[Solidarity with migrants] Επίσκεψη στο στρατόπεδο προσφύγων Ριτσώνας μετά τη πυρκαγιά, 10.12.2023

Επίσκεψη στρατοπέδου προσφύγων Ριτσώνας μετά τη πυρκαγιά, 10.12.2023

 

scroll for english

 

Στις 10 Δεκεμβρίου μια ομάδα αλληλέγγυων επισκέφθηκε το στρατόπεδο προσφύγων της Ριτσώνας.

 

Η απόφαση αυτής της επείγουσας επίσκεψης πάρθηκε το προηγούμενο βράδυ όταν κυκλοφόρησαν ειδήσεις σχετικά με την κατάσταση πυρκαγιάς μέσα στο camp. Οι κρατικές αρχές δεν λένε για τα αίτια της πυρκαγιάς, που είχαν αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν άνθρωποι και να καταστραφούν περιουσίες και έγγραφά τους.

 

Ομάδες συγκέντρωσαν μια αξιοσημείωτη ποσότητα ρούχων και κουβέρτες από το free shops, που γέμισαν 3 αυτοκίνητα.

 

Σύμφωνα με τις ειδήσεις σχετικά με τη φωτιά, 12 κοντέινερ έχουν πληγεί από τη φωτιά, και μεταξύ αυτών, 7 κοντέινερ έχουν καεί ολοσχερώς.

 

Προηγουμένως, γνωστοποιήθηκε μέσω των κατοίκων εντός του στρατοπέδου, οι οικογένειες που είχαν πληγεί περισσότερο από τη φωτιά, να βγουν έξω από το στρατόπεδο.

 

Κατά την άφιξη των αλληλέγγυων, περίπου 20-30 οικογένειες περίμεναν ήδη έξω από το camp.

 

Ωστόσο, η ανάγκη ήταν πολύ μεγαλύτερη από τα είδη που παραδόθηκαν. Επιπλέον, όλοι/ες χρειάζονταν κουβέρτες, ζεστά ανδρικά ρούχα, ζεστά παιδικά ρούχα και παπούτσια.

 

Επιπλέον, υπήρχαν και άλλες οικογένειες που επλήγησαν από την πυρκαγιά, αλλά δεν υπήρξε επικοινωνία για να τους ενημερώσει για τη διανομή. Ωστόσο, κάποιοι από τους κατοίκους μέσα στο στρατόπεδο, προσφέρθηκαν εθελοντικά να βρουν αυτές τις οικογένειες και να μοιράσουν μερικά κουτιά με ρούχα μεταξύ τους.

 

Αξιοσημείωτα σημεία:

 

1- Οι αλληλέγγυοι έχουν ενημερωθεί ότι δεν υπήρξε καμία απολύτως υποστήριξη στους ανθρώπους μετά τη πυρκαγιά από τις αρχές του camp, συμπεριλαμβανομένων των κοντέινερ και των ρούχων. Οι αρχές απλώς τους είπαν «Πηγαίνετε να κοιμηθείτε στα κοντέινερ των άλλων». οι κάτοικοι είπαν στους αλληλέγγυους «Είστε οι πρώτοι άνθρωποι που μας φέρνουν βοήθεια».

 

2- Ένας από τους κατοίκους αυτών των καμένων κοντέινερ είχε τραυματισμό στο πόδι από τη φωτιά. Μεταφέρθηκε από τις αρχές σε επείγουσα περίθαλψη. Ωστόσο, όταν έγινε η θεραπεία μετά από μερικές ώρες, του είπαν: «πάρε τώρα ταξί και πήγαινε πίσω στο camp!». τους είπε, «Δεν έχω χρήματα, τηλέφωνο, κάρτα ασύλου, όλη μου η ζωή έχει καεί στο κοντέινερ» επέμεναν ότι δεν θα του δώσουν μεταφορικό μέσο να γυρίσω πίσω στο στρατόπεδο. Η κατάσταση κλιμακώθηκε σε σημείο που ένας ηλικιωμένος παρεμβαίνει και πληρώνει το ταξί του. Δεν έλαβε καμία υποστήριξη και λύση στέγασης όταν έφτασε στο camp.

 

3- Άλλοι κάτοικοι που επλήγησαν από το ξέσπασμα της πυρκαγιάς επεσήμαναν ότι δεδομένου ότι η κάρτα ασύλου τους είχε καεί, τώρα αντιμετωπίζουν προβλήματα να βγουν έξω από τo camp ή να λάβουν τρόφιμα μέσα στο camp.

 

4- Οι αλληλέγγυοι/ες έχουν ενημερωθεί για την κατάσταση μιας κοπέλας που δεν έχει εγγραφεί στο στρατόπεδο αλλά χρειαζόταν ένα μέρος για να κοιμηθεί. Με τη βοήθεια της φίλης της αποφάσισε να πηδήξει πάνω από τον τοίχο για να κοιμηθεί στο camp. Αλλά ενώ πηδούσε από την άλλη πλευρά του τοίχου, το πόδι της έσπασε με πολύ άσχημο τρόπο. Έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο, αλλά εκεί, αποφασίζουν να της κόψουν το πόδι!

 

Τώρα λοιπόν είναι πίσω στο στρατόπεδο, χωρίς χαρτί εγγραφής στο camp. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να βγει έξω από την κατασκήνωση (επειδή δεν έχει το κατάλληλο χαρτί για να επιστρέψει ξανά, αλλά και επειδή τώρα έχει περιορισμούς στην κίνηση λόγω της ιατρικής της κατάστασης). Από την άλλη, ο ειδικός γιατρός δεν μπαίνει στον καταυλισμό. Βιώνει κενό στη Ριτσώνα.

 

5- Επίσης, άλλοι κάτοικοι προσέγγισαν τους αλληλέγγυους για την κατάσταση της υγείας τους. Σε μια περίπτωση, ένας άνδρας υπέφερε από συνεχή πόνο. Είπε ότι όταν βρισκόταν στη Λέσβο αποφασίστηκε από τους γιατρούς να χειρουργηθεί. Επειδή όμως βρίσκεται στο στρατόπεδο της Ρισσώνα, το ιατρικό του ζήτημα παραμελείται εντελώς από τις αρχές και τους γενικούς γιατρούς του στρατοπέδου, γεγονός που τον αφήνει να πονάει τόσο πολύ ενώ περπατάει.

 

Ritsona camp visit after the wildfire, 10.12.2023

 

On 10 of December, a group of 8 solidarians visited the Ritsona camp.

 

The decision of this urgent visit was made the night before when there was an outback of news regarding the fire situation inside the camp. Νο news for the causes of the fire by the state administration. The fire destroyed people’s belongings and documents.

 

The groups gathered a noticeable amount of clothes and blankets from free shops, which filled up 3 cars.

Regarding the news, 12 containers have been affected by the fire, and among them, 7 containers have been burned down completely.

 

Beforehand, it was communicated through the comrades inside the camp that the families that had been the most affected by the fire, to come outside of the camp.

 

On the arrival of solidarians, about 20-30 families were already waiting outside the camp.

 

The main issue was having enough warm clothes for everyone.

solidarians have been informed that all the belonging of the residents of the seven containers has been totally burned down, including clothes, legal documents (asylum card), medicine, food, phones, etc.

 

But still, the need was much bigger than the delivered items. Moreover, they all required blankets, warm male clothing, warm children’s clothes, and shoes.

 

Noticeable points:

 

1- Solidarians have been informed that there was absolutely no support provided by authorities, including containers and clothing. The authorities simply told them “Go and sleep in other people’s containers.” the residents told the solidarians “You are the first people who are bringing help to us.”

 

2- one of the residents of those burned containers had an injury on his leg due to the fire. He has been taken by the authorities to emergency care. However, when the treatment after some hours was done, he was told: “now get a taxi and go back to camp!” he told them, “I have no money, no phone, no asylum card, all my life has been burned down in the container” they insisted that they won’t give him a ride back to camp. The situation escalates up to the point that an elderly interferes and pays for his taxi. He received no support and accommodation solution when he arrived at the camp.

 

3- Other affected residents by the fire breakout pointed out that since their asylum card had been burned down, they now have problems going outside the camp or receiving food inside the camp.

 

4- Solidarians have been informed about the situation of a lady who hasn’t been registered inside the camp but was in need of a place to sleep. With the help of her friend, she decided to jump over the wall in order to sleep in the camp. but while jumping down from the other side of the wall, her leg broke in a very bad way. She has been transferred to the hospital, but there, they decide to cut off her leg! So now she is back inside the camp, still with no registration paper. This means she can’t get outside of the camp (because she has no proper paper for going back in again, and also because now she has restrictions of movement due to her medical condition). On the other hand, the specialist doctor is not entering the camp. She is experiencing limbo in Ritsona.

 

5- also, other residents approached the solidarians with their medical condition. In one case, a man was suffering from constant pain; he said that when he was in Lesvos, it was decided by the doctors to do surgery. But since he is in Ristona camp, his medical issue is totally neglected by the authorities and the camp general doctors, which leaves him in so much pain while walking.

Εργατική καμπάνια ενάντια στη μη καταβολή του δώρου χριστουγέννων

ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΤΟ ΔΩΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΒΑΣΙΛΗ ;

 

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΩΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΔΩΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

 

 

 

 

 

Υπάρχει ένα πράγμα που είναι από τα πρώτα που μας έρχονται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τα Χριστούγεννα. Όχι, δεν αναφερόμαστε στο ότι άλλη μια χρονιά πέρασε, στο ότι μεγαλώνουμε, στο που θα κάνουμε ρεβεγιόν και στο τι θα φορέσουμε. Αναφερόμαστε στο ότι πολλές/οί από εμάς ΔΕN θα πάρουμε δώρο (ούτε και) φέτος.

Σχεδόν ένα αιώνα από όταν η τάξη μας διεκδίκησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την καταβολή δώρου, σε μια κοινωνία που παράγει πολλαπλάσιες φορές περισσότερα προϊόντα και σε πολύ χαμηλότερο κόστος, η πραγματικότητα για την τάξη μας μόνο «πρόοδο» δε θυμίζει. Όχι μόνο δεν ζούμε στην εποχή της αφθονίας που μας έταζαν κάποτε, αλλά αντίθετα οι αυξήσεις σε ρεύμα, καύσιμα, νοίκια και τρόφιμα συνεχίζουν την ανοδική τους πορεία κάνοντας το κόστος ζωής «αβίωτο». Ωστόσο, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα, υπάρχει και κάτι που δε λέει να κοστίσει περισσότερο: εμείς οι ίδιες/οι, οι μισθοί μας δηλαδή. Παρά το γεγονός πως οι τιμές αυξάνονται, η δική μας τιμή-εργασία που υπάρχει ως εργατικό κόστος μέσα στην παραγωγή κάθε εμπορεύματος έχει μείνει σχεδόν στάσιμη. Με άλλα λόγια, τα αφεντικά κάνουν ανατιμήσεις αυξάνοντας τα κέρδη τους ενώ εμείς παίρνουμε τα ίδια λεφτά με τα οποία πρέπει να αγοράσουμε πιο ακριβά τα προϊόντα που παράγουμε. Κερασάκι αποτελεί το δώρο το οποίο, αν και αναπόσπαστο μέρος του μισθού, έχει -σε μεγάλο ποσοστό και στον ιδιωτικό τομέα πρακτικά- καταργηθεί.

Παρά το ότι ένα μέρος της εργατικής τάξης θεώρησε ότι δεν την αφορούσε η προ δεκαετίας κατάργηση των δώρων για το δημόσιο τομέα και για τους συνταξιούχους (για τους χαμηλοσυνταξιούχους τα δώρα έχουν αντικατασταθεί από έκτακτα επιδόματα-κοροϊδία του ύψους των 150 και 200 ευρώ), έχει πλέον γίνει σαφές ότι η μοίρα της τάξης μας ήταν, είναι και δε μπορεί παρά να είναι πάντα κοινή. Πολλά αφεντικά στον ιδιωτικό τομέα είτε έχουν σταματήσει την καταβολή του δώρου είτε ακόμα συχνότερα πρώτα το καταβάλουν για να είναι νομότυπα και έπειτα απαιτούν να τους το επιστρέψουμε. Είτε με ωμούς εκβιασμούς, είτε έμμεσα χωρίς να ειπωθεί ρητά αλλά με την απόλυση σε περίπτωση μη συμμόρφωσης να αιωρείται πάνω από το κεφάλι μας, αναγκαζόμαστε να υπομένουμε τα ποικίλα επιχειρήματα που μας αραδιάζουν. Από τα κλασικά του τύπου «δε βγαίνει η επιχείρηση» μέχρι ότι «δεν είμαστε αρκετά καλοί/ες στη δουλειά μας», λες και το δώρο είναι κάποιου είδους προαιρετική αγαθοεργία/επιβράβευση και όχι αδιαπραγμάτευτο κομμάτι του μισθού μας.

Ειδικά σε επισφαλείς κλάδους εργασίας όπως αυτός της εστίασης και του λιανεμπορίου, η μη καταβολή των δώρων, ανάμεσα σε πολλές άλλες παράνομες πρακτικές όπως η μη καταβολή νυχτερινών, αργιών, αδειών κτλ. είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη. Στην Πάτρα, μια πόλη που μαστίζεται από την ανεργία και στην οποία επιπλέον εργάζεται και ένας μεγάλος αριθμός φοιτητών με πολύ χαμηλούς μισθούς και χωρίς δικαιώματα, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη.

Η αποδοχή αυτής της κατάστασης δεν εμποδίζει απλά την αλλαγή προς το καλύτερο αλλά ανοίγει το δρόμο προς ένα ακόμα χειρότερο μέλλον. Το δώρο είναι κομμάτι του μισθού μας. Αποτελεί κεκτημένο που κερδήθηκε με αγώνες και δεν πρόκειται να μας το φέρει πίσω κανένας Άγιος Βασίλης. Αξιοποιούμε το γεγονός ότι η μη καταβολή του δώρου είναι παράνομη και επιφέρει αυτόφωρη διαδικασία και καταγγέλλουμε τα αποθρασυμένα αφεντικά. Εκθέτουμε όσα μαγαζιά και επιχειρήσεις κλέβουν τα δώρα των εργαζομένων. Δεν γινόμαστε πελάτες τους αλλά αντίθετα τα μποϋκοτάρουμε. Οργανώνουμε από κοινού τις αντιστάσεις μας σε σωματεία και εργατικές συνελεύσεις. Κάνουμε παρεμβάσεις και συγκεντρώσεις και τους χαλάμε την εικόνα. Δεν τους αφήνουμε σε χλωρό κλαρί!

*Το δώρο είναι ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ. Πρέπει να έχει καταβληθεί μέχρι 21 Δεκέμβρη και η μη καταβολή του διώκεται ποινικά. Το δώρο δε σχετίζεται με την παραγωγικότητά μας ή άλλες δικαιολογίες που επικαλούνται τα αφεντικά. Το ύψος του ισούται με ένα μισθό ή 25 ημερομίσθια για όσες/ους έχουν εργαστεί από 1η Μάη έως 31η Δεκέμβρη. Αν έχουμε δουλέψει λιγότερο από αυτό το διάστημα -έστω και για μια μέρα- δικαιούμαστε αναλογικά το αντίστοιχο ποσό. Δικαιούμαστε δώρο ακόμα και αν δε δουλεύουμε πλέον στην επιχείρηση για όσο είχαμε εργαστεί. Σε αυτή την περίπτωση δεν έχουμε  τίποτα να χάσουμε και το καταγγέλλουμε στο ΣΕΠΕ για να γίνει η ποινική δίωξη του εργοδότη. Αν εξακολουθούμε να εργαζόμαστε και φοβόμαστε, μπορούμε να κάνουμε ανώνυμη καταγγελία ηλεκτρονικά από το site του ΣΕΠΕ. Σε κάθε περίπτωση είναι σίγουρα καλύτερο να έρθουμε σε επαφή με τους συναδέλφους μας, το σωματείο μας και συνελεύσεις όπως η ΑΚΤΑ για να δούμε/παλέψουμε την κάθε περίπτωση ξεχωριστά.

ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ Η ΝΕΑ Η ΧΡΟΝΙΑ,  ΤΑ ΔΩΡΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

 Αυτοοργανωμένη Κοινότητα Ταξικής Αλληλεγγύης (ΑΚΤΑ)

Email: akta@riseup.net

Δηλωση συλληφθεντα κατα την ανακαταληψη του Ανω Κατω στα Πατησια

Το Σάββατο 9/12 συμμετείχα σε μαζική συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το στέκι Άνω Κάτω Πατησίων, το οποίο λίγη ώρα πριν είχε ανακαταληφθεί. Η αστυνομία επιτέθηκε άμεσα και χωρίς αφορμή (πλην της ίδιας της παρουσίας μας στον δρόμο, προφανώς) στη συγκέντρωση με δολοφονικές διαθέσεις, ρίχνοντας ασφυξιογόνα και κρότου λάμψης μέσα στο πλήθος και κυνηγώντας κόσμο. Με συνέλαβαν μαζί με άλλα δέκα συντρόφια, χτυπώντας αρκετά από εμάς. Προσωπικά έχω χτυπήματα σε όλο το σώμα και ζαλάδες από χτύπημα στον αυχένα, το οποίο έχει βεβαιωθεί από γιατρό του νοσοκομείου Κορίνθου που μου έδωσε κολάρο για μερικές μέρες. Άλλα άτομα χτυπήθηκαν χειρότερα. Προσπάθησαν να μας εξευτελίσουν (πχ εμένα με έλουσαν με χρώμα κατά τη μεταφορά προς τη ΓΑΔΑ, ενώ φορούσα ήδη χειροπέδες), μας φόρτωσαν ψεύτικες κατηγορίες (χαρακτηριστικά σε κάποια φάση μού είχαν φορτώσει δύο κράνη, μέχρι που το κατάλαβαν και μου έβγαλαν το ένα) και κρατηθήκαμε στη ΓΑΔΑ για δύο 24ωρα υπό άθλιες συνθήκες. Περάσαμε αυτόφωρο τη Δευτέρα 11/12 και το δικαστήριο πήρε αναβολή για 13/2/2024. Δεν περιμένω καμία δικαιοσύνη από το αστικό κράτος – αν υπήρχε στοιχειώδης δικαιοσύνη, κατηγορούμενοι θα ήταν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί όσων συνέβησαν εναντίον ανθρώπων που το μόνο που έκαναν ήταν να διαδηλώσουν υπέρ των καταλήψεων και των δημόσιων-κινηματικών χώρων.

Αυτές τις μέρες ένιωσα περισσότερο από ποτέ τη σαπίλα του κράτους, αλλά και τη ζεστασιά της αλληλεγγύης – το ότι τα μόνα που έχουμε είναι το ένα το άλλο. Σε αυτό το πλαίσιο, απόψε μετά τις 6 θα γίνει bar/tattoo/piercing κλπ. event από την DITo στα Ζιζάνια για τα δικαστικά μας έξοδα, αν θέλετε περάστε μια βόλτα.

Αυτά τα λίγα προς το παρόν, σαν μια πρώτη ενημέρωση. Είμαι ταλαιπωρημένο αλλά την παλεύω. Όλα είναι δικά μας γιατί όλα είναι κλεμμένα.

Πάνος Δαμελος, 13.12.2023

Αφίσα και κινήσεις αλληλεγγύης στον αγώνα των παλαιστινίων

Η αφίσα κολλήθηκε σε γειτονιές της Αθήνας ενώ παράλληλα στολίσαμε ορισμένους τοίχους με συνθήματα και στενσιλ αλληλεγγύης.

Το κείμενο της αφίσας:

“ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

που συμβάλλει στη γενοκτονία και τον εκτοπισμό των παλαιστινίων από το ισραηλινό κράτος

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

που συμμετέχει στη σφαγή στην Παλαιστίνη

ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ

και σε όσα αντιστέκονται στο ισραηλινό κράτος

 

 

Παράλληλα, γράφτηκαν συνθήματα σε αρκετούς τοίχους στις γειτονιές της αθήνας.