Tag: ΑΝΑΡΧΙΚΉ ΆΜΕΣΗ ΔΡΆΣΗ

Posted on

Ανάληψη Ευθύνης για την εμπρηστική επίθεση στη Ν.Δ. Πεύκης-Λυκόβρυσης – Να κάψουμε ολοσχερώς το κτήνος του Εξευγενισμού

Στις 27/04 τοποθετήσαμε εμπρηστικούς μηχανισμούς στα γραφεία της Ν.Δ. Πεύκης-Λυκόβρυσης καίγοντάς τα ολοσχερώς εξωτερικά και ένα μεγάλο κομμάτι στο εσωτερικό τους, στην ουσία κλείνοντάς τους το μαγαζάκι.

Θεωρούμε το συγκεκριμένο κόμμα υπόλογο για μια σειρά ενεργειών που αποτελούν τον κορμό της ατζέντας του ελληνικού κράτους.

Ανάπλαση-Εξευγενισμός-Εκτοπισμός-Καταστολή

Από την αρχή της θητείας της η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση έδειξε τις προθέσεις της στο ζήτημα της πόλης. Το αθηναϊκό κέντρο διαμορφώνεται συνέχεια σαν μια λουξ βιτρίνα για τον παγκόσμιο και ευρωπαϊκό τουρισμό. Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε και επιταχύνθηκε ήδη από τις χρονιές έξαρσης του covid-19 όταν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ δόθηκαν για την κατασκευή του Μεγάλου Περιπάτου. Ο δημόσιος χώρος καταλαμβάνεται όλο και περισσότερο από εμπορεύματα και καταναλωτές. Τα πανεπιστήμια και οι χώροι που άλλοτε φάνταζαν σημεία συνάντησης των κινημάτων και συλλογικών διαδικασιών πλέον εκκαθαρίζονται, ελέγχονται και χαρτογραφούνται με κάμερες και μπάτσους (ΟΠΠΙ). Χαρακτηριστική άλλωστε είναι και η απόπειρα του κράτους να κάνει μνημείο το πολυτεχνείο Γκίνη σε μία κίνηση εξευγενισμού. Παράλληλα, τα φοιτητικά κινήματα δέχονται ακραία καταστολή με χαρακτηριστικά παραδείγματα την πίεση και σε άλλα πανεπιστήμια όπως το ΑΠΘ, όπως και η περίπτωση των 14 φοιτητών που διώκονται με την ομπρέλα-εργαλείο μαγειρέματος δικογραφιών του DNA. Σε συνέχεια της πίεσης που δέχεται και το αναρχικό κίνημα με αναφορά τους χώρους συνάντησης είναι και η συνεχώμενη καταστολή των καταλήψεων στο κέντρο της Αθήνας αλλά και της Θεσσαλονίκης.

Φυσικά μαζί με όλα τα παραπάνω έρχεται και η ανάπλαση πλατειών, πάρκων και λόφων. Η εγκληματική συνεργασία του κράτους με το κεφάλαιο οδηγεί στην εμφάνιση εργοταξίων και σκόνης στις πλατείες, λαμαρίνες φύλαξης, αποκλεισμό των χώρων εργασιών, παραπάνω φύλαξη με security και μπάτσους και όπως είναι αναμενόμενο: εκτοπισμό των φτωχών, των περιθωριακών, των μεταναστριών. Ακόμα και τα ελάχιστα σημεία που είχαν οι φτωχές, οι από τα κάτω, οι άνθρωποι της τάξης μας να πάρουνε ανάσα, τους αφαιρούνται βίαια. Το σχέδιο αυτό εκτελείται σε όλο το κέντρο από το Γαλάτσι και το Παγκράτι μέχρι τις πλέον μεταναστευτικές γειτονιές, την πλατεία Κυψέλης, την πλατεία Πρωτομαγιάς και σύντομα την πλατεία Εξαρχείων.

Αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη λεηλασία του δημόσιου χώρου είναι ο Δήμος Αθηναίων, η πολιτική ατζέντα της Ν.Δ. και ένα σύνολο από εταιρείες. Κάποιες από αυτές είναι η Unison, η Prodea, η ΕΡΕΤΒΟ ως κατασκευαστική του μετρό, η ίδια η Αττικό Μετρό και η Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ, με την τελευταία να διεκδικεί μερίδιο από τον εξευγενισμό που ετοιμάζει το κράτος και απέναντι στην κατειλημμένη κοινότητα των Προσφυγικών. Και επειδή ακριβώς το κράτος έχει συνέχεια δεν ξεχνάμε ότι αυτόν τον εξευγενισμό τον κοιτάζουν με όρεξη και τα αριστερά αρπακτικά του Σύριζα, όπως και και ένα από τα πιο βρομερά σκουπίδια του, η Δούρου με πρόσφατη επίσκεψή της στο απελευθερωμένο έδαφος των Κατειλημμένων Προσφυγικών. Είναι άλλωστε ιστορική πραγματικότητα η συνέχεια και ο ρόλος του κράτους (αριστερού-δεξιού) ως μηχανισμός εγγύησης των συμφερόντων της αστικής τάξης και επιβολής γενοκτονίας των από τα κάτω.

Μέχρι τώρα αναφερθήκαμε στη βία κράτους-κεφαλαίου απέναντι στην κοινωνική βάση. Έλεγχος, ξεριζωμός πληθυσμών, καταστολή κινημάτων, επίθεση στα συλλογικά σώματα. Παρόλα αυτά ένα ακόμη ζήτημα αποτελεί και η λεηλασία της ίδιας της φυσικής ζωής και του περιβάλλοντος στον αστικό ιστό. Η ανάπλαση οδηγεί σε ρημαγμένους λόφους, εκατοντάδες κομμένα δέντρα προκειμένου να ανοιχτούν δρόμοι ή να τσιμεντωθούν εδάφη, ρύπανση του τοπικού οικοσυστήματος, περιορισμός ακόμα και του ελάχιστου οξυγόνου και καταστροφή κάθε καταφυγίου για τα ζώα της πόλης. Όχι μόνο ο άνθρωπος αλλά και οτιδήποτε μη ανθρώπινο είναι αναλώσιμο προκειμένου να επεκταθεί το εμπόρευμα και το κέρδος. Αυτό που συμβαίνει στο κέντρο της Αθήνας γίνεται σε μια πιο διευρυμένη κλίμακα στο φυσικό τοπίο ολόκληρης της χώρας με την επέλαση του πράσινου καπιταλισμού και την αδηφάγη δόμηση των ΑΠΕ με τις εγγυήσεις της ΝΔ. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι μετά τις μεγάλες πυρκαγιές της Εύβοιας το καλοκαίρι του 2021 γίναν ακόμα περισσότερες μελέτες και προσπάθειες για αδειοδοτήσεις αιολικών σε όλη την περιοχή. Ένα πολύ σοβαρό σημείο αυτής της επέμβασης με τσιμέντα και μπετό είναι ότι χρειάζονται δεκαετίες ολόκληρες για να επανέλθει το άγριο οικοσύστημα στην αρχική του κατάσταση και σε ορισμένες περιστάσεις αυτό δεν συμβαίνει καν. Η ευαίσθητη βιοποικιλότητα πεθαίνει χρόνο με το χρόνο. Ηθικός και πρακτικός αυτουργός των πυρκαγιών στη χώρα κρίνουμε πως είναι η ΝΔ και οι κατασκευαστικές στις οποίες κάνει πλάτες όπως η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ.

Ο εξευγενισμός όπως και η επίθεση στη φύση δεν θα λυθεί με πρόσκαιρους ρυθμιστικούς ή δικαιοματίστικους αγώνες. Είναι μια άγρια διαδικασία που γίνεται με ρυθμούς αστραπής. Άλλωστε και τα παραδείγματα της Ευρώπης με πιο τρανταχτό αυτό του Βερολίνου από τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 μέχρι και σήμερα, δείχνουν ότι αυτό που σχεδιάζεται είναι η επίθεση στην κουλτούρα των γειτονιών και της ριζοσπαστικοποίησης, με μια λογική τα πάντα να χρησιμεύουν ως πεδίο κερδοφορίας για τις αλυσίδες καταστημάτων, τις κατασκευαστικές, τα Real Estate κτλ. Είναι μια παράσταση μετατροπής περιοχών σε κυριλίκι από το κράτος στην οποία μοναδικό ανάχωμα είναι η διάχυση των επιθετικών μας δράσεων: Σαμποτάζ, πυρπολισμοί οχημάτων, εμπρησμοί εταιρειών, γραφείων, βίαιες συγκρουσιακές πορείες, καταλήψεις απελευθερωμένων εδαφών και κτιρίων. Ο εξευγενισμός είναι το νεκροταφείο των φτωχών και της πραγματικής ζωής στην πυκνοκατοικημένη έρημο των πόλεων. Δεν θα σταματήσει ο θάνατος παρά μόνο από την πυρκαγιά που καίει μέσα σε κάθε εξεγερμένη καρδιά και νού. Η κατάλληλη στιγμή για το στραγγάλισμα του εξευγενισμού και όχι μόνο, ήταν, και είναι ΤΩΡΑ, όμως έχουμε καθυστερήσει και εχθρός κινείται στη σκακιέρα του. Όχι άλλες αναβολές και συμβάσεις. Εμπρός λοιπόν για την κινηματική-μετωπική βια και άμεση σύγκρουση, το συντομότερο δυνατόν, το περισσότερο δυνατόν.

Φτώχεια-Ακρίβεια-Πόλεμος-Προπαγάνδα

Την ίδια στιγμή που αυξάνεται η ένταση του πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη, κράτη και ενεργειακά λόμπι οδηγούν πληθυσμούς στην εξαθλίωση. Ο καπιταλισμός οδηγούμενος σε ιστορικά αδιέξοδα σύμφωνα με την φύση και τους κανόνες του, εκτονώνει την κρίση του σε πόλεμο. Ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να επικρατεί ένα διπλωματικό και οικονομικής φύσεως χάος που οδηγεί σε πληθωρισμό και αύξηση των τιμών όλων των βασικών ειδών (ρεύμα, σούπερ μάρκετ, καύσιμα κ.α.). Αυτό φυσικά συνέβαινε και πριν το ξέσπασμα του πολέμου με τα αφεντικά και τους εκπροσώπους τους να αναπαράγουν μια διαρκή κατάσταση σοκ και έκτακτης ανάγκης για τους υπηκόους σε μια αφήγηση αποδοχής των “αναγκαίων μέτρων” και πειθάρχησης. Αυτό το φαινόμενο σε συνδυασμό με την ήδη επιβαρυμένη οικονομική κατάσταση του πληθυσμού, θα οδηγήσουν σε μια άνευ προηγουμένου βίαιη φτωχοποίηση όλο και περισσότερων ανθρώπων τους επόμενους μήνες. Άλλωστε το κόστος ζωής που έχει επιφέρει η ανάπλαση (πχ υψηλά ενοίκια και αύξηση τιμών με airbnb – μεσιτικές) είναι ήδη δυσβάσταχτο για πολλές από εμάς.

Το κράτος μελετά και προετοιμάζεται για να διαχειριστεί αυτή τη συνθήκη. Τα υπέρογκα ποσά του δημόσιου προϋπολογισμού που επενδύονται σε στρατό και μπάτσους έχουν διπλό ρόλο. Αφενός την στρατιωτική συμμετοχή του ελληνικού κράτους και την διαρκή ετοιμότητά του προς την εξωτερική βλέψη και αφετέρου την πρόληψη και φίμωση κάθε εσωτερικού “προβλήματος”, κινήματος και εχθρού. Μπορεί να φαίνεται αδιανόητο ότι δόθηκαν τόσα ποσά για αγορά εξοπλισμού και στρατιωτικές ασκήσεις, ενώ τόσο καιρό δεν έχει γίνει τίποτα για την περιβόητη δημόσια περίθαλψη. Από την πλευρά μας κρίνουμε πως είναι απόλυτα σχετιζόμενες οι κινήσεις του ελληνικού κράτους από την περίοδο του covid19 ως και σήμερα.

Το ελληνικό κράτος στη συγκυρία του πολέμου όχι μόνο προετοιμάστηκε αλλά και έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Χρόνια τώρα και επί κυβέρνησης Σύριζα το ελληνικό κράτος είναι ο τοποτηρητής του ΝΑΤΟ, μαζί με το τουρκικό, στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Τη στιγμή που οι τηλεθεατές φλομώνονται με ένα σωρό επικοινωνιακά παιχνίδια σχετικά με τις παραβιάσεις εναέριων χώρων στο Αιγαίο, τα φασιστικά κράτη Ελλάδας και Τουρκίας κάνουν βρόμικη δουλειά για την τοπική και διεθνή ελίτ. Κάποιες στιγμές του ελληνικού κράτους και του ρόλου του στην περιοχή είναι: Συμφωνία με Αίγυπτο, συμφωνία Πρεσπών (που ενδυναμώνει τον ρόλο της Ελλάδας ως επιτηρητή στα Βαλκάνια), στρατιωτικές ασκήσεις με Ισραήλ, βάσεις ΝΑΤΟ σε Σούδα, Λάρισα, Άραξο κ.α.

Αυτήν την περίοδο ο ρόλος αυτός επιβεβαιώθηκε με τον πόλεμο της Ουκρανίας. Πέρα από το στρατιωτικό πανηγύρι με τα Ραφάλ σε επιδείξεις να πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας, η Ελλάδα ενεπλάκη ενεργά σε έναν άγριο πόλεμο με την αποστολή αεροπλάνων C-130 στην Ουκρανία που μεταφέρανε όπλα και εξοπλισμούς ώστε να συνεχιστεί η σφαγή. Αυτή η σφαγή φυσικά είναι τροφοδοτούμενη από το κράτος της Ρωσίας και τον ρωσικό ιμπεριαλισμό που κονταροχτυπιέται στην περιοχή με τον δυτικό επεκτατισμό. Ενάντια λοιπόν σε κάθε κράτος (ρωσικό, ουκρανικό, σοβιετικό) και κάθε δολοφονική συμμαχία κρατών (ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ευρασιατική), ο ρόλος μας ως εσωτερικός εχθρός του ελληνικού κράτους είναι στους δρόμους, αντιμιλιταριστικός, ώστε να σταματήσουμε την σφαγή των πληθυσμών της τάξης μας και να μην γίνουμε κρέας στα κανόνια κανενός κράτους ή συνασπισμού κρατών. Στο σημείο αυτό διαχωρίζουμε το κομμάτι εκείνο της εργατικής τάξης που μέσα σε αυτή τη συνθήκη είτε σιωπά, είτε κάνει σάπιες επιλογές όπως το να στραφεί σε συντηρητικά και φασιστικά μορφώματα. Είναι όλοι αυτοί που έχουν κάνει πλάτες στην άνοδο του εθνικισμού τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ουκρανία και την Ευρώπη. Βρίσκουμε εχθρικά τα κινήματα που δημιουργούν νεοναζιστικές παραστρατιωτικές γκρούπες (όπως το τάγμα Αζόφ) που στηρίζουν την ανθρωποφαγία και την επέλαση της κυριαρχίας. Πάνω σε αυτά πατάει και ο λόγος της κυρίαρχης αφήγησης της δημοκρατίας που στηρίζει τις λεγόμενες ειρηνευτικές αποστολές ή τις αποστολές “αποναζιστικοποίησης” (ρητορική Ρωσικού κράτους). Οι από τα κάτω που είναι δίπλα μας πραγματικά είναι εκείνες και εκείνοι που αγωνιούν και παίρνουν θέση ουσιαστικής συνειδησιακής ρήξης απέναντι στην καταπίεση και τον ολοκληρωτισμό. Αυτοί συνεισφέρουν ουσιαστικά στον κοινωνικό πόλεμο δίχως να στρέφονται ενάντια στο αναρχικό πρόταγμα της απελευθέρωσης. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συμμετείχε σε εγκλήματα πολέμου με τη στρατιωτική εμπλοκή του ελληνικού κράτους και την κοινωνική γενοκτονία μέσα στο εσωτερικό της χώρας. Να τους σταματήσουμε, να τους ισοπεδώσουμε στο χώμα.

Πέρα και έξω από τα δίπολα που φτιάχνει η κυριαρχία σε αυτόν τον πόλεμο είμαστε ενάντια σε όλα τα κράτη. Σε μια εποχή που το ψέμα κυριαρχεί παντού στις οθόνες τηλεοράσεων, υπολογιστών και κινητών είναι σημαντικό να επαναφέρουμε την συλλογική αυτομόρφωση, αυτοπροστασία και αυτοάμυνα. Οφείλουμε να οχυρώσουμε τις δομές μας και τους ανθρώπους μας διανοητικά και έμπρακτα. Είναι γεγονός ότι στην Δύση ακούμε μία μόνο αφήγηση για τα γεγονότα, τα μέσα ενημέρωσης ελέγχονται όσο ποτέ πριν, ενώ δημοσιογράφοι και χώροι παρακολουθούνται από την ΕΥΠ. Παράλληλα, μεγάλο κομμάτι της αριστεράς και του εγχώριου αντιεξουσιαστικού κινήματος σπεύδει να δει με συμπάθεια τον ρωσικό ιμπεριαλισμό τρεφόμενο από αντι-νατοϊκά συναισθήματα αποκλειστικά. Για μας όποιος παίρνει θέση κράτους και υιοθετεί δίπολα και σε αυτόν τον πόλεμο έχει πεθάνει συνειδησιακά στον βούρκο της αποσύνθεσης του σήμερα.

Σε κάθε ανάλογη στιγμή της Ιστορίας οι ξεκάθαρες στοχεύσεις των κινημάτων σώζαν τις καταστάσεις. Η συνεχόμενη παρουσία στο δρόμο, η οργάνωση και η ενότητα, ο σαφής αντιμιλιταριστικός λόγος, οι επιθέσεις των από τα κάτω, το χτίσιμο δομών και σχέσεων είναι ο μόνος δρόμος για να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να βάλουμε ένα λιθαράκι στην κίνηση για την κοινωνική απελευθέρωση και την επαναστατική πάλη. Όπως άλλωστε έχουμε ξαναπεί στην ανάληψη ευθύνης για τις επιθέσεις στις τράπεζες σε Γαλάτσι και Πεύκη η επιβίωση της εμπρηστικής παράδοσης είναι κάτι που δεν είναι αυτονόητο αλλά βρίσκεται στο δικό μας χέρι ώστε να της δώσουμε ζωή και να διασφαλίσουμε με τη αδιάκοπη επίθεση προς την διάχυση της επαναστατικής βίας. Παραθέτουμε στο σημείο αυτό και το κείμενο που έχει ένα σύνολο από προτάγματα τα οποία θεωρούμε ότι είναι ζωντανά και στο σήμερα: https://athens.indymedia.org/post/1608250/

Σε μια περίοδο που το σύστημα σοκάρει διαρκώς τον απλό κόσμο, τα κινήματα οφείλουμε να τα φροντίσουμε. Από την έμφυλη βία και τη λεηλασία της Γης μέχρι την εναντίωση στον πόλεμο και την αλληλεγγύη στις μετανάστριες να δείξουμε ότι ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός έξω από τις πυρηνικές κεφαλές, τις πυρκαγιές, την εξαθλίωση, την καταστροφή, τον πόνο, το άγχος επιβίωσης μέσα στην καπιταλιστική αποτυχία και την απελπισία. Είναι ο κόσμος των ελεύθερων μυαλών, ο κόσμος της Αναρχίας και της αυτοοργάνωσης. Να κάνουμε στο εδώ και το τώρα πράξη τις επιθυμίες μας συντονιζόμενοι-συντονιζόμενες σε πολλά οριζόντια δίκτυα δομών, κοινοτήτων, οργάνωσης και επιθέσεων που συνομιλούν μεταξύ τους κάτω από μια ενιαία πλατφόρμα περιεχομένων και προταγμάτων. Σε αυτό το πλαίσιο προτείνουμε το επιθετικό σαμποτάζ ενάντια σε εταιρείες και παράγοντες που θρέφουν το κτήνος του εξευγενισμού και της καταστροφής του περιβάλλοντος.

Στο σημείο αυτό επικηρύσσουμε ένα σύνολο από εταιρείες που θεωρούμε εχθρικές και οφείλουμε να τις μετατρέψουμε σε αποκαϊδια.

-PRODEA INVESTMENTS – Χρυσοσπηλιωτίσσης 9, Αθήνα

-ΕΡΕΤΒΟ – Τ. Φιλήμονος 15, Αθήνα

-UNISON FACILITY – Λεωφόρος Συγγρού 194

-ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε. – Λεωφόρος Μεσογείων 191-193

-ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΑΘΗΝΑΣ Α.Ε. – Πυρρή 5, Αθήνα

-ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – ΓΕΚ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ Α.Ε. και Τ.Ε. – Λεωφόρος Μεσογείων 85

-ΑΚΤΩΡ Α.Τ.Ε. – Ερμού 25, Κηφισιά

-ΑΚΤΩΡ Α.Ε.-ΕΡΓΑΣ Α.ΤΕ. – Μπουμπουλίνας 26 & Χατζηγιάννη Μέξης

10, 100, 1000ΑΔΕΣ ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

10, 100, 100ΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΟΡΜΗΤΗΡΙΑ ΑΓΩΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΓΙΑΝΝΗ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ (απεργό πείνας από 23/05) ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ – ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΣΙΝΙΑΛΑ ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

Χιλιάδες Ήλιοι της Νύχτας

Πηγή: athens.indymedia

Posted on

11 Ιουνίου 2022: Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης με τον Marius Mason & όλους/ες τους/τις μακροχρόνια αναρχικούς/ες κρατούμενους/ες

Καθώς ο χρόνος προχωρά και οι εποχές αλλάζουν, πλησιάζουμε και πάλι στην 11η Ιουνίου, τη Διεθνή Ημέρα Αλληλεγγύης με τον Marius Mason και όλους/ες τους/τις μακροχρόνια αναρχικούς/ες κρατούμενους/ες. Άλλος ένας χρόνος πέρασε και πολλοί/ες από τους/τις αγαπημένους/ες μας συντρόφους/ισσες παραμένουν αιχμάλωτοι/ες του κράτους, υποκείμενοι/ες στην καθημερινή υποταγή, την απομόνωση και τη βαρβαρότητά του. Η 11η Ιουνίου είναι η ώρα να σταματήσουμε την ολοένα και πιο γρήγορη βιασύνη της ζωής μας και να θυμηθούμε.

Θυμηθείτε τους φυλακισμένους/ες συντρόφους/ισσες μας. Θυμηθείτε τις δικές μας ιστορίες εξέγερσης. Θυμηθείτε τη φλόγα του αναρχισμού, που άλλοτε τρεμοπαίζει και άλλοτε φλέγεται.

ΕΊΜΑΣΤΕ ΌΛΟΙ ΕΝ ΔΥΝΆΜΕΙ ΦΥΛΑΚΙΣΜΈΝΟΙ/ΕΣ

Με την 11η Ιουνίου, επιθυμούμε να εμβαθύνουμε σε μια κριτική της φυλακής που αμφισβητεί τη διάκριση μεταξύ φυλακισμένου/ης και υποστηρικτή/τριας. Για εμάς, αυτές οι διαφορές είναι υπό όρους: εμείς, ως αναρχικοί/ες, βλέπουμε τους εαυτούς μας ως εν δυνάμει κρατούμενους/ες. Κάποιοι/ες από εμάς υπήρξαν, κάποιοι/ες από εμάς θα γίνουν. Αυτή είναι η βάση της αλληλεγγύης μας – μια αναγνώριση του εαυτού μας στη δυσχερή θέση των φυλακισμένων.

Η συνέχεια του/της φυλακισμένου/νης και του/της υποστηρικτή/τριας μπορεί να θεωρηθεί ισχνή μόνο αν κοιτάξει κανείς τα παραδείγματα φυλακισμένων και πρώην φυλακισμένων συντρόφων: Η δραστηριότητα του Marius Mason με τον Αναρχικό Μαύρο Σταυρό, η απελευθέρωση ενός αναρχικού κρατούμενου από τον Bill Dunne, η απόπειρα διάσωσης αναρχικών κρατουμένων με ελικόπτερο από την Πόλα Ρούπα, οι ενέργειες του Claudio Lavazza για την απελευθέρωση κρατουμένων. Οι συνδέσεις βαθαίνουν όταν αναλογιστεί κανείς ότι πολυάριθμοι αναρχικοί/ες κρατούμενοι/ες είναι φυλακισμένοι/ες για επιθέσεις σε φυλακές, δικαστικούς και αστυνομικούς θεσμούς- και ότι άλλοι/ες μας συνδέουν με εξεγέρσεις κρατουμένων από την Καλιφόρνια και την Αλαμπάμα μέχρι την Ελλάδα και την Ιταλία.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΗΜΑΊΝΕΙ…

Πάντα λέγαμε ότι “αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση”, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα συνθήματα δεν μας προσφέρουν μια διέξοδο στους αγώνες μας. Αν η “επίθεση” περιοριστεί σε ένα περιοριστικό σύνολο δραστηριοτήτων, αποκόπτουμε τους εαυτούς μας από ένα πιο επεκτατικό όραμα του αναρχικού αγώνα. Αν κινηθούμε πέρα από την απλή επανάληψη φετιχοποιημένων δράσεων, ποιες δυνατότητες ανοίγονται μπροστά μας; Αλληλεγγύη σημαίνει επίθεση, ναι, αλλά τι άλλο σημαίνει;

Σε αυτό το πνεύμα, θα θέλαμε να σας προτείνουμε: αντί να κάνετε αυτό που κάνετε πάντα για την 11η Ιουνίου, δοκιμάστε κάτι καινούργιο. Αν συνήθως εστιάζετε στην προσφορά υλικής βοήθειας στους κρατούμενους, αναλάβετε δράση ενάντια σε κάποιο πλοκάμι του σωφρονιστικού συστήματος στην πόλη σας. Αν συνήθως είστε έξω τη νύχτα και επιτίθεστε, δοκιμάστε να κάνετε κάτι για να υποστηρίξετε άμεσα έναν/μια αναρχικό/ή κρατούμενο/η. Το θέμα δεν είναι να εμπεδώσουμε περαιτέρω την ψευδή διχοτόμηση μεταξύ άμεσης δράσης και φροντίδας, αλλά να αμφισβητήσουμε τους οστεοποιημένους ρόλους μας. Δοκιμάζοντας νέα πράγματα, ίσως καταφέρουμε να αναγνωρίσουμε ότι τα τείχη που χωρίζουν τον αφοσιωμένο/η υποστηρικτή/τρια και τον/την αφοσιωμένο/η σαμποτέρ ήταν πάντα απατηλά, ότι η φαντασία μας είναι πιο εκτεταμένη απ’ ό,τι νομίζαμε και ότι ατομικά και συλλογικά είμαστε ικανοί για περισσότερα απ’ όσα αναγνωρίζουμε στους εαυτούς μας.

Κεντρικό ρόλο στο όραμά μας για αλληλεγγύη παίζει η διατήρηση των γραμμών που μας συνδέουν με τους/τις συντρόφους/ισσες μας πίσω από τα κάγκελα. Θα πρέπει να διατηρήσουμε ζωντανά τα σχέδια, τους αγώνες και τα κινήματα στα οποία έχουν θυσιάσει τόσα πολλά από τον εαυτό τους. Οι δεσμοί μας με τους/τις αναρχικούς/ες φυλακισμένους/ες ξεκινούν από ένα κοινό σημείο – ότι μοιραζόμαστε την επιθυμία να μεταμορφώσουμε άμεσα τον κόσμο προς μια απελευθερωτική και ισότιμη κατεύθυνση. Έτσι, η αλληλεγγύη μας θα πρέπει να έχει τις ρίζες της στο να φέρνουμε τους/τις φυλακισμένους/ες στα προγράμματά μας και να επενδύουμε στα δικά τους/τις. Θέλουμε οι αποφυλακισμένοι/ες αναρχικοί/ες να βγουν σε έναν κόσμο ζωντανής συζήτησης, συνεργασίας και δράσης- και θέλουμε να το προωθήσουμε αυτό όσο το δυνατόν περισσότερο και πίσω από τους τοίχους της φυλακής. Αυτό μπορεί να είναι τόσο απλό όσο η αποστολή ειδήσεων για τοπικούς αγώνες σε έναν κρατούμενο ή η εκτύπωση δηλώσεων κρατουμένων για να τις μοιραστούν σε εκδηλώσεις. Όπως σε κάθε πτυχή της αλληλεγγύης, περιοριζόμαστε μόνο από τη φαντασία και τη δέσμευσή μας.

Ενώ θα πρέπει να υποστηρίζουμε τους αγώνες των φυλακών, όταν γίνονται, θα πρέπει να προσέχουμε να μην φορτώνουμε το βάρος του αγώνα ενάντια στο σωφρονιστικό σύστημα μόνο στους/στις κρατούμενους/ες. Όσοι βρίσκονται στη φυλακή – όντας σε συνθήκες ακραίου ελέγχου, επιτήρησης και περιορισμού – είναι από πολλές απόψεις οι λιγότερο ικανοί να δώσουν ενεργά νικηφόρες μάχες ενάντια στα σωφρονιστικά ιδρύματα. Όσοι από εμάς ζούμε σε σχετική ελευθερία έχουμε ευκαιρίες να σκεφτούμε στρατηγικά για το ποιες δράσεις και τόποι αγώνα θα είχαν τον πιο θετικό αντίκτυπο στις ζωές των ανθρώπων στη φυλακή και θα έκαναν το μεγαλύτερο έργο για την αποδόμηση του σωφρονιστικού συστήματος. Καθώς η φυλακή συνδέεται αναπόφευκτα με πολυάριθμους εταιρικούς και κρατικούς θεσμούς, οι εχθροί βρίσκονται παντού: πού μπορούμε να νικήσουμε;

Η υποστήριξη των κρατουμένων είναι επίσης ένας τρόπος σύγκλισης διαφορετικών αγώνων, όπως μας έχουν διδάξει οι τελευταίες δεκαετίες. Από τον Μαύρο Απελευθερωτικό Στρατό μέχρι το Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης, από τους Αντιστασιακούς του Μεγάλου Δικαστηρίου μέχρι τους κατηγορούμενους κατά της εξέγερσης της αστυνομίας και τους προστάτες της γης και του νερού, όλοι οι αγώνες για την απελευθέρωση θα οδηγήσουν αναγκαστικά στην κρατική καταστολή και τη φυλάκιση. Δημιουργώντας υποδομές υποστήριξης και κουλτούρα, κάνοντας τη φυλακή μια λιγότερο πλήρη απομόνωση και απομάκρυνση, ενισχύουμε κάθε πτυχή της αμφισβήτησης αυτής της κοινωνίας. Επίσης, βρίσκουμε ο ένας τον άλλον, μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον, εμπλουτίζουμε ο ένας τον άλλον.

ΕΝΗΜΕΡΏΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΜΈΝΩΝ

Ο Marius Mason εξασφάλισε την πολυπόθητη μεταφορά του σε ανδρική φυλακή, πιθανότατα όντας ο πρώτος τρανς άνδρας που επιτυγχάνει μια τέτοια μεταφορά στο ομοσπονδιακό σύστημα φυλακών.

Οι διαχειριστές των ιταλικών φυλακών άρχισαν να λογοκρίνουν την αλληλογραφία του Alfredo Cospito τον Οκτώβριο. Οι αρχές του απήγγειλαν κατηγορίες για υποκίνηση σε διάπραξη εγκλημάτων, επικαλούμενες τα γραπτά του στην αναρχική εφημερίδα Vetriolo. Η καταστολή αυτή αποτελεί μέρος της επιχείρησης Sibilla, όπου η ιταλική αστυνομία έχει πραγματοποιήσει επιδρομές σε πολυάριθμους αναρχικούς χώρους και έχει κλείσει ιστότοπους γύρω από τη Vetriolo για να αποτρέψει τη δημοσίευση και τη διάδοση των ανατρεπτικών ιδεών της.

Ο Claudio Lavazza δέχθηκε ένα χτύπημα πέντε ετών στην εικοσιπενταετή ποινή του. Η νομική υποστήριξή του προσπαθεί να εξασφαλίσει νωρίτερη ημερομηνία αποφυλάκισης με αναστολή.

Ο Eric King πήγε στο ομοσπονδιακό δικαστήριο για κατηγορίες που σχετίζονται με μια κατάσταση κατά την οποία δέχτηκε επίθεση και βασανιστήρια από το προσωπικό της φυλακής το 2018. Οι ένορκοι τον έκριναν αθώο και η νομική του ομάδα καταθέτει τώρα αγωγή κατά της διοίκησης της φυλακής. Από τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο Eric βρίσκεται στη διαδικασία μεταφοράς του και συνεχίζει να αποτελεί στόχο ενός εκδικητικού συστήματος φυλακών.

Ο Michael Kimble δέχθηκε επίθεση από σωφρονιστικό υπάλληλο τον Ιούνιο και στη συνέχεια εστάλη στην απομόνωση πριν μεταφερθεί. Του αρνήθηκαν και πάλι την αναστολή, με τους λόγους που δηλώθηκαν να είναι πειθαρχικές κλήσεις για άρνηση εργασίας και διαπληκτισμό με σωφρονιστικό υπάλληλο.

Ο Sean Swain δεν έλαβε επίσης αναστολή, κάτι που ο ίδιος υποστηρίζει ότι αποτελεί αντίποινα από το προσωπικό της φυλακής για τα σχόλια που έκανε και τις αστικές αγωγές που έχει καταθέσει εναντίον τους. Έκτοτε μεταφέρθηκε από τη Βιρτζίνια πίσω στο OSP Youngstown στο Οχάιο. Οι υποστηρικτές του υποψιάζονται ότι σύντομα θα μεταφερθεί ξανά.

Όλο και περισσότεροι/ες κατηγορούμενοι/ες από την εξέγερση του 2020 καταδικάζονται, ορισμένοι έχουν αφεθεί ελεύθεροι και άλλοι συνεχίζουν να εκτίουν τις ποινές τους. Κάποιοι εξακολουθούν να βρίσκονται σε προδικασία και αντιμετωπίζουν μακροχρόνιες ποινές. Οι επιπτώσεις αυτής της καταστολής θα είναι ακόμη αισθητές για πολλά χρόνια. Είθε η ποιότητα της υποστήριξής μας προς αυτούς τους κατηγορούμενους να μας κάνει πιο δυνατούς από ό,τι ήμασταν πριν.

Στη Χιλή, ο αναρχικός Joaquín García μεταφέρθηκε μαζί με πολλούς ανατρεπτικούς κρατούμενους στη φυλακή υψίστης ασφαλείας Rancagua τον περασμένο Ιούνιο. Τον Οκτώβριο, μαζί με άλλους 20 κρατούμενους δέχθηκε επίθεση από περίπου 50 φρουρούς, μετά την οποία τέθηκε σε απομόνωση για 24 ώρες. Είχε προηγηθεί η δήλωση αλληλεγγύης τους προς τον Pablo “Oso” Bahamondes Ortiz, ο οποίος αντιμετώπιζε κατηγορίες για όπλα και εκρηκτικά και στη συνέχεια καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξη. Ο Francisco Solar, ένας άλλος αναρχικός που ήταν έγκλειστος στο Rancagua, εισήχθη στο νοσοκομείο το περασμένο φθινόπωρο λόγω της εξέλιξης του μη διαγνωσμένου διαβήτη. Ο ίδιος και η Mónica Cabellero κατηγορήθηκαν για πολλαπλές βομβιστικές επιθέσεις, αφού το DNA του λήφθηκε κρυφά κατά τη διάρκεια μιας σύλληψης για γκράφιτι, και βρίσκονται σε προληπτική κράτηση από τον Ιούλιο του 2020. Τον Δεκέμβριο του 2021 ανέλαβε την ευθύνη για βομβιστικές επιθέσεις σε δομές της αστυνομίας, σε ένδειξη αλληλεγγύης στις εξεγέρσεις που ξεκίνησαν το 2019 και σε όσους έπαθαν κακό και δολοφονήθηκαν από την αστυνομία, επειδή “κανείς και τίποτα δεν ξεχνιέται”. Λίγες μέρες αργότερα, η Mónica βρέθηκε σε καυγά με έναν άλλο κρατούμενο, τον οποίο η οικογένειά της χαρακτήρισε προβοκάτσια που στήθηκε από τη φυλακή. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν υπάρχουν ακόμη πληροφορίες σχετικά με την καταδίκη ή την ημερομηνία αποφυλάκισης των δύο αυτών αναρχικών.

Οι Siarhei Ramanau, Ihar Alinevich, Dzmitry Rezanovich και Dzmitry Dubousky καταδικάστηκαν στις αρχές του έτους σε 18-20 χρόνια έκαστος για άμεσες ενέργειες κατά στόχων της κυβέρνησης της Λευκορωσίας μετά από προκαταρκτική φυλάκιση από το 2019. Μετά την καταδίκη αποκαλύφθηκε ότι βασανίστηκαν από τους φρουρούς, με αποτέλεσμα να ομολογήσουν. Καθώς ο αναρχισμός έχει ποινικοποιηθεί υπό τη συνεχιζόμενη δικτατορία, τουλάχιστον δύο άλλες ομάδες αντιμετωπίζουν αρκετά χρόνια η καθεμία για τη διαφωνία τους.

Οι ρωσικές αρχές καταδίκασαν τον έφηβο αναρχικό Nikita Uvarov σε πέντε χρόνια για συνωμοσία με σκοπό την ανατίναξη της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας στο Minecraft (ναι, το βιντεοπαιχνίδι) και την κατασκευή μικρών πυροτεχνημάτων. Δύο από τους συνομηλίκους του έλαβαν ποινές με αναστολή για τα φερόμενα εγκλήματά τους σε ηλικία 14 ετών. Το ABC της Μόσχας ανέφερε ότι η καταστολή έχει αυξηθεί (αν και δεν υπάρχουν νέες διαδικασίες κατά αναρχικών και αντιφασιστών εκεί) και έχουν αρχίσει να αναπροσανατολίζουν τους πόρους προς ανθρωπιστικές προσπάθειες, καθώς η Ρωσία συνεχίζει τη δολοφονική εισβολή της στην Ουκρανία.

Ο Αναρχικός Μαύρος Σταυρός της Δρέσδης, επίσης, έχει αναπροσανατολιστεί προς την παροχή υποστήριξης σε όσους πολεμούν στην Ουκρανία και διαφεύγουν από αυτήν. Αυτός ο επαναπροσδιορισμός της υποστήριξής τους σημαίνει ότι βοηθούν στη χρηματοδότηση δυνάμεων αλληλεγγύης όπως το “Μαύρο Αρχηγείο” που έχουν συγκεντρώσει εθελοντές για να αντιταχθούν στις ρωσικές δυνάμεις και επίσης προσπαθούν να διαμορφώσουν αυτόνομο χώρο σε αντίθεση με το ίδιο το ουκρανικό κράτος. Κάτω από τη σημαία της μαύρης σημαίας, οι βαλκάνιοι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές ενώνονται ενάντια στις αντιλήψεις των εθνικών κρατών για τον πόλεμο και την ειρήνη. Αξίζει να σημειωθεί ότι τμήματα του Αναρχικού Μαύρου Σταυρού ιδρύθηκαν στην Ουκρανία το 1918 ως συμπλήρωμα του Μαύρου Στρατού που πολεμούσε τόσο τις σοβιετικές όσο και τις τσαρικές δυνάμεις που εισέβαλαν από τη Ρωσία.

Στην Αγγλία, ο Toby Shone καταδικάστηκε σε σχεδόν τέσσερα χρόνια με κατηγορίες για ναρκωτικά που σχετίζονται με ψυχεδελικά που είχε στην κατοχή του (κατά τη διάρκεια συντονισμένων επιδρομών σε συλλογικά αναρχικά σπίτια), αφού οι κατηγορίες για τρομοκρατία απέτυχαν να κολλήσουν, σχετικά με την υποτιθέμενη λειτουργία της ιστοσελίδας αντιπληροφόρησης 325. Παρά την αποτυχία της κυβέρνησης να αποδώσει τη συμμετοχή του στη συλλογικότητα 325, την Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία/Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο, το Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης και των Ζώων και τη συμμετοχή του σε σχετικούς εμπρησμούς και συγγράμματα, πρέπει ακόμα να πολεμήσει μια διαταγή πρόληψης του σοβαρού οργανωμένου εγκλήματος που θα τον υπέβαλε σε αυστηρά επιτηρούμενο πενταετή κατ’ οίκον περιορισμό, εκφράζοντας την εξέλιξη της φυλάκισης από έναν όλο και πιο ψηφιοποιημένο κρατικό μηχανισμό.

ΕΜΠΡΟΣ

Η επέκταση της κατ’ οίκον κράτησης και παρακολούθησης δεν είναι καινούργια, αλλά εξακολουθεί να αυξάνεται, καθώς η κοινωνία των φυλακών εισβάλλει περαιτέρω στην καθημερινότητα μέσω της τεχνολογικής προόδου. Ο πόλεμος, επίσης, γίνεται όλο και πιο ψηφιακός, από τις επιδρομές με μη επανδρωμένα αεροσκάφη μέχρι το χάκινγκ, ενώ οι δολοφονίες που εγκρίνονται από την κυβέρνηση συνεχίζονται σε όλη τους την οριστικότητα. Μπορεί να μας λείπουν λεπτομέρειες σχετικά με τους αναρχικούς που χτυπήθηκαν ή φυλακίστηκαν στην προσπάθειά τους για ελευθερία στους συνεχιζόμενους αγώνες στο Σουδάν, το Αφγανιστάν και τη Συρία – παρόλα αυτά κινούν και αυτές τις σκέψεις και τις πράξεις μας. Καθώς το κράτος επιμένει σε όλη την τιμωρητική του απώλεια, σκοτώνοντας και φυλακίζοντας, και εμείς βρίσκουμε κοινό έδαφος με εκείνους που αγωνίζονται σε μια προσπάθεια να αυξήσουμε τη δύναμή μας και να αποσταθεροποιήσουμε εκείνους που προσπαθούν να μας ελέγξουν – κουβαλώντας μαζί μας τους πεσόντες και φυλακισμένους στις σχέσεις μας μαζί τους και μέσα από μια επίμονη σύγκρουση με το υπαρκτό.

Για ιδέες σχετικά με πιθανές δραστηριότητες, ανατρέξτε στο ιστολόγιό μας για χρόνια αρχειοθετημένων αναφορών. Όσοι αναζητούν υλικό για να εκτυπώσουν και να μοιραστούν μπορούν να το βρουν στη σελίδα Πόροι. Και, το πιο σημαντικό: ένας κατάλογος αναρχικών κρατουμένων για να απευθυνθείτε σε αυτούς.

Περιμένουμε με ανυπομονησία τις εκδηλώσεις, τις δράσεις, τις δηλώσεις και άλλες συνεισφορές στη φετινή 11η Ιουνίου.

Για την αναρχία!

Πηγή: https://darknights.noblogs.org/post/2022/05/21/june-11-2022-international-day-of-solidarity-with-marius-mason-all-long-term-anarchist-prisoners/

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ

Posted on

Χιλή: 13 χρόνια μετά την πτώση στη μάχη του συντρόφου Mauricio Morales.

Στις 22 Μαΐου 2009 ο αναρχικός σύντροφος Mauricio Morales πεθαίνει μετά την τυχαία πυροδότηση του εκρηκτικού μηχανισμού που μετέφερε στη Σχολή Χωροφυλακής. Ένας σύντροφος διέφυγε και η αστυνομία εξαπέλυσε κατασταλτικό κυνήγι εναντίον του κύκλου του, επιδιώκοντας να βάλει τέλος στις σχεδόν εκατό εκρηκτικές επιθέσεις που διαπράττουν αντιεξουσιαστικές ομάδες.
Η ανάμνηση και η μνήμη του Mauri ενώνεται με εκείνη των υπόλοιπων αναρχικών που σκοτώθηκαν στον αγώνα και την αντιπαράθεση με το κράτος, με αυτόν τον τρόπο κάθε χρόνο ο Μάης μετατρέπεται σε νέα ερεθίσματα για την όξυνση της αντιπαράθεσης με την εξουσία και την ενδυνάμωση της κοινότητας της άρνησης.

Ένας άλλος Μάιος, μια άλλη 22η, πάλι οι αναμνήσεις, πάλι η μνήμη σε επίθεση… είναι ήδη αδύνατο να φυλακιστεί η μνήμη του σε όσους τον γνώριζαν ή ήταν κοντά του, η μνήμη του έχει τις μορφές και τα συνθήματα εκείνων που τον φέρνουν στο παρόν σε κάθε συνωμοσία, χωρίς ηγέτες ή εκπροσώπους, δεν υπάρχουν επίσημες φωνές. Η εξεγερσιακή μνήμη μπορεί απλά να βρίσκεται παντού.

Η 22α Μαΐου είναι η στιγμή να μιλήσουμε για μια επιθετική αλληλεγγύη κατά των φυλακών, είναι μια από τις ευκαιρίες όπου βλέπουμε την υλοποίηση του κοινωνικού πολέμου, όπου καταστρέφουμε τις καρικατούρες που περικλείουν τους συντρόφους μόνο σε κάποιες πράξεις, όπου δοκιμάζουμε τους εαυτούς μας στις αξιώσεις να δώσουμε έναν εικονοκλαστικό χαρακτήρα στη μνήμη καταστρέφοντας κάθε πιθανό βωμό.

Με αιώνια αγάπη για τον Mauri, αιώνιο μίσος για τους εχθρούς της ελευθερίας: Ας διαδώσουμε την αναπόσπαστη μνήμη στη μάχη!

Επιθετική αλληλεγγύη για τους αιχμαλώτους του κοινωνικού πολέμου!

Μαύρη μνήμη για τον αναρχικό της πράξης Mauricio Morales!

Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: ΔΟ ΕΗΦ

Posted on

Διεθνές περιοδικό του κοινωνικού πολέμου – ‘Ο πόλεμος είναι το υπέρτατο δράμα μιας πλήρως μηχανοποιημένης κοινωνίας’, Dark Nights #51 (Αγγλικά)

Διεθνές περιοδικό του κοινωνικού πολέμου κατά του μιλιταρισμού, κατά των εθνικιστικών και ιμπεριαλιστικών πολέμων, υπέρ της εξέγερσης, της επανάστασης και του διεθνισμού.

Άλλη μια διευρυμένη έκδοση 16 σελίδων με άρθρα σχετικά με τη συνεχιζόμενη πείνα για πόλεμο από τα έθνη, τον καπιταλισμό και τον πολιτισμό. Άρθρα από Ιταλούς συντρόφους, για έναν πολύ αναγκαίο αντιμιλιταρισμό και κάλεσμα για τη διεθνή ως απάντηση στον πόλεμο που πολεμάμε όλη μας τη ζωή κάτω από το υπαρκτό. Άμεσες δράσεις και ανακοινώσεις αντιμιλιταριστικού χαρακτήρα και παραδείγματα προηγούμενων επιθέσεων, συμπεριλαμβανομένων των πυρήνων άμεσης δράσης, επιθέσεις από τη Γερμανία και από το Ηνωμένο Βασίλειο εναντίον στρατιωτικών στόχων.

Εκτυπώστε το, μοιράστε το, αφήστε το σε ένα τυχαίο μέρος!

“Σαμποτάρουμε τον πόλεμο, πυροδοτώντας τη Διεθνή!”

1.‘War is the supreme drama of a completely mechanized society’
2.‘We sabotage the war, Triggering the International’ – Beztomivny
3.‘We do not enlist’ – Anarchists from Spoleto
4.‘Anti – Militarism & Social Insurrection’ – Wolfi Landstreicher
5.‘Another war is possible’ – Responsibility Claim for arson & incendiary attacks by Cells of Anti-Militarist Action
6.‘Heretics’ – Gabriel Pomba da Silva

ΔΊΚΤΥΟ ΚΑΤΆ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΏΝ ΔΙΚΑΙΩΜΆΤΩΝ

Κατεβάστε, αντιγράψτε και διανείμετε! DIY!

Link: Dark Nights #51 ‘War is the supreme drama of a completely mechanized society’
Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: ΔΟ ΕΗΦ

Posted on

Σταμάτα να διαμαρτύρεσαι και γίνε επαναστάτης/τρια: Πώς να γίνεις μέλος της FAI

Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες γέρνουν όλο και πιο κοντά στην πλήρη κατάρρευση και ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος διαφαίνεται στον ορίζοντα, ένα ερώτημα καίει με αυξανόμενη ένταση στα μυαλά των Αναρχικών παντού : τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω να καταστραφούν τα πράγματα;

Από την εποχή της ακμής των αρχών του 1900, ο ηθικός και κοινωνικός ιστός της βίαιης Αμερικής δεν έχει βρεθεί τόσο κοντά στο σημείο καμπής, τα μυαλά ενός ολόκληρου πληθυσμού τόσο κοντά στο να βράσουν. Ζούμε σε μια μοναδική εποχή, σε μια μεταβατική θέση – οι Ριζοσπάστες κάθε είδους εγκαταλείπουν γρήγορα τις προ πολλού νεκρές τακτικές της Αριστεράς Διαμαρτυρίας υπέρ της μαχητικής δραστηριότητας, φτάνοντας στο σημείο να σχηματίζουν ένοπλες ομάδες. Το κράτος όχι μόνο το γνωρίζει αυτό, αλλά και το περιμένει, κάτι που λέει αρκετά τρομερό για το τι μας περιμένει, λαμβάνοντας υπόψη τη μαζική συγκέντρωση στρατιωτικών μονάδων για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τα πράγματα είναι άσχημα, πραγματικά άσχημα, και οι άνθρωποι παντού αισθάνονται την ανάγκη να κάνουν κάτι. Το γεγονός είναι ότι η βία ΔΟΥΛΕΥΕΙ και οι άνθρωποι αρχίζουν να το συνειδητοποιούν αυτό.

Ο ριζοσπαστισμός έχει εδώ και καιρό χτυπηθεί από τις ηλίθιες πεποιθήσεις που διαιωνίζονται από το Δημοκρατικό Κόμμα. Με την προδοσία του Μπέρνι οι άνθρωποι αρχίζουν να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις. Υπάρχει μια φαγούρα στο χέρι των απανταχού Αριστερών, ένα βαρύ σπυρί που ζητάει να σπάσει. Γίνεται λόγος για «πραγματική επανάσταση» και για το τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Είναι ένα ερώτημα του οποίου η ώρα έχει έρθει. Η θρησκευτική πίστη στη μη βία, που μας έχουν χώσει παθητικο-επιθετικά στο λαιμό μας, δηλώνει ότι ένα άτομο πρέπει να επιτρέψει σε μια οντότητα με την οποία βρίσκεται σε αντιπαράθεση να δει το κακό στους δικούς του/της τρόπους και να αλλάξει οικειοθελώς, επειδή απ’ ό, τι φαίνεται οι άνθρωποι αλλάζουν τα συστήματα πεποιθήσεων όπως τα υγρά ατμού. Αυτό, ως δια μαγείας, θα εξαπλωθεί με κάποιο τρόπο σε όλη την κοινωνία και θα δημιουργήσει μόνιμη αλλαγή. Φυσικά όλα αυτά είναι ψέματα. Αυτή η ανόητη αντίληψη εμπιστεύεται εξαιρετικά την ανθρώπινη συνείδηση και υποθέτει ότι οι άνθρωποι αποφασίζουν ορθολογικά για την πορεία των πράξεών τους και έχει αποδείξει ότι είναι χρεοκοπημένη. Αν το δόγμα της «συνειδητής επιλογής» ήταν αληθινό, ολόκληρος ο τομέας της διαφήμισης δεν θα υπήρχε. Αν ένα άτομο είχε εξαρχής λειτουργική συνείδηση, θα συμμετείχε πράγματι σε δραστηριότητες που απειλούν και καταστρέφουν διάφορες μορφές ζωής σε αυτόν τον πλανήτη, θα υποστήριζε ένα κράτος που εξάγει πόλεμο και θάνατο σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο; Ολόκληρο το σύστημα εξαρτάται από τους ανθρώπους που ΔΕΝ ενεργούν ορθολογικά και δεν αναλογίζονται ηθικά τις ίδιες αυτές πράξεις. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες κοιμούνται σαν μωρά.

Άλλες παρατάξεις, κυρίως στην Αριστερά, θέλουν να περιμένουμε κάποια Μεγάλη Επανάσταση, αποδεχόμενοι τη ζωή μας ως εργαλεία σε κάποιο διαλεκτικό έργο, αναγκασμένοι να δεχόμαστε σιωπηλά το ένα χτύπημα μετά το άλλο μέχρι να επιτευχθεί αρκετή κρίσιμη μάζα μέχρι….ναι, βασικά κανείς δεν φαίνεται να ξέρει. Ο Σερφίνσκι στο Ευλογημένη η Φλόγα σημειώνει ότι σχεδόν κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης που διοικούσαν οι Ναζί είχε οργανωμένη αντίσταση, κάποια μάλιστα με όπλα. Χιλιάδες κρατούμενοι συμμετείχαν σε αυτές τις οργανώσεις σχεδιάζοντας ενεργά τη στιγμή που θα έβαζαν τέλος στην εκτεταμένη σφαγή και θα απελευθερώνονταν. Το πρόβλημα ήταν ότι το σχέδιο δεν καρποφόρησε ποτέ, οι καιροί δεν ήταν ποτέ αρκετά κατάλληλοι, τα πράγματα δεν ήταν ποτέ αρκετά έτοιμα. Τα πτώματα συνέχιζαν να συσσωρεύονται με την ίδια ταχύτητα που ξεσπούσε κάθε νέα ανείπωτη φρίκη, όμως οι ιεραρχικοί ηγέτες παρέμεναν ακλόνητοι περιμένοντας τον ιδανικό καιρό. Ακόμα και οι κοινωνικές διαμαρτυρίες όπως οι καλύτεροι μισθοί, η κοινωνική ασφάλιση, τα περισσότερα δικαιώματα, αν και σίγουρα αξιοθαύμαστες, είναι κινητοποιήσεις με ημερομηνία λήξης που οδηγούν πίσω στην παθητικότητα. Το μόνο πράγμα που μαθαίνουμε περιμένοντας είναι να περιμένουμε.

Οι άνθρωποι θέλουν να δράσουν, θέλουν να κάνουν κάτι. Τα πλήθη των ανήσυχων είναι γεμάτα με κάτουρο και ξύδι που ψάχνουν για στόχο. Τα χέρια είναι πρόθυμα με ένα μόνο ερώτημα να απομένει: με ποιους στο διάολο θα το κάνουν;

Είναι ένα ερώτημα που έχω θέσει στον εαυτό μου, και ένα που με οδήγησε να στείλω μήνυμα στους αξιόλογους φίλους του Insurrection News, ένα σημείο συγκέντρωσης «ειδήσεων, αντιπληροφόρησης και υποκίνησης από την παγκόσμια πρώτη γραμμή της αντικαπιταλιστικής εξέγερσης και του κοινωνικού πολέμου». Όπως το είδα, υπήρχαν μερικές ομάδες εκεί έξω, αλλά δύσκολα θα βρείτε κάποια καλύτερη από την περιβόητη Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία, μια σκιώδη «τρομοκρατική» ομάδα, περισσότερο γνωστή με το ιταλικό ακρωνύμιο FAI, την ίδια της οποίας τις «ομάδες θανάτου» κάλυψα για το Disinfo:

«[Η] FAI/FRI κατέστησε σαφές ότι δεν πρόκειται για μια συλλογή μαθητών γυμνασίου με περαστικό ενδιαφέρον για τον Μπακούνιν. Πρόκειται για σκληροπυρηνική Προπαγάνδα της Πράξης.” “Η φωτιά, η επίθεση, η απειλή εναντίον οποιουδήποτε εκπροσώπου της εκκλησίας και της εξουσίας είναι απολύτως δικαιολογημένη”, σημείωσαν οι Αναρχικοί, “Έχουμε τα όπλα και την προθυμία μας να τους επιτεθούμε. Οι μέρες του γλεντιού τους έχουν τελειώσει».

Η FAI/FRI είναι ίσως η μόνη αναρχική συλλογικότητα στον πλανήτη που μπορεί να υποστηρίξει αυτόν τον ισχυρισμό, έχοντας εξαπολύσει εμπρηστικές επιθέσεις εναντίον πύργων κινητής τηλεφωνίας στη Ρωσία καθώς και εναντίον τραπεζών της Χιλής, σαμποτάροντας σιδηροδρομικές γραμμές του Μπρίστολ, ακόμη και πυροβολώντας την επιγονατίδα του επικεφαλής μιας ιταλικής εταιρείας πυρηνικής μηχανικής.

Αυτοί οι τύποι και τύπισσες δεν παίζουν και δεν ενδιαφέρονται να «επηρεάσουν την επιχειρηματολογία» ή να «ηθικολογήσουν τις νίκες».

Μασκοφόροι αναρχικοί που φέρνουν το φόβο στην καρδιά της αστικής τάξης; Μείνε ήρεμη παλλόμενη καρδιά μου! Λοιπόν, πού μπορεί κανείς να εγγραφεί;

Η σύντομη απάντηση: δεν μπορείτε.

Η μακρά απάντηση είναι πολύ πιο περίπλοκη.

«Η FAI δεν έχει πραγματικά μέλη, είναι μια άτυπη οργάνωση», εξηγεί το Insurrection News. Παρόλο που μπορεί να μην έχει γραφεία, βαθμούς ή επίσημες δομές, αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν θα μπορούσε να γίνει μέλος της. «Ένα άτομο είναι μέλος της FAI μόνο όταν πραγματοποιεί μια δράση υπό το όνομα της FAI. Είναι περισσότερο μια ιδέα παρά κάποιο είδος πραγματικής οργάνωσης».

Ο Alfredo Cospito, ο φυλακισμένος Αναρχικός που καταδικάστηκε για μια δράση της FAI-FRI (γονατίζοντας εκείνο το στέλεχος της εταιρείας πυρηνικής ενέργειας) αναπτύσσει και υπογραμμίζει την αποτελεσματικότητα αυτής της «άτυπης» οργάνωσης σε μια επιστολή από τη φυλακή:

«Δεν θα κουραστώ ποτέ να το επαναλαμβάνω, κατά τη γνώμη μου, η άτυπη ομοσπονδία πρέπει να «περιορίζεται» στο να είναι ένα απλό μέσο που ακόμη και σύντροφοι σαν εμένα, εντελώς ξένοι προς οποιαδήποτε οργάνωση, μπορούν να χρησιμοποιήσουν, δίνοντας στον εαυτό τους τη δυνατότητα να σχετιστούν με άλλα άτομα ή πυρήνες διασκορπισμένους σε όλο τον κόσμο. Η FAI-FRI είναι ένα όπλο πολέμου και όσο πιο απλή είναι η δομή της, όσο πιο στοιχειώδης είναι η δυναμική της, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι. Η μείωση της πολυπλοκότητάς του αυξάνει την αποτελεσματικότητά του…..

Αντί να περιμένουν να δοθούν εντολές, η FAI λειτουργεί ως εφίστιος φανός για άτομα ή ομάδες που θα υψώσουν γενναία τη δική τους μαύρη σημαία του Αναρχισμού – δεν υπάρχει ηγέτης για να συλληφθεί, ούτε πληροφοριοδότες για να πληρωθούν, επειδή οι πυρήνες δεν έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.

Τόσο ο συντονισμός όσο και η συνέλευση είναι εκτεθειμένα στην καταστολή, όλοι γνωρίζουν όλους τους άλλους, είναι σαν χάρτινος πύργος, αν πέσει ο ένας πέφτουν όλοι οι άλλοι. Η FAI, με έναν πολύ απλό και φυσικό τρόπο μέσα από τη συλλογική εμπειρία δεκάδων ομάδων διάσπαρτων σε όλο τον κόσμο, χωρίς καν να το καταλάβει, αντικατέστησε αυτές τις δύο παλιές μεθοδολογίες με επαναστατικές εκστρατείες που δεν χρειάζονται προθεσμίες ή αμοιβαία γνώση, μόνο οι πράξεις μιλούν. Δεν υπάρχει ανάγκη συντονισμού όταν αρκεί η επικοινωνία της αρχής μιας εκστρατείας με διεκδικήσεις, κομμάτια γραπτού λόγου που ακολουθούν τις δράσεις και ανοιχτές συζητήσεις μεταξύ διαφορετικών εντάσεων (εξεγερσιακών, ατομικιστών, μηδενιστών, κοινωνικών και αντικοινωνικών αναρχικών) δημιουργώντας έτσι νέες διαδρομές που δεν χαρακτηρίζονται ποτέ από ομοιομορφία, ιδεολογία, πολιτική. Όσον αφορά τη συνέλευση, αυτός είναι ένας τρόπος να πολιτικοποιηθούν και να γίνουν ιδεολογικές οι απλές και φυσικές σχέσεις συγγένειας, φιλίας, αγάπης, αδελφοσύνης,που έχει μέσα της κάθε ομάδα της FAI-FRI και οι οποίες αφορούν την πιο προσωπική τους ζωή και μόνο τη στιγμή της δράσης διαπλέκονται με την ύπαρξη της άτυπης ομοσπονδίας…

Η άτυπη ομοσπονδία ακολουθεί την πολεμική της τροχιά, η οποία μέσα στα όρια της δύναμής της θέλει μόνο να καταστρέψει και να μην οικοδομήσει τίποτα. Μια απρόβλεπτη τροχιά, η οποία δεν είναι ποτέ ιδεολογική, ποτέ πολιτική, ποτέ εποικοδομητική και η οποία μερικές φορές τέμνεται με εκείνη του «πραγματικού κινήματος». Δύο τροχιές με τελείως διαφορετικούς στόχους, η πρώτη το αναρχικό κίνημα, μαχητικό, βίαιο, επαναστατικό με τις συνελεύσεις και τις ειδικές οργανώσεις του και η δεύτερη η FAI-FRI, ένα απλό μέσο, στοιχειώδες, βασικό, άτυπο για να κάνει πόλεμο, να χτυπάει, μετά να εξαφανίζεται, να επικοινωνεί χωρίς ποτέ να γίνεται ορατό. Οι δύο τροχιές πρέπει να διατηρηθούν χωριστά η μία από την άλλη, καθώς θα εκμηδένιζαν η μία την άλλη αν συναντιόντουσαν.

Πάνω απ’ όλα ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο, ο καθένας είναι μέρος της FAI-FRI μόνο τη στιγμή της δράσης, μετά ο καθένας επιστρέφει στη ζωή του ως αναρχικός, μηδενιστής, ατομικιστής, στα δικά του σχέδια και τις εξεγερτικές ή επαναστατικές του προοπτικές με όλα τα παρελκόμενά τους όπως συνελεύσεις, συντονισμοί, πυρήνες συνάφειας, καταλήψεις, κομμούνες, αγώνες στην περιοχή και ούτω καθεξής.

Η FAI-FRI (τουλάχιστον έτσι την βλέπω εγώ) δεν είναι ένα κόμμα ή ένα κίνημα και ακόμη λιγότερο μια οργάνωση, αλλά ένα μέσο για την ενίσχυση μεμονωμένων ομάδων συνάφειας ή μεμονωμένων ατόμων δράσης μέσω διεθνών εκστρατειών που ενώνουν τις δυνάμεις μας χωρίς συντονισμό, χωρίς να παραδίδουν πολύτιμη ελευθερία.

Ένα μέσο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κάθε αναρχικό που επιδιώκει την καταστροφή στο εδώ και τώρα. Δεν είναι ένα τέλειο μέσο, πολλά πράγματα θα μπορούσαν να βελτιωθούν ξεκινώντας από τις διεθνείς εκστρατείες, οι οποίες, νομίζω, δεν έχουν αξιοποιηθεί ποτέ στο έπακρο. Φανταστείτε τη συγκέντρωση δυνάμεων σε στόχους του ίδιου είδους, σε διεθνή κλίμακα…».

Ισχυρά λόγια και μεγάλες αξιώσεις. Αλλά λειτουργεί αυτό;

Άλλες οργανώσεις, όπως το Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης και η αδελφή του οργάνωση, το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων, έχουν χρησιμοποιήσει παρόμοιες άτυπες, κυψελοειδείς δομές με καταστροφικά αποτελέσματα, προκαλώντας ζημιές αξίας εκατομμυρίων δολαρίων και όλα αυτά χωρίς ούτε μία σύλληψη από το 1997 έως το 2000, σημειώνοντας σε ένα FAQ:

«Αυτή η δομή των πυρήνων ήταν εξαιρετικά αποτελεσματική στη διασφάλιση της συνέχισης της οργάνωσης με ελάχιστες συλλήψεις. Οι διωκτικές αρχές, ιδίως στη Βόρεια Αμερική, είναι εκπαιδευμένες να αναγνωρίζουν και να αντιμετωπίζουν οργανώσεις που έχουν έναν ηγέτη, μια ιεραρχία και ένα κεντρικό αρχηγείο. Το ELF δεν περιέχει τίποτα από αυτά. Λόγω των αυτόνομων και υπόγειων πτυχών των πυρήνων του ELF, μια διείσδυση σε έναν πυρήνα δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα σταματήσει ολόκληρο το κίνημα. Εάν ένα άτομο ή ακόμη και ένας ολόκληρος πυρήνας συλληφθεί από τις αρχές, άλλα άτομα και πυρήνες θα είναι ελεύθερα να συνεχίσουν το έργο τους καθώς λειτουργούν ανεξάρτητα και ανώνυμα ο ένας από τον άλλο. Η δομή των πυρήνων είναι ένα είδος τακτικής αντάρτικου που εφαρμόζεται με επιτυχία από διάφορα κινήματα σε όλο τον κόσμο εδώ και αιώνες. Μπορεί να είναι μια επιτυχημένη τακτική όταν χρησιμοποιείται σωστά εναντίον μιας μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης.

Το ELF δεν έχει κάποιο είδος φυσικού καταλόγου μελών ή συναντήσεων που μπορείτε να παρακολουθήσετε για να συμμετάσχετε. Θυμηθείτε, το ELF δεν περιστρέφεται γύρω από μια φυσική βάση ή μια κλασικά σχεδιασμένη δομή, αλλά αντίθετα γύρω από μια ιδεολογία. Εάν πιστεύετε στην ιδεολογία του ELF και ακολουθείτε ένα συγκεκριμένο σύνολο ευρέως δημοσιευμένων κατευθυντήριων γραμμών, μπορείτε να διεξάγετε δράσεις και να γίνετε μέλος του ELF.

Τα άτομα που ενδιαφέρονται να δραστηριοποιηθούν… πρέπει να ακολουθήσουν τις παραπάνω κατευθυντήριες γραμμές και να δημιουργήσουν το δικό τους στενό ανώνυμο πυρήνα που αποτελείται από αξιόπιστους και ειλικρινείς ανθρώπους. Να θυμάστε ότι το ELF και κάθε πυρήνας μέσα σε αυτό είναι ανώνυμοι όχι μόνο μεταξύ τους αλλά και για το ευρύ κοινό. Έτσι δεν υπάρχει ρεαλιστική πιθανότητα να δραστηριοποιηθεί κάποιος σε έναν ήδη υπάρχοντα πυρήνα. Πάρτε πρωτοβουλία, δημιουργήστε το δικό σας πυρήνα και κάντε αυτό που πρέπει να γίνει!»

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η FAI ήταν διαβόητα επιτυχημένη. 180 επιθέσεις με φωτιές και βομβιστικές επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν από μία μόνο ομάδα με την ονομασία «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς», γεμίζοντας τους υπηρέτες του κράτους με περισσότερο φόβο από ό,τι θα μπορούσε να έχει οποιαδήποτε «κατοχή». Οι επιθέσεις προσανατολίζονται γύρω από πτυχές της κοινωνίας σε συγκεκριμένες εκστρατείες και όχι σε συντεταγμένες με βάση την τοποθεσία, επιτρέποντας στα μέλη να χτυπήσουν με οποιονδήποτε τρόπο θεωρούν εφικτό. Ένα κάλεσμα για εκδίκηση στο όνομα των πεσόντων αναρχικών που ονομάστηκε «Μαύρος Δεκέμβρης» απέφερε τουλάχιστον 63 επιτυχημένες δράσεις σε ένα μήνα σε πολλές ηπείρους. Λέει ένα άλλο κείμενο της FAI: «Χρησιμοποιώντας συγκεκριμένες εκστρατείες ως στρατηγική (για παράδειγμα ενάντια στο σύστημα φυλακών ή στη λεηλασία της γης και των ζώων) μπορούμε εύκολα να προκαλέσουμε βραχυκύκλωμα στην κανονική λειτουργία της κοινωνίας. Για παράδειγμα, μια εκστρατεία κατά των φυλακών που θα περιλαμβάνει αφίσες και φυλλάδια κατά των φυλακών, σαμποτάζ και εμπρησμούς κατά των εταιρειών που χτίζουν φυλακές ή/και πλουτίζουν με τη διαχείρισή τους, επιστολές σε φυλακισμένους αναρχικούς, επιθέσεις σε δεσμοφύλακες και διοικητές φυλακών, εκρηκτικές επιθέσεις σε δικαστές σε αλληλεγγύη με αναρχικούς κρατούμενους, θα ήταν αναμφισβήτητα μια ισχυρή εκστρατεία που θα προκαλούσε ρωγμές στους τοίχους των φυλακών. Αυτού του είδους οι κινητοποιήσεις μπορούν να χτυπήσουν το καθεστώς της φυλακής και να δημιουργήσουν απρόβλεπτες καταστάσεις μέσα στη φυλακή, ακόμα και να βοηθήσουν τους συντρόφους που θέλουν να αποδράσουν».

Οι επιθέσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν από άτομα ή πυρήνες συντρόφων, που απορρίπτουν την ιδέα οποιουδήποτε συγκεντρωτικού μοντέλου και επιλέγουν να ξεκινήσουν από τη βάση ατομικών πρωτοβουλιών που θέλουν να συλλογικοποιηθούν. Όπως το έθεσε μια ομάδα: «Στις ομαδικές συναντήσεις, κάθε σύντροφος είχε την ευκαιρία να προτείνει ένα σχέδιο επίθεσης, ανοίγοντας έτσι μια συζήτηση για το σχεδιασμό, το χρονοδιάγραμμα, την πολιτική ανάλυση και τα επιχειρησιακά προβλήματα που δημιουργεί η τοποθεσία ενός συγκεκριμένου στόχου. Κατά τη διάρκεια αυτών των συζητήσεων, δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι θα καταλήγαμε σε συμφωνία. Τα αντίθετα επιχειρήματα μερικές φορές εξελίσσονταν σε μια ισχυρή διαλεκτική, ιδίως όσον αφορά τη στρατηγική και την ιεράρχηση του χρονισμού, και αρκετά συχνά υπήρχαν περισσότερες από μία προτάσεις, οπότε έπρεπε στη συνέχεια να επιλέξουμε ποια θα επιλέγαμε και ποια θα κρατούσαμε στην «αποθήκη» για να βελτιωθεί στο μέλλον».

Από εκεί και πέρα, υπογράφηκε ένας αριθμός ανακοινώσεων από ομάδες (Μηδενιστική Φράξια, Κομάντο Ανάσα του Τρόμου, Τερροριστική Αντάρτικη Μονάδα) που προέκυψαν από κάθε ξεχωριστή πρωτοβουλία, μια έξυπνη μέθοδος που αφήνει τους αστυνομικούς να μαντεύουν και να κυνηγούν αδιέξοδα. Μετά την επίτευξη συμφωνίας, είτε ως ολόκληρη συλλογικότητα είτε ως ξεχωριστή πρωτοβουλία, σχεδιάζεται συνήθως η επίθεση. Κάθε μέλος συνεισφέρει – οι πληροφορίες συλλέγονται από εφημερίδες, περιοδικά και το Διαδίκτυο – η περιοχή όπου θα γινόταν η δράση αναγνωρίζεται και χαρτογραφείται – η προσέγγιση και η αποχώρηση από τον στόχο σχεδιάζεται (αποφεύγοντας κάμερες και αστυνομικά σημεία ελέγχου), συμπεριλαμβανομένων εναλλακτικών διαδρομών σε περίπτωση που συνέβαινε κάτι απρόβλεπτο, και φυσικά έχοντας κατά νου το ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης με τα γουρούνια. Υπήρχαν επίσης ομάδες υποστήριξης, «κρησφύγετα», τρόποι για να ζητήσετε βοήθεια κ.λπ.

Insurrectionary Anarchism https://www.youtube.com/watch?v=5dySnjapIbM

Φυσικά, η FAI δεν είναι απλώς οτιδήποτε και τα πάντα. Η FAI είναι μηδενιστές, ατομικιστές και εξεγερσιακοί του υψηλότερου διαμετρήματος. Το να προσθέσει κανείς τη φωνή του σε μια τέτοια χορωδία σημαίνει ότι γνωρίζει καλά τα τραγούδια της καταστροφής που τραγουδούν και τις θεωρίες που κρύβονται πίσω από αυτά. Το παραπάνω βίντεο κάνει καλή δουλειά για να σας δώσει μια γρήγορη εισαγωγή στο τι ακριβώς είναι ο Επαναστατικός Αναρχισμός. Να είστε σίγουροι όμως ότι ζουν για την πραγματική δράση τους, όχι για θεωρητικές τοποθετήσεις. Μια παιδική επαφή με τον εμπρησμό έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από ένα πτυχίο διαλεκτικής.

Πριν από 110 χρόνια, οι ηγέτες του κόσμου κοιμόντουσαν ανήσυχοι σε φτερωτά κρεβάτια, με εφιάλτες αναρχικών που κρατούσαν βόμβες να τους κυνηγούν από την πρώτη σελίδα της πρωινής εφημερίδας μέχρι τα σύνορα της χώρας των ονείρων και παντού ενδιάμεσα. Ήταν μια εποχή όπου κανένα αξίωμα δεν ήταν πολύ ισχυρό και καμία ζωή δεν ήταν πολύ ευγενής για να αφαιρεθεί τόσο αδίστακτα όσο αδίστακτα αντιμετώπιζαν οι ηγέτες τους ανθρώπους. Οι ιστορίες τόλμης και περιπέτειας ήταν τόσο συνηθισμένες όσο και οι συγκεκριμένες νίκες που παρήγαγαν στις ζωές εκείνων που είχαν το θάρρος να τις επιδιώξουν. Ήταν μια εποχή τόσο ανήσυχη, τόσο φλεγόμενη από θειάφι, που ήταν αρκετή για να κρατήσει τον Αναρχισμό στο χάρτη, ακόμη και με έναν αιώνα πικρών ηττών μπροστά του.

Αυτές οι ίδιες συνθήκες είναι και πάλι εδώ. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τις νίκες.

Μετάφραση: ΔΟ ΕΗΦ
Πήγη: Traces of Fire