Tag: συγκεντρωση

Posted on

Χανιά: Συγκέντρωση αλληλεγγύης για τα 8 συλληφθέντα της πορείας της 6ης Δεκέμβρη 2020 | 19/2 στις 9:00π.μ.,Δικαστήρια

Kάλεσμα της Κατάληψης Rosa Nera:

ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΑΘΡΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 8.

Στις 19 Φεβρουαρίου δικάζονται οι 8 διαδηλωτ(ρι)ες για τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση της 6ης Δεκέμβρη του 2020 με τις κατηγορίες της απείθειας – ενώ ο ένας εξ αυτών αντιμετωπίζει επιπλέον και την κατηγορία της βαριάς σκοπούμενης βλάβης απέναντι σε αστυνομικό. Εκείνη την ημέρα συλλογικότητες, φοιτητικοί σύλλογοι και σωματεία εκπαίδευσης των Χανίων καλούσαν στη συγκέντρωση μνήμης της κρατικής δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης που πυροδότησε.

Τα καλέσματα είχαν ως πλαίσιο την αντίσταση ενάντια στο μαζικά θανατηφόρο έγκλημα της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης της δημόσιας υγείας εν μέσω υγειονομικής κρίσης, στις χιλιάδες απολύσεις και την υποκλοπή των μισθών και των επιδομάτων προς όφελος μιας ταξικά μεροληπτικής αστυνομικής διαχείρισης, καθώς και ενάντια στη χουντικής εμπνεύσεως επιχείρηση απαγόρευσης της συλλογικής δράσης και της πολιτικής ζωής.

Τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη του 2020 κορυφώθηκε η καταστολή και της παραμικρής έκφρασης κοινωνικής δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας μέσα από την απόδοση υπερεξουσιών στην αστυνομία. Μέσω αυτών, κουρελιάζοντας κάθε τυπικά συνταγματική διαδικασία, η κυβέρνηση επέβαλε τις καινοφανείς μεταπολιτευτικά απαγορεύσεις συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων κατά τις ημέρες μνήμης των δύο σημαντικότερων εξεγέρσεων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αυτών της 17ης Νοέμβρη και 6ης Δεκέμβρη. Καθόλου τυχαία επρόκειτο για το διάστημα που η πίεση στο εσκεμμένα υποστελεχωμένο σύστημα υγείας οδηγούσε σε εκατοντάδες θανάτους ευάλωτων υγειονομικά ανθρώπων καθημερινά.

Ο στόχος ήταν σαφής: σε μια περίοδο που οι ευπαθείς ομάδες (οικονομικά, υγειονομικά, στεγαστικά, από άποψη φύλου και ηλικίας) επιλέχτηκαν από το κράτος να πληρώσουν τα σπασμένα, η σιωπή απέναντι σε αυτά τα εγκλήματα έπρεπε να διασφαλιστεί. Τόσο μέσα από την καταστολή, όσο και με τη γιγαντιαία επιχείρηση εξαγοράς των μεγάλων δημοσιογραφικών ομίλων για να λιβανίζουν μονοφωνικά την παραπάνω αντικοινωνική και δολοφονική διαχείριση της κρίσης.

Στα Χανιά, το τοπικό κίνημα αποφάσισε (και το κατάφερε) να μην αναστείλει την πολιτική δράση.Έτσι, στις 6 Δεκεμβρίου του 2020, η αστυνομία επιτέθηκε εντελώς απρόκλητα στη συγκέντρωση συλλαμβάνοντας βίαια 6 ανθρώπους από τη συνέλευση της Κατάληψης Rosa Nera και 2 μέλη του ΚΚΕ (μ-λ). Άνθρωποι χτυπήθηκαν με (τα απαγορευμένα υποτίθεται) πτυσσόμενα γκλομπ, με κρότου λάμψης, ενώ αρκετοί διαδηλωτές εμποδίστηκαν από τα μπλόκα της αστυνομίας να προσεγγίσουν τον χώρο φιλοδορούμενοι με το γνωστό 300άρι πρόστιμο.

Χαρακτηριστικό είναι πως την ίδια μέρα ματατζής πόζαρε ως χούλιγκαν κοροϊδεύοντας το πανό-λάφυρο που άρπαξε βίαια μια ομάδα ασφαλιτών από το μπλοκ του ΚΚΕ (μ-λ). Επιβάλλεται να θυμηθούμε επίσης πως στα Χανιά, τις επόμενες μέρες εκείνου του Δεκέμβρη, ανώνυμοι ασφαλίτες έπαιρναν κατόπιν εντολών άνωθεν τηλέφωνα συναγωνιστές και συνδικαλιστές στα σπίτια τους, προκειμένου να επιδώσουν τηλεπρόστιμα(!!!) για συμμετοχή στη διαμαρτυρία και τις πορείες, επαναφέροντας το χουντικό φακέλωμα και καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας.

Όμως, παρά τις απαγορεύσεις, τα τηλεπρόστιμα και την καταστολή των ένστολων τραμπούκων, το τοπικό κίνημα στα Χανιά θα απαντήσει με πορείες τόσο την ίδια μέρα (6/12/2020) στην εργατική γειτονιά της Νέας Χώρας, όσο και με μια μαζική συγκέντρωση στις 10 Δεκέμβρη του 2020.

Στη δίκη της 19ης Φεβρουαρίου του 2025, οι συλληφθέντες και οι συλληφθείσες αντιμετωπίζουν κατηγορίες ανάλογες της βίας και της αυθαιρεσίας της αστυνομίας.

Όσο πιο βαριά η βία των αστυνομικών τόσο πιο αυθαίρετες είναι οι κατηγορίες. Χαρακτηριστική είναι η ψευδομαρτυρία αστυνομικού για δήθεν τραυματισμό του από σύντροφο, μέλος του φοιτητικού συλλόγου. Το ότι κατηγορούνται ψευδώς αγωνιστές και αγωνίστριες που δέχτηκαν την αστυνομική βία, γεγονός καταγεγραμμένο σε πλήθος οπτικών τεκμηρίων, δείχνει ίσως με τη μεγαλύτερη ένταση ότι πρόκειται εν τέλει για μία αμιγώς πολιτική δίκη φρονημάτων σε μία περίοδο που επιχειρείται η συλλογική αμνησία για τα κρατικά εγκλήματα της περιόδου 2020 – 2021.

Η πολιτική δίκη των 8 λαμβάνει χώρα σε μία πολιτική συγκυρία κατά την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με μία νέα επίθεση. Οι πρωτοφανείς ανατιμήσεις στα αγαθά και στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος,οι οποίες ισοδυναμούν με περαιτέρω μείωση του μισθού, οι εξωπραγματικές τιμές των ενοικίων, η ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, η λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος για τα κέρδη των λίγων, η εμπορευματοποίηση κάθε σπιθαμής δημόσιου χώρου αποτελούν κάποιες πτυχές της επίθεσης αυτής.

Το κράτος, ως υπάλληλος των αφεντικών,καλεί τους από τα κάτω να (ξανα)πληρώσουμε τα σπασμένα. Απέναντι σε όσους/ες οργανώνονται και αντιστέκονται η αντιμετώπιση είναι γνωστή: περισσότερη καταστολή, χημικά, συλλήψεις και δικαστήρια. Καθόλου τυχαίο, το γεγονός ότι η κυβέρνηση μέσω ενός Νέου Ποινικού Κώδικα απαλλάσσει τους αστυνομικούς από την υποχρέωση να εμφανίζονται και να καταθέτουν στην ακροαματική διαδικασία.

Οι ψευδείς κατηγορίες αστυνομικών που σε πολλές περιπτώσεις εως τώρα καταρρίπτονται από τις αντιφάσεις τους στις δικαστικές αίθουσες, επιχειρείται στο εξής με μία γραπτή κατάθεση να είναι αρκετές ώστε να ποινικοποιείται η πολιτική δράση. Την ίδια στιγμή που αστυνομικοί με απροκάλυπτα ρατσιστικά κίνητρα δολοφονούν εν ψυχρώ ρομά παιδιά και ευνοούνται μέσα σε ένα καθεστώς ατιμωρησίας.

Απέναντι στην παραίτηση και το φόβο προτάσσουμε τη συλλογική οργάνωση και τους ταξικούς αγώνες. Για τη δίωξη των 8 έχουν ήδη δημοσιευτεί ψηφίσματα υποστήριξης από συλλογικότητες και σωματεία της εργατικής τάξης της πόλης.

Το πλαίσιο παραμένει το ίδιο:

Αγώνες για ψωμί, παιδεία, ειρήνη, υγεία, ελευθερία – κάτω τα χέρια από τη διαδήλωση και την απεργία!

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης την ημέρα της δίκης

Τετάρτη 19/2 στις 9:00πμ, στα Δικαστήρια Χανίων.

Κατάληψη Rosa Nera, Φλεβάρης 2025

πηγή : https://rosanera.squat.gr/2025/02/05/κάλεσμα-…

Χανιά: Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα Δικαστήρια Χανίων 19/2 στις 9:00π.μ. για τα 8 συλληφθέντα της πορείας της 6ης Δεκέμβρη 2020

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Χανίων την Τετάρτη 19/2 στις 9:00π.μ. για τα 8 συλληφθέντα από την πορεία της 6ης Δεκέμβρη 2020

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Χανίων την Τετάρτη 19/2 στις 9:00π.μ. για τα 8 συλληφθέντα από την πορεία της 6ης Δεκέμβρη 2020

Όσο το κράτος στοχοποιεί αγωνιστές και αγωνίστριες, αλλά και τους χώρους του αγώνα, τόσο εμείς θα στεκόμαστε ως ανάχωμα απέναντι στη βαρβαρότητα που μας επιβάλλει, υπερασπιζόμενες τα αυτονόητα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ 8 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ 6ΗΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2020

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΟΣΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ

Συνέλευση Κατειλημμένης Πρυτανείας

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1634105/

Posted on

Αλληλεγγύη στους δύο διωκόμενους της απεργίας στις 26/11/2020- Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου στις 9.00 Δικαστικό Μέγαρο Ιωαννίνων

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Ή ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ, Ή Θ Α ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ

Τη Δευτέρα 10/02/2025 πρόκειται να πραγματοποιηθεί το δικαστήριο των δύο συλληφθέντων της απεργίας στις 26/11/2020, στα Ιωάννινα. Ας θυμίσουμε αρχικά τι συνέβη τότε. Στις 26/11/2020 καλέστηκε πανελλαδική απεργία από πλήθος Σωματείων ενάντια στο υπό ψήφιση τότε νομοσχέδιο Βρούτση – Χατζηδάκη και ενώ η χώρα βρισκόταν υπό καθεστώς lock down, λόγω κορωνοϊού. Η κυβέρνηση είχε φυσικά απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις με τη δικαιολογία του κινδύνου διασποράς του ιού. Κομμάτι της εργατικής τάξης, αψηφώντας τις προσταγές του κράτους, βρέθηκε εκείνη την ημέρα στο δρόμο. Σε τοπικό επίπεδο το αποτέλεσμα ήταν η επίθεση μηχανών της ομάδας ΔΙΑΣ πάνω σε τμήμα των απεργών και ο ξυλοδαρμός και σύλληψη δύο εξ’ αυτών, καθώς και η προσαγωγή δέκα ακόμη. Οι επιθετικές διαθέσεις της αστυνομίας φυσικά είχαν φανεί από πολύ νωρίτερα, αφού εκτός από τη γενικευμένη ανακοίνωση για απαγόρευση των απεργιακών συγκεντρώσεων σε κάθε πόλη, στα Ιωάννινα ήδη από νωρίς το ίδιο πρωί δυνάμεις της αστυνομίας είχαν αποκλείσει το αρχικό σημείο του καλέσματος, αναγκάζοντας έτσι όσες και όσους επέλεξαν να κατέβουν στο δρόμο να μετατοπιστούν στην κεντρική πλατεία, ενώ είχαν ήδη πραγματοποιηθεί συλλήψεις μελών του ΠΑΜΕ. Η πορεία διήρκησε πολύ λίγο, με την αστυνομία να κλείνει το δρόμο στους απεργούς, ενώ στη συνέχεια και κατά την αποχώρησή τους, μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ επιτέθηκαν σε τμήμα των διαδηλωτών, σε παρακείμενο στενό. Τα άτομα τα οποία συνελήφθησαν ήταν μέλη της ΣΒΕΔΙ, ενώ στην απεργία είχαν καλέσει, μεταξύ άλλων, το ΣΒΣΜΙ καθώς και η ΕΣΕ Ιωαννίνων.

Η συγκεκριμένη ημέρα αποτελεί μόνο ένα παράδειγμα της επιθετικής στάσης του κράτους και της αστυνομίας κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Από τη μία το κράτος ήταν στην πλεονεκτική θέση να μπορεί χωρίς πολλά πολλά να καταστείλει κάθε αντίλογο στις προσταγές του. Από την άλλη, η αστυνομία μπόρεσε επιτέλους να κάνει αυτό που ονειρευόταν τόσο καιρό, να καταστέλλει πορείες, απεργίες και γενικά όποιον αντιτίθεται στην εξουσία της.

Με όχημα τον κορωνοϊό, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου πλήθος νομοσχεδίων ψηφίστηκαν στη Βουλή. Άλλα έγιναν μέσα σε πλήρη μυστικότητα, με τα μίντια να επικεντρώνονται στον αριθμό των κρουσμάτων και άλλα να γίνονται αντιληπτά αλλά η παραμικρή αντίδραση να κρίνεται παράνομη. Εξ’ άλλου, δεν είμαστε οι πρώτοι-ες που θα τονίσουμε την αντίφαση μεταξύ μιας Βουλής σε πλήρη λειτουργία και μιας κοινωνίας κλειδωμένης μέσα στα σπίτια και τους εργασιακούς χώρους. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο λοιπόν, το οποίο τελικά υπερψηφίστηκε λίγους μήνες αργότερα και είχε ήδη δημιουργηθεί υπό τη θητεία του Βρούτση, κατακρεουργεί μεγάλο μέρος εργατικών κεκτημένων. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως με αυτό το νομοσχέδιο κατακρεουργήθηκε το 8ωρο, υποτιμήθηκε και ουσιαστικά ακυρώθηκε η σημασία της απεργίας και απελευθερώθηκε η αδήλωτη εργασία. Δεν υπήρχε συνεπώς καλύτερη χρονική στιγμή να περαστεί.

 

Η στάση της αστυνομίας από την άλλη κατά τη διάρκεια της καραντίνας είναι λίγο πολύ γνωστή. Η καταστολή και οι αυθαιρεσίες των μπάτσων είχαν πια πλήρως τη σφραγίδα του κράτους. Κατά συνέπεια δεν υπήρχαν προσχήματα να κρατηθούν και έτσι με κάθε ευκαιρία η αστυνομία έπεφτε πάνω σε διαδηλωτές και κόσμο που περνούσε το δρόμο ή άραζε σε κάποια πλατεία. Η δικαιολογία : κίνδυνος διασποράς του κορωνοϊού. Ένα παράδειγμα λοιπόν στα παραπάνω ήταν και η στάση της τοπικής αστυνομίας εκείνη την ημέρα και όχι μόνο. Τόσο στις 17/11 όσο και στις 06/12 του ίδιου έτους, οι πορείες κρίθηκαν παράνομες και είτε καταστάλθηκαν με τη σύλληψη ή προσαγωγή όσων επιχείρησαν να κατέβουν στο δρόμο, είτε διαλύθηκαν από την ισχυρή αστυνομική παρουσία. Εξ’ άλλου το ίδιο το κράτος πέρασε νέο νόμο σύμφωνα με τον όποιο, όταν κρίνεται απαραίτητο, μπορεί κανείς να διώκεται με την κατηγορία της διασποράς ιού, μία κατηγορία με την οποία διώκονται πλέον όσοι συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου.

Η αντιφατική εικόνα ωστόσο σε όλα τα παραπάνω ήταν αυτή που επικρατούσε στους χώρους εργασίας. Παρότι οι εντολές ήταν να μην κυκλοφορούμε έξω από το σπίτι μας παρά μόνο για τα απαραίτητα, όσο βρισκόμασταν στους χώρους εργασίας μάλλον ο κορωνοϊός δε μπορούσε να μας αγγίξει. Οι περισσότερες επιχειρήσεις, όχι απλά δεν έδιναν δεκάρα για τις προβλεπόμενες αποστάσεις ασφαλείας, αλλά δεν παρείχαν καν τα απαραίτητα μέσα προστασίας στους εργαζόμενους. Ενώ οι μπάτσοι φαινόταν να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο ποιός βγαίνει από το σπίτι του, πού πάει και με πόσα άτομα συναναστρέφεται, οι υπόλοιπες κρατικές αρχές όπως αυτές της Επιθεώρησης Εργασίας και του ΙΚΑ ακολούθησαν μια πιο αδιάφορη στάση για το ποιές είναι οι συνθήκες στους χώρους εργασίας. Για την ακρίβεια: δεν τους βρίσκαμε καν, ούτε στους δικούς τους χώρους εργασίας. Φυσικά ο νόμος για την διασπορά ιού, δεν έχει επιβαρύνει κανένα αφεντικό, ούτε καν αυτά τα οποία καταγγέλθηκαν ανοιχτά για απαράδεκτες συνθήκες και μη δηλωμένα περιστατικά Covid μεταξύ των εργαζομένων τους.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω δε μπορούμε παρά να τονίσουμε την αντίφαση με την οποία για μία ακόμη φορά λειτούργησαν κράτος και κεφάλαιο. Η ρητορεία περί προστασίας μας από τον ιό έπεφτε σαν τραπουλόχαρτα κάθε φορά που πηγαίναμε για δουλειά και μετατρέπονταν σε οργή όταν, μαζί με τους συναδέλφους μας, δεν μας επιτρεπόταν να διαδηλώσουμε για την υπεράσπιση των κεκτημένων μας, διότι εκεί είμαστε συνωστισμένοι (!). Η καταστολή που ήρθε τόσο στην απεργία όσο και σε άλλες διαδηλώσεις εκείνης της περιόδου έγινε με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα ξεκάθαρο μήνυμα πως δε θα αφήσουν κανέναν να χαλάσει την πειθαρχία που επέβαλαν και να μπει εμπόδιο στα σχέδια και τη ρητορεία τους.

Εμείς από την πλευρά μας έχουμε να πούμε ακόμη και σήμερα πως δεν πρέπει αφήνουμε κανένα κράτος να μας εκμεταλλεύεται πατώντας πάνω μας για να αυξήσει τα κέρδη και την εξουσία του. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως η θέση μας βρίσκεται στο δρόμο απέναντι σε κάθε εξουσία. Η θέση μας βρίσκεται στις 10/02 δίπλα από τους συλληφθέντες εκείνης της απεργίας που το κράτος έβαλε για μία ακόμη φορά τους μπάτσους να καταστείλουν. Ξέρουμε καλά πως τόσο στην καραντίνα όσο και πάντα το κράτος είναι πιο ασφαλές όταν εμείς μένουμε σπίτι. Ε λοιπόν είμαστε εδώ για να το απογοητεύσουμε για μία ακόμη φορά.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΙΣ 26/11/2020

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 10/02/2025 ΣΤΙΣ 9:00 ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ

ΚΑΜΙΑ-ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΗ-ΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Αναρχική ομάδα A Batalha

Posted on

Χανιά : Παρέμβαση στον τηλεοπτικό σταθμό της Νέα TV / Προπαγάνδιση του Διημέρου μνήμης στον αναρχικό σύντροφο Κυριάκο Ξυμητήρη

Την Τετάρτη 5/02, περίπου 20 συντρόφισσες και σύντροφοι πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με βίντεο στο τοπικό κανάλι της Νέας Τηλεόρασης. Σκοπός μας είναι, αφενός να προπαγανδίσουμε το κάλεσμα για το Διεθνές διήμερο δράσης και αγώνα στη μνήμη του συντρόφου μας Κυριάκου Ξυμητήρη και αφετέρου να δηλώσουμε σε κάθε καλοθελητή του κράτους ότι τον τελευταίο λόγο για τα συντρόφια μας τον έχουμε μόνο εμείς.

Από την ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στα διωκόμενα συντρόφια της υπόθεσης Αμπελόκηπων στα Χανιά, στηρίζουμε το διεθνές διήμερο δράσης και αγώνα στη μνήμη του αναρχικού συντρόφου Κυριάκου Ξυμητήρη. 

Καλούμε στη συγκέντρωση μνήμης και την πανελλαδική πορεία, την Παρασκευή 07/02 στις 20:00 (Μεσολογγίου) και το Σάββατο 08/02 στις 13:00 (Προπύλαια), αντίστοιχα.

Ακολουθεί το κείμενο για τα γεγονότα από την ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στα διωκόμενα συντρόφια της υπόθεσης Αμπελόκηπων (Χανιά)

Στις 31/10 ύψωσα γροθιά και με το ματωμένο μου στόμα ορκίστηκα ΑΓΩΝΑ. Στις 31/10 ύψωσα γροθιά και μέσα στα συντρίμμια της οδού Αρκαδίας είπα ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ.

~Μαριάννα Μ.

Στις 31 του Οκτώβρη, έπειτα από έκρηξη που θα σημειωθεί σε διαμέρισμα στην οδό Αρκαδίας στους Αμπελόκηπους, ο σύντροφός μας Κυριάκος Ξυμητήρης, θα μεταβεί στην όχθη της ιστορίας, πλάι σε όσους και όσες έπεσαν στην μάχη για την κοινωνική απελευθέρωση. Δίπλα του στο διαμέρισμα θα βρίσκεται η επίσης αναρχική συντρόφισσά μας Μαριάννα Μ., η οποία ούσα πολυτραυματίας θα αποτελέσει το πρώτο σώμα πάνω στο οποίο ο κρατικός μηχανισμός θα εξαπολύσει την εκδικητικότητα του.

Το καθεστώς εξαίρεσης κατά τη νοσηλεία της συντρόφισσας εφαρμόζεται αμέσως μετά τη μεταφορά της στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, όπου διατάζεται λήψη αίματος ενόσω δεν έχει τις αισθήσεις της. Καθ’ όλη τη διάρκεια φρουρείται επί 24ώρου βάσεως, με τους μπάτσους να μπαινοβγαίνουν στον θάλαμο της ΜΕΘ, χωρίς να τηρούν τα υγειονομικά πρωτόκολλα, λειτουργώντας επιβαρυντικά για την ίδια και τους υπόλοιπους ασθενείς του θαλάμου. Στην κλινική νοσηλεύτηκε με την πόρτα ανοιχτή, και τους μπάτσους να επιτηρούν ακόμα και κατά τη διάρκεια ιατρικών ελέγχων και εξετάσεων. Παράλληλα, ασκείται πίεση για απόσπαση κατάθεσης, με την ανακριτική αρχή να επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τη σωματική, πνευματική και ψυχολογική κατάσταση της συντρόφισσας. Μια μέρα μετά το δεύτερο χειρουργείο στο οποίο υποβλήθηκε, και πολύ πριν αναρρώσει, η Μαριάννα μεταφέρεται στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Εκεί το κρατικό πρωτόκολλο βασανιστηρίων συνεχίζεται με την ανεπαρκή ιατρική περίθαλψη, την περιορισμένη πρόσβαση σε φάρμακα, και την υποχρεωτική λήψη DNA παρά την άρνηση της συντρόφισσας.

Το κυνήγι μαγισσών

Από την πρώτη στιγμή, ένα κλίμα τρομoϋστερίας και φόβου θα εμφυτεύεται μεθοδικά στην κοινωνία, με το κράτος να υφαίνει το προφίλ των συντρόφων μας, παρουσιάζοντας τους ως «τρομοκράτες». Μέσα σε αυτήν την φρενίτιδα, δεν θα αργήσει να επιστρατευτεί το γνώριμο εργαλείο ποινικοποίησης συντροφικών και φιλικών σχέσεων προκειμένου η υπόθεση να «δεθεί» στο ύψος των παραγόμενων προσδοκιών. Έτσι δύο ακόμη συντρόφια μας, η Δήμητρα Ζ. και ο Δημήτρης, θα οδηγηθούν στον ανακριτή και θα προφυλακιστούν με μοναδική κατηγορία την μεταφορά κλειδιών του διαμερίσματος. Την προφυλάκισή τους συμπληρώνει η δημοσιοποίηση των προσωπικών τους στοιχείων και φωτογραφιών (όπως και των αντίστοιχων της Μαριάννας), που σκοπό έχει να ενεργοποιήσει έναν κοινωνικό αυτοματισμό ρουφιανιάς, πρόθυμο να «αναγνωρίσει» και να εισφέρει πληροφορίες που θα βγάλουν την αντιτρομοκρατική από το αδιέξοδο των ερευνών της.

Παράλληλα, οι αιμοδιψείς μηχανισμοί του κράτους θα παράγουν δεκάδες σενάρια για τους εν δυνάμει στόχους, επιχειρώντας να μονοπωλήσουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για την υπόθεση. Η αντιτρομοκρατική θα μιλήσει μέσα από τα δελτία των 20:00: Οι ειδήμονες των μίντια επιζητούν λυσσαλέα να συσχετίσουν την υπόθεση με άλλες καθώς και να συνδέσουν τα κατά φαντασία νήματα της «νέας τρομοκρατίας». Αναπαράγουν επίμονα εικόνες από το διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας και τις φωτογραφίες των συλληφθέντων, στήνουν σενάρια για τις σχέσεις τους, σενάρια για τους εν δυνάμει στόχους, επιχειρώντας να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον. Όλα αυτά πάνω στη λογική της ρουφιανιάς και της εμπορευματοποίησης του θεάματος.

Στις 18 Νοεμβρίου ένας ακόμη σύντροφος μας, ο Νίκος Ρωμανός θα διωχθεί για την υπόθεση. Το μοναδικό στοιχείο που επιμελώς θα τον εμπλέκει, θα είναι ένα (!) δακτυλικό αποτύπωμα που θα ανευρεθεί σε μια σακούλα ανάμεσα στα συντρίμμια του διαμερίσματος. Το πασιφανές στήσιμο της δίωξης, μέσα από ένα ίχνος δαχτυλικού αποτυπώματος σε μια σακούλα –σε ένα αντικείμενο που είναι φτιαγμένο να αλλάζει χέρια, και άρα αποτυπώματα–, θα έρθει για να συμπληρώσει το παζλ των διώξεων. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, λίγες μέρες μετά, θα διωχθεί και θα προφυλακιστεί ακόμα ένα άτομο, ο Α. Κ. Με την τακτική αυτή οι περαιτέρω διώξεις εν δυνάμει θα αφορούν το σύνολο των ανθρώπων που δηλώνουν παρών στον κοινωνικό ανταγωνισμό, και συντάσσονται με το στρατόπεδο των «από τα κάτω».

Τα αφηγήματα περί σύνδεσης «παλιών και νέων» καθώς και η προδιαγεγραμμένη «κατάληξη» όσων έμπρακτα έχουν αντιπαρατεθεί με το κράτος, θα φιγουράρουν ως τα νέα επίδικα της υπόθεσης, όσο παράλληλα ο κατασταλτικός μηχανισμός θα επιχειρεί να ράψει κάθε πτυχή της υπόθεσης ξεχειλώνοντας εκ νέου τα όρια του νόμου περί τρομοκρατίας (187Α). Από αυτά τα όρια δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το αγωνιστικό παρελθόν του Νίκου Ρωμανού, το οποίο θα οδηγήσει και στην προφυλάκισή του.

Δεν μπορούμε να μην σχολιάσουμε το πώς διαχειρίστηκε το κράτος το ζήτημα της κατάστασης του κτηρίου της οδού Αρκαδίας: Εξαρχής, ο υπουργός καταστολής, Μ. Χρυσοχοΐδης, ήταν αυτός που ανέλαβε να μοστράρει την υποτιθέμενη ηθική υπεροχή του κράτους έναντι των «τρομοκρατών» – παρουσιάζοντας ένα πρόσωπο που «μεριμνά» για την κατεστραμμένη περιουσία του «άμαχου» πληθυσμού που επλήγη από τη «θηριώδη βόμβα» των «αφελών βομβιστών». Η ΤΕΡΝΑ, μια εταιρία ιδιωτικών συμφερόντων, είναι αυτή στην οποία ανατέθηκε η αποκατάσταση του κτηρίου. Το κράτος, διά στόματος του ίδιου του πρωθυπουργού, εξασφάλισε δωρεά από την εταιρία, βρίσκοντας την ευκαιρία να καθαγιάζει για άλλη μια φορά το ιδιωτικό κεφάλαιο στο κοινωνικό φαντασιακό. Για την ιστορία, η ΤΕΡΝΑ είναι η εταιρία που έχει συνδεθεί με απευθείας αναθέσεις σε έργα που σχετίζονται με τον έλεγχο, την καταστολή, τον εξευγενισμό των γειτονιών μας και τη λεηλασία του περιβάλλοντος. Μέσα από αυτή τη διαχείριση, η κοινή γνώμη καταλήγει να θεωρεί τους ενορχηστρωτές των καταπιέσεων της –το κράτος και το κεφάλαιο– ως σωτήρες, την ίδια στιγμή, βέβαια που καλείται να απομονώσει και να στιγματίσει όσους και όσες αγωνίζονται.

Τα κράτη είναι οι μόνοι τρομοκράτες

Το κράτος κατέχει το νόμιμο μονοπώλιο στη βία, προκειμένου να διατηρεί τη δομική ανισότητα μεταξύ καταπιεστών και καταπιεσμένων. Η αντιτρομοκρατική νομοθεσία με τη σειρά της, έχει συγκροτηθεί με στόχο να αποτελέσει την πρώτη γραμμή άμυνας του κρατικού μηχανισμού απέναντι στην οργανωμένη υλική αμφισβήτηση του μονοπωλίου της νόμιμης βίας – απέναντι στον αγώνα που οπλίζεται με κάθε μέσο αμφισβητώντας στην πράξη την κρατική-καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας. Η απόδοση του χαρακτηρισμού «τρομοκρατία», άλλωστε, επιχειρεί να αποσυνδέσει αυτήν την αγωνιστική δράση από το πολιτικό της υπόβαθρο, και να την παρουσιάσει ως εχθρική προς την κοινωνική βάση, ως δράση που απειλεί την κοινωνία. Υπό αυτό το πρίσμα, η αντιτρομοκρατική νομοθεσία βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος της αντεπαναστατικής πολιτικής του κατασταλτικού μηχανισμού.

Από τη δική μας σκοπιά, η τρομοκρατία έχει διαφορετικό ορισμό:Τρομοκρατία είναι να σκοτώνεται το παιδί σου στην σύγκρουση δύο τρένων και έπειτα να χάνεται ξανά και ξανά, κάθε φορά που στον αγώνα για δικαίωση συναντάς τους εμπαιγμούς του κράτους…Τρομοκρατία είναι ο πόλεμος, τα ουρλιαχτά παιδιών κάτω από τα συντρίμμια που πλακώνουν οι συμμαχίες του ελληνικού κράτους…Τρομοκρατία είναι οι ένστολοι φονιάδες, που σουλατσάρουν στις γειτονιές μας και μηνύουν τους ανθρώπους που αγωνίζονται για την μνήμη των θυμάτων της κρατικής καταστολής…Τρομοκρατία είναι να σε μηνύουν οι ίδιοι οι φονιάδες του πατέρα σου…Τρομοκρατία είναι τα άψυχα σώματα που ξεβράζει το Αιγαίο.Τρομοκρατία είναι τα ματωμένα μεροκάματα.Τρομοκρατία είναι το πέπλο της αποκτήνωσης, του φόβου και του θανάτου που μέρα με τη μέρα απλώνεται πάνω από τα κεφάλια μας.

Μια από τις βασικότερες στοχοθεσίες της επιχείρησης που στήνεται, είναι λοιπόν ο αποπροσανατολισμός από το τι είναι τρομοκρατία. Διότι τα εγκλήματα κατά της κοινωνίας διαχρονικά φέρουν την σφραγίδα του κράτους και όσων το υπηρετούν. Με το αίμα στα χέρια του κρατικού μηχανισμού να παραμένει νωπό, εκείνος επιλέγει να στρέφει τα βέλη του στον κόσμο που σθεναρά βαδίζει τους δρόμους της αντίστασης και της αμφισβήτησης. Είναι ο μοναδικός τρόπος να διασφαλίσει την ακεραιότητα της εξουσιαστικής του ύπαρξης. Κάθε φορά που τα θεμέλιά του τρίζουν, επιλέγει την ανάδειξη και την απόπειρα πάταξης αυτού που ορίζει ως τον «εσωτερικό εχθρό». Αυτός ο εχθρός, ανάλογα τη συγκυρία, βλέπουμε να σχετίζεται με όλο και πλατύτερα κοινωνικά στρώματα και ομάδες. Τα κατασταλτικά αντανακλαστικά στοχεύουν να πατάξουν συνολικά τα αγωνιζόμενα κομμάτια, από τους υγειονομικούς, τους εκπαιδευτικούς και τους πυροσβέστες μέχρι αυτούς και αυτές που στοχεύουν στο όραμα της ολικής απελευθέρωσης. Η πάταξη κάθε φωνής που αντιδρά αποτελεί σκοπό και συνάμα μοναδική ευκαιρία για το κράτος να δικαιολογεί την χρησιμότητα του, ως εγγυητής της ασφάλειας και της τάξης.

Το κράτος, λοιπόν, έχει κάθε λόγο να επενδύει τα μέγιστα στις καμπάνιες που στήνει για να απονοηματοδοτήσει τις πρακτικές και τις δράσεις που έρχονται στην επιφάνεια με υποθέσεις όπως αυτή της οδού Αρκαδίας. Οι δράσεις αυτές, ως μέρος ενός συνολικού και πολύμορφου αγώνα προς την ολική απελευθέρωση, ποτέ τους δεν είχαν σκοπό να βλάψουν τυχαίους ένοικους ή να προκαλέσουν θύματα στα τυφλά. Στόχος τους ανέκαθεν ήταν να επιστρέψουν ελάχιστη από τη βία που βιώνει το κοινωνικό σύνολο στην καθημερινότητα. Στόχος τους είναι να υπηρετήσουν τη συλλογική αυτοάμυνα, δημιουργώντας ρωγμές στα κέντρα εξουσίας και τους θεσμούς των καταπιεστών.

Αυτοί είναι στην πραγματικότητα οι λόγοι που, τη στιγμή αυτή, στη διόπτρα της καταστολής βρίσκεται το σύνολο του ανταγωνιστικού κινήματος. Οι εισβολές και οι τοποθετήσεις καμερών της αντιτρομοκρατικής σε σπίτια συντρόφων, καθώς και οι απόπειρες να φυτρώσει η καχυποψία και φόβος ανάμεσα μας, δεν θα έχουν καμία τύχη. Οι εμφυλιακές τακτικές ποινικοποίησης, ακόμη και του περίγυρου της αντίστασης, γύρισαν και θα γυρνάνε μπούμερανγκ. Το κύμα αλληλεγγύης, που υπερασπίζεται από την πρώτη στιγμή τον νεκρό μας σύντροφο και τα διωκόμενα συντρόφια, αντανακλά τη δυναμική που κουβαλούν οι συντροφικές μας σχέσεις. Όσο και να προσπαθεί το κράτος να τις κάμψει, σπέρνοντας την καταστολή του, θα πρέπει να γνωρίζει καλά πως θα θερίσει θύελλες. Η αλληλεγγύη για εμάς είναι κοινωνικό καθήκον και θα την υπερασπιστούμε με κάθε κόστος. Οι αγώνες για εμάς είναι υπαρξιακή αναγκαιότητα ενάντια στην ασφυκτική αδικία, και θα τους υπερασπιστούμε με τις γροθιές μας υψωμένες, για κάθε συντρόφι μας που έπεσε στη μάχη ή φυλακίστηκε.

Σε πείσμα του κλίματος που διαμορφώνεται άνωθεν, στεκόμαστε αλληλέγγυα πλάι στα συντρόφια που διώκονται, και τιμούμε τη μνήμη του αγωνιστή Κυριάκου Ξυμητήρη. Για τα όσα συνέβησαν ή οδήγησαν στα γεγονότα της οδού Αρκαδίας δεν θα αφήσουμε στιγμή να μας μιλήσουν ούτε οι δυνάστες των ζωών μας, μήτε τα υποτακτικά σε αυτούς φερέφωνα. Τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο θα τον έχουμε εμείς και τα συντρόφια που διώκονται, εάν και όταν θελήσουν να τοποθετηθούν.

Αποτελούμε δίχτυ προστασίας για κάθε υποκείμενο που αγωνίζεται ενάντια στη βία του κράτους, αλλά και ασπίδα για τον ίδιο τον αγώνα που οραματίζεται την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση. Σε πείσμα του καιρού, δηλώνουμε παρών στην υπεράσπιση κάθε διαδρομής αλλά και μέσου του αγώνα που συγκρούεται με τη δυστοπία που βιώνουμε. Βρισκόμαστε σε τροχιά σύγκρουσης τόσο με τον επιβαλλόμενο φόβο, όσο και τη σιγή της αποξένωσης που επιχειρεί η μετωπική επίθεση του κράτους στο ανταγωνιστικό κίνημα. Ξεκαθαρίζουμε στις Κασσάνδρες του τέλους της ιστορίας, πως οι πολύμορφοι αγώνες μας θα συνεχίσουν να σπάνε τις βιτρίνες της νομοτελειακής αδικίας που φέρει το όνομα «κρατική εξουσία». Οφείλουμε να καταστήσουμε σαφές πως δεν θα παραχωρήσουμε κανένα έδαφος στην επιχείρηση απονοηματοδότησης των αγώνων μας,μέσα από το βάπτισμα τους στην κολυμπήθρα του όρου «τρομοκρατία».

ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ – ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ – ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΩΝ -ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΙΑΧΗΣ

ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης

στα διωκόμενα συντρόφια της υπόθεσης Αμπελόκηπων (Χανιά)

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1634007/

Posted on

Διεθνές διήμερο δράσης στη μνήμη του αναρχικού συντρόφου Κυριάκου Ξυμητήρη | 7-8/2

ΟΣΟΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΟΤΕ

Ο αναρχικός σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης ήταν ένας από εμάς. Την μνήμη του θα την υπερασπιζόμαστε και θα την διαφυλάσσουμε για πάντα στις καρδιές μας και σε κάθε στιγμή του αγώνα.

“Γνωρίζω ότι δεν τους υπολογίζετε γιατί η Αυλή είναι οπλισμένη, σας ικετεύω όμως να μου επιτρέψετε να σας αναφέρω ότι πρέπει να τους υπολογίζετε πολύ, κάθε φορά που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι το παν. Να σε ποιο σημείο βρίσκονται: κι αυτοί αρχίζουν να μην υπολογίζουν τα στρατεύματά σας γιατί το κακό είναι ότι η δύναμή τους υπάρχει μέσα στη φαντασία τους και μπορεί να ειπωθεί με απόλυτη σιγουριά ότι, εν αντιθέσει προς όλα τα άλλα είδη ισχύος, όταν φτάσουν σ’ ένα ορισμένο σημείο, μπορούν να κάνουν ό,τι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν.”

-Καρδινάλιος του Ρετζ

Στις 31/10/24, ύστερα από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους έπεσε στη μάχη για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση ο αναρχικός σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης ενώ η αναρχική συντρόφισσα Μαριάννα Μ., που επίσης βρισκόταν στο διαμέρισμα, κατέληξε βαριά τραυματισμένη στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Μόλις μια ημέρα μετά από τη δεύτερη κατά σειρά επέμβαση που υπεβλήθη και ενώ παρέμενε νοσηλευόμενη για 15 ημέρες στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» ως πολυτραυματίας, μεταφέρθηκε στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού όπου μέχρι και σήμερα της στερούν την αναγκαία για τη βεβαρημένη υγεία της ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Παράλληλα, εν μέσω μιντιακής προπαγάνδας αλλά και με δήθεν αδιάσειστα στοιχεία, προφυλακίζονται η αναρχική συντρόφισσα Δήμητρα, ο σύντροφος Δημήτρης, ο αναρχικός σύντροφος Νίκος Ρωμανός και ο Α.Κ.

Στεκόμαστε δίπλα σε κάθε σύντροφο και συντρόφισσα, που αντιμετωπίζει τις κρατικές κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Απέναντι στον κόσμο της εξατομίκευσης και της μοιρολατρίας, προτάσσουμε τον αγώνα με όλα τα μέσα. Δυναμώνουμε ο ένας δίπλα στην άλλη, υπερασπιζόμαστε τα συντρόφια μας. Η αλληλεγγύη μας να αποτελέσει τείχος προστασίας για τα αιχμάλωτα συντρόφια μας και οποιεσδήποτε επιπλέον διώξεις. Απέναντι σε κάθε κατασταλτική κίνηση του κράτους θα στεκόμαστε αλληλέγγυα δίπλα τους χωρίς δισταγμό.

Για τα γεγονότα της 31/10 και τις πολιτικές επιλογές αγώνα που οδήγησαν σε αυτά, δεν θα μιλήσουν οι ρουφιάνοι των κρατικών μηχανισμών και του κεφαλαίου. Θα μιλήσουν τα συντρόφια που τα έζησαν και πλήρωσαν βαρύ τίμημα και εκείνα που διώκονται για αυτά. Θα μιλήσει το ανταγωνιστικό κίνημα, όλες, όλα και όλοι εμείς που πορευτήκαμε μαζί με τον σύντροφο Κυριάκο και τη συντρόφισσα Μαριάννα, εμπνευστήκαμε και συνεχίζουμε να εμπνεόμαστε από την καθαρή ματιά και την ανυποχώρητη αγωνιστικότητά τους. Αγωνιστικότητα που εκφράζεται με επιλογές αντίστασης μέσα σε ένα πολύμορφο πεδίο αγώνων, με όλα τα μέσα, ενάντια στον κόσμο της εξουσίας Είναι αυτές οι επιλογές αγώνα που κρατάνε ζωντανό το νήμα της εξέγερσης και αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι μίας ιστορικής εξεγερσιακής συνέχειας που διατηρεί ζωντανό μέσα στις καρδιές και τα μυαλά μας το όραμα για την κοινωνική επανάσταση.

Γι’ αυτόν τον λόγο δεν ξεχνάμε και δεν θα πάψουμε να λέμε: Τρομοκράτες ήταν, είναι και θα είναι το κράτος και το κεφάλαιο. Αυτοί τρομοκρατούν μέσα από την καθημερινή καταπίεση των ζωών μας. Αυτοί είναι που μας καταδικάζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση, που μας πετάνε στον δρόμο ξεπουλώντας την αυτονόητη ανάγκη για στέγαση σε funds, που μετατρέπουν τις γειτονιές μας σε απρόσιτες τουριστικές ζώνες, που κρύβουν τις διαρκώς αυξανόμενες εργατικές δολοφονίες πίσω από τη λέξη ατύχημα, που σκοτώνουν μετανάστ(ρι)ες/α και προσφυγ(ισσ)ες/α στα σύνορα, στα εργασιακά κάτεργα και τα αστυνομικά τμήματα, που καλύπτουν και αναπαράγουν την πατριαρχία και τη σεξιστική βία μοιράζοντας ανερυθρίαστα panic buttons. Εκείνοι που εξαπολύουν πολέμους στο βωμό των οικονομικών και πολιτικών τους συμφερόντων, εκείνοι που ξαναμοιράζουν τον κόσμο βάφοντας τα χέρια τους με αίμα, εκείνοι, που επιτίθενται στους αραβικούς λαούς και ισοπεδώνουν την αντιστεκόμενη Γάζα, εκείνοι που παρακολουθούν, συμμετέχουν και διαπράττουν τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Εκείνοι που επιβεβαιώνουν τη βία ενός συστήματος ανισοτήτων, τη βία των ισχυρών.

Η επιχείρηση υπονόμευσης του επαναστατικού λόγου και δράσης δείχνει πως φοβούνται τους ανθρώπους που δεν συμβιβάζονται με την αδικία, την ανισότητα, την εκμετάλλευση. Απέναντι στην επιχείρηση προπαγάνδας και τρομοκράτησης του κράτους και των αφεντικών, αλλά και την απόπειρα αποπολιτικοποίησης των αναβαθμισμένων επιλογών, απαντάμε πολιτικά και ανεξάρτητα από τη συγκεκριμένη υπόθεση. Υπερασπιζόμαστε όλους αυτούς και όλες αυτές που έδωσαν τη ζωή τους, που φυλακίστηκαν, που αγωνίστηκαν μέσα στα τόσα χρόνια του κοινωνικού και ταξικού πολέμου. Η επαναστατική αντιβία είναι ένα αναγκαίο εργαλείο αγώνα ως συλλογική άμυνα των κοινωνικών κομματιών που αγωνίζονται απέναντι στην κρατική κατασταλτική βία, καθώς μπορεί να δράσει ως μοχλός πίεσης για το σαμποτάζ των σχεδίων των κυρίαρχων, για την αποτροπή των εθνικών πολέμων αλλά και για τη διάχυση του επαναστατικού προτάγματος. Ο ένοπλος αγώνας ως κομμάτι της επαναστατικής αντιβίας, παίζοντας καθοριστικό ρόλο υπέρ των από τα κάτω στις ισορροπίες ισχύος, επιχειρεί και καταφέρνει να επιστρέφει στο κράτος μια μερίδα από την βία που καθημερινά μας ασκεί. Η επαναστατική αντιβία και η ένοπλη πάλη είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του ριζοσπαστικού κινήματος, του πολύμορφου κοινωνικού και ταξικού αγώνα, ριζωμένο βαθιά στην αγωνιστική παράδοσή μας, και το υπερασπιζόμαστε αδιαπραγμάτευτα.

Η απώλεια του αναρχικού συντρόφου Κυριάκου αφήνει ένα τεράστιο κενό σε όσους όσες και όσα βρέθηκαν κοντά του, αλλά και στον αγώνα τον ίδιο, τον οποίο σημάδεψε τόσο με τη στάση του όσο και με τα λόγια του. Ακόμα, αφήνει ένα κενό και στην ίδια την κοινωνία αφού εκείνος, κόντρα στη γενικότερη οπισθοχώρηση, δεν έπαψε να νιώθει, δεν επέλεξε να κλείσει τα μάτια μπροστά στη βία κράτους και κεφαλαίου.

Ο Κυριάκος ήταν για χρόνια αδιάλειπτα παρών σε εγχειρήματα αλληλεγγύης κρατουμένων, στο αντιπολεμικό-Διεθνιστικό κίνημα, σε δράσεις για την υπεράσπιση της γειτονιάς των Εξαρχείων, στους αγώνες εντός των πανεπιστημίων, στην υπεράσπιση των απελευθερωμένων χώρων των καταλήψεων και σε κάθε κοινωνικό και ταξικό αγώνα. Δοσμένος σε αυτούς, πάντα με τη διάθεση να ανακαλύψουμε μαζί τις πιο εξεγερσιακές τους προεκτάσεις. Δεν υπερασπιζόταν απλά θεωρητικά τον πολύμορφο αγώνα προς την κοινωνική απελευθέρωση, αλλά αποτελούσε την πιο αληθινή του ενσάρκωση.

Ο ένοπλος αναρχικός αγωνιστής Κυριάκος επέλεξε να πολεμήσει μέχρι τέλους μαχόμενος με όλα τα μέσα τον κόσμο της εξουσίας, το κράτος, το κεφάλαιο, τον ρατσισμό, την πατριαρχία. Επέλεξε να αγωνιστεί από την πλευρά των καταπιεσμένων και των εξεγερμένων για έναν καλύτερο κόσμο, για έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας. Κάπως έτσι τον βρήκε και η τελευταία του ανάσα, εκεί που συνειδητά και πάντα με συνέπεια επέλεξε να είναι, στον αγώνα.

Η μνήμη του λοιπόν δεν μπορεί να αποτελεί μια τυπολατρική διαδικασία, αλλά μια δυναμική κίνηση αντίστασης απέναντι στην εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου. Μια διαδικασία μνήμης που δεν εξαντλείται στα τελευταία βήματα μιας πορείας στο κέντρο της Αθήνας αλλά με αφορμή αυτά μεταστοιχειώνεται σε δυναμική διεκδίκηση ενάντια στην υποβάθμιση των ζώων μας. Για έναν κόσμο ελεύθερο, για τον κόσμο που πίστευε και αγωνιζόταν ο αναρχικός Κυριάκος Ξυμητήρης.

” Στις 31/10 ύψωσα γροθιά και με το ματωμένο μου στόμα ορκίστηκα ΑΓΩΝΑ.
Στις 31/10 ύψωσα γροθιά και μέσα στα συντρίμμια της οδού Αρκαδίας είπα
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΠΑΡΩΝ.”

-Μαριάννα Μ.

Επιτίθενται με τέτοια λύσσα στον νεκρό αναρχικό σύντροφό μας Κυριάκο επειδή νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ. (Τ. Λειβαδίτης) Επειδή ξέρουν, ότι ο θάνατός του είναι ήδη χαραγμένος στην επαναστατική μνήμη. Επειδή ξέρουν, ότι ο τρόπος που έζησε και πέθανε αποτελεί ήδη πυξίδα για τους αγωνιζόμενες και τους αγωνιζόμενους.

Καλούμε σε διεθνές διήμερο δράσης
στη μνήμη του αναρχικού συντρόφου Κυριάκου Ξυμητήρη.

  • ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ 7/02, 20:00 (τοποθέτηση πλακέτας Μεσολογγίου)
  • ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ & ΑΓΩΝΑ 8/02, 13:00 (προσυγκέντρωση Προπύλαια)

ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΡΙΣΚΟ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Η ΘΛΙΨΗ ΜΑΣ ΟΡΓΗ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ/ΕΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΑΓΩΝΙΣΤΡΙΕΣ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους
και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες

 

[Κείμενο αφίσας]

ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΗΜΕΡΟ ΔΡΑΣΗΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΞΥΜΗΤΗΡΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/02 | 20:00
(τοποθέτηση πλακέτας Μεσολογγίου)

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΟΡΕΊΑ ΜΝΗΜΗΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 8/02 | 13:00
(προσυγκέντρωση Προπύλαια)

Στις 31.10.24 ο αναρχικός Κυριάκος Ξυμητήρης σκοτώνεται από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους. Ο Κυριάκος ήταν για χρόνια αδιάλειπτα παρών σε εγχειρήματα αλληελγγύης κρατουμένων, στο αντιπολεμικό-διεθνιστικό κίνημα, σε δράσεις για την υπεράσπιση της γειτονιάς των Εξαρχείων, στους αγώνες εντός των πανεπιστημίων, στην υπεράσπιση των απελευθερωμένων χώρων των καταλήψεων και σε κάθε κοινωνικό και ταξικό αγώνα. Δοσμένος σε αυτούς, πάντα με τη διάθεση να ανακαλύψουμε μαζί τις πιο εξεγερσιακές τους προεκτάσεις. Δεν υπερασπιζόταν απλά θεωρητικά τον πολύμορφο αγώνα προς την κοινωνική απελευθέρωση, αλλά αποτελούσε την πιο αληθινή του ενσάρκωση. Επέλεξε να πολεμήσει μέχρι τέλους μαχόμενος με όλα τα μέσα τον κόσμο της εξουσίας, το κράτος, το κεφάλαιο, τον ρατσισμό, την πατριαρχία. Επέλεξε να αγωνιστεί από την πλευρά των καταπιεσμένων και των εξεγερμένων για έναν καλύτερο κόσμο, για έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας.

Στις 31/10 ύψωσα γροθιά και με το ματωμένο μυο στόμα ορκίστηκα αγώνα.
Στις 31/10 ύψωσα γροθιά και μέσα στα συντρίμμια της οδού Αρκαδίας είπα Κυριάκος Ξυμητήρης παρών.
Μαριάννα Μ.

Απέναντι στον κόσμο που πετάει στο περιθώριο οποιοδήποτε άτομο δεν χωράει στην κανονικότητά του, που φυσικοποιεί την εκμετάλλευση και την καταπίεση των από τα κάτω, το αναρχικό – αντιεξουσιαστικό κίνημα αγωνίζεται για την κοινωνική επανάσταση. Οι επιλογές επαναστατικής αντιβίας και ένοπλης πάλης είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολύμορφου αγώνα. Ξεπερνούν τα όρια της αστικής νομιμότητας, αμφισβητούν το κρατικό μονοπώλιο στη βία και τις υπερασπιζόμαστε αδιαπραγμάτευτα.

Για ακόμα μια φορά είμαστε μάρτυρες στην προσπάθεια του κρατικού μηχανισμού να στήσει δικογραφίες, να στοχοποιήσει αγωνιστές και αγωνίστριες βαφτίζοντάς τους τρομοκράτες και να επιτεθεί στον κόσμο του αγώνα. Στεκόμαστε ανυποχώρητα απέναντι, υπερασπιζόμαστε την επαναστατική Υπόθεση, αλλά και τους ανθρώπους που βρίσκονται στο κάδρο της καταστολής.

Αλληλεγγύη στην αναρχική συντρόφισσα Μαριάννα Μ., στην αναρχική συντρόφισσα Δήμητρα, στον σύντροφο Δημήτρη, στον αναρχικό σύντροφο Ν. Ρωμανό και στον Α.Κ.

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες

Πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1633821/

Posted on

Χανιά: Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 8 διαδηλωτ(ρι)ες για τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση της 6ης Δεκέμβρη του 2020 | Τετάρτη 19/2 στις 9:00πμ, στα Δικαστήρια

Kάλεσμα της Κατάληψης Rosa Nera:
ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΣΑΘΡΟ ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΟ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 8.

Στις 19 Φεβρουαρίου δικάζονται οι 8 διαδηλωτ(ρι)ες για τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση της 6ης Δεκέμβρη του 2020 με τις κατηγορίες της απείθειας – ενώ ο ένας εξ αυτών αντιμετωπίζει επιπλέον και την κατηγορία της βαριάς σκοπούμενης βλάβης απέναντι σε αστυνομικό. Εκείνη την ημέρα συλλογικότητες, φοιτητικοί σύλλογοι και σωματεία εκπαίδευσης των Χανίων καλούσαν στη συγκέντρωση μνήμης της κρατικής δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης που πυροδότησε.

Τα καλέσματα είχαν ως πλαίσιο την αντίσταση ενάντια στο μαζικά θανατηφόρο έγκλημα της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης της δημόσιας υγείας εν μέσω υγειονομικής κρίσης, στις χιλιάδες απολύσεις και την υποκλοπή των μισθών και των επιδομάτων προς όφελος μιας ταξικά μεροληπτικής αστυνομικής διαχείρισης, καθώς και ενάντια στη χουντικής εμπνεύσεως επιχείρηση απαγόρευσης της συλλογικής δράσης και της πολιτικής ζωής.

Τον Νοέμβρη και τον Δεκέμβρη του 2020 κορυφώθηκε η καταστολή και της παραμικρής έκφρασης κοινωνικής δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας μέσα από την απόδοση υπερεξουσιών στην αστυνομία. Μέσω αυτών, κουρελιάζοντας κάθε τυπικά συνταγματική διαδικασία, η κυβέρνηση επέβαλε τις καινοφανείς μεταπολιτευτικά απαγορεύσεις συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων κατά τις ημέρες μνήμης των δύο σημαντικότερων εξεγέρσεων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, αυτών της 17ης Νοέμβρη και 6ης Δεκέμβρη. Καθόλου τυχαία επρόκειτο για το διάστημα που η πίεση στο εσκεμμένα υποστελεχωμένο σύστημα υγείας οδηγούσε σε εκατοντάδες θανάτους ευάλωτων υγειονομικά ανθρώπων καθημερινά.

Ο στόχος ήταν σαφής: σε μια περίοδο που οι ευπαθείς ομάδες (οικονομικά, υγειονομικά, στεγαστικά, από άποψη φύλου και ηλικίας) επιλέχτηκαν από το κράτος να πληρώσουν τα σπασμένα, η σιωπή απέναντι σε αυτά τα εγκλήματα έπρεπε να διασφαλιστεί. Τόσο μέσα από την καταστολή, όσο και με τη γιγαντιαία επιχείρηση εξαγοράς των μεγάλων δημοσιογραφικών ομίλων για να λιβανίζουν μονοφωνικά την παραπάνω αντικοινωνική και δολοφονική διαχείριση της κρίσης.

Στα Χανιά, το τοπικό κίνημα αποφάσισε (και το κατάφερε) να μην αναστείλει την πολιτική δράση.Έτσι, στις 6 Δεκεμβρίου του 2020, η αστυνομία επιτέθηκε εντελώς απρόκλητα στη συγκέντρωση συλλαμβάνοντας βίαια 6 ανθρώπους από τη συνέλευση της Κατάληψης Rosa Nera και 2 μέλη του ΚΚΕ (μ-λ). Άνθρωποι χτυπήθηκαν με (τα απαγορευμένα υποτίθεται) πτυσσόμενα γκλομπ, με κρότου λάμψης, ενώ αρκετοί διαδηλωτές εμποδίστηκαν από τα μπλόκα της αστυνομίας να προσεγγίσουν τον χώρο φιλοδορούμενοι με το γνωστό 300άρι πρόστιμο.

Χαρακτηριστικό είναι πως την ίδια μέρα ματατζής πόζαρε ως χούλιγκαν κοροϊδεύοντας το πανό-λάφυρο που άρπαξε βίαια μια ομάδα ασφαλιτών από το μπλοκ του ΚΚΕ (μ-λ). Επιβάλλεται να θυμηθούμε επίσης πως στα Χανιά, τις επόμενες μέρες εκείνου του Δεκέμβρη, ανώνυμοι ασφαλίτες έπαιρναν κατόπιν εντολών άνωθεν τηλέφωνα συναγωνιστές και συνδικαλιστές στα σπίτια τους, προκειμένου να επιδώσουν τηλεπρόστιμα(!!!) για συμμετοχή στη διαμαρτυρία και τις πορείες, επαναφέροντας το χουντικό φακέλωμα και καταργώντας το τεκμήριο της αθωότητας.

Όμως, παρά τις απαγορεύσεις, τα τηλεπρόστιμα και την καταστολή των ένστολων τραμπούκων, το τοπικό κίνημα στα Χανιά θα απαντήσει με πορείες τόσο την ίδια μέρα (6/12/2020) στην εργατική γειτονιά της Νέας Χώρας, όσο και με μια μαζική συγκέντρωση στις 10 Δεκέμβρη του 2020.
Στη δίκη της 19ης Φεβρουαρίου του 2025, οι συλληφθέντες και οι συλληφθείσες αντιμετωπίζουν κατηγορίες ανάλογες της βίας και της αυθαιρεσίας της αστυνομίας.

Όσο πιο βαριά η βία των αστυνομικών τόσο πιο αυθαίρετες είναι οι κατηγορίες. Χαρακτηριστική είναι η ψευδομαρτυρία αστυνομικού για δήθεν τραυματισμό του από σύντροφο, μέλος του φοιτητικού συλλόγου. Το ότι κατηγορούνται ψευδώς αγωνιστές και αγωνίστριες που δέχτηκαν την αστυνομική βία, γεγονός καταγεγραμμένο σε πλήθος οπτικών τεκμηρίων, δείχνει ίσως με τη μεγαλύτερη ένταση ότι πρόκειται εν τέλει για μία αμιγώς πολιτική δίκη φρονημάτων σε μία περίοδο που επιχειρείται η συλλογική αμνησία για τα κρατικά εγκλήματα της περιόδου 2020 – 2021.

Η πολιτική δίκη των 8 λαμβάνει χώρα σε μία πολιτική συγκυρία κατά την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με μία νέα επίθεση. Οι πρωτοφανείς ανατιμήσεις στα αγαθά και στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος,οι οποίες ισοδυναμούν με περαιτέρω μείωση του μισθού, οι εξωπραγματικές τιμές των ενοικίων, η ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, η λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος για τα κέρδη των λίγων, η εμπορευματοποίηση κάθε σπιθαμής δημόσιου χώρου αποτελούν κάποιες πτυχές της επίθεσης αυτής.

Το κράτος, ως υπάλληλος των αφεντικών,καλεί τους από τα κάτω να (ξανα)πληρώσουμε τα σπασμένα. Απέναντι σε όσους/ες οργανώνονται και αντιστέκονται η αντιμετώπιση είναι γνωστή: περισσότερη καταστολή, χημικά, συλλήψεις και δικαστήρια. Καθόλου τυχαίο, το γεγονός ότι η κυβέρνηση μέσω ενός Νέου Ποινικού Κώδικα απαλλάσσει τους αστυνομικούς από την υποχρέωση να εμφανίζονται και να καταθέτουν στην ακροαματική διαδικασία.

Οι ψευδείς κατηγορίες αστυνομικών που σε πολλές περιπτώσεις εως τώρα καταρρίπτονται από τις αντιφάσεις τους στις δικαστικές αίθουσες, επιχειρείται στο εξής με μία γραπτή κατάθεση να είναι αρκετές ώστε να ποινικοποιείται η πολιτική δράση. Την ίδια στιγμή που αστυνομικοί με απροκάλυπτα ρατσιστικά κίνητρα δολοφονούν εν ψυχρώ ρομά παιδιά και ευνοούνται μέσα σε ένα καθεστώς ατιμωρησίας.
Απέναντι στην παραίτηση και το φόβο προτάσσουμε τη συλλογική οργάνωση και τους ταξικούς αγώνες. Για τη δίωξη των 8 έχουν ήδη δημοσιευτεί ψηφίσματα υποστήριξης από συλλογικότητες και σωματεία της εργατικής τάξης της πόλης.

Το πλαίσιο παραμένει το ίδιο:

Αγώνες για ψωμί, παιδεία, ειρήνη, υγεία, ελευθερία – κάτω τα χέρια από τη διαδήλωση και την απεργία!

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης την ημέρα της δίκης
Τετάρτη 19/2 στις 9:00πμ, στα Δικαστήρια Χανίων

πηγή: https://www.facebook.com/photo/?fbid=933544695634055&set=a.389606600027870