ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ// ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ – ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΔΙΑΔΟΣΤΕ!!

 

(TW: αναφορές σε αυτοκτονία)

 

Πριν κάποιες μέρες, 36 φυλακισμένοι Αιγύπτιοι πρόσφυγες ξεκίνησαν απεργία πείνας στο κέντρο κράτησης Κορίνθου. Οι 23 διέκοψαν την απεργία πείνας ενώ 13 εξακολουθούν μέχρι δικαίωσής τους.

 

Τρεις από τους κρατούμενους επικοινώνησαν μαζί μας και μας ζήτησαν να δημοσιεύσουμε τις παρακάτω μαρτυρίες. Ο ένας πάσχει από βαριά ασθένεια και χρειάζεται ιατρική φροντίδα.

 

Υπενθυμίζεται ότι κρατούνται παράνομα χωρίς να τους έχει δοθεί ακόμα η δυνατότητα να υποβάλουν αίτηση ασύλου.

 

–

 

«Είμαι ο Ahmed Fawzi Abdel Salam από την Αίγυπτο. Ήρθα στην Ευρώπη για ελευθερία και ελευθερία δεν βρήκα. Βρήκα βασανιστήρια και, ενώ είμαι ασθενής, δεν μου παρέχεται θεραπεία ή γιατροί. Έρχομαι από τη Λιβύη μετά από 6 μήνες βασανιστηρίων και εξευτελισμού. Παραλίγο να πνιγούμε δύο φορές στα βάθη της θάλασσας. Υποφέραμε, οπότε ζητήσαμε βοήθεια. Η έκκληση για βοήθεια οδήγησε στον σκοτωμό μας και στη μεταφορά μας στη φυλακή. Πρώτα στο Μενίδι επί δύο μήνες και μετά στη φυλακή Κορίνθου. Για ποιο λόγο; Ζητώ να φύγω από εδώ το συντομότερο δυνατό. Τώρα, αν δεν καταφέρω να φύγω από εδώ, θα αυτοκτονήσω. Για μένα, αυτό το είναι προτιμότερο από το να είμαι ζωντανός στις φυλακές και στα βασανιστήρια.»

 

«Muhammad Bassiouni Hagras, Αιγύπτιος. Είμαι υπεύθυνος για τις 5 ανιψιές μου, τον πατέρα μου και τη μητέρα μου. Ταξίδεψα στη Λιβύη και πέρασα 8 μήνες εξευτελισμού και βασανιστηρίων. Τα υπομείναμε για χάρη της ελευθερίας και για να βελτιώσουμε το βιοτικό μας επίπεδο. Το σπίτι μου δεν έχει χρήματα. Ήρθαμε εδώ για να βελτιώσουμε το βιοτικό μας επίπεδο, για να εργαστούμε και όχι για να φυλακιστούμε. Τι έκανα στους διαχειριστές της φυλακής; Ήθελα να βελτιώσω τις συνθήκες διαβίωσής μου και όχι να καταστρέψω τη ζωή μου και να μπω στη φυλακή. Επιζητώ βοήθεια. Εγώ και όλοι όσοι βρίσκονται εδώ στη φυλακή της Κορίνθου. Ήρθαμε για την ελευθερία, όχι για τη φυλακή. Ριχτήκαμε στο θάνατο για μια καλύτερη ζωή, για την ελευθερία, όχι για τη φυλακή, και θα πνιγόμασταν στα ανοιχτά της θάλασσας. Ζητήσαμε. Η ελληνική βοήθεια ήρθε σε μας. Αν ξέραμε ότι αυτή η βοήθεια ήταν φυλακή, δεν θα ζητούσαμε βοήθεια από αυτούς. Θα ήταν καλύτερα για μας να πεθαίναμε στη θάλασσα παρά να πεθάνουμε αργά εδώ στις φυλακές. Γιατί μας συμβαίνει αυτό και γιατί κρατούμαστε εδώ;»

 

«Είμαι ο Ahmed Kamal Al-Badawi. Είμαι πολύ κουρασμένος. Έκατσα στη Λιβύη επί έναν χρόνο, από τις 27 Σεπτεμβρίου 2022. Στη Λιβύη, με χτύπησαν άσχημα και για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το όνειρό μου είναι να έρθω εδώ για την ελευθερία και να ζήσω μια αξιοπρεπή ζωή. Η Λιβύη με ταπείνωσε πολύ, αλλά έκανα υπομονή. Η αδελφή μου παντρεύτηκε και δεν μπορούσα να είμαι εκεί μαζί της. Πίσω στην Αίγυπτο, έχω ένα μεγάλο χρέος. Ο αδελφός μου είναι ανάπηρος, ο πατέρας μου έχει πεθάνει και έχω μια δεύτερη αδελφή και τη μητέρα μου. Ήρθα στην Ελλάδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεν ξέρω αν θα με στείλουν μακριά. Είμαι καρδιοπαθής. Εδώ σκέφτομαι μόνο το θάνατο. Ζητώ τη βοήθειά σας.»

 

–

 

URGENT UPDATE ON THE REFUGEES FROM EGYPT WHO ARE ILLEGALLY DETAINED IN CORINTH// URGENT NEED FOR MEDICAL CARE AND LEGAL AID – PLEASE SHARE!!

 

(TW: mentions of suicide)

 

A few days ago, 36 imprisoned Egyptian refugees started a hunger strike in the detention centre of Corinth. 23 of them broke the hunger strike while 13 continue until they are vindicated.

 

Three of the detainees contacted us and asked us to publish the following testimonies. One of them is a patient with a serious condition and needs medical attention.

 

We note the fact that they are being held illegally and have not yet been given the opportunity to apply for asylum.

 

–

 

“I am Ahmed Fawzi Abdel Salam from Egypt. I came to Europe for freedom and I did not find freedom. I found torture and, although I am a patient, I do not find any treatment or doctors. I come from Libya after 6 months of torture and humiliation. We would have drowned twice in the depth of the sea. We were suffering, so we asked for help. The call for help led to our killing and then to our transfer in a prison. Menidi first, then after two months in Menidi prison, they transferred us to Corinth prison. Why is that? I am asking to leave here as soon as possible. Now, if I do not leave this place, I will commit suicide. For me, this is better than being alive in prisons and torture.”

 

“Muhammad Bassiouni Hagras, Egyptian. I am responsible for my 5 nieces, my father, and my mother. I traveled to Libya and spent 8 months in humiliation and torture. We endured this for the sake of freedom and to improve our standard of living. My house has no money. We are here to improve the standard of living. And to work and not to get in prison. What did I do to the administrators of the prison? I wanted to improve living conditions and not destroy my life and end find myself in prison. I want help. I and everyone who is here in the Corinthos prison. We came for freedom, not prison. We threw ourselves to death for a better life, for freedom, not prison, and we would have drowned in the open sea. We asked. The Greek aid came to us. If we had known that this aid was prison, we would not have asked for help from them. It would have been better for us to die at sea than to die slowly here in the prisons. Why is this happening to us and why are we detained here?”

 

“I am Ahmed Kamal Al-Badawi. I am very tired. I have been in Libya for a year since September 27, 2022. In Libya, I got beaten up badly and for a long time. My dream is to come here for freedom and live a decent life. Libya gave me a lot of humiliation, but I was patient. My sister got married and I couldn’t be there with her. Back in Egypt, I have a big debt. My brother is disabled, my father is dead, and I have a second sister and my mother. I came to Greece for human rights. I don’t know if I will be sent away. I am a heart patient. I only think about death here. I ask for your help.”

Solidarity with migrants

 

Διήμερο αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό 

Παρασκευή 1/3 στις 8μμ προβολή του ντοκιμαντέρ “Η αρχιτεκτονική της βίας” στην κατάληψη Σινιάλο και στη συνέχεια αν προκύψει μπορεί να γίνει μια συζήτηση ή θα ακολουθήσει μια από τις γνωστές Παρασκευές στην κατάληψη

Σάββατο 2/3 στις 12 το μεσημέρι Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στον σταθμό μετρό Αιγάλεω

 

Γενοκτονία

Αυτό που γίνεται στην Γάζα είναι μια γενοκτονία. Σκοπός του ισραηλινού κράτους είναι είτε να απωθηθεί εκτός Παλαιστίνης όλος ο παλαιστινιακός λαός, είτε να εξοντωθεί. Όταν μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, στην συντριπτική τους πλειονότητα άμαχο πληθυσμό, δε χωράει καμία αμφιβολία για την μαζική σφαγή που βρίσκεται σε εξέλιξη. Όταν μιλάμε για δεκάδες χιλιάδες τραυματισμένους, εκτοπισμένους, φυλακισμένους και αγνοούμενους, όταν μιλάμε για εσκεμμένη απαγόρευση μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας με αποτέλεσμα 2,2 εκ. άνθρωποι να απειλούνται με λιμό στη Λωρίδα της Γάζας, δε χωράει καμία αμφιβολία για τη μαζική εξόντωση που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Η επίθεση της Χαμάς την 7^η Οκτώβρη αποτέλεσε την αφορμή κι όχι την αιτία για τη γενοκτονία. Η σιγή της Χαμάς τα τελευταία 2 χρόνια, που αποτέλεσε και την προϋπόθεση προκειμένου να προετοιμάσει την επίθεσή του στο Ισραήλ, είχε δυναμώσει ακόμη περισσότερο την κραυγαλέα αυθαιρεσία του κατοχικού στρατού πάνω στον λαό της Παλαιστίνης. Αυτά που γίνονταν αυτά τα 2 χρόνια, επιπλέον όλων των αυτών των τελευταίων δεκαετιών (εκτελέσεις, συλλήψεις, προπηλακισμοί, βασανιστικά σημεία ελέγχου, βαθιά εκμετάλλευση) καθιστώντας τη Γάζα τη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου, ήταν ένας αιματηρός -πολλές φορές- εξευτελισμός, καθημερινές ασκήσεις κατίσχυσης πάνω σε ένα πληθυσμό που, απλώς, στις μέρες μας , επεκτάθηκαν σε εκθετικό βαθμό και σε βαθμό αφανισμού του.

Η σιωπή του Δυτικού Κόσμου δηλώνει, αφενός, μια κυνική αδιαφορία για την μοίρα των Παλαιστινίων και, αφετέρου, μια επιλεκτική «αδυναμία» στο να επιβάλλει οτιδήποτε σε βάρος του κράτους του Ισραήλ. Ο παραδοσιακός ρατσισμός των Ευρωπαίων και των Βορειοαμερικάνων προς τους «οριενταλιστές» Άραβες ερμηνεύει και την ευκολία με την οποία δικαιολογείται και ενισχύεται κάθε φορά μέσα στα χρόνια η θανάσιμη κατοχή του ισραηλινού κράτους.

Το Ολοκαύτωμα, η εξόντωση 5 εκατομμυρίων εβραίων -μεταξύ άλλων «στιγματισμένων» φυλετικών, έμφυλων και πολιτικών ομάδων- από τους ναζί, αποτέλεσε ένα αδιαπραγμάτευτο επιχείρημα για να συγκροτηθεί ένα κράτος δυτικού τύπου και δυτικών συμφερόντων μέσα στην καρδιά νομαδικών λαών της Μέσης Ανατολής. Ο σιωνισμός, ως ιδεολογία της πραγμάτωσης του περιούσιου λαού μέσω της επιστροφής στη Σιων, προσέφερε από καταβολής του ένα συνειδησιακό υπόβαθρο για την πραγματοποίηση των σχεδίων του δυτικού κόσμου. Με την βιτρίνα του πρεσβευτή του Διαφωτισμού, το κράτος του Ισραήλ εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί τον κύριο σκοπό της Δύσης που ανέκαθεν ήταν και είναι ο έλεγχος των πλούσιων ενεργειακών πόρων της Μέσης Ανατολής.

Αυτός είναι και ο λόγος που το κράτος του Ισραήλ είναι στο απυρόβλητο, κρατώντας λευκή επιταγή στα χέρια του από κάθε δέσμευση προς τις διεθνείς συμφωνίες που μπορεί να το αφορούν. Είναι το μόνο κράτος που δεν δηλώνει επίσημα τα σύνορά του. Είναι το μόνο κράτος που προστατεύεται από τα διαρκή βέτο των μεγάλων δυνάμεων για κάθε του θεσμική αυθαιρεσία σε βάρος όχι μόνο των παλαιστινίων αλλά και όλων των λαών της ευρύτερης περιοχής.

Οι υπαρκτές θρησκευτικές διαφορές στην ευρύτερη περιοχή  και τα αδιέξοδά τους υποδαυλίζονται και χρησιμοποιούνται πάντα ως το καλύτερο πρόσχημα για την επιτέλεση των σχεδίων του δυτικού κόσμου. Μια επιτέλεση που χρειάζεται τη νομιμοποίηση στις συνειδήσεις του πολιτισμένου κόσμου ως μια νέα σταυροφορία ενάντια στην «αδυσώπητη  βαρβαρότητα» των θεοκρατικών σκοταδιστών.

Ο εβραϊκός κόσμος, ωστόσο, δεν είναι έτσι όπως μας τον μαθαίνουν. Είναι κι αυτός ένας κόσμος γεμάτος ταξικές αντιθέσεις, ρατσιστικές και έμφυλες διακρίσεις που παράγουν διαρκώς γεγονότα και μικρούς ή μεγάλους αγώνες στο εσωτερικό του. Είναι αγώνες για τους οποίους δεν μαθαίνουμε ποτέ και τίποτα. Επιπλέον, οι μισοί εβραίοι βρίσκονται στη διασπορά και δεν επιθυμούν την ένταξη στα σχέδια του σιωνισμού, προκρίνοντας οι περισσότεροι τον κοσμοπολιτισμό τους.

Το ελληνικό κράτος που λειτουργεί ως προτεκτοράτο των ΗΠΑ και της ΕΕ δεν θα μπορούσε να αποκλίνει από την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Ο βαθμός υποταγής του βαθαίνει όσο περισσότερο πλειοδοτεί στην υπεράσπιση του κράτους του Ισραήλ. Έτσι κι αλλιώς σκοπός του είναι να μαζεύει ό,τι ψίχουλα πέφτουν από το τραπέζι του κυρίαρχου διεθνούς νεοφιλελευθερισμού για να συντηρεί με αυτά τη ματαιοδοξία του εθνικού κορμού.

Η αντίσταση στη γενοκτονία είναι υπόθεση επιβίωσης των ίδιων των υποτελών τάξεων όπου γης. Τα κυριαρχικά σχέδια που εξελίσσονται στη Μέση Ανατολή αποτελούν οδικό χάρτη για τη διαχείριση πληθυσμών κυρίως μέσα σε αστικά κέντρα. Το κράτος του Ισραήλ εξάγει τεχνογνωσία θανάτου στους συμμάχους του και στέλνει ένα μήνυμα απολύτου αυθαιρεσίας, αιματηρής κατίσχυσης και αφανισμού σε οποιουσδήποτε  μπορεί να θεωρηθούν εμπόδιο στα σχέδια μιας κυρίαρχης δύναμης.

Η αντίσταση στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού είναι υπόθεση της ίδιας μας της επιβίωσης.

 

 

Για τις εξελίξεις στην αλυσίδα ΑΒ Βασιλόπουλος

Η ΑΒ Βασιλόπουλος εδώ και μήνες διαφημίζει το αναπτυξιακό της σχέδιο το οποίο χτίζει πάνω στις πλάτες των εργαζομένων της. Το σχέδιο περιέχει τον πολλαπλασιασμό των καταστημάτων δικαιόχρησης (franchise) αφού «όταν ανοίγεις 50 νέα καταστήματα franchise σε ετήσια βάση, είναι σαν να πραγματοποιείς μια εξαγορά κάθε χρονιά» σύμφωνα με τον CEO της εταιρείας, Λαβίδα. Ή μ’άλλα λόγια: τσεπώνουμε εκατομμύρια από τα δικαιώματα franchise και την πώληση προϊόντων ετικέτας, ενώ παράλληλα γλιτώνουμε άλλα τόσα απολύοντας εκατοντάδες εργαζόμενους-ες και τσακίζοντας τα εργασιακά δικαιώματα όσων απομείνουν.

Η υλοποίηση του σχεδίου έχει ως εξής: η αλυσίδα διαχωρίζει τα καταστήματά της σε «μικρά» και «μεγάλα» βασιζόμενη όχι στα τετραγωνικά των καταστημάτων και τον αριθμό των εργαζομένων, αλλά στον ετήσιο τζίρο τους! Τα «μικρά» καταστήματα, δηλαδή αυτά με ετήσιο τζίρο κάτω από 5 εκατ. ευρώ, βαφτίζονται «μη παραγωγικά» και προβληματικά για την εταιρεία με σκοπό το ξεπούλημά τους και την μετατροπή τους σε franchise.

Πώς βιώνουν αυτη την κατάσταση οι εργαζόμενοι-ες;

Στην Αθήνα ήδη έχουν πουληθεί και λειτουργούν υπο καθεστώς franchise τα καταστήματα σε Καρέα, Ν.Κόσμο, Π.Φάληρο, Πειραιά, Χαλάνδρι, Αμπελόκηπους και η λίστα όλο και θα μεγαλώνει. Εντελώς ξαφνικά στο προσωπικό αυτών των καταστημάτων δόθηκε ερωτηματολόγιο με 3 επιλογές: Α) «Θέλω να παραμείνω στον ΑΒ» Β) «Θέλω να εργαστώ στο νέο επενδυτή» χωρίς κάποιο επίσημο έγγραφο από την εργοδοσία, διατηρώντας μια σκόπιμη ασάφεια και Γ) «τίποτα από τα παραπάνω», υπονοώντας… την παραίτηση. Τον παραπάνω εκβιασμό διαδέχτηκε πολύ σύντομα… ο αμέσως επόμενος. Στα καταστήματα του Καρέα και του Ν.Κόσμου, η εργοδοσία επέβαλλε τον μηνιαίο δανεισμό τους στην νέα εργοδοσία μέχρι τις 15/1 ως «προσωρινό μέτρο» και στις 15/1 ανανέωσε τον δανεισμό τους για άλλον έναν μήνα! Μάλιστα, από την περίοδο των Χριστουγέννων ως και σήμερα, η έκτακτη αυτή συνθήκη επέβαλλε μια σειρά εργοδοτικών αυθαιρεσιών: 7μερη εργασία με κλεμμένα ρεπό, κόντρα βάρδιες χωρίς τον νόμιμο χρόνο ανάπαυσης και εξοντωτικές βάρδιες με υποστελεχωμένο προσωπικό, για παράδειγμα στον Καρέα από τους 14 εργαζόμενους, 5 μετακινήθηκαν σε άλλα καταστήματα και έμειναν μόλις 9 να σηκώσουν το βάρος της εορταστικής περιόδου.

Η εργοδοσία για να περάσει «αναίμακτα» τα σχέδιά της, στοιχηματίζει στον αιφνιδιασμό και στην σύγχυση των εργαζομένων όλο αυτό το διάστημα, αφού από τη μια δεν τους ενημερώνει επίσημα για τις συνθήκες και τους όρους εργασίας υπό το νέο καθεστώς franchsise (πχ. ωράριο ως τις 23.00, κυριακάτικη εργασία) και από την άλλη κρύβεται πίσω από μισόλογα και ανεπίσημες προφορικές δεσμεύσεις όσον αφορά το μέλλον των εργαζομένων. Δεσμεύσεις που καταρρέουν εύκολα και μετατρέπονται σε «έλα μωρέ μην ανησυχείς» όταν οι εργαζόμενοι ζητάνε εγγυήσεις για τις θέσεις εργασίας τους και για το ενδεχόμενο να χρειαστεί να μετακινηθούν σε καταστήματα μακριά από το σπίτι τους. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι «νέοι επενδυτές» που αγοράζουν τα «μικρά» καταστήματα με franchise, είναι πρώην υψηλόβαθμα διοικητικά στελέχη που «αποχώρησαν» πριν λίγους μήνες από την αλυσίδα εισπράττοντας υπέρογκα ποσά. Γνωρίζουν ότι τα χρήματα αυτά προέρχονται από τον ιδρώτα τους όλα αυτά τα χρόνια και πως πλέον οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται ως βαρίδια από την εργοδοσία.

Ήδη, ο ΑΒ μείωσε το προσωπικό του το 2022 από 14.774 εργαζόμενους σε 13.896, δηλαδή 878 απολύσεις, και ετοιμάζεται να το επαναλάβει. Ενώ τα supermarket τα τελευταία χρόνια σημείωσαν κέρδη ρεκόρ και συνεχίσουν να έχουν τεράστια κέρδη με τις διαρκείς αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων και το ζεστό κρατικό χρήμα που εισέπραξαν με τα market-pass, είναι αυτά που επιβάλλουν τραγικές συνθήκες εργασίας με ατομικές συμβάσεις-κουρελόχαρτα, χαμηλούς μισθούς και 4ωρα-6ωρα της πείνας.

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Το νέο καθεστώς που αναπτύσσουν σε πλήρη συνεργασία ο ΑΒ μαζί με τους αγοραστές των franchise έχει κοινό παρονομαστή την πλήρη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων. Απ’τη μια η διοίκηση του ΑΒ μέσα από την διαιώνιση της αβεβαιότητας για το αν και το που θα συνεχίσουν να εργάζονται για την επιχείρηση, ποντάρει στην εξώθηση παραίτησης ενός έμπειρου δυναμικού που εργάζεται όλα αυτά τα χρόνια έχει κατακτήσει δικαιώματα και μισθούς. Σε δεύτερο χρόνο, προφανώς θα έρθουν και οι απολύσεις αφού με λιγότερα πλέον καταστήματα στην μητρική εταιρία, όσοι-ες περισσεύουν θα θυσιαστούν στον βωμό της «επιχειρηματικότητας». Απ’ την άλλη, η νέα διοίκηση των καταστημάτων franchise, θα δανειστεί το έμπειρο «παλιό» προσωπικό για να εκπαιδεύσει τους «νέους» συναδέλφους με συμβάσεις εργασίας-κουρελόχαρτα και μισθούς πείνας και μόλις εκπληρώσουν το έργο τους θα απολύσει τους «παλιούς» γιατί κοστίζουν περισσότερο από το επιθυμητό. Η εμπειρία, των εργαζομένων στον κλάδο των supermarkets είναι αμείλικτη: κάθε επιχειρηματικό σχέδιο των αφεντικών περνά πάνω από τις πλάτες της εργατικής τάξης και μεταφράζεται σε απολύσεις, σε μαζικές παραιτήσεις και σε συνολική ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων. Η διατήρηση των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων αφορούν αποκλειστικά την συλλογική δύναμη των εργαζομένων, την οργάνωση και την ετοιμότητά τους απέναντι στις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στον ΑΒ Βασιλόπουλο (και σε κάθε χώρο δουλειάς) να σπάσουν την σιωπή και τον φόβο και να εμπιστευτούν την συλλογική τους δύναμη! Να προβληματιστούν, να συζητήσουν και να οργανωθούν ενάντια σε κάθε εργοδοτική μεθόδευση που θίγει τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά τους. Μέσα από επιτροπές αγώνα στα μαγαζιά, μέσα από την συσπείρωση στα σωματεία τους, να πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους ώστε:

• να σταματήσει το άθλιο καθεστώς δανεισμού εργαζομένων

• να μη γίνει αποδεκτή καμία απόλυση και βλαπτική μεταβολή εις βάρος των εργαζομένων

Κανένας εργαζόμενος, καμία εργαζόμενη να μην υπογράψει συμβάσεις-κουρελόχαρτα, μείωση μισθού, έκπτωση στις κατακτήσεις του. Να διεκδικήσουμε συλλογικές συμβάσεις και αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις για όλους και για όλες.

Καλούμε τους κατοίκους των γειτονιών μας να αγωνιστούμε από κοινού στεκόμενοι στο πλάι κάθε εργαζόμενου-ης που οργανώνεται, αγωνίζεται και διεκδικεί το δίκιο του. Στις γειτονιές μας, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, να ενισχύσουμε έμπρακτα τις κοινωνικές-εργατικές αντιστάσεις και διεκδικήσεις με όπλο την οργάνωση και την ταξική αλληλεγγύη.

Facebook: Πρωτοβουλία Αγώνα στις ανατολικές συνοικίες

email επικοινωνίας: protovoulia.anatolika@espiv.net