Οι απανταχού μετανάστες (και δεν τους περιορίζουμε γεωγραφικά) είναι το καθαρτήριο (αρχικά με την καθολική έννοια) της κάθε κοινωνίας.
Το ζήτημα των μεταναστών είτε αυτοί είναι αποτέλεσμα κάποιας εσωτερικής μετακίνησης είτε εξωτερικής και το πως αυτό αντιμετωπίζεται ή ορίζεται αποτελεί ένα δείκτη “δημοκρατίας”, “ωρίμανσης” , και “προόδου” της κοινωνίας μέσα στην οποία προσπαθούν να ενταχθούν και να ενσωματωθούν.
Οι δεξιοί το θρήσκευμα υποστηρίζουν την ποσόστωση με την δικαιολογία ότι τόσους αντέχουμε (τους έχουμε στην πλάτη μας ίσως) , αναγνωρίζουν την προσφορά στην οικονομία λέγοντας ότι κάνουν δουλειές που οι “δικοί μας δεν καταδέχονται”, την ανάγκη προάσπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας τονίζοντας όπου και αν βρίσκονται ότι μιλάμε για ανθρώπους.
Οι αριστεροί το θρήσκευμα, ταυτίζουν το εαυτό τους με τους χολιγουντιανούς ήρωες και προτάσσουν τα στήθη τους μπροστά σε κάθε ταξική την προέλευση αδικία. Μιλάνε για ισότητα , ζητώντας δηλαδή την ενσωμάτωση σε ένα εντελώς αποτυχημένο σύστημα το οποίο και οι ίδιοι βρίζουν αλλά ταυτόχρονα παλεύουν με όλες τους δυνάμεις να το κατακτήσουν.
Και οι δύο αποκηρύσσουν σε κάθε περίπτωση τις ακραίες θέσεις. Ειδικά όσων υποστηρίζουν την λογική των εκκαθαρίσεων ή αλλιώς της καθαρότητας.
Η περίπτωση των φασιστών είναι μια διαφορετική εντελώς κατηγορία. Ίζημα της κοινωνίας των μικροαστών, εκφραστές του υποσυνείδητου της αστικής δημοκρατίας.
Η πραγματικότητα ( το καθαρτήριο του Δάντη) όμως είναι εντελώς διαφορετική. Όλες οι σκέψεις ,οι προθέσεις που και οι πρακτικές του κράτους και των μηχανισμών του στοχεύουν στην μετακύλιση του προβλήματος. Και αυτό όχι γιατί δεν θέλουν να το αντιμετωπίσουν αλλά γιατί δεν μπορούν να το κάνουν αφού έρχονται αντιμέτωποι με ένα από τα δομικά προβλήματα του αστικού συστήματος. Ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ότι το μεταναστευτικό γεννιέται από τη λειτουργία του οικονομικοπολιτικού περιβάλλοντος αξιωματικά και από τη στιγμή που κανείς τους δεν το αμφισβητεί , επαγωγικά δεν έχει και καμία πρόθεση να αντιμετωπίσει αυτή την υπαρκτή κατάσταση. Τα παραπάνω αφορούν τους αστικούς θεσμούς που αποφασίζουν για την αναπαραγωγή της έννοιας του ενός δικαίου που τους ταιριάζει και τους επιτρέπει να ενσωματώνουν ή να αποβάλλουν κάθε τι που έρχεται να τους αμφισβητήσει, και τους ενοχλεί. Ο πυρήνας της κοινωνίας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Επιλέγει να προστατεύσει το άψυχο περιβάλλον (το φαινόμενο των Οικολόγων) αντί να στραφεί στον άνθρωπο. Κάνει την επιλογή μιας πολυτέλειας όχι γιατί αντιδρά ή αποστρέφεται το σύστημα αλλά γιατί η τακτική της απάθειας τον εξυπηρετεί.
Όλο το ζήτημα περί μετανάστευσης, είναι από τα χειρότερα μαθήματα υποκρισίας. Όλες οι περιοχές που έχουν μακελευτεί από τη δύση, είναι οι χώρες προέλευσης των μεταναστών. Εδώ όμως θα κάνουμε τα στραβά μάτια!.
Μας αρκεί μόνο να πίνουμε τοπ φραπέ μας με την ησυχία μας, να έχουμε μια δουλειά γραφείου και για όποιο δεινό στη ζωή μας να φταίει ο ξένος. Η χρόνια οικονομική ευδαιμονία της δύσης οφείλεται στο γεγονός ότι ξεζουμίζει δίχως καμία αναστολή ολόκληρες περιοχές και σκορπίζει πόλεμους σε οποίους αδύναμους τολμούν να την αμφισβητήσουν. Ο ανθρωπισμός της δύσης έγκειται ότι θέλει φθηνή εργατικά χεριά αλλά όχι ανθρώπους. Προφανώς και δεν την νοιάζει πως όλα αυτά τα κύματα της μετανάστευσης είναι προϊόν δικών της επιλογών. Με λίγα λόγια το πρόσταγμα της δύσης είναι σαφής: σας λεηλατούμε, σας σκοτώνουμε αλλά δεν πρέπει να βγάζετε το σκασμό. Ο ρατσισμός είναι ένα ωραιότατο εργαλείο για τους κρατούντες ώστε να κάνουν καλά τη δουλεία τους. Πάραυτα όταν τα ΜΜΕ μιλούν για τα μετανάστευση δεν αναφέρει κάνεις τα αίτια. Το μόνο που κάνουν είναι να σπέρνουν ένα βρώμικο ηθικό πανικό αποκρύπτοντας τις πραγματικές διαστάσεις του ζητήματος. Όταν στα κανάλια μιλά ο απόγονος κλόουν του ναζισμού, ο μπουμπούκας τότε δεν είναι πολύ δύσκολο να αντιλήφθης τη γραμμή που πάει να περάσει.
Όσο για τους αγανακτισμένους κατοίκους, είναι η καλύτερη έκφραση θρασυδειλίας. Δεν μπορείς να δεις ή (δε θέλεις μερικές φόρες) ποιοι πραγματικά σου πίνουν το αίμα και τους προσκυνάς (ή ψηφίζεις τα τσιράκια τους..) αλλά αυτοί που είναι πιο κάτω από εσένα αξίζουν να βυθιστούν ακόμα περισσότερο στη κόλαση. Αυτή η θρασυδειλία εκτός από βλακώδης είναι και επικίνδυνη. Κουβαλά μέσα της ακροδεξιές αντιλήψεις. Οι άνθρωποι που κλείνουν πάρκα για να μη πηγαίνουν μετανάστες και τα παΐδια τους εν δυνάμει είναι υποψήφιοι για νύχτες κρυστάλλων. Αυτά τα ανθρωπάρια σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν απλά παραπλανημένοι, έχουν κάνει τις επιλογές τους. Αυτή η επιλογή είναι ξεκάθαρη: να γλείφουν το χέρι που τους μαστιγώνει καθημερινά.
Αυτοί οι άνθρωποι , αν ακόμα μπορούν να έχουν αυτό το τίτλο, αξίζουν να πάνε ζήσουν στις κολάσεις που έχουν δημιουργήσει οι κυβερνήσεις τους γιατί εύκολα ξεχνούν. Όπως στην Αμερική αποκαλούσαν τους έλληνες μετανάστες μόνο με το προσωνύμιο βρωμοέλληνες ή όταν η ευγονική τους είχε στόχο, τώρα οι ελληναράδες έχουν αντιστρέψει ρόλους και εφαρμόζουν τις τακτικές των άλλοτε εκμεταλλευτών τους. Όποιος δεν έχει έστω μια μικρή μνήμη και προτίμα να ξεχνά είναι άξιος των δεινών τους . με τέτοιους ανθρώπους δεν μπορούμε να έχουμε κανένα κοινό. Απλά διάλεξαν να είναι με αυτούς τους οποίους εκμεταλλεύονται τόσο τους ιδίους όσο και τους μετανάστες.
Μία είναι η κρατική νοοτροπία. Η χρήση βίας. Βλέπουν τόσο μακριά όσο φτάνει το γκλομπ του μπάτσου. Οι απανταχού μετανάστες (αλλοδαποί , ημεδαποί ) γίνονται πειραματόζωα , και πάνω από όλα παράδειγμα προς όλους τους υπόλοιπους για την δύναμη και την ανοχή που μπορεί να δείξει αυτό που λέμε αστική δημοκρατία.
Δέρνουν , φυλακίζουν και περιθωροποιούν αυτούς που νομίζουν ότι είναι το πρόβλημα. Την δικαιολογία την έχουν. “Είναι ικανοποιήσει του λαϊκού αισθήματος για ασφάλεια”. Νιώθουν ικανοποιημένοι ότι έκαναν την δουλεία τους. Ότι επέβαλαν την τάξη. Αποκατέστησαν την ασφάλεια. Επιδεικνύουν όλη την τους την αυστηρότητα σε αυτούς που δεν αποτελούν εκλογική τους πελατεία. Η δημοκρατία τους είναι μόνο για αυτούς που ψηφίζουν και αναπαράγουν τους εξουσιαστικούς θεσμούς. Έχουμε φτάσει σε σημείο οι “φιλήσυχοι νοικοκυραίοι ” να ζητούν (λες και οι μνήμες δεν είναι πρόσφατες) στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Σήμερα είναι οι άνθρωποι με διαφορετική απόχρωση στο δέρμα τους, αύριο αυτή η “άριστα εκπαιδευμένη” κοινωνία θα καταδείξει κάποιον άλλο ως εχθρό. Συμβαίνει καθημερινά. Η ρουφιανιά επιβραβεύεται. Το σύστημα εξελίσσεται. Γίνεται ολοένα και πιο συντηρητικό. Δεν είναι η έλλειψη πόρων το πρόβλημα, οι αξίες και η ιδεολογία των μεγαλο και μικρο αστών είναι. Δεν υπάρχει διαφορά πλέον. Δεν γεννιόμαστε διαφορετικοί. Δεν γεννιόμαστε φοβισμένοι. Μας μαθαίνουν το τι είναι το διαφορετικό, μας φοβίζουν καθημερινά.
Είμαστε αλληλέγγυοι στους κολασμένους αυτού κόσμου. Σε ένα κόσμο οργανωμένης βαρβαρότητας δεν υπάρχουν ξένοι ή λαθραίοι.
cybrigade.org – Ιούλιος 2009
