[:el]Για μια ακόμα φορά, την 6η κατά σειρά, το συμβούλιο Πλημμελειοδικών Λαμίας με τιμά με την απόφασή του να απορρίψει το αίτημά μου για υφ’ όρων αποφυλάκιση με το αιτιολογικό ότι δεν «σωφρονίστηκα» και ότι δεν επέδειξα «ηθική βελτίωση»! Δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι έχουν δίκιο!
Πράγματι, ένας συνεπής αγωνιστής, ένας επαναστάτης, ένας αναρχικός όπως εγώ, δεν θα μπορούσε να τον «σωφρονίσει» και να τον «βελτιώσει ηθικά» η φυλακή όσα χρόνια και αν είναι έγκλειστος. Ένας συνεπής αγωνιστής, ένας επαναστάτης, ένας αναρχικός, μπορεί να δίνει τη ζωή του στον αγώνα, όπως ο σύντροφος στον Επαναστατικό Αγώνα Λάμπρος Φούντας, μπορεί να ρισκάρει τη ζωή του για τον αγώνα, να κινδυνεύει να τον σκοτώσουν οι πραιτωριανοί του κράτους, όπως παραλίγο να γίνει στην περίπτωσή μου, μπορεί να περάσει πολλά χρόνια στη φυλακή –ήδη έχω βγάλει 12 χρόνια για τον Επαναστατικό Αγώνα και άλλα 4 παλιότερα–, αλλά δεν επιτρέπεται να κάνει βήμα πίσω, να επιδείξει μετάνοια ή αναθεώρηση ή με άλλα λόγια, στη γλώσσα του δικαστικού συμβουλίου, «σωφρονισμό» και ηθική» βελτίωση. Άρα, από αυτή την άποψη, όλες οι αποφάσεις των δικαστικών συμβουλίων, οι 6 του συμβουλίου Πλημμελειοδικών και 1 του συμβουλίου εφετών, με τιμούν και μου δείχνουν ότι είμαι στο σωστό δρόμο. Αν έλεγα τα αντίθετα, θα άρχιζα να αναρωτιέμαι μήπως έχω κάνει κάποιο λάθος και έχω παραβιάσει τις ηθικές αρχές και αξίες μου. Η μόνη μου ένσταση είναι η αναφορά του συμβουλίου περί «προσχηματικής» καλής συμπεριφοράς εκ μέρους μου. Αυτό με αδικεί πραγματικά. Αν ίσχυε ένα τέτοιο πράγμα, στις ακροάσεις του συμβουλίου, εντελώς «προσχηματικά», σε αντίθεση με ό, τι πιστεύω, γι’ αυτά που έχω καταδικαστεί και για τα πειθαρχικά που έχω διαπράξει, θα ψέλλιζα συγνώμες και μετάνοιες όπως κάνουν οι περισσότεροι ποινικοί κρατούμενοι για να πετύχουν την αποφυλάκισή τους. Όμως κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο για μένα.
Η τελευταία απορριπτική απόφαση του συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λαμίας με εξαιρεί ουσιαστικά από τη δυνατότητα για υφ’ όρων αποφυλάκιση, παρότι έχω ήδη εκτίσει κάτι παραπάνω από τα 4/5 της ποινής μου.
Μέσα στη γενικότερη, τα τελευταία χρόνια, αυστηροποίηση της ποινικής και «σωφρονιστικής» νομοθεσίας, στα πλαίσια της οποίας αυξήθηκαν τα όρια των ποινών, αυξήθηκαν τα όρια χορήγησης της υφ’ όρων αποφυλάκισης και των αδειών, με το δικαίωμα της υφ’ όρων αποφυλάκισης αλλά και τις άδειες να είναι υπό κατάργηση, θεσμοθετήθηκαν οι φυλακές αυξημένης ασφάλειας (κάτι ανάλογο με τις παλιές φυλακές τύπου Γ΄ προς το χειρότερο), θα είμαι ίσως ο πρώτος με ποινή 20 ετών κάθειρξης που θα εκτίσω όλη την ποινή –και τα 5/5–χωρίς δυνατότητα αναστολής, προσεγγίζοντας την έκτιση ποινής ισόβιας κάθειρξης, δηλαδή τα 16 χρόνια σύμφωνα με τον παλιό ποινικό κώδικα.
Αυτή η αυστηροποίηση της ποινικής και «σωφρονιστικής» καταστολής είναι συνέπεια και ένας κρίκος σε μια μακρά αλυσίδα της κοινωνικο-πολιτικής εξελικτικής πορείας που ξεκινάει από την ήττα της κοινωνικής και λαϊκής εξέγερσης εναντίον των μνημονίων του 2010-2012, την οπισθοχώρηση των κοινωνικών αγώνων και καταλήγει στον κρατικο και καθεστωτικό ολοκληρωτισμό που ζούμε σήμερα.
Nίκος Μαζιώτης, καταδικασμένος για τον Επαναστατικό Αγώνα
4η πτέρυγα φυλακές Δομοκού
Πηγή: Athens Indymedia[:]
