Υπάρχει ένας επίκαιρος τρόπος για να κατανοήσουμε την πολιτική αιχμαλωσία ενός ανθρώπου στρατευμένου στην επανάσταση: Είναι μέσα επειδή έκανε το καθήκον του. Όταν έπρεπε να κρατήσω όρθια μια αντάρτικη σημαία, το έκανα. Για όσο έπρεπε να κρατάω μια αποθήκη με όπλα, το έκανα. Όταν έφτασε ο καιρός της οργάνωσης, προσπάθησα για την οργάνωση. Όποτε ήταν χρήσιμο να σταθώ δίπλα σε καταδιωκόμενους αγωνιστές, βάδισα μαζί τους μέρα νύχτα. Κάθε φορά που έπρεπε να κάτσουμε σε μια κατειλημμένη εστία μέχρι τέλος, κάθησα μέχρι τέλος. Όποτε έπρεπε να κρατήσουμε ένα οδόφραγμα ή μια γραμμή διαδήλωσης είχα έγνοια να υποχωρήσω τελευταίος. Στις κοινωνικές δομές και την περιφρούρηση των καταλήψεων δεν έκανα κοπάνα από καμία βάρδια. Όταν είχα ευθύνη για το δημόσιο λουτρό, συμμετείχα στη φροντίδα του σαν να ήταν το βρέφος του πολιτισμού της αναρχίας. Όταν ως αλληλέγγυος έπρεπε να ζυμώνω ψωμί, δεν αμέλησα ποτέ αυτήν την γιορτή. Προσπάθησα να είμαι παρών σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα και σε όλες τις βασικές δομές του ανοικτού οριζόντιου κινήματος. Με ιωβηλαία υπομονή είχα κατασκηνώσει σε καταθλιπτικές συνελεύσεις. Με το ίδιο πνεύμα καθήκοντος που με οδήγησε στην αντάρτικη στράτα, όταν έπρεπε να στηριχτεί η κοινή αντιπληροφόρηση δεσμεύτηκα και έβρισκα μία, δύο, τρεις ώρες την ημέρα ώστε να είναι το κίνημα αυτοενήμερο και να μπορεί κάθε οντότητά του να εκφραστεί προς το σύνολό του. Ανά περιόδους, έκανα πολλά από τα παραπάνω ή και όλα ταυτόχρονα. Από κάποια στιγμή και έπειτα, φροντίζοντας και ένα παιδί.
Πέρα από την άστοχη απόπειρα ηθικής και ιδεολογικής φθοράς του πολιτικού ομήρου, η αιχμαλωσία αποτελεί μέτρο άμεσου φραγμού της πρακτικής πολιτικής συνέπειας. Μεταξύ άλλων, αλληλεγγύη σημαίνει να γινόμαστε τα χέρια, το στόμα και τα πόδια, τα μάτια και τα αυτιά εκείνων που τους έχουν περιφράξει. Ως ένας φορέας της αντάρτικης αναρχικής εμπειρίας έχω την ευθύνη και την χαρά μιας σύνδεσης της επαναστατικής ιστορίας με το τρέχον αγωνιστικό επιγενόμενο. Δεν μπορώ να κατοικίσω σε άλλον τόπο έξω από αυτήν την σύνδεση της φραγμένης εμπειρίας και του ξεπαγώματος του παρόντος.
Αυτή την στιγμή εκκρεμούν ορισμένες ελληνικές και διεθνείς εκδόσεις και δημοσιεύσεις, προσωπικές και συλλογικές, αναφορικές στην πολιτική εμπειρία της οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας, στις πολιτικές παρακαταθήκες της και στην αντεπαναστατική επιχείρηση που διεξάγεται σε σχέση με την ΟΕΑ. Χρειάζονται συντρόφια για δακτυλογραφήσεις ή και μεταφράσεις. Η προσωπική διάθεση λίγων ωρών την εβδομάδα είναι πολύτιμος πολιτικός χρόνος. Η παρούσα, ποσοτικά στοιχειωδέστατη σύνθεση της Ομάδας/δομής επικοινωνιακής υποστήριξης στον αιχμάλωτο Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη αδυνατεί να καλύψει αυτήν την εργασία με ρυθμό που δεν θα καταδικάσει το διαθέσιμο πολιτικό υλικό σε μουσειακή χρήση από τους ερευνητές του μέλλοντος. Παρά τα δημόσια καλέσματα που έχουν γίνει, δεν υπήρξε ποτέ ανταπόκριση που να τιμά την έννοια της κινηματικής αλληλεγγύης. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα της ατομικιστικής και σεχταριστικής αδιαφορίας. «Συνομοσπονδιακές στρατηγικές», «πολύμορφη κινηματική δικτύωση», διάλογοι «πλατφορμιστικής οργάνωσης», «μαχόμενα μέτωπα» και διακηρύξεις «επαναστατικών προγραμμάτων», «ενότητα», «οργάνωση», «ενότητα», «οργάνωση», κενολογίες της προσκόλλησης στους όρους της δεδομένης ιστορικής ήττας.
Ζητάω από το αλληλέγγυο κίνημα λίγο από το πνεύμα καθήκοντος που έχει αποτελέσει τον κοινό τόπο μας. Για να μπορέσω να συνεχίσω να κρατάω ορισμένα νοήματα όρθια.
Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
Φυλακές Δομοκού 9-5-2024
Το κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση της Δομής επικοινωνιακής υποστήριξης για την Τρίτη 14/5 εδώ: https://athens.indymedia.org/event/94266/
