Τη νύχτα της 27ης Δεκεμβρίου, ένα μηχάνημα ΑΤΜ πυρπολήθηκε σε μια αστική συνοικία της Ρώμης.
Αλληλεγγύη στον Alfredo Cospito και σε όλους τους φυλακισμένους/ες αναρχικούς/ες
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ 41 BIS
ΘΆΝΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΆΤΟΣ
ΖΉΤΩ Η ΑΝΑΡΧΊΑ
Πηγή: La Nemesi
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ
Καλά Χριστούγεννα, διαβόητοι φρουροί!
Τη νύχτα των Χριστουγέννων σκεφτήκαμε να αφιερώσουμε μια σκέψη και στους δεσμοφύλακες στη φυλακή Rebibbia της Ρώμης, φωτίζοντας την ομιχλώδη νύχτα με την πυρπόληση των αυτοκινήτων τους. Δυστυχώς, τα μπουκάλια που πετάχτηκαν ως δώρα έφυγαν λόγω κάποιου τεχνικού λάθους, και λυπούμαστε πολύ, ελπίζουμε να έχουμε καλύτερη τύχη την επόμενη φορά.
Σε κάθε περίπτωση, το μήνυμα φαίνεται να έχει περάσει. Ως εκ τούτου, ευχόμαστε στους φρουρούς, τους δικαστές και τους υπουργούς να μην έχουν ανήσυχες νύχτες. Είστε υπεύθυνοι για το τι θα συμβεί στον σύντροφο Alfredo Cospito, ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας εδώ και 70 ημέρες.
Για τον Αλφρέντο, τον Ιβάν, τον Γιάννη που βρίσκονται σε απεργία πείνας- για τον Θάνο, ο οποίος βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση μετά από μια εβδομάδα απεργίας πείνας και δίψας.
Για τους Χιλιανούς αναρχικούς και επαναστάτες κρατούμενους.
Κατά του 41 bis και της ισόβιας φυλάκισης, κατά της δημοκρατικής υποκρισίας που εξοργίζεται με τις ιρανικές κρεμάλες, ενώ εδώ βασανίζει και σκοτώνει έναν σύντροφο υπό τον νόμο.
Ας αφήσουμε τη νύχτα να φωτιστεί από την οργή μας, μέχρι να καταστραφεί κάθε άθλια φυλακή και η κοινωνία που την έχει ανάγκη.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι η ώρα να χτυπήσουμε!
Θάνατος στο κράτος, ζήτω η Αναρχία!
Πηγή: La Nemesi
Μετάφραση: Δ.Ο ΕΗΦ
Την Τρίτη, 20 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε στο δικαστήριο του Τρέντο η επανεξέταση της προφυλάκισης του Massimo Passamani. Έξω από το δικαστήριο πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης και ακολούθησε σύντομη πορεία στους δρόμους του κέντρου.
Από την πλευρά τους:
Η επιτροπή δικαστών επιβεβαίωσε τον κατ’ οίκον περιορισμό του Massimo. Εκτός από το συνηθισμένο επιχείρημα του ποινικού μητρώου και της τάσης υποτροπής, υπάρχουν δύο αξιοσημείωτοι λόγοι για την απόφαση αυτή. Το πρώτο είναι το ανακοινωθέν αλληλεγγύης που θα μεταδοθεί ραδιοφωνικά «περιέχει στήριξη και υποστήριξη για επαναστατικές και εξεγερσιακές δραστηριότητες των κρατούμενων και μάλιστα εκτός των δημοκρατικά καθιερωμένων μέσων και μορφών δικαιοσύνης» (καμία αναφορά εδώ από τους δικαστές για τις δολοφονίες, τους ξυλοδαρμούς και τα βασανιστήρια που διαπράττουν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι με την εντολή και την κάλυψη της DAP). Το δεύτερο είναι η αποτυχία του κατηγορούμενου να «επανεξετάσει κριτικά» την δική του συμπεριφορά. Τώρα, το γεγονός ότι η λογική της ανταμοιβείς αναδύεται όλο και πιο απορκάλυπτα – στην φυλακή όπως και στις δικαστικές αίθουσες, στην εργασία όπως και στο σχολείο – είναι μια καθιερωμένη τάση. Σε γενικές γραμμές, ωστόσο η αποκήρυξη – μια λέξη που κάποτε ανήκε στο λεξιλόγιο των επαναστατών και σήμερα ενσωματώνεται χωρίς αμηχανία στο δικαστικό λεξιλόγιο – ζητήθηκε για αδικήματα που είχαν ήδη εκδικαστεί, όχι για εκείνα που βρίσκονταν ακόμη σε δίκη. Σύμφωνα με αυτήν την λογική, προκειμένου να ανακληθούν τα προληπτικά μέτρα, οι κατηγορούμενοι θα πρέπει να επανεξετάσουν τον εαυτό τους σε σχέση με γεγονότα για τα οποία θα μπορούσαν αργότερα να αθωωθούν… Εν ολίγοις, πρόκειται για προλητπική αποποίηση.
Από την πλευρά μας:
Η συμμετοχή στην πρωτοβουλία αλληλεγγύης έγινε αισθητή και διευρύνθηκε. Πέρα από τους αριθμούς (περίπου εβδομήντα άτομα), η σύνθεση των αλληλέγγυων ατόμων ήταν σημαντική. Από τους “fratte” του Mori μέχρι το no tav, από τους εργάτες της Orvea μέχρι τους αχθοφόρους της BRT, έως και τους συνδικαλιστές βάσης που ήταν πιο ενεργοί στην κινητοποίηση ενάντια στο “green pass”, στην πλατεία υπήρχε ένα είδος αποστάγματος των αγώνων και των διαμαρτυριών των τελευταίων ετών στο Τρεντίνο. Υπήρξαν πολλές ομιλίες και αναγνώσεις κειμένων αλληλεγγύης. Στο προσκήνιο, φυσικά, ήταν η υποστήριξη της απεργίας πείνας του Alfredo Cospito, η οποία διανύει την 64η ημέρα της. Εν όψει της έναρξης της πραγματικής δίκης – η οποία θα διεξαχθεί στο Τρέντο στις 13 Ιανουαρίου του επόμενου έτους και στην οποία οι κατηγορούμενοι, εκτός από τον Massimo, είναι οι Agnese, Stecco και Juan – η κινητοποίηση συνεχίζεται. Ως μέρος ενός τοπικού δικτύου ενάντια στην καταστολή και ως «σφόνδυλος» να μιλήσουμε για αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία αυτήν την στιγμή: να βγάλουμε τον Alfredo από το 41 bis!
Πηγή: Inferno Urbano
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ
Μαθαίνουμε από τα μέσα ενημέρωσης ότι στις 18 Δεκεμβρίου, στη συνοικία Appio Latino της Ρώμης, λίγο μετά τα μεσάνυχτα άγνωστοι προκάλεσαν ζημιές σε διάφορες τραπεζικές εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός ταχυδρομείου -συγκεκριμένα, τουλάχιστον ένα ταχυδρομείο πυρπολήθηκε και έσπασαν ορισμένα τζάμια- σκορπίζοντας στο δρόμο και βάζοντας επίσης φωτιά σε ορισμένους κάδους απορριμμάτων. Σύμφωνα με αναφορές των μέσων ενημέρωσης, οι ζημιές και οι πυρκαγιές σημειώθηκαν, πολύ γρήγορα, μεταξύ της οδού Macedonia, της Via Latina και της πλατείας Roselle. Οι τοιχογραφίες έμειναν σε ορισμένα από τα κτίρια: “Alfredo libero”, “No 41 bis”, αναφερόμενοι στον Alfredo Cospito, έναν φυλακισμένο αναρχικό που βρίσκεται σε ολική απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς των φυλακών 41 bis (στο οποίο είναι φυλακισμένος από τις 5 Μαΐου) και την εχθρική ποινή ισόβιας κάθειρξης (η οποία πιθανότατα θα είναι η τελική ποινή για τον σύντροφο στο τέλος της δίκης Scripta Manent, η οποία έχει φτάσει στις τελευταίες ακροάσεις της).
Οι δυνάμεις καταστολής, που έφτασαν λίγο μετά τα επεισόδια, δεν μπόρεσαν να σταματήσουν κανέναν, καθώς οι άγνωστοι είχαν ήδη εγκαταλείψει την περιοχή.
[Οι εικόνες προέρχονται από καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης].
Πηγή: Dark Nights
Μεταάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ
Τα ξημερώματα της εξηκοστής ημέρας της απεργίας πείνας του αναρχικού Alfredo Cospito ενάντια στο 41 bis και την εχθρική ισόβια κάθειρξη, δύο σύντροφοι κατέλαβαν έναν γερανό στο κέντρο της Μπολόνια και ανήρτησαν ένα πανό που έγραφε «Το 41 bis σκοτώνει. Ελευθερ;ία στον Alfredo. Ελευθερία στους πάντες. Θάνατος στο κράτος.» Άλλοι σύντροφοι βρίσκονται περιφρούρηση κάτω από τον γερανό.
Επί εξήντα μέρες, σε κάθε γωνιά του κόσμου, υπήραξαν πρωτοβουλίες και δράσεις αλληλεγγύης στον Alfredo και στους κρατούμενους που ξεκίνησαν μαζί του αυτήν την απεργία πείνας. Εδώ και δεκαοχτώ μέρες, το Δικαστήριο Επιτήρησης στην Ρώμη – που κλήθηκε να αποφανθεί για την φυλάκιση του Alfredo βάσει του καθεστώτος 41 bis – έχει οχυρωθεί σε μια εκκωφαντική σιωπή. Κάθε μέρα που περνάει, η ζωή του συντρόφου μας κινδυνεύει όλο και περισσότερο. Ο Alfredo είναι αποφασισμένος να συνεχίσει αυτήν την μάχη μέχρι τέλους.
Είναι στο χέρι όλων μας να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε στο πλευρό του και να δώσουμε φωνή στους εχθρούς του κράτους που θα ήθελαν να σωπάσουν στις φυλακές.
Το κράτος είναι σφαγέας και δολοφόνος.
Το 41 bis και η εχθρική ισόβια κάθειρξη αποτελούν βασανιστήρια.
Ελάτε μαζί μας κάτω από τους δύο πύργους!
Ενημέρωση* Γύρω στις 5 μ.μ., οι σύντροφοι κατέβηκαν από τον γερανό. Τους περίμενε η περιφρούρηση εν μέσω επευφημιών, η οποία λίγο αργότερα μετατράπηκε σε μια μικρή πορεία στους δρόμους του κέντρου.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ALFREDO COSPITO
Από τις 20 Οκτωβρίου, ο Alfredo Cospito, σύντροφος αναρχικός κρατούμενος στις Ιταλικές φυλακές από το 2012, πραγματοποιεί απεργία πείνας ενάντια στο καθεστώς 41 bis στο οποίο υπόκειται.
Το Ιταλικό κράτος τον φιμώνει από τον Μάιο του τρέχοντος έτους από τον τότε υπουργό δικαιοσύνης Cartabia. Η σκληρή φυλακή συνδέεται συνήθως με την Μαφία, στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν περισσότεροα για όποιον θέλει να ξεπεράσει το κατώφλι της «αντιμαφιόζικης» ρητιροικής. Το 41 bis που έχει θεσπιστεί ονομαστικά για να αποτρέψει την επικοινωνία των φυλακσιμένων ηγετών εγκληματικών οργανώσεων με εξωτερικούς συνεργάτες, αποτελεί στην πραγματικότητα μια μορφή βασανιστηρίων. Οι 23 ώρες απόλυτης απομόνωσης σε ένα κελί 2×3 μέτρα, ο παλιός αέρας σε τσιμεντένιους λάκκους, που αποτελούνται από πολύ μικρές ομάδες κρατούμενων, οι οποίες μπορού να αλλάζουν κατά την κρίση της διοίκησης της φυλακής, η λογοκρισία και η απαγόρευση της αλληλογραφίας, η μείωση των κλήσεων και των συναντήσεων με μέλη της οικογένειας, η ασφυκτική επιτήρηση, η αισθητηριακή στέρηση και όλα τα άλλα σχετικά με αυτό το καθεστώς είναι μέσα βασανιστηρίων, δηλαδή βία που ασκείται για να επιτύχει την αποστασιοποίηση και, ακόμη χειρότερα, την μετάνοια, την συνεργαία, την μετατροπή του ατόμου που υποβάλλεται σε βασανιστήρια σε εργαλείο στην πλήρη διάθεση των ερευνητών.
O Alfredo είναι ένας από τους περίπου 750 που υποβάλλονται σε αυτά τα βασανιστήρια στις φυλακές. Καταλήγει εκεί επειδή όλα αυτά τα χρόνια έχει συμμετάσχει στον δημόσιο διάλογο του αναρχικού χώρου με έντονα λόγια που το Κράτος θεωρεί επικίνδυνα. Λέξεις που μιλούν για επαναστατική βία, ενάντια στα αφεντικά που εκμεταλλεύονται, στους πράκτορες του Κράτους που κρίνουν, στους πολιτικούς που καθορίζουν και υποδαυλίζουν το μίσος για να αρπάξουν ψήφους.
Αυτά είναι τα λόγια κάποιου που έχει ασκήσει αυτήν την βία και μιλάει γι’ αυτήν με γνώση, αφού την εκτόξευσε, με το όπλο στο χέρι, στα πόδια ενός στελέχους της Ansaldo Nucleare το 2012, την χρονιά της καταστροφής στην Φουκουσίμα, και ακριβώς σε κάποιον που εξήγαγε την πυρηνική ενέργεια αυτής της καταστροφής σε όλη την Ευρώπη και θα ήθελε να την φέρει πίσω στην Ιταλία.
Αυτήν την στιγμή αντιμετωπίζει ισόβια κάθειρξη, την θανατική ποινή δηλαδή που ένα υποκριτικό κράτος αποφάσισε να διατηρήσει με άλλες μορφές. Όλα αυτά για δύο βόμβες μπροστά από έναν στρατώνα των Καραμπινιέρων, στο Κούνεο, το 2006. Μια δράση χωρίς θανάτους ή τραυματισμούς, αλλά με την ξεκάθαρη βούληση να γίνει κατανοητό σε όσους σε αυτήν την χώρα είναι εντεταλμένοι από τον νόμο να ασκούν βία ότι αυτή η βία δεν είναι απαραίτητα μονόπλευρη. «Σφαγή (sic!) κατά της ασφάλειας του κράτους», το πιο σοβαρό έγκλημα στο Ιταλικό νομικό σύστημα, για το οποίο ο Alfredo και η Anna, μια ακόμη φυλακισμένη αναρχική συντρόφισσα συντρόφισσα, χρεώνονται ενώ είναι εκείνοι από την ίδια τους την φύση που είναι πραγματικά σφαγείς και ότι οι σφαγές αυτές βασίζεται καθημερνά και ιστορικά το κράτος. Οι θάνατοι στην δουλειά, στις φυλακές, στα σύνορα, στην Μεσόγειο, στα RSA και στα νοσοκμεία, οι σφαγές στην Piazza Fontana, στον σταθμό της Μπολόνια, στην Piazza della Loggia, οι πόλεμοι στα Βαλκάνια, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στην Υεμένη, στην Ουκρανία, ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να προσθέσει κι άλλα στην λίστα. Μια λίστα για να ξεκαθαριστεί ποιος σε αυτήν την χώρα πραγματοποιεί τις σφαγές και για να ξεκαθαριστεί επίσης ότι οι αναρχικοί και οι αναρχικές, ακόμη και με βία, αγωνίζονται ενάντια στους υπέυθυνους για όλα αυτά καθημερινά και ιστορικά, δηλαδή σήμερα και για πάντα.
ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ALFREDO
ΟΧΙ ΣΤΟ 41 BIS
Αναρχικοί και αναρχικές
