Τι θα βρείτε σε αυτό το site_

Θα βρείτε συναρμολογημένα τα κομμάτια της πορείας του Rethink Athens, όπως τα παρακολουθήσαμε μέχρι τώρα και όπως συνεχίζουμε να το κάνουμε. Δεν απευθυνόμαστε σε όσους συνηθίζουν να κρίνουν και να διαμορφώνουν άποψη βάσει φευγαλέων εντυπώσεων (συνηθισμένη ασθένεια στην εποχή της υπερπληροφόρησης), αλλά σε όσους ενδιαφέρονται για μια εις βάθος και πολύπλευρη κριτική επί του θέματος. Γι’αυτό και έχουμε προσπαθήσει να συμπεριλάβουμε ένα σύνολο από επιχειρήματα και απόψεις που ελάχιστα έχουν ακουστεί, αφού έχουν χαθεί σαν ψίθυροι μέσα στις φωναχτές ανακοινώσεις της τηλεόρασης, και των free press.

Το Rethink Athens, η περιβόητη ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας, δεν ξεφύτρωσε από το πουθενά. Είναι μια ιστορία οργανωμένη καλά και σε βάθος χρόνου, στην οποία εμπλέκονται πολλών ειδών φορείς, κρατικοί και ιδιωτικοί, πολλών ειδών συμφέροντα, από τις τυφλές φιλοδοξίες πρώην συμφοιτητών μας μέχρι τους βίαιους κρατικούς σχεδιασμούς και τα βρώμικα συμφέροντα του ιδρύματος Ωνάση.

Ξεκινώντας από την κατηγορία ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ μπορείτε να δείτε την αρχή της ιστορίας, μέσα από την πρώτη μπροσούρα που βγάλαμε το 2011 αναλύοντας από τη σκοπιά μας, το ερευνητικό που ανέθεσε το ΥΠΕΚΑ (πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ) στη σχολή αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ, το καλοκαίρι του 2010, με τίτλο  “Μεταλλασσόμενοι χαρακτήρες και πολιτικές στα κέντρα πόλης Αθήνα και Πειραιά”. Το ερευνητικό αυτό αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία στήθηκε ο διαγωνισμός από το ίδρυμα Ωνάση, μετά από 2 χρόνια.

Συνεχίζοντας στην κατηγορία RE-THINK θα διαβάσετε τη δεύτερη μπροσούρα, η οποία περιέχει τη βασική μας έρευνα-αντίλογο πάνω στα επιχειρήματα των συντελεστών της ανάπλασης. Θα βρείτε επίσης το υπόλοιπο υλικό μας σχετικά με το rethink, από αφίσες και κείμενα μέχρι αυτοκόλλητα (προσεχώς) και άλλου τύπου παρεμβάσεις.

Το ΥΛΙΚΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ, περιλαμβάνει κείμενα και αφίσες σχετικά με την πολεοδομία και διάφορα τρέχοντα ζητήματα, του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας και το ΕΞΤΡΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ είναι μια συλλογή κειμένων σχετικά με την ανάπλαση, από άλλες ομάδες και εκδόσεις του ανταγωνιστικού κινήματος, που θεωρούμε ότι εμπλουτίζουν την οπτική πάνω σε αυτό το θέμα. Γιατί η ανάπλαση μιας πόλης όπως η Αθήνα, σε μια περίοδο μάλιστα που οξύνονται οι κοινωνικοπολιτικές αντιφάσεις δεν είναι κάτι απλό στην κατανόησή του.

Αυτά από εμάς. Καλή ανάγνωση

 

http://nothingtorethink.wordpress.com/

Ένα ενδιαφέρον βίντεο για την διακοπή λήψης ψυχοφαρμάκων από χρόνιους και μη χρήστες. Οι σχέσεις με τον κοινωνικό περίγυρο, η υπόθεση της συνταγογράφησης, τα στερητικά σύνδρομα, η διαχείριση της διακοπής των φαρμάκων, η υπόθεση του ύπνου. Σοβαρά διακυβεύματα για “ψυχικά ασθενείς” από μια ομάδα “ψυχικά ασθενών” αλλά και “ψυχικών συμβούλων” που συναντήθηκε στην πολιτεία Ουάσιγκτον των ΗΠΑ το 2013 για να ανταλλάξει εμπειρίες γύρω από την συγκεκριμένη υπόθεση. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι “η ελευθερία είναι θεραπευτική”.

Το Αιγάλεω δεν έχει αλλάξει τόσο τους ανθρώπους του ώστε να ξεχαστεί η μεγάλη πλημμύρα του 1977 που σκότωσε 7 συνανθρώπους μας. Και είναι αλήθεια ότι για όσους την έζησαν, η χτεσινή μέρα την θύμιζε σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Και αν οι νεκροί αποτελούν ενός είδους διαφορά από τότε, αυτό δεν είναι παρά ένα ζήτημα τύχης. Πέρασαν όλων των ειδών οι «ειδήμονες» , οι «υπεύθυνοι κι αρμόδιοι», οι «κοινωνικά ευαίσθητοι», οι «αγωνιστές», οι «αλλάζουμε την πόλη μαζί», οι δεξιοί κι αριστεροί… από πόστα και πόστα διαχείρισης των κοινών. Αυτό που πάντα υπερίσχυσε ήταν οι ασκήσεις των τυχάρπαστων.

Και η πόλη βυθίστηκε ολοκληρωτικά στο τσιμέντο. Τσιμέντο. Ένα υλικό που δεν αφομοιώνεται ποτέ από τη φύση. Μόνο την κατατρώει. Απλώνεται πάνω στη γη ξεκόβοντάς την από ό,τι την κάνει να ανασαίνει. Και όταν η γη θελήσει να ανασάνει τότε ξερνάει τα τσιμέντα. Όχι. Αυτό δεν είναι εκδίκηση. Η φύση δεν είναι άνθρωπος για να ξεπέσει στο μέτρο του. Ο άνθρωπος είναι που εκδικείται τη φύση του κι αυτή είναι που, αναπόφευκτα, πάντα θα του το θυμίζει.

Ο Ντινόπουλος, αυτό το μικρόψυχο ανθρωπάκι από τον άμβωνα του υπουργού, εμφανίστηκε στο Περιστέρι για να ρίξει την ευθύνη στους… υπήκοους επειδή χτίσανε τα σπίτια τους πάνω σε ρέματα. Όμως, οι πόλεις μας εδώ στα δυτικά δεν χτιστήκανε από επιλογή αλλά από πρόσφυγες που επιβίωσαν στα απόνερα ενός χυδαίου μεγαλοϊδεατισμού ο οποίος αφού τους ξερίζωσε, τους παραπέταξε όπως όπως σε χέρσα τοπία, μέσα σε παράγκες, στα χέρια μισάνθρωπων ελλαδιτών, κυκλωμένους από έναν φασιστικό μεσοπόλεμο. Η συνέχεια γνωστή. Επίσης, το Κράτος δεν δικαιούται διά να ομιλεί. Όχι μόνο έχει λεηλατήσει όλα αυτά τα προάστια για χάρη των αλώβητων από κάθε «καιρικό φαινόμενο» βορείων προαστίων, αλλά έχει πρωτοστατήσει στο μπάζωμα ολόκληρων ποταμών. Ο Κηφισός είναι δίπλα μας… Η κυρίαρχη πολεοδομία είναι η πολεοδομία της κυρίαρχης τάξης και κανενός άλλου.

Αλλά μέσα σε όλο αυτό το κλίμα η μικροψυχία πλειοδοτεί. Την Παρασκευή της πλημμύρας και της καταστροφής αναβλήθηκε για… «ανθρωπιστικούς λόγους» το τακτικό δημοτικό συμβούλιο στο Δήμο Αιγάλεω. Ο δήμαρχος λοιπόν, αυτός ναι… ο Μπίρμπας της «κοινωνικής ευαισθησίας» και της «αλληλεγγύης», ανακοίνωσε ότι μέχρι το τέλος του μήνα Οκτώβρη θα ξεκινήσει η κατασκευή του βρεφονηπιακού σταθμού μέσα στο Μπαρουτάδικο και ζήτησε από τους δημοτικούς σύμβουλους να βρεθούν στην πόρτα του Πατινάζ για να το υπερασπιστούν. Την ίδια μέρα που η φύση δηλώνει τα όρια της ανοχής της απέναντι στο πνιγηρό τσιμέντο, αυτό το ανθρωπάκι, τυφλωμένο από μια ανεκδιήγητη αλαζονεία, δηλώνει αποφασισμένο να αλώσει δύο πολύτιμα στρέμματα γης. Αυτή είναι η ξεφτίλα ενός συστήματος που εκθειάζει τον χυδαίο μικροαστισμό, τον ανελέητο ανθρωποκεντρισμό, τον πολιτισμό του «ξέρεις ποιος είμαι ‘γω ρε;» για να εξυπηρετήσει τα πιο ταπεινά του ελατήρια.

Αν δεν προλάβουμε να κάνουμε αυτή την πόλη συντρίμμια, θα την κάνει η φύση. Αλλά, θα είμαστε υπόλογοι όσο θα αφήνουμε ανενόχλητους αυτούς που “ενοχλούν το Σύμπαν”.