[:el]Προς τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Carrara, που τιμούν τη μνήμη και τους αγώνες του αναρχικού επαναστάτη Alfredo M. Bonanno στο Circolo Culturale Anarchico ”Gogliardo Fiaschi” την 8η Δεκέμβρη του 2024.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
υψώνοντας τις εξεγερμένες μας γροθιές απο τις ελληνικές μητροπόλεις, χαιρετίζουμε την πρωτοβουλία σας να τιμήσετε τη μνήμη του συντρόφου Alfredo M. Bonanno. Λίγα χιλιόμετρα δίπλα σας, η απάντηση στο ερώτημα “γιατί είναι αναγκαίο να αναδείξουμε την ιστορικότητα του έργου του συντρόφου Alfredo”, βρίσκεται στις πιο απλές έννοιες: τη διαρκή ανάγκη του ελεύθερου ανθρώπου να εξεγείρεται ενάντια στην εξαθλίωση και τη διαρκή αναγκαιότητα, ο κόσμος της εξαθλίωσης να καταστραφεί ολοκληρωτικά.
Μέσα σε μια εποχή πολιτικής οπισθοχώρησης και αναδίπλωσης, είναι συλλογικό μας καθήκον να ακυρώσουμε τον φυσικό θάνατο ενός συντρόφου, δίνοντας πνοή και ζωντάνια στα προτάγματα που χαρακτήρισαν τη ζωή και το πέρασμα του από κάθε πεδίο αγώνα. Να αγωνιστούμε ριζοσπαστικά και με επιθετικό πρόσημο, για την όξυνση της σύγκρουσης σε όλα τα πεδία του κοινωνικού ανταγωνισμού. Να αγωνιστούμε για να κερδίσουμε, όχι στιγμές, αλλά την ολότητα της ελευθερίας.
Ο σύντροφος Alfredo μέσα από το έργο του μας θυμίζει διαρκώς πως δεν είναι η σκλαβιά, αλλά η συναίνεση στα δεσμά και την υποταγή που εκμηδενίζει την απολυτότητα της ελευθερίας. Είναι εν τέλει η ίδια η αλλοτριωμένη συνείδηση που αναπαράγει τον καπιταλιστικό κύκλο παραγωγής και τα δεσμά του. Συνεπώς απέναντι στις ψευδαισθήσεις του καπιταλιστικού δημοκρατισμού, ο μόνος δρόμος για να βαδίσουμε προς την ελευθερία, είναι αυτός της καταστροφής και όχι της μεταρρύθμισης. Της καταστροφής του κράτους και του καπιταλισμού, της καταστροφής της δημοκρατίας των ψευδαισθήσεων και της υποταγής, της καταστροφής κάθε σχέσης εκμετάλλευσης και εξουσίας που εκπορεύεται από την κυριαρχία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
κουβαλώντας στις πλάτες μας τον θάνατο ενός δικού μας συντρόφου, του αναρχικού αγωνιστή Κυριάκου Ξυμητήρη που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια πρόωρης πυροδότησης εκρηκτικού μηχανισμού σε σπίτι στους Αμπελόκηπους το μεσημέρι της 31ης Οκτώβρη, το βαρύτατο τραυματισμό και την αιχμαλωσία της συντρόφισσας Μαριάννας που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή δίπλα του και το ανθρωποκυνηγητό των αντιτρομοκρατικών δυνάμεων προς τις τάξεις του αναρχικού επαναστατικού αγώνα με συλλήψεις, φυλακίσεις και δαιμονοποιήσεις συντρόφων μας, δεν έχουμε παρά να σταθούμε με υπευθυνότητα και ψηλά το κεφάλι μπροστά στα ερωτήματα που θέτει το παρόν στον καθέναν και τη καθεμιά απο εμάς. Ο σύντροφος Κυριάκος ήταν ένας επαναστάτης που έδωσε αυτή την απάντηση, παίρνοντας πολύ σοβαρά την επαναστατική υπόθεση. Τα ερωτήματα που δημιουργεί το κενό που αφήνει πίσω του, έρχεται να απαντήσει η ίδια θεωρία του Alfredo: αναρχικός αγώνας για την απόλυτη ελευθερία, διαρκής εξεγερτική συγκρότηση, επίθεση, επίθεση, επίθεση.
Με επαναστατικούς χαιρετισμούς
Σύμπραξη για την επαναστατική αλληλεγγύη
sympraxiea@proton.me
Πηγή: Athens Indymedia[:en]To the comrades of Carrara, commemorating the memory and struggles of the anarchist revolutionary Alfredo M Bonanno at Circolo Culturale Anarchico “Gogliardo Fiaschi” on 8 December 2024.
Comrades, raising our rebellious fists from the Greek metropolises, we welcome your initiative to honor the memory of comrade Alfredo M. Bonanno. A few kilometers next to you, the answer to the question “why is it necessary to highlight the historicity of comrade Alfredo’s work”, lies in the simplest concepts: the constant need of the free man to rebel against impoverishment and the constant necessity, the world of impoverishment to be completely destroyed.
In an era of political retreat and remission, it is our collective duty to cancel the natural death of a comrade, giving breath and vitality to the principles that characterized his life and passage from every field of struggle. To fight radically and aggressively, for the sharpening of the conflict in all fields of social antagonism. To fight to win, not moments, but the totality of freedom.
Comrade Alfredo, through his work, constantly reminds us that it is not slavery, but consent to the shackles and subjugation that annihilates the absoluteness of freedom. It is ultimately the alienated consciousness itself that reproduces the capitalist cycle of production and its shackles. Therefore, in the face of the illusions of capitalist democracy, the only way to march towards freedom is that of destruction, not reform. The destruction of the state and capitalism, the destruction of the democracy of illusions and submission, the destruction of every relation of exploitation and power that emanates from domination.
Comrades,
Carrying on our backs the deaths of a comrade of ours, the anarchist militant Kyriakos Ximitiris who lost his life during a premature detonation of an explosive mechanism at a home in Ampelokipi at noon on October 31st, the severe injury and the captivity of comrade Marianna who was at that very moment next to him and the manhunt of the counter-terrorist forces towards the ranks of the anarchist revolutionary struggle with arrests, imprisonments and demonizations of our comrades, we only have to stand up with responsibility and with the head held high in front of the questions posed by each and every one of us. Comrade Kyriakos was a revolutionary who gave this answer, taking the revolutionary case very seriously. The questions raised by the gap left behind come to answer Alfredo’s own theory: anarchist struggle for absolute freedom, constant insurrectionary constitution, attack, attack, attack.
Revolutionary greetings
Σύμπραξη για την επαναστατική αλληλεγγύη (Synergy for revolutionary solidarity)
sympraxiea@proton.me
Source: Athens Indymedia
Translation: Blessed Is The Flame[:]