Tag: Italia

Posted on

Αναίρεση Scripta Manent: μερικές σκέψεις και διευκρινήσεις

Αυτό το γραπτό πηγάζει από την ανάγκη να εξηγήσουμε στους συντρόφους τι θα συμβεί μετά την απόφαση του ακυρωτικού δικαστηρίου για την δίκη της επιχείρισης Scripta Manent που εκδόθηκε στις 6 Ιουλίου.

Ξεκινώντας με τις πιο σοβαρές καταδικαστικές αποφάσεις, το δικαστήριο επανεκτίμησε την επίθεση με εκρηκτικά κατά της σχολής των καραμπινιέρων στο Fossano (Cuneo) στις 2 Ιουνίου 2006 την ευθύνη της οποίας ανέλαβε η Rivolta Anonima e Tremenda / Federazione Anarchica Informale, ως «πολιτική σφαγή» (άρθρο 285 του ποινικού κώδικα), παραπέμποντας την υπόθεση πίσω στο Εφετείο του Τορίνο για υποτιμητικό επανυπολογισμό της ποινής με κίνδυνο ισόβιας κάθειρξης για τους συντρόφους Alfredo Cospito και Anna Beniamino.

Επιπλέον, όλες οι άλλες καταδικαστικές αποφάσεις που εκδόθηκαν στο Εφετείο επικυρώθηκαν με ποινές που κυμαίνονταν από 2 χρόνια και 6 μήνες έως 1 χρόνο και 6 μήνες για 11 συντρόφους και αθωωτικές αποφάσεις για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους.

Οι καταδικαστικές και αθωωτικές αποφάσεις είναι πλέον τελεσίδικες.

Η ανάγκη να γράψω αυτές τις δύο γραμμές οφείλεται στο ότι έχω συνειδητοποιήσει πως πολλοί σύντροφοι δεν έχουν σαφή κατανόηση της κατάστασης στην οποία βρίσκονται κάποιοι από εμάς που έχουμε καταδικαστεί στην Scripta Manent.

Αυτό έχει συμβεί επίσης και κυρίως λόγω δικού μας σφάλματος, ως «ελεύθεροι» κατηγορούμενοι, επειδή δεν εξηγήσαμε αμέσως τις καταδικαστικές αποφάσεις και το τι θα αντιμετωπίσουν κάποιοι από εμάς το επόμενο διάστημα. Επιπλέον, υπήρχε η φήμη ότι κανείς μας δεν θα χρειαστεί να εκτίσει την ποινή του λόγω αναστολής ή υφ’ όρων αποφυλάκισης.

Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν ισχύει: Εγώ και άλλοι δύο σύντροφοι θα πρέπει προς το παρόν να εκτίσουμε τις ποινές μας στην φυλακή.

Όσο για εμένα, στις 19 Ιουλίου κοινοποιήθηκε στο γραφείο του δικηγόρου μου ποινή 2 ετών και 6 μηνών με έναν μήνα αναστολή. Αυτό σημαίνει ότι λαμβάνοντας υπόψη ότι τον Αύγουστο τα δικαστήρια είναι κλειστά λόγω διακοπών και ότι είναι ο μήνας της αναστολής της ποινής, περίπου στα μέσα Σεπτεμβρίου θα πρέπει να αρχίσω να εκτίω την ποινή μου στην φυλακή.

Οπότε δεν υπάρχει αναστολή.

Κατά τα λοιπά έχω αρκετή γνώση για την καταστολή στην Ιταλία ώστε να μην εκπλαγώ από την ποινή, εκτός από την εφιαλτική κατάσταση του Αλφρέντο και της Άννας, όπου είναι προφανής η πρόθεση τους κράτους να τους καταθάψει.
Είχαν περάσει χρόνια που, με την σειρά τους, οι δικαστικοί προσπαθούσαν μάταια να καταδικάσουν επιτέλους όσους ενδιαφέρονταν για την αντιπληροφόρηση. Η «πριμαντόνα» Roberto Sparagna το κατάφερε.

Ποιος αν όχι αυτός!!!

Ένας δικαστικός, ο «ξεχασιάρης του Τορίνο», που κατάφερε χάρη στις φιλίες που έχει κάνει στους διαδρόμους του δικαστηρίου να στείλει πολλούς από εμάς στο εφετείο και στην συνέχεια στο ακυρωτικό δικαστήριο.
Αναφέρομαι στο γεγονός ότι όσοι αθωώθηκαν σε πρώτο βαθμό δεν έπρεπε καν να φτάσουν στον δεύτερο βαθμό, επειδή ο εισαγγελέας είχε υποβάλει αίτημα μια εβδομάδα μετά την προθεσμία – επομένως, «βάσει νόμου», το αίτημα έπρεπε να είχε παραγραφεί και να απορριφθεί από τον δικαστή.

Αλλά τίποτα… οι φιλικοί δικαστές έκαναν τα στραβά μάτια και έδωσαν το φορεματάκι στον Γυμνό Βασιλιά.

Από εκείνη την στιγμή ήταν ξεκάθαρο ότι οι καταδικαστικές αποφάσεις είχαν ήδη εκδοθεί.

Δύο επιπλέον γεγονότα έκαναν τα υπόλοιπα: η μετάθεση του Alfredo στο 41 bis το βράδυ πριν την καταδίκη, και το βραβείο «Falcone και Borsellino» που έλαβε ο Roberto μια εβδομάδα νωρίτερα χάρη στην σπασμωδική και εμετική εκστρατεία του εκλιπαρώντας για αλληλεγγύη δεξιά και αριστερά επειδή αυτοαποκαλούνταν ο πιο συνοδευόμενος δικαστής στην Ιταλία.

Ο Roberto Sparagna και αυτοί οι τέσσερις συνεργοί από την Libera (τμήμα του Piedmont) με αποκάλεσαν «μαφιόζο» επειδή τους είχα αποκαλέσει στον πρώτο βαθμό με το πραγματικό τους όνομα: καθάρματα.

Μα οι μαφιόζοι δεν ήταν εκείνοι που μέσω φιλιών «κανόνιζαν» δίκες; Ουπς…
Έτσι για πρώτη φορά η καταδίκη της αντιπληροφόρησης στην Ιταλία γίνεται αναιρετική, αφού το έγκλημα της «ανατρεπτικής προπαγάνδας» είχε πεταχτεί στα σκουπίδια πριν από μερικά χρόνια.

Το μόνο που είχε να κάνει ο Sparagna ήταν να μετατρέψει όλο το θέμα με μια νέα ονομασία: «υποκίνηση σε διάπραξη εγκλημάτων με σκοπό την τρομοκρατία», πρακτικά σαν να λέμε δηλαδή «ανατρεπτική προπαγάνδα με σκοπό την τρομοκρατία.»

Μόνο το Pec που επιβεβαιώνει την ημερομηνία της αίτησης έφεσης δεν μπορούσε να βρεθεί στον υπολογιστή του, για όλα τα άλλα αποδείχθηκε δεινός ακροβάτης.
Κατά τα άλλα, αν μπορούσα να γυρίσω πίσω, θα τα έκανα όλα με τον ίδιο τρόπο ξανά.

Θα ξανα έκανα το RadioAzione, θα ξανα έγραφα κάθε κείμενο στον ιστότοπο και θα ξανα έγραφα κάθε λέξη που ειπώθηκε στο ραδιόφωνο.

Το RadioAzione δεν έχει ενοχλήσει μόνο το κράτος, αλλά και ένα συγκεκριμένο είδος αναρχικού κινήματος, οπότε το γεγονός ότι αποφεύχθηκε να γίνει αναφορά αυτά τα δύο χρόνια στις ανακοινώσεις και τα γραπτά τους, το καταλαβαίνω και θα ήμουν ευτυχής να παραμείνει έτσι από την στιγμή που θα αρχίσω να εκτίω την ποινή μου. Είμαι άθεος, δεν έχω ανάγκη από οίκτο και συλλυπητήρια.

Παρεμπιπτόντως, γιατί να ασχοληθεί κανείς με ένα άτομο που δημιουργούσε τον δικό του «αναρχισμό στο μικρό του δωματιάκι με πολύ χαλασμένο αέρα;»

Έτσι, από τον Σεπτέμβριο και μετά, «δεν θα χρειαστώ λουλούδια, ευχαριστώ!»
Θα αντιμετωπίσω αυτό το κοντινό μέλλον χωρίς να κάνω ούτε μισό χιλιοστό πίσω, αλλά πάνω απ’ όλα με την σκέψη και την καρδιά μου να πηγαίνει καθημερινά στον Αλφρέντο και την Άννα: έναν αδερφό και μια αδερφή, αλλά πάνω απ’ όλα αναρχικοί μου σύντροφοι!

Για την αναρχία, για την εξέγερση!

Gioacchino Somma

Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ
Πηγή: DarkNights

Posted on

Treviso, Ιταλία : Ο Juan καταδικάστηκε σε 28 χρόνια φυλάκισης. Με αίμα στα μάτια μας

Ο Juan καταδικάστηκε σε 28 χρόνια φυλάκισης.

Με αίμα στα μάτια μας

Το Σάββατο 9 Ιουλίου, το δικαστήριο του Τρεβίζο καταδίκασε τον φίλο και σύντροφό μας Χουάν σε 28 χρόνια φυλάκισης (συν τρία χρόνια αναστολή, 30.000 ευρώ αποζημίωση στη Λίγκα και 17.000 ευρώ δικαστικά έξοδα) επειδή θεωρήθηκε υπεύθυνος για την επίθεση στο Τρεβίζο του Carroccio τον Αύγουστο του 2018. Μετά την πρόσφατη διαμόρφωση της κατηγορίας της “πολιτικής σφαγής” – που προβλέπει ισόβια κάθειρξη – για μια επίθεση με εκρηκτικά στο στρατώνα των καραμπινιέρων στο Φοσάνο που αποδίδεται στους αναρχικούς Άννα και Αλφρέντο, αυτή είναι η υψηλότερη ποινή, στη μνήμη μας, που έχει επιβληθεί ποτέ στην Ιταλία για μια άμεση δράση που δεν είχε ως αποτέλεσμα τραυματισμούς.

Ανάμεσα στα άπειρα δυνατά παραδείγματα, μπορεί να παρατηρηθεί ότι η κατηγορία της “πολιτικής σφαγής” δεν ασκήθηκε καν κατά της σφαγής του Καπάτσι, [1992, ο δικαστής κατά της μαφίας Τζιοβάνι Φαλκόνε, η σύζυγός του και τρεις αστυνομικοί που τον συνόδευαν, σκοτώνονται σε έκρηξη στον αυτοκινητόδρομο κοντά στο Παλέρμο της Σικελίας και άλλα επτά άτομα τραυματίζονται], ενώ ο φασίστας Τραϊνί καταδικάστηκε σε 12 χρόνια για πυροβολισμούς εναντίον μεταναστών, τραυματίζοντας έξι από αυτούς, (και εναντίον ενός κτιρίου του PD [Δημοκρατικού Κόμματος]…). Οι επιβαρυντικές περιστάσεις της “τρομοκρατίας” (και των “σφαγών” χωρίς νεκρούς ή τραυματίες) ισχύουν για τους επαναστάτες γενικά και τους αναρχικούς ειδικότερα. Θα μπορούσαμε επίσης να θυμηθούμε τι ειπώθηκε σε τόσο μεγάλο μέρος της λεγόμενης κοινωνίας των πολιτών το 2018 για τον κρατικό ρατσισμό, για τους μετανάστες που διαχωρίζονται στα πλοία στα λιμάνια, για τις δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών Σαλβίνι.

Λέμε επίτηδες δηλώσεις, γιατί η πραγματική πρακτική του κρατικού ρατσισμού, των εγκληματικών συμφωνιών με τη Λιβύη κ.λπ. δεν έχει αλλάξει ποτέ από την όποια κυβέρνηση έχει αναλάβει. Αλλά η κοινωνική συναίνεση προς τον θεσμικό ρατσισμό δεν είναι απλή μικροπράξη: τα καθημερινά tweets του Λοχαγού [Σαλβίνι, Λέγκα του Βορρά, αντι-μεταναστευτικός πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εσωτερικών] παρήγαγαν ένα διάταγμα ασφαλείας που αύξησε τις πιθανές ποινές για διαδηλώσεις και αποκλεισμούς δρόμων στα 12 χρόνια. Όπως συμβαίνει στην Ιταλία από το 1975 -σε αυτό το μοναδικό κείμενο ασφαλείας που ξεκίνησε με τον νόμο Reale και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ- οι “έκτακτες” ρυθμίσεις πολλαπλασιάζονται χωρίς καμία δημοκρατική κατακραυγή να οδηγεί ποτέ στην παραμικρή κατάργηση. Ενώ αυτές τις μέρες ανακαλύπτουμε το προφανές: ότι πίσω από τους κανόνες ανταγωνισμού των ταξί κρύβεται η πολιτική πίεση μιας πολυεθνικής όπως η Uber, προσποιούμαστε ότι το θέμα της “ασφάλειας” είναι αντίθετα “τεχνικό”. Λες και η αυστηροποίηση των κυρώσεων κατά των περιφρουρήσεων των εργαζομένων δεν ήταν παραγγελία των αφεντικών των logistics. Αν μέχρι τώρα κανείς δεν είχε φάει 28 χρόνια φυλάκιση για μια δράση όπως αυτή στο Τρεβίζο, αυτό δεν οφείλεται σε νομικούς περιορισμούς (με την επιβαρυντική περίσταση της “τρομοκρατίας” που εφαρμόζεται στα επιμέρους τμήματα που συνθέτουν μια δράση – συσκευασία, μεταφορά, χρήση “θανατηφόρων” υλικών – μπορεί κανείς να φτάσει κοντά σε ισόβια κάθειρξη), αλλά σε κοινωνικούς περιορισμούς.

Για τον ίδιο λόγο που κανένας δεν έχει ακόμα καταδικαστεί σε 12 χρόνια φυλάκιση για μια διαδήλωση (αν και ο νόμος που το επιτρέπει είναι εκεί, έτοιμος για χρήση). Εδώ είναι: ένα σύστημα σε πόλεμο, το οποίο πηγαίνει από Έκτακτη Ανάγκη σε Έκτακτη Ανάγκη, το οποίο μετατρέπει τις καταστροφές του σε αφορμές για περαιτέρω τεχνο-στρατιωτικές περιπέτειες, τείνει να υπερβεί τα όρια που ήταν αποτέλεσμα προηγούμενων κύκλων αγώνων – καθώς και της καπιταλιστικής αξιοποίησης -. Υπό αυτή την έννοια, ανακύπτει ένα επείγον πρόβλημα συλλογικής αυτοάμυνας.

Η στοχοποίηση των αναρχικών και των επαναστατικών αναρχικών έχει σίγουρα τη δική της ιδιαιτερότητα. Η προθυμία ανάληψης ρίσκου που επέδειξαν αυτές τις δεκαετίες της κοινωνικής ειρήνευσης, καθώς και η απουσία παραδείσιων αγίων μεταξύ των πολιτικών και πνευματικών τάξεων, τους καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτους σε χτυπήματα.

Αλλά όποιος στους κύκλους των “ανταγωνιστών” παραμένει αδιάφορος για τα 41bis για τον Alfredo, για τις πιθανές ποινές ισόβιας κάθειρξης τόσο γι’ αυτόν όσο και για την Anna, για τα 28 χρόνια για τον Juan, όχι μόνο θα αποκαλύψει τη δική του ηθική ανεπάρκεια, αλλά θα κάνει πραγματικά λάθος στους λογαριασμούς του. Ασφαλείς από την καταστολή είναι πλέον μόνο όσοι παραιτούνται.

Όσο για εμάς, αφού τον είχαμε στο πλευρό μας για είκοσι χρόνια, δεν θα αφήσουμε τον Χουάν μόνο του αυτή τη στιγμή. Δεν είναι μόνο το μίσος απέναντι στην κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο και τη φύση που κάνει το αίμα να ανεβαίνει στα μάτια μας, αλλά και η αγάπη για έναν σύντροφο του οποίου το θάρρος, τη σεμνότητα και την ευγένεια έχουμε γνωρίσει.

Για να του στείλετε γράμμα:
Juan Antonio Sorroche
Casa circondariale
Str. delle Campore, 32
05100 Terni TR

Μετάφραση : Δ.Ο. ΕΗΦ
Πηγή: DarkNights

Posted on

Ιταλία: Mια ενημέρωση και μερικές σκέψεις για την Επιχείρηση Sibilla και το 41 bis εναντίον του αναρχικού Alfredo Cospito

Στις 22 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στο Κακουργιοδικείο της Ρώμης ακρόαση σχετικά με τα προληπτικά μέτρα που διατάχθηκαν για την κατασταλτική επιχείρηση Sibilla. Η ακρόαση προέκυψε από έφεση της εισαγγελέως Manuela Comodi κατά της διάταξης του αναθεωρητικού δικαστηρίου της Περούτζια, που στις 16 Δεκεμβρίου είχε οδηγήσει στην ακύρωση των προληπτικών μέτρων που είχαν ληφθεί στις 11 Νοεμβρίου στο πλαίσιο της κατασταλτικής επιχείρησης. Το Ακυρωτικό Δικαστήριο, παρά την γνωμοδότηση της Γενικής Εισαγγελίας (η οποία είχε ζητήσει την απόρριψη της έφεσης της εισαγγελέως της Περούτζια), έκανε δεκτό το αίτημα της Comodi, ακυρώνοντας την διάταξη του αναθεωρητικού δικαστηρίου και διατάσσοντας νέα ακροαματική διαδικασία. Τα προληπτικά μέτρα δεν είναι αποτελεσματικά και θα διαταχθεί νέα ακρόαση για την επανεξέτασή τους τους επόμενους μήνες στο δικαστήριο της Περούτζια.

Θα θέλαμε να εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία αυτής της είδησης για να αναλύσουμε τους λόγους που οδήγησαν σε αυτήν την καταστολή, προσθέτοντας κάποιες δικές μας εκτιμήσεις που απορρέουν κυρίως από την πρόσφατη εντολή μεταφοράς του συντρόφου Alfredo Cospito σε καθεστώς κράτησης 41 bis.
Τον Σεπτέμβριο του 2021, μετά από πολυετείς έρευνες που διεξήχθησαν από τις διοικήσεις της Ειδικής Επιχειρησιακής Ομάδας των Καραμπινιέρων στο Μιλάνο και την Περούτζια, ζητήθηκαν από την εισαγγελία της Περούτζια οκτώ συλλήψεις αναρχικών συντρόφων. Η εντολή αυτή απορρίφθηκε εν μέρει και υποβαθμίστηκε από τον δικαστή για προκαταρκτικές έρευνες. Ταυτόχρονα με αυτό το αίτημα σύλληψης, διατάχθηκε τρίμηνη εντολή λογοκρισίας για την αλληλογραφία του συντρόφου Alfredo Cospito, η οποία στην συνέχεια ανανεώθηκε αρκετές φορές.

Έτσι, στις 11 Νοεμβρίου, πραγματοποιήθηκαν δεκάδες έρευνες από την ROS των Καραμπινιέρων, κοινοποιήθηκε η έρευνα Sibilla που αφορούσε περίπου 15 συντρόφους, και επιβλήθηκαν έξι προληπτικά μέτρα σε σχέση με την κατηγορία υποκίνησης σε διάπραξη εγκλήματος με επιβαρυντικό παράγοντα τον σκοπό της τρομοκρατίας: ένα ένταλμα σύλληψης στην φυλακή για τον Alfredo Cospito (που τότε ήταν ήδη φυλακισμένος στην φυλακή της Terni), η σύλληψη του συντρόφου Michele Fabiani, ο οποίος τέθηκε σε ολικό κατ’ οίκον περιορισμό, και τέλος, η υποχρέωση παραμονής στον δήμο κατοικίας από κοινού με την υποχρέωση υπογραφής τρεις ημέρες την εβδομάδα για τέσσερα συντρόφια. Την ίδια ημέρα της επιχείρησης, δύο ιστότοποι (roundrobin.info και malacoda.noblogs) τέθηκαν επίσης σε μπλακάουτ, καθιστώτας τις διαδικτυακές τους διευθύνσεις μη ανιχνεύσιμες, και επί του παρόντος εξακολουθούν να μην είναι προσβάσιμοι στην ιταλική επικράτεια μέσω συμβατικών προγραμμάτων περιήγησης (λόγω τεχνικών περιορισμών, οι δυνάμεις καταστολής ήταν σε θέση να διατάξουν το μπλακάουτ μόνο στην Ιταλία, δεδομένου ότι δεν ήταν δυνατόν να εξαλείψουν πλήρως τους εν λόγω ιστότοπους). Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, μετά από λίγο περισσότερο από έναν μήνα, τα προληπτικά μέτρα ακυρώθηκαν όλα από το αναθεωρητικό δικαστήριο.

Οι κύριες κατηγορίες κατά των συντρόφων είναι ότι συγκρότησαν ή συμμετείχαν σε ανατρεπτική συνεργασία με σκοπό την τρομοκρατία και την υπονόμευση της δημοκρατικής τάξης (270 bis c.p.) και ηθική αυτουργία σε διάπραξη εγκλήματος (414 c.p.) με επιβαρυντικό παράγοντα τον σκοπό της τρομοκρατίας, σε σχέση με την έκδοση, δημοσίευση και διανομή της αναρχικής εφημερίδας “Vertiolo” ή, όσον αφορά ορισμένους από τους υπόπτους, για την αναφορά ορισμένων άρθρων από τις συγκεκαλυμμένες ιστοσελίδες (συγκεκριμένα το «Ποια διεθνής;», μία συνέντευξη του Alfredo Cospito που δημοσιεύθηκε σε τρία μέρη στην εφημερίδα). Εκτός από αυτές τις κατηγορίες, υπάρχουν επιπλέον κατηγορίες για υποκίνηση και άλλα μικρότερα αδικήματα, που και πάλι επιβαρύνονται από τον σκοπό της τρομοκρατίας (που ενυπάρχει στην δημοσίευση άρθρων και συνεισφορών στις ιστοσελίδες, καθώς και για ορισμένα φυλλάδια και αμέτρητες επιτοίχιες επιγραφές στο Σπολέτο). Τέλος, ένα συντρόφι κατηγορείται για φθορά σε σχέση με μια ενέργεια που έλαβε χώρα στο Φολίνιο εναντίον ορισμένων μηχανημάτων των ιταλικών ταχυδρομείων κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας φυλακισμένων συντρόφων τον Μάιο-Ιούνιο του 2019 για το κλείσιμο του τμήματος A2 της φυλακής L’ Aquila. Η έρευνα της Sibilla από την εισαγγελία της Περούτζια – που αρχικά επικεντρώθηκε περισσότερο στο Circolaccio Anarchico στο Σπολέτο – «κληρονόμησε» αργότερα, μετά από προτροπή της Εθνικής Διεύθυνσης Καταπολέμησης της Μαφίας και της Τρομοκρατίας, μια προηγούμενη και πιο εκτεταμένη έρευνα για 270 bis και 414 c.p. από την εισαγγελία του Μιλάνου που ξεκίνησε το 2016, με τη ευφάνταση ονομασία “Vetriolo” και είχε ως στόχο της παρακολούθηση συντρόφων στο Μιλάνο, την Γένοβα, το Μπέργκαμο και το Σπολέτο. Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας, η ROS, αναζητώντας ομοιότητες, αντιστοιχίες ή λεξιλογικές και εννοιολογικές συμπτώσεις, είχε αναλάβει το έργο να συγκρίνει ένα μεγάλο μέρος των άρθρων που δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα με τα κείμενα ανάληψης ευθύνης μιας σειράς εμπρηστικών και εκρηκτικών επιθέσεων που έλαβαν χώρα στην Ιταλία (και μία στην Ελλάδα).

Μεταξύ των στόχων της Επιχείρησης Sibilla ήταν να στοχοποιηθεί η εφημερίδα, να κατασχεθούν όλα τα αντίτυπα που βρέθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής κατά την διάρκεια των ερευνών, και κυρίως να σκληρύνει όσο το δυνατόν περισσότερο την συνθήκη φυλάκισης του συντρόφου Alfredo Cospito. Στις 5 Μαΐου, μετά από μήνες λογοκρισίας της αλληλογραφίας του και μετά την κατασταλτική επιχείρηση, ο σύντροφος διατάχθηκε να μεταφερθεί σε καθεστώς 41 bis. Η πρόθεση, απροκάλυπτη και δηλωμένη, είναι να φιμωθεί η συμβολή του, εμποδίζοντάς τον να δημοσιεύει άρθρα και παρεμβάσεις, επιχειρώντας να τον θάψουν στο πιο βασανιστικό καθεστώς κράτησης στις ιταλικές φυλακές. Ακόμη περισσότερο υπό το φως των κατασταλτικών προθέσεων – που δεν είναι αποτέλεσμα κανενός είδους «εξαιρετισμού», αλλά έκφραση της δημοκρατίας στην ιδιότυπη μετάβασή της σε μια νέα μορφή αυταρχικής στροφής – επαναλαμβάνουμε ότι δεν θα αποτύχουμε ποτέ στην αλληλεγγύη μας προς τον Alfredo και όλα τα φυλακισμένα συντρόφια. Ιδιαίτερα θα θέλαμε να στείλουμε μια αδελφική αγκαλιά με στροφή όχι μόνο στον Alfredo αλλά και στον Gianluca, σύντροφο που βρίσκεται υπό έρευνα στην Sibilla και επί του παρόντος σε πλήρη κατ’ οίκον περιορισμό μετά από μια κατασταλτική επιχείρηση (έρευνα Diamante, 16 Μαρτίου) από την εισαγγελία της Γένοβας.

Η αλληλεγγύη – ως βασικό συναίσθημα που αναδύεται μέσα από την συνειδητοποίηση του βαθύτατου μοιράσματος της αναρχικής ιδέας – δεν αρκεί ωστόσο. Μπροστά στην μεταγωγή του Alfredo Cospito στο 41 bis, και υπό το φως της κατασταλτικής αυστηροποίησης που συνεχίζεται εδώ και χρόνια, είναι απαραίτητο να τεθούν τα θέμελια για μια διαφορετική αλληλεγγύη, μια χειροπιαστή διεθνής επαναστατική αλληλεγγύη που, πέρα από κάθε «ειδίκευση» ενάντια στις φυλακές, τονίζει, βάζοντάς τους στην πράξη, τους λόγους για τον αγώνα μας και τον σκοπό του: την καταστροφή του κράτους, του κεφαλαίου, κάθε εξουσίας. Για τους λόγους αυτούς καλούμε σε στήριξη όλων των αναρχικών και επαναστατικών πρωτοβουλιών που θα τεθούν σε εφαρμογή ενάντια στο 41 bis και την μεταφορά του συντρόφου σε αυτό το καθεστώς κράτησης.

Από την πλευρά μας, παραμένει σταθερή μας πρόθεση να επιμείνουμε στην αναρχική προπαγάνδα. Αυτά τα κατασταλτικά γεγονότα λαμβάνουν χώρα σε ένα ιστορικό πλαίσιο όπου ο καπιταλισμός μας σέρνει προς την πιθανότητα ενός νέου γενικευμένου πολέμου, όπου το κόστος ζωής λιμοκτονεί και εξαθλιώνει εκατομμύρια προλετάριων, όπου η περιβαλλοντική κρίση έχει εξαπολυθεί με την ερημοποίηση και τις ξηρασίες που πλήττουν όλο και πιο έντονα ακόμα και τα δικά μας γεωγραφικά πλάτη, και μετά από δύο χρόνια υγειονομικής κρίσης που έχει κλειδώσει τους εργαζόμενους μέσα και τους εκβιάζει με τα green pass, ενώ οι εταιρείες συνεχίζουν να κάνουν την δουλειά τους. Μπροστά σε όλα αυτά, όχι μόνο θέλουμε να επαναλάβουμε ότι δεν θα αφήσουμε το στόμα μας κλειστό, αλλά και ότι δεν θα επιτρέψουμε στην καταστολή να μετατοπίσει όλες μας τις δυνάμεις στην απλή άμυνα απέναντι στις κρατικές επιθέσεις.

Το να επιμείνουμε στις πρακτικές μας σημαίνει πρωτίστως να συνεχίσουμε να τοποθετούμε τον αναρχισμό ως την μόνη ιστορική δύναμη απτής και καταστροφικής αντίστασης ενάντια στην καταστροφή προς την οποία μας σέρνουν τα αφεντικά και οι εξουσιαστές.

Σε αυτό το πνεύμα καλούμε όλους να συμμετάσχουν στην διήμερη εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο Σπολέτο στις 26 και 27 Ιουνίου. Την Κυριακή 26 Ιουνίου, μαζί με κάποια συντρόφια συντάκτες του αναρχικού δεκαπενθήμερου “Bezmotivny”, θα συζητήσουμε για τον πόλεμο στην Ουκρανία από μια αδιάλλακτα διεθνιστική άποψη, δηλαδή ενάντια σε κάθε κράτος, εξικώντας από το δικό μας, για την ηττοπάθεια, για την ήττα του ΝΑΤΟ. Την Δευτέρα 27 του μηνός, σε συνδυασμό με την απόφαση παύσης της δίκης του Scripta Manet, θα συζητήσουμε για την αντι-αναρχική καταστολή των τελευταίων χρόνων. Θα υπάρχει επιπλέον χρόνος για συζήτηση και οργάνωση για την κινητοποίηση ενάντια στην απόφαση μεταφοράς του Alfredo στο 41 bis. Οι συζητήσεις θα πραγματοποιηθούν στις 5 μ.μ. στο Circolaccio Anarchico στο Σπολέτο, Viale della republica 1/A.

Κάποιοι αναρχικοί που βρίσκονται υπό έρευνα
23 Ιουνίου, 2022

Μετάφραση: ΔΟ ΕΗΦ
Πηγή: Dark Nights

Posted on

Μπολόνια, Ιταλία: Δύο repeaters πυρπολήθηκαν

“Κοινωνικός πόλεμος στον κρατικό πόλεμο”, αυτή ήταν η γραφή που έμεινε τη νύχτα της 22ας Μαΐου κοντά σε 2 repeaters που πυρπολήθηκαν κοντά στη Μπολόνια. Μια ελάχιστη χειρονομία ενεργητικής ανυπακοής σε ένα κράτος που ζει από πολέμους και σφαγές και σήμερα κατηγορεί τους αναρχικούς για σφαγή, που στέλνει όπλα αλλά επιδεικνύεται ως φορέας της ειρήνης, που νομιμοποιεί τη χρήση βασανιστηρίων μέσω του καθεστώτος 41bis. Ενεργούμε, γιατί εδώ και 2 χρόνια μας κλειδώνουν κατά διαστήματα, μας εκβιάζουν και μας αφαιρούν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουμε με βάση τις ελεύθερες επιλογές μας αυτό που συνέβαινε. Όλα αυτά για να λειτουργήσει η μηχανή του χρήματος του καπιταλισμού. Και σήμερα βρισκόμαστε οι πλούσιοι πλουσιότεροι, οι φτωχοί φτωχότεροι και η κοινωνία πιο αποξενωμένη, επικριτική και καχύποπτη. Τώρα, με τον πόλεμο, συμβαίνει ξανά: έκτακτη ανάγκη, εθνική ενότητα, θυσίες, γιατί τα αφεντικά, πέρα από τη χώρα τους, πρέπει να διεκδικήσουν και να προχωρήσουν τα συμφέροντά τους, στο πετσί όσων βρίσκονται κάτω από τις βόμβες, όσων μπαίνουν φυλακή για διαμαρτυρίες, όσων εξαθλιώνονται. Αν δεν θέλουμε ο πόλεμος που μας κάνουν να κάνει τον κόσμο αβίωτο, είναι καιρός να ξεσηκωθούμε, να αντεπιτεθούμε και να χτυπήσουμε ακόμα και απρόβλεπτα, γιατί πρέπει να ξέρουν ότι μπροστά στα σχέδιά τους υπάρχουν αυτοί που είναι ακίνητοι και σιωπηλοί και δεν θέλουν να είναι.

Για την Άννα, τον Χουάν και τον Αλφρέντο
Κατά των βασανιστηρίων της φυλακής και του 41 bis
Για όλα τα Χ φυλακισμένα που αγωνίζονται

Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: ΔΟ ΕΗΦ

Posted on

Διεθνές περιοδικό του κοινωνικού πολέμου – ‘Ο πόλεμος είναι το υπέρτατο δράμα μιας πλήρως μηχανοποιημένης κοινωνίας’, Dark Nights #51 (Αγγλικά)

Διεθνές περιοδικό του κοινωνικού πολέμου κατά του μιλιταρισμού, κατά των εθνικιστικών και ιμπεριαλιστικών πολέμων, υπέρ της εξέγερσης, της επανάστασης και του διεθνισμού.

Άλλη μια διευρυμένη έκδοση 16 σελίδων με άρθρα σχετικά με τη συνεχιζόμενη πείνα για πόλεμο από τα έθνη, τον καπιταλισμό και τον πολιτισμό. Άρθρα από Ιταλούς συντρόφους, για έναν πολύ αναγκαίο αντιμιλιταρισμό και κάλεσμα για τη διεθνή ως απάντηση στον πόλεμο που πολεμάμε όλη μας τη ζωή κάτω από το υπαρκτό. Άμεσες δράσεις και ανακοινώσεις αντιμιλιταριστικού χαρακτήρα και παραδείγματα προηγούμενων επιθέσεων, συμπεριλαμβανομένων των πυρήνων άμεσης δράσης, επιθέσεις από τη Γερμανία και από το Ηνωμένο Βασίλειο εναντίον στρατιωτικών στόχων.

Εκτυπώστε το, μοιράστε το, αφήστε το σε ένα τυχαίο μέρος!

“Σαμποτάρουμε τον πόλεμο, πυροδοτώντας τη Διεθνή!”

1.‘War is the supreme drama of a completely mechanized society’
2.‘We sabotage the war, Triggering the International’ – Beztomivny
3.‘We do not enlist’ – Anarchists from Spoleto
4.‘Anti – Militarism & Social Insurrection’ – Wolfi Landstreicher
5.‘Another war is possible’ – Responsibility Claim for arson & incendiary attacks by Cells of Anti-Militarist Action
6.‘Heretics’ – Gabriel Pomba da Silva

ΔΊΚΤΥΟ ΚΑΤΆ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΏΝ ΔΙΚΑΙΩΜΆΤΩΝ

Κατεβάστε, αντιγράψτε και διανείμετε! DIY!

Link: Dark Nights #51 ‘War is the supreme drama of a completely mechanized society’
Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: ΔΟ ΕΗΦ