[:el]
“Η αδικία δεν είναι ανώνυμη, έχει όνομα και διεύθυνση”
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Τα ξημερώματα της 27 Ιουνίου επιτεθήκαμε στο σπίτι και στην αστυνομική φύλαξη της προέδρου του Αρείου Πάγου, Ιωάννας Κλάπα, στην περιοχή του Παπάγου. Εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ βρήκε τον μπάτσο που έτυχε να είχε βάρδια αντί να χαζεύει αμέριμνος φωτογραφίες στο ίνσταγκραμ ή παίζοντας φρουτάκια (σε παλιότερες παρακολουθήσεις έτσι φαινόταν πως περνούσαν τον χρόνο τους όσοι είχαν βάρδια) να ουρλιάζει από τις μολότοφ που τον έκαιγαν και έπειτα να τον τρέχουν οι συνάδελφοι του στα επείγοντα βαριά τραυματισμένo. Και την Κλάπα αντί να κοιμάται να σβήνει έντρομη την φωτιά στην είσοδο και τον κήπο του σπιτιού της.
Γιατί όμως επιλέξαμε να επιτεθούμε στην Κλάπα ενώ το σπίτι της φυλασσόταν;
Καταρχάς ήταν μια επιχειρησιακή επιλογή με τρία πολιτικά σκεπτικά. Δεν ήταν ζήτημα απλής επιθυμίας ή ευκολίας αλλά συλλογικής αναγνώρισης της ανάγκης να επιτεθούμε ναι μεν χρησιμοποιώντας το στοιχείο του αιφνιδιασμού, αλλά σε έναν στόχο φυλασσόμενο. Σε ένα πεδίο που θεωρητικά έχουν σχεδιαστεί και προβλεφθεί αντανακλαστικά άμεσης συμπλοκής από την αστυνομική φύλαξη για την προστασία του υψηλής σημασίας προσώπου. Σε αυτό τον τομέα δεν χωρούν πολλές αναλύσεις. Η ετοιμότητα τους και το περήφανο φρόνημα του σώματος της ελληνικής αστυνομίας πήγε περίπατο. Αν και ο επιχειρησιακός σχεδιασμός τους ξεφτιλίστηκε, εμείς για να πούμε την αλήθεια αναγνωρίζουμε πως δεν πετύχαμε κάτι ιδιαίτερα σπουδαίο. Η ζωή την επόμενη μέρα συνεχίστηκε όπως πάντα, ένας κόσμος ελεεινός και σάπιος παρέμεινε ίδιος και η βία της απάθειας, της μιζέριας και των αδιεξόδων κρατά ακόμα. Δεν είχαμε ψευδαισθήσεις ότι θα πετυχαίναμε το πιο καίριο πλήγμα στους μηχανισμούς της αστικής δικαιοσύνης και της αστυνομίας. Για να αποτελείς, ωστόσο, έναν ουσιαστικά επικίνδυνο πόλο στον κοινωνικό πόλεμο πρέπει να οξύνεις ποσοτικά και ποιοτικά τις βίαιες απαντήσεις. Αυτή είναι μια διαπίστωση που περιγράφουν εύγλωττα μέχρι και αναγνωρισμένοι ακαδημαϊκοί και συγκεκριμένα ο νομικός Μανωλεδάκης: “Η ανατροπή μιας πολιτικής εξουσίας, και μάλιστα σήμερα που το κράτος διαθέτει τελειοποιημένο τεράστιο μηχανισμό εξουδετερώσεως των αντιπάλων του, δεν γίνεται στα χαρτιά ούτε με ευχολόγια. Για να φθάσει ο “πολιτικός εγκληματίας” το στόχο του πρέπει να προσβάλει θέλοντας και μη ένα πλήθος από έννομα αγαθά έτσι ώστε πάντοτε το έγκλημά του να εμφανίζεται σύνθετο. Το κράτος είναι ένα έννομο αγαθό περιχαρακωμένο με άλλα έννομα αγαθά (ανθρώπινες ζωές, προσωπικές ελευθερίες, εγκαταστάσεις, υπηρεσίες κ.λ.π.). Για να φθάσεις σ’ αυτό πρέπει να περάσεις από τα αγαθά τούτα”. Έτσι λοιπόν αναγνώσαμε τη σημασία μιας τέτοιας ενέργειας και πετύχαμε έναν στόχο ρεαλιστικό αλλά και αποφασιστικό. Να λαβώσουμε την σιγουριά και την αλαζονεία τους, να τραυματίσουμε την ασφάλεια που νιώθουν στην ησυχία των σπιτιών και των υπηρεσιακών αυτοκινήτων τους. Το πετύχαμε και κυριολεκτικά. Τα σημάδια από τα εγκαύματα του ασφαλίτη θα μείνουν εκεί για να θυμίζουν στον ίδιο και στους συναδέλφους του όταν τα παρατηρούν ότι στην πραγματικότητα είναι ευάλωτοι όσο και να πιστεύουν το αντίθετο.
Εδώ εδράζεται και η δεύτερη πτυχή του σκεπτικού πίσω από την επίθεση μας και τους όρους κάτω από τους οποίους έγινε. Κεντρική απόληξη του επιχειρησιακού μας σχεδιασμού ήταν η ολοσχερής καταστροφή του υπηρεσιακού οχήματος και ο τραυματισμός του μπάτσου, όπως και έγινε. Αν αυτό σε κάποια αυτιά ακούγεται υπερβολικά βίαιο και ξενίζει τα ανθρωπιστικά φασαίικα μυαλουδάκια τους τότε εμείς μιλάμε και απευθυνόμαστε σε όσους διαβάζουν αυτό το κείμενο και είτε συνειδητοποιημένα και με ξεκάθαρη πολιτική και ιδεολογική προσήλωση τάσσονται υπέρ της επαναστατικής βίας με όλα τα μέσα είτε σε όσους ενστικτωδώς χάρηκαν και μειδίασαν όταν άκουσαν εκείνη τη μέρα τα νέα για τον τραυματισμό ενός μπάτσου. Σε όλους αυτούς λέμε ότι αυτή η πράξη ήταν μια ακόμη συμβολή στην βεντέτα που έχουμε με τα αρχίδια της ΕΛΑΣ. Αυτή την βεντέτα και την συνέχειας της την χρωστάμε στους νεκρούς μας. Είναι μια βαθιά και συνειδητή επιλογή με πρώτο και κύριο όπλο την αποφασιστικότητα που ορίζει την ανάγκη να εκδικηθούμε για τους νεκρούς μας.
“Οι λαοί δεν κρίνουν όπως τα δικαστήρια· δεν ρίχνουν ποινές, ρίχνουν κεραυνούς· δεν καταδικάζουν βασιλιάδες, τους ρίχνουν στο κενό”.
Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος
Αυτοί οι νεκροί είναι που μας κατεύθυναν εκείνο το βράδυ να εξετάσουμε την Κλάπα και – αντί για την θέση του παντοδύναμου δικαστή όπως έχει συνηθίσει να έχει – να βρεθεί στην θέση του ενόχου. Η Κλάπα συνειδητά επαναλαμβανόμενα και όντας σε εντεταλμένη υπηρεσία συγκαλύπτει εδώ και δύο χρόνια από την θέση της προέδρου του Αρείου Πάγου τις κυβερνητικές ευθύνες για την δολοφονία 57 ανθρώπων στα Τέμπη. Κρίναμε ένοχη την Κλάπα για κάλυψη και αλλοίωση των ιχνών που έχουν αφήσει οι νεοδημοκράτες δολοφόνοι. Κρίναμε ένοχο αυτό το σκουπίδι γιατί δεν ντράπηκε να τα βάλει μέχρι και με τους συγγενείς τον θυμάτων. Εξετάσαμε λοιπόν τα έργα της ως πρόεδρου του Αρείου Πάγου και κρίναμε πως η απάντηση της φωτιάς και ο τρόμος μιας επίθεσης εκεί που στεγάζεται η οικογενειακή της θαλπωρή είναι το πραγματικά ελάχιστο που της αξίζει. Δεν περιμένουμε η κάθε Κλάπα και η κάθε Αδειλίνη μαζί με τον Μπακαΐµη να αποδώσουν καμία δικαιοσύνη. Και μόνο που το αναφέρουμε μας πιάνουν τα γέλια. Θέλουμε να τους πούμε όμως ένα δύο πραγματάκια. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ανάμεσα στα χειρότερα που μπορείς να πεις σε έναν δικαστικό και να τον κατηγορήσεις είναι πως ελέγχεται από την πολιτική εξουσία. Τους πιάνει αλλεργία. Δεν έχουν κάτι πιο ιερό από την διατήρηση της βιτρίνας του μαγαζιού της αστικής δικαιοσύνης ως “ανεξάρτητης”. Μιας και δεν είναι τόσο απίθανο αυτό το κείμενο να πέσει στα χέρια της Κλάπα – άλλωστε την αφορά – της λέμε κάτι που πιστεύει πλέον και ο πλεόν ανίδεος (εκτός φυσικά αν ανήκει στον κομματικό μηχανισμό και πυρήνα της ΝΔ): τσατσά της δεξιάς προσπάθησε τουλάχιστον να κρατάς τα προσχήματα όταν προστατεύεις το αφεντικό που σε διόρισε και μη του γλύφεις τόσο τον πρωθυπουργικό κώλο. Και κάτι ακόμα, στους συγγενείς των θυμάτων – του εγκλήματος που έκαναν αυτοί που προστατεύεις με τόσο ζήλο – θα κάνεις τουμπεκί. Άσε τις υποδείξεις γιατί όπως είδες η φύλαξη σου δεν ήταν αρκετά αποτελεσματική και όπως θυμάσαι ξέρουμε που πέφτει το σπίτι σου.
Το χρέος της υπεράσπισης της μνήμης των νεκρών μας δεν μπορεί να σταματά σε μια βίαιη κίνηση, σε μία μόνο επίθεση. Οφείλουμε να δημιουργούμε με κάθε ευκαιρία τις ικανές εκείνες συνθήκες που να επιτρέπουν μια άμεση δυναμική απάντηση στους δημαγωγούς της σκέψης και ονείρων μας και τους καπηλευτές των ζωών μας. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για όσους τους προστατεύουν. Οι συνθήκες που πρέπει να εκμεταλλευτούμε προκύπτουν και από μαζικά βίαια ξεσπάσματα σαν κι αυτό της 28ης Φλεβάρη. Διάχυτες ομάδες και μεμονωμένα άτομα συγκρούστηκαν εκείνη την μέρα βάζοντας στην πρώτη γραμμή τη νοοτροπία των πράξεων εκδίκησης για την δολοφονία 57 ανθρώπων στα Τέμπη. Κάθε αντίστοιχη ευκαιρία δεν επιτρέπεται να πάει χαμένη. Όχι με την λογική μιας φετιχιστικής βίαιης οπτικής και ενός απλού ξεκαυλώματος. Τα υπερβολικά πολλά χρόνια απουσίας μαζικών επιθετικών συγκρούσεων και οι ελάχιστες ενδιάμεσες χρονικά εξαιρέσεις έχουν πλήξει τα αντανακλαστικά των μαχητικών μειοψηφιών και μας έχουν αποδυναμώσει αισθητά, ενώ άφησαν πίσω τους μια συνωμοσιολογική λογική σε αρκετά κομμάτια του κόσμου που κατεβαίνει στον δρόμο. Από το δίκιο των εξεγερμένων του Δεκέμβρη και το μαζικό μαχητικό πείσμα της περιόδου 2010-2012 περάσαμε στην ακόρεστη ασφαλιτολαγνεία και το βάπτισμα προβοκατόρων μπάτσων με μια εμμονή πραγματικά εντυπωσιακή. Στους περισσότερους οι ευθύνες της αριστεράς και πόσο μάλλον του ΚΚΕ γι’ αυτή την προβοκατολογία είναι λίγο πολύ γνωστές. Συν τοις άλλοις το τεράστιο πλήθος κόσμου της 28ης Φλεβάρη εξασφαλίζει την παρουσία πολλών ανίδεων σχετικά με το τι σηματοδοτούν οι βίαιες μαζικές συγκρούσεις σε κεντρικές συγκεντρώσεις και την αναγκαιότητα τους. Μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει πως όλοι αυτοί στην θέα επεισοδίων σε άλλες χώρες ανά τον κόσμο βγάζουν από την φαρέτρα του ξερόλα, το κράξιμο στον απαθή νεοέλληνα που δεν αντιστέκεται πια. Μόνο η διαρκής και επαναλαβανόμενη συγκρουσιακή παρουσία θα απαντήσει σε όλους αυτούς τους ψεκασμένους. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις πως όλο αυτός ο αριθμός ανθρώπων θα διαβάσει τις αναλύσεις του χώρου πάνω στην προβοκατολογία. Ας τους απαντήσουμε στον δρόμο με την ανυποχώρητη και αποφασιστική μας πρόθεση για επίθεση σε μπάτσους, καπιταλιστικούς στόχους και στην κρατική περιουσία. Αν δεν καταλαβαίνουν από λόγια ας τους το κάνουμε λιανά. Στην γενική απεργία της 9ης Απρίλη οι συγκρουσιακές μειοψηφίες οφείλουν αν χρειαστεί να απαντήσουν δυναμικά σε πιθανές προκλήσεις και στην όποια απειλή της ασφάλειας τους από ψεκασμένους αυλοκόλακες της κοινωνικής ειρήνης.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ
«Τι σημασία έχει κι αν μας βρει ο θάνατος; σημασία έχει ότι η κραυγή μας θ΄ ακουστεί κι ένα άλλο χέρι θα βρεθεί δίπλα να πάρει τ΄ όπλο μας κι άλλοι αντάρτες θα ξεσηκωθούν για να πιάσουν το τραγούδι, για ν΄ ακουστεί η καινούργια κραυγή του πολέμου και της επανάστασης»
Αυτή την φράση του Τσε Γκεβάρα και τα νοήματα της τα αφιερώνουμε στο νεκρό αντάρτη πόλης Κυριάκο Ξυμητήρη. Για τον Κυριάκο δεν χρειάζεται να μιλήσουμε εμείς. Μίλησαν οι επιλογές του. Το στρατευμένο μονοπάτι που πήρε είχε πάνω χαραγμένα σημάδια αφοσίωσης, άδολης πίστης και δέσμευσης στον αγώνα για την ΥΠΟΘΕΣΗ που τόσο πίστευε. Το μεσημέρι της 31ης του Οκτώβρη ο Κυριάκος Ξυμητήρης μετά από έκρηξη μηχανισμού στην οδό Αρκαδίας έφυγε πάρα πολύ νωρίς. Όμως τα σημάδια που τον ίδιο τον οδηγούσαν ανάμεσα στους κυκεώνες μιας πραγματικότητας που πασχίζει να επιβάλει την απάθεια και τον σταρχιδισμό, εκείνους τους δρόμους που άνοιξε ο Κυριάκος με το πείσμα και το πάθος του ένοπλου αντάρτη, εκείνα τα σημάδια θα ακολουθήσουμε όλοι εμείς που θα τιμήσουμε το πέρασμα του στην “παρανομία” μαζί με τους άλλους παράνομους τον Λάμπρο Φούντα, τον Μιχάλη Πρέκα, τον Χριστόφορο Μαρίνο, του Χρήστο Τσουτσουβή και τον Χρήστο Κασσίμη. Εκείνους τους δρόμους θα κρατήσουμε φωτεινούς γιατί η ίδια η ζωή του Κυριάκου και η θυσία του αποδεικνύουν τόσο βροντερά και τρανταχτά πως οι άνθρωποι που λατρεύουν τον αγώνα για ελευθερία και ζωή είναι πρόθυμοι χωρίς δεύτερη σκέψη να τα ρισκάρουν. Να τα δώσουν ολοκληρωτικά στον επαναστατικό σκοπό.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΓΕΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΑΡΙΑΝΝΑ Μ. , ΔΗΜΗΤΡΗ Π., ΔΗΜΗΤΡΑ Ζ., ΝΙΚΟ Ρ., ΑΡΓΥΡΗ Κ.
Φράξια Προβοκατόρων
[:]
