espivblogs.net

Ο Σεραφείμ Μάξιμος στο βιβλίο του “Κοινοβούλιο ή Δικτατορία” που έγραψε το 1929, παρόλα τα κενά και τα λάθη του, όπως αναφέρει ο Λουκάς Αξελός στο εισαγωγικό του σημείωμα για το βιβλίο, κατορθώνει να οδηγεί έναν προβληματισμό σε σωστά συμπεράσματα, ανοίγοντας το δρόμο στην αντίληψη που ερμηνεύει το φασισμό σαν δικτατορία του χρηματιστικού κεφαλαίου στην πιο αντιδραστική της μορφή…

Εμείς, παραθέτοντας μερικά αποσπάσματα από το εν πολλοίς εξαντλημένο αυτό βιβλίο, μπορούμε να αντιληφθούμε την επικαιρότητα των συλλογισμών του Σ. Μάξιμου και να κάνουμε τις αντιστοιχίσεις σε ό,τι αφορά την τρέχουσα πραγματικότητα έχοντας πάντα υπόψη μας ότι το βιβλίο αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του Μεταξά.

Τα χρήσιμα και κρίσιμα αποσπάσματα:

…Όλες οι μεταρρυθμίσεις και οι «αναδιοργανώσεις» που υποστήριξε ή που πραγματοποίησε ο φασισμός, οι απόψεις του για την οργανωτική και πολιτική ενότητα των τάξεων, όχι μόνο δεν θίγουν, αλλά ενισχύουν το καθεστώς ιδιοκτησίας. Αποτελούν μια ανεπιτυχή απόπειρα να λυθούν, πολιτικά και κρατικά, οι άλυτες αντιφάσεις της καπιταλιστικής οικονομίας,  γι’ αυτό και είναι ριζοσπαστικές μεν, αλλά δημαγωγικέ, απατηλές και θορυβώδεις.

Από οικονομική άποψη δεν αντιπροσωπεύουν κανένα ιδιαίτερο σύστημα διοργανώσεως της παραγωγής, ενώ αποτελούν μια διαστρεβλωμένη κοινωνική κίνηση, μια κινητοποίηση των πιο σκοτεινών δυνάμεων της καπιταλιστικής κοινωνίας, κινητοποίηση που επέτυχε και κυριαρχεί χάρις στο βαθύτατο αντιδραστικό αίσθημα της χρεωκοπημένης μπουρζουαζίας…

 

…Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της αστικής αντιδράσεως με φασιστική μορφή, συνίσταται στο γεγονός ότι η μπουρζουαζία χρησιμοποιεί, σε ορισμένες περιπτώσεις, τη δυσαρέσκεια της μικροαστικής τάξεως της πόλεως και του χωριού, ακόμα δε και μερικών declasses στρωμάτων του προλεταριάτου, για να δημιουργήσει ένα φανατικό, αντιδραστικό, αντιπρολεταριακό κίνημα και να εγκαταστήσει, με τη βοήθειά του, την ανοιχτή, συνεπή και απεριόριστη δικτατορία της…

 

…Η αστική τάξη έπαυσε να πιστεύει πια στην κοινοβουλευτική κυριαρχία της και η επαναστατική έχει προ πολλού αντιτάξει την προλεταριακή δικτατορία στο αστικό κοινοβούλιο. Οι κινητήριες δυνάμεις της κοινωνίας συγκρούονται στην εξωκοινοβουλευτική υλική τους εκδήλωσι. Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις αποτελούν της πρακτικότερες μορφές αγώνων καιιδεολογικών ζυμώσεων, οι γενικές συνελεύσεις και οι μεγάλες δημόσιες συζητήσεις τα καλλίτερα μέσα δημοκρατικής λειτουργίας. Το κοινοβούλιο αχρηστεύεται, η δε διάλυσί του ή η «τροποποίησή του» μπαίνει όχι σαν ένα γενικό ζήτημα μα σαν ένα συγκεκριμένο πολιτικό ζήτημα, που η λύσι του εξαρτάται από την πορεία των πολιτικών αγώνων, το βαθμό της οργανώσεως και ανεπτύξεως των φασιστικών δυνάμεων της μπουρζουαζίας.

Και δεν μπορεί πραγματικά η κοινοβουλευτική δημοκρατία να στεγάση τις αντιτιθέμενες τάξεις. Ούτε με καθολικό κοινοβούλιο, ούτε με αντιπροσωπεία τάξεων όπως υποστηρίζουν μερικοί.

Η μηχανική του Κοινοβουλίου είναι βραδύτατη, ζητήματα σπουδαία λύνονται στους διαδρόμους, δεκάδες νομοσχέδια ψηφίζονται χωρίς να είναι καν γνωστό το περιεχόμενό τους, η γραφειοκρατία τα επεξεργάζεται εκ των προτέρων και τα διορθώνει εκ των υστέρων, οι βουλευταί ενδιαφέρονται για την πελατεία τους και οι συνεδριάσεις παρουσιάζουν πολλές φορές το θέαμα καφενείου μετά το μεσονύκτιο.

Κανένα συλλογικό ζήτημα δεν βρίσκει τη θέσι του. Αναβάλλονται άμεσα προβλήματα από κομματική ή προσωπική σκοπιμότητα, οι βουλευταί ενεργούν για επιρροές και συμφέροντα αντίθετα προς τα συμφέροντα εκείνων που τους εξέλεξαν.

Είναι δύσκολο να περιγραφή η ασχήμια αυτή του κοινοβουλίου, αδιαφορία με την οποία ψηφίζονται νόμοι που καθορίζουν τις τύχες χιλιάδων και εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο κοινοβουλευτισμός είναι ένα μεγάλο αίσχος, μια μεγάλη απάτη.

Η κατάργησί του ως θεσμού, ως συστήματος αστικής κυριαρχίας έγινε συνώνυμη με την κατάργηση του ίδιου του αστικού συστήματος, αφού κοινοβούλιο και δικτατορία δημοκρατία και φασισμός έχουν συναδελφωθή στην υπηρεσία του κεφαλαίου.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Εμείς οι απλήρωτοι (από τον Σεπτέμβρη) εργαζόμενοι στην Γενική Ταχυδρομική Αιγάλεω από τις 7/12/2012 (τελεσίδικη ημερομηνία που είχε ορίσει το αφεντικό της Μητρικής εταιρίας για την υπογραφή των λευκών δίμηνων συμβάσεων) παραμένουμε στον αέρα. Δεν καθίσαμε στα αυγά μας, παρά απευθυνθήκαμε στο κλαδικό σωματείο ΣΕΤΤΕΑ (ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΩΝ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΙΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ) όπου είμαστε μέλη.
Το ΣΕΤΤΕΑ έβγαλε 4ωρη στάση εργασίας για τις 7/12, συμμετείχαμε όλοι με αγωνιστική διάθεση η οποία τονώθηκε ακόμα περισσότερο από την μεγάλη συμμέτοχη των αλληλεγγυών. Μετά και από τις δεσμεύσεις των δυο σωματείων ΣΕΤΤΕΑ και ΣΕΓΕΤΑ (ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗΣ) ότι θα στηρίξουν τον αγώνα μας με δυναμικές κινητοποιήσεις, κάτι που δεν έγινε ποτέ, αποφασίσαμε να σηκώσουμε αυτόν τον αγώνα με τις δίκες μας δυνάμεις και την στήριξη της ΑΠΕΤΤ (ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΑ-ΤΑΧΥΔΡΟΜΗΣΗ). Αρνηθήκαμε να υπογράψουμε αυτές τις δίμηνες συμβάσεις που δημιουργούν νέα δεδομένα για εμάς τους ίδιους, αλλά και στους συναδέλφους μας στην Μητρική, στους συναδέλφους μας στα franchise αυτής και σε όλο τον κλάδο γενικά.
Στην προσπάθεια μας αυτή καλέσαμε το Σάββατο 22/12/2012 στην αίθουσα του συλλόγου δάσκαλων (Ρήγα Φεραίου 20 στο Αιγάλεω), σε ανοικτή συζήτηση για ότι συμβαίνει στο κατάστημα του Αιγάλεω με σκοπό την δημιουργία μιας επιτροπής αγώνα απέναντι στα αφεντικά της Γενικής Ταχυδρομικής.
Προσκαλέσαμε τα σωματεία του κλάδου, πρωτοβάθμια σωματεία, εργατικά σχήματα, λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές ανέργων, συλλογικότητες και μεμονωμένους αγωνιστές. Στην πρωτοβουλία μας αυτή ανταποκρίθηκαν πολλοί αν σκεφτούμε ότι διανύουμε περίοδο εορτών. Νομίζουμε ότι αξίζει να αναφέρουμε ότι συμμετείχαν ο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ Δυτικής Αττικής οι όποιοι μας παραχώρησαν και την αίθουσα, το ΣΕΤΤΑ (ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΤΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΩΝ-ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ), η ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, η ΑΠΕΤΤ , η ΛΑΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ, Η ΛΑΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΙΓΑΛΕΩ,  η ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ – ΑΝΕΡΓΩΝ, ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΠΕΡΑΣΜΑ και άλλοι αγωνιστές.
Απόντες εκπρόσωποι από τα επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου (ACS, SPEEDEX, ΣΕΓΕΤΑ).
Οι τοποθετήσεις είχαν σαν αρχή την μεγάλη απουσία – υποβάθμιση από το κλαδικό σωματείο ΣΕΤΤΕΑ, τόσο στην κουβέντα, όσο και σε επίπεδο ενημέρωσης για το συγκεκριμένο θέμα, καθώς η κατάσταση που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο Αιγάλεω, μπορεί να πάρει την μορφή ντόμινο σε όλα τα καταστήματα franchise σε όλο τον κλάδο της ταχυμεταφοράς –ταχυδρόμησης.
Στο τραπέζι έπεσαν πολλοί προβληματισμοί από τους παραβρισκόμενους, κατατεθήκαν απόψεις και προτάσεις για τις ενέργειες που θα πρέπει να κάνουμε το επόμενο διάστημα.
Από την μεριά μας καλούμε έστω και τώρα να αναλάβει το θεσμικό του ρολό το κλαδικό μας σωματείο ΣΕΤΤΕΑ, μιας και εμείς θα το πάμε μέχρι τέλος έτσι και αλλιώς.
Θεωρούμε ότι η συνεισφορά όλων τους στην συζήτηση ήταν πολύτιμη, μας έκανε ακόμα πιο δυνατούς ώστε να αντέξουμε στο δύσκολο αγώνα που έχουμε μπροστά μας.
Οι δηλώσεις τους για έμπρακτη αλληλεγγύη μας δίνει έναν αέρα αισιοδοξίας, έναν αέρα νίκης απέναντι στα ΑΦΕΝΤΙΚΑ και τα τσιράκια τους.
Θέλουμε να τους ευχαριστήσουμε όλους, καθώς και θα τους ενημερώσουμε για τον προγραμματισμό παρεμβάσεων και την δημιουργία αφίσας.
Αθήνα 23/12/2012

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΓΕΝΙΚΗΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΗΣ ΑΙΓΑΛΕΩ

… Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές, καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι, οι πανκς και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες, οι ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου…

Από το πρωί της 20ης Δεκέμβρη 2012, από το πρωί που η Κατάληψη Villa Amalias  βρέθηκε στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της μηντιακής παραπληροφόρησης ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει είναι λίγος, αλλά πυκνός. Είναι χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου οι μηχανισμοί έννομης άσκησης βίας έχουν καταφέρει με τα στρατεύματα τους και τις δικαστικές μηχανορραφίες τους, να κρατήσουν όμηρους 8 συντρόφους και συντρόφισσες μας, να μας αποσπάσουν τον χώρο μας, το Μεγάλο Σπίτι του Κινήματος, να μας κρατήσουν μακριά από τα 2 κτίρια μέσα στα οποία ζούμε ισότιμα, εκφραζόμαστε και δημιουργούμε αντί-εμπορευματικά, στήνουμε υλικοτεχνικές κινηματικές υποδομές και συνδιαμορφώνουμε αυτό-οργανωμένα την Αντίσταση και τον Αγώνα ενάντια στην Εξουσία και τον «πολιτισμό» της. Κατάφεραν να μας λαβώσουν αλλά όχι να μας καθηλώσουν. Μέσα σ’ αυτά τα λίγα μερόνυχτα οι έννοιες της Συντροφικότητας και της Αλληλεγγύης πήραν μπροστά στα μάτια μας σάρκα και οστά και εκφράστηκαν πλατιά, αυθόρμητα, συλλογικά σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας, αλλά και έξω απ’ αυτήν. Αυτή η χειροπιαστή πραγματικότητα είναι που μας δίνει τη δύναμη για ν’ αντικρίζουμε την αναγκαιότητα της επανάκτησης ως υλική δυνατότητα της συλλογικής αποφασιστικότητας μας.

Ο πρωθυπουργός με ιδεασμούς εθνικόφρονα αυτοκράτορα Σαμαράς έδωσε μια κομβική εντολή καταστολής, ο ομοϊδεάτης σερίφης του Δένδιας μας βάφτισε «εστία ανομίας» και έστειλε τους έμμισθους πραίτορες του ν’ «αποκαταστήσουν τη νομιμότητα» ενώ οι «κεντροαριστεροί» συγκυβερνήτες τους μαζί με τον «δημοκράτη» δήμαρχο Καμίνη καμώνονται τους πόντιους πιλάτους. Οι αναβαθμισμένοι κοινοβουλευτικά νεοναζί και όλο το φασιστικό σκυλολόι χαίρεται σιωπηλά, βλέποντας τους ένστολους ψηφοφόρους τους να τους ανοίγουν δρόμο και να καταφέρνουν προσωρινά αυτό που δεν κατάφεραν τόσα χρόνια όλες οι προηγούμενες κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις εναντίον μας. Megaλοι παπαγάλοι μας βαφτίζουν «βία Αμαλίας», κίτρινες φασιστοφυλλάδες (όπως η Espresso) μας βαφτίζουν «βίλα των μολότωφ» και οι Εισαγγελάτοι ονειρεύονται το «τέλος εποχής» μας. Όμως το ξέρουμε και εμείς το ξέρουν και αυτοί. Η αλήθεια στέκεται ωμή μπροστά στα μάτια όλων αυτών που θέλουν να δουν: μιλούν για ανομία αυτοί που ξεφτιλίζουν τους ίδιους τους νόμους τους, αυτοί που στους πλέον χουντικούς καιρούς της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ» κυβερνούν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αυτοί που για να επιβάλουν την ταξική αφαίμαξη και το κοινωνικό σφαγείο, την υποτίμηση της εργασίας και την μαζικοποίηση της ανεργίας, το μπιρ-παρά ξεπούλημα της εναπομείνασας δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο καθιστούν σε κουρελόχαρτα το ίδιο το σύνταγμα τους και τις αποφάσεις της «δικαιοσύνης» τους. Μιλούν για κουκουλοφόρους οι απόγονοι των κατοχικών κουκουλοφόρων, των δοσίλογων και των μαυραγοριτών. Μιλούν για στρατηγεία της βίας αυτοί που ματώνουν και βομβαρδίζουν με χημικά κάθε απεργία και κάθε διαδήλωση, αυτοί που καταστέλλουν και στοχοποιούν κάθε εργατική κινητοποίηση, κάθε  κατάληψη και αυτό-οργανωμένο χώρο, αυτοί που διώκουν και ποινικοποιούν κάθε εστία αντίστασης και κάθε φωνή ανυπακοής, αυτοί που φυλακίζουν φτωχοδιάβολους και αγωνιστές, αυτοί που στοιβάζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μετανάστες και πρόσφυγες, αυτοί που περιφρουρούν και κανακεύουν τους θρασύδειλους φασίστες μαχαιροβγάλτες, αυτοί που επιβάλλουν με τη βία και το ψεύδος, με τον φόβο και το τρόμο τον κοινωνικό εκφασισμό, την φτωχοποίηση και το ρήμαγμα των ζωής μας. Μιλούν για δημοκρατία αυτοί που εγκαθιδρύουν μ’ ένα καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Το ξέρουμε και εμείς το ξέρουν και αυτοί Όπως και να βαφτίζουν τα άδεια μπουκάλια μπύρας, το πετρέλαιο της σόμπας και τα στοιχειώδη μέσα αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας ενός ανοιχτού κοινωνικού-πολιτικού-πολιτιστικού χώρου που εδώ και δεκαετίες έχει γίνει στόχος πολλών φασιστικών-παρακρατικών δολοφονικών εμπρησμών, επιθέσεων, μαχαιρωμάτων που έχουν αφήσει πίσω τους τραυματισμούς και υλικές ζημιές. Άλλωστε όπως και στις τρείς προηγούμενες αστυνομικές εισβολές που πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, έτσι και σ’ αυτήν της 20ης Δεκέμβρη τα «ευρήματα» δεν μπόρεσαν να στηρίξουν ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες των αστυνομικών επιτελείων περί «οπλοστασίου», «εργαστηρίου παραγωγής μολότοφ» και «κέντρου ναρκομανών». Ότι και αν προπαγανδίζουν, όσο και να γυροφέρνουν την πραγματικότητα, το κρέας ψάρι δεν γίνεται.

Η Κατάληψη Villa Amalias βρέθηκε στο επιχειρησιακό στόχαστρο της καταστολής γι’ αυτό που είναι και για αυτό που κάνει εδώ και 23 χρόνια:  θέλουν να μας σβήσουν από τον χάρτη του κέντρου της αθηναϊκής μητρόπολης γιατί εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες αντί να είμαστε δανειολήπτες και ιδιοκτήτες είμαστε καταληψίες, αντί να βολευόμαστε με την ιδιώτευση και την εξατομίκευση, επιλέγουμε το δρόμο της συλλογικής αντίστασης και του αδιαμεσολάβητου αγώνα,  αντί να συμβιβαζόμαστε με την ανάθεση, την ιεραρχία και τον ετεροκαθορισμό, δρούμε με βάση την αυτενέργεια, την ισότητα, τον αυτό-καθορισμό και αποπειρόμαστε την αυτό-οργανωμένη κάλυψη των αναγκών και των επιθυμιών μας, αντί να ακολουθούμε το αστραφτερό τίποτα του (ξεφτι(λι)σμένου πλέον…) life style και του κέρδους, πραγματώνουμε και προτάσσουμε τον δικό μας αδέσποτο πολιτισμό της αντί-εμπορευματικής έκφρασης και δημιουργίας, αντί να παραμυθιαζόμαστε με την «ανάπλαση» και την «ανάπτυξη» του αθηναϊκού κέντρου, δηλαδή με την επέλαση του κατασκευαστικού κεφαλαίου πάνω στο σώμα αυτής της μητρόπολης, επιλέγουμε να επισκευάζουμε και να διατηρούμε στη ζωή με τα ίδια μας τα χέρια ένα χώρο που τον πονάμε πολύ περισσότερο απ’ όλους τους υπουργούς, απ’ όλους τους εισαγγελείς, απ’ όλους τους δημάρχους. Θέλουν να μας εξαφανίσουν από την πολυεθνική φτωχογειτονιά μας γιατί αντί να μοιρολατρούμε για τη χαμοζωή που μας προσφέρουν, διεκδικούμε στην καθημερινότητα μας τη Ζωή που μας κλέβουν, αντί να φτύνουμε ρατσιστικό δηλητήριο, στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους απόκληρους και τους κυνηγημένους αυτού του κόσμου, αντί να κανιβαλίζουμε τους ακόμα πιο κάτω και να συντασσόμαστε με τους φασίστες, χτίζουμε στις γειτονιές μας γέφυρες επαφής και συμβίωσης ντόπιων και μεταναστών, ανοίγουμε χαρακώματα ενάντια στα φασιστικά πογκρόμ, ορθώνουμε αναχώματα ενάντια στην επέκταση του ρατσιστικού απαρτχάιντ.

Είναι αλήθεια ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής, αλλά όχι της δικής μας εποχής. Ο κόσμος της αντίστασης και του αγώνα, ο κόσμος των δεκάδων καταλήψεων και των άλλων αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, ο κόσμος των αυτό-οργανωμένων υποδομών αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, οι χιλιάδες του κόσμου του οποίου η Villa Amalias αποτελεί κομμάτι της ζωής του  και σάρκα από τη σάρκα του είναι εικόνα από το μέλλον, έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακρύτερα απ’ όσο θέλουν να πιστεύουν. Κυνηγάνε χίμαιρες θα εισπράξουν εφιάλτες.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ VILLA AMALIAS

Κατάληψη Villa Amalias

24.12.2012

αναδημοσίευση από το blog της Villa Amalias