Πόσο εύκολο είναι να επεμβαίνει κανείς στο πεδίο της μάχης, χωρίς να διακινδυνεύει καθόλου τη σωματική του ακεραιότητα;
Πόσο εύκολο είναι να παρακολουθούνται και μάλιστα με μεγαλύτερη επιτυχία τα σύνορα μεταξύ των χωρών, με ελάχιστη επέμβαση του ανθρώπινου παράγοντα;
Πόσο ρεαλιστικό είναι να λέμε ότι οι μέθοδοι ελέγχου και καταστολής αλλάζουν, οδεύοντας σε μια πιο αυτοματοποιημένη εποχή;
Και φυσικά, τι ρόλο έχει μέσα σε όλα αυτά το ελληνικό κράτος;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι απλά παρατηρητής των εξελίξεων, αλλά συμβάλλει και επενδύει σε αυτές. Συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση των νέων αυτών τεχνολογιών που κάνουν τον πόλεμο να φαντάζει σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είναι. Να μοιάζει με παιχνίδι που παίζεται μπροστά από μια οθόνη.
Στο τέταρτο αντιμιλιταριστικό μας καφενείο συναντιόμαστε την Παρασκευή 3 Απρίλη, στις 7 μ.μ. στο Θερσίτη, τον αυτοοργανωμένο χώρο ραδιουργίας και ανατροπής στο Ίλιον. Θέμα μας, τα μη επανδρωμένα μαχητικά αεροσκάφη, ή αλλιώς… drones!
Επιδιώκουμε να ανταλλάξουμε απόψεις γύρω από τις νέες μεθόδους πολέμου, ελέγχου και καταστολής, που παρουσιάζονται με τα νέα δεδομένα γύρω από τα drones. Να κουβεντιάσουμε για το τι αλλάζει, καθώς τα κράτη επενδύουν πάνω στις πολεμικές βιομηχανίες χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες, σαν μέσο επιβολής στους από τα κάτω και να διερευνήσουμε τις στάσεις και τις αντιστάσεις μας. Και φυσικά τη θέση του ελληνικού κράτους και της εγχώριας “αμυντικής” βιομηχανίας γύρω από αυτά τα ζητήματα.
[Αναδημοσίευση από το blog της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης]