espivblogs.net

Ο Χρήστος Ρεκλείτης, οικοδόμος από τα μαθητικά του χρόνια, στέλεχος της Ν.ΕΔΑ και της ΔΝΛ, δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των “μαθητών της νύχτας”, όπου υπήρξε πρόεδρος του ΣΕΜΜΕ. Στέλεχος του ΠΑΜ και της νεολαίας του, στην περίοδο της δικτατορίας, μετά από δύο χρόνια παρανομίας συνελήφθη από την ασφάλεια και, αφού βασανίστηκε σκληρά, δικάστηκε και έμεινε φυλακή ως το 1973.

Συνελήφθη στην πλατεία Θησείου. Βασανίστηκε με τη μέθοδο του φάλαγγα, του ξερίζωσαν τα νύχια με τανάλια, του έκαναν ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα, τον έθαψαν ζωντανό μέσα σε ένα κασόνι. Φυλακίστηκε στον Χολαργό, στην Αίγινα, στου Αβέρωφ, στον Κορυδαλλό, στα Βούρλα και στον λόχο διοικήσεως. Έμεινε στην φυλακή για τέσσερα χρόνια. Αμνηστεύτηκε τον Αύγουστο του 1973 μαζί με άλλους 350 κρατούμενους.

Ο Χρήστος πέθανε τον Απρίλη του 2014 μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.

Αυτή είναι η εικόνα της θάλασσας του Στρατωνίου σήμερα, 13 Νοεμβρίου. Για όσους δεν ξέρουν, το κόκκινο χρώμα είναι από τα όξινα νερά του μεταλλείου που θεωρούνται υγρά βιομηχανικά απόβλητα. Υποτίθεται ότι αυτά τα νερά η καλή εταιρεία τα περνάει από χημική επεξεργασία πριν την απόρριψή τους στη θάλασσα, αλλά κάθε τρεις και λίγο κάτι πάει στραβά…

Σήμερα πάλι τι έφταιξε; Έγινε καμιά θεομηνία και δεν το αντιληφθήκαμε; Η το καταπληκτικό σύστημα διαχείρισης των νερών του μεταλλείου δεν μπόρεσε να διαχειριστεί τη συνηθισμένη βροχή της περασμένης εβδομάδας;

Μήπως είμαστε πάλι εμείς οι κακοί που «δυσφημούμε το Στρατώνι»; Είμαστε εμείς που του χαλάμε την ωραία εικόνα της «γαλάζιας σημαίας» που παίρνει κάθε χρόνο; Θλιβερή η εικόνα, αλλά ακόμα πιο θλιβερή είναι η στάση των κατοίκων αυτού του χωριού που τα δέχονται όλα και δε μιλούν.

Κατά σύμπτωση, σήμερα το απόγευμα στο Δημοτικό Συμβούλιο Αριστοτέλη γινόταν συζήτηση για τα οικονομικά του Δήμου. Εκεί ο πρώην Δήμαρχος  Χρήστος Πάχτας (ναι, ο γνωστός διαπλεκόμενος) είπε ότι ο Δήμος δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τα λεφτά της εταιρείας.

Θαυμάστε στις φωτογραφίες μία από τις προσφορές της εταιρείας στο Δήμο.

http://antigoldgr.org/blog/2014/11/13/kokkini-thalassa-1114/

Μόλις πριν λίγο κρίθηκε… αθώος ο Κ. Μπαρμπαρούσης και οι υπόλοιποι Χρυσαυγίτες που κατηγορούνταν για τα επεισόδια στη λαϊκή αγορά του Μεσολογγίου τον Σεπτέμβρη του 2012. Τί κι αν ζητούσαν χαρτιά από τους μικροπωλητές; Τί κι αν κατέστρεφαν τους πάγκους όταν δεν τους “έκαναν” τα χαρτιά; Τί κι αν όλα αυτά γίνονταν μπροστά στις κάμερες; Τίποτε από αυτά δεν αποτελεί τεκμήριο για τίποτε πλην… της αθωότητας των φασιστών. Και η “αθωότητα” αυτή είναι που θα λειτουργήσει ως εφαλτήριο για καινούργιες τέτοιες “αθώες” πράξεις, πράξεις νομιμοφροσύνης, παραδείγματα παρακρατικού σωφρονισμού, τροχιοδεικτικές ασκήσεις ενός μέλλοντος γενικευμένης κοινωνικής εκπειθάρχησης. Όχι βέβαια ότι η αθώωση αυτή προκαλεί έκπληξη ούτε ότι αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη για να προχωρήσει το σύστημα ακάθεκτο στις συγκεκριμένες προοπτικές. Η αθώωση αυτή αποτελεί απλώς την διαφήμιση αυτών των προοπτικών.

Από την άλλη “μεριά” τα εξαπτέρυγα των μαρξιστικών αιρέσεων λειτούργησαν για μια ακόμη φορά. Αυτή τη φορά στο Πολυτεχνείο. Το απόγευμα.

“Πολύ ορθά ο κόσμος αποφάσισε να σπάσει στην πράξη τον αποκλεισμό και να ανοίξει την πόρτα του ιδρύματος. Εκεί δέχτηκε ακόμα μια φορά την επίθεση της αστυνομίας, που πιστό σκυλί του Κεφαλαίου, του Κράτους και εν προκειμένω των πρυτανικών αρχών, χτύπησε την ουρά της πορείας, ξυλοκοπώντας άγρια όσο κόσμο ήταν εκείνη τη στιγμή έξω από το Πολυτεχνείο. Στόχος ήταν η εκκένωση του Πολυτεχνείου, αλλά ΔΕΝ επιτεύχθηκε.

Σε αυτό το κλίμα και ενώ ο κόσμος είχε μείνει στο Πολυτεχνείο, επιβαλλόταν να πραγματοποιηθεί το προκαθορισμένο συντονιστικό. Αντί γι΄ αυτό, συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που δραστηριοποιούνται στο φοιτητικό συνδικαλιστικό κίνημα, δημιούργησαν ένα κλίμα πανικού (βασισμένο σε μεγάλο βαθμό σε ανυπόστατες πληροφορίες) και ουσιαστικά προκάλεσαν την αποχώρηση του κόσμου από το Πολυτεχνείο. Προτίμησαν έτσι να καταδικάσουν την προοπτική κλιμάκωσης του αγώνα με στόχο τη νίκη, ικανοποιώντας την επιθυμία του Κράτους να εκκενώσει το χώρο, παρά να ρισκάρουν να προχωρήσει μια διαδικασία της οποίας ο αυθορμητισμός ακύρωνε τον πολιτικό τους έλεγχο”  (http://rocinante.gr/index.php/irini-sti-gi-polemo-stous-pritanis)

Πρόκειται για την κατάσταση που δημιουργήθηκε έξω από την πύλη της Στουρνάρη όπου χτυπήθηκαν δεκάδες φοιτητές από διμοιρίες των ΜΑΤ υπό την περίφημη ιαχή: “γαμήστε τους”. Πολύ εύστοχα σχολιάστηκε η προοπτική εκείνη κατά την οποία η ιαχή θα ακουστεί από την απέναντι μεριά. Αυτό είναι το κλίμα εν όψει της “επετείου”.

Είναι κάτι παραπάνω από πασιφανές ότι η κατάσταση θα οξύνεται όσο πλησιάζουμε προς την πορεία της 17 Νοέμβρη. Στα θλιβερά “ενημερωτικά” σάιτ εμφανίζεται μια υποψία ότι: “στήνεται σκηνικό έντασης”. Τα τσακάλια της “δημοσιογραφίας” στην υπηρεσία του υπουργείου δημόσιας τάξης κάνουν ό,τι μπορούν για να καθαγιάσουν τα ματωμένα γκλομπ των μπάτσων.

Είτε με τα ματωμένα γκλομπ των μπάτσων και την ειδεχθή πένα των διατεταγμένων γραφιάδων είτε με τις μανούβρες της κάθε κομματικής νομενκλατούρας οι στόχοι παραμένουν διαχρονικά σταθεροί: η διασπορά του τρόμου, ο πολιτικός έλεγχος και η ακύρωση του αυθορμητισμού.

Φραγμός στις μεταρρυθμιστικές ορέξεις της εκπαιδευτικής μηχανής είναι η μαζικοποίηση και δικτύωση των καταλήψεων που δημιουργήθηκε πανελλαδικά αποδιοργανώνοντας την κρατική ομαλότητα και τον ειδικό στα θέματα παιδείας (όπως ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του) Λοβέρδο. Οι καταλήψεις έφτασαν τις 500 πανελλαδικά, συντονίστηκαν μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και συναντήθηκαν σε διαδηλώσεις την βδομάδα που πέρασε.

Ως συνήθως, ο κρατικός μηχανισμός σύσσωμος έσπευσε να ξεδιπλώσει καθολικά την κατασταλτική του στρατηγική. Ενέτεινε τον ιδεολογικό πόλεμο και αναβάθμισε ποινικά και θεσμικά τα μέτρα που ήδη είχε πάρει για τις περσινές καταλήψεις, οι οποίες δημιούργησαν εμφανείς ρωγμές σε σημεία της κανονικότητας που επιβάλλεται ευρύτερα στο κοινωνικό σώμα τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, θεσμικά, στην ποινικοποίηση των καταλήψεων –ενεργοποιώντας εισαγγελική παραγγελία που συντάχθηκε το 2009– και ακόλουθα με ξυλοδαρμούς, απειλές για αυτόφωρο, συλλήψεις και κατηγορίες για παραμέληση ανηλίκων. Από την άλλη, η κρατική προπαγάνδα προχώρησε τάχιστα στην γνώριμη κατασκευή στερεοτύπων. Έτσι, διαμέσου των μηχανισμών διαμεσολάβησης (Μ.Μ.Ε.) επιχειρεί να πλήξει την συνοχή του αγώνα εκφοβίζοντας και διασπώντας τα υποκείμενα που εμπλέκονται σε αυτόν (μαθητές, αλληλέγγυοι, γονείς κλπ.) αλλά και να νομιμοποιήσει κοινωνικά την καταστολή του.

Σε μια εποχή συστημικής κρίσης και γενικότερης κοινωνικής δυσαρέσκειας, κάθε αγώνας που έχει άρωμα κινηματικού ξεσηκωμού και φέρει τη δυναμική διεύρυνσης των περιεχομένων του σε άλλα κοινωνικά κομμάτια –πόσο μάλλον το κομμάτι της εκπαίδευσης που έχει πυροδοτήσει εκτεταμένους αγώνες από το 90’– περιορίζεται και διαχειρίζεται από την εξουσία με χειρουργικές κινήσεις, προκειμένου να μην διασαλευθεί η “τάξη και η ασφάλεια”. Τα πρόσωπα που επιτελούν την παραπάνω κατασταλτική στρατηγική δεν είναι διόλου τυχαία σε αυτές τις θέσεις εν μέσω κρίσης. Κάθε άλλο! Ο Λοβέρδος, ως υπουργός υγείας το 2012, ενορχήστρωσε μια λυσσαλέα δίωξη των οροθετικών γυναικών κατασκευάζοντας, μέσω των ΜΜΕ, την “κοινή γνώμη” για να μπορεί ανενόχλητος να τις «λιθοβολήσει». Τώρα, ως υπουργός παιδείας, κατασκευάζει το προφίλ του περιθωριακού καταληψία υποσχόμενος «φοβερές επιπτώσεις» των καταλήψεων για την σχολική κοινότητα με ”ύπουλες” επεμβάσεις σε καίρια σημεία (π.χ. όπως με τις οροθετικές, έτσι και τώρα, αναζητά τον δημιουργό της σελίδας για τον πανελλήνιο συντονισμό καταλήψεων προκειμένου να τον διαπομπεύσει). Σκοπός πάλι είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κοινωνική απονομιμοποίηση των καταλήψεων.

Φυσική συνέχεια της απονομιμοποίησης είναι η ποινικοποίηση των καταλήψεων με εισαγγελικές παρεμβάσεις. Η “πρέσβειρα” αυτού του «ποινικού πολιτισμού», εισαγγελέας Κουτζαμάνη –επίλεκτη του Σαμαρά– δήλωσε, αναλαμβάνοντας την θέση της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου το 2013: «Έχω πλήρη συνείδηση ότι αναλαμβάνω τα ηνία της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου σε μία περίοδο εξαιρετικά δύσκολη, όπου ο εισαγγελέας καλείται να διαχειριστεί κρίσιμα θέματα, να διασφαλίσει την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική ειρήνη και να συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας». Προφανώς, κοινωνική συνοχή, για τους κρατικούς υπαλλήλους του Σαμαρά, δεν είναι παρά μόνο η φίμωση των καταπιεσμένων και οι αρχές του κοινωνικού αυτοματισμού: εξατομίκευση, διαχωρισμοί, αλληλοεξόντωση των καταπιεσμένων και αποκλεισμοί που δεν θα αφήνουν ίχνος αλληλεγγύης.

Οι μαθητικές καταλήψεις των τελευταίων ημερών εναντιώνονται στον ολοένα ασφυκτικότερο εγκλεισμό και στην κλιμακωτή υποβάθμιση της ζωής. Διαχρονικά, το σύνολο των θεσμών σκόπιμα εκπαιδεύει τη μαθητική κοινότητα σε ένα είδος καραντίνας. Προσπαθεί, αποκόβοντας τη από την υπόλοιπη κοινωνία, να διαμορφώσει άτομα με όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία και συμπεριφορές της κυρίαρχης ιδεολογίας, που θα διοχετευτούν ξαφνικά στην κοινωνία για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της. Αυτό ακριβώς προσπαθεί να πραγματοποιηθεί και τώρα. Όπως άλλωστε και το ’90 – ‘91, όπου τα τότε αναχρονιστικά μέτρα προσέκρουσαν στην κλιμάκωση της μαθητικής ανυπακοής και πάρθηκαν πίσω. Τότε, τώρα και στο μέλλον τον λόγο έχουν οι μαθητές. Ριζοσπαστικοποιούν τις αντιστάσεις τους στην κοινωνία του ελέγχου και της ενσωμάτωσης, στις χειριστικές, καταπιεστικές μεθοδεύσεις γονιών και καθηγητών που βιώνουν καθημερινά. Γνωρίζουν τις επιπτώσεις των μέτρων και την επίταση της ασφυξίας που θα φέρουν, ενόσω επιθυμούν πρόσβαση στη γνώση παρά μόνο με τις κατευθύνσεις που οι ίδιοι θα επιλέξουν. Η κρατική αυταρχικότητα βρήκε, απέναντι της, για μια ακόμη φορά την μαθητική αμφισβήτηση και άρνηση.

Από τις στρογγυλές τυρόπιτες μέχρι την τράπεζα θεμάτων το αίτημα είναι ένα. Το αίτημα για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Αυτό που μένει είναι η γενίκευση της αλληλεγγύης για να γραφτεί η συνέχεια…

“Εκκολαπτόμενοι τρομοκράτες” χαρακτηρίστηκαν σήμερα οι φοιτητές από την κυβέρνηση που στηρίζει τις πρυτανικές αρχές στην επιλογή τους να κλείσουν τις σχολές μέχρι την Τρίτη εν όψει της 17 Νοέμβρη. Οι φοιτητές που προσπάθησαν να μπουν στη Νομική το πρωί, προκειμένου να κάνουν τις προγραμματισμένες συνελεύσεις τους, χτυπήθηκαν από τα ΜΑΤ. Η αστυνομία έχει περικυκλώσει τη Νομική και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, έχει σηκώσει το ελικόπτερό της και είναι έτοιμη να επιβάλλει την Τάξη στην πρωτεύουσα. Αλλά και στη Θεσσαλονίκη, αυτές τις ώρες στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας εξελίσσονται τραγελαφικές καταστάσεις με τον πρύτανη να έχει κατεβάσει τον διακόπτη ηλεκτροδότησης της σχολής προκειμένου να εμποδίσει τη διεξαγωγή της συνέλευσης των φοιτητών.

Κανείς δεν εκπλήσσεται, μια και όλη αυτή η εξέλιξη είναι εξαιρετικά γραμμική, στο πλαίσιο της κατασταλτικής στρατηγικής της ακροδεξιάς διακυβέρνησης. Η μόνη έκπληξη είναι η αθροιστική της “φυσιογνωμία”. Ζωσμένες οι σχολές όλο και πιο ασφυκτικά κάθε 17 Νοέμβρη από το 2010 και μετά, τρεις μέρες πέρσι το λόκ άουτ, πέντε μέρες φέτος. Και πάει λέγοντας. Η αστυνομία έχει ξεχυθεί στους δρόμους κάνοντας για μια ακόμη φορά το μήνυμα της κρατικής βαρβαρότητας όσο πιο σαφές μπορεί. Με φόντο το ρήμαγμα των ασφαλιστικών ταμείων, τις γονυκλισίες στις επιταγές των υπερεθνικών διευθυντηρίων, το χτύπημα των μαθητικών καταλήψεων, τις απόπειρες εξώσεων σε δύσμοιρους οφειλέτες, τη προγονόπληκτη νεκροφιλία στην Αμφίπολη, τα εθνικιστικά πλατσουρίσματα στις ΑΟΖ… η κατάσταση γίνεται όλο και πιο αφόρητη.

Μπαίνοντας στον εξεγερσιακό αστερισμό των ημερών, «όποιος δε θέλει τη φωτιά ας μην πιάνει τα κάρβουνα». Η κυβέρνηση συνεπής στις ασκήσεις εξανδραποδισμού και με τις πλάτες των εξωνημένων διαμεσολαβήσεων, έχει ρίξει το γάντι. Ο Σύριζα έκανε… επερώτηση στη Βουλή συνεπής στην τακτική υποθήκευσης των αγώνων μέχρι να έρθει «στα πράγματα», το ΚΚΕ καλεί… στην πορεία της 17 Νοέμβρη (ενώ οι σχολές δεν το ενοχλούν κλειστές έως τότε…) και μένει η Ανταρσύα να μαζέψει την σημερινή πολιτική υπεραξία με τα αγωνιστικά «μπρος-πίσω» στα λουλουδάκικα μέχρι να βγάλει την ανακοίνωση για τους προβοκάτορες σε περίπτωση που «ξεφύγει» η κατάσταση.

Αυτοί είναι λοιπόν που υπονομεύουν τους αγώνες των φοιτητών… Αυτή ακριβώς η «νομοτέλεια», με τους φαύλους κύκλους της να διαγράφουν τις πιο ρηγματωμένες για την κυριαρχία ημερομηνίες, ευθύνεται για την υπονόμευση κάθε εξεγερσιακής ευαισθησίας. Η πειθαρχία, οι κάλπες, το λοιδορημένο αυθόρμητο, οι συντεταγμένες «συγκρούσεις» προσπαθούν για μια ακόμη φορά να θάψουν όσο πιο βαθιά γίνεται το εξεγερσιακό μήνυμα της 17 Νοέμβρη.

Κανείς όμως δεν ξέρει πού έχει θάψει το τσεκούρι της. Και το κυριότερο, πότε θα το ξεθάψει. Αυτό φοβούνται οι εξουσίες.

*Υπάρχει κάλεσμα στα Προπύλαια σήμερα στις 5μμ