ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ 15/1/2025: Το κείμενο της συμφωνίας μεταξύ της παλαιστινιακής αντίστασης και του “ισραήλ”

Τετάρτη 15 Ιανουαρίου, Παλαιστίνη: ανακούφιση, οργή, πόνος, ανησυχία. Άλλοι πανηγυρίζουν κι άλλοι θρηνούν, τόσο στη Λωρίδα της Γάζας όσο και στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. 82 δολοφονίες Παλαιστινίων, αποτέλεσμα σφοδρών ισραηλινών βομβαρδισμών στη Λωρίδα της Γάζας και 6 στη Δυτική Όχθη από τα ξημερώματα.

Περίληψη της 1ης φάσης της συμφωνίας:

Η αρχική φάση θα διαρκέσει έξι εβδομάδες και θα περιλαμβάνει περιορισμένη ανταλλαγή κρατουμένων, μερική απόσυρση των ισραηλινών στρατευμάτων στη Γάζα και αύξηση της βοήθειας στη λωρίδα. Τριάντα τρεις ισραηλινοί κρατούμενοι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών, παιδιών και πολιτών άνω των 50 χρόνων – που κρατούνται από τις 7 Οκτωβρίου 2023 – θα απελευθερωθούν. Σε αντάλλαγμα, το “ισραήλ” θα απελευθερώσει μεγαλύτερο αριθμό Παλαιστίνιων κρατουμένων κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, συμπεριλαμβανομένων κρατουμένων που εκτίουν ποινές ισόβιας κάθειρξης. Μεταξύ των Παλαιστινίων που θα απελευθερωθούν είναι περίπου 1.000 που απήχθησαν μετά τις 7 Οκτωβρίου.

Το πλήρες κείμενο της συμφωνίας μεταξύ της παλαιστινιακής αντίστασης και του “ισραήλ”

Η συμφωνία στην οποία κατέληξαν επίσημα την Τετάρτη το βράδυ η παλαιστινιακή αντίσταση και το “ισραήλ” για κατάπαυση του πυρός και ανταλλαγή κρατουμένων αποτελείται από τρία στάδια με στόχο τον τερματισμό του “πολέμου”.

Η συμφωνία, έγινε με τη μεσολάβηση του Κατάρ, των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αιγύπτου και αφορά κυρίως τους επιμέρους μηχανισμούς που θα συνοδεύουν την πρώτη φάση, η οποία θα διαρκέσει 42 ημέρες, κατά τη διάρκεια της οποίας θα απελευθερωθούν 33 ισραηλινοί κρατούμενοι, ζωντανοί και νεκροί.

Υπό τον τίτλο “Γενικές αρχές της συμφωνίας μεταξύ της ισραηλινής και της παλαιστινιακής πλευράς στη Γάζα για την ανταλλαγή κρατουμένων και την αποκατάσταση της βιώσιμης ηρεμίας”, ο στόχος που τίθεται είναι:

Η απελευθέρωση όλων των ισραηλινών κρατουμένων, ζωντανών και νεκρών, από την παλαιστινιακή αντίσταση. Σε αντάλλαγμα, το “ισραήλ” θα απελευθερώσει “συμφωνημένο αριθμό” Παλαιστίνιων κρατουμένων.

Η ανταλλαγή θα ξεκινήσει την “πρώτη ημέρα”, όπως ορίζεται στη συμφωνία – την ημέρα της κατάπαυσης του πυρός. Σε αυτό το στάδιο, δεν είναι ακόμη γνωστό πότε θα τεθεί σε ισχύ η κατάπαυση του πυρός. [Σ.τ.Σ.: οι διαπραγματευτές ανακοίνωσαν ότι θα τεθεί σε ισχύ την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2025]

Η παλαιστινιακή αντίσταση και το “ισραήλ” συμφώνησαν επίσης να αποκαταστήσουν την ηρεμία που οδηγεί σε τέσσερις στόχους:

  1. Μόνιμη κατάπαυση του πυρός.
  2. Απόσυρση των ισραηλινών δυνάμεων από τη Λωρίδα της Γάζας.
  3. Ανασυγκρότηση της Γάζας.
  4. Άνοιγμα των διαβάσεων και διευκόλυνση της μετακίνησης ανθρώπων και αγαθών.

Ακολουθούν οι όροι της συμφωνίας, σύμφωνα με τις τρεις φάσεις.

Η πρώτη φάση (42 ημέρες)

  1. Προσωρινή παύση των στρατιωτικών επιχειρήσεων και από τις δύο πλευρές και απόσυρση των IDF [israel defense forces, δηλαδή δυνάμεις γενοκτονίας] ανατολικά από πυκνοκατοικημένες περιοχές κατά μήκος των συνόρων σε όλες τις περιοχές της Λωρίδας της Γάζας, συμπεριλαμβανομένης της κοιλάδας της Γάζας (άξονας Νετζαρίμ).
  2. Προσωρινή αναστολή της εναέριας κυκλοφορίας (στρατιωτικής και επιτήρησης) στη Λωρίδα της Γάζας για δέκα ώρες την ημέρα και 12 ώρες τις ημέρες της ανταλλαγής κρατουμένων.
  3. Επιστροφή των εκτοπισμένων στους τόπους διαμονής τους και αποχώρηση από την κοιλάδα της Γάζας.

Την έβδομη ημέρα (μετά την απελευθέρωση επτά κρατουμένων), οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις θα αποσυρθούν πλήρως από την παραλιακή οδό Αλ Ρασίντ ανατολικά μέχρι την οδό Σαλάχ Αλ Ντιν.

Το “ισραήλ” έχει δεσμευτεί για την πλήρη διάλυση των στρατιωτικών χώρων και εγκαταστάσεων στην περιοχή. Θα αρχίσει η επιστροφή των εκτοπισμένων στους τόπους διαμονής τους (χωρίς να φέρουν όπλα). Θα υπάρξει απεριόριστη ελευθερία μετακίνησης για τον πληθυσμό σε όλες τις περιοχές της Λωρίδας της Γάζας και απεριόριστη είσοδος ανθρωπιστικής βοήθειας από την πρώτη ημέρα.

Την 22η ημέρα, οι ισραηλινές δυνάμεις θα αποσυρθούν από το κέντρο της Λωρίδας της Γάζας (ιδίως από τον άξονα Νετζαρίμ) προς τα ανατολικά από τον δρόμο Σαλάχ Αλ Ντιν, στην περιοχή κατά μήκος των συνόρων. Θα υπάρξει πλήρης διάλυση των στρατιωτικών θέσεων και εγκαταστάσεων.

Από την πρώτη ημέρα θα επιτραπεί η είσοδος ανθρωπιστικής βοήθειας (600 φορτηγά ημερησίως, συμπεριλαμβανομένων 50 φορτηγών με καύσιμα, 300 από αυτά στη βόρεια Λωρίδα της Γάζας).

Αυτό περιλαμβάνει καύσιμα για τη λειτουργία του σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας καθώς και εμπορικό και πολιτικό εξοπλισμό που απαιτείται για την απομάκρυνση των συντριμμιών, την αποκατάσταση και τη λειτουργία των νοσοκομείων.

Ανταλλαγή κρατουμένων

Η παλαιστινιακή αντίσταση θα απελευθερώσει 33 ισραηλινούς κρατουμένους: γυναίκες (πολίτες και στρατιώτες), παιδιά (κάτω των 19 χρόνων και όχι στρατιώτες), ενήλικες (άνω των 50 χρόνων), ασθενείς και τραυματισμένους πολίτες.

Σε αντάλλαγμα, το “ισραήλ” θα απελευθερώσει “συμφωνημένο αριθμό” Παλαιστίνιων κρατουμένων. Για κάθε γυναίκα ή παιδί που απελευθερώνει η παλαιστινιακή αντίσταση, το “ισραήλ” θα απελευθερώνει 30 Παλαιστίνιες γυναίκες και παιδιά, λαμβάνοντας υπόψη τους καταλόγους που παρέχει η παλαιστινιακή αντίσταση με βάση το χρόνο κράτησής τους.

Για κάθε ενήλικα που απελευθερώνει η παλαιστινιακή αντίσταση, το “ισραήλ” θα απελευθερώνει 30 ενήλικες και ασθενείς (οι οποίοι έχουν έως και 15 χρόνια υπόλοιπο κράτησης), σύμφωνα με τους καταλόγους που παρέχει η παλαιστινιακή αντίσταση με βάση τον χρόνο της κράτησής τους.

Για κάθε γυναίκα στρατιώτη που απελευθερώνεται, το “ισραήλ” θα απελευθερώνει 50 Παλαιστίνιους κρατούμενους (30 που εκτίουν ισόβια και 20 που εκτίουν ποινές φυλάκισης έως 15 χρόνων).

Αυτό υπόκειται στους καταλόγους που παρέχονται από την παλαιστινιακή αντίσταση. Ένας συμφωνημένος αριθμός από αυτούς θα απελευθερωθεί και θα εξοριστεί στο εξωτερικό ή στη Γάζα.

Ο μηχανισμός για την ανταλλαγή κρατουμένων μεταξύ των δύο πλευρών κατά την πρώτη φάση

Την πρώτη ημέρα, η παλαιστινιακή αντίσταση θα απελευθερώσει τρεις ισραηλινούς πολίτες και την έβδομη ημέρα θα απελευθερώσει άλλους τέσσερις. Μετά από αυτό, θα απελευθερώνει τρεις ισραηλινούς κρατούμενους κάθε επτά ημέρες – ξεκινώντας με τις γυναίκες.

Αποφασίστηκε να απελευθερωθούν όλοι οι ζωντανοί ισραηλινοί κρατούμενοι πριν από τους νεκρούς. Κατά τη διάρκεια της έκτης εβδομάδας, η παλαιστινιακή αντίσταση θα απελευθερώσει όλους τους υπόλοιπους κρατούμενους αυτής της φάσης με αντάλλαγμα την απελευθέρωση του συμφωνημένου αριθμού Παλαιστίνιων κρατουμένων στις ισραηλινές φυλακές. Οι απελευθερώσεις θα πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα και σύμφωνα με τους καταλόγους που θα παράσχει η παλαιστινιακή αντίσταση.

Μέχρι την έβδομη ημέρα, η παλαιστινιακή αντίσταση θα παράσχει πληροφορίες σχετικά με τον αριθμό των ισραηλινών κρατουμένων που θα απελευθερωθούν κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης.

Την έκτη εβδομάδα -μετά την απελευθέρωση των Hisham al-Sayyed και Aphra Mengistu (1), οι οποίοι θα προστεθούν στο σύνολο των 33 ισραηλινών κρατουμένων-, το “ισραήλ” θα απελευθερώσει 47 από τους 60 Παλαιστίνιους κρατούμενους, οι οποίοι είχαν απελευθερωθεί το 2011 με βάση τη συμφωνία “Γκιλάντ Σαλίτ” και είχαν συλληφθεί εκ νέου (2).

Εάν ο αριθμός των ζωντανών ισραηλινών κρατουμένων που θα απελευθερωθούν κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης δεν φτάσει τους 33, ο αριθμός θα συμπληρωθεί με την επιστροφή των σορών τους. Σε αντάλλαγμα, την έκτη εβδομάδα, το “ισραήλ” θα απελευθερώσει όλες τις γυναίκες και τα παιδιά (κάτω των 19 χρόνων και μη μαχητές) που απήχθησαν στη Λωρίδα της Γάζας μετά τις 7 Οκτωβρίου 2023.

Το “ισραήλ” δεσμεύτηκε να μην ξανασυλλάβει τους Παλαιστίνιους που θα απελευθερωθούν με τις ίδιες κατηγορίες και ότι “η ισραηλινή πλευρά δεν θα αρχίσει να συλλαμβάνει τους Παλαιστίνιους κρατούμενους που θα απελευθερωθούν για να εκτίσουν το υπόλοιπο της ποινής τους”.

Συμφωνήθηκε επίσης ότι από τους απελευθερωθέντες Παλαιστίνιους δεν θα ζητηθεί να υπογράψουν κανένα έγγραφο ως προϋπόθεση για την απελευθέρωσή τους.

Τα μέρη συμφώνησαν ότι οι προαναφερθέντες όροι ανταλλαγής κρατουμένων δεν θα αποτελέσουν τη βάση για τους όρους ανταλλαγής στη δεύτερη φάση της συμφωνίας.

Το αργότερο τη δέκατη έκτη ημέρα, θα αρχίσουν έμμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο μερών για να συμφωνηθούν οι όροι για την εφαρμογή της δεύτερης φάσης, ιδίως αυτοί που σχετίζονται με την ανταλλαγή κρατουμένων.

Οι διαπραγματεύσεις θα ολοκληρωθούν και θα υπάρξει συμφωνία πριν από το τέλος της πέμπτης εβδομάδας αυτής της φάσης.

Ο ΟΗΕ, οι οργανισμοί του και άλλες οργανώσεις θα συνεχίσουν να παρέχουν ανθρωπιστικές υπηρεσίες σε όλες τις περιοχές της Λωρίδας της Γάζας.

Θα αρχίσει η αποκατάσταση των υποδομών (ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, αποχέτευση, τηλεπικοινωνίες και δρόμοι) σε ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας και θα παραδοθεί συμφωνημένη ποσότητα εξοπλισμού πολιτικής προστασίας.

Θα διευκολύνεται η είσοδος προμηθειών και ειδών πρώτης ανάγκης για τη στέγαση των εκτοπισμένων που έχασαν τα σπίτια τους στον “πόλεμο”. Θα εισαχθούν τουλάχιστον 60.000 τροχόσπιτα και 200.000 σκηνές.

Μετά την απελευθέρωση όλων των ισραηλινών στρατιωτών, θα εντοπιστεί ένας αριθμός τραυματισμένων μαχητών της παλαιστινιακής αντίστασης που θα ταξιδέψουν μέσω του περάσματος της Ράφα για περίθαλψη. Επιπλέον, θα αυξηθεί ο αριθμός των ταξιδιωτών, των ασθενών και των τραυματιών μέσω του περάσματος της Ράφα, θα αρθούν οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί και θα επανέλθει η διακίνηση αγαθών και το εμπόριο.

Θα δρομολογηθούν ρυθμίσεις και προγράμματα για την ολοκληρωμένη ανοικοδόμηση των σπιτιών, των πολιτικών εγκαταστάσεων και των πολιτικών υποδομών που καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του “πολέμου” και την υποστήριξη των θυμάτων υπό την εποπτεία διαφόρων χωρών και οργανισμών, συμπεριλαμβανομένης της Αιγύπτου, του Κατάρ και του ΟΗΕ.

Όλα τα μέτρα αυτής της φάσης της στρατιωτικής εκεχειρίας θα συνεχιστούν και στη δεύτερη φάση, εφόσον συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις για τους όρους εφαρμογής της.

Η συμφωνία αναφέρει ότι το Κατάρ, οι ΗΠΑ και η Αίγυπτος “θα καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να διασφαλίσουν ότι οι έμμεσες διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν έως ότου οι δύο πλευρές μπορέσουν να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με τους όρους εφαρμογής της δεύτερης φάσης”.

Η δεύτερη φάση (42 ημέρες)

Θα κηρυχθεί μόνιμη εκεχειρία (παύση των στρατιωτικών επιχειρήσεων και των εχθροπραξιών σε τακτική βάση) και θα αρχίσει πριν από την ανταλλαγή κρατουμένων. Εδώ μιλάμε για όλους τους ζωντανούς ισραηλινούς κρατούμενους, με αντάλλαγμα την απελευθέρωση ενός συμφωνημένου αριθμού Παλαιστινίων κρατουμένων στο “ισραήλ”. Σε αυτή τη φάση, θα υπάρξει πλήρης αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από τη Λωρίδα της Γάζας.

Η τρίτη φάση (42 ημέρες)

Ανταλλαγή όλων των σορών μεταξύ των δύο πλευρών μετά τον εντοπισμό και την ταυτοποίησή τους.

Εφαρμογή ενός σχεδίου ανασυγκρότησης της Λωρίδας της Γάζας διάρκειας 3-5 χρόνων, το οποίο περιλαμβάνει στέγαση, πολιτικές εγκαταστάσεις, πολιτικές υποδομές και υποστήριξη των θυμάτων υπό την εποπτεία χωρών και οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων της Αιγύπτου, του Κατάρ και του ΟΗΕ.

Άνοιγμα των συνοριακών διαβάσεων και διευκόλυνση της μετακίνησης ανθρώπων και αγαθών.

 

1. Οι Hisham al-Sayed και Avera Mengistu, κρατούνται στη Λωρίδα της Γάζας πριν από τις 7 Οκτωβρίου 2023, από το 2015 και 2014 αντίστοιχα.

2. Η ανταλλαγή κρατουμένων  με τον τίτλο “Γκιλάντ Σαλίτ” ήταν μια συμφωνία του 2011 μεταξύ του “ισραήλ” και της Χαμάς για την απελευθέρωση του ισραηλινού στρατιώτη Γκιλάντ Σαλίτ με αντάλλαγμα 1027 κρατούμενους – σχεδόν όλοι Παλαιστίνιοι και Αραβοϊσραηλινοί, αν και υπήρχαν επίσης ένας Ουκρανός, ένας Ιορδανός και ένας Σύρος. Από αυτούς, 280 είχαν καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη για το σχεδιασμό και τη διάπραξη διαφόρων επιθέσεων εναντίον ισραηλινών στόχων.

(Ανάμεσά τους ήταν και ο εμπνευστής της επιχείρησης “Πλημμύρα Αλ Άκσα” και επικεφαλής της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς, Γιαχία Σινουάρ, ο οποίος δολοφονήθηκε με μια σφαίρα στο κεφάλι μετά τον τραυματισμό του σε μάχη στις 17 Οκτωβρίου 2024 στη Ράφα). Η συμφωνία επιτεύχθηκε πέντε χρόνια και τέσσερις μήνες μετά την αιχμαλωσία του Σαλίτ από Παλαιστίνιους μαχητές στο νότιο “ισραήλ” κατά μήκος των συνόρων της Λωρίδας της Γάζας.

Η συμφωνία είχε εγκριθεί από τον τότε ισραηλινό πρωθυπουργό Benjamin Netanyahu από τη μία πλευρά και τον Ahmed Jabari, επικεφαλής των Ταξιαρχιών Izz ad-Din al-Qassam από την άλλη πλευρά, με Γερμανούς και Αιγύπτιους μεσολαβητές, και υπογράφηκε στην Αίγυπτο στις 11 Οκτωβρίου 2011. Η πρώτη φάση εκτελέστηκε στις 18 Οκτωβρίου 2011, με το “ισραήλ να απελευθερώνει 477 Παλαιστίνιους κρατούμενους και τη Χαμάς να μεταφέρει τον Σαλίτ στο Κάιρο. Στη δεύτερη φάση, κατά τη διάρκεια του Δεκεμβρίου 2011, απελευθερώθηκαν άλλοι 550 κρατούμενοι.

Η συμφωνία είναι, μέχρι σήμερα, η μεγαλύτερη συμφωνία ανταλλαγής κρατουμένων που έχει κάνει ποτέ το “ισραήλ” και το υψηλότερο τίμημα που έχει πληρώσει ποτέ για έναν μόνο στρατιώτη. Ο Γκιλάντ Σαλίτ ήταν επίσης ο πρώτος αιχμάλωτος ισραηλινός στρατιώτης που απελευθερώθηκε ζωντανός μετά από 26 χρόνια.

 

Ηράκλειο : Παρέμβαση στην ιντερνετική ομιλία ισραηλινής καθηγήτριας κοινωνικής λειτουργού για την παιδική κακοποίηση.

Παρέμβαση στην ιντερνετική ομιλία ισραηλινής καθηγήτριας κοινωνικής λειτουργού για την παιδική κακοποίηση.
Στις 8/1/2025, συμπληρώνεται κοντά 1 χρόνος και 3 μήνες γενοκτονίας στην Παλαιστίνη. Χρόνος ισοπέδωσης, δολοφονίας και ολικού αποκλεισμού του λαού και των παιδιών της Γάζας από το κράτος του Ισραήλ. Έπειτα από:
πολλοστά διεθνή καλέσματα για ΟΛΙΚΟ μποϊκοτάζ του Ισραήλ ΚΑΙ σε ακαδημαϊκό επίπεδο. Αλλά και
την -προ ημερών- απόφαση του IFSW, όργανο που λογοδοτούν όλοι οι κοινωνικοί λειτουργοί στον πλανήτη, να αποβάλλει τους Ισραηλινούς κοινωνικούς λειτουργούς ως έκπτωτους από τις αξίες του επαγγέλματος -καθιστώντας τους παρίες της επιστήμης-, με την αιτιολογία ότι έχουν αποδεδειγμένα αποτύχει να τηρήσουν τις ανθρωπιστικές αξίες που το επάγγελμα προτάσσει.
Κι όμως η ΕΛΨΕ με κεντρικό παρουσιαστή τον Ηλία Κουρκούτα, καθηγητή Ψυχολογίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα Ρεθύμνου, κάλεσαν την καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Χάιφα, κοινωνική λειτουργό και ψυχοθεραπεύτρια, Rachel Lev-Wiesel, να παρουσιάσει το ερευνητικό της εργαλείο πάνω στην παιδική προστασία και συγκεκριμένα σε θύματα σεξουαλικής κακοποίησης!
Το link της συνάντησης zoom δόθηκε από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και συμμετείχαν διάφοροι καθηγητές (από πανεπιστήμια πολλών πόλεων της Ελλάδας) ως απλοί συμμετέχοντες.
Μέσα σε αυτό το κλίμα λοιπόν διεξήχθει η συζήτηση αυτή.
Ωστόσο να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας του επαγγέλματος: ένας/μια κοινωνικός/κή λειτουργός έχει δικαίωμα και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ όταν καταστρατηγούνται δικαιώματα με βάση το νόμο να υπηρετήσει μόνο το υπέρτατο αγαθό, την ανθρώπινη ζωή και την αξιοπρέπεια.
Εύλογα λοιπόν, γεννώνται δύο ερωτήματα: Είναι αρμόδια μια Ισραηλινή καθηγήτρια να μιλάει για την παιδική προστασία σε μια γωνιά του πλανήτη όπου αυτά τα δικαιώματα καταστρατηγούνται εμφανώς; Που στέκεται η κυρία Lev -Wiesel;
Χωρίς πολλή σκέψη, κάποια από μας λοιπόν, ακόμη κι αν το αντιληφθηκαμε τελευταία στιγμή, πρωτοβουλιακά αποφασίσαμε να παρέμβουμε στην διαδικτυακή αυτή ομιλία.
Αρχικά για να θέσουμε τα σωστά ερωτήματα στην καθηγήτρια και δεύτερον, να δείξουμε για άλλη μια φορά την αντίρρηση μας στο ακαδημαϊκό (κι όχι μόνο) ξέπλυμα και κανονικοποίηση της γενοκτονίας των Παλαιστινίων από τους σιωνιστές.
Έτσι, οδηγηθήκαμε αυθόρμητα σαν άτομα στην ανοικτή πλατφόρμα συζήτησης, όπου αφού ακούσαμε την ομιλία, γράφαμε συνθήματα αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό και κατά της δολοφονίας, φυλάκισης, βασανισμού και κακοποίησης των παιδιών της Γάζας.
Στη συνέχεια ακολούθησε η παρακάτω τοποθέτηση μέλους της πρωτοβουλίας που δημιουργήθηκε για την παρέμβαση:
I feel nauseated for more than one reasons. As a mental health professional I can’t stay silent.For me it is at least contradictory to host an academic from Israel to talk about child protection while in Gaza is committed genocide focusing in the killing of children.Furthermore I feel disgusted due to the fact that the IFSW has banned the israeli social worker from the community “because they have failed to preserve peace” and they have actively participate in the massacre I wanted to ask mrs Lev-Wiesel where she stands?
Αισθάνομαι αηδία για παραπάνω από έναν λόγους.Ως επαγγελματίας ψυχικής υγείας δεν μπορώ να μείνω σιωπηλή.Για μένα είναι τουλάχιστον αντιφατικό να φιλοξενείται μια ακαδημαϊκός από το Ισραήλ για να μιλήσει για την προστασία των παιδιών ενώ στη Γάζα διαπράττεται γενοκτονία με επίκεντρο τη δολοφονία παιδιών.Επιπλέον αισθάνομαι αηδία λόγω του γεγονότος ότι η IFSW έχει απαγορεύσει στους ισραηλινούς κοινωνικούς λειτουργούς την είσοδο στην κοινότητα «επειδή απέτυχαν να διατηρήσουν την ειρήνη» και συμμετέχουν ενεργά στη σφαγή.Ήθελα να ρωτήσω την κα Lev-Wiesel πού στέκεται;
Έπειτα από την τοποθετηση αυτή η αμηχανία ήταν διάχυτη και κάποιοι καθηγητές προσπάθησαν να μειώσουν την σημασία της παρέμβασης μας, του λόγου και των ίδιων των γεγονότων και να βγάλουν απ’την δύσκολη θέση την ισραηλινή καθηγήτρια.
Όταν τέθηκε η ερώτηση αυτή ακούσαμε να απαντάει “για την φρίκη της 7ης Οκτωβρίου και τα εγκλήματα της Χαμάς”. Όμως, δεν ακούσαμε τίποτα για την ενορχηστρωμένη γενοκτονία των Παλαιστινίων(μάλιστα ούτε ο Κουρκουτας αναφέρθηκε σε αυτούς όχι ως Παλαιστίνιους αλλά ως άραβες).
Συνέχισε υπενθυμίζοντας μας πόσο ειρηνίστρια είναι κι ότι είχε φίλους στην Παλαιστίνη που έφυγαν από τη χώρα τους λόγο της Χαμάς…ότι δεν είναι όλοι ίδιοι κι ότι είναι δύσκολο να μένεις στο Ισραήλ και να κοιμάσαι τα βράδια. Αποκάλεσε τον Νετανιάχου ψυχοπαθή (μια επιστημόνισσα!) ρίχνοντας του όλη την ευθύνη για τις σφαγές και μας “κούνησε το δάκτυλο” ότι είναι “complicated” η κατάσταση κι ότι όλοι/ες/α εμείς παγκοσμίως δεν καταλαβαίνουμε…Και μας κάλεσε στο Ισραήλ ώστε να δούμε ιδίοις ομμασι την πολυπλοκότητα του πράγματος.
Για εμάς όμως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα:
Η παιδική προστασία δεν είναι μερικό προνόμιο αλλά αναγνωρισμένο δικαίωμα όλων των παιδιών.
Δυστυχώς, τονίζουμε ότι τα μικρόφωνα ελέγχονταν από τους διαχειριστές και όσα τραγούδια και συνθήματα και να είπαμε δεν ακούστηκαν.
Το μήνυμα μας όμως πέρασε στο τσατ και στην τοποθέτηση της συντρόφισσας.
Ωστόσο να θυμίσουμε ότι το επάγγελμα της κοινωνικής εργασίας ιστορικά καλείται πάντοτε να διαλέξει πλευρά ακόμα και σε δύσκολους καιρούς
Κοινωνικοί λειτουργοί ήταν εκείνοι που διεκπαιρεωναν υποθέσεις εβραϊκών οικογενειών και την αποστολή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτι που βαραίνει την ιστορία του επαγγέλματος.
Κανένας δε νοιάζεται αν κοιμούνται ήσυχοι οι δολοφόνοι σιωνιστές.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη
Αφήστε την Γάζα και τα παιδιά της να ζήσουν.
Θάνατος στον σιωνισμό.
Ντροπή για τους ακαδημαϊκούς που προσπαθούν για καριερίστικους λόγους να ξεπλύνουν μια γενοκτονία και σπάνε το παγκόσμιο μποϊκοτάζ για ολική απομόνωση του Ισραήλ.
Φανταζόμαστε ότι υπήρχαν κι άλλοι υποψήφιοι καθηγητές/τριες από οπουδήποτε αλλού που μπορούσαν να μιλήσουν για τα συγκεκριμένα θέματα στους φοιτητές των σχολών αυτών χωρίς να είναι εριστική η επιλογή τους σαν ομιλητές για την κοινωνία.
Το Ηράκλειο πάντα με τη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Πρωτοβουλία κοινωνικών λειτουργών και μελών της συνέλευσης αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό Ηρακλείου

Ηράκλειο : Παρέμβαση στο δημοτικό συμβούλιο για την συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη.

Τη Δευτέρα 2/12 η συνέλευση μας συμμετείχε και με άλλους δημότες του Ηρακλείου σε παρέμβαση στο δημοτικό συμβούλιο Ηρακλείου για την συνεχιζόμενη γενοκτονία στην Παλαιστίνη.
Όταν μπήκαμε συζητιόταν ήδη το θέμα μετεγκατάστασης του ειδικού σχολείου όπου δυστυχώς η απαξίωση της δημοτικής αρχής ηταν ίδια με την οποία αντιμετώπισαν και εμάς.
Καταθέσαμε ψήφισμα προς συζήτηση στο οποίο δεν λάβαμε κάποια απάντηση.
Μας είπαν πως θα απαντήσουν στον χρόνο τους.
Την ίδια απάντηση είχε δώσει βέβαια και η προηγούμενη δημοτική αρχή όταν πριν ένα χρόνο ζητήσαμε σε ανάλογη παρέμβαση, να πάρει θέση ο δήμος Ηρακλείου.
Αν και η τωρινή δημοτική αρχή αποφύγει να τοποθετηθεί πάνω στο ζήτημα θα ληφθεί ως θέση υπερ της γενοκτονίας.
Δυστυχώς ο θάνατος στην Παλαιστίνη δεν περιμένει κανένα μας.
Το δολοφονικό σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ θα αφανίζει ζωές και ολόκληρες οικογένειες μέχρι όλα μαζί να το σταματήσουμε.
Ακολουθεί το κείμενο/ψήφισμα που διαβάστηκε.

Πριν μια εβδομάδα, σκοπεύαμε να παραστουμε στο Δημοτικό συμβούλιο, αιτούντες από την δημοτική αρχή, να πράξει τα απαραίτητα για την αποτροπή ελλιμενισμού ενός κρουαζιερόπλοιου με πάνω από 1000 επιβαίνοντες, που ξεκίνησαν από το Τελ Αβίβ για να κάνουν αμέριμνοι διακοπές στη Μεσόγειο, περνώντας φυσικά και από το νησί της Κρήτης.

Παρότι γνωρίζαμε τη -σιωπηλά- συνένοχη στάση του Δήμου και της Περιφέρειας, ένα χρόνο τώρα που εξελίσσεται η γενοκτονία στη γη της Παλαιστίνης, δε σταματήσαμε να επιδιώκουμε και να απαιτούμε να παρθεί δημοσίως θέση σε αυτό το ζήτημα.
Πόσο μάλλον όταν η Κρήτη αποτελεί καιρό τώρα τουριστικό θέρετρο των Ισραηλινών και όχι μόνο. Πόσο μάλλον όταν μεγάλο μέρος της τοπικής κοινωνίας, δεν εκφράζεται απ’αυτήν την αντικοινωνική και ανιστόρητη στάση και τις επικίνδυνες επιλογές των τοπικών Αρχών.
Και είχαμε όντως την ελπίδα, ότι κάποια στιγμή -έστω και τώρα με αφορμή αυτή την κρουαζιέρα-, θα σταθείτε επιτέλους στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων, θα ξεφύγετε απ’το στρουθοκαμηλισμό και τη βολική σιωπή σας στα δύσκολα θέματα και θα δείξετε με τον πιο απλό τρόπο αλληλεγγύη και υποστήριξη στον λαό της Παλαιστίνης που δοκιμάζεται και ειδικά στην πολύπαθη Γάζα.
Δυστυχώς, μας πρόλαβε η είδηση οτι το κρουαζιερόπλοιο άλλαξε το πρόγραμμα του και έφτασε στο Ηράκλειο στις 26.11.

Όπως γνωρίζετε λοιπόν, εδώ και 14 μήνες, λίγα μόλις ναυτικά μίλια ανατολικότερα από το νησί μας συντελείται μια γενοκτονία που κάποιοι εξευγενιστικά αποκαλούν πόλεμο. Στο όνομα μιας δήθεν αναλογικής απάντησης στην 7η Οκτώβρη 2023, η εθνικιστική σιωνιστική κυβέρνηση του Ισραήλ διεξάγει το πιο άνισο και βρώμικο μακελειό. Ο ξεκάθαρος και πλέον ρητός στόχος τους είναι η πλήρης οικοπεδοποίηση των εδαφών της Παλαιστίνης προς εκμετάλλευση από Ισραηλινούς εποίκους που δε διστάζουν να σχεδιάζουν κοινότητες και σπίτια με πισίνες πάνω σε εδάφη ποτισμένα με το αίμα μικρών παιδιών. Εν τω μεταξύ, ο παλαιστινιακός πληθυσμός, όσος έχει απομείνει, σφυροκοπάται ανελέητα ακόμη και στις λεγόμενες ζώνες ασφαλείας που έχουν θεσπιστεί, με αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς σε καθημερινη βάση και αμέτρητες ψυχές θαμμένες στα ερείπια των βομβαρδισμών. Καταργούνται εξόφθαλμα ακόμη και τα διεθνή δίκαια του πολέμου. Και όλο αυτό χωρίς κανένα πολιτικό ανάχωμα, real time. Εδώ και ένα χρόνο, οι οθόνες μας έχουν γεμίσει με εικόνες που θα μπορούσαν να αποτελούν σενάρια υπερβολικών δυστοπικών ταινιών.

Γνωρίζατε. Κανένας δυτικός δε μπορεί να πει ότι δε γνώριζε.

Οι τελευταίοι 14 μήνες έχουν απογυμνώσει ηθικά τη Δύση. Την ώρα που τα κράτη της θέλουν να εμφανίζονται ως πεφωτισμένοι υπέρμαχοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αποδεικνύουν στην πράξη ότι αυτό ισχύει προσχηματικά, μόνο για για λίγους και προνομιούχους, εάν και εφόσον δεν θίγονται τα οικονομικά συμφέροντα των “ημετέρων”. Συγκεκριμένα το ελληνικό κράτος, στη λεγόμενη κοιτίδα της Δημοκρατίας, εδώ και ένα χρόνο παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ της γενοκτονίας. Βρίσκει ευκαιρία να ανοίξει μπίζνες με τη γενοκτόνο χώρα. Ξεπουλάει ακίνητα σε ισταηλινά real estate. Ανέχεται να χρησιμοποιείται η Κρήτη σαν ορμητήριο πολέμου μέσω της χρήσης του ραντάρ της Ζήρου, της βάσης της Σούδας και του σταθμού ανεφοδιασμού των Καλών Λιμένων. Την ώρα που σκοτώνονται χιλιάδες παιδιά, βάφει τη Βουλή στα χρώματα της σημαίας του Ισραήλ. Και ούτε λογος για τους 50.000 νεκρούς που έχει αφήσει μέχρι τώρα πίσω του το παθολογικό μένος του Ισραήλ. Όσον αφορά τις ακρότητες του σιωνιστικού καθεστώτος, ενδεικτικά αναφέρουμε, τις νέες βόμβες που εξαϋλώνουν τα θύματα τους κι η στάση που διατηρείτε βοηθάει αυτός ο αυταρχισμός να κανονικοποιηθεί στις “εικόνες” των κοινωνιών μας.

Κι εμείς οι δημότες του Ηρακλείου γνωριζαμε. Όμως, εδώ και 14 μήνες δεν μείναμε σιωπηλοί. Για εμάς αυτό δεν ήταν απόφαση. Το να μη σταματήσουμε να φωνάζουμε για την ειρήνη και για το δίκιο, όπως έλεγε κι ο Λειβαδίτης στο εμβληματικό ποίημά του “Αν θέλεις να λέγεσαι ανθρωπος”, ήταν ηθική προσταγή για να μη σταματήσουμε να νιώθουμε άνθρωποι. Καθόλη αυτή τη διάρκεια, αναγκαστήκαμε να ανεχόμαστε την σιωπή του Δήμου Ηρακλείου. Να βλέπουμε το νησί να γεμίζει χαλαρούς Ισραηλινούς κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Να βλέπουμε τις selfie μανιακών των δολοφόνων του IDF να κάνουν tag τα τουριστικά θέρετρα του νησιού. Να μας τραμπουκίζουν πολλές φορές στο δρόμο όταν έβλεπαν ένα σημάδι αλληλεγγύης προς τη δοκιμαζόμενη Παλαιστίνη. Όμως ακόμη και η “κονόμα” έχει κάποια ηθικά όρια. Ως εδώ.

Η κοινωνία του Ηρακλείου έχει αποδείξει ότι στέκεται στην σωστή πλευρά της Ιστορίας. Απαιτούμε από το Δήμο Ηρακλείου να την εκπροσωπήσει έστω σε αυτό.

Απαιτούμε από τη Δημοτική Αρχή του Ηρακλείου:

Να μην επιτρέψει ξανά την είσοδο και τον ελλιμενισμό κανενός ισραηλινού (κρουαζιερό)πλοιου στο λιμάνι του Ηρακλείου.
Να βγάλει ένα ψήφισμα αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό Λαό όπως ενδεικτικά έκανε ο Δήμος Αθηναίων.
Να παρέχει έμπρακτη βοήθεια σε όσους/ες έχουν καταφύγει στο νησί μας προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον πόλεμο, κι όχι σε όσους θέλουν να ξεκουραστούν για να συνεχίσουν να βάφουν τα χέρια τους με αίμα.
Να διακόψει τις όποιες οικονομικές, στρατιωτικές, ακαδημαϊκές και πολιτικές σχέσεις με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και το ισραηλινό κεφάλαιο.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΘΕΣΗ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ.
ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ,Η ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΣΕ ΜΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ.

Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό

Πηγή: https://thinkofothers.espivblogs.net/2024/12/05/paremvasi-sto-dimotiko-symvoylio-irakleioy/

Ηράκλειο : Ανακοίνωση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό ,σχετικά με την αλλαγή ημερομηνίας άφιξης της κρουαζιέρας από το Ισραήλ

ΦΡΟΝΤΙΣΑΝΕ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ!

Το κρουαζιερόπλοιο με αφετηρία το λιμάνι Ashdod στο νότιο Ισραήλ, που είχε σκοπό να δέσει στο λιμάνι του Ηρακλείου 6/12 αποφάσισε με μια κίνηση “αποφυγής” να έρθει στην πόλη μας την Δευτέρα 26/11 κάτω από άκρα μυστικότητα.

Η επιλογή αυτή μας γεννά πολλά ερωτηματικά.

Γιατί άλλαξαν τα σχέδια τους μετά την δημοσίευση του ζητήματος;

Φοβούνται τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας;

Ενημερώθηκαν οι επιβαίνοντες για τον λόγο της αλλαγής δρομολογίου;

Οι επιχειρήσεις που τους φιλοξένησαν μαζικά (οινοποιείο,ελαιουργείο, Jumbo) καταλαβαίνουν πόσο βαθιά συνένοχοι, στην γενοκτονία των Παλαιστινίων, γίνονται για χάρη των οικονομικών συμφερόντων;

Οι ντόπιοι άρχοντες και επιχειρηματίες μέχρι πότε θα προσφέρουν γη και ύδωρ σε δολοφόνους;

Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε το καθεστώς υπέρμετρης ασφάλειας των Ισραηλινών εις βάρος όλων; Την ίδια στιγμή μάλιστα, που το κίνημα αλληλεγγύης και αγώνα διεθνώς δέχεται την σκληρή κρατική καταστολή ακόμη και με φυλακίσεις κι απειλές για απελάσεις!

Σαν κοινωνία δεχόμαστε ότι η ελληνική κυβέρνηση -σε μια ακόμα απέλπιδα προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας- δηλώνει ότι η απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης είναι “λάθος”;

Ξέρουμε πολύ καλά ότι η κατάπτωση των κοινωνικών αξιών της ανθρωπότητας δε πραγματώνεται στιγμιαία. Χρειάζεται χρόνια, απανωτά σοκ και πολλαπλά μέτωπα βίας. Εμείς είμαστε εδώ.

Ο ένας δίπλα στην άλλη.

Με σταθερές τις φωνές μας και υψωμένες τις γροθιές μας, στεκόμαστε ανάχωμα απέναντι στην αδιαφορία, στον κανιβαλισμό και στη ξεδιαντροπιά.

Απέναντι στα απαρτχάιντ και τον ολοκληρωτισμό.

 

Κάντε φασαρία σκοτώνουνε παιδιά

Άμα δε φωνάξουμε δε θα’ ρθει η λευτεριά

 

Για μια ελεύθερη Παλαιστίνη

 

Συνέλευση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό

Ηράκλειο, Δεκέμβριος 2024

πηγή: https://thinkofothers.espivblogs.net/2024/12/01/frontisane-na-mi-synantithoyme/

ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ, ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΖΩΗ, ΑΓΩΝΑΣ, ΟΡΓΗ, ΑΥΡΙΟ. Η καταιγίδα και η επόμενη μέρα. Μέρος δέκατο: Η ΥΓΕΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗ ΔΟΝΙΑ ΧΟΥΑΝΙΤΑ

Το κείμενο του Καπετάνιου (πρώην υποδιοικητή Marcos) είναι μεταφορά αφήγησης της Δόνια Χουανίτα που είναι, με τη σειρά της, μεταφορά της κοσμοθεωρίας των Μάγια Zapatistas για τη ζωή, τις γυναίκες, τον αγώνα, την οργή και το αύριο για την Παλαιστίνη και όλο τον κόσμο.

Σχετικά με το θέμα: Η καταιγίδα και η επόμενη μέρα

Μέρος δέκατο: Η ΥΓΕΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΔΟΝΙΑ ΧΟΥΑΝΙΤΑ

Σήμερα δεν είναι η επόμενη μέρα. Η Doña Juanita αλέθει το καλαμπόκι που θα γίνει αργότερα μια νέα τορτίγια στο τραπέζι όπου, μετά την πρακτική άσκηση, θα φάνε οι λειτουργοί της υγείας. Η Δόνια Χουανίτα μου εξομολογείται ότι, όταν πρόκειται για τη διανομή του φαγητού, εξυπηρετεί περισσότερο τις λειτουργούς της υγείας. Επειδή είναι θεραπεύτριες, λέει, και χρειάζονται περισσότερη δύναμη για το μυαλό τους για να μάθουν και να διδάξουν.

Μιλάμε. Ή μάλλον, εκείνη μιλάει κι εγώ ακούω. Λέει για μια μακρινή γη που βρίσκεται εκεί πέρα, στην άλλη πλευρά της οροσειράς που απλώνει τη φούστα της στη γη μας -τη γη μας που κάποτε ήταν η γη των ξένων, των μακρινών, του χρήματος και του θανάτου- γη που έγινε ελεύθερη χάρη στον αγώνα μας.

Η Δόνια Χουανίτα είναι ευτυχισμένη με τον αγώνα. Αφηγούμενη ιστορίες από το παρελθόν, όταν την εξουσία είχαν ο τσιφλικάς και η κυβέρνηση, ενθαρρύνει τις εγγονές της, τις προτρέπει, τις προειδοποιεί: “Μην εγκαταλείπετε ποτέ τον αγώνα, αναζητήστε τον τόπο σας και αγωνιστείτε για να τον υπερασπιστείτε. Αν τον χάσετε, οι νεκροί μας πέθαναν για το τίποτα και θα έρθουν να σας αρπάξουν από τα μαλλιά. Κι εγώ θα σας αρχίσω στις κλωτσιές. Ακόμα κι αν είμαι νεκρή, θα έρθω τη νύχτα.

“Το σύστημα μάς έμαθε μόνο πώς να πεθαίνουμε άσχημα”, λέει καθώς σκαλίζει τη φωτιά. “Και ο αγώνας μάς έμαθε πώς να ζούμε. Είναι δύσκολο να ακολουθήσεις το μονοπάτι του θανάτου και ακόμα πιο δύσκολο να περπατήσεις το μονοπάτι της ζωής. Αλλά ο αγώνας είναι πιο χαρούμενος, γιατί σε κάνει να κοιτάς μακριά, μπροστά. Για παράδειγμα, η υγεία. Πριν, η αρρώστια κατέληγε μόνο στο θάνατο, και τα φάρμακά μας μόνο καθυστερούσαν λίγο το θάνατό μας. Τώρα υπάρχουν πολλές μορφές υγείας. Ξεκινώντας από τα κάτω, όπως ακριβώς φτιάχνεται μια καλύβα. Λοιπόν, αυτό είναι που σκέφτομαι. Αυτό λέει το μυαλό μου. Γι’ αυτό είναι καλό για τα νέα κορίτσια να μαθαίνουν για την υγεία. Γιατί είναι ένας μακρύς δρόμος και ένας δρόμος ζωής. Αλλά όχι μόνο για τα φαρμακευτικά φυτά, γιατί ακόμα κι εγώ ξέρω γι’ αυτά. Είναι και για νέα πράγματα, για εργαστήρια και αυτές τις περίεργες συσκευές που ακούνε τι λέει η κοιλιά σου. Να ανοίγεις την κοιλιά ενός αδελφού, να βγάζεις το κακό και να την επιδιορθώνεις όπως επιδιορθώνεις το μεσοφόρι. Νομίζω ότι ο τσιφλικάς ήθελε να είμαστε άρρωστοι για να πεθαίνουμε γρήγορα και να μην είμαστε μπελάδες. Έτσι κι αλλιώς, ο Αφέντης φέρνει ανθρώπους από αλλού για να τον υπηρετήσουν. Ο αγώνας είναι καλός γιατί δεν έχει να κάνει μόνο με το να σκοτώνεις ή να πεθαίνεις, αλλά και με το να ζεις. Θα ήθελα να δω εκείνο το πράγμα που χώνουν ένα μαχαίρι σ’ έναν χριστιανό, αλλά είναι καλό μαχαίρι γιατί δεν σκοτώνει, θεραπεύει. Είναι πολύ διαφορετικό, είναι της υγείας. Νομίζω ότι γι’ αυτό δεν το λες όταν αρρωσταίνεις. Δεν είναι επειδή είσαι γενναία και δεν θέλεις να ενοχλήσεις με το πρόβλημά σου. Είναι επειδή φοβάσαι το μαχαίρι που θεραπεύει. Φαντάσου ότι βλέπεις με τα μάτια σου πώς η ματσέτα φτάνει στην κοιλιά σου. Ωχ, Θεούλη μου!”, λέει η Δόνια Χουανίτα ενώ κάνει επανειλημμένα τον σταυρό της.

Η Δόνια Χουανίτα ελέγχει τα φασόλια. Μου λέει ότι, σε εκείνη την άλλη γη, κοντά -αν και μακριά- ζουν αδελφοί λαοί που εκείνη τη γη την λένε “Παλαιστίνη”. Λέει ότι η καταστροφή και ο θάνατος εξακολουθούν να θερίζουν εκεί, αν και τώρα ένας άλλος πόλεμος σε μια άλλη γεωγραφία είναι η είδηση που κρύβει τα νέα της Παλαιστίνης. Η Δόνια Χουανίτα δεν κλαίει όταν μιλάει για την “Παλαιστίνη”. Τα μάτια της λάμπουν, ναι, αλλά δεν υπάρχει θλίψη. Υπάρχει οργή, θάρρος, ντροπή.

“Δεν ξέρω, αλλά φαντάζομαι ότι όλοι θέλουν να πουν σε αυτούς τους ανθρώπους τι να κάνουν. Έτσι έγινε και με τις κοινότητές μας, που ήρθαν να μας διατάξουν τι πρέπει να σκεφτόμαστε, να φοράμε, να τρώμε, να προσευχόμαστε, θέλουν ακόμη και να μας πουν πώς να μιλάμε. Ο Αφέντης δεν έρχεται πάντα με το πρόσωπο του τσιφλικά. Μερικές φορές έρχεται με το πρόσωπο ενός καλού ανθρώπου, που πλησιάζει για να σε βοηθήσει, να σου δώσει ελεημοσύνη, να σε χαϊδέψει. Αλλά αυτό που θέλει είναι να διατάζει. Αν δεν αγωνιζόμασταν, θα ήμασταν ίδιοι σήμερα, θα ζούσαμε μια ζωή που δεν θα ήταν δική μας.

Δεν θα είχαμε δική μας συνείδηση και θα ήμασταν αυτό που θέλει να είμαστε το βλέμμα των άλλων. Δεν λειτουργεί έτσι, γιατί το μόνο που σου αφήνουν είναι ο θάνατος. Η ζωή σου είναι η ζωή που λένε αυτοί ότι είναι και όχι η δική σου. Ο αγώνας είναι καλός γιατί δεν διατάζει, αλλά υπακούει”.

Η Δόνια Χουανίτα αναστενάζει. Στοιβάζει τις τορτίγιες και τις αναμνήσεις και μου λέει μια ιστορία που της είχε πει η γιαγιά της πριν από 30, 50, 100, χίλια χρόνια. Η Δόνια Χουανίτα είναι μεγάλη πια, αλλά γίνεται πάλι παιδί όταν επαναλαμβάνει την ιστορία που της έφερε η γιαγιά της από τις πιο παλαιές προγόνους:

“Μετά την αρχή, τα όντα που άρχισαν να μιλούν και να περπατούν, πολέμησαν πολύ. Ήθελαν να έχουν. Όποιος είχε λίγα, ήθελε πολλά. Όσοι δεν είχαν τίποτα, ήθελαν να έχουν έστω και λίγα. Όποιος είχε πολλά, ήθελε να έχει τα πάντα. Δεν ήταν ο τρόπος τους αυτός καθαυτός. Αυτόν τον τρόπο τον έφερε αυτός που είναι το χρώμα του χρήματος, αυτός με τα άγρια μάτια και τα χέρια του θανάτου, ο Dzul (1). Οι πρώτοι υπέφεραν πολύ. Και πολέμησαν πολύ μεταξύ τους. Και μαζί με τις μάχες ήρθαν ασθένειες για όλους: για τα παιδιά, για τις μητέρες, για τους πατέρες, για τα χωράφια, για τα ζώα. Τα φυτά αρρώστησαν και τα νερά και οι ουρανοί αρρώστησαν. Πριν από τα χρήματα, υπήρχε υγεία και δεν υπήρχε η αρρώστια της επιθυμίας να έχουμε περισσότερα. Υπήρχαν τα κοινά.

Οι Τσούλ, οι ξένοι, οι μακρινοί, δίδαξαν στους δικούς μας ότι, για να κυριαρχήσεις σε έναν λαό, έπρεπε να κυριαρχήσεις στις γυναίκες. Και αν δεν τους άφηναν να το κάνουν, έπρεπε να τις σκοτώσουν. Γιατί σκοτώνοντας τις γυναίκες, έλεγαν οι Τσούλ, σκότωναν τις μελλοντικές εξεγέρσεις.

Αλλά οι γυναίκες είχαν μια σοφότερη, μεγαλύτερη σε ηλικία και βαθμό. Ixchel (2) είναι το όνομά της και το έργο της είναι η υγεία όλων. Την ημέρα κρύβεται, αλλά τη νύχτα φυλάει σκοπιά για να δει αν όλα είναι καλά. Είναι η σελήνη, η Ισέλ.

-*-

Στις γυναίκες που αγωνίζονται, η Ισέλ έδωσε την εσωτερική δύναμη της καρδιάς και του σώματος. Έκανε την καρδιά της μεγάλη, ώστε να χωράει μέσα της ο σπόρος της ζωής. Γι’ αυτό οι πόλεμοι του καταπιεστή επιδιώκουν να βλάψουν τις γυναίκες που αγωνίζονται. Από τη στιγμή που είναι μικρές δέχονται επιθέσεις. Γιατί μέσα τους προχωράει η ζωή, προχωράει το αύριο. Επαναστάτριες τις έφτιαξε. Άβολες. Σοφές τις δημιούργησε. Βλέμμα μακρινό έχουν. Βλέπουν τη ζωή πέρα από εκεί που οι άλλοι βλέπουν μόνο το θάνατο. Και όταν αγκαλιάζουν την Ισέλ, τότε ναι, ξέχνα τους πολύ μάτσο και αυταρχικούς τύπους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η δουλειά μας ως γυναίκες είναι η αντίσταση και η εξέγερση. Γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να θεραπεύσουμε μια γη που έχει σκοτεινιάσει από βόμβες, βιομηχανίες και μηχανές. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να θεραπεύσουμε τον θάνατο. Με τον αγώνα”.

-*-

Τώρα συνειδητοποιώ ότι η Δόνια Χουανίτα, όταν λέει “Παλαιστίνη”, λέει “κορίτσι, γυναίκα, ηλικιωμένη”. Και γι’ αυτό η Δόνια Χουανίτα, που ήταν και είναι κορίτσι, γυναίκα και ηλικιωμένη, όταν λέει “Παλαιστίνη” λέει “οργή”, ναι, αλλά λέει επίσης “αύριο”.

Και αυτό είναι που λέμε εμείς οι ζαπατιστικές κοινότητες όταν λέμε “Παλαιστίνη”.

Αυτά. Χαιρετισμούς και βέβαια: υγεία.

Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού, σχεδόν γωνία με τη Μέση Ανατολή.

Ο Καπετάνιος

29 Νοεμβρίου 2024.

Bίντεο, Los Tercios Compas: “Πρώτες βοήθειες για την επόμενη μέρα, μέρος δεύτερο” (κόψιμο χεριού, απόφραξη λαιμού, ανάνηψη, πέσιμο από άλογο -είχε συμβεί και στον Καπετάνιο-, ακινητοποίηση πολυτραυματία, πτώση από δέντρο, ΣΠΙΤΙ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ, ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΓΙΑ ΥΠΕΡΗΧΟΥΣ Μουσική, Panteón Rococó: “Sobreviviré” [Θα επιζήσω]

Σ.τ.Μ.:

  1. Dzul, στο πρωτότυπο, είναι σήμερα ένα από τα πιο διαδεδομένα επώνυμα των Μάγια. Σημαίνει ξένος, αφεντικό, ιδιοκτήτης ή κύριος. Αυτή η δυναστεία κατά τη διάρκεια των μεσοαμερικανικών αιώνων βρισκόταν σε αντιπαράθεση με την πολιτεία Acalán, που βρίσκεται στη σημερινή Laguna de Términos, στην πολιτεία Καμπέτσε. Η λέξη, μεταξύ άλλων παραλλαγών, χρησιμοποιείται για να ονοματίσει τον σκύλο, αλλά στη Γουατεμάλα και το Μπελίζ μεταφράζεται ως λόφος ή πλεξούδα. Όταν οι κάτοικοι του Μεξικού παρατηρούσαν τους ιβηρίτες να ιππεύουν ιπποειδή, πίστευαν ότι ο άνθρωπος και το ζώο είχαν συγχωνευτεί -αργότερα η έννοια απέκτησε το νόημα της κοινωνικής θέσης, υπόληψης, κατάστασης. Ορισμένοι αυτόχθονες λαοί έμαθαν να ιππεύουν ιπποειδή, αν και αυτό απαγορευόταν από φόβο για εξεγέρσεις και επειδή μπορεί ο “εχθρός του νέου κόσμου” να γινόταν επιδέξιος στην ιππασία και στη χρήση πυροβόλων όπλων. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν έννοιες που αναδεικνύουν την κοινωνική σημασία της λέξης Dzul, όπως το τυπικό φαγητό Papadzul, το οποίο στη χερσόνησο του Γιουκατάν σημαίνει “φαγητό για σημαντικούς ανθρώπους”.
  2. Ixchel, στο πρωτότυπο, είναι μια θεότητα των Μάγια γνωστή ως θεά της Σελήνης, εκτός από τη γονιμότητα, τον τοκετό, την εγκυμοσύνη, την ιατρική, τη βροχή, τις υφαντικές τέχνες και τον πόλεμο. Ως θεά ιαγουάρα, η Ισέλ είναι επίσης φοβερή γυναίκα πολεμίστρια εξοπλισμένη με ασπίδα και δόρυ. Οι Μάγια την αναπαριστούσαν ως νεαρή γυναίκα, σύμβολο της αύξουσας σελήνης, ή ως ηλικιωμένη γυναίκα, σύμβολο της φθίνουσας σελήνης, που χύνει μια κανάτα με νερό στη γη, ή μερικές φορές ως ηλικιωμένη γυναίκα που υφαίνει στον αργαλειό. Στο κεφάλι της φορούσε ένα φίδι, και το σχέδιο στη φούστα της ήταν οστά σε μορφή σταυρού. Γιορταζόταν κατά τη διάρκεια του μήνα Ζιπ στο ημερολόγιο των Μάγια υπό τον ρόλο της ως θεάς της ιατρικής. Είχε τέσσερα σύμβολα σε τέσσερα διαφορετικά χρώματα: κόκκινο, λευκό, μαύρο και κίτρινο, τα οποία συνδέονταν με τα τέσσερα τμήματα του σύμπαντος.