Σήμερα, με την ανακοίνωση αυτή, καταγγέλλουμε ότι η ακροδεξιά κυβέρνηση της νέας δημοκρατίας μεθοδεύει με φωτογραφικές διατάξεις στην «πρόσκληση ενδιαφέροντος», να εφαρμοστεί από τον Σεπτέμβρη του 2025 το κατ′ ευφημισμό «πολλαπλό βιβλίο» με την παράδοση της συγγραφής των βιβλίων της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις αλυσίδες φροντιστηρίων, αλλά και σε κάθε ιδιωτικό σχολείο, φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης ή ακόμη και… «κέντρο μελέτης».
Η «πρόσκληση ενδιαφέροντος» προς τους «ενδιαφερομένους» προβλέπει μηδενικό κέρδος, καθώς το υπουργείο δεσμεύεται να πληρώνει μόνο το ποσοστό που θα αναλογεί στο «ποσοστό επιλογής» του συγκεκριμένου βιβλίου από τα σχολεία, αλλά και χωρίς αποζημίωση να «αποσύρει» το κάθε σχολικό εγχειρίδιο ή και να αλλάζει το περιεχόμενό του.
Οι «συμβάσεις» αυτές θυμίζουν σε όσες και όσους παλεύουμε χρόνια τώρα για την κατάργηση του δουλεμπορίου στον ιδιωτικό και κρατικό τομέα τις αντίστοιχες «συμβάσεις», που με νόμο του πασόκ (Σημίτης–Αλέκος Παπαδόπουλος), υπέγραφαν οι κρατικές τότε ΔΕΚΟ με τις δουλεμπορικές εταιρείες, στις οποίες εργάζονταν κυρίως μετανάστριες. Ενδεικτικά θυμίζουμε τη «σύμβαση» με τον ΗΣΑΠ –την οποία είχε υπογράψει και ο τότε εκπρόσωπος των εργαζομένων και πρόεδρος του σωματείου Γαβρίλης, συνδικαλιστής τότε του σύριζα. Η «σύμβαση» αυτή προέβλεπε για έργο κόστους 3.000.000 ευρώ, 50 ευρώ εργολαβικό κέρδος… Σύμφωνα με τα όσα αναγράφονταν στη «σύμβαση» η εταιρεία δεν επιδίωκε το κέρδος, γιατί μετά την… ολοκλήρωση του έργου: όλοι θα την αναγνώριζαν!
Έτσι και τώρα, 15 χρόνια μετά, η ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ –με τη συνήθη σιωπή για ζητήματα καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης από την εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού της αριστεράς, του σύριζα– μεθοδεύει με ανάλογες «συμβάσεις» την πλήρη εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Διαμορφώνονται όροι για την απόλυτη κυριαρχία των αφεντικών της ιδιωτικής εκπαίδευσης με την πολιτική με «κουπόνια» και την εφαρμογή της και στην εκπαίδευση, την «επιλογή» του «καλού αξιολογημένου» σχολείου, τη φροντιστηριοποίηση του δημοτικού από τα οποία εργαζόμενοι στα «κέντρα μελέτης» αφού «παραλάβουν» τα παιδιά στο σχόλασμα τα μεταφέρουν στην επιχείρηση στην οποία εργάζονται, καθώς και σχολικά εγχειρίδια που θα καθορίζουν εν τοις πράγμασι τα θέματα των πανελλαδικών εξετάσεων, διαφημίζοντας ως μονόδρομο για την «επιτυχία» την εγγραφή στα συγκεκριμένα φροντιστήρια και ιδιωτικά σχολεία.
Επιδιώκουν την αλλοτρίωση των εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση, που καλούνται να αποδεχτούν ρόλο «πλασιέ» που θα «πείθουν» τις/τους συναδέλφους στα σχολεία για τα «καλύτερα» «πολλαπλά βιβλία».
Επιχειρούν, στο πεδίο της βίαιης «αξιολόγησης» με δηλώσεις μετανοίας και δήθεν εθελόδουλης υποταγής, με τη δαμόκλειο σπάθη της «αξιολόγησης», οι συνάδελφοι στα σχολεία να αποδεχτούν αυτό που ο διευθυντής–εκπρόσωπος του κρατικού μηχανισμού θα «επιλέξει» ως το «καλύτερο» «πολλαπλό βιβλίο» για το… καλό όλων.
Πίσω από όλα αυτά, δεν κρύβονται απλώς συνήθεις πελατειακές σχέσεις. Αναδεικνύεται η δυστοπία της άγριας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στην οποία κεντρικό ρόλο έχουν και θα έχουν τα… περιώνυμα funds: αγοράζουν κολλέγια και ιεκ, όπως το fund BC Partners, το οποίο μετά τον έλεγχο των Nova–Wind, του 50% των τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών Alpha και Star, καθώς και του Petcity, προχώρησε στην εξαγορά με 250.000.000 ευρώ του Μητροπολιτικού κολλεγίου και του ΙΕΚ Ακμή.
Η εκπαίδευση, όπως και ο χώρος της υγείας, γίνονται χώρος… «επενδύσεων»: εξαγορά από το αμερικανικό fund CVC Capital partners των ιδιωτικών νοσοκομείων Υγεία, Metropolitan, Ιασώ, Mητέρα, Λητώ και Creta Interclinic, καθώς και του δικτύου «πρωτοβάθμιων υπηρεσιών φροντίδας υγείας» Healthspot και Alpha Lab, μετά την εκποίηση του 10% της ΔΕΗ και της Εθνικής Ασφαλιστικής από την ακροδεξιά κυβέρνηση της νδ –η 25χρονη κόρη του τέως πρωθυπουργού είναι η υπεύθυνη επενδύσεων του fund–, αλλά και την εξαγορά της Vivartia (Everest, Goodyʼs, Δέλτα, Μπάρμπα Στάθης, Χρυσή Ζύμη), καθώς και του 26% της skroutz…
Γιʼ αυτό λέμε ότι οι μεθοδεύσεις με την εκχώρηση στα αφεντικά της ιδιωτικής εκπαίδευσης της συγγραφής των βιβλίων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υπερβαίνουν τα παραδοσιακά σχήματα κυριαρχίας και πελατειακών σχέσεων στο πεδίο ενός εξεταστικοκεντρικού εκπαιδευτικού συστήματος που με την «τράπεζα θεμάτων» και την «ελάχιστη βάσης εισαγωγής» υψώνει ταξικούς φραγμούς.
Συνδέονται ευθέως με την καθυπόταξη των εργαζομένων στο κρατικό σχολείο μέσω της «αξιολόγησης».
Συνιστούν επιχείρηση λεηλασίας εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Αποσκοπούν στην πλήρη εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, όπως ήδη συντελείται και συνεχώς εντείνεται η εκχώρηση στον ιδιωτικό τομέα της ιατρικής και νοσηλευτικής περίθαλψης, με αποτέλεσμα την καταδίκη των φτωχών και των ανέργων –ως τιμωρία γι′ αυτό που είναι– στην αναπηρία και στον θάνατο…
Την ίδια ώρα, οι μηχανισμοί προπαγάνδας των μέσων μαζική εξαπάτησης –όπως συνηθίζεται άλλωστε σε συνθήκες άγριας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης– αποσιωπούν και εξωραΐζουν την πραγματικότητα, ενώ καλούν στις κάλπες των ψευδαισθήσεων και των αυταπατών…
Εμείς δεν ξεχνάμε ότι το σχολείο αποτελεί μηχανισμό αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας. Γιʼ αυτό και τα σχολικά εγχειρίδια –πλην ελάχιστων εξαιρέσεων– αφενός παράγουν ημιμάθεια, δεξιότητες, κατάρτιση και αναλφαβητισμό, αφετέρου εκθειάζουν την ευρωπαϊκή ένωση, τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, λεηλατούν την ιστορία των αγώνων για την ελευθερία, την αντίσταση στον φασισμό και στα ολιγαρχικά καθεστώτα.
Σε αυτές τις συνθήκες, του δάσκαλου δουλειά δεν είναι να συμπληρώνει κουτάκια «αξιολόγησης» ούτε να λειτουργεί ως γρανάζι ενός κρατικού μηχανισμού που επιβάλλει ταξικούς φραγμούς.
Του δάσκαλου δουλειά είναι να απελευθερώνει με την εκπαιδευτική πράξη μαθήτριες και μαθητές, ώστε να βιώνουν τη συμβολή της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης στην υπέρβαση της ζωικότητας, να διαμορφώνουν ιστορική συνείδηση και να αγωνίζονται μαζί για την κατάργηση τη εκμετάλλευσης, το τέλος των πολέμων, του ρατσισμού και των έμφυλων διακρίσεων.
Χωρίς καμία αυταπάτη, λοιπόν, ότι από τα πάνω θα έρθει η… αλλαγή.
Αντίθετα, με την πεποίθηση ότι η αδικία, η ανισότητα και ο αποκλεισμός θα ανατραπούν με τον συλλογικό ακηδεμόνευτο εργατικό αγώνα, χωρίς παράγοντες και μηχανισμούς.
Με ανιδιοτέλεια και αλληλεγγύη.
Χωρίς ψευδαισθήσεις και ανάθεση της ζωής μας σε σωτήρες.
Να κρατήσουμε αναμμένη τη φωτιά στον κάμπο!
Εδώ η ανακοίνωση σε pdf.
