Tag: Italia

7 Νοεμβρίου 2022

Στις 20 Οκτωβρίου, στη φυλακή του Bancali (στη Σαρδηνία), ο Alfredo Cospito ξεκίνησε απεργία πείνας μέχρι τέλους ενάντια στο καθεστώς 41 bis και στην ποινή ισόβιας κάθειρξης χωρίς τη δυνατότηα περιοριστικών όρων που του επιβλήθηκε. Το καθεστώς 41 bis του επιβλήθηκε από τον Μάιο του τρέχοντος έτους, επειδή κατηγορήθηκε πως διατηρεί σχέσεις δι’ αλληλογραφίας και εκδοτικής δραστηριότητας με το αναρχικό κίνημα, μέσω δημόσιων γραπτών και παρεμβάσεων από την πτέρυγα Υψίστης Ασφαλείας όπου βρισκόταν έγκλειστος για χρόνια.

Η ποινή ισόβιας κάθειρξης χωρίς τη δυνατότητα περιοριστικών όρων θα είναι μάλλον η τελική απόφαση του εφετείου –έπειτα από τη διακοπή που πήρε τον Ιούλιο του 2022 η δίκη για την υπόθεση Scripta Manent– λόγω του επανακαθορισμού της ποινής που επικυρώθηκε μέσω του άρ. 285 του Π.Κ. ως “πολιτικό μακελειό”, για τη διπλή επίθεση στη σχολή των καραμπινιέρι στο Fossano, με την υπογραφή της FAI-RAT (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία – Ανώνυμη και Εκκωφαντική Εξέγερση). Η ποινή που επισύρει το άρθρο 285 του Ποινικού Κώδικα συνιστά τον θεμέλιο λίθο της αρχιτεκτονικής του κατηγορητηρίου, ώστε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη “ανατρεπτικής οργάνωσης με σκοπό την τρομοκρατία” (συσταθείσα από μόλις τρεις υποστηρικτές και με σποραδική εμφάνιση, ώστε να ξεπεραστούν οι αντιφάσεις των πορισμάτων των προηγούμενων δικών), και τη δραστηριότητα της “υποκίνησης” μέσω αναρχικών blogs και εφημερίδων που δημοσιεύονταν τα τελευταία 20 χρόνια από τους κατηγορουμένους.

Εν ολίγοις, μια τεράστια ποινή, όπου ένας είναι το κεφάλι / έκανε όλες τις δουλειές για μια “οργάνωση” με αβέβαιη μορφή, και όλοι είναι υποκινητές και δράστες ενός “μακελειού” που ποτέ δε συνέβη και, πάνω απόλα, ποτέ δε στηρίχτηκε ως τέτοιο. Όπως έχει ειπωθεί επανειλημμένα στο παρελθόν, αυτό το οποίο στηρίζουν οι αναρχικοί, μεταξύ των οποίων κι εγώ, είναι η επαναστατική βία · όχι το μακελειό.

Αυτό που η δικαστική χαρτούρα και οι ντιρεκτίβες των μυστικών υπηρεσιών και τα συστήματα πρόληψης αποκαλούν συνήθως “ανατροπή στο εσωτερικό της χώρας” ή “τρομοκρατία”, και το οποίο περιβάλλεται από μια πληθώρα κατηγοριών (ανατρεπτική οργάνωση, μακελειό, φθορές και λεηλασία…) που δανείζονται αυτολεξεί απ’ τον εν ενεργεία Κώδικα Rocco, είναι στην πραγματικότητα κομμάτια της επαναστατικής τάσης και η αναζήτηση για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Το ότι η τελευταία (η κοινωνική δικαιοσύνη) και η δικαιοσύνη των δικαστηρίων είναι λέξεις αντίθετες, δεν αποτελεί νέο για κανέναν που έχει στοιχειώδη γνώση της ιστορίας και του πολιτικού παρελθόντος των κινημάτων, των ιδεών και των πρακτικών που αντιπαλεύουν το στάτους κβο: όσο πιο μεγάλο και σύνθετο το κατηγορητήριο, τόσο πιο δύσκολο να γίνει λόγος για τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση. Με τούτες τις αράδες, μπορεί κανείς να βρεθεί υπόδικος για κατασκευασμένες “αλήθειες”, όπου είναι η πολιτική ταυτότητα -και όχι τα γεγονότα- που συνθέτει το έγκλημα με βάση το οποίο θα θαφτεί ζωντανός.

Το καθεστώς 41 bis είναι η πιο εκλεπτυσμένη μορφή ψυχο-σωματικής εξόντωσης, αναμεταξύ των ποικίλων διαβαθμίσεων που προσφέρει η φυλακή. Είναι βασανισμός “με το γάντι”, που βασίζεται στη σωματική, αισθητηριακή και διανοητική απομόνωση, στην αποκοπή από τους φιλικούς και συναισθηματικούς δεσμούς: μία ώρα επισκεπτήριο τον μήνα, με διαχωριστικό τζάμι, με τα μέλη της οικογένειας να αναγκάζονται συχνά να ταξιδέψουν εκατοντάδες χιλιόμετρα για το επισκεπτήριο, με τους συγγενείς και τους αγαπημένους σου να αντιμετωπίζονται συχνά ως συνεργοί της “οργάνωσης”, και με όλα όσα συνεπάγονται αυτά για την αποξένωσή σου · αβάσταχτοι περιορισμοί στη μελέτη και στο διάβασμα, που απο μόνα τους θα μπορούσαν να προστατεύσουν το άτομο από διανοητική “κατάρρευση”, η οποία έχει ξεκάθαρα δοκιμαστεί ήδη με την έλλειψη δυνατότητας αντίστασης αλλά και στοιχειώδους κοινωνικοποίησης, σε μια σχεδόν-απομόνωση που παρατείνεται για χρόνια, συχνά και ισοβίως · ολική ή μερική λογοκρισία εφημερίδων, 10 τηλεοπτικά κανάλια και ψυχοτρόπες ουσίες ως πιθανά “καταπραϋντικά” για την τέλεια θεραπεία. Απ’ την άλλη, η τηλεόραση και οι ψυχοτρόπες ουσίες αποτελούν το κύριο θεμέλιο για τη διατήρηση του ελέγχου της φυλακής στην ολότητά της: υπερπληθυσμένες κοινές πτέρυγες, χωματερές ψυχών, στις οποίες βασιλεύει η ιατρικοποίηση και η αντιμετώπιση των κρατουμένων σαν παιδιά.

Λόγω της εγγενούς βαρβαρότητάς του (του 41 bis), που στοχεύει να λυγίσει την ατομικότητα, οι ίδιοι οι νομοθέτες έθεσαν στο καθεστώς 41 bis τον περιορισμό ισχύος ως τέσσερα έτη (ακόμη και ο πνιγμός στο νερό απαιτεί παύσεις… λόγω του πόνου που νιώθει ο άτυχος που πνίγεται), το οποίο στη συνέχεια -μέσω γραφειοκρατικών διαδικασιών, τυπικό παράδειγμα της χαμηλής-έντασης δημοκρατικής βαρβαρότητας- από τη μια αναθεώρηση στην άλλη, από εξαίρεση κατέστη κανονικότητα. Καθαγιασμένη από την άθλια κουλτούρα της αγχόνης και της χειροπέδας, η “σκληρή φυλακή” είναι το φετίχ/σκιάχτρο μιας κοινωνίας που, σύμφωνα με τη ρητορική των media, θέλουν να τρομοκρατείται ολοένα και περισσότερο από καταστάσεις “έκτακτης ανάγκης” και να χρειάζεται “ασφάλεια”, ώστε να καθησυχάζεται από μια αυξανόμενη και καταφανέστατη αυστηροποίηση των ποινών και από την υπερ-προβολή του αφηγήματος της εξάπλωσης της εγκληματικότητας. Το φετίχ της “ασφάλειας” επιστρατεύεται για να εκτρέψει το ενδιαφέρον της κοινωνίας από την πολιτική, οικονομική, κοινωνική κατάρρευση.

Έχω μοιραστεί χρόνια ζωής, ιδέες, κουβέντες, οργή, χαμόγελα και αγάπη για τη λευτεριά με έναν αναρχικό σύντροφο, με τους αναρχικούς και τις αναρχικές… τα διάφορα καθεστώτα εγκλεισμού και οι δικαστικές συκοφαντίες δε θα επιτύχουν να τους αμαυρώσουν.

Γι’ αυτούς τους λόγους, και επειδή η αλληλεγγύη και η δικαιοσύνη αποτελούν ένα πτώμα στο στόμα των νομοθετών, αλλά ένα λουλούδι σφιγμένο στα δόντια των ελεύθερων ατόμων. Επειδή για όσους και όσες αγαπούν τη ζωή, το να αντιδρούν όταν τίθεται ζήτημα ζωής και θανάτου είναι πράξη καθήκοντος, από τη Δευτέρα 7 Νοεμβρίου ξεκινάω απεργία πείνας.

Ενάντια στο καθεστώς 41 bis.

Σε αλληλεγγύη με τον Alfredo που βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 20 Οκτωβρίου, με τον Juan που βρίσκεται σε απεργία πείνας στη φυλακή του Terni από τις 25 Οκτωβρίου, και με τον Ivan που βρίσκεται σε απεργία πείνας στη φυλακή του Villepinte στη Γαλλία από τις 27 Οκτωβρίου, και οι δυο τους για τους ίδιους λόγους.

Με αγάπη και σεβασμό για όλα τα συντρόφια που πάλεψαν, παλεύουν και θα παλεύουν για τα ουτοπικά μονοπάτια της ελευθερίας και της άρνησης της εξουσίας, δίχως να ξεπουλάνε τα όνειρά τους για ένα ξεροκόμματο.

Anna Beniamino

Πηγή: Act for Freedom Now

Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση