Tag: τεμπη

Posted on

Ηράκλειο : Ενημέρωση από την απεργιακή συγκέντρωση της 9/4

Hράκλειο 9/4/2025 : H συγκέντρωση για την σημερινή γενική απεργία ,στην οποία συμμετείχαν,σωματεία,φοιτητές/τριες, αναρχικοί-ες αντιεξουσιαστές-στριες και ανένταχτος κόσμος ,ήταν στις 10:00 στο άγαλμα Βενιζέλου(σχετικά καλέσματα εδώ[1],[2],[3]) .Η μαζική πορεία ξεκίνησε κατά τις 12 :00 με το αναρχικό μπλόκ να είναι  περίπου 200 άτομα  και η διαδρομή της ήταν , δικαιοσύνης -Καλοκαιρινού-Αγ.Μηνά  -πλατεία Κορνάρου- Αβέρωφ- πάρκο Γεωργιάδη όπου  και κατέληξε για να πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη  ανοιχτή συνέλευση για την υπόθεση των Τεμπών   .

Η παρουσία των μπάτσων ήταν διακριτική από την αρχή , με ασφαλίτες & διμοιρίες να παρακολουθούν από μακριά την συγκέντρωση.  Κατά την διάρκεια της πορείας που είχε δυνατό παλμό  φωναζόταν αντικρατικά, αντιμπατσικά συνθήματα ,συνθήματα για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη, ενώ δεν υπήρχε καμία αντιπαράθεση με τους μπάτσους κατά την διαδρομή της .

(((●))) Candia :: Alternativa

Ακολουθεί βίντεο & φωτογραφίες:

Posted on

Ηράκλειο : Γιατί απεργούν και οι εκπαιδευτικοί στις 09/04;Κάλεσμα στήριξης στα απεργιακά καλέσματα 9/4, 10:00 άγαλμα Βενιζέλου.

Γιατί απεργούν και οι εκπαιδευτικοί στις 09/04;
Γιατί η απεργία είναι ένα συλλογικό μέσο πίεσης και διεκδίκησης από τα κάτω, όλων αυτών που θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα -εργασιακή ασφάλεια, αξιοπρεπείς μισθοί, δωρεάν υγεία & ισότιμη πρόσβαση σε αυτή και ασφαλείς & προσβάσιμες συγκοινωνίες για όλες και όλους. Για να μην ξεχαστεί η κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Για να μη σταματήσουμε να μιλάμε για την Παλαιστίνη. Για το παράδειγμα της Σερβίας, που μας έδειξε πως οι συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις & οι συλλογικοί αγώνες, έχουν αποτέλεσμα. Γιατί δε δεχόμαστε τις κρατικές αφηγήσεις που υποτιμούν τους ταξικούς αγώνες, πόσο μάλλον όταν τους εργαλειοποιούν για να ενισχύσουν τις πρακτικές καταστολής και ελέγχου, όπως η αξιολόγηση. Για την υποβάθμιση και μη συντήρηση των σχολικών μονάδων (πτώση καγκελόπορτας στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Ηρακλείου, καθίζηση πατώματος στο Γυμνάσιο Αλικαρνασσού, υποχωρήσεις εδαφών στο ΕΕΕΚ/ΕΝΕΓΥΛ Ηρακλείου) τον ελλιπή υλικοτεχνικό εξοπλισμό(χρήση webex ως “προσωρινή” λύση για κάθε πρόβλημα & μαθήματα σε container σε πάρα πολλά σχολεία). Για την υποστήριξη και συνέχεια των αγώνων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας & όλων των δημόσιων αγαθών, την εναντίωση στην αξιολόγηση και την ίδρυση των “δημόσιων” ωνάσειων σχολείων. Για την αλληλεγγύη σε όσες και όσους εκπαιδευτικούς διώκονται για τους αγώνες και τη στάση τους.
Ας πούμε τα πράγματα με το όνομα τους…
Τι κακό έχει η αξιολόγηση σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών;
Η μεταρρύθμιση της αξιολόγησης φέρνει πιο κοντά την παιδεία σε ένα μοντέλο ιδιωτικοποίησης της. Κάτι που δεν αφορά μόνο την ίδια την παιδεία αλλά όλη την κοινωνία. Μέσα από την αξιολόγηση, τα σχολεία, οι εκπαιδευτικοί και τα παιδιά ωθούνται στο κυνήγι της βαθμοθηρίας και δημιουργίας εντυπώσεων αριστείας. Βάσει αυτών θα δίνονται και οι αντίστοιχες χρηματοδοτήσεις σε κάθε σχολείο, λες και είναι επιχειρήσεις. Έτσι ενισχύεται ο διαχωρισμός των σχολείων, η κατηγοριοποίηση μαθητ(ρι)ών και εκπαιδευτικών και οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις. Τα παιδιά θα υποβάλλονται σε ανούσιες εξετάσεις (πχ: διαγωνισμός Πίζα) με σκοπό την υψηλή βαθμολόγηση του σχολείου. Πέρα από αυτό, η εγγραφή τους θα γίνεται με κριτήρια το μαθησιακό προφίλ και το κοινωνικό-οικονομικό στάτους της οικογένειας. Από την πλευρά τους, οι εκπαιδευτικοί θα εργάζονται σε ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς με διευρυμένα ωράρια, με όλο και περισσότερο άγχος, επισφάλεια, και ανταγωνισμό μεταξύ τους. Και όλα αυτά για μια θέση στο “καλό σχολείο”. Τα “Ωνάσεια Σχολεία” είναι το πιο κοντινό παράδειγμα, για τα “δημόσια” σχολεία του μέλλοντος.
Ποιοι/ες είναι αυτοί οι εκπαιδευτικοί που διώκονται και γιατί;
Πανελλαδικά, πολλές είναι οι περιπτώσεις εκπαιδευτικών που έχουν δεχθεί διώξεις. Για τη συνδικαλιστική τους δράση, την υπεράσπιση της δωρεάν παιδείας, τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις των σωματείων τους, την έκφραση απόψεων μέσω διαδικτύου, την εναντίωση τους στην αξιολόγηση, τις συγχωνεύσεις τμημάτων και την ποινικοποίηση εκπαιδευτικού περιεχομένου που αμφισβητεί την κυρίαρχη ρητορική. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Χρύσας Χοτζόγλου, που τέθηκε σε δυνητική αργία (απομάκρυνση από το χώρο εργασίας και περικοπή μισθού). Πρακτικές που εφαρμόστηκαν τελευταία φορά πριν τη Μεταπολίτευση. Οι ποινικές διώξεις και στοχοποιήσεις λειτουργούν ως μέσο φίμωσης και καταστολής όσων δεν δέχονται αμάσητη την κυβερνητική πολιτική επιβολής του φόβου, που μας θέλει πειθήνιους και υπάκουες στο βωμό του κέρδους και της εκμετάλλευσης. Τα πιο πρόσφατα παραδείγματα είναι: η έντονη αστυνομική καταστολή στο συλλαλητήριο στην Αθήνα (29/03/2025), οι πρόσφατες διώξεις 15 μόνιμων εκπαιδευτικών στην Κω σε ηλικία κοντά στη σύνταξη και οι απειλές από τη ΔΔΕ προς την ΕΛΜΕ Λασιθίου να μην ενημερώνει εκπαιδευτικούς και “να κοιτάει τη δουλειά της”.
Στεκόμαστε αλληλέγγυα με τους συλλογικούς αγώνες από τα κάτω. Με τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους που υψώνουν ανάστημα. Οραματιζόμαστε σχολεία πολυπολιτισμικά και ελεύθερα από κάθε είδους καταπίεση, ανεπάρκειες και στεγανά. Διεκδικούμε αξιοπρέπεια στους χώρους εργασίας μας.
Διψάμε για ουρανό, θέλουμε οξυγόνο!
Συνέλευση α/α εκπαιδευτικών Ηρακλείου – anarchoteachers-her@espiv.net
Posted on

Χανιά : Να περάσουμε το σημείο απ’ όπου δεν υπάρχει επιστροφή – Όλοι, όλες, όλα στον δρόμο στις9 Απρίλη 10:00πμ στην πλατεία Αγοράς

Κάλεσμα στην απεργία της 9ης Απριλίου
“Ο βάτραχος όταν τοποθετηθεί σε νερό που θερμαίνεται σταδιακά, προσπαθεί συνεχώς να προσαρμόσει τη θερμοκρασία του για να ανταπεξέλθει στην αυξανόμενη θερμοκρασία του νερού. Το νερό αρχίζει να φτάνει στο σημείο βρασμού. Τότε ο βάτραχος προσπαθεί να βγει έξω από το νερό, αλλά έχει εξαντλήσει όλη του την ενέργεια για να προσαρμοστεί στη θερμοκρασία. Δε μπορεί να βγει και εν τέλει βράζει στο νερό. Αυτό που τελικά σκότωσε τον βάτραχο δεν είναι το βραστό νερό, αλλά η απόφασή του να προσπαθεί να προσαρμοστεί. ”Olivier Clerc, “Σύνδρομο του βραστού βατράχου”
Κατά την περίοδο της ύστερης καπιταλιστικής νεωτερικότητας στην οποία βρισκόμαστε, οι απο τα κάτω είναι αυτοι που βιώνουν πρώτα και κυρίως τις συνέπειες των διαφόρων εκφάνσεων της συστημικής κρίσης ενός καθεστώτος καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Πόλεμοι σε κάθε γωνιά του πλανήτη με σφαγές άμαχων πληθυσμών όπως στην Ουκρανία, στην Υεμένη και γενοκτονίες όπως στην Παλαιστίνη. Κλειστά σύνορα, δολοφονίες και επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών. Η συνεχόμενη αναδιάρθρωση των εργασιακών κεκτημένων και η εντατικοποίηση της εργασίας, οι εργατικές δολοφονίες και η συνολική υποτίμηση των ζώων μας. Όλα τα παραπάνω αποτελούν πλέον κανονικότητες του σύγχρονου καπιταλιστικού μοντέλου.
Αντίστοιχα, στον ελλαδικό χώρο, μια σειρά από γεγονότα αντικατοπτρίζουν την όλο και πιο βίαιη διαχείρηση της συνολικής κρίσης από κράτος και κεφάλαιο. Ιούνιος του ’23 λιμενόμπατσοι με έδρα τα Χανιά βυθίζουν αλιευτικό σκάφος στα ανοιχτά της Πύλου που εκτιμάται ότι μετέφερε 750 μετανάστες. Ελλιπείς κρατικές πολιτικές πάνω στη συντήρηση και κατασκευή αντιπλημμυρικών και αντιπυρικών έργων έχουν ως αποτέλεσμα τον θάνατο 104 ανθρώπων λόγω πυρκαγιάς στο Μάτι τον Ιούλιο του 2018 και δεκάδες ακόμα από τις πλημμύρες στη Θεσσαλία τον Σεπτέμβρη του ’23. Υποβάθμιση δομών μέσων μαζικής μεταφοράς με σκοπό την ανεξέλεγκτη κερδοφορία οδηγούν σε ακόμα ένα κρατικό έγκλημα που συνέβη στα Τέμπη μετά τη σύγκρουση δύο τρένων με απολογισμό 57 επιβεβαιωμένων νεκρών συνανθρώπων μας. Επίσης, δεν ξεχνάμε τους χιλιάδες νεκρούς από την νεοφιλελεύθερη κρατική διαχείριση της πανδημίας COVID-19. Στο μωσαϊκό της καθημερινής βίας και φτωχοποίησης έρχονται να προστεθούν δολοφονίες Ρομά από χέρι μπάτσων, “εργατικά ατυχήματα” (45 ήδη το 2025) παράλληλα με την ουσιαστική κατάργηση του 8ωρου και την ανυπαρξία των συλλογικών συμβάσεων. Καταστροφή φυσικού περιβάλλοντος με τη δημιουργία αιολικών πάρκων, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας,η αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό…
Σε πείσμα λοιπόν του κόσμου που επιλέγει να σκύβει το κεφάλι, να γυρνάει από την άλλη και να καταφάσκει στην εκμετάλλευση, το ξεζούμισμα και την υποτίμηση του διπλανού, ευελπιστώντας στην κοινωνική του ανέλιξη, απέναντι στην θανατοπολιτική του κέρδους, ωφείλουμε να θέσουμε αναχώματα και πρωτίστως να εξερευνήσουμε την υλική μετουσίωση της οργής και του πόνου. Για την αξιοπρέπεια εκείνων που συνεχίζουν να αγωνίζονται ένας είναι ο δρόμος…
ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΓΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Να περάσουμε το σημείο απ’ όπου δεν υπάρχει επιστροφή
Όλοι, όλες, όλα στον δρόμο στις 9 Απρίλη 10:00πμ στην πλατεία Αγοράς
Ανοιχτή συνέλευση για τη δημιουργία αναρχικού μπλοκ στην πορεία των Τεμπών
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
Posted on

Χανιά: Απεργίες διαρκείας για μειώσεις στα ωράρια και στα ενοίκια, για αυξήσεις στους μισθούς | 9/4 ώρα 10 π.μ. στην Πλατεία Αγοράς.

Όλες και όλοι στην Απεργία!
Η Κατάληψη Rosa Nera καλεί στην απεργιακή συγκέντρωση της 9ης Απριλίου, ώρα 10 π.μ. στην Πλατεία Αγοράς.
Απεργίες διαρκείας για μειώσεις στα ωράρια και στα ενοίκια, για αυξήσεις στους μισθούς.
Κείμενο από την Κατάληψη Rosa Nera για την πολιτική συγκυρία:
Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους.
Για τις διαδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου
Οι ιστορικές διαδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου κατέδειξαν μια μεγάλη κρίση εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα και τη δυσαρέσκεια για μια δικαιοσύνη εξαρτημένη από ομάδες συμφερόντων. Ίσως, όμως, να ήταν και κάτι παραπάνω καθώς εκφράστηκε μαζικά μια κοινωνική ανάγκη για την συλλογική διεκδίκηση των αξιών της δικαιοσύνης και της αλήθειας. Τόσο για την δικαιοσύνη γύρω από το έγκλημα των Τεμπών όσο και για την ανάδειξη των πολιτικών και ταξικών αιτιών που οδηγούν σε ανάλογα κρατικά και καπιταλιστικά εγκλήματα. Για να υπάρχει όμως συνέχεια θα πρέπει να κατακτηθεί ξανά η εμπιστοσύνη στην συλλογικότητα, στην κριτική αμφισβήτηση, στο ξεπέρασμα του ατομισμού, στην οργάνωση της συλλογικής δράσης στον δρόμο, στον δημόσιο χώρο και στους χώρους εργασίας ως απαραίτητων προϋποθέσεων για κάθε κοινωνική αλλαγή.
Η μαζική δυσαρέσκεια που εκφράζεται γύρω από τα Τέμπη συσχετίζεται επίσης με σημαντικά πολιτειακά ζητήματα. Η προφανής ευθύνη του πολιτικού προσωπικού για το έγκλημα των Τεμπών δεν φαίνεται να οδηγεί σε κάποιου τύπου λογοδοσία. Οι υπεύθυνοι υπουργοί και πρωθυπουργοί των κυβερνήσεων που – τις τελευταίες δεκαετίες – οδήγησαν στην ραγδαία μείωση του κόστους ασφάλειας των σιδηροδρόμων ούτε ελέγχονται, ούτε εγκαλούνται από τους «ανεξάρτητους», υποτίθεται, θεσμούς της δικαιοσύνης. Αντίθετα, οι υπεύθυνοι «αυτό-αθωώνονται» κιόλας μέσα στο πλαίσιο εξαρτημένων πολιτικά επιτροπών που ελέγχονται από την ίδια την εκτελεστική εξουσία. Επίσης, ακόμα και μετά το έγκλημα των Τεμπών, το κράτος των αφεντικών δεν ανταποκρίνεται καν στο αίτημα για ασφαλείς μεταφορές ευθυγραμμισμένες με το δημόσιο συμφέρον. Κάθε άλλο, τα στελέχη της κυβέρνησης και ο πρωθυπουργός δηλώνουν ευθαρσώς πως οι ιδιωτικοποιήσεις στον σιδηρόδρομο θα ενταθούν με την απόδοση ακόμα περισσότερων λειτουργιών και μετοχών σε ιδιώτες («στα πρότυπα της ΔΕΗ», όπως είπαν…). Η διάθεση των εκμεταλλευτών συνεχίζει να κινείται στην συγκάλυψη των φονικών ευθυνών, στην μείωση του προσωπικού και των δαπανών για ασφαλείς μεταφορές, στην αύξηση των εισιτηρίων, στην εξάρτηση από ιδιωτικές εταιρείες. Με λίγα λόγια, σε όλους τους παράγοντες που οδηγούν σε συνέχιση των θανατηφόρων ατυχημάτων αρκεί να υπάρχει κέρδος για τα αφεντικά και το πολιτικό τους προσωπικό.
Ανεξάρτητα από το αν οι διαδηλώσεις της 28ης Φεβρουαρίου αποτελούν αφετηρία ενός μεγάλου κύκλου αγώνων, το ίδιο το γεγονός των Τεμπών έχει ήδη μετασχηματίσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, ο σιδηρόδρομος – εργαλείο της βιομηχανικής εποχής, των συγκρούσεων, των αγώνων και των εγκλημάτων της – αποτελούσε παράλληλα και όχημα συνοχής, εμπιστοσύνης ενώ θεωρούνταν έως πριν δύο χρόνια το «λαϊκό και ασφαλές» μεταφορικό μέσο – κυρίως εργαζόμενων και φοιτητ(ρι)ών. Με αφορμή όμως το πολύνεκρο δυστύχημα συζητιέται ευρέως για πρώτη φορά και ο ρόλος του σιδηρόδρομου ως μέσο λαθραίας εξυπηρέτησης πολεμικών και πάσης φύσεως ιδιωτικών συμφερόντων. Με το διαβόητο μπάζωμα και την εν γένει ύποπτη διαχείριση του χώρου της τραγωδίας, η παραπάνω συνθήκη αναδείχθηκε ως πιθανή διάσταση του δυστυχήματος.
Η απώλεια της εμπιστοσύνης σε ότι συμβόλιζε η επιβατική λειτουργία του σιδηρόδρομου (και όχι μόνο μεταπολιτευτικά) έχει ήδη επιφέρει ένα ανεπανόρθωτο ρήγμα το οποίο δεν επουλώνεται εύκολα. Πόσο μάλλον μέσα από μια χυδαία κυβέρνηση που επιχείρησε να «μπαζώσει» με επικοινωνιακά ψέματα τις αιτίες του ατυχήματος: Είναι σαφές πως υπήρχε χρόνια υποχρηματοδότηση και υποστέλεχωση από όλες τις κυβερνήσεις (50% του προσωπικού μειώθηκε τα τελευταία 10 χρόνια), κρατική αναλγησία απέναντι στις προειδοποιήσεις των εργαζόμενων και παρανομοποίηση των σχετικών απεργιών τους για τα ζητήματα ασφάλειας, εσκεμμένη καθυστέρηση έργων παρά τις παραιτήσεις υπεύθυνων ασφαλείας, απουσία υποδομών και γενικών σχεδίων αποτροπής ατυχημάτων.
Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντική η διάχυση της φράσης στα στόματα όλο και περισσότερων ανθρώπων «να βάλουμε τις ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους» μετά το συλλογικό τραύμα των Τεμπών. Περιέχει την κατάφαση στην ζωή ενάντια στις εξουσίες του θανάτου που με χυδαίο τρόπο επιχειρούν να συσκοτίσουν τα στοιχεία και τις (υλικές και ταξικές) αιτίες των εγκλημάτων τους. Είναι, επίσης, σημαντικό πως τα μηνύματα των διαδηλώσεων της 28ης Φεβρουαρίου συνδέθηκαν και με το μέσο οργάνωσης και διάδοσης τους: την γενική απεργία. Οι απεργιακές διαδηλώσεις εκατομμυρίων ανθρώπων δεν ήταν το ξέσπασμα ενός «συναισθηματικού όχλου που διψάει για αυτοδικία» όπως προσπαθούν να «παρουσιάσουν» τα γεγονότα οι υπουργοί και οι στρατευμένοι δημοσιολόγοι τους. Αντίθετα, αποκρυσταλλώνουν έναν λόγο σαφέστατο και μια συλλογική βούληση που μετά το έγκλημα στα Τέμπη δεν ανέχεται «να χάνονται άλλες ανθρώπινες ζωές για τα ιδιωτικά κέρδη των λίγων». Χαρακτηριστικό της διάχυσης και της ηγεμονίας αυτού του πλαισίου είναι πως ακόμα και ψηφοφόροι, ακόμα και εργοδότες ή και στελέχη των υπεύθυνων κομμάτων συμμετείχαν ή «σύρθηκαν» – τυπικά βεβαίως – στις διαμαρτυρίες. Κανείς τους δεν ήθελε να μπει στο κάδρο της κυβερνητικής και δικαστικής συγκάλυψης.
Παράλληλα ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της νεολαίας, των μαθητών – μαθητριών κοινωνικοποιείται πολιτικά για πρώτη φορά και στον λόγο του αναρωτιέται ήδη αν υπάρχουν τρόποι κοινωνικής οργάνωσης με τους οποίους μπορεί να επιτευχθεί ένας τέτοιος σκοπός: να νικήσει η ζωή την εκμετάλλευση. Η δικαίωση και η απόδοση των ευθυνών για το έγκλημα στα Τέμπη είναι ένας αγώνας το αποτέλεσμα του οποίου θα σημαδέψει την σημερινή νεολαία.
Το τι αποτέλεσμα θα έχει αυτή η κοινωνική κίνηση όπως και το αν θα αποδοθεί η δικαιοσύνη και η αλήθεια για το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη έχει ήδη τρομοκρατήσει τους υπεύθυνους του εγκλήματος. Γι’ αυτό ακριβώς ακροδεξιοί υπουργοί, όπως ο Βορίδης, μιλούσανε για «μικρό ζήτημα μπροστά στις γεωπολιτικές εξελίξεις» ή κάποιοι άλλοι υπουργοί θεωρούσαν πως οι διαδηλώσεις θα φέρουν «χάος και πολιτική αστάθεια».
Αυτό που όμως έφεραν οι διαδηλώσεις ήταν μια κάποια αισιοδοξία και εμπιστοσύνη στους κοινωνικούς αγώνες.
Και αυτό που ενοχλεί πραγματικά τα αφεντικά είναι η πρωτοφανής συμμετοχή και τα κοινωνικά, ηθικά και ταξικά περιεχόμενα της. Στις 28η Φλεβάρη φάνηκε πως έχει και όρια η υπακοή στον αυταρχισμό όπως έχει και όρια η ανοχή στα επικοινωνιακά ψεύδη γύρω από τα Τέμπη – και όχι μόνο. Το κρατικό έγκλημα αποδόθηκε εκεί που όφειλε να αποδοθεί: στις ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών με όχημα τις πελατειακές σχέσεις του κράτους των αφεντικών με ντόπιες και ξένες εργολαβίες, όπως και στην παράλληλη φονική αισχροκέρδεια που συνεπάγεται η μείωση του κόστους στην ασφάλεια και την εργασία στις ιδιωτικοποιημένες κοινωνικές υπηρεσίες. Ένα κόστος που πληρώνεται με ανθρώπινες ζωές.
Η φράση «δεν έχω οξυγόνο» συγκλόνισε κάθε άνθρωπο που δεν έχει λόγους να ταυτίζεται με τους υπεύθυνους του εγκλήματος. Είναι μια φράση που κατέδειξε την φρίκη μέσα στην οποία χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, τους μηχανισμούς συγκάλυψης, την αναλγησία και την αδιαφορία της εξουσίας και των ανεπαρκών και διαλυμένων θεσμών της υποτιθέμενης «πολιτικής προστασίας». Παράλληλα η προσπάθεια των ανθρώπων που μέσα στις φλόγες ακούγονται να προσπαθούν να βοηθήσουν ή να ανακουφίσουν ο ένας την άλλη, την ώρα της τραγωδίας, μας υπενθύμισαν ποια είναι η δική μας πλευρά, οι δικές μας αξίες και το δικό μας χρέος.
Τα δύο τελευταία χρόνια, ο δίκαιος αγώνας των συγγενών των θυμάτων – η οργή, το πένθος και ο λόγος τους – ευθυγραμμίστηκε με τη οργή και την δυσαρέσκεια για μια ζωή απαξιωμένη και υποταγμένη σε μισθούς οριακούς και ωράρια εξαντλητικά. Είναι προφανές πως η μεγάλη αύξηση των εργατικών δυστυχημάτων που οφείλονται – επίσης – στην μείωση του κόστους και των ελέγχων ασφάλειας στους χώρους εργασίας είναι εργοδοτικές δολοφονίες που έχουν τα ίδια αίτια και τους ίδιους ή ανάλογους πολιτικούς και ταξικούς ένοχους με το έγκλημα των Τεμπών. Η οργή για τα Τέμπη συναντήθηκε, επίσης, με άλλα οργισμένα πένθη που προκάλεσε τα τελευταία χρόνια η ταξική, ρατσιστική και έμφυλη βία. Έτσι, στις διαδηλώσεις εμφανίστηκαν μαζί με τον σύλλογο συγγενών θυμάτων των Τεμπών και γυναίκες που έχασαν τα παιδιά τους από την έμφυλη βία ενώ πολιτικές και μεταναστευτικές οργανώσεις υπενθύμισαν πως η βεβήλωση της προσφυγικής ζωής σε γεγονότα όπως αυτά στο έγκλημα της Πύλου έχουν τους ίδιους υπεύθυνους και τις ίδιες αιτίες με το καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Παράλληλα συγγενείς των θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών πλαισιώνουν και τροφοδοτούν δράσεις που σχετίζονται και με άλλους κοινωνικούς αγώνες.
Κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα Τέμπη. Μεταφορές, υγεία, παιδεία, ελεύθερα για όλες και όλους ως δημόσια αγαθά, πρόσβαση για όλες και όλους σε νερό, ρεύμα και στέγη με άμεση εμπλοκή των εργαζόμενων σε όλες τις αποφάσεις για τις κοινωνικές υπηρεσίες. Να συνεχίσουμε τον δρόμο που άνοιξαν οι διαδηλώσεις της 28ης του Φλεβάρη στην κατεύθυνση της συνδιαμόρφωσης και της αλληλεγγύης.
Απέναντι στην εγκληματική αναλγησία των αφεντικών και των κυβερνήσεων τους, για όσες και όσους αγωνίζονται για απελευθέρωση από κάθε μορφή εκμετάλλευσης, για αλήθεια, δικαιοσύνη, ζωή, η οργάνωση στην βάση των πραγματικών τους αναγκών είναι μονόδρομος.
Κατάληψη Rosa Nera
Posted on

Ηράκλειο : Η λύση δε θα βγει από τις κάλπες αλλά θα γεννηθεί στους δρόμους και τα πεζοδρόμια | Απεργία 9 Απρίλη-ώρα:10:00,άγαλμα Βενιζέλου

Κείμενο / Κάλεσμα για την Απεργία στις 9 Απρίλη το οποίο τυπώθηκε σε 1000 αντίτυπα και μοιράστηκε στη Βιομηχανική Περιοχή Ηρακλείου και πόρτα-πόρτα σε διάφορες γειτονιές της πόλης (Αλικαρνασό, Θέρισο, Μασταμπάς, Ατσαλένιο)

Γιατί και το πιο βαθύ σκοτάδι δεν κρατάει για πάντα.

Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους.
Όλοι και όλες στην απεργία στις 9 Απρίλη.

Τύμπανα πολέμου ηχούν στην Ευρώπη.
“To Φόρουμ πραγματοποιείται στο πιο περίπλοκο γεωπολιτικό υπόβαθρο των τελευταίων γενεών.” Μπόργκε Μπρέντε, πρόεδρος του Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός

Oι νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί έπειτα από την πανδημία COVID 19, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον ενεργειακό πόλεμο που ακολούθησε, την επανεκλογή Τραμπ,την γενοκτονία που διαπράττει το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ στην Παλαιστίνη, και τις ευρύτερες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, κρίνουμε ότι αποτελούν τα τελευταία επεισόδια ενός ιστορικού κύκλου φαινομενικής ειρηνικής συνεργασίας και εφησυχασμού. Περνάμε σε μία εποχή αβεβαιότητας και αμφισβήτησης ολόκληρου του μεταπολεμικού κοινωνικο-οικονομικού οικοδομήματος.
Παραφράζοντας λίγο τα λόγια των New York Times, ο κόσμος όπως τον γνωρίζαμε τα τελευταία 80 χρόνια καταρρέει και εισερχόμαστε στην αυγή της εποχής των τεράτων.

Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, η επαναχάραξη συνόρων, το διεθνές bras de fer στις τεχνολογικές καινοτομίες, ο ενεργειακός πόλεμος, οι εμπορικοί ανταγωνισμοί, όλα τείνουν προς μια τεκτονική αλλαγή με τις πλάκες Ευρώπης, ΗΠΑ, Κίνας και Ρωσίας να αλληλοσυγκρούονται. Οι βασικοί στρατηγικοί στόχοι αυτών των διακρατικών ανταγωνισμών είναι η εξασφάλιση νέου ζωτικού οικονομικού πεδίου κερδοφορίας, η αναδιαμόρφωση της εγχώριας παραγωγής, η διεθνής ανταγωνιστικότητα των ντόπιων προιόντων και σε τελική ανάλυση, η διασφάλιση της πολιτικής ηγεμονίας για τις επόμενες δεκαετίες.

[…]

Γιατί στο τέλος του μισθού μένει τόσος πολύς μήνας;
“Οι Έλληνες δεν είμαστε φτωχοί, αλλά αισθανόμαστε φτωχοί.” Α. Σπυρίδων Γεωργιάδης – Υπουργός Υγείας

Ο μήνας απαιτεί μαθηματικά για να βγει, κόψε από εκεί μείωσε από εδώ κάπως θα τα καταφέρουμε. Ο Άδωνις προσπάθησε να μας ανοίξει τα μάτια, αποκαλύπτοντάς μας ότι το πρόβλημα το έχουμε εμείς που αισθανόμαστε φτωχοί, και ο ΣΚΑΙ μας πληροφόρησε ότι μια τετραμελής οικογένεια μπορεί να ζήσει με τέσσερα τοστάκια. Η ωμή πραγματικότητα, όμως, για την πλειοψηφία των λαικών νοικοκυριών είναι η τρομοκρατία από τους τοκογλυφικούς λογαριασμούς ρεύματος, τα άδεια καρότσια στα supermarket και μια μόνιμη αίσθηση ανασφάλειας για το παρόν και το μέλλον.
[…]
Tεμπη ή αλλιώς το τέλος ενός κοινωνικού συμβολαίου.
“Ένα δυστύχημα; Ναι είναι μικρό, σε σχέση με αυτά που συζητάμε. Σε σχέση με την αλλαγή του πλανήτη.” Μάκης Βορίδης – Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου

Οι ιστορικές συγκεντρώσεις στις 26.1 και στις 28.2 σηματοδότησαν με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο μια βαθειά κρίση νομιμοποίησης του αστικού συστήματος. Στον πυκνό πολιτικό χρόνο που ακολούθησε τη μαζική επανεμφάνιση του κοινωνικού – ταξικού παράγοντα στο προσκήνιο της Ιστορίας, τέθηκαν πηγαία οι αιχμές και τα καθηκοντα που πρέπει να έχει ο αγώνας, αλλά ταυτόχρονα αναδείχθηκαν και οι βασικοί εχθροί.
[…]
Εχθρoί είναι και οι διάφοροι τσαρλατάνοι της πολιτικής που επιθυμούν να εκμεταλλευτούν την όξυνση του κοινωνικού ανταγωνισμού για να ανεβάσουν τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις, όντας όμως πιστοί υπηρέτες του ίδιου σύστηματος. Τέλος είναι και εκείνοι οι πολιτικοί σχηματισμοί που, είτε λόγω φόβου που κεκαλυμμένα εμφανίζεται ως θέση, είτε για ίδιον όφελος, προσπαθούν να εγκλωβίσουν τον αγώνα σε βουβές και ακίνδυνες για την εξουσία συγκεντρώσεις. Όποιος θέλει να ανακαλύψει μπάτσους να δρουν “κουκουλωμένοι” ας ρίξει μια ματιά στο εμπόριο ναρκωτικών, στα κυκλώματα εκβιαστών και trafficking, στο λαθρεμπόριο καυσίμων και στα δεκάδες περιστατικά κρατικών δολοφονιών. Κάτω από τις κουκούλες που κρατάνε τα μάρμαρα της Μεγάλης Βρετάνιας και συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής βρίσκονται οι γιοί και οι κόρες της εργατικής τάξης.

Η λύση δε θα βγει από τις κάλπες αλλά θα γεννηθεί στους δρόμους και τα πεζοδρόμια.

Απρίλης ’25, Ηράκλειο Κρήτης

Προλεταριακή Περίπολος

για επικοινωνία με την ομάδα:

fb:Προλεταριακή Περίπολος
instagram:proletariaki_peripolos

X:Προλεταριακή_Περίπολος