Posts

Posted on

DIY LIVE & DJ SET

Τη Παρασκευή 24/1 στήνουμε το πρώτο live της νέας χρονιάς στο υπόγειο της Λ. Αλεξάνδρας, το οποίο θα γεμίσει με εφιαλτικούς, μονότονους, χορευτικούς και μη ήχους από το οπτικοακουστικό project Threads. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει DJ Set από τους Kramer & K.t.

Bandcamp : https://threadsa.bandcamp.com

Μακριά από λογικές σταρ, ονομάτων και κέρδους, προσπαθούμε να χτίζουμε σχέσεις ουσιαστικές με τους ανθρώπους που συνδιοργανώνουμε μια συναυλία.

Ώρα έναρξης 21:00 αυστηρά.

Τα έσοδα θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση της ομάδας.

Παραβιαστικές και εξουσιαστικές συμπεριφορές δεν θα είναι ανεκτές.

 

Posted on

Η νέα δομή της Ζαπατιστικής αυτονομίας

Κυριακή 19/1/2025, στις 7 μ.μ.

Την Κυριακή το απόγευμα, θα βρεθούμε στο χώρο του στεκιού για να συζητήσουμε με συντρόφισσες του δικτύου EUROPA ZAPATISTA.

  • Η ιστορικότητα ενός κινήματος και μιας επανάστασης που έγινε πράξη.
  • Οι πολύχρονες και απαιτητικές προσπάθειες αυτονομίας τους.
  • Η έναρξη της πανευρωπαϊκής καμπάνιας για

    ένα χειρουργείο στη ζούγκλα Λακαντόνα

Posted on

Αλληλεγγύη στους διωκόμενους Δ.Σ και Ρ.Ζ. – Eνημέρωση και νέο κάλεσμα στα Δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Μία ακόμη κρατική σκευωρία γεμάτη ψέματα, λασπολογία και μπόλικο δημοσιογραφικό βόθρο έχει στηθεί εις βάρος δύο αναρχικών που βρίσκονται διωκόμενοι από τον Μάιο του 2020 και παραμένουν σε καθεστώς δικαστικής ομηρίας, ασφυκτικής επιτήρησης και στοχοποίησης.

Η δίκη των δύο διωκόμενων συνεχίστηκε την Παρασκευή 10 Ιανουαρίου, αφού η πρώτη προγραμματισμένη δικάσιμος (09/01) διεκόπη για λόγους υγείας μέλους της έδρας. Η παρουσία αλληλέγγυου κόσμου από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη που συγκεντρώθηκε έξω από τα Δικαστήρια και στη συνέχεια βρέθηκε εντός της δικαστικής αίθουσας και τις δυο ημέρες ήταν δυναμική. Η διαδικασία συνεχίστηκε με τις καταθέσεις δύο μαρτύρων υπεράσπισης και διεκόπη ξανά για την Παρασκευή 17/01 που έχει προγραμματιστεί νέα συγκέντρωση αλληλεγγύης.

Στις 27 Μαΐου 2020 τα ξημερώματα, ο αναρχικός συνάδελφος Δ.Σ. καταδιώκεται και συλλαμβάνεται από δυνάμεις της κρατικής ασφάλειας και της ΟΠΚΕ ενώ βρίσκεται στην περιοχή της Καλαμαριάς. Στη συνέχεια ξυλοκοπείται ενώ βρίσκεται στο οδόστρωμα δεμένος πισθάγκωνα και λίγη ώρα αργότερα μεταφέρεται στην ΓΑΔΘ. Το επόμενο πρωί, ακολουθεί και η σύλληψη του Ρ.Ζ, κάτω από το σπίτι του, ενώ παράλληλα πραγματοποιείται εισβολή στην κοινότητα καταλήψεων των Καστρόπληκτων στην Άνω Πόλη.

Και οι δύο βρίσκονται τελικά κατηγορούμενοι για απόπειρα έκρηξης που σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ είχε ως στόχο το σπίτι του πρώην υπουργού της ΝΔ, Δ. Σταμάτη στο πλαίσιο συμμορίας (Π.Κ. 187), κατοχή εκρηκτικών υλών, απείθεια, βία κατά υπαλλήλων και οπλοκατοχή κατά περίπτωση. Από την πρώτη στιγμή αρνούνται δημόσια τις κατηγορίες και δηλώνουν ξεκάθαρα την πολιτική τους ταυτότητα ως μοναδική αιτία της δίωξής τους.

Από τότε, παραμένουν σε συνθήκη διαρκούς στοχοποίησης, με τα ΜΜΕ να συμβάλλουν καθοριστικά στο στήσιμο μιας ακόμη κρατικής σκευωρίας.

Περισσότερα για την υπόθεση:

Από τα media μιλάει η αστυνομία – Αλληλεγγύη στους διωκόμενους Δ.Σ και Ρ.Ζ.

Ενάντια στις σκευωρίες και στις μεθοδεύσεις κράτους, αφεντικών και ΜΜΕ

Στηρίζουμε το κάλεσμα στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 17 Ιανουαρίου στις 9:00

Συνέλευση εργαζομένων, ανέργων, φοιτητών στα ΜΜΕ
Κατάληψη ΕΣΗΕΑ

Posted on

Σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν (ή και όταν αρρωστήσουν);

Νίκη στον αγώνα της συναδέλφισσας Ο.Φ.-Κάλεσμα Αλληλεγγύης στο Πρωτοδικείο Αθηνών
στις 24/01/2025, στις 9:00 πμ (είσοδος από Δέγλερη)

Το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ) είναι μια από τις παλιότερες και μεγαλύτερες ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα στο χώρο του προσφυγικού. Σύμφωνα με τη σελίδα του, το ΕΣΠ ρίχνει ειδικό βάρος στις πιο ευάλωτες περιπτώσεις και έχει ως απώτερο στόχο να προστατεύσει αυτά τα άτομα και να διευκολύνει την ομαλή ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία.

Ως μια από τις παλιότερες ΜΚΟ, το ΕΣΠ έχει εφαρμόσει ανά τα χρόνια όλες τις πρακτικές εργοδοτικής αυθαιρεσίας που συνθέτουν το μωσαϊκό εργασίας στον κλάδο. Ολιγόμηνες συμβάσεις που μπορεί να έφταναν και τον ένα μήνα, απολύσεις και επαναπροσλήψεις με παύση 45 ημερών για να μην θεμελιώνεται δικαίωμα να γίνουν αορίστου και να μην δικαιούνται αποζημίωση απόλυσης, διακρίσεις στην αμοιβή και το ασφαλιστικό καθεστώς των εργαζομένων, καθυστερήσεις πληρωμών, υποστελέχωση και εντατικοποίηση των όρων εργασίας, εθελοντική εργασία και «μαθήματα κοινωνικής ευαισθησίας» προς τα εργαζόμενα που διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

Το βαρέλι όμως για τα αφεντικά μας -όσο δεν βρίσκει ανάχωμα στις συλλογικές αντιστάσεις- δεν έχει πάτο και στην περίπτωση της συναδέλφισσας O.Φ., το ΕΣΠ έφτασε νέο ιστορικό χαμηλό. Η O.Φ., ως γυναίκα, καρκινοπαθής, αναγνωρισμένη προσφύγισσα από το 1987, που μετά από μακροχρόνιες προσπάθειες κατάφερε να «ενταχθεί» στην ελληνική κοινωνία, την αγορά εργασίας  και να αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια, ανήκει στις ευάλωτες κατηγορίες ατόμων για τις οποίες, ΜΚΟ, όπως το ΕΣΠ, διατείνονται ότι κόπτονται και χρηματοδοτούνται για να στηρίζουν. Και δεν το αναφέρουμε αυτό γιατί συμφωνούμε με τη νεοφιλελεύθερη χρήση της ευαλωτότητας και το διαχωρισμό των ανθρώπων σε άξιες/ους προστασίας και μη, αλλά για να αναδείξουμε το μέγεθος της υποκρισίας των αφεντικών μας, που αυτοανακηρύσσονται ως «προστάτες των δικαιωμάτων», στα οποία ανθρώπινα δικαιώματα δεν συμπεριλαμβάνουν βέβαια τα εργασιακά.

Το ΕΣΠ «υποδέχεται» τους πρόσφυγες…

Η συναδέλφισσα προσλήφθηκε από το ΕΣΠ το 1998 και για 22 χρόνια απασχολήθηκε με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου χωρίς διακοπή, ενώ  προσέφερε τις υπηρεσίες της εθελοντικά ανά τακτά διαστήματα για αυτήν και άλλες ΜΚΟ επί 8 χρόνια, από το 1990. Μόλις το 2020, μετά από μακροχρόνιες και επίμονες διεκδικήσεις των εργαζομένων, η διοίκηση της ΜΚΟ αναγκάστηκε να αναγνωρίσει αναδρομικά ότι, από το 2012 η σύμβαση τόσο της συναδέλφισσας, όσο και άλλων σε παρόμοιο καθεστώς εργαζομένων, ήταν αορίστου χρόνου. Προς τα τέλη του 2023, η διοίκηση ξεκίνησε να πιέζει τη συναδέλφισσα να συνταξιοδοτηθεί πρόωρα με μειωμένη σύνταξη, αλλά λόγω της αντίδρασής της δεν κατάφεραν να της το επιβάλλουν. Ο εκβιασμός ήταν συχνή πρακτική της οργάνωσης κατά καιρούς και για διάφορα θέματα.

Τον Ιανουάριο του 2024 προέκυψε θέμα υγείας και υποβλήθηκε σε συνεχόμενες εξετάσεις και τον Φεβρουάριο διαγνώστηκε με κακοήθη καρκίνο του μαστού. Η διοίκηση του ΕΣΠ γνώριζε ότι η συναδέλφισσα υποβαλλόταν σε συνεχείς εξετάσεις και φυσικά ενημερώθηκε για το αποτέλεσμά τους, τη διάγνωση δηλαδή με καρκίνο. Τέλη Μαρτίου υποβλήθηκε σε χειρουργείο και σύντομα ξεκίνησε να κάνει χημειοθεραπείες και ακτινοθεραπείες. Τι έκανε λοιπόν το ΕΣΠ για να «στηρίξει» την εργαζόμενη σε αυτή την τόσο δύσκολη στιγμή; Αρνήθηκε να της χορηγήσει αναρρωτική άδεια και την «απάλλαξε» από τα εργασιακά της καθήκοντα.  Ενώ γνώριζε ότι η Ο.Φ. περίμενε να προγραμματιστεί το χειρουργείο, προφασιζόμενη οικονομικούς λόγους, στις 4/3/2024 της έδωσε τετράμηνη προειδοποίηση για την απόλυσή της στις 4/7/2024, για να της καταβάλει μειωμένη αποζημίωση. Παράλληλα, η εργοδότρια ΜΚΟ γνώριζε ότι το 2025, η Ο.Φ. θα θεμελίωνε δικαίωμα για σύνταξη γήρατος, με τη συμπλήρωση του ηλικιακού ορίου, καθώς και ότι στην ηλικία της θα ήταν αδύνατο να βρει αλλού εργασία.

Η απόλυση της Ο.Φ. ήταν εκδικητική. Ο προσχηματικός χαρακτήρας της δικαιολογίας της απόλυσης για οικονομικούς λόγους, γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρος, από το γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια που μεσολάβησε από τη νόσηση της συναδέλφισσας και μέχρι την απόλυσή της, το ΕΣΠ δημοσίευε αγγελίες για πρόσληψη προσωπικού, διαφόρων ειδικοτήτων. Οι μόνοι ίσως οικονομικοί λόγοι για την απόλυσή της, ήταν ότι το ΕΣΠ θα εξοικονομούσε χρήματα, απολύοντας την Ο.Φ. ενώ νοσούσε, υπολογίζοντας ότι δεν θα ήταν σε θέση να αντιδράσει και να μπει σε μια δικαστική και εργασιακή διεκδίκηση.

Δεν ξέρουμε για ποιον από όλους τους λόγους το ΕΣΠ την εκδικήθηκε. Επειδή αρρώστησε; Επειδή «γέρασε»; Επειδή πάντα στάθηκε διεκδικητική και απέναντι στη διοίκηση και τις συνεχείς παραβιάσεις εργασιακών δικαιωμάτων;

Πάντως η περίπτωση της συναδέλφισσας από το ΕΣΠ αναδεικνύει για ακόμα μια φορά τη θέση των θηλυκοτήτων στους χώρους εργασίας, η οποία όχι μόνο παραμένει δυσμενής, αλλά επιδεινώνεται συνεχώς. Αναδεικνύει επίσης ότι οι ΜΚΟ, σταθερά και διαχρονικά, παραβιάζουν τα εργασιακά δικαιώματα των ίδιων των ατόμων που «υποστηρίζουν». Είναι σαφές πως οι ΜΚΟ -παρά το σαθρό ανθρωπιστικό προσωπείο που προβάλλουν και  τις διακηρύξεις περί κοινωνικής ευαισθησίας- δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα της ευρύτερης εργασιακής βαρβαρότητας, πάντα πρόθυμες να εφαρμόσουν κάθε νέο αντεργατικό νόμο. Μισθολογικό χάσμα, ελαστικές μορφές εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες, εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση, έμφυλοι αποκλεισμοί, σεξιστικές συμπεριφορές και ηλικιακός ρατσισμός συνθέτουν το σκηνικό της καθημερινής εργασιακής μας πραγματικότητας.

Βασικό επίδικο για μας είναι καμία εργαζόμενη να μην μείνει μόνη απέναντι στην παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων, την απληρωσιά, τους εκβιασμούς, τις εκδικητικές απολύσεις, τις κάθε είδους εργοδοτικές παραβιάσεις. Οι δικοί μας συλλογικοί και αλληλέγγυοι αγώνες στους εργασιακούς μας χώρους είναι η μόνη μας ελπίδα και διέξοδος στις επιθέσεις του κράτους και των αφεντικών. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων, συλλογικοποίηση των αντιστάσεων μας και αντεπίθεση για να πάρουμε πίσω όσα μας ανήκουν. Το ΣΒΕΜΚΟ θα συνεχίσει να στέκεται δίπλα στα εργαζόμενα που διεκδικούν, όσο κι αν η εργοδοσία ποντάρει ότι δε θα το κάνουν λόγω του δυσβάσταχτου οικονομικού κόστους, των επισφαλών συνθηκών εργασίας, του φόβου απόλυσης, της στοχοποίησης.

ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΗΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ

ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ

ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ

Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΔΟΘΗΚΕ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στο ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
(πρώην Ειρηνοδικείο, είσοδος από ΔΕΓΛΕΡΗ)
στις 24/01/2025, στις 9:00 πμ, ΑΙΘ. 1, 2ος ΟΡΟΦΟΣ

Posted on

Η βουλγαρική συνοριακή αστυνομία απότρεψε τη διάσωση τριών ανήλικων μεταναστών με αποτέλεσμα το θάνατο τους

https://athens.indymedia.org/post/1633652/

 

 

από Collettivo Rotte Balcaniche

14/01/2025 12:18 πμ.

 

Η βουλγαρική συνοριακή αστυνομία απότρεψε τη διάσωση τριών ανήλικων μεταναστών και αντιμετώπιζαν θανάσιμο κίνδυνο. Τα πτώματα, που εγκαταλήφθηκαν στο χιονισμένο δάσος και είχαν εν μέρει φαγωθεί από ζώα, ανασύρθηκαν στη συνέχεια από το Collettivo Rotte Balcaniche και την No Name Kitchen.

Δελτίο Τύπου της Collettivo Rotte Balcaniche – 06/01/2025

Η βουλγαρική συνοριοφυλακή εγκατέλειψε τρεις ανήλικους Αιγύπτιους μετανάστες – τον Ali (15 ετών), τον Samir (16 ετών) και τον Yasser (17 ετών) – των οποίων η κρίσιμη κατάσταση είχε επανειλημμένα επικοινωνηθεί. Η αποτυχία των αρχών να παράσχουν βοήθεια και η συνεχής παρεμπόδιση των επιχειρήσεων διάσωσης από ακτιβιστές οδήγησαν στο θάνατο των εφήβων.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 27ης Δεκεμβρίου, ομάδες διάσωσης από τη Collettivo Rotte Balcaniche και το No Name Kitchen (NNK) έλαβαν αναφορές για τρεις ασυνόδευτους ανηλίκους που αντιμετώπιζαν θανάσιμο κίνδυνο, πιθανότατα από υποθερμία, κοντά στην πόλη Μπουργκάς στη νοτιοανατολική Βουλγαρία. Τα βίντεο που συνόδευαν τις αναφορές έδειχναν δύο από αυτούς αναίσθητους και πεσμένους στο χιόνι. Ο αριθμός έκτακτης ανάγκης 112 κλήθηκε πολλές φορές, εκλιπαρώντας για άμεση βοήθεια. Οι ομάδες διάσωσης των συλλογικοτήτων έσπευσαν να προσεγγίσουν τους ανηλίκους, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι η Συνοριακή Αστυνομία συχνά αμελεί να βοηθήσει τους ανθρώπους που βρίσκονται σε κίνηση ή άλλες φορές προχωράει σε επαναπροωθήσεις στην Τουρκία -μια πρακτική γνωστή ως «pushback», που θεωρείται παράνομη από όλες τις διεθνείς συνθήκες, ιδίως όταν πρόκειται για ασυνόδευτους ανηλίκους.

Ακόμη και έτσι, οι ακτιβιστές εμποδίστηκαν επανειλημμένα από περίπολους της Συνοριακής Αστυνομίας και έτσι δεν μπόρεσαν να προσεγγίσουν τους ανηλίκους. Προέτρεψαν την αστυνομία να παρέμβει, ενώ αυτή από την πλευρά της προχώρησε σε απειλές και βίαιη απομάκρυνση των ομάδων.

Στις 28 Δεκεμβρίου, οι ομάδες διάσωσης έφτασαν τελικά στις τοποθεσίες που είχαν αρχικά αναφερθεί στο 112 την προηγούμενη ημέρα. Βρήκαν δύο εφήβους νεκρούς – ο ένας καλυμμένος με χιόνι και ο άλλος πεσμένος με το κεφάλι του σε μια λακκούβα. Στις 29 Δεκεμβρίου, οι ακτιβιστές προχώρησαν στην τελευταία τοποθεσία που αναφέρθηκε. Όχι μόνο βρήκαν το τρίτο πτώμα, αλλά ήταν μερικώς ακρωτηριασμένο, με ένα πόδι και το κεφάλι φαγωμένα από ζώα. Ενώ το πρώτο πτώμα εντοπίστηκε 20 μέτρα από τις συντεταγμένες που δόθηκαν στις αρχές, τα άλλα δύο βρέθηκαν ακριβώς στις θέσεις GPS που μοιράστηκαν με το 112 και ήταν σαφώς ορατά κατά μήκος του μονοπατιού.

Φαίνεται να υπάρχουν μόνο δύο εύλογες εξηγήσεις για τις ενέργειες των αρχών: είτε βρήκαν τα ετοιμοθάνατα άτομα και τα εγκατέλειψαν, είτε δεν έφτασαν ποτέ στις τοποθεσίες παρά το γεγονός ότι είχαν σαφείς συντεταγμένες. Τα διακριτά αποτυπώματα απο στρατιωτικές μπότες στο χιόνι κοντά σε ένα από τα πτώματα -που αργότερα σβήστηκαν όταν η συνοριακή αστυνομία αναγκάστηκε να ανακτήσει το πτώμα- υποδηλώνουν ότι οι αξιωματικοί ήταν παρόντες νωρίτερα αλλά δεν παρείχαν βοήθεια, ίσως και όταν το άτομο θα μπορούσε να είχε σωθεί.

Σε μικρότερη κλίμακα, οι αρχές επέβαλαν επίσης βία στα μέλη των ομάδων διάσωσης. Εκτός από τις πολυάριθμες απειλές, η Συνοριακή Αστυνομία ανάγκασε μια ομάδα να περπατήσει για ώρες μέσα στην παγωμένη νύχτα, διέταξε έναν διασώστη να μεταφέρει ένα από τα άψυχα σώματα με τα χέρια και ανάγκασε άλλους να ταξιδέψουν στο πορτμπαγκάζ ενός αστυνομικού αυτοκινήτου.Αυτές οι πρακτικές ταυτίζονται με όσα έχουν παρατηρηθεί από τη συλλογικότητα Collettivo Rotte Balcaniche από το καλοκαίρι του 2023: αποτυχία παροχής βοήθειας σε ανθρώπους που χρειάζονται επειγόντως ιατρική περίθαλψη, απώθηση στην Τουρκία όσων βρίσκονται σε κρίσιμη ιατρική κατάσταση, δολοφονίες, και κλιμακούμενη καταστολή εναντίον όσων παρέχουν αλληλεγγύη.

Μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, μετά τη διάσωση τριών ανθρώπων που βρίσκονταν σε κίνδυνο, τέσσερα μέλη της Collettivo Rotte Balcaniche κρατήθηκαν κατά τη διάρκεια της νύχτας σε ένα ερειπωμένο δωμάτιο του στρατώνα χωρίς στρώματα, και η ίδια μεταχείριση δόθηκε στα μέλη της No Name Kitchen στις 29 Δεκεμβρίου – το πέμπτο τέτοιο περιστατικό από τον Σεπτέμβριο.

Οι ευρωπαϊκές μεταναστευτικές πολιτικές μετατρέπουν τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα σε εγκεκριμένες κρεατομηχανές, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπους και στη συνέχεια αρνούμενες τη διάσωσή τους, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά την άμεση ευθύνη για τους θανάτους τους. Αυτές οι πολιτικές σκότωσαν τον Ali, τον Samir και τον Yasser, όπως ακριβώς έχουν σκοτώσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στα σύνορα της Ευρώπης τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και θα συνεχίσουν να σκοτώνουν πολλούς περισσότερους αν δεν σταματήσουν. Δεν πρόκειται για αποτυχίες των πολιτικών, αλλά για τις ίδιες τις πολιτικές. Ως ανταμοιβή για όλα αυτά, η Βουλγαρία έλαβε πρόσφατα πρόσβαση στον χώρο Σένγκεν.

*Τα ονόματα που χρησιμοποιούνται στο κείμενο είναι ψευδώνυμα. Μέχρι σήμερα, η ταυτοποίηση των σορών και η πραγματική ταυτότητα και των τριών ατόμων βρίσκεται σε εξέλιξη.

Επικοινωνία:

Collettivo Rotte Balcaniche: collettivorottebalcanicheav@gmail.com

No Name Kitchen: press@nonamekitchen.org