[ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ] Εκδηλώσεις – συζητήσεις με τη συμμετοχή συντρόφ@ν από το Μεξικό

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΑΛΛΟΥΣ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ
 
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ – ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
 
ΟΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ
ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΥΝΤΡΟΦ@Ν ΑΠΌ ΤΙΣ ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ TLANEZI CALLI ΚΑΙ XOCHITLANEZI ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ BRIGADA CALLEJERA DE APOYO A LA MUJER ELISA MARTÍNEZ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ
 
ΑΘΗΝΑ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΜΑΙΟΥ 2023, 19.00, ΑΣΟΕΕ
ΣΤΑΓΙΑΤΕΣ – ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΜΑΙΟΥ 2023, 18.30
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΠΕΜΠΤΗ 18 ΜΑΙΟΥ 2023, 20.00, INFOLIBRE
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ – ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19 ΜΑΙΟΥ 2023, 19.00, ΒΙΟΜΕ
ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ, ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ – ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΜΑΙΟΥ 2023, 19.30
 
ΣΤΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΈΧΟΥΝ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦ@Σ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΟΜΑΔΑ NODO SOLIDALE.

 

Δυο λόγια για τ@ς συντρόφ@ς που θα μας επισκεφτούν:

Tlanezi Calli (Το Σπίτι της αυγής)

«Είμαστε μια κοινότητα στην Πόλη του Μεξικού που ξεκίνησε τη διαδικασία οργάνωσης το 1995 για την παραγωγή ιδιοκατασκευασμένων κατοικιών.

Για μια αξιοπρεπή ζωή ασκώντας τα δικαιώματά μας, τη δημοκρατία, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ενημέρωση, την ανεξαρτησία, την υγεία, την εργασία, την τροφή, την οικολογία, τη γη, τη στέγαση, την εκπαίδευση, την αυτονομία και την ειρήνη.

Ο δρόμος μας είναι κάτω και αριστερά με τις αδελφές, τους αδελφούς και τουις αδελφουες μας του EZLN, του CNI (Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου), του CIG (Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης) στον αγώνα για τη ζωή.»

Το Tlanezi Calli αποτελείται από 120 κατοικίες όπου ζουν 1000 άτομα.

Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στη συνέλευση που πραγματοποιείται ανά τακτά χρονικά διαστήματα (είτε κάθε βδομάδα, είτε κάθε δύο βδομάδες) και λειτουργούν με βάση τις 7 ζαπατιστικές αρχές. Τα θέματα των συνελεύσεων δεν αφορούν μόνο τα τρέχοντα ζητήματα που απασχολούν την κοινότητα. Γίνεται καταρχήν μια πολιτική ενημέρωση η οποία δεν εστιάζεται μόνο στο Μεξικό αλλά και παγκοσμίως και στη συνέχεια αποφασίζουν τους τρόπους δράσης και αντίστασης και συμπόρευσης με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια του Μεξικού και του κόσμου (πχ αλληλεγγύη στις ζαπατιστικές κοινότητες, το CNI κλπ ). Στόχος τους είναι η σφυρηλάτηση και ενδυνάμωση της πολιτικής συνείδησης όσων συμμετέχουν, γκρεμίζοντας τα τείχη του ατομικισμού, της επικράτησης του εγώ, και του ωφελιμισμού. Παράλληλα με τη διαχειριστική υπάρχει και η συνέλευση γυναικών.

Από το ξεκίνημα τους βρέθηκαν δίπλα στο ζαπατιστικό κίνημα από το οποίο και εμπνεύστηκαν, (ο τρόπος λειτουργίας τους διέπεται από τις 7 ζαπατιστικές αρχές), στο Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο και το Ιθαγενικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης. Συμμετέχουν  στην  Έκτη των Ζαπατίστας και στα δίκτυα αντίστασης που συγκροτήθηκαν το 2017 και πιο συγκεκριμένα στο Δίκτυο Στήριξης της Iztapalapa Έκτη (RAIZRed de Apoyo Iztapalapa Sexta).

Xochitlanezi (Το Λουλούδι της Αυγής)

Είμαστε αδελφή κοινότητα του Tlanezi Calli, συνεχιστές του αγώνα για αυτονομία από το 2011. Μαθαίνοντας από τα λάθη τους, παλεύουμε από κοινού ενάντια στην κυβέρνηση για το δικαίωμα στο έδαφος και για να χτίσουμε τη στέγη μας και μια αξιοπρεπή ζωή.

«Είμαστε αδελφή κοινότητα του Tlanezi Calli, κληρονόμοι του αγώνα για αυτονομία από το 2011, που μαθαίνουμε από τα λάθη τους και αντιμετωπίζουμε μαζί την κυβέρνηση για το δικαίωμα σε μια περιοχή και για να δημιουργήσουμε τη στέγη μας και μια αξιοπρεπή ζωή.

Αντιστεκόμαστε στην υφαρπαγή, τις διακρίσεις, την απαξίωση, την εκμετάλλευση και την καταστολή. Κύρια χαρακτηριστικά της οργάνωσής μας είναι οι συνελεύσεις και η συλλογική λήψη των αποφάσεων.»

Brigada Callejera de Apoyo a la mujer Elisa Martinez AC.

“Είμαστε μια μη κυβερνητική οργάνωση που αγωνίζεται εδώ και 30 χρόνια στο πλαίσιο της αυτόνομης αντίστασης. Είμαστε ζαπατίστας από την γέννηση της ιθαγενικής αντίστασης στη Selva Lacandona στην Chiapas. Θεωρούμε σημαντικό τον αγώνα των γυναικών για οικονομική αυτονομία.

Δουλεύουμε σε μικρές επιχειρησιακές ομάδες στο δρόμο, όπου ερχόμαστε σε επαφή με σεξεργάτριες, ιθαγενείς και μετανάστριες, με στόχο την προώθηση, κατάρτιση ή άσκηση πίεσης. Εκφράζουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε άτομα και ομάδες γυναικών, που υφίστανται διακρίσεις, κυρίως σε σεξεργάτριες, διεμφυλικά άτομα, ιθαγενείς, μετανάστριες, γυναίκες με HIV ή άστεγες.

Το κύριο καθήκον μας είναι η υπεράσπιση των θυμάτων εμπορίας ανθρώπων με σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευση και η αναγνώριση της σεξεργασίας. Αποστολή μας να συμβάλλουμε στην εξάλειψη των δομικών αιτίων που δημιουργούν το εμπόριο του σεξ, ώστε αυτή η δραστηριότητα να μην αποτελεί τη μοναδική στρατηγική επιβίωσης και οι ενήλικ@ς που είναι πιο εκτεθειμέν@ς στις διακρίσεις να μπορούν να φροντίζουν τον εαυτό τους και να ξεπεράσουν τα πολιτισμικά εμπόδια που τους εμποδίζουν να κινητοποιηθούν κατά της εμπορίας ανθρώπων και να αποτρέψουν την μετάδοση του HIV, του AIDS και άλλων σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων καθώς και άλλων ασθενειών που προσβάλλουν την υγεία τους όπως του καρκίνου του μαστού και του τραχήλου της μήτρας.

Διαθέτουμε δύο κέντρα κοινοτικής φροντίδας, ένα στην περιοχή της Merced στην Πόλη του Μεξικού και ένα στα νότια σύνορα του Μεξικού στην πόλη Tapachula της Chiapas”.

Μια συντροφική αγκαλιά
Κοινότητες Αγώνα για την Ελευθερία
Συντρόφισσες, σύντροφοι

Αυτοοργανωμένη Ελευθεριακή Συνέλευση Paliacate Zapatista – Asamblea Libertaria Autoorganizada Paliacate Zapatista

Nέο φύλλο της εφημερίδας δρόμου Άπατρις (#53)

Κυκλοφόρησε το νέο φύλλο της εφημερίδας δρόμου Άπατρις (#53)

Το νέο φύλλο της εφημερίδας δρόμου Άπατρις κυκλοφόρησε, και μοιράζεται ήδη στους δρόμους και πόρτα-πόρτα.

Τα κείμενα του φύλλου μπορούν να βρεθούν στον σύνδεσμο:
https://apatris.info/topics/issues/53/

Το φύλλο μπορεί να διαβαστεί και σε ηλεκτρονική μορφή εδώ:
https://issuu.com/apatris_news/docs/a53_issuu

εφημερίδα δρόμου Άπατρις
apatris@espiv.net
apatris.info

Ακολουθεί το editorial του φύλλου:

Χρόνια τώρα, η ατάκα αυτή είναι μία από τις αγαπημένες που εκστομίζονται από τα χείλη της ελληνικής κοινωνίας, κάθε φορά που ένας θεσμός ή μια υπηρεσία δεν λειτουργεί, σχεδόν δηλαδή καθημερινά. Η ατάκα αυτή είναι βέβαια πολύ δυνατή. Αν μη τι άλλο, της το δίνουμε. Εκφράζει μια ολοένα αυξανόμενη απογοήτευση και δυσπιστία, μια αυτοπεποίθηση ότι υπάρχει λύση, μια τάση ηρωικής αγανάκτησης, και συμπυκνώνει θαυμαστά τις παρακάτω βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις.

Ο καπιταλισμός είναι το μοναδικό σύστημα που εξασφαλίζει την επιβίωσή μας. Το έθνος-κράτος είναι η μοναδική μορφή κοινωνικής οργάνωσης, αρκεί να δουλεύει σωστά. Σίγουροι ή όχι για τις απόψεις και τις επιλογές μας, μιας και δεν είμαστε όλοι κομματόσκυλα, κάθε τέσσερα χρόνια σηκωνόμαστε από τον καναπέ μας, βάζουμε το χέρι στην τσέπη να πάμε στο χωριό, και ψηφίζουμε έναν νέο διαχειριστή του. Μετά, ασχέτως με το πόσο μέσα ή κάτω έχουμε βάλει τα κεφάλια, συνεχίζουμε να φωνάζουμε περήφανα «Αφού δεν υπάρχει κράτος ρε!» και πάλι από την αρχή.

Εμείς ως αναρχικές από την άλλη, δεν αγαπάμε ιδιαίτερα τέτοια έθιμα και παραδόσεις. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι πετάμε και τη σκούφια μας στο άκουσμα τέτοιων «βαθυστόχαστων» συμπερασματικών δηλώσεων, περί μη ύπαρξης κράτους. Το κράτος όμως είναι εδώ, κάνει τη δουλειά του πολύ καλά, και αγκαλιά με το κεφάλαιο, ζουν και βασιλεύουν.

Με απλά λόγια, την ώρα που εμείς οι άπλυτοι πλεμπαίοι δεν μπορούμε να βάλουμε ούτε ένα φιατάκι στο καλάθι του νοικοκυριού και δεν υπάρχει σάλιο γενικά, η εξουσία κυκλοφορεί με πόρσε και καλοπερνάει τρώγοντας ελεγμένα αρνάκια πολυτελείας. Παίζει παιχνίδια κατασκοπείας, ποντάρει στην εθνική ασφάλεια, παίζει το χαρτί της εθνικής αξιοπρέπειας, παίζει κυριολεκτικά στη ρουλέτα τις ζωές μας. Διασκεδάζει τριγυρνώντας δεξιά και αριστερά ζητώντας ταπεινά συγνώμη, δίνοντας συνεντεύξεις σε προκλητικά βολεμένα influencer, ρουφιανεύοντας αγωνιστές, πουλώντας χιπστεράδικο εναλλακτισμό και πάντα φλερτάροντας με την ορθοδοξία. Διαπλέκεται, σκανδαλίζεται, διαφθείρεται, συγκαλύπτει, εξευγενίζει, αριστεύει και τρίβει τα χέρια της χλευάζοντάς μας.

Φύλλο δεν κουνιέται!

Οι εκλογές βέβαια δεν είναι η μόνη εθιμοτυπική παράδοση στην οποία έχουμε αλλεργία. Οι προσευχές, οι διαδηλώσεις που θυμίζουν επιτάφιο, η ενός λεπτού σιγή ως ένδειξη οργής, τα άγια φώτα και οι πεθαμένοι βασιλιάδες που ταξιδεύουν με εισιτήριο τουριστικών γραφείων σε «τιμή» αρχηγού κράτους, είναι κάποιες από αυτές. Υπάρχουν επίσης τα θεαματικά σόου πλυντηρίων στα μμε, και οι ρητορίες πουλημένων εργατοπατέρων περί προβοκατόρων. Άλλη mainstream κουλτούρα που φτάνει στα όρια να γίνει και αυτή παράδοση είναι οι ευλογίες/like στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τις εξεγέρσεις σε άλλες χώρες όπως αυτή τη στιγμή στη Γαλλία. Ωραία η κοινωνική αντιβία δηλαδή, αρκεί να μην είναι εδώ, στην ελλαδίτσα μας, που όλα τα λύνουμε εξυμνώντας την αστική δημοκρατία. Χμ…

Το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη ανέδειξε με τραγικό τρόπο όλες τις παραπάνω αντιφάσεις της κοινής γνώμης, και έδωσε στην εξουσία άλλη μια ευκαιρία να μας μοστράρει ξεδιάντροπα το αληθινό της πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που καθρεφτίζεται παντού όπου αναπαράγεται η κυρίαρχη αφήγησή της.

Κουμάντα

Εδώ, μιλάμε για μονοπώλιο. Ποιος θα κάνει κουμάντο τελοσπάντων σ’ αυτήν τη χώρα και θα έχει το πάνω χέρι τελικά; Το σκηνικό γνωστό. Μαφίες, σωματεμπορία, φασιστικά μορφώματα, εφοπλιστές ναρκέμποροι, παχουλά ιερατεία, λαδωμένοι καναλάρχες, δικαστικοί, πολιτικοί, καραβανάδες, εργολάβοι, ιδιωτικές εταιρίες, βιομηχανίες πολέμου, όλοι φαίνεται να διεκδικούν το κομμάτι τους. Τα συμφέροντά τους όμως δεν συγκρούονται και τόσο όπως πολλοί ίσως πιστεύουν ή τουλάχιστον δεν είναι για εμάς αυτό ακριβώς το ζήτημα.

Γιατί εμείς, μια χαρά τα βλέπουμε να δουλεύουνε όλα αυτά τα καθάρματα μαζί, και βιώνουμε τη βία αυτής της πραγματικότητας στο πετσί μας καθημερινά: Κουμάντο στα σώματά μας για το πώς θα γεννιόμαστε, πώς θα εκπαιδευόμαστε, πώς θα πεθαίνουμε. Κουμάντο στα σώματα μας για το πώς θα παράγουμε, πώς θα καταναλώνουμε, πώς θα στεγαζόμαστε, πώς θα τρώμε και πώς θα πίνουμε. Κουμάντο για το πώς θα αντιδράμε, πώς θα διαδηλώνουμε, πώς θα τους αρνούμαστε. Αυτό που μας καίει λοιπόν δεν είναι ποιος από όλους αυτούς θα κυριαρχήσει. Αυτό που μας καίει είναι πώς και πότε θα τους κάψουμε συθέμελα όλους τους.

Κάτω τα ξερά σας από τις ζωές μας