[:el]Τρέντο, Ιταλία: Ο Stecco καταδικάστηκε σε τρισίμιση χρόνια φυλακής[:]

[:el]Χθες [21/3/25], στο Δικαστήριο του Trento, έλαβε χώρα η πρώτη δίκη εναντίον του φίλου μας και συντρόφου Stecco, κατηγορούμενος ότι υποστήριξε τον φυγόδικο, φίλο και σύντροφό του Juan και ότι έχει πλαστογραφήσει έγγραφα ταυτότητας. Ο Stecco καταδικάστηκε – με εσπευσμένη διαδικασία – σε φυλάκιση 3 ετών και 6 μηνών (υψηλότερη ποινή από αυτή που ζήτησε ο ίδιος ο εισαγγελέας). Αυτή η καταδίκη φαίνεται σίγουρα σαν μια προειδοποίηση: όποιος βοηθά φυγόδικους θα το πληρώνει ακριβά. Η χθεσινή καταδίκη συνδυάζεται με την πραγματικά εντυπωσιακό αριθμό ανδρών και μέσων που εξαπολύθηκαν για την σύλληψη του ίδιου του Stecco. Σε αυτό το τελευταίο θέμα, όπως προκύπτει από τους φακέλους της επιχείρησης “Diana”, θα δημοσιευθεί μια περίληψη από αυτούς σχετικά με ό,τι είναι χρήσιμο για τους συντρόφους ώστε να γνωρίζουν τα όπλα του εχθρού.

Έξω από το δικαστήριο, πραγματοποιήθηκε μία συγκέντρωση αλληλεγγύης για τον Juan και το Stecco, ιδίως κατά της εκ των άνω επιβολής της τηλεδιάσκεψης.

Αυτό είναι το φυλλάδιο που διανεμήθηκε:

Ένας λάθος υπολογισμός

Αυτό είναι το μυστικό σου, Butch. Συνεχίζουν να σε υποτιμούν.

Pulp Fiction

Σήμερα ο φίλος και σύντροφός μας Stecco (που βρίσκεται στη φυλακή του Sanremo) δικάζεται εδώ στο Τρέντο επειδή κατηγορείται ότι έφτιαξε πλαστά έγγραφα για έναν άλλο φίλο και σύντροφό μας, τον Juan (που βρίσκεται στη φυλακή του Τέρνι), όταν ο τελευταίος ήταν φυγάς. Το πράγμα από μόνο του δεν χρειάζεται μεγάλα λόγια. Αν ο Stecco έφτιαξε αυτά τα έγγραφα, έπραξε καλώς, γιατί τα χρησιμοποίησε για να αποφύγει τη φυλακή ένας καταζητούμενος σύντροφος. Η διαφυγή από την πολιτική αστυνομία είναι μια αναγκαιότητα που πάντα συνόδευε εκείνους που αγωνίζονται για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Η διαφορά είναι ότι σήμερα, με το τέλος του «πολιτικού ασύλου» στο οποίο οι εξόριστοι και οι αντίπαλοι μπορούσαν να υπολογίζουν για δεκαετίες, και τη δραστική αύξηση των μορφών τεχνολογικού ελέγχου, είναι όλο και πιο δύσκολο να επιτευχθεί αυτό. Οι συσκευές παρακολούθησης μπορούν να επηρεάσουν οποιονδήποτε (όπως είδαμε, σε μαζική κλίμακα, με το green pass), γι’ αυτό είναι απαραίτητο να μην εξαπατηθούμε από τα προσχήματα με τα οποία δικαιολογούνται.

Σήμερα ο Stecco δεν θα είναι φυσικά στην αίθουσα του δικαστηρίου επειδή έχει αναγκαστεί να μετέχει μέσω τηλεδιάσκεψης. Αυτό, που κάποτε προορίζονταν για κρατούμενους σε καθεστώς 41 bis και στη συνέχεια για όσους κατηγορούνται για «τρομοκρατία», από το Covid και μετά επεκτάθηκε σε σχεδόν όλους τους κρατούμενους. Με αυτόν τον τρόπο, ο κρατούμενος δεν μπορεί να δει φιλικά πρόσωπα στο δικαστήριο, δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του επαρκώς (η συζήτηση με τον δικηγόρο λαμβάνει χώρα μόνο τηλεφωνικά) και μπορεί να έχει μόνο το λόγο του εάν ο δικαστής δεν αποφασίσει να πιέσει ένα κουμπί και να κόψει τη σύνδεση ήχου και βίντεο. Ούτε η Ιερά Εξέταση δεν κατάφερε να εξαφανιστεί τα σώματα και τις φωνές των κατηγορούμενων. Η εξοικονόμηση κόστους μεταφοράς από τη φυλακή στο δικαστήριο είναι ένα καταφανές πρόσχημα: υπάρχουν κρατούμενοι που μεταφέρονται σε άλλες φυλακές εξοπλισμένες με συνδέσμους τηλεδιάσκεψης αντί να λαμβάνονται απευθείας στα δικαστήρια της ίδιας περιοχής. Εάν τότε – αυτή είναι η τάση – στις μελλοντικές προτάσεις θα καθιερωθούν με αλγόριθμους, τα μηχανήματα θα κρίνουν ανθρώπους που θα περιμένουν τη μοίρα τους πίσω από τις οθόνες: μια αναμφισβήτητη εξοικονόμηση χρόνου και χαρτιού. Ο ολοκληρωτισμός δεν έρχεται ποτέ ταυτόχρονα, ούτε υπήρξε ποτέ δύναμη που ισχυρίζεται ότι ακολουθεί ανοιχτά κακούς σκοπούς. Ο πόλεμος προωθείται στο όνομα της «ειρήνης», η καταστολή ονομάζεται «ασφάλεια». Όποιος εξεγερείται είναι «τρομοκράτης».

Ωστόσο, υπάρχει μια πτυχή στην οποία το κράτος, τα αφεντικά και οι τεχνοκράτες δεν έχουν συμφωνήσει: το ανθρώπινο μετάλλαγμα. Αυτό εκφράζεται με χιλιάδες τρόπους: τα σώματα των κρατουμένων που πιάνουν το χώρο με διαμαρτυρίες και ταραχές, οι λιποτάκτες που αρνούνται να γίνουν τροφή για κανόνια, οι ντεφατιστές που σαμποτάρουν την πολεμική μηχανή, οι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε απεργία, οι Παλαιστίνιοι που αντιστέκονται. Ο Παλαιστίνιος κρατούμενος Anan Yaeesh (στη φυλακή μαζί με τον Juan), κατηγορούμενος για «τρομοκρατία» από ένα Ιταλικό κράτος που συνεργάζεται με το ισραηλινό γενοκτονικό σύστημα, έγραψε σε μια συγκρινητική δήλωση ότι αισθάνεται προνομιούχος, έγκλειστος σε ένα κελί, σε αντίθεση με τον λαό του που αναγκάζεται να ζει ανάμεσα στα συντρίμμια, κάτω από βομβιστικές επιθέσεις, χωρίς νερό ή ηλεκτρισμό, ένας λαός φυλακισμένος σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης υψηλής τεχνολογίας, αλλά που η συντριπτική ισταηλινή δύναμη δεν μπορεί να δαμάσει.

Εάν οι Παλαιστίνιοι αντάρτες είναι «τρομοκράτες», τότε γίνεται πηγή υπερηφάνειας το να διερευνηθεί κανείς για «τρομοκρατία», όπως κάνουν η πολιτική αστυνομία και το γραφείο του δημόσιου εισαγγελέα για αμέτρητη φορά εναντίον των αναρχικών από το Τρεντίνο (συμπεριλαμβανομένου του Stecco και του Juan).

Το λάθος των ισχυρών είναι να πιστεύουν ότι το πνεύμα της εξέγερσης και η ανθρώπινη χειρονομία της άρνησης μπορεί να προβλεφθεί και να αποφευχθεί από την τεράστια υπολογιστική δύναμη των μηχανών τους

Λευτεριά στους Juan και το Stecco

Καμία άλλη τηλεδιάσκεψη, θέλουμε να δούμε τα συντρόφια μας στην αίθουσα του δικαστηρίου!

Με τη Γάζα στην καρδιά μας, ενάντια στον πόλεμο και την καταστολή

Αναρχικοί

Πηγή: Il Rovescio

Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα[:]

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ: “ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ” – Ο χαμογελαστός δημοσιογράφος Χουσάμ, ένας ωραίος άνθρωπος, ένας αγωνιστής

Ο χαμογελαστός Χουσάμ, ένας ωραίος άνθρωπος, ένας αγωνιστής

 

Επί μήνες τα βίντεο που αναρτούσε ο δημοσιογράφος Hossam Shabat από τη Λωρίδα της Γάζας, ανταποκριτής του Al Jazeera Mubasher και συνεργάτης του Drop Site News, έκαναν τη μέρα και τη νύχτα να μοιάζει λίγο πιο ανθρώπινη. Όχι, η φρίκη του περιεχομένου τους παρέμενε ατόφια, όμως η φυσιογνωμία του άφηνε μια χαραμάδα φωτός, δημιουργούσε μια απειροελάχιστη αμφιβολία ότι όλα αυτά μπορεί να είναι ένας επίμονος εφιάλτης ή/και ότι, δεν είναι δυνατόν, κάποια στιγμή θα τελειώσει. Και τελείωσε, όπως και ο ίδιος το ήξερε, αν και το ξεγελούσε με το τόσο όμορφο χαμόγελό του. Άλλωστε τα “ισραηλινά” καθάρματα τον είχαν συμπεριλάβει σε λίστα θανάτου, τον είχαν προειδοποιήσει να σταματήσει να μεταδίδει την αλήθεια, όπως και τόσες/ους άλλες/ους δημοσιογράφους στη Γάζα. Τον είχαν ήδη τραυματίσει στις 19 Νοεμβρίου 2024 με αεροπορική επιδρομή σε σπίτι στη συνοικία Al-Basra στη νότια Γάζα. Επέλεξε να συνεχίσει να κάνει ρεπορτάζ μετά την επίθεση.Ήταν μόλις 23 χρόνων.

220 και πλέον εργαζόμενες/ους στον τύπο έχει δολοφονήσει μέχρι τώρα το κτηνώδες “ισραήλ”, όπως και πολλά μέλη των οικογενειών τους. “Χωρίς προηγούμενο” ο αριθμός των δολοφονιών στην ιστορία της κάλυψης πολέμων, συγκρούσεων, γενοκτονιών.

[Το 80% των δημοσιογράφων της Λωρίδας της Γάζας έγιναν άμεσα στόχοι της ισραηλινής κατοχής κατά τη διάρκεια της δημοσιογραφικής τους εργασίας και το 87,5% των στοχοποιήσεων συνέβησαν κατά τη διάρκεια της επιτόπιας κάλυψης. Το 68,8% δέχτηκε απειλές θανάτου και το 50% απειλές σύλληψης. Το 25% έγινε στόχος στα σπίτια τους και το 18,8% στα κεντρικά γραφεία των δημοσιογραφικών τους οργανισμών. Το 70% των δημοσιογράφων αντιμετώπισε διαδικτυακές εκστρατείες συκοφάντησης και παραπλανητικές κατηγορίες. Το 55% έχει γίνει στόχος ψηφιακής υποκίνησης σε βία εναντίον τους. Το 26,3% των απειλών ήρθε μέσω τηλεφωνημάτων και το 21,1% μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Το 90% των οργανισμών μέσων ενημέρωσης όπου εργάζονται δημοσιογράφοι έχουν στοχοποιηθεί ή απειληθεί άμεσα].

Γιατί ένα κείμενο μόνο για τον Χουσάμ; Γιατί ήταν ένας για όλες/ους, γιατί είναι αδύνατον να αποτυπωθούν οι χιλιάδες λέξεις που θα χρειάζονταν για το σύνολο και το ψυχικό φορτίο μη διαχειρίσιμο. Γιατί υπήρξε ένα βίντεο που έβλεπες και ξανάβλεπες όταν δεν άντεχες άλλο, όταν έσπαζες. Και χαμογελούσες. Αυτό:

 

“Ενώ πολλοί γνώριζαν τον Hossam ως έναν ατρόμητο δημοσιογράφο, υπήρχε κάτι πολύ περισσότερο σ’ αυτόν. Ήταν ένας νέος άνθρωπος με όνειρα, με αίσθηση του χιούμορ και μια καρδιά γεμάτη ζωή. Του άρεσε να ντύνεται όμορφα, ακόμα και μέσα στο χάος, κάποτε αστειευόταν: “Κι αν πέσω πάνω σε ένα χαριτωμένο κορίτσι ενώ κάνω ρεπορτάζ; Θέλω να δείχνω ωραίος!”

Ο Χουσάμ ερωτευόταν. Ήθελε να ερωτευτεί, να δημιουργήσει οικογένεια, να γίνει σύζυγος και πατέρας. Μιλούσε για το μέλλον σαν να πίστευε σε αυτό – σαν να ήταν κάτι πραγματικό και εφικτό. Ήθελε κάτι περισσότερο από πηχυαίους τίτλους και πρωτοσέλιδα. Ήθελε ήρεμα πρωινά, ήσυχα δείπνα, γέλιο με τους αγαπημένους του.

Ονειρευόταν να φύγει από τη Γάζα κάποια μέρα. Έλεγε: “Όταν τελειώσουν όλα αυτά, θα κάνω ένα μεγάλο διάλειμμα – θέλω να επισκεφτώ μια όμορφη χώρα”. Λαχταρούσε την ειρήνη – όχι μόνο για το λαό του, αλλά και για την ίδια του την ψυχή. Μια ευκαιρία να αναπνεύσει ελεύθερα, να εξερευνήσει, απλά να είναι.

Μεγάλωσε δίπλα στη θάλασσα και λάτρευε τα θαλασσινά. Ο ωκεανός ήταν κομμάτι του – χαμογελούσε και έλεγε: “Αγαπώ όλα τα θαλασσινά – μεγάλωσα με αυτά”. Υπήρχε κάτι στο νερό που τον ηρεμούσε, κάτι που του θύμιζε τον τόπο του, ακόμη και όταν ο κόσμος γύρω του ήταν κομμάτια. Τη νύχτα, τον έβρισκες με τα ακουστικά του, να ακούει μουσική – κυρίως παλαιστινιακά τραγούδια. Περνούσε χρόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας “κατεβάζοντάς” τα, ώστε να μπορεί να αποδρά σε μελωδίες μόλις η πόλη ηρεμούσε. Ήταν το μικρό του ειρηνικό κομμάτι – ένας ρυθμός στη μέση της καταστροφής.

Ήταν αγνός. Ήταν αθώος. Υπήρχε μια ευγένεια μέσα του που δεν σκλήρυνε ποτέ, ακόμα και στον πόλεμο. Μια απαλότητα που έμενε ανέγγιχτη από το θόρυβο γύρω του. Πίστευε στην ομορφιά, στην αγάπη, σε κάτι καλύτερο. Και έτσι πρέπει να τον θυμόμαστε – όχι μόνο ως δημοσιογράφο, αλλά ως έναν νέο άνθρωπο που ήθελε να ζήσει”.

Ο φίλος του @SuppressedNws
Υ.Γ1. Η δολοφονία του με στοχευμένο βομβαρδισμό του αυτοκινήτου του στη βόρεια πόλη Μπέιτ Λάχια, μαζί με τον καλύτερό του φίλο Mohammed Nida, στις 24 Μαρτίου 2025, μόλις μία ώρα μετά την κάλυψη της δολοφονίας ενός ακόμη συναδέλφου του, του Mohammed Mansour, ανταποκριτή του Palestine’s Today, ο οποίος έγινε στόχος στο σπίτι του μαζί με τη σύζυγό του.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ!

Από την χθεσινή συγκέντρωση στην Καρδίτσα (20/03/25) ενάντια στη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης. Την Τρίτη 18 Μαρτίου, το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ, με τη στήριξη των ΗΠΑ, πραγματοποίησε βομβαρδισμούς στη Λωρίδα της Γάζας, σπάζοντας την εκεχειρία, δολοφονώντας 400 ανθρώπους και αφήνοντας εκατοντάδες ακόμα τραυματίες.
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ , ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΧΩΝ ΤΟΥ , ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ,ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ,ΤΟΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΕΜΟΚΑΠΗΛΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ ,ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ!

Ηράκλειο : ΤΕΜΠΗ | ΠΥΛΟΣ | ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ-ΚΑΜΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ | Συγκέντρωση -Σάββατο 22/3,ώρα:12:00 ,Λιοντάρια

ΤΕΜΠΗ | ΠΥΛΟΣ | ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ: ΚΑΜΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ – ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΜΑΡΤΙΟΥ ‘25,12:00, ΠΛ. ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ

Δύο τρένα στην περιοχή των Τεμπών συγκρούονται με κόστος 57 ανθρώπινες ζωές και επιχειρείται μια εξόφθαλμη συγκάλυψη υπευθύνων και μπάζωμα των στοιχείων υπαιτιότητας, στην τροχιά ενός παντελώς υποβαθμισμένου ιδιωτικοποιημένου σιδηροδρομικού δικτύου. 
Ένα σαπιοκάραβο ασφυκτικά γεμάτο μετανάστες βυθίζεται ανοικτά της Πύλου από τις εγκληματικές ενέργειες επαναπροώθησης του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος, στέλνοντας στα βάθη του Αιγαίου 550 ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα, οι οποίοι προσπαθούσαν να βρουν μια μοίρα στον ήλιο. 
Στην Παλαιστίνη μαίνεται η livestream κεκλεισμένων των συνόρων εξουδετέρωση του παλαιστινιακού Λαού, που χρονολογείται από το 1948, καθώς το Ισραήλ συνεχίζει να βομβαρδίζει βάναυσα αμάχους, σε απόλυτη συνεργασία με τα περισσότερα δυτικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού, τώρα, ακόμη πιο απροκάλυπτα, μετά την διάλυση της λεγόμενης εκεχειρίας(η οποία εν τέλει ουδέποτε τηρήθηκε από το σιωνιστικό Ισραήλ). Άλλη μια αφορμή που καθρεφτιζει τη διάλυση ψευδαίσθησης της Ισότητας και της Δημοκρατίας που αυτά τα κράτη βαυκαλίζονται ότι προασπίζουν.
Νομίζουν ότι τείνουμε να τα βλέπουμε σαν ξεχωριστά γεγονότα που εμφανίζονται σε timeline και γρήγορα “κατεβαίνουν” σαν πληροφορία. Διότι αυτό προσπαθούν: τον κατακερματισμό της αλήθειας, της κοινωνίας, του δίκιου, της αξιοπρέπειας. Όμως το παζλ αρχίζει και συμπληρώνεται. Αρχίζει και γίνεται ορατό πως το κέρδος είναι ο κοινός παρονομαστής που έχει υποβαθμίσει την κοινωνία σε μια ταξικά διαρθρωμένη ξεπεσμένη εταιρία, η οποία φυσικά δουλεύει για το κέρδος των αφεντικών. Όλα είναι ένα. Ένα μεγάλο φαγοπότι σε ματωμένο τραπέζι. Εταιρικές αναθέσεις, Funds, Cayman Islands, ενεργειακες επενδυσεις, σκάνδαλα, ιδιωτικοποιήσεις, πολεμικές φρεγάτες, ρατσιστικά tweets μας ξεδιπλώνουν το ξεδιάντροπο αισχος τους με το οποίο προσπαθούν να μας εξοικειώσουν. 
Δε θα συνηθίσουμε όμως το θάνατο. Δε θα συνηθίσουμε τον ξεπεσμό. Τέμπη , Πύλος, Παλαιστίνη μας θυμίζουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς την πανανθρώπινη δικαιοσύνη. 
Σαν Συνέλευση Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό, σας καλούμε το Σάββατο 22 Μαρτίου, στις 12:00 το μεσημέρι στα Λιοντάρια, σε μια συγκέντρωση που στόχο έχει να αναδείξει την αναγκαιότητα του να γίνουν η Αντίσταση, η Αξιοπρέπεια και η Αλληλεγγύη κεντρικοί αξιακοί πυλώνες της κοινωνίας μας.