espivblogs.net

ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ

Ενάντια στα σχέδια ανάπλασης, εκτοπισμού και τουριστικοποίησης

Το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, με τις ψήφους της παράταξης του δημάρχου Μπακογιάννη, των παρατάξεων Βουλγαράκη, Κασιδιάρη και ενός της παράταξης Γερουλάνου, προχώρησε τον Ιανουάριο του 2021 στην εκχώρηση του Λόφου Στρέφη στην ιδιωτική κτηματομεσιτική εταιρεία Prodea Investments. Το βασικό επιχείρημα του δημάρχου ήταν «η εγκατάλειψη του Λόφου» (!), τη στιγμή που η εγκατάλειψη αυτή οφείλεται αποκλειστικά στο Δήμο Αθηναίων, που επί σειρά ετών δεν ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του (καθαριότητα, συντήρηση, αντιπλημμυρικά έργα, στήριξη πρανών, προσβασιμότητα, πότισμα, πυρόσβεση, φωτισμός, φροντίδα και αναπλήρωση φυσικού περιβάλλοντος). Ενώ ο Δήμος εισπράττει κανονικά υπέρογκα δημοτικά τέλη, έρχεται ως «από μηχανής θεός» μια εταιρία για να μας «σώσει» και να απαλλάξει (;) το Δήμο από την ευθύνη του.

Η διαχειριστική και τεχνική μελέτη

Συγκεκριμένα, η πρόσφατα δημοσιοποιημένη μελέτη δωρεά της Prodea, εκπονημένη στο γραφείο Δοξιάδη, προτείνει τσιμεντοποίηση των μονοπατιών και κάγκελα στις κορυφογραμμές, αποκλεισμό πρόσβασης σε διάφορα σημεία με το πρόσχημα της ασφάλειας των επισκεπτών, κοπή δέντρων και αραίωση της βλάστησης, 3 αυθαίρετα μπαλκόνια από λαμαρίνα, αποψίλωση σε πέντε πλαγιές με κατολισθήσεις εσωτερικά του Λόφου για την τοποθέτηση μεταλλικού πλέγματος χωρίς πρόβλεψη για αναπλήρωση της βλάστησης, τοίχο από κοτετσόσυρμα, μήκους 15 μέτρων γεμισμένο με πέτρες, κάτω από σημείο του μονοπατιού προς την κορυφή, φωτισμό και αναγνωρισμένη φωτορύπανση μέχρι την κορυφή του Λόφου, πλήρη ανακαίνιση και επέκταση του «Βυζαντινού» για τη μετατροπή του σε αναψυκτήριο με 24 εξωτερικά τραπέζια των 4 ατόμων και καταστροφή του υφιστάμενου πλακόστρωτου για να γίνει επίπεδη η εξωτερική αυλή, εκτεταμένους αγωγούς απορροής ομβρίων και απορροφητικούς βόθρους. Παραδόξως, από το σχεδιασμό απουσιάζει ένας από τους πιο πολυσύχναστους και σημαντικούς ελεύθερους χώρους, το ανοιχτό γήπεδο του μπάσκετ και τα περιμετρικά πεζοδρόμια, ενώ η παιδική χαρά ανακαινίζεται στο σημείο που βρίσκεται, με κοπή δέντρων για καλύτερο φωτισμό, έχοντας πρόβλεψη για παιδιά με αναπηρίες, παρόλο που η πρόσβαση σε αυτήν γίνεται αποκλειστικά από σκάλες.

Ο στόχος της ανάπλασης του λόφου Στρέφη

Τόσο ο Δήμος, όσο και η Prodea επιδιώκουν αποκλειστικά την κερδοφορία των ιδιωτών (ιδιοκτητών, Airbnb-δων και καταστηματαρχών) κόντρα στο δημόσιο συμφέρον ελεύθερης χρήσης ενός πράσινου χώρου όπως είναι αυτός του λόφου. Προαναγγέλλεται δηλαδή η μετατροπή της γειτονιάς σε τουριστική ατραξιόν, με αφετηρία το Λόφο Στρέφη και η απαραίτητη γι’ αυτό το σκοπό φύλαξη του Λόφου για την αποκοπή του από όσους/ες σήμερα τον χρησιμοποιούν, καταλαμβάνει τη μερίδα του λέοντος στον προϋπολογισμό της διαχειριστικής μελέτης (περίφραξη ολόκληρου του Λόφου, δημιουργία εισόδων και τοποθέτηση φυλακίων σε αυτές, τοποθέτηση καμερών περιμετρικά και πρόσληψη security).

Είναι προφανές πως οποιαδήποτε πρόταση ανάπλασης και εκμετάλλευσης του Λόφου και των ελεύθερων και δημόσιων χώρων θα μας έβρισκε απέναντι, καθώς οι παρεμβάσεις αυτές κινούνται εκ των πραγμάτων στη λογική της κερδοσκοπίας και όχι της απελευθέρωσης χώρων μέσα στον αστικό ιστό. Για την Prodea, διαχειρίστρια και ιδιοκτήτρια ακινήτων στο κέντρο της Αθήνας, με αμφιλεγόμενο παρελθόν, η στόχευση είναι κατανοητή. Μια ιδιωτική εταιρία ενδιαφέρεται μόνο για την κερδοφορία της, και σίγουρα όχι για τις ανάγκες των κατοίκων μιας γειτονιάς. Για το Δήμο όμως; Τι όφελος όμως μπορούν να έχουν οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας από την προοπτική του εξευγενισμού, αν δεν πρόκειται για μεγαλοϊδιοκτήτες ή εκμισθωτές; Ο Δήμαρχος είναι σαφής: «Στόχος είναι η επανακατοίκηση του κέντρου της Αθήνας». Κι επειδή είναι γνωστό ότι η Αθήνα κατοικείται, με μεγάλη μάλιστα πυκνότητα, προφανώς επιδιώκεται ο εκτοπισμός των φτωχότερων κατοίκων μέσω της αύξησης των αντικειμενικών αξιών ακινήτων (76% στα Εξάρχεια από το 2022), της κατακόρυφης αύξησης των ενοικίων και των εξώσεων λόγω airbnb.

Ο νέος σταθμός ΜΕΤΡΟ στα Εξάρχεια

Ο σταθμός μετρό που σχεδιάζεται στην πλατεία και θα καταστρέψει έναν από τους ελάχιστους δημόσιους χώρους που υπάρχουν στην γειτονιά, έχει διπλή χρήση. Αφενός θα είναι το βασικότερο εργαλείο των πολιτικών κυριλοποίησης και της συνεπαγόμενης κερδοφορίας του τουριστικού κεφαλαίου, των κτηματομεσιτικών και των μαγαζιών της εστίασης, αφετέρου, στοχεύει να τσακίσει την πολιτική φυσιογνωμία της περιοχής. Στη γενικότερη επίθεση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, μέσω των μεγάλων έργων, των αναπλάσεων και των ιδιωτικοποιήσεων ή των αποκλεισμών των ελεύθερων δημόσιων χώρων στο Δήμο Αθηναίων, τα Εξάρχεια κατέχουν κομβικό ρόλο, εξαιτίας του ανολοκλήρωτου πόθου μετατροπής της γειτονιάς σε τουριστικό προορισμό και της κρατικής ανάγκης για πολιτική σιγή νεκροταφείου. Ο έλεγχος, η αστυνόμευση, η εμπορευματοποίηση και ο εξευγενισμός, που έτσι και αλλιώς έχουν κάνει έντονη την παρουσία τους τα τελευταία χρόνια, θα οδηγήσουν όχι μόνο σε περαιτέρω εκτοπισμό των πιο αδύναμων στρωμάτων, αλλά και στην βίαιη απομάκρυνση των αγωνιζόμενων και των πολιτικών/κοινωνικών εγχειρημάτων. Ο νυν υπουργός μεταφορών, όταν μιλάει για το σταθμό του μετρό στα Εξάρχεια, μόνο ως συγκοινωνιακό έργο δεν τον αναφέρει: «Αν οι πολίτες έχουν δικαίωμα στην ανάπτυξη, μία συντεταγμένη και ευνομούμενη Πολιτεία έχει και μία άλλη υποχρέωση: Να μην αφήσει οποιαδήποτε περιοχή στο ημίφως της γκετοποίησης και στο σκοτάδι κάποιων ιδεολογικών εμμονών». Και συμπληρώνει «Θυμηθείτε τι έγινε σε άλλες περιοχές, όπου πήγε το Μετρό. Για παράδειγμα το Γκάζι».

Ο σχεδιασμός εξευγενισμού των Εξαρχείων

Η γειτονιά των Εξαρχείων χαρακτηριζόταν πάντα από την έντονη και πολύπλευρη πολιτική δράση ανθρώπων που ζουν και δρουν σε αυτά, με κύρια χαρακτηριστικά την αυτοοργάνωση, την ενεργό συμμετοχή στους αγώνες που αναπτύσσονται, τη διαρκή επαγρύπνηση και τη δίκαιη αμφισβήτηση των τοπικών αρχών, των εκάστοτε κυβερνήσεων και των σχεδίων τους. Tα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, οι καταλήψεις μεταναστριών/ών, τα πολιτιστικά δρώμενα, οι λαϊκές συνελεύσεις, οι πολιτικές δομές, οι πολλαπλές εκδηλώσεις συνθέτουν ένα πάζλ που καθιστούν τα Εξάρχεια ένα χώρο ζωντανό, κάνοντάς τον παράλληλα σημείο αντίστασης απέναντι στην κρατική βαρβαρότητα. Το Πολυτεχνείο, αναπόσπαστο κομμάτι της γειτονιάς, στο οποίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η ιστορικότητά της και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της, επιχειρήθηκε να απονεκρωθεί με την εκδίωξη των φοιτητών στην Πολυτεχνειούπολη από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και τη μετατροπή του σε Μουσείο. Στην covid εποχή, όπου ο χώρος του Πολυτεχνείου αποκόπτεται από όλες του τις χρήσεις, παραδίδεται στην αστυνομική φρούρηση, ταυτόχρονα με την πλατεία Εξαρχείων και το Λόφο Στρέφη και η επιστροφή στην «κανονικότητα» τον προορίζει φυλασσόμενο από την πανεπιστημιακή αστυνομία, με ενεργά τα σχέδια για την πλήρη μουσειοποίησή του.

Γειτονιές αντίστασης και αλληλεγγύης

Δε θέλουμε τις γειτονιές μας ζώνες κατανάλωσης και τουριστικά αξιοθέατα. Δε θέλουμε τις γειτονιές μας αντικείμενο εκμετάλλευσης και κερδοφορίας. Δε θέλουμε να ζούμε σε μια διασκεδασούπολη ανάμεσα σε τουρίστες, μπαρ, μπράβους, μπάτσους και σκουπίδια.

Θέλουμε τις γειτονιές μας για να ζούμε και να δρούμε εμείς, τα παιδιά μας και οι φίλοι μας. Θέλουμε τους χώρους μας ανοιχτούς και ελεύθερους. Εκεί που κοινωνικοποιούμαστε, οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας και ορίζουμε εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι τις ανάγκες μας.

Θα κρατήσουμε το Λόφο Στρέφη ζωντανό και δημόσιο, θα αποκρούσουμε τα σχέδια εξευγενισμού και πολιτικής απονέκρωσης της γειτονιάς μας.

Ανοιχτή συνέλευση για την υπεράσπιση του Λόφου Στρέφη

Σήμερα 9/7 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση έξω από το στρατοδικείο Λάρισας όπου κρεμάστηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα για την ολική άρνηση στράτευσης του συντρόφου Ζ.Ν.

Το κείμενο του συντρόφου:

Στις 12 Φεβρουαρίου 2020 έλαβα ένα χαρτί από την στρατολογία το οποίο με ενημέρωνε ότι έχω κριθεί ανυπότακτος και πως μου έχει επιβληθεί το πρόστιμο των 6.000 ευρώ, καθώς ο στρατός παρέλειψε να με ειδοποιήσει ότι παρουσιάζομαι. Hδη συνειδητά δεν είχα περάσει περιοδεύον, μια διαδικασία που περνάς στο 18ο έτος της ζωής σου και η οποία αποσκοπεί στην συμπλήρωση του δελτίου απογραφής. Στις 11 Μαρτίου 2020 μου ήρθε εκ νέου κλήτευση από το στρατό προκειμένου να εκτίσω την στρατιωτική μου θητεία, όπου δεν παρουσιάστηκα. Καλέστηκα λοιπόν να υπηρετήσω τη ”μητέρα” πατρίδα, να εκπληρώσω το πατριωτικό μου καθήκον, να πειθαρχήσω, να υπακούσω και να ολοκληρωθώ ως άντρας…

Καλέστηκα, σε μια συγκυρία όπου το ελληνικό, το τούρκικο κράτος, η Ευρωπαϊκή Ένωση, και όλη η ‘πολιτισμένη Δύση’, αυτοί που επενδύουν σε έναν πόλεμο στη Μέση Ανατολή, μεταφέρουν αυτόν τον πόλεμο στα σύνορα προς τους χιλιάδες μετανάστες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι εκεί. Στρατός και κάθε είδους μπάτσοι, υλοποιώντας τις διακρατικές συμφωνίες θανάτου, βρίσκονται σε επιφυλακή στρέφοντας όπλα και άλλες τόσες σύγχρονες τεχνολογίες προς τους/τις μετανάστ(ρι)ες. Οι βασανισμοί και οι θάνατοι στα σύνορα κανονικοποιούνται από τον εθνικιστικό-πατριωτικό παροξυσμό στον οποίο επενδύουν κράτη και ΜΜΕ, παρουσιάζοντας τους/τις μετανάστ(ρι)ες ως ‘’εισβολείς’’ και ‘’εθνική απειλή’’. Καλέστηκα σε μια συγκυρία που είχαν σταλεί ειδοποιητήρια, σε περίπτωση ‘’έκτακτης επιστράτευσης’’, για το πού θα παρουσιαστούν οι Έλληνες πολίτες – περιφρουρητές της εθνικής ομοιογένειας. Όσοι νοιάζονται για ‘’το κάλο αυτού του τόπου’’ κουνώντας καταφατικά το κεφάλι στα πατριωτικά καλέσματα (είτε αυτά οργανώνονται από κρατικές δομές είτε από τοπικούς ρατσιστικούς βόθρους) είναι συνένοχοι στον πόλεμο, έναν πόλεμο που μπορεί να ξεχάστηκε ηθελημένα από τα συστημικά ΜΜΕ εν μέσω πανδημίας, αλλά συνέχισε να εκτυλίσσεται.

Όσοι δεν πάνε στρατό λέγονται ανυπότακτοι… Εκείνοι που πάνε πώς λέγονται;

Ο στρατός διαχρονικά αποτελεί εργαλείο των ισχυρών για την επιβολή των εκάστοτε συμφερόντων τους , είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά του έθνους κράτους. Ήταν, είναι και θα είναι μια πολεμική μηχανή που ως μόνο της στόχο έχει την διασφάλιση της ευημερίας για τους κυρίαρχους. ‘’Οπλισμένος’’ με εθνικιστικά παραμύθια και θρύλους ‘ενώνει’ τους ανθρώπους κάτω από το πέπλο μιας πατρίδας, προσπαθώντας να κάνει αόρατες τις ταξικές και κοινωνικές ανισότητες που βρίσκονται εντός της. Φέρεται ως προστάτης του Έλληνα πολίτη, όμως δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πεδίο επένδυσης και διασφάλισης ιδιωτικών συμφερόντων. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσοι θεσμοί συσπειρώνονται γύρω από την αναβάθμιση των κρατικών τεχνολογιών πολέμου και της στρατιωτικοποιημένης επιτήρησης: ερευνητικά προγράμματα Πανεπιστημίων, ιδιωτικές εταιρείες, ευρωπαϊκές επιτροπές ελέγχου της στρατιωτικής ετοιμότητας και εξοπλισμού της χώρας (συνθήκη Sengen), παγκόσμια δίκτυα στρατιωτικής επέμβασης για τη διασφάλιση γεωπολιτικών συμφερόντων (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ). Σε αυτά τα πλαίσια, όπου η πολεμική μηχανή μετατρέπεται σε πρόσφορο έδαφος κέρδους, το κράτος προβαίνει στην συρρίκνωση των δομών πρόνοιας ενώ ταυτόχρονα δίνει αναρίθμητα κονδύλια σε στρατό και αστυνομία.

Και όλα αυτά σε μια χώρα που φέρεται ως φτωχή, τίμια και αιώνιο θύμα μεγαλύτερων δυνάμεων ή άλλων εχθρικών γειτονικών κρατών , ξεχνώντας ότι τα σύνορά της, όπως και κάθε σύνορο που υπάρχει στον πλανήτη, περιχαράχθηκαν με σφαγές, γενοκτονίες, πολέμους. Οι διπλωματίες, οι διακρατικές συνεργασίες, η συμμετοχή της σε υπερ-εθνικούς θεσμούς(όπως η Ε.Ε.) και οι πολιτικές δικτυώσεις που προέκυπταν διαχρονικά προς όφελος της Ελλάδας κατασκευάζουν το αφήγημα της κρατικά/εθνικά συγκροτημένης ‘’ελληνικότητας’’ ως το “λίκνο του δυτικού πολιτισμού και σκέψης’’ και βασίζονται στην στρατιωτική της τοποθεσία στον παγκόσμιο χάρτη. Η επιλεκτική μνήμη ουδετεροποιεί/παραπλανεί την θέση της Ελλάδας, παρουσιάζοντάς την ως ένα ‘’ειρηνικό-αμυντικό’’ κράτος και αποκρύπτει τα όσα έχει διαπράξει και διαπράττει ακόμα. Στην πραγματικότητα οι Έλληνες διαμοιράζονται μια ιδιαίτερα πολεμοχαρή κουλτούρα, καθώς ενσωματώνουν στην κυρίαρχη, εθνική τους αφήγηση με υπερηφάνεια τις αρχαιοελληνικές μιλιταριστικές – επεκτατικές δομές-κοινωνίες και δε διστάζουν ακόμη να σφετεριστούν τη φιγούρα του Μ. Αλέξανδρου, μέγα κατακτητή-σφαγέα της Ανατολής και της Ασίας , τον οποίο ουκ ολίγες φορές ο ελληνικός βόθρος, επικαλείται ως αυτός που διέδωσε τα μεγάλα ελληνικά ιδεώδη και πολιτισμό. Η ιστορία τους εμφανίζεται έτσι σαν εγγυητής της φυλετικής ανωτερότητάς τους και δημιουργεί μια νοσταλγική διάθεση προσάρτησης των ‘’χαμένων εδαφών , φυσικοποιώντας στο κοινωνικό φαντασιακό, τον πόλεμο και τον επεκτατισμό.

Το φαντασιακό του ‘ειρηνικού-αμυντικού’ ελληνικού κράτους, έρχεται να διαψεύσει και ο μεγάλος αριθμός ΝΑΤΟικών βάσεων που βρίσκονται διάσπαρτες στη χώρα. Αυτές οι βάσεις πολλές φορές είχαν και έχουν το ρόλο του ορμητηρίου από όπου γίνονται επεμβάσεις σε εμπόλεμες ζώνες ή προετοιμάζονται γι’ αυτές, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που αντίστοιχα Έλληνες στρατιώτες έχουν σταλεί ως μισθοφόροι σε αυτές. Επομένως η Ελλάδα είναι άμεσα συνένοχη για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή, καθώς και για τις προσφυγικές ροές που είναι απόρροια των πολέμων αυτών.

Άλλο ένα χαρακτηριστικό του στρατού είναι ότι αποτελεί εγγυητή της εθνικής ομοιογένειας. Από την μια αναπαράγει τα εθνικά ιδεώδη ,στήνοντας διάφορες τελετουργίες επιβεβαίωσής τους και ανύψωσής τους ως κοινά αξιακά, όπως οι παρελάσεις, και από την άλλη όταν όλες οι άλλες δυνάμεις διασφάλισης του δόγματος της εθνικής-κρατικής τάξης και ασφάλειας αποτυγχάνουν, επεμβαίνει επαναφέροντας την κανονικότητα. Τα πραξικοπήματα και άλλες μορφές παρέμβασης του στρατού έχουν ιστορικά αποτελέσει τις δικλείδες ασφαλείας των κρατών που βρίσκονται σε κρίση. Ο στρατός έρχεται μετά την οικογένεια ,την εκκλησία, το σχολείο, τη μισθωτή σκλαβιά, για να σε κάνει υποχείριο και ουσιαστικά να αποτελειώσει το έργο της κρατικής μηχανής, μέσω της πλήρους καθυπόταξης της ζωής, του σώματος και των επιθυμιών σου.

Κανένα έθνος δεν υπηρετώ, μη σώσω και γίνω ποτέ μου αρσενικό

O στρατός, έχει συμβάλει στην οικοδόμηση της εθνικής ομοιογένειας του ελληνικού κράτους και σφυρηλατεί την έμφυλη και σεξουαλική τάξη καθώς το φύλο και η σεξουαλικότητα δεν αποτελούν επιπρόσθετα, αλλά συγκροτητικά στοιχεία του μιλιταρισμού. Ο στρατός έχοντας ενσωματώσει και αναπαράγοντας και ως δομή και ως θεσμός, πλήρως τα πρότυπα και τις νόρμες της ετεροκανονικότητας- πατριαρχίας, οριοθετεί και επιβάλλει στο πρόσωπο του άνδρα στρατιώτη το πρότυπο της κυρίαρχης αρρενωπότητας. Έτσι, εκτυλίσσεται και η κρατικά ενορχηστρωμένη μυθολογία του άντρα προστάτη και υπερασπιστή της πατρίδας. Τα αγόρια, από μικρή ηλικία, γαλουχούνται στο να είναι σκληρά, να μη φέρονται ‘’σαν κοριτσάκια’’, να απεμπολήσουν κάθε στερεοτυπικά ‘’θηλυπρεπή’’ συμπεριφορά, την ίδια στιγμή που εξοικειώνονται με το αλφαβητάρι της βίας και τις εικόνες του πολέμου. Ουσιαστικά τους ασκούνται πιέσεις στο να δομήσουν την έμφυλη τους θέση, ως το κυρίαρχο και δυνατό φύλο. Το απόλυτα πειθαρχημένο σώμα του άνδρα στρατιώτη, έχει συνδεθεί άμεσα με τη δύναμη, το θάρρος, την ικανότητα, την πυγμή και τον ηρωισμό που οφείλει να αποδεικνύει και να παρέχει στην πατρίδα, αναπτύσσοντας μια επιθετική αρρενωπότητα, έτοιμη να συγκρουστεί με τους ‘’εσωτερικούς’’ και ‘’εξωτερικούς’’ εχθρούς που ‘’απειλούν’’ τη φαντασιακή ομοιογένεια του εθνικού κορμού. Όλα αυτά φαντάζουν εικόνες και μετέπειτα ρόλοι που οφείλουμε να φέρουμε εις πέρας χωρίς καμία δυνατότητα διαφυγής. Το στρατόπεδο μετουσιώνεται σε κάτι παραπάνω από το μέσο της κυριαρχίας, γίνεται ο θεσμός που μορφοποιεί τον κοινωνικό ιστό καθορίζοντας το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και επισφραγίζοντας την ελληνική λεβεντιά. Η δομή του, με όλες τις ιεραρχίες και τεχνολογίες πειθάρχησης που αναπτύσσονται εντός της, έχει ως βασικό στόχο την μετατροπή της σε πεδίο βολής της θηλυκότητας και συνεχής επιβεβαίωσης μιας επιθετικής αρρενωπότητας.

Όταν λοιπόν η πατρίδα μας κλείνει το μάτι με μιλιταριστικά υπονοούμενα, δεν έχουμε παρά να τη σαμποτάρουμε με όλα τα μέσα, οξύνοντας τον πόλεμο που εκτυλίσσεται στο εδώ και στο τώρα ενάντια σε κράτος, καπιταλισμό, ετερο-πατριαρχία, φασίστες και καραβανάδες .

Να μην πειθαρχήσουμε στις προσταγές τους και στις προσδοκίες της οικογένειας Να μην προστατέψουμε τις αξίες του έθνους που ποτέ δεν χωρέσαμε και ούτε θα θέλαμε Να μην γίνουμε κρέας για τις οβίδες τους

Να αντισταθούμε και να αντιπαρατεθούμε με όλα τα μέσα σε κάθε πεδίο Να αυτοοργανωθούμε σε κάθε γειτονιά

Να δείξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας προς όσους/ες/α βάλλονται από το υπάρχον

Να αναταράξουμε τα νερά της επιβεβλημένης κανονικότητας Να γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα…

ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ – ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ

Ανυποχώρητος αγώνας για την ολική απελευθέρωση των ανθρώπων, των υπόλοιπων ζώων και της γης έως την αναρχία

Ολικός Αρνητής Στράτευσης Ζ.Ν.

Αντιφασιστική παρέμβαση στη γειτονιά

Το απόγευμα της Πέμπτης 8/7 έγινε μαζική αντιφασιστική παρέμβαση στους δρόμους του Κορυδαλλού ενάντια στην επανεμφάνιση των ναζιστών της ΧΑ (το περασμένο Σάββατο 20 ναζί του μετώπου “νεολαίας” τόλμησαν να εμφανιστούν στη γειτονιά μας).

ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΤΑΓΜΑΤΑ

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΝΕΚΡΟΣ ΑΠΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΦΑΣΙΣΤΩΝ

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΦΥΣΣΑ