Πρόκειται για μια νίκη των εργαζόμενων και του μακροχρόνιου και επίμονου αγώνα που έδωσαν μαζί με τους αλληλέγγυους. Έχουμε πολλά να πούμε για αυτή την εξέλιξη. Προς το παρόν δημοσιοποιούμε την ανακοίνωση της Ανεξάρτητης Πρωτοβουλίας Εργαζομένων στην Ταχυμεφορά-Ταχυδρόμηση. Και έπεται συνέχεια…

ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΑΣ

¨εμείς συνάδελφοι θεωρούμε αυτόν τον αγώνα στην Γενική Ταχυδρομική Αιγάλεω χαμένο και με αυτή την λογική δεν παίρνουμε μέρος σε αυτόν¨

Η δήλωση αυτή ακούστηκε στην Γενική Συνέλευση του σωματείου SPEEDEX από μέλος της διοίκησης του ΣΕΤΤΕΑ , στην ίδια γραμμή από κοντά και το επιχειρησιακό σωματείο ΣΕΓΕΤΑ φυσικά.
Και εμείς θα πούμε ότι μια τέτοια δήλωση θα έπρεπε να γίνει σήμερα τουλάχιστον από τον ίδιο ¨συνάδελφο¨ και από το ΣΕΤΤΕΑ – ΣΕΓΕΤΑ , απλώς θα πρέπει να αλλάξουν τα πρόσωπα και η κατάσταση , ας μας πει ή καλύτερα ας μας πουν αυτοί που συνειδητά μίλησαν για χαμένους αγώνες , για προβοκάτορες , για κάποιους ανεξάρτητους του κλάδου που τα έχουν βρει με τα αφεντικά του κλάδου, αν έχουν πληρωθεί η εργαζόμενοι της Γενικής Ταχυδρομικής Ζωγράφου; ανακοίνωση ΣΕΤΤΕΑ ¨Νίκη στην Γενική Ταχυδρομική Ζωγράφου¨ η αν υπογράφηκε τελικά ΣΣΕ στην Γενική Ταχυδρομική; ¨δεν μπορούμε να μπούμε σε μια τέτοια διαδικασία με την Γενική Ταχυδρομική Αιγάλεω γιατί δεν θα υπογράψουμε ΣΣΕ με την Γενική Ταχυδρομική¨ τάδε Έφη ΣΕΓΕΤΑ και ας αφήσουν τα υπόλοιπα που ασχολούνται και έχουν να κάνουν με πράγματα ξένα για αυτούς για άλλη ώρα και στιγμή…όλα με τον καιρό τους δηλαδή και εδώ είμαστε .

Και συνεχίζουμε στα ουσιώδη

Μετά από δυο χρόνια αναμονής δικαιώνεται ο αγώνας που έδωσαν οι συνάδελφοι που εργάζονταν στο υποκατάστημα της ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗΣ στο Αιγάλεω.
Λέμε μετά από δυο χρόνια αλλά για μας σαν σχήμα που σταθήκαμε στο πλευρό τους από την αρχή αυτού του αγώνα οι συνάδελφοι ήταν δικαιωμένοι και ο αγώνας τους δίκαιος και σίγουρα όχι χαμένος ανεξάρτητα το αποτέλεσμα του.
Η απόφαση του πρωτοδικείου για τους συνάδελφους που ήταν απλήρωτοι επί μήνες, αναγνωρίζει την διαδοχή της «μητρικής εταιρίας» στο υποκατάστημα της στο Αιγάλεω παρά τις προσπάθειες της να αποδείξει το αντίθετο επικαλούμενη το «ιδιωτικό συμφωνητικό» με τον πράκτορα – αχυράνθρωπο της ,θεωρεί τις απολύσεις άκυρες, ορίζει την καταβολή χρημάτων και την επιστροφή των συναδέλφων στην εργασία τους.
Οι συνάδελφοι δεν ήταν μόνοι, σωματεία ,εργατικά σχήματα και συλλογικότητες συνέβαλλαν σε αυτή τους την προσπάθεια ώστε να διεκδικήσουν το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία με τα ίδια δικαιώματα. Στους πέντε μήνες από την δημιουργία της επιτροπής αλληλεγγύης συμμετείχαν το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Ταχυδρομείων – Ταχυμεταφορών νομού Αττικής (ΣΕΤΤΑ), η Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ), το σωματείο της WIND, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιγάλεω, το Σωματείο Βάσης Ανέργων, η Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση, η Ταξική Πορεία, η ΑΠΕΤΤ, οι λαϊκές συνελεύσεις Περιστερίου , Αιγάλεω και Χαϊδαρίου, η Ανοικτή Συνέλευση Εργαζομένων-Ανέργων, το Δυτικό Πέρασμα , το Σινιάλο, η Κόκκινη Γραμμή, το Αυτόνομο Σχήμα Σχολής Καλλιτεχνικών Σπουδών Τ.Ε.Ι Αθήνας (Α.Σ.Σ.Κ.Σ) ,συνάδελφοι οικοδόμοι και άλλοι συνάδελφοι.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο αγώνας δόθηκε χωρίς τα επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου αν και καλέστηκαν να συμβάλλουν έστω και με την μορφή ψηφίσματος-καταγγελία και θεωρούμε ότι ήταν συνειδητή επιλογή των εργατοπατέρων. Επίσης απείχε από επιλογή της η διοίκηση του ¨ταξικού και αντί – μνημονιακού¨ κλαδικού ΣΕΤΤΕΑ, που όπως δήλωσε μέλος της διοίκησης παρασυρόμενη μπήκε αρχικά στην διαδικασία!!! Δύσκολες εποχές για πραγματικές μάχες υπέρ των εργαζομένων και των συμφερόντων τους , αν κάποιος βέβαια διαφωνεί με αυτό , ας πει την γνώμη του , εμείς θα απαντήσουμε παρουσιάζοντας συγκεκριμένα και τεκμηριωμένα γεγονότα.
Το ΣΕΤΤΕΑ στον συγκεκριμένο αγώνα όχι μόνο λοιδόρησε τους αλληλέγγυους και την επιτροπή αγώνα των εργαζομένων, όχι μόνο έτρεχε τους συναδέλφους και τους έσερνε μετά την 7 Δεκέμβρη του 2012 σε συντονιστικά σωματείων με την παραμύθα της απεργίας , αλλά το βρίσκαμε και απέναντι μας αφού την απουσία του την χρησιμοποιούσε ως άλλοθι η ΓΕΝΙΚΗ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗ. Την μόνη παρουσία του , δηλαδή την δήλωση μετανοίας και την υπόσχεση-δέσμευση που έδωσαν στο Α.Τ ΑΙΓΑΛΕΩ ¨ότι υπήρχε παράνομη βία και ότι δεν θα υπάρξουν από την πλευρά του κινητοποιήσεις απέναντι στην εταιρία στο μέλλον¨ την χρησιμοποίησε η δικηγόρος της ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗΣ στο δικαστήριο απέναντι στους εργαζόμενους της στο Αιγάλεω και δεν γνωρίζουμε αν θα συνεχίσει να την χρησιμοποιεί και σε άλλες διαδικασίες .
Για εμάς βέβαια σαν σχήμα δεν ήταν έκπληξη η στάση που κράτησαν τόσο το επιχειρησιακό σωματείο ΣΕΓΕΤΑ, όσο και το κλαδικό ΣΕΤΤΕΑ αφού λίγο καιρό πριν σήκωναν σημαίες για να σώσουν το αφεντικό της ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗΣ, από το να μην πληρώσει όπως όφειλε και όπως πληρώνουμε όλοι μας εισφορές μπας και κάποια στιγμή πάρουμε μια σύνταξη για τα γεράματα .
Άραγε πως είναι να σηκώνεις σημαία για να σώζεις το αφεντικό, δήθεν στο όνομα των 2500 συναδέλφων που θα μέναν άνεργοι και από την άλλη να λες ότι ο αγώνας που δίνουν 8 συνάδελφοι είναι χαμένος. Μάλιστα την ώρα που δίνεται αυτός ο αγώνας εσύ από άνεργος «συνδικαλιστής» μέλος του ΔΣ του ΣΕΤΤΕΑ να είσαι εργαζόμενος στην Γενική Ταχυδρομική, ακόμη χειρότερα να έχεις διαλέξει την δουλειά του κομματά κόβοντας θέσεις εργασίας, περίεργα πράγματα ή μήπως οχι….
Παρά τις απουσίες των σωματείων του κλάδου ο αγώνας των συναδέλφων δικαιώθηκε. Η εταιρία κατέβαλε τα χρήματα που όριζε η απόφαση , έχασε και την τριμερή που κατάγγειλε για την επίσχεση εργασίας των συναδέλφων και έτσι όσοι θέλησαν επέστρεψαν στην εργασία με τις ίδιες ειδικότητες και τα ίδια δικαιώματα.

Αυτό που μένει σε εμάς είναι ότι η αγωνιστική διάθεση των δοκιμαζόμενων εργαζόμενων με σύμμαχο το πραγματικά ταξικό κομμάτι της κοινωνίας με τις όποιες διαφορές είναι ισχυρότερη από την αναλγησία των εργατοπατέρων.
Τιμή μας που είμαστε τέτοιοι προβοκάτορες και ανεξάρτητοι στον κλάδο μας όλα συνεχίζονται……

Αθήνα 3 Νοέμβρη 2014
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ-ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ

Εκτεταμένο χρονικό του αγώνα εδώ

Ο σύλλογος “Φίλοι του Πυριτιδοποιείου” δημοσίευσε μια ανακοίνωση με τίτλο: “Καποιες σκεψεις για τον 5ο Β/Ν σταθμό Αιγάλεω” όπου προσπαθεί να τηρήσει μια στάση “ίσων αποστάσεων”. Στο βαθμό που τοποθετούμε τους εαυτούς μας αποφασισμένα στην μία πλευρά, οφείλουμε μια απάντηση:

1

Αν όπως γράφετε: “Η θέση του συλλόγου μας παραμένει ότι προτιμά τη δημιουργία του σταθμού εκτός του ιστού του Μπαρουτάδικου αν είναι δυνατόν στον πλησιέστερο χώρο προς αυτό” πρέπει να εξηγήσετε και τον τρόπο με τον οποίο έχετε διεκδικήσει αυτή τη θέση. Σε ό,τι μας αφορά δεν έχουμε συναντήσει κανενός είδους εμπράγματο ανάχωμα από το σύλλογό σας ενάντια στην καταστροφή του Πατινάζ. Απεναντίας, αποτελούμε εδώ και 4 σχεδόν χρόνια εμείς το ανάχωμα που επιτρέπει στον σύλλογό σας να διακηρύττει ακόμη σήμερα την όποια θέση του.

2

Ευθύς εξαρχής της υπόθεσης της κατασκευής του έργου η ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου “να γίνει το έργο” δημιουργούσε ένα τετελεσμένο γεγονός που κάθε φορά τιθόταν ως αδιαπραγμάτευτο. Έγιναν δύο απόπειρες του εργολάβου μαζί με την αστυνομία (εκ των οποίων η μία με ΜΑΤ και ασφαλίτες) να βάλει τις μπουλντόζες μέσα στο άλσος, οι οποίες απετράπησαν από τους κατοίκους με σκληρή αντίσταση. Το “σκηνικό της Κερατέας” αποτελεί ενέχυρο αγώνα των κατοίκων απέναντι στη επιβολή αποφάσεων από την εξουσία χωρίς καμία απολύτως ουσιαστική κοινωνική διαβούλευση… και δεν είναι “χαβαλές” ούτε πρόσχημα κάποιων “χουλιγκάνων” για να… υπάρχουν.

3

Η συντριπτική πλειονότητα των αντιστεκόμενων κατοίκων δεν προκρίνει το ζήτημα της διαπλοκής δημοτικής αρχής και εργολάβου. Υπάρχει ένα ζήτημα υπερτιμολόγησης του έργου που αφήνει ανοιχτή μια υπόθεση εξυπηρέτησης συμφερόντων. Αυτό, ωστόσο, που σύσσωμοι καταγγέλλουμε είναι η στάση του δήμαρχου, η οποία θεωρούμε ότι αναπαράγει την κουλτούρα των εργολάβων απέναντι στην λεηλασία του αστικού πρασίνου.

4

Τα λυπηρά γεγονότα έχουν δημιουργηθεί αποκλειστικά από την εκάστοτε δημοτική αρχή. Λυπηρά δεν είναι τίποτε από αυτά που έχουν πράξει οι υπερασπιστές του άλσους τα τελευταία χρόνια. Ούτε η φροντίδα του χώρου, ούτε οι εκδηλώσεις ούτε οι δενδροφυτεύσεις. Λυπηρή είναι η εγκατάλειψη του άλσους και η κουλτούρα επιβολής από μεριάς της τοπικής εξουσίας που παράγει μια θεσμική επιθετικότητα και… συνακόλουθα την φυσική αντίσταση των υπερασπιστών του άλσους.

5

Πρέπει να τελειώνουμε με τις επικλήσεις μιας δημοκρατίας και μιας πλειοψηφίας ενάντια σε μειοψηφούσες διαφωνίες. Υπάρχει μια αντίφαση εν τοις όροις αφού αυτή η δημοκρατία και αυτή η πλειοψηφία έχουν διαμορφωθεί από τις εκάστοτε κυρίαρχες απόψεις, κατασκευάζονται από τα μέσα της αστικής προπαγάνδας, εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ισχυρών ομάδων συμφερόντων μέσα σε ένα καπιταλιστικό σύστημα και αναπαράγουν τα κανονιστικά πρότυπα κοινωνικής εκπειθάρχησης. Αυτό δεν σημαίνει ότι από μεριάς μας επιχειρείται η κατάργηση του διαλόγου αλλά η αυθεντική του αποκατάσταση. Χρειάζονται συλλογικές υποδομές επικοινωνίας χωρίς τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής ιεραρχίας και των αποκλεισμών, χωρίς την κυρίαρχη διαμεσολάβηση, με σκοπό μια αυθεντική διαβούλευση στη βάση των άμεσων κοινωνικών σχέσεων. Όλες οι επικλήσεις διαλόγου που έχουν γίνει από τις εκάστοτε δημοτικές αρχές έγιναν χωρίς καμία διάθεση διαβούλευσης με τους κατοίκους που διαφωνούν με το έργο αλλά με τον χαρακτήρα ενός πειθαναγκασμού βασισμένου στην “ομοφωνία του δημοτικού συμβουλίου” και του “αυτονόητου” κοινωφελούς χαρακτήρα του έργου.

6

Αν αποδεχτούμε μια αυτονότητη πρόκριση των “κοινωφελών έργων” λεηλατώντας το περιβάλλον τότε το άλσος θα πρέπει να εξαφανιστεί κάτω από ένα νοσοκομείο προκειμένου να αντιμετωπιστούν πραγματικές ανάγκες της πόλης ή παραπέρα κάτω από ένα βιοτεχνικό πάρκο προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανεργία. Ποιός θα κρίνει το όριο αυτής της κατηφόρας με την επίκληση “της δημοκρατίας και της αρχής της πλειοψηφίας”

7

Σε περίπτωση που παρθεί μια απόφαση από το νέο ΔΣ του συλλόγου σας θα πρέπει να δημοσιοποιηθούν και οι τρόποι με τους οποίους θα την υλοποιήσει. Επίσης μέχρι να συνταχθεί το νέο ΔΣ σας πώς θα υπεραπιστείτε το άλσος αφού η καταστροφή του Πατινάζ θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του Νοέμβρη… και δεν θα περιμένει τη σύσταση του νέους σας ΔΣ;

Κατάληψη Σινιάλο

Ιδού το Πατινάζ με τα όμορφα πλάσματά του που πρόκειται να πεθάνουν στο όνομα της “αξιοποίησης” και της ανελέητης “κοινής ωφέλειας”.

 

Έλα μη φοβάσαι.Έλα θα είμαστε όλοι μαζί , θα κυλιόμαστε στα χώματα που παίζαμε μικροί και θα πίνουμε μπύρα στην υγειά όσων έφυγαν γιατί ήθελαν να φύγουν ή γιατί φοβήθηκαν ή γιατί απλά μας τους πήραν άλλοι μακρυά.Έλα να ερωτευτούμε το αύριο και να παλέψουμε ,να ματώσουμε  για αυτό που περιμένουμε χρόνια ολόκληρα να ρθει.Τότε ίσως και να φτάσουμε λίγο πιο κοντά σε αυτό το αύριο που πια ούτε εμείς πιστεύουμε αλλά δεν παύουμε να ελπίζουμε να δούμε για μια έστω στιγμή.Να τα θυμάσαι αυτά , γιατί είναι λόγια μιας ερωτευμένης με το χθες το αύριο και το σήμερα μαζί.Τα λόγια μιας διαταραγμένης , μιας κοινωνικά αποκαλούμενης τρελής.Λέει είναι ερωτευμένη με τη ζωή και ας μην μοιάζει με αυτό που φαντάστηκε σαν ήταν μικρό παιδί.
Τότε που έπαιζε με κάτι πλαστικά ανθρωπάκια στον κήπο της. Εκεί βρήκε και την πρώτη της παπαρούνα. Κάπως ετσι πίστεψε πως είναι σε ένα μαγεμένο δάσος , τότε που λες , φαντάστηκε για πρώτη φορά πως θα είναι ο κόσμος όταν μεγαλώσει.Τι και αν μεγάλωσε και ήταν αλλιώς , αυτή η φλόγα υπάρχει ακόμα και κάνει τα μάτια της να λάμπουν σαν σπάνιο πετράδι.Τα ξωτικά και τα πλάσματα που πετούσαν τα βράδια στην γειτονιά της περιμένει κάθε βράδυ να τα δει ξανά να περνάνε απο το παραθυρό της , αλλά αυτά πήγαν σε άλλα παιδιά πιο νέα στην καρδιά που δεν έμαθαν ακόμα τα νέα.Βλέπεις δεν είδαν ακόμα τις ειδήσεις των 8.Μακάρι να μην είχε δει και αυτή η μικρή ποτέ της αυτά τα νέα.Παλιονέα.
Και απο δω και απο κει και πέρα δώθε ή ίδια ιστορία απο την αρχή.Που να ήξερε πως μετά απο χρόνια θα βρεθεί ξανά σε αυτό το μέρος.Ποπο…το είχε ξεχάσει.Μα να!μα ναι αυτό είναι το λάθος που κάνουν οι μεγάλοι και το έκανε και αυτή..ξέχασε.
Εκει βρέθηκε απόψε εκει που έμαθε να κάνει πατίνια μικρή.Εκει που στην εφηβεία αλήτεψε κάνοντας σκέιτμπορντ σε αυτό το πατινάζ που αν δεν το πάρουμε απόψε στα χέρια μας θα γλιστρήσει στα χέρια των μεγάλων αύριο και δεν θα υπάρχει πια.
Δεν θα υπάρχει και έτσι κανένα άλλο παιδί δεν θα μάθει να παίζει κυνηγητό εκει , δεν θα μάθει πατίνια σαν αυτή , δεν θα δώσει εκει στα κρυφά το πρώτο του φιλί , δεν θα δει πως μέσα σε αυτή την πόλη υπάρχουν σημεία σαν αυτό που σε ταξιδεύουν αλλού.Σημεία που κοιτάς τον ουρανό και φαντάζει σαν να μην είσαι σε αυτή την γκρίζα πόλη που θέλουμε τόσο πολύ να καεί για να φυτρώσει μια νέα πιο φιλική σε όλους μας.
Αυτό και άλλα τόσα για ένα πατινάζ που δεν είναι απλά ένα πατινάζ, είναι κομμάτι του χθες μας είναι κομμάτι της παιδικότητάς μας, είναι η ελπίδα μας να θυμόμαστε πάντα και να αναβιώνουμε την παιδική μας ηλικία.Γιατί πέρα απο τις σβούρες που έκανες παιδί με τα πατίνια βλέπεις ακόμα τη μορφή σου στο κέντρο του πατινάζ να γυρνάει ξανά και ξανά όλο και πιο γρήγορα και φαντάζεις τόσο ευτυχισμένος.Για αυτό το πατινάζ που όταν πας εκεί μετά απο χρόνια, γιατί έτσι ξαφνικά εξαφανίστηκες μια μέρα και έχασες την παιδικότητά σου ή στην έκλεψαν δεν ξέρεις πια τέλος πάντων τι έγινε , ε λοιπόν για αυτό το πατινάζ που σαν βρέθηκες εκει ξανά είδες πως οι ανηφόρες μίκρυναν για εσένα γιατί μεγάλωσες αλλά δεν παύουν να είναι τόσο σημαντικές γιατί σε έμάθαν να ανεβαίνεις μεγαλύτερες.Έδωσε χαρά στα παιδικά χρόνια και λησμονιά στα ενήλικα χρόνια μας.Μα γιατί φοβάσαι τόσο πολύ τα παιδικά σου χρόνια;Μάντεψε, γιατί εσύ είσαι πια κομμάτι στις ειδήσεις των 8.Θα μας βρεις εκει και θα μπερδευτείς γιατί όταν θα έρχονται οι μπουλντόζες κατά πάνω μας θα δεις ξαφνικά “να παίζει” η εικόνα , σαν να είναι χαλασμένη σκηνή ταινίας και μια θα βλέπεις τα αγριεμένα πρόσωπα μας και μια θα βλέπεις κάτι πιτσιρίκια – κάτι αλητάκια που παίζουν και ζουν , ενω εσύ αργοπεθαίνεις.Δεν μου ανήκει , δεν σου ανήκει , ανήκει σε άλλους πια…
Ανήκει σε αυτή την μικρή που ήμουν κάποτε και ακόμα υπάρχει μέσα μου , ανήκει στον μικρό γιώργο που έμαθε να δίνει χρώμα στους γκρίζους τοίχους του σχολείου δίπλα ,ανήκει στο παιδάκι που είδα στις 14 Οκτώβρη 2014 να κάνει ποδήλατο εκεί, ανήκει στην μικρή άννα που έπεσε και άνοιξε το γονατό της προσπαθώντας να σκαρφαλώσει στο δέντρο , στον μικρό αλέξη που αγαπούσε την ελευθερία..και την φίλη μου την ελευθερία που προσπάθησαν όλοι να κατακτήσουν….μα πως;

ΤΟ ΠΑΤΙΝΑΖ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ , ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ.

http://wandererpepe.blogspot.gr

O 18χρονος Ούντι Σεγκάλ, παρουσιάστηκε στις 30/10/2014 στη βάση κατάταξης στο Ταλ Χασομέρ και διακήρυξε για μια ακόμα φορά την άρνησή του να υπηρετήσει για λόγους συνείδησης, εξαιτίας της αντίθεσής του στην κατοχή του παλαιστινιακού λαού και στις διακρίσεις που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι εντός του Ισραήλ, όπως και την αντίθεσή του στην επίθεση στη Γάζα. Ο Ούντι καταδικάστηκε για 5^η φορά, αυτή τη φορά σε 10 ημέρες φυλάκισης, στη στρατιωτική φυλακή Νο 6 στο Ατλίτ. Ο Ούντι ξεκίνησε απεργία πείνας μέχρι την αποφυλάκισή του. Σύμφωνα με τη Haaretz, έχει περάσει ήδη 50 μέρες στη φυλακή.

Πηγές: μήνυμα από τη New Profile, Haaretz