόλεμο της φτώχειας και της καταστολής!
Βγαίνουμε στο δρόμο και ενώνουμε τις φωνές μας σε μία!
Στηρίζουμε και πλαισιώνουμε το μπλοκ των Πολιτιστικών Ομάδων Ρεθύμνου, ενάντια στις μεθοδεύσεις της Πρυτανείας για βίαιη εκδιωξή τους από το Στέκι των Π.Ο.

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Στο Στέκι Πολιτιστικών Ομάδων, Πατριάρχου Γρηγορίου 54, στις 17.00
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Δημαρχείο στις 18.00
ΕΣΕ Ρεθύμνου
Posted on

Χανιά: Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα διωκόμενα συντρόφια της υπόθεσης Αμπελοκήπων και μνήμης του αναρχικού συντρόφου μας Κυριάκου Ξυμητήρη | 16/11 ,ώρα: 12:00 , Σαμπιονάρα-πύλη της άμμου

Σάββατο 16/11 12:00 ΜΜ Σαμπιονάρα, Πύλη της άμμου (κάτω πλευρά Λαικής)
Κάλεσμα σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα διωκόμενα συντρόφια της υπόθεσης Αμπελοκήπων και μνήμης του αναρχικού συντρόφου μας Κυριάκου Ξυμητήρη Στο πλαίσο της Διεθνούς ημέρας και δράσης για τον αναρχικό σύντροφο Κυριάκο Ξυμητήρη.

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Το μεσημέρι της 31ης/10/2024, μετά από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους, σκοτώνεται ο αναρχικός σύντροφός μας Κυριάκος Ξυμητήρης και τραυματίζεται πολλαπλά η αναρχική συντρόφισσα Μαριάννα Μ., η οποία μεταφέρεται στον Ευαγγελισμό, όπου και ξεκινάει ο βασανισμός της. Από την πρώτη στιγμή, η συντρόφισσά μας βρίσκεται σε καθεστώς ομηρίας, φρουρούμενη από κάθε λογής μπάτσους. Όπως σημειώνουν και οι εργαζόμενοι/ες αλληλέγγυοι/ες του νοσοκομείου «ο Ευαγγελισμός», «οι διαχρονικοί αντίπαλοι του κράτους, όπως οι μετανάστριες/ες, οι Ρομά και οι πολιτικοί κρατούμενοι δέχονται ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη». Η πρακτική αυτή του κράτους πέρα από το ότι «δαιμονοποιεί τους αντιπάλους του, μετατοπίζει τη στάση του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού και της κοινωνίας» και κατ’ επέκταση νομιμοποιεί τα βασανιστήρια που πρόκειται να τους ασκηθούν. Αντικείμενο της τιμωρίας των κρατουμένων είναι και η παραμονή τους στο νοσοκομείο για το μικρότερο δυνατό διάστημα και η επιστροφή τους στη φυλακή για να αναρρώσουν. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι μπάτσοι, πριν καν ανακτήσει η Μαριάννα Μ. τις αισθήσεις της, μπήκαν στο δωμάτιο της στη ΜΕΘ, και της πήραν δαχτυλικά αποτυπώματα. Από την πρώτη στιγμή, άσκησαν πιέσεις στην οικογένειά της και τους ιατρούς για να δώσει κατάθεση, πριν ακόμα αναρρώσει, η οποία αποτελεί βασανιστήριο, όπως και τελικά έγινε το Σάββατο 9/11. Αποτέλεσμα αυτού ήταν και η επίσημη προφυλάκισή της.

Πριν σιγήσει ο κρότος της έκρηξης, τα ΜΜΕ (κατά)δικάζουν τα διωκόμενα, ξεκινώντας μια εκστρατεία τρομοκράτησης και παραπληροφόρησης. Οι διαρροές της αντιτρομοκρατικής αναπαράγονται αυτούσιες από τα ΜΜΕ που διαδίδουν σενάρια για την οργάνωση, τους πιθανούς στόχους, την ισχύ της έκρηξης και τα αποτελέσματά της, βαφτίζοντας τους αγωνιστές «τρομοκρατική οργάνωση». Δεν θα μπορούσαν φυσικά να λείπουν δηλώσεις αποβρασμάτων, όπως του Μ. Χρυσοχοϊδη, ο οποίος μιλάει με βεβαιότητα για δολοφονικά χτυπήματα και «θρηνεί» τα εν δυνάμει θύματα, ενώ ο θάνατος του Κυριάκου και ο τραυματισμός της Μαριάννας αποτελούν για τον ίδιο «παράπλευρη απώλεια». Η παραπάνω στρατηγική των ΜΜΕ και των μπάτσων θα οδηγήσει και στην προφυλάκιση των συντρόφων Δήμητρας Ζ. και Δημήτρη Π.,με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς κανένα στοιχείο, παρά μόνο λόγω της προσωπικής τους σχέσης, με τα ίδια να αρνούνται τις κατηγορίες. Πέρα από τις εικασίες που τα ΜΜΕ σερβίρουν σαν τετελεσμένα γεγονότα, λένε και απροκάλυπτα ψέματα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την υποτιθέμενη θέαση του Δημήτρη Π. έξω από το διαμέρισμα ακριβώς μετά την έκρηξη, ενώ ο ίδιος εκείνη τη στιγμή αποδεδειγμένα βρισκόταν στο χώρο εργασίας του. Η καταδίκη των συντρόφων μας επισφραγίζεται από την δημοσιοποίηση των προσωπικών τους στοιχείων και των φωτογραφιών τους.

Οι παραπάνω μεθοδεύσεις δεν στοχεύουν μόνο στην ενοχοποίηση των συντρόφων μας και όλου του αγωνιζόμενου κόσμου, αλλά και στην καλλιέργεια του φόβου, με στόχο την καταστολή της αντίστασης στην κρατική τρομοκρατία. Μάλιστα ο Κ. Μητσοτάκης, προσπαθεί να δικαιολογήσει τη βίαιη καταστολή στο όνομα της «ασφάλειας» και εξαγγέλλει τη διεύρυνσή της σε οποιοδήποτε κομμάτι της κοινωνίας αντιστέκεται, κάνοντας λόγο για «αντιεξουσιαστική κουλτούρα». Με αυτόν τον τρόπο ενθαρρύνει τις γνωστές πρακτικές της εξουσίας: στοχοποιήσεις, παρακολουθήσεις, απαγωγές, φυλακίσεις και βασανιστήρια στα αγωνιζόμενα υποκείμενα.

Τα κράτη, από την αρχή τους, έχοντας νομιμοποιήσει τη βία από την μεριά τους, τρομοκρατούν τους από τα κάτω, προκειμένου να επιβάλλουν την εξουσία τους: από τις κρατικές δολοφονίες από μπάτσους και λιμενικούς, το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών μέχρι τα εργατικά δυστυχήματα, τη διάλυση της δημόσιας υγείας, τις διώξεις μαθητών και φοιτητών, τις εξώσεις και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Τα συντρόφια μας με συνέπεια βρίσκονταν στα κοινωνικά κινήματα, που βάζουν αναχώματα στις ενορχηστρωμένες επιθέσεις του κράτους. Εμείς από τη μεριά μας θα θυμόμαστε για πάντα τον σύντροφο Κυριάκο Ξ. και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί με τα συντρόφια μας Μαριάννα Μ., Δήμητρα Ζ. Και Δημήτρη Π.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΝΑΡΡΩΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ ΜΑΡΙΑΝΝΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΔΙΩΚΟΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΑΣ
ΜΑΡΙΑΝΑ Μ. – ΔΗΜΗΤΡΑ Ζ. – ΔΗΜΗΤΡΗ Π.

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στα διωκόμενα συντρόφια της υπόθεσης
Αμπελοκήπων

πηγή:https://www.facebook.com/photo/?fbid=877408267914365&set=a.389606600027870

Posted on

Χανιά : Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κ.Μανιουδάκη-Η εργοδοτική δολοφονία του Μ.Αφράτη δεν θα ξεχαστεί- Συγκέντρωση 15/11, ώρα 9.00 ,Δικαστήρια Ρεθύμνου | 19/11, στις 9.00 στο Εφετείο Χανίων

Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΦΡΑΤΗ

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ

Καλούμε την Παρασκευή 15/11, ώρα 09:00 έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Ρεθύμνου, ημέρα εκδίκασης του αστικού σκέλους της υπόθεσης και την Τρίτη 19/11, στις 09:00 στο Εφετείο Χανίων, ημέρα εκδίκασης της έφεσης που κατέθεσε ο ιδιοκτήτης της εταιρείας.

Στις 21/05/2020 ο Μανώλης Αφράτης χάνει τη ζωή του εν ώρα εργασίας σε επαρχιακό δρόμο του Ρεθύμνου, οδηγώντας το εταιρικό φορτηγό της εταιρείας «Γαλακτοκομική Αμαρίου ΑΕ» (Cretan Kings Διανομές ΑΕ) του επιχειρηματία Μανουκαράκη, όταν έσπασαν τα φρένα του φορτηγού και ανετράπη.

Η εταιρία από την πρώτη στιγμή και σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές προσπάθησε να συγκαλύψει και να αποκρύψει τις ευθύνες της για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το φορτηγό, το οποίο οδηγούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα ο Μανώλης Αφράτης.

Όπως και στην περίπτωση του Κώστα Μανιουδάκη, όπου τα ΜΜΕ έσπευσαν να καλύψουν την κρατική δολοφονία με την είδηση ενός ξαφνικού θανάτου σε τυχαίο έλεγχο της τροχαίας, έτσι και στην περίπτωση του Μανώλη Αφράτη τα δελτία των ΜΜΕ μιλούσαν για δυστύχημα, για τροχαίο, για την κακιά στιγμή προσπαθώντας σκοπίμως να αποκρύψουν την πραγματικότητα.

Από τη μεριά της, η εισαγγελέας έθεσε αρχικά την υπόθεση στο αρχείο, γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στην εταιρεία να καταστρέψει άμεσα το φορτηγό που οδηγούσε ο Μανώλης Αφράτης και κατ’ επέκταση το πιο σημαντικό τεκμήριο του εγκλήματος. Παρόμοια «σύμπτωση» έχει και η υπόθεση του Κώστα Μανιουδάκη, όπου ο εισαγγελέας στην προσπάθειά του να αρχειοθετήσει την υπόθεση απέρριψε, λίγες μέρες μετά την κρατική δολοφονία, το αίτημα της οικογένειας για παράδοση στις δικαστικές αρχές του οπτικοακουστικού υλικού από το παρακείμενο συνεργείο, με αποτέλεσμα αυτό να διαγραφεί.

Απέναντι σε όλο αυτό το σύστημα που συγκαλύπτει συνεχώς τόσο εργοδοτικές όσο και κρατικές δολοφονίες, η οικογένεια του Μανώλη Αφράτη και ο αλληλέγγυος κόσμος μετά από έναν πολύμηνο αγώνα κατάφερε να οδηγήσει την υπόθεση στα δικαστήρια. Το δικαστήριο καταδίκασε σε πρώτο βαθμό τον ιδιοκτήτη της εταιρείας ως υπεύθυνο για τις συνθήκες στις οποίες βρισκόταν το εταιρικό φορτηγό σε 2 χρόνια φυλάκισης με 3ετή αναστολή.

Ως ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη δηλώνουμε την αλληλεγγύη στον αγώνα που διεξάγει η οικογένεια του Μανώλη Αφράτη για να αποδοθεί δικαιοσύνη.

Καλούμε την Παρασκευή 15/11, ώρα 09:00 έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Ρεθύμνου, ημέρα εκδίκασης του αστικού σκέλους της υπόθεσης και την Τρίτη 19/11, στις 09:00 στο Εφετείο Χανίων, ημέρα εκδίκασης της έφεσης που κατέθεσε ο ιδιοκτήτης της εταιρείας.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΩΛΗ ΑΦΡΑΤΗ

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη
anoixti_kmanioudakis_xania@espiv.net
Πηγή: anoixti4kmanioudakis.noblogs.org