Εφετειακή ετυμηγορία για τον Juan: ο σύντροφος καταδικάστηκε σε 14 χρόνια και 10 μήνες από το Εφετείο της Βενετίας [στο τέλος της ακροαματικής διαδικασίας που πραγματοποιήθηκε στις 28 Μαρτίου] για τις συσκευές εναντίον της έδρας της Lega di Villorba (Treviso) τον Αύγουστο του 2018.
Για να γράψετε στον σύντροφο:
Juan Antonio Sorroche Fernandez
C. C. di Terni
strada delle Campore 32
05100 Terni
Επαναστατική αλληλεγγύη σε όλους τους αναρχικούς φυλακισμένους!
Ας τους χτυπήσουμε στο σπίτι τους! Δικαίωση της εκρηκτικής επίθεσης στα κεντρικά γραφεία της Lega di Villorba
ΑΣ ΤΟΥΣ ΧΤΥΠΉΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΟΥΣ!!!!
Κουραστήκαμε να σιωπούμε, κουραστήκαμε να βλέπουμε καθημερινά τη συστηματική βία μέσω του ρατσισμού, του σεξισμού, της μισθωτής εργασίας να λαμβάνει χώρα σε αυτή την κοινωνία της οποίας οι βασικές αξίες είναι η εξουσία και το κέρδος. Αηδιασμένοι από την εκμετάλλευση, βλέπουμε ως κυρίως υπεύθυνα όλα τα πολιτικά κόμματα που καταστέλλουν την ελευθερία μέσω του κράτους, των ρεφορμιστικών και κατασταλτικών μηχανισμών (τηλεόραση, μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώσεις, στρατός, πολιτική άμυνα κ.λπ.). Το κράτος και το κεφάλαιο είναι οι μεγαλύτεροι εγκληματίες, παραβιάζουν ακόμα και τους δικούς τους νόμους κλέβοντας με τη μορφή φόρων, σκοτώνουν με τον πόλεμο και τη μισθωτή εργασία, τις απελάσεις στη θάλασσα και στα στρατόπεδα μεταναστών στην Ευρώπη και την Αφρική, μολύνουν ανεπανόρθωτα τον άνθρωπο, τα ζώα και τον πλανήτη γη, όλα αυτά για το δικό τους κέρδος και την εξουσία.
Ας μην ξεχνάμε την υποκριτική συνενοχή αυτής της κοινωνίας που αποτελείται από πολίτες που προσποιούνται ότι δεν βλέπουν τη φρίκη του ρατσισμού, του εθνικισμού του σήμερα και του χθες. Αυτή η αποδοχή είναι ο πυλώνας του ολοκληρωτισμού και της δημοκρατίας: η εξουσία που βασίζεται στην αδιαφορία, το φόβο, την απάθεια, με την πάροδο του χρόνου κατάφερε να δημιουργήσει τα Γκουλάγκ, τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και σήμερα αυτά στη Λιβύη ή κάτω από τα σπίτια μας. Είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται.
12/08/2018
Τα ξημερώματα, η έδρα της Λίγκας στο Τρεβίζο, δέχτηκε επίθεση με 1 συσκευή, αναλαμβάνουμε την ευθύνη για την τοποθεσία ενάντια σε πολιτικούς, μπάτσους και τα τσιράκια τους. Σε όλα αυτά δεν θέλουμε να γίνουμε συνένοχοι, στην αδιάκριτη βία των κρατών θα αντιταχθούμε με διακριτική βία κατά των υπευθύνων γι’ αυτό. Η σχεδόν απόλυτη ειρήνευση στην Ιταλία, όπου οι μάζες είναι απασχολημένες να διεξάγουν πόλεμο μεταξύ τους, ένας από τους στόχους μας είναι να αντιταχθούμε στην παραίτηση, την ανικανότητα και την ακινησία. Το κράτος και το κεφάλαιο χρησιμοποιούν όλες τις τεχνικές και τη βία για να αποσπάσουν την προσοχή από τα πραγματικά προβλήματα των εκμεταλλευόμενων, και πρώτα και κύρια το μίσος μεταξύ των πιο αδύναμων και των πιο στερημένων, μεταξύ του ενός και του άλλου συνόρου, μεταξύ του ενός και του άλλου φύλου, μεταξύ του ενός και του άλλου χρώματος δέρματος. Είναι αυτονόητο ότι καμία παράταξη μικρών αυταρχικών πολιτικών δεν θα μπορέσει ποτέ να εκπληρώσει τις επιθυμίες μας. Μιλάτε για “κιτρινοπράσινη” κυβέρνηση, αριστερά και δεξιά, θέλουμε να καταστραφεί το κράτος. Εσείς υπόσχεστε αυξήσεις μισθών, χαμηλότερους φόρους, θέσεις εργασίας, εμείς θέλουμε την κατάργηση του χρήματος, των εμπορευμάτων και της εργασίας. Εσείς αγωνίζεστε για καλύτερες συνθήκες διακυβέρνησης, αλλά εμείς θέλουμε απλώς να γλεντήσουμε στα φλεγόμενα ερείπια των πόλεών σας. Εσείς κάνετε πολιτική, εμείς κάνουμε κοινωνικό πόλεμο. Τα πράγματα είναι δύσκολα, υπάρχει ένα υπαρξιακό χάσμα μεταξύ μας και δεν υπάρχει περιθώριο για διάλογο. Όλα αυτά λοιπόν μας κάνουν σαφές πού πρέπει να χτυπήσουμε! Να χτυπήσουμε τον ρατσισμό και την εκμετάλλευση συγκεκριμένα. Να χτυπήσουμε το κράτος, το κεφάλαιο και τους θύτες του. Η άμεση δράση μας καθιστά σαφές το γιατί και το πώς.
Για μια διεθνιστική, επαναστατική, αναρχική αλληλεγγύη!
Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, χωρίς αρχές!
Χαιρετίζουμε με αυτή τη δράση το κάλεσμα των συντρόφων του πυρήνα Santiago Maldonado να ενισχύσουν τις επιθέσεις κατά της ειρήνης από τους εκπροσώπους και τους συνεργούς της κυριαρχίας.
Χαιρετίζουμε κάθε αναρχική ατομικότητα και πυρήνα που συνεχίζει να διαδίδει τη φλόγα μέσα από τη δράση, εδώ και τώρα!
“Σήμερα είμαστε εμείς που κρατάμε τη δάδα της αναρχίας, αύριο θα είναι κάποιος άλλος. Αρκεί να μη σβήσει!” [παρμένο από τη διεκδίκηση της Cellula Santiago Maldonado / FAI-FRI για την επίθεση με εκρηκτικά κατά του στρατώνα των καραμπινιέρων στη συνοικία San Giovanni, 7 Δεκεμβρίου 2017].
Αλληλεγγύη σε όλους τους κρατούμενους, Tamara Sol [Vergara], Juan Aliste, Juan Flores, Freddy [Fuentevilla], Marcelo [Villarroel], J. Gan, Marius Mason, [Thomas] Meyer-Falk, Dinos Giagtzoglou, Lisa Dorfer, τα μέλη της CCF και Lotta Rivoluzionaria.
Στους αναρχικούς της Φλωρεντίας, του Τορίνο, της Νάπολης, του Κάλιαρι, της Χιλής, της Ρωσίας, της Γερμανίας, της Πολωνίας, της επιχείρησης Scripta Manent.
Και σε όλους τους επαναστάτες που είναι έγκλειστοι στις φυλακές όλου του κόσμου!
Πυρήνας Χάρης Χατζημιχελάκης / Μαύρη Διεθνής (1881-2018)
Η Πολιτεία καταδικάζει τον Juan σε είκοσι οκτώ χρόνια φυλάκισης
Στις 9 Ιουλίου [2022], ο φίλος και σύντροφός μας Juan καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό σε 28 χρόνια φυλάκισης και στη συνέχεια σε τριετή αποφυλάκιση υπό επιτήρηση, για την κατηγορία 280 (τρομοκρατική επίθεση) για την επίθεση με εκρηκτικά που προκάλεσε ζημιές στα κεντρικά γραφεία της Lega στο Τρεβίζο το 2018. Μια ποινή που είναι προφανώς ήδη γραμμένη, η οποία ενσωματώνει πλήρως τις απαιτήσεις του πρωθυπουργού, παρά την αναδόμηση της κατηγορούσας αρχής που διαψεύστηκε εγκαίρως κατά τη διάρκεια της δίκης (ιδίως όσον αφορά τα υποτιθέμενα “στοιχεία” DNA), και στοχεύει θρασύτατα στο να θάψει τον Juan ζωντανό κάτω από δεκαετίες φυλάκισης, ακόμη και ελλείψει της κατηγορίας για σφαγή, που αποσύρθηκε από τον ίδιο πρωθυπουργό κατά τη διάρκεια της παραπομπής. Ο Χουάν βρίσκεται φυλακισμένος εδώ και τρία χρόνια στο τμήμα υψηλής ασφαλείας της φυλακής Τέρνι, από όπου συνέχισε πάντοτε να κάνει τη φωνή του να ακούγεται μέσα στην αναρχική συζήτηση, με κείμενα, συνεισφορές σε συνελεύσεις και πρωτοβουλίες, απεργίες πείνας σε αλληλεγγύη με άλλους κρατούμενους, και διεκδικώντας, ακόμα και στη δίκη του Τρεβίζο, τον δικό του αναρχισμό και την υποστήριξη των πρακτικών της επίθεσης και της άμεσης δράσης. Τη στιγμή της σύλληψής του, εξέτιε σωρευτική ποινή οκτώ ετών, και σήμερα, μετά την απόρριψη της διαδικασίας στην οποία ήταν υπό διερεύνηση για 280bis για τη δράση εναντίον της αστυνομικής σχολής POLGAI στην Μπρέσια, κατηγορείται για μια ακόμη κατηγορία 280bis για μια επίθεση που χρονολογείται από το 2014 εναντίον του δικαστηρίου επιτήρησης του Τρέντο. Στην ίδια διαδικασία δύο άλλοι σύντροφοι κατηγορούνται ότι βοήθησαν τον Juan να διαφύγει τα χρόνια πριν από τη σύλληψή του και ένας τρίτος σύντροφος, ο Massimo, είναι προφυλακισμένος σε κατ’ οίκον περιορισμό με την κατηγορία του εκβιασμού επειδή προσπάθησε να διαβαστεί ένα κείμενο σχετικά με τη σφαγή στις φυλακές τον Μάρτιο του 2020 κατά τη διάρκεια μιας ραδιοφωνικής εκπομπής. Είναι σαφές ότι η δυσανάλογη διάσταση των κατηγοριών (σφαγή και τρομοκρατία, για τον Juan, εκβιασμός για τον Massimo) σε σχέση με το τι πραγματικά συνέβη δεν είναι το στοίχημα κάποιου εισαγγελέα που πάσχει από αυταπάτες μεγαλείου, αλλά μια επιλογή που αποσκοπεί στο να θέσει εκτός κυκλοφορίας, για αόριστο χρονικό διάστημα (στην περίπτωση του Juan, ουσιαστικά ισόβια) συντρόφους με τους οποίους το κράτος ήθελε να ξεμπερδέψει εδώ και δεκαετίες, για τη συμβολή τους στους αγώνες και επειδή ήταν αποφασισμένοι να καταστήσουν τον αναρχισμό μια ζωντανή και επικίνδυνη δύναμη για την εξουσία, μακριά από κάθε κατευνασμό και κάθε παραίτηση από τις δικές τους ιδέες και πρακτικές, πεπεισμένοι ότι η ώρα της δράσης είναι εδώ και τώρα και ότι η επαναστατική προοπτική δεν είναι ένα όνειρο που πρέπει να αναβληθεί για ένα αόριστο μέλλον, αλλά μια συγκεκριμένη προσπάθεια που πρέπει να υλοποιηθεί στο παρόν.
Η ίδια μεταχείριση τυγχάνει και ο Αλφρέντο και η Άννα, κατηγορούμενοι στην επιχείρηση Scripta Manent: όχι μόνο ο Αλφρέντο έχει μεταφερθεί στο καθεστώς 41 bis (πλήρης απομόνωση, που ορίζεται ως μορφή βασανιστηρίων ακόμη και από λιγότερο επαναστατικά όργανα όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), αλλά το Ακυρωτικό Δικαστήριο έχει επαναπροσδιορίσει μια προηγούμενη καταδίκη για σφαγή σε “πολιτική σφαγή”, η οποία επισύρει ως βασική ποινή την ισόβια κάθειρξη. Στην ίδια δίκη, κάποιοι σύντροφοι έλαβαν ποινές μέχρι δυόμισι χρόνια με την κατηγορία της υποκίνησης σε διάπραξη εγκλημάτων για την έκδοση εφημερίδων και ιστοσελίδων: η προσπάθεια να τερματιστεί η επίθεση πλαισιώθηκε από την προσπάθεια να φιμωθεί η προπαγάνδα- η μεταφορά του Alfredo στο 41 bis μπορεί επίσης να ερμηνευτεί, μεταξύ άλλων, ως στοχευμένη διακοπή της συνεισφοράς των γραπτών, των βιβλίων, των συνεντεύξεων, της αλληλογραφίας που ο σύντροφος συνέχιζε πάντα να φέρνει έξω από τη φυλακή.
Πίσω από τις πρωτοφανείς για τις τελευταίες δεκαετίες της ιστορίας του αναρχικού κινήματος ποινές κρύβεται ένα συνολικό σχέδιο που έχει καθοριστεί ρητά από την ίδρυση της Εθνικής Διεύθυνσης Καταπολέμησης της Μαφίας και της Τρομοκρατίας: εκτός από την επέκταση της χρήσης του 41 bis, να κλείσει το παιχνίδι με έναν χώρο, τον αναρχικό, ο οποίος, πέρα από την πραγματική του δύναμη, ποτέ δεν προσφέρθηκε για συμβιβασμό ή μεταμέλεια και τον οποίο οι δεκαετίες ερευνών για το 270 bis (ένωση για σκοπούς τρομοκρατίας) ή για εγκληματική οργάνωση δεν κατάφεραν να αποσυνδέσουν: Οι επιχειρήσεις για τα εγκλήματα συνεταιρισμού συνεχίζουν να παράγονται σε έναν συνεχή κύκλο (μόνο τα τελευταία χρόνια: Bialystok, Sibilla, Panico, Lince, Scripta Manent, Prometeo, Diamante, Scintilla, Renata, Ritrovo…) και περιλαμβάνουν μεγάλες περιόδους προφυλάκισης, αλλά σπάνια καταλήγουν σε καταδίκη, ακριβώς επειδή η αυστηρή διάρθρωση που προβλέπεται από τον ορισμό των εγκλημάτων συνεταιρισμού δεν ταιριάζει στην ανεπίσημη και οριζόντια μορφή των σχέσεων συγγένειας μεταξύ των αναρχικών συντρόφων. Καλύτερα λοιπόν, για να δοθεί ένα τέλος σε εκείνους τους συντρόφους που, παρ’ όλα αυτά, επιμένουν να μιλούν για σύγκρουση, εξέγερση, επανάσταση (και ενεργούν αναλόγως), να χρησιμοποιηθούν καταλογισμοί που προβλέπουν δυσανάλογες ποινές: εγγύηση ότι μια χούφτα ανατρεπτικών δεν θα δει το φως της ημέρας για μερικές δεκαετίες, προειδοποίηση σε εκείνους που, παραμένοντας ελεύθεροι, σκοπεύουν να συνεχίσουν στο δρόμο του αγώνα και της επίθεσης, πρόληψη της αναρχικής “μόλυνσης” μεταξύ των εκμεταλλευόμενων (ποιος θα σε πλησιάσει πια αν οι πρακτικές που πάντα διεκδικούσες συνεπάγονται ισόβια κάθειρξη;).
Η προσπάθεια να καταργηθεί ο επαναστατικός και συγκρουσιακός αναρχισμός δεν είναι ένα ιταλικό κόλπο, αλλά μάλλον μια ευρωπαϊκή τάση, δεδομένων των πολυάριθμων ερευνών και συλλήψεων που αφορούν αναρχικούς συντρόφους στην Αγγλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ελλάδα, και είναι σαφές ότι η επίθεση κατά των αναρχικών μπορεί να κατανοηθεί μόνο στο πλαίσιο της μόνιμης κατάστασης έκτακτης ανάγκης και του αναπτυγμένου πολέμου στον οποίο έχουμε βυθιστεί εδώ και δύο χρόνια. Χρόνια ενίσχυσης του κράτους, της επιρροής του στην επικράτεια και του ελέγχου του πληθυσμού, της αύξησης των εξουσιών της αστυνομίας και της χρήσης του στρατού στο εσωτερικό μέτωπο, του πειραματισμού με τις κόκκινες ζώνες, τα πράσινα πάσο και τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων, της σκληρής καταστολής στους δρόμους (από τις κατηγορίες εναντίον όσων διαμαρτύρονταν για το πράσινο πάσο μέχρι τα προληπτικά μέτρα εναντίον των μαθητών που βγήκαν στους δρόμους μετά τους θανάτους στην εναλλαγή σχολείου-δουλειάς) και στους χώρους εργασίας, του αυξανόμενου τεχνολογικού ελέγχου και των τιμών των βασικών αγαθών, στα πρόθυρα μιας οικονομικής κρίσης και μιας γενικής εξαθλίωσης, της οποίας οι συνέπειες, επίσης σε επίπεδο συγκρούσεων, είναι δύσκολο να φανταστούμε, αλλά ενάντια στις οποίες το κράτος ετοιμάζει ήδη τα αντίμετρά του, και στις οποίες οι αναρχικοί θα μπορούσαν να έχουν κάτι να πουν, καθώς και την πιθανότητα να συναντήσουν την οργή άλλων εκμεταλλευόμενων και εξαθλιωμένων ανθρώπων. Καλύτερα τότε να τους κλειδώσουμε μέσα και να πετάξουμε το κλειδί: μπορεί να είναι λίγοι και ανοργάνωτοι, αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τους βγάλουμε από τη μέση.
Όσον αφορά την κατηγορία της τρομοκρατίας, δεν έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα από αυτά που ο Χουάν έχει ήδη πει στην κατάθεσή του στο δικαστήριο του Τρεβίζο: η επαναστατική βία ξέρει να επιλέγει τους στόχους της, η αδιάκριτη βία ανήκει στο κράτος, το οποίο, τους ίδιους μήνες που έγινε η επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Lega, προκάλεσε χιλιάδες θανάτους στη Μεσόγειο και στα σύνορα, το οποίο εγκαινίασε την τρομοκρατική διαχείριση της επιδημίας με μια πραγματική κρατική σφαγή (14 νεκροί) στις φυλακές.
Η θλίψη και η οργή που προκαλεί η γνώση ότι ένας σύντροφός μας καταδικάστηκε σε μια ποινή της οποίας το τέλος δεν μπορούμε να προβλέψουμε, μόνο ενισχύει τις πεποιθήσεις μας: θα συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα, της διαρκούς σύγκρουσης, της άμεσης δράσης. Όπως πάντα, αλλά από σήμερα με έναν επιπλέον λόγο. Για πολλοστή φορά, το κράτος έχει κάνει λάθος υπολογισμούς.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΜΕ ΤΟΝ JUAN
ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΗΝ ANNA, ΤΟΝ ALFREDO ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΎΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΊΡΗΣΗΣ SCRIPTA MANENT
ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΆΤΗΣ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΚΡΆΤΟΣ
αναρχικές και αναρχικοί στο Τρέντο και το Ροβερέτο
Πηγή: La Nemesi
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ
