Ένας μάστορας ανάμεσα στους κλιματικούς δολοφόνους
Η έρημος του τσιμέντου και της ασφάλτου εξαπλώνεται διαρκώς. Μόνο στη Γερμανία, θάβονται καθημερινά μέχρι και 30 εκτάρια ζωντανού εδάφους κάτω από το πιο περιζήτητο οικοδομικό υλικό. Δρόμοι, πλατείες, εμπορικές περιοχές, βιομηχανικές εγκαταστάσεις και σπίτια. Τεράστια τμήματα της επιφάνειας της γης είναι ήδη σφραγισμένα και έργα υποδομής όπως φράγματα, αυτοκινητόδρομοι, γέφυρες, αεροδρόμια κ.λπ. καταναλώνουν πολλά δισεκατομμύρια τόνους επιπλέον σκυροδέματος κάθε χρόνο.
Όλα αυτά δεν είναι χωρίς συνέπειες. Το σκυρόδεμα θεωρείται ο απόλυτος δολοφόνος του κλίματος. Σχεδόν το 10 τοις εκατό του διοξειδίου του άνθρακα που αυτό το σύστημα διοχετεύει επί του παρόντος στον αέρα προέρχεται από τη βιομηχανία τσιμέντου. Αυτό είναι σχεδόν τριπλάσιο από την εναέρια κυκλοφορία. Ταυτόχρονα, η παραγωγή σκυροδέματος καταναλώνει τεράστιες ποσότητες πόρων. Ειδικά η άμμος, η οποία είναι απαραίτητη για την παραγωγή, είναι ήδη σε έλλειψη, γι’ αυτό και οι παράκτιες περιοχές και μερικές φορές ολόκληρα νησιά βυθοκορούνται σε όλο τον κόσμο. Με καταστροφικές επιπτώσεις στα γύρω οικοσυστήματα. Η αυξανόμενη σφράγιση των εδαφών έχει επίσης καταστροφικές συνέπειες. Οι αστικοί χώροι συνεχίζουν να θερμαίνονται, ενώ το νερό της βροχής δεν μπορεί πλέον να εισχωρήσει στο έδαφος. Οι ταμιευτήρες υπόγειων υδάτων δεν γεμίζουν όπως πριν, κάτι που θα οδηγήσει ή έχει ήδη οδηγήσει σε λειψυδρία σε πολλά μέρη μακροπρόθεσμα. Αποτέλεσμα αυτού είναι αφενός η ανομβρία και η ξηρασία, ενώ αλλού σημειώνονται πλημμύρες και διάβρωση λόγω των ολοένα και συχνότερων έντονων βροχοπτώσεων. Πολύ περισσότερο από αυτό, οι βιότοποι και οι πηγές τροφίμων καταστρέφονται με κάθε επιπλέον μέτρο σκυροδέματος. Η απώλεια φυσικού εδάφους και η έλλειψη βλάστησης οδηγεί σε μείωση της βιοποικιλότητας, η οποία επηρεάζει πολλούς πληθυσμούς ζώων και φυτών και θα έχει ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση μεμονωμένων ειδών.
Είναι κρίμα που δεν καίγεται το μπετόν
Το μπετόν έχει γίνει σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Μια εποχή που ο καπιταλισμός επεκτάθηκε πανηγυρικά στις τελευταίες γωνιές της γης και χύτευσε αυτή τη νίκη ως μπετόν στα κέντρα εξουσίας των μητροπόλεων με τη μορφή μνημειακών κτιρίων. Το τέρας που ονομάζεται «πολιτισμός» καταβρόχθησε την υφήλιο μέσω ενός αυξανόμενου οδικού δικτύου που άνοιξε το δρόμο για την εκμετάλλευση των ανθρώπων και της φύσης σε βιομηχανική κλίμακα.
Αλλά πάντα υπήρχε αντίσταση σε αυτό. Υπάρχουν αμέτρητες πηγές σύγκρουσης στον Παγκόσμιο Νότο, όπου οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής έγιναν αισθητές πιο καθαρά και όπου η Δυτική κυριαρχία βρίσκει τη νεο-αποικιοκρατική συνέχισή της μέσω της εκμετάλλευσης πόρων και εργατών. Εξεγέρσεις που εξαπολύονται από υπαρξιακές απειλές, στις οποίες οι άνθρωποι αντιτίθενται στην καταστροφή χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό μέσο. Κατά ειρωνικό τρόπο, οι αιτίες τέτοιων διαφωνιών συχνά εντοπίζονται πλέον στην ανάπτυξη νέων αγορών για τις λεγόμενες «πράσινες τεχνολογίες» και στην λαιμαργία για πρώτες ύλες που συμβαδίζει με αυτές. Όταν στοχεύουμε τους υπεύθυνους για αυτή τη δυστυχία, το κάνουμε δίπλα σε όλους εκείνους που δεν έχουν άλλη επιλογή. Γιατί ως εναλλακτική στην αντίσταση, πολλοί έχουν μόνο τις επιλογές της φυγής ή του θανάτου.
Γι’ αυτό φαίνεται σχεδόν κυνικό όταν τμήματα του κλιματικού κινήματος σε αυτή τη χώρα χαρακτηρίζονται κυρίως από καλοπροαίρετα αιτήματα προς τους πολιτικούς που μας οδήγησαν σε όλο αυτό το χάλι εξαρχής και δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον να εγκαταλείψουν τα προνόμια και την ευημερία τους. Αυτοί οι ακτιβιστές πέφτουν στην παγίδα να προσπαθούν να ευχαριστήσουν τα αστικά ηθικά πρότυπα με την άστοχη δέσμευσή τους να απέχουν από την βία. Δεν ήταν πάντα έτσι. Κατά τη διάρκεια του αντιπυρηνικού κινήματος, για παράδειγμα, εκατοντάδες πυλώνες ηλεκτρικής ενέργειας κόπηκαν σε όλη τη χώρα και οι Μεταφορές Castor δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν εξ αιτίας μαζικών δολιοφθορών στις σιδηροδρομικές υποδομές. Οι διαδηλώσεις κατά του Runway West στην Φρανκφούρτη ή κατά του εργοστασίου επανεπεξεργασίας Wackersdorf συνοδεύτηκαν από τακτικές ταραχές στις οποίες συμμετείχαν χιλιάδες άνθρωποι. Γιατί λοιπόν αυτές οι διαμάχες είναι τώρα τόσο κομφορμιστικές; Ειδικά τώρα, που είναι πιο αναγκαίο από ποτέ; Αν θέλουμε να σταματήσουμε με βιώσιμο τρόπο την καταστροφή της Γης από την βιομηχανική μηχανή, δεν υπάρχει άλλος τρόπος πέρα από το να αντιμετωπίσουμε αυτήν την κοινωνία, η οποία αναδύθηκε από την ανελέητη εκμετάλλευση και έχει υποκύψει στην τυφλή πίστη στην πρόοδο. Είναι κρίμα που δεν καίγεται το μπετόν.
Η βρώμικη επιχείρηση του γκρίζου χρυσού
Με την επίθεση στην εταιρεία CEMEX χτυπήσαμε έναν από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές σκυροδέματος στον κόσμο. Η CEMEX Deutschland AG είναι συνδεδεμένη με τη μητρική εταιρεία CEMEX SAB de CV, με έδρα το Μεξικό, και διαθέτει 64 εργοστάσια τσιμέντου, 1.348 εργοστάσια έτοιμου σκυροδέματος, 246 λατομεία, 269 κέντρα διανομής και 68 τερματικούς σταθμούς πλοίων παγκοσμίως. Η εταιρεία συμμετέχει σε έργα υποδομής και μεγάλης κλίμακας κατασκευαστικά έργα σε περισσότερες από 50 χώρες. Αυτό ισχύει και για την αμφιλεγόμενη επέκταση του αυτοκινητόδρομου της πόλης A100 του Βερολίνου. Ένας τάφος 560 εκατομμυρίων ευρώ που μας έριξε η κυβέρνηση στην πόρτα. Με την παραγωγή και παράδοση περίπου 170.000 m³ σκυροδέματος, η CEMEX είναι ένας από τους μεγάλους ωφελούμενους αυτού του τέρατος που τώρα κόβει ένα μονοπάτι στο κέντρο της πόλης και σύντομα θα ξεράσει μια θορυβώδη χιονοστιβάδα μετάλλου κοντά στο Treptower Park.
Εκτός από τη συνηθισμένη περιβαλλοντική καταστροφή που αποτελεί μέρος της καθημερινής δραστηριότητας αυτής της βιομηχανίας, η CEMEX έχει να δείξει μια άλλη, ιδιαίτερα αιματηρή ιστορία σχετικά με τη Μέση Ανατολή, την οποία θα θέλαμε να αναφέρουμε αυτή τη στιγμή, όταν μαίνεται ένας άλλος καταστροφικός πόλεμος στην Γάζα. Το 2005, η Cemex απορρόφησε την Ισραηλινή εταιρεία Readymix Industries, η οποία προμήθευε σκυρόδεμα για το Ισραηλινό τείχος και συμμετείχε στην κατασκευή στρατιωτικών σημείων ελέγχου στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένων των σημείων ελέγχου Hawara και Azun-Atma. Η CEMEX κερδίζει χρήματα από την κατασκευή παράνομων οικισμών και φυλακίων στην Δυτική Όχθη και λειτουργεί εργοστάσια τσιμέντου στο Mevo Horon, το Atarot και το Mishor Edomim, καθώς και στο Katzerin στα υψώματα του Γκολάν. Με αυτόν τον τρόπο, η εταιρεία γίνεται κολλητός και σύμμαχος της ακροδεξιάς πολιτικής του Νετανιάχου και των θρησκευτικών φανατικών υποστηρικτών του στις αποικίες των εποίκων. Αυτές οι δομές εξυπηρετούν πρωτίστως έναν στόχο. να καταστήσει αδύνατο για τους Παλαιστίνιους σε αυτό το κομμάτι γης να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή μέσω της παρενόχλησης, της καταπίεσης, της βίας και της απέλασης, που στη χειρότερη περίπτωση πληρώνουν με τη ζωή τους. Η απερίγραπτη ταλαιπωρία που προκαλεί αυτή η πολιτική δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.
Ωστόσο, θα προσέξουμε να μην προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε αυτόν τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή σύμφωνα με ένα απλό ασπρόμαυρο σχήμα καλού-κακού. Είμαστε αηδιασμένοι από τον αποτρόπαιο βομβαρδισμό του άμαχου πληθυσμού της Γάζας από τον Ισραηλινό στρατό καθώς και από τις σφαγές που πραγματοποιεί η Χαμάς. Ακόμα κι αν αυτός ο αγώνας και ο αριθμός των θυμάτων είναι πολύ άνισοι, είναι μοιραίο να προσπαθήσουμε να αντισταθμίσουμε τα δεινά κάποιων με τα δεινά άλλων. Αντί να υποστηρίξουμε «μία γνώμη» ή σημαία που φαίνεται να είναι απαλλαγμένη από αντιφάσεις, στρέφουμε την προσοχή μας σε εκείνους που αποκομίζουν οικονομικά κέρδη από αυτές τις πολεμικές πολιτικές και εμπλουτίζονται από τον μιλιταρισμό και την ρατσιστική καταπίεση. Αυτός είναι και ο λόγος που επιτιθόμαστε στη CEMEX. Και το κάνουμε αυτό με την μεγαλύτερη δυνατή ενσυναίσθηση για τα βάσανα και τον πόνο των ανθρώπων που πρέπει να ζουν κάτω από τον συνεχιζόμενο πόλεμο και την αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση στην περιοχή. Πάντα στο πλευρό όσων αγωνίζονται για την ελευθερία όλων, παντού. Πέρα από το κράτος, το έθνος, την θρησκεία, και τα θανατηφόρα σύνορα και τους στρατούς τους.
SWITCH OFF!
Πηγή: Switch off the system of destruction
Μετάφραση: Ευλογημένη Η Φλόγα
