Posts

Posted on

[Σωματίο Σερβιτόρων Μαγείρων] 28 Φλεβάρη απεργούμε και τρώμε συλλογικά

*Μετά την πορεία, θα ακολουθήσει άνοιγμα σωματείου (Σπύρου Τρικούπη 56-58, Εξάρχεια) με απεργιακή συλλογική κουζίνα. Φέρνουμε φαγητά και τρώμε συλλογικά. Θα υπάρχει κουτί οικονομικής ενίσχυσης για δικαστικά έξοδα συναδέλφισσας. Στηρίζουμετην απεργία στην πράξη, δεν καταναλώνουμε, δεν δουλεύουμε.

Ακολουθεί το κείμενο της απεργίας.

28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ

Η απεργία και η συμμετοχή σε αυτή είναι σημαντική. Είναι η ευκαιρία μας να κάνουμε με τον πλέον εμφανή τρόπο ορατά τα προβλήματα μας και τις διεκδικήσεις μας τόσο στον δημόσιο λόγο όσο κυρίως μέσα στον χώρο εργασίας μας. Μια μαζικη απεργία υπενθυμίζει στα αφεντικά ότι είναι στο χέρι μας να παραλύσει η επιχειρηματική τους δραστηριότητα.

Να σπάσουμε την υποθετική σύμπνοια με τους εργοδότες μας που ειδικά στην εστίαση τείνουν συχνά να παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν πατρικές φιγούρες μίας οικογένειας που ποτέ δεν ζητήσαμε. Στο τέλος της ημέρας η όποια βελτίωση της ζωής μας περνάει από τις αυξήσεις μισθών και το ασφαλές εργασιακό περιβάλλον. Όσοι νόμοι και να ψηφιστούν, ακόμα και οι πιο φιλεργατικοί να είναι, θα πρέπει να περάσουν από το εμπόδιο της υλοποίησης και εκεί πλέον είμαστε εμείς απέναντι στο αφεντικό. Είμαστε εμείς, τα εργαζόμενα, τα σωματεία μας απέναντι στα αφεντικά. Για αυτό η απεργία μετράει. Κάνει εμφανή τα προβλήματα και βάζει πίεση και στους εργοδότες μας ότι είναι μέρος του προβλήματος μας.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ

ΕΝΣΗΜΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΔΩΡΩΝ-ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ-ΑΔΕΙΩΝ

ΚΛΑΔΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ συμφωνα με τις ανάγκες μας

Ένα χρόνο απο τη κρατική δολοφονία στα Τέμπη, στιγμή που κάνει εμφανές το πόσο αναλώσιμα είμαστε και πως τα κέρδη τους είναι πάνω απο τις ζωές μας. Δύο χρόνια που η ακρίβεια έχει σαρώσει τα πάντα. Από τις τιμές στα σούπερ μάρκετ, τους λογαριασμούς ρεύματος, τα καύσιμα, τα ενοίκια οι τιμές έχουν υπερδιπλασιαστεί και η καθημερινότητα μας γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτη. Οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ και τα καρτέλ ενέργειας με πρόσχημα την ενεργειακή κρίση (και όχι μόνο) κερδοσκοπούν σε βάρος μας. Τα πάντα γύρω μας έχουν μετατραπεί σε εμπορεύματα: το νερό, η τροφή, η στέγαση, η θέρμανση, η υγεία, η ενέργεια είναι προνόμια για όποιον μπορεί να τα αγοράσει. Το κράτος δεν προτίθεται να λάβει μέτρα (πχ. πλαφόν στις τιμές, κατάργηση φπα), σιγοντάροντας την αισχροκέρδεια και συντηρόντας την φτωχοποίηση. Περιορίζεται σε market pass και γελοίες αυξήσεις μισθών για να κατευνάσει την κοινωνική δυσφορία την ίδια στιγμή που πετάει δισεκατομμύρια για πολεμικό εξοπλισμό και στρατιωτικές αποστολές. Βιώνουμε έμμεση υποτίμηση των μισθών μας, καθώς τα πάντα έχουν γίνει πιο ακριβά ενώ οι μισθοί μας παραμένουν στάσιμοι. Έτσι, αναγκαζόμαστε να μειώσουμε τα ήδη μειωμένα έξοδά μας, να βάλουμε χέρι σε ο,τι πιθανόν έχουμε στην άκρη, να δουλέψουμε περισσότερες ώρες με αποτέλεσμα να ελαττώσουμε τις προσωπικές μας δραστηριότητες και επιθυμίες.

Για εμάς που δουλεύουμε στον κλάδο του επισιτισμού η πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη καθώς δουλεύουμε με ήδη χαμηλούς μισθούς, σε κακές συνθήκες εργασίας όπου ούτε τα νόμιμα συνήθως δεν τηρούνται. Ανασφάλιστα ή μερικώς ασφαλισμένοι, χωρίς προσαυξήσεις (βραδινά, Κυριακές, αργίες), χωρίς να παίρνουμε τα δώρα (Χριστουγέννων, Πάσχα, επίδομα καλοκαιριού) ή τα παίρνουμε μισά, και άδειες που όταν μπορέσουμε να τις πάρουμε δεν τις πληρωνόμαστε.

Το ερώτημα που μας απασχολεί όλες, μπροστά σε αυτές τις συνειδητοποιήσεις, είναι αν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να βελτιωθεί κάπως η κατάσταση μας. Παρόλα αυτά, όσο δύσκολο και αν αυτό μοιάζει ορισμένες φορές, ο μόνος τρόπος για να βελτιωθεί η δουλειά μας είναι να μιλάμε για αυτά που θέλουμε και να τα διεκδικούμε. Διεκδίκηση που όσο πιο μαζική είναι μέσα στο μαγαζί τόσο πιο αποτελεσματική είναι. Καμία αλλαγή δεν μπορεί να έρθει αν δεν ξεκινήσουμε από τα βασικά. Να μιλάμε με τους συναδέλφους μας και να τους στηρίζουμε όταν στοχοποιούνται από το αφεντικό.

Η αλληλεγγύη μεταξύ μας μέσα στα μαγαζιά είναι αναγκαία αλλά όχι αρκετή συνθήκη. Χρειαζόμαστε μαζική οργάνωση για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα που συνδέονται όχι μονάχα με το εκάστοτε μαγαζί αλλά συνολικά με τις συνθήκες του κλάδου και τις κυβερνητικές πολιτικές που στρέφονται ενάντια στην εργατική τάξη (ανεξαρτήτως κλάδου) ή σύνθετα προβλήματα όπως η ακρίβεια, τα υψηλά νοίκια κ.α. Χρειαζόμαστε μαζικά σωματεία από εμάς τις εργαζόμενες που να αποτελούν τόπο συνάντησης και συζήτησης, τόπο δημιουργίας αγώνων και αμφισβήτησης της σιγουριάς ότι τίποτα δεν αλλάζει, μακριά από σκοπιμότητες που δεν εκκινούν από τις πραγματικές μας ανάγκες. Η οργάνωση στο σωματείο μας είναι κομβική για να μπορέσουμε να έχουμε νίκες που θα βελτιώσουν πραγματικά την καθημερινότητα μας. Όλες και όλοι μαζί αποκτάμε εμπειρία, μαθαίνουμε να διεκδικούμε αποτελεσματικά αυτά που δικαιούμαστε, κάνουμε την διεκδίκηση συλλογική υπόθεση, αποκτάμε την δυνατότητα να παρεμβαίνουμε σε πολλούς χώρους εργασίας, να διεκδικούμε συνολικές αλλαγές για τον κλάδο π.χ αύξηση κατώτερου μισθού, συλλογικές συμβάσεις που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας, εφαρμογή των ευνοϊκών ρυθμίσεων της εργατικής νομοθεσίας κ.α.

Για να απεργήσουμε ενημερώνουμε το αφεντικό μας μέχρι και 24 ώρες πριν από την απεργία. Είναι δικαίωμά μας να απεργήσουμε και είναι παράνομο να μας απολύσουν για αυτό. Σε κάθε περίπτωση επικοινωνούμε με το σωματείο για ό,τι χρειαστεί.

Κάνουμε συνελεύσεις κάθε Τετάρτη στις 15:00 και άνοιγμα την ίδια μέρα στις 18:30 – 20:00. Σας καλούμε να συμμετέχετε στη συνέλευση και τις δράσεις του σωματείου.

ΣΤΙΣ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ ΟΥΤΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΟΥΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ

ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΞΩ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ

ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 11:ΟΟ ΧΑΥΤΕΙΑ (ΑΙΟΛΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑΔΙΟΥ)

Posted on

Απεργιακή κινητοποιήση Τετάρτη 28/2/24 στις 10.30 στην Καμάρα

Δεν ήταν ατύχημα, ήταν ένα ακόμα ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ | Όχι άλλο αίμα στον βωμό του κέρδους

Ένας χρόνος έχει περάσει από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα ήταν άλλη μια κρατική δολοφονία. Ήταν με μαθηματική ακρίβεια ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα που έμελε να το πληρώσουν με την ίδια τους τη ζωή άνθρωποι, επιβάτες του τρένου και εργαζόμενοι σε αυτό.

Πέντε μήνες πριν, τα νερά από τις πλημμύρες στην περιοχή της Θεσσαλίας εισχώρησαν στα υπόγεια του σταθμού του Δομοκού αχρηστεύοντας τον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό που ρύθμιζε τη σηματοδότηση και την τηλεδιοίκηση όχι μόνο στο πλημμυρισμένο τμήμα της γραμμής (Δομοκός-Λάρισα), αλλά και στο «στεγνό» τμήμα Λιανοκλάδι-Δομοκός. Αυτό σημαίνει πως τα σημεία εκείνα συνεχίζουν να λειτουργούν ΧΩΡΙΣ σηματοδότηση και τηλεδιοίκηση, ενώ στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής (1/2/24) ο πρόεδρος του ΟΣΕ, Π. Τερεζάκης, δήλωσε ότι όλα λειτουργούν «κανονικότατα» πλην του κομματιού από Δομοκό μέχρι Λάρισα που καταστράφηκε από την κακοκαιρία Daniel – από το Μενίδι μέχρι τη Θεσσαλονίκη και από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τον Στρυμόνα και τον Προμαχώνα.

Οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν συνεχώς. Με το μόνο όπλο που έχουν στα χέρια τους, την απεργία, προσπαθούσαν να αναδείξουν τα προβλήματα που υπάρχουν εδώ και καιρό στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ σε ανακοινώσεις του το σωματείο μηχανοδηγών έκανε λόγο για τις εγκληματικές συνθήκες που επικρατούν στις σιδηροδρομικές γραμμές, αναφέροντας ξεκάθαρα πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι μοιραίο. Τα καθημερινά μικρά ατυχήματα, οι συνεχείς καθυστερήσεις, οι στάσεις σε νεκρά σημεία ήταν συμβάντα που συνέβαιναν σε πολλά δρομολόγια τρένων και ειδικά σε πολύωρα δρομολόγια όπως αυτό της Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Τα διαρκή αυτά σημάδια κινδύνου τα έβλεπαν όλοι, αλλά η αδιαφορία των κυβερνήσεων με το πρόσχημα της εξυγίανσης των υπηρεσιών στις μεταφορές και της εξοικονόμησης αντί της βελτίωσης των συγκοινωνιών, τις υποβάθμιζε συνεχώς με μείωση του προσωπικού, μη συντήρηση των μηχανών και μη ενίσχυση των υποδομών με σύγχρονα μέσα, κάτι που οδήγησε στην τραγική αυτή κατάληξη.

Τα τελευταία χρόνια η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στα φτωχά κοινωνικά στρώματα έχει εκδηλωθεί με ιδιαίτερη ένταση και ειδικά στον ελλαδικό χώρο. Η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, η εντατικοποίηση της εργασίας, η διεύρυνση του κοινωνικού ελέγχου από το Κράτος και η διακυβέρνηση μέσω της καταστολής είναι ενδεικτικά κάποιες από τις κυρίαρχες όψεις του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος , ενός «σύγχρονου ολοκληρωτισμού» που διαμορφώνει ένα νέο πλαίσιο στις σχέσεις μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, μεταξύ Κράτους και κοινωνικής βάσης.

Η διαχείριση και οι καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια όπως και σε άλλες περιπτώσεις οδήγησαν στον θάνατο αθώων ανθρώπων. Όπως στην πανδημία με την απώλεια χιλιάδων συνανθρώπων μας και τις μη προσλήψεις μόνιμου προσωπικού ιατρών, νοσηλευτών Ε.Κ.Α.Β., τραυματιοφορέων, καθαριστριών κ.α. που εξωθεί σε διάλυση το Ε.Σ.Υ. μέσω της συστηματικής και εντεινόμενης υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησής του μέχρι και σήμερα, τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία και στις πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι, όπως και στους χιλιάδες νεκρούς που πεθαίνουν καθημερινά στα σύνορα, όπως και στα εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα και τις καθημερινές γυναικοκτονίες. Ένα σύστημα και ένα Κράτος που λειτουργεί με βάση το κέρδος και τα συμφέροντα της ελίτ, εγκληματεί διαρκώς ενάντια στην κοινωνική βάση, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες.

Για εμάς η αλληλεγγύη, οι συλλογικοί αγώνες από τα κάτω και η ταξική οργάνωση είναι τα όπλα μας απέναντι στην επέλαση του Κράτους και του καπιταλισμού που επιτίθενται σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Απέναντι, λοιπόν, στην ακραία υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, εμείς να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τις πανανθρώπινες συλλογικές αξίες της ελευθερίας και της ισότητας. Στεκόμαστε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων που έναν χρόνο μετά διεκδικούν τη δικαιοσύνη. Αγωνιζόμαστε για ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής. Απέναντι στην αρπαγή των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, εμείς να προτάξουμε την οργάνωση στη βάση και τον αγώνα για να κερδίσουμε όσα μας παίρνουν καθημερινά με τόση βία και καταστολή. Να οργανωθούμε δίπλα-δίπλα σε όλα τα πεδία, να αγωνιστούμε, να απαντήσουμε.

Αλληλεγγύη στους/στις:

– Νοσοκομειακούς γιατρούς που αγωνίζονται ενάντια στη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας

– Εκπαιδευτικούς και φοιτητές/τριες που αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος & στον απολυμένο εργαζόμενο του Ε.Κ.Π.Α λόγω της συμμετοχής του σε συμβολική δράση μπλοκάροντας για 2 ώρες τις τηλεξετάσεις αντιδρώντας στην παραβίαση του άρθρου 16 αλλά και στην απόφαση του ΕΚΠΑ για διεξαγωγή εξ αποστάσεως εξετάσεων, ώστε να καμφθούν οι κινητοποιήσεις των φοιτητών

– απολυμένους και απολυμένες εργαζόμενες/ους στην TaskUs Θεσσαλονίκης

– Απολυμένους και απολυμένες εργαζόμενες στο ΕΚΕΤΑ Θεσσαλονίκης

– Αγρότες και κτηνοτρόφους που κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους απέναντι στη δυσβάσταχτη αύξηση του κόστους της παραγωγής που έχει ως συνέπεια την εγκατάλειψη των εκτάσεων και των μονάδων τους και τη μαζική φτωχοποίησή τους

Καλούμε σε απεργιακή κινητοποίηση Τετάρτη 28/2/24 στις 10.30 στην Καμάρα

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ – ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ – ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

#antireport #tembi

Posted on

[Iσραήλ] Στη φυλακή 18χρονη γιατί αρνήθηκε να πολεμήσει στη Γάζα

TEL AVIV – On Sunday, Khaberni reported that it is likely that 18-year-old Sofia Orr will become the first Israeli girl to be imprisoned for refusing to enlist in the mandatory Israeli military service due to her political beliefs.

“On February 25, the date of my conscription, I will refuse to enlist and will go to military prison because of that. I reject participating in the violent policies of oppression and apartheid that Israel has imposed on the Palestinian people, especially now during the war,” Orr stated.

After announcing her position, Orr received death and rape threats and was accused of treason on social media. Her friends even described her as a self-hating Jew.

The British newspaper, The Times, quoted Sophia as saying, “Terrible things have happened in Israel, but terrible things are also happening in Gaza, and I feel sorry for everyone.”

Previously, Tal Mitnick, an 18-year-old from Tel Aviv, was sentenced to 30 days in prison for refusing to enlist in the Israeli Occupation Forces (IOF). He condemned the aggression on Gaza, describing it as a “revenge campaign… not only against the Hamas movement but against the Palestinian people.”

On the day of his draft, Mitnick entered the Tel HaShomer IOF recruitment center with other members of the Mesarvot network, a group of young men who conscientiously object to the military service and hold anti-occupation sentiments. He attributed his decision to his dissatisfaction with the war on Gaza and the illegal Israeli occupation of Palestine, stating that he did not want to participate “in the continuation of repression and the cycle of bloodshed, but rather to work directly for a solution.”

Posted on

[Πρωτοβουλία Εργαζομένων & Ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση] Τετάρτη 28 του Φλεβάρη: 24ωρη πανεργατική απεργία

Πρωτοβουλία Εργαζομένων & Ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση

Τετάρτη 28 του Φλεβάρη: 24ωρη πανεργατική απεργία

Απεργούμε* (* δεν αναπληρώνουμε) – διαδηλώνουμε – δεν καταναλώνουμε!

Ο φόβος μάς χωρίζει, η απεργία μας ενώνει!

Το κράτος εν καιρώ πολέμου μάς θέλει
μικρούς ή μεγάλους ήρωες.
Εν καιρώ ειρήνης μάς προτιμά
μικρούς ή μεγάλους καρπαζοεισπράκτορες.
Ιάκωβος Καμπανέλης, Βίβα Ασπασία

Κανάγιες!
Το ψωμί της εξορίας με τρέφει.
Κώστας Καρυωτάκης, Κάθαρσις

Από το 2008, 16 χρόνια οικονομικής κρίσης του συστήματος, 16 χρόνια βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Η απόφαση των ιμπεριαλιστικών κέντρων εξουσίας να επενδύσουν στον πόλεμο, στην πολεμική βιομηχανία, στους πολεμικούς εξοπλισμούς για να υπερβoύν την κρίση τους και να μοιράσουν ξανά τον κόσμο, φέρνει μαζικές δολοφονίες στην Παλαιστίνη αλλά και σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η αποστολή φρεγάτας του ελληνικού κράτους στην Ερυθρά Θάλασσα υπηρετεί τους σχεδιασμούς αυτούς. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης και η βαρβαρότητα είναι η κρεατομηχανή για να συνεχιστεί η μεγιστοποίηση του κέρδους, αφήνοντας πίσω εκατομμύρια νεκρούς σε όλον τον πλανήτη και καταστρέφοντας ολοκληρωτικά τη φύση.

Τα τελευταία 5 χρόνια η ακροδεξιά κυβέρνηση της νέας δημοκρατίας μεθοδεύει την επιστροφή στο ποινικό κατασταλτικό πλαίσιο του μετεμφυλιακού κράτους, εξασφαλίζοντας συναίνεση με μια επιδοματική πολιτική «φιλανθρωπίας», σε συνθήκες κυριαρχίας της μαύρης αγοράς στην τροφή και την ενέργεια.

Η λεηλασία των εργασιακών δικαιωμάτων, η εγκληματοποίηση των εργατικών αγώνων και η φυλάκιση ακόμη και για πλημμέλημα με τον νέο ποινικό κώδικα, η επιδοτούμενη προπαγάνδα των μέσων μαζικής εξαπάτησης, διαμορφώνουν μια δυστοπία σιγής νεκροταφείου: φόβος και τρόμος, αποδοχή της ήττας των εξεγερτικών ταξικών και κοινωνικών αγώνων από το 2008 ως το 2012.

Επιβάλλεται έτσι η φτώχεια, η οικονομική εξαθλίωση που μαζί με την κυριαρχία της μαζικής κουλτούρας φέρνουν την ηθική εξαθλίωση, την επικράτηση μιας παρασιτικής εις βάρος του άλλου, λούμπεν νοοτροπίας.

Στους χώρους εργασίας, ο φόβος για την απόλυση, την ανεργία, αλλά και το μεροκάματο που δεν φτάνει ούτε για την επιβίωση εξωθούν στη σιωπή. Η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επιβάλλει το δόγμα «νόμος και τάξη» για την ασυδοσία ντόπιων και ξένων αφεντικών με δολοφονικές επιθέσεις του κατασταλτικού μηχανισμού εις βάρος όσων βγαίνουν στους δρόμους, προχωρούν σε καταλήψεις, απεργούν, αντιστέκονται συλλογικά. Τα αφεντικά και το κράτος με το «διαίρει και βασίλευε» μεθοδεύουν συντεχνιακούς διαχωρισμούς στην εργατική τάξη, προωθούν ρατσιστικές, εθνικιστικές, σεξιστικές ιδεολογίες.

Συνεχίζονται:
• οι εμπρησμοί των δασών για τα καταστροφικά «αιολικά πάρκα» και η λεηλασία των δημόσιων χώρων, με την καταστροφή εκατοντάδων δέντρων και πλατειών, για να επιβληθεί το ξερίζωμα των κατοίκων και των συλλογικών αντιστάσεων από τις γειτονιές, να γίνει αλλαγή της χρήσης γης, για να παραδοθούν όλα στην πλήρη εμπορευματοποίηση.
• οι μαζικές δολοφονίες μεταναστών, ο βίαιος –με κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση– εγκλεισμός στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συγκαλύπτεται η δολοφονία των 600 στην Πύλο, ενώ δολοφονούνται νέοι ρομά από τις συμμορίες του ποινικού κατασταλτικού μηχανισμού. Οι φυλακές γίνονται κολαστήρια…
• η συγκάλυψη της δολοφονίας των 58 στα Τέμπη με την αρχηγό του εισαγγελικού κατασταλτικού μηχανισμού να… συμβουλεύει τους συγγενείς των νεκρών να πηγαίνουν στην εκκλησία και να κοιτάνε μπροστά, παρέχοντας ασυλία στην Hellenic Train, θυγατρική της κρατικής Ferrovie Dello Stato Italiane, αλλά και στις κυβερνήσεις που την επιδοτούν με 50 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο και την απαλλάσσουν από οποιαδήποτε ευθύνη (κυβέρνηση νδ) είτε υπογράφουν την πώληση για 45 εκατομμύρια ευρώ (κυβέρνηση σύριζα).
• η ιδιωτικοποίηση της υγείας με χειρουργεία επί πληρωμή για τους έχοντες τη… δυνατότητα, για τους υπόλοιπους η αναμονή στη λίστα. Επανέρχεται το δουλεμπόριο των καθαριστριών από εργολαβικές εταιρείες, κι ας έχει το διπλάσιο κόστος για τα νοσοκομεία. Συντελείται η πλήρης διάλυση του ΕΣΥ, παρά τους χιλιάδες νεκρούς από την πανδημία, άλλες νόσους και τα εμβόλια που επέφεραν τον θάνατο ή την αναπηρία.

Η μεθόδευση για την καπιταλιστική αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση με το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων φανερώνει ότι η «νομιμότητα» συγκροτείται για πολλοστή φορά –όπως και με τα «μνημόνια»– με την παραβίαση του «καταστατικού χάρτη», του «Συντάγματος». Έτσι επιβάλλεται αφενός η κερδοφορία των funds και των αφεντικών των ιδιωτικών σχολείων που ανοίγουν business με το «διεθνές απολυτήριο» («International Baccalaureate»), καθώς για τους αποφοίτους αυτών των σχολείων δεν θα υπάρχει καν ελάχιστη βάση εισαγωγής για την εγγραφή στα ιδιωτικά ιδρύματα, αφετέρου η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επιχειρεί να ικανοποιήσει την πελατειακή της βάση: τη μεσαία τάξη που θα αγοράζει πτυχίο και επαγγελματική πιστοποίηση για την αναπαραγωγή της –χωρίς να χρειάζεται να στείλει τα τέκνα της στην Κύπρο. Αλλά και για να επιβάλει δίδακτρα και στα προπτυχιακά μαθήματα –όπως τώρα προβλέπει το νομοσχέδιο για τους ξένους φοιτητές–, αλλά και το κλείσιμο των περιφερειακών πανεπιστημίων.

Η εμπορευματοποίηση των ΑΕΙ συνίσταται στις μπίζνες με τις ήδη υπάρχουσες ανά πανεπιστήμιο «Μονάδες Μεταφοράς Τεχνολογίας και Καινοτομίας» και τις «Εταιρείες Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας», για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ξένων και ντόπιων αφεντικών. Ο ρόλος τους είναι η εμπορική εκμετάλλευση της «άυλης περιουσίας του πανεπιστημίου», ενώ τα ΑΕΙ θα μπορούν να ιδρύουν ή να συμμετέχουν σε εταιρείες τεχνοβλαστών [spin off] ή άλλες εταιρείες και να γίνονται μέτοχοι εταιρειών και επιπλέον να κάνουν μπίζνες με τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια»…

Το νομοσχέδιο Πιερρακάκη προβλέπει την ίδρυση ιδιωτικών «πανεπιστημίων» ως Νομικών Προσώπων Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης (ΝΠΠΕ), τα οποία ορίζονται ως «νομικά πρόσωπα ειδικού σκοπού μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα», και ο πραγματικός σκοπός τους είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους διά των μέσων που χρησιμοποιούν οι ΜΚΟ: ξέπλυμα, κρατικές επιχορηγήσεις, διαπλοκή συμφερόντων.

Το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΝΠΠΕ χωρίζεται σε ΔΕΠ (Διδακτικό Ερευνητικό Προσωπικό) και ΕΔΙΠ (Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό). Υποτίθεται ότι το 80% των μελών ΔΕΠ θα πρέπει να έχει διδακτορικό, όμως, όπως και σε κάθε εργασιακή γαλέρα, το ποιοι θα δηλώνονται ως διδάσκοντες και ποιοι θα διδάσκουν όντως, με απολύτως δεδομένη την απουσία ελέγχου (όπως συμβαίνει ήδη σε ολόκληρη την ιδιωτική εκπαίδευση), θα καθορίζεται από τις ορέξεις του αφεντικού. Οι συνθήκες εργασίας στα ιεκ και στα κολλέγια δείχνουν τον δρόμο και για τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας εντός αυτών των ευαγών… ιδρυμάτων.

Η επαναφορά ομότιμων και αφυπηρετησάντων καθηγητών δίνει κρίσιμο ρόλο και άφθονο χρήμα σε όλους όσοι στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό που τις τελευταίες δεκαετίες συντέλεσε, ώστε το πανεπιστήμιο να:
• υλοποιεί με απλήρωτους ή με άθλιες συμβάσεις εργασίας μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές έρευνες και προγράμματα της ευρωπαϊκής ένωσης, των πολυεθνικών και των ντόπιων αφεντικών, της πολεμικής βιομηχανίας
• στελεχώνει τον κυπατζίδικο κρατικό μηχανισμό προπαγάνδας από τα media, αλλά και εκπαιδεύει μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς για τη στελέχωση του κράτους και των εταιρειών με άτομα πρόθυμα να υλοποιήσουν τα «επιχειρηματικά συμφέροντα» και την αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας
• συγκροτεί έναν κρατικό μηχανισμό διευθυντών και προϊσταμένων που υλοποιούν την κυβερνητική πολιτική για την «αξιολόγηση», τον έλεγχο, την πειθάρχηση των εργαζομένων, αλλά και την ιδεολογική υποταγή στη «νομιμότητα»…

Παράλληλα, ορόσημο για την επιβολή ιδιωτικών όρων λειτουργίας στα ΑΕΙ, αποτελεί η μεθόδευση για την απόλυση –μετά από 19 χρόνια αλλεπάλληλων συμβάσεων ορισμένου χρόνου– του Δημήτρη Αντωνίου, διοικητικού υπαλλήλου στο ΕΚΠΑ. Ο συνάδελφος απολύεται εκδικητικά, επειδή συμμετείχε στην υλοποίηση της απόφασης του Σωματείου των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, από κοινού με φοιτητικούς συλλόγους, για τον συμβολικό αποκλεισμό του κτιρίου στο οποίο στεγάζεται το ΚΛΕΙΔΙ (Κέντρο Λειτουργίας και Διαχείρισης Δικτύου) του ΕΚΠΑ. Η Πρωτοβουλία εργαζομένων και ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση, που συμμετείχε στην κινητοποίηση στις 12/2/2024, με όλες της τις δυνάμεις θα συμβάλει για να μην περάσει η απόλυση του συναδέλφου.

Στον χώρο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης επιβάλλεται ταξικός φραγμός με την ελάχιστη βάση εισαγωγής αλλά και την τράπεζα θεμάτων (τα οποία κινούνται στο φάσμα της περίτεχνα φαινομενικά ακατάληπτης εκφώνησης και της απαντητικής φαιδρότητας), ενώ παραδίδεται η… συγγραφή των βιβλίων της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις αλυσίδες φροντιστηρίων, αλλά και σε ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια και… «κέντρα μελέτης».

Στον χώρο της κρατικής εκπαίδευσης η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ επαναφέρει τον επιθεωρητή και τον διευθυντή που επιχειρούν να επιβάλουν –καλοπληρωμένοι με επιπλέον επίδομα 300 ευρώ καθαρά– την «αξιολόγηση», δηλαδή την πειθάρχηση και την υποταγή στην πλήρη και οριστική αποδοχή του ρόλου του «εκπαιδευτικού λειτουργού»: γρανάζι ενός μηχανισμού ταξικών φραγμών και αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης επιβάλλονται συνθήκες γαλέρας με εκατοντάδες απολύσεις ή και παραιτήσεις εκπαιδευτικών, καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων, μη καταβολή δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, επιδομάτων και αποζημίωση αδείας, υπασφάλιση με αδήλωτες ώρες εργασίας, ακόμη και μη καταβολή του υποχρεωτικού κατώτατου ωρομισθίου. Ταυτόχρονα, το fund BC Partners μετά τον έλεγχο των Nova–Wind, του 50% των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών Alpha και Star, καθώς και του Petcity, προχώρησε στην εξαγορά με 250.000.000 ευρώ του Μητροπολιτικού κολλεγίου και του ΙΕΚ Ακμή, ενώ το αμερικανικό fund CVC Capital partners των ιδιωτικών νοσοκομείων Υγεία, Metropolitan, Mητέρα, Λητώ και Creta Interclinic, καθώς και του δικτύου «πρωτοβάθμιων υπηρεσιών φροντίδας υγείας» Healthspot και Alpha Lab, μετά την εκποίηση του 10% της ΔΕΗ και της Εθνικής Ασφαλιστικής από την ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ αλλά και την εξαγορά της Vivartia (Everest, Goodyʼs, Δέλτα, Μπάρμπα Στάθης, Χρυσή Ζύμη), καθώς και του 26% της skroutz, ανακοινώνει την ίδρυση ιατρικής σχολής με την Lamda του Λάτση στο Ελληνικό –η 25χρονη κόρη του πρωθυπουργού ήταν η υπεύθυνη επενδύσεων του fund μέχρι λίγες μέρες πριν την ανακοίνωση αυτή…

Στον χώρο των ιδιωτικών σχολείων δεν υπάρχει καμία κινητοποίηση για εκατοντάδες απολύσεις, για φρονηματικές διώξεις ακόμη και μετά από 25 χρόνια εργασίας… Στα φροντιστήρια και στα κέντρα ξένων γλωσσών η παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων γίνεται ο κανόνας, καθώς οι ατομικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλείνουν το στόμα των εργαζομένων, ενώ ο φόβος για τις μαύρες λίστες φέρνει την αποδοχή της εξατομίκευσης και τον εγκλωβισμό στην… επιστημοσύνη. Μόνο η θύμηση των αγώνων που μπορεί να φυτρώσουν ξανά αποτελεί ακόμη αντίπαλο δέος…

Εδώ και χρόνια φτιάχνεται μια νέα «νομιμότητα»: απαγορεύεται η δράση από τα κάτω, η κινητοποίηση στον δημόσιο χώρο. Χρόνια τώρα η απάντηση δίνεται και θα δίνεται στον δρόμο του αγώνα. Τα δικαιώματα υπάρχουν στα χαρτιά, ως ευχολόγιο, ως διακήρυξη, ως άλλοθι για ένα «δημοκρατικό πολίτευμα». Το κράτος και το κεφάλαιο έχουν το μονοπώλιο της βίας: όταν οι εργάτες δολοφονούνται στα εργασιακά κάτεργα, το κράτος μεριμνά για να μην ασκηθεί δίωξη στα αφεντικά. Για να συνεχιστεί ακωλύτως η παραγωγική διαδικασία, διαθέτει όλο τον κατασταλτικό μηχανισμό του στην προστασία των αφεντικών. Όταν τα αφεντικά προσβάλλουν, παρενοχλούν, κακοποιούν, βιάζουν, το κράτος είναι εκεί για να μην ασκηθεί δίωξη, για να συνεχιστεί η κανονικότητα της λεηλασίας της ζωής μας.

Την Τετάρτη στις 28 του Φλεβάρη, έναν χρόνο μετά τις δολοφονίες στα Τέμπη, η 24ωρη πανεργατική απεργία αποτελεί για όλες τις εργαζόμενες και τους εργαζομένους, για όλες τις άνεργες και τους ανέργους μια κρίσιμη ημερομηνία για να συναντηθούμε στους δρόμους του αγώνα. Μπορεί να αποτελέσει μια νέα αφετηρία, για να συζητήσουμε τα προβλήματα σε κάθε χώρο δουλειάς, για να γνωρίσουμε τη δύναμη της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και να απεργήσουμε, για να ανατρέψουμε την αντικοινωνική αντεργατική πολιτική της ακροδεξιάς κυβέρνησης που εγκληματοποιεί τους κοινωνικούς και εργατικούς αγώνες.

Η απεργία νοηματοδοτείται από τους ίδιους τους εργαζομένους και θα πάρει υπόσταση με την καθολική συμμετοχή, τη μαζική διαδήλωση και τις απεργιακές παρεμβάσεις με πρόταγμα την ταξική αλληλεγγύη. Σε αυτήν τη βαρβαρότητα τίποτε δεν μπορεί να έρθει από πάνω. Ούτε από τις κάλπες των ψευδαισθήσεων ούτε από περσόνες και μηχανισμούς ούτε με φενακισμένες κοινότοπες διακηρύξεις, ξύλινες καταγγελίες και την ιδεολογική αποδοχή της «νομιμότητας»: το φαίνεσθαι, η εικόνα, το θέαμα συγκροτεί το φαντασιακό του «νόμιμου», εντός της διαχείρισης του συστήματος, «αντιπολιτευτικού αγώνα»…

Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, χρειάζεται εργαζόμενες/οι, άνεργες/οι να πάρουμε τον αγώνα στα χέρια μας με σωματεία βάσης και ακηδεμόνευτες εργατικές και κοινωνικές συλλογικότητες. Γιʼ αυτό η συμμετοχή στην 24ωρη απεργία στις 28 του Φλεβάρη αλλά και στις απεργιακές κινητοποιήσεις έχει ιδιαίτερη σημασία για τη συνέχιση του αγώνα, για να μη γυρίσουμε 25 χρόνια πίσω, που η λέξη απεργία στην ιδιωτική εκπαίδευση είχε χαθεί στο πέρασμα των χρόνων. Γιʾ αυτό η αναζήτηση του δρόμου του ακηδεμόνευτου αγώνα αποτελεί την προοπτική για τη δημιουργία ενός σωματείου βάσης κλαδικού πανελλαδικού για τις/τους εργαζόμενες/ους και τις/τους άνεργες/ους στην ιδιωτική εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς στη μορφή εργασίας, σε ντόπιους και ξένους, χωρίς έμφυλα στερεότυπα…

Aπεργία σημαίνει πως είμαστε πάντα εκεί όπου οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι κάθε κλάδου αποφασίζουν να έρθουν σε ρήξη με τα αφεντικά και την κυβερνητική πολιτική που εγκληματοποιεί τους ταξικούς και εργατικούς αγώνες.

Συζητάμε, συνδιαμορφώνουμε τις δράσεις –χωρίς παράγοντες και μηχανισμούς, επιβάλλουμε στα αφεντικά τη δική μας νομιμότητα: το δίκιο του αγώνα!

Στην πράξη διαβαίνουμε το μονοπάτι της ταξικής αλληλεγγύης και της συλλογικής αντίστασης με πρωτοβουλίες σε κάθε χώρο δουλειάς ενάντια στην κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, στη φτώχεια και τον πόλεμο.

Προσυγκέντρωση: 11.00, Αιόλου και Σταδίου

Για μια ζωή με αξιοπρέπεια:

Αντίσταση Αυτοοργάνωση Αλληλεγγύη

Posted on

[ΣΒΕΟΔ] Την Τετάρτη 28 Φλεβάρη, απεργούμε!

Την Τετάρτη 28 Φλεβάρη, απεργούμε!
Στις 11:00 Μαζευόμαστε στα γραφεία μας (Σπ. Τρικούπη 56-58), 1ος όροφος και όλοι μαζί πάμε προς Π. Άρεως και στήνουμε την προσυγκέντρωσή μας.
Ακολουθεί το κάλεσμα:

28 Φλεβάρη 2023 – 28 Φλεβάρη 2024
Ένα χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη.
Να μην γίνει η συγκάλυψη και η ατιμωρησία καθεστώς.

https://sveod.gr/?p=5942