Στα πλαίσια της αντιπληροφόρησης τους μήνες Μάρτη Απρίλη παρεμβηκαμε σε σχολεία, πλατείες και σταθμούς του μετρό στην περιοχή του Περιστερίου με αφισοκόλληση, stencil, συνθήματα στους τοίχους, πανό και αυτοκόλλητα ενάντια στην κρατική δολοφονία στα Τέμπη και τη γενικότερη υποτίμηση των ζωών μας.
Μια σειρά επιθέσεων σε όλο τον κόσμο σε αντιπροσωπείες αυτοκινήτων και εξουσιοδοτημένες αντιπροσωπείες από συγκεκριμένες μάρκες οχημάτων τα τελευταία χρόνια άνοιξαν την πρόταση μιας στρατηγικής γραμμής: Οποιοσδήποτε προσφέρει δυνατότητα κίνησης και μεταφοράς στην αστυνομία αντιμετωπίζεται ως εχθρός. Στην αγορά αστυνομικού εξοπλισμού, μια χούφτα εταιρειών ανταγωνίζονται για χάρη των κρατικών δολοφονικών ταγμάτων.
Στεκόμαστε απέναντί τους, στο πλευρό της μαζικής αναταραχής στο γαλλικό κράτος ενάντια στη «συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση», στις θερμές γειτονιές των προαστίων όπου η BAC και άλλες μονάδες δολοφονούν εδώ και δεκαετίες, πλάι στα συντρόφια μας στο Σαιν-Σολίν, με τους εξεγερμένους και τις εξεγερμένες των γαλλικών αποικιών… σε κάθε σημείο όπου λειτουργεί η Peugeot, ένας από τους σημαντικότερους κατασκευαστές οχημάτων στη Γαλλία.
Για να δώσουμε μόνο μερικά παραδείγματα, στην Ελλάδα επίσης βλέπουμε τους ίδιους εχθρούς της ελευθερίας να βοηθούν την ελληνική αστυνομία. Σχεδόν τετρακόσια Peugeot 308 παραδόθηκαν ως νέα περιπολικά. Με φιμέ τζάμια «για την αθέατη μεταφορά παραβατών», ο όμιλος διαφημίζει το προϊόν του.
Η Peugeot Deutschland GmbH προμηθεύει την αστυνομία του Σάαρλαντ με όλα όσα επιθυμεί ο τεχνοκρατικός εγκέφαλος: 120 περιπολικά, 80 οχήματα μυστικών ερευνών, βανάκια…
Το βράδυ της 21ης Απριλίου, πυρπολήσαμε είκοσι πέντε οχήματα στις εγκαταστάσεις της αντιπροσωπείας Peugeot στο Landsberger Allee στο Marzahn του Βερολίνου. Ανάμεσά τους, φανταχτερά ηλεκτρικά SUV και αρκετά βαν (πιθανώς μισθωμένα οχήματα) της εταιρείας security ISS. Η ISS δεν εμπλέκεται μόνο στη λειτουργία φυλακών, αλλά επίσης, μέσω μετοχών στην εταιρεία UNISON, συμμετέχει και στην καταστροφή και ιδιωτικοποίηση πάρκων στην Αθήνα.
Η επίθεσή μας πρέπει να εκληφθεί ως στήριξη για την ταυτοποίηση όσων είναι υπεύθυνοι για ή κερδοσκοπούν από την κρίση που λαμβάνει χώρα εδώ και αρκετό καιρό υπό αυτή την κατηγορία. Παράλληλα, συμμετέχουμε στο Αναρχικό Κάλεσμα για Δράση για την 1η Μάη, με σκοπό να αναπτύξουμε μια μακροπρόθεσμη μαχητική προοπτική για τις επερχόμενες διαδηλώσεις στο Βερολίνο. Ως αναρχικοί/ές, υποστηρίζουμε όλα τα ΛΟΑΤΚΙΑ άτομα (γυναίκες, λεσβίες, μη-δυαδικά άτομα, τρανς και άφυλα άτομα) που θα ξαναπάρουν τους δρόμους τη Βαλπούργειο νύχτα, καθώς και όλες τις άλλες νύχτες πριν και μετά από αυτήν την ημερομηνία. Η επίθεσή μας έχει σκοπό να συμπληρώσει το κάλεσμα της διαδήλωσης “Take Back the Night”, το οποίο κατανοούμε ως απαραίτητο μέρος της κλιμάκωσης του μαχητικού αντι-πατριαρχικού αγώνα.
Στηρίζουμε το Αναρχικό Κάλεσμα για Δράση στο πλαίσιο των διαδηλώσεων της επαναστατικής Πρωτομαγιάς, διότι η εξεγερσιακή οπτική πρέπει να γυρεύει τη σύγκρουση κάθε στιγμή. Δίχως να αποστασιοποιούμαστε, είμαστε επικριτικοί/ές προς ορισμένες εξουσιαστικές και ρεφορμιστικές γκρούπες στις διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς. Η δράση μας μπορεί να συνεισφέρει στον διάλογο επί των διαφορών μας στα θεωρητικά ζητήματα.
Αποικιοκρατία και λεηλασία της φύσης
Η Peugeot πουλά ηλεκτρικά αυτοκίνητα, για την παραγωγή των οποίων υφαρπάζονται πρώτες ύλες από τις περιοχές του παγκόσμιου νότου, γεγονός που συνδέεται με την καταστροφή της φύσης και της υγείας των εργαζομένων. Έπειτα, τα ηλεκτρικά απόβλητα αποστέλλονται πίσω εκεί. Η Peugeot, όπως και άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες, χρησιμοποιεί μηχανισμούς που αναπτύχθηκαν από τις αποικιακές δυνάμεις για αιώνες για να υποτάξουν άλλες ηπείρους. Ο πράσινος καπιταλισμός δεν είναι λιγότερο αιμοσταγής από τις προηγούμενες εκδοχές. Όσο οι μπάτσοι μπορούν γρήγορα να προσεγγίσουν οποιοδήποτε σημείο ανά πάσα στιγμή, ο καπιταλισμός κατορθώνει να συντηρήσει την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας του στις δυτικές μητροπόλεις.
Συνεργασία με το ιρανικό κράτος
Το Ιράν είναι μια από τις μεγαλύτερες αναπτυσσόμενες αγορές για τις πωλήσεις αυτοκινήτων. Το 2016, η Peugeot έγινε ο πρώτος δυτικός όμιλος που άνοιξε ξανά εργοστάσια εκεί μετά το τέλος των κυρώσεων, για το οποίο ο επικεφαλής της Peugeot, Jean Christophe Quemard, σχολίασε: «Δείχνουμε ότι είμαστε πραγματικά αφοσιωμένοι στο μέλλον του Ιράν, και είμαστε έτοιμοι να επενδύσουμε σε αυτή τη χώρα.» Δεδομένου του ανοιχτού μισογυνισμού του ιρανικού καθεστώτος, (η εταιρεία) πήρε ξεκάθαρη θέση παρέχοντας το Peugeot 206 ως περιπολικό εκεί.
Από την αναρχική σκοπιά, δεν υπάρχει διαπραγμάτευση με το σύστημα για να κάνει τις κρίσεις του πιο υποφερτές. Υποτίθεται πως πρέπει να νιώσουμε φόβο για την «εγκληματικότητα» προκειμένου να δώσουμε χώρο στη βία του (συστήματος). Αλλά, ας μην κοροϊδευόμαστε, δολοφόνοι και βιαστές είναι αυτοί που στρογγυλοκάθονται στα περιπολικά και κάνουν τις μπίζνες τους. Οι ταραχές του χθες και του αύριο, μεταξύ άλλων, αποτελούν επίσης μια έκφραση δίκαιης αυτοάμυνας. Η αλληλεγγύη μας πάει προς όλους και όλες όσες μάχονται ενάντια στην παρουσία των μπάτσων στους δρόμους, και μαζί τους μπορούμε να οικοδομήσουμε συλλογικές στιγμές στην επαναστατική διαδικασία. Η διαδήλωση της 1ης Μάη μπορεί ν’ αποτελέσει ένα ακόμη βήμα προς την κοινωνική επανάσταση.
Πυρήνας Οργισμένης Δράσης “Zineb Redouane*”
* Η Zineb Redouane (80 ετών) δολοφονήθηκε από την αστυνομία στις 2 Δεκέμβρη 2018 στη Μασσαλία, καθώς χτυπήθηκε με δακρυγόνο διασποράς στο κεφάλι ενόσω προσπαθούσε να κλείσει το παράθυρό της στον 4ο όροφο.
Πηγή: Abolition Media
Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση
Γύρω στις 5 το ξημέρωμα της 20/04/2023, τοποθετήθηκαν μικροί εμπρηστικοί μηχανισμοί προκειμένου να τυλιχθούν στις φλόγες δύο αστυνομικά οχήματα που ήταν παρκαρισμένα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ρίμινι.
Η επίθεση αυτή αποσκοπούσε να δηλώσει πως η αδιαμεσολάβητη άμεση δράση ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο είναι και δυνατή και αναγκαία.
Επιλέξαμε να επιτεθούμε εμπρηστικά στην Αστυνομία Σιδηροδρόμων, ένα θλιβερό παράρτημα της κρατικής αστυνομίας, επιφορτισμένο με το άθλιο καθήκον της διαφύλαξης της ασφάλειας στο πεδίο των σιδηροδρόμων. Ο ρόλος τους, όμως, ως φύλακες των αποκαλούμενων κρατικών συνόρων, αποτέλεσε τον κυριότερο λόγο της επίσκεψής μας ακριβώς στο κατώφλι τους. Στην πραγματικότητα, οι διαρκείς εξακριβώσεις σε ανθρώπους που θεωρούν πως δεν έχουν χαρτιά, με πρόσχημα τις μικροκλοπές, αποτελούν σοβαρό εμπόδιο προς όσους και όσες επιθυμούν να μετακινηθούν ελεύθερα.
Τους θερμούς μας χαιρετισμούς στα άτομα που πυρπόλησαν αστυνομικό βαν στο Λα Παζ, στη Βολιβία, που όπως όμορφα διατύπωσαν στην ανάληψη ευθύνης “Ας αφήσουμε όλες τις προσπάθειες του αναρχικού αγώνα να ζήσουν!”.
Η δράση αυτή είναι σε αλληλεγγύη με τη Monica και τον Francisco, που σύντομα θα βρεθούν στα δικαστήρια για εκρηκτικές επιθέσεις στο Σαντιάγο της Χιλής. Για τον σύντροφο Alfredo Cospito, ο οποίος πρόσφατα σταμάτησε την 6μηνη απεργία πείνας ενάντια στο 41 bis και τον εχθρικό εγκλεισμό. Δύναμη σύντροφε, ο αγώνας συνεχίζεται.
Για την Anna, τον Juan, τον Aldo, τον Lucas, τον Ivan, τον Zac και όλους τους αναρχικούς κι επαναστάτες κρατουμένους και κρατούμενες που βρίσκονται αιχμάλωτοι σε φυλακές ανά τον κόσμο.
Μια αλληλέγγυα σκέψη για τη Nadia Desdemona Lioce, τον Roberto Morandi και τον Marco Mezzasalma, που επί 17 έτη υπόκεινται στο καθεστώς 41 bis.
Για την ολική απελευθέρωση από το υπάρχον.
Θάνατος στο κράτος,
για την Αναρχία
Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: Επαναστατική Συνείδηση
Η αναμφισβήτητη κρίση που διέρχεται σήμερα ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής εκδηλώνεται με μια οικονομία που βασίζει τον πλούτο της στον πόλεμο, στη ληστεία και τη λεηλασία του πλούσιου σε εμπορεύματα παγκόσμιου Νότου και στην όξυνση της ταξικής πάλης.
Ενώ είναι αλήθεια ότι ο καπιταλισμός αναζητά συνεχώς “εναλλακτικές” λύσεις που θα εξασφαλίσουν τη συνέχισή του, συχνά επιτυγχάνοντας να τις βρει και δημιουργώντας έτσι νέες τσέπες κέρδους για την αγορά, είναι επίσης αλήθεια ότι η κρίση των πόρων και ιδιαίτερα η σημερινή κλιματική κρίση δεν θα παραχωρήσουν για πολύ καιρό εναλλακτικές λύσεις σε αυτή την παρασιτική παρουσία.
Η κρίση των εμπορευμάτων δεν επηρεάζει μόνο την παραγωγή δευτερογενών καταναλωτικών αγαθών στην τεχνολογία, τον πόλεμο και την ψηφιακή βιομηχανία, αλλά και πρωτογενείς πόρους όπως το νερό. Αυτό οδηγεί όχι μόνο σε αλλαγή των γεωπολιτικών ρυθμίσεων, αλλά και σε εσωτερικές συγκρούσεις μεταξύ εκμεταλλευόμενων και εκμεταλλευτών, όπως αναδεικνύει το παράδειγμα των ταμιευτήρων στη Γαλλία ή των ορυχείων στη Γερμανία. Αντικειμενικά, ακόμη και στην Ιταλία, πέρα από τις προφανείς αδυναμίες των πρωτοβουλιών της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης, το “κυνήγι του μεταλλεύματος” ή τα υπολειμματικά αποθέματα φυσικού αερίου επιτείνουν την εξορυκτική μηχανή των αδίστακτων πολυεθνικών που καταστρέφουν εδάφη για να αυξήσουν τα κέρδη τους, με την εύνοια των κρατικών παραχωρήσεων.
Αλλά η κρίση της παραγωγής είναι μια πιθανή προοπτική σήμερα, γι’ αυτό και τα κράτη οργανώνονται σε μια προσπάθεια να διεκδικήσουν τα συμφέροντά τους και να αποτρέψουν ριζοσπαστικούς αγώνες και μορφές εσωτερικού ανταρτοπόλεμου.
Σε αυτό το πλαίσιο διαμορφώνεται η αυταρχική στροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ιταλία και αλλού, η οποία είναι εμφανής αφενός στην υιοθέτηση οικονομικών και “κοινωνικών” πολιτικών που στοχεύουν στην ολοένα και μεγαλύτερη ταξική εκμετάλλευση και αφετέρου στην αυστηροποίηση της καταστολής κατά των πολιτικών εγκλημάτων.
Την τελευταία περίοδο η αυταρχική στροφή που έχει πάρει το κράτος έχει χαρακτηρίσει σαφώς και έντονα την αποκλειστικά πολιτική ανάγνωση των κοινωνικών γεγονότων και αγώνων εισχωρώντας ακόμη και στις δικαστικές σφαίρες. Έχει καθορίσει έντονα τη χρήση της καταστολής με την εφαρμογή τιμωρητικών μέσων που παραμένουν αντικειμενικό πρόβλημα για τους πολιτικούς κρατούμενους, όπως το 41 bos, η εχθρότητα και τα εγκλήματα που αυθαίρετα επανερμηνεύονται, αναδιατυπώνονται και χρησιμοποιούνται εκδικητικά ως σφαγή και συνεταιριστικά εγκλήματα.
Ιδιαίτερα όσον αφορά τη φυλακή, αυτό το πολιτικό και θεσμικό κλίμα βρήκε αντίσταση και αντιπαράθεση με τη μάχη του αναρχικού συντρόφου Alfredo Cospito, ο οποίος αμφισβήτησε τον αλεξικέραυνο χαρακτήρα αυτών των πολιτικών ελιγμών. Αφυπνίζοντας αδρανείς συνειδήσεις, κατάφερε να πυροδοτήσει ένα κίνημα αγώνα που μετέτρεψε την πράξη της απεργίας πείνας του Alfredo σε δυνητική ενέργεια, διαδίδοντας τα αποτελέσματά της. Ο αγώνας του Alfredo ενάντια στο 41 bis και την εχθρική ισόβια φυλάκιση κατάφερε να μπλοκάρει αυτό το κατασταλτικό σπιράλ, γκρεμίζοντας το τείχος της σιωπής και της αδιαφορίας. Ένα εξαιρετικό σημείο εκκίνησης, διότι ο αγώνας δεν είναι ο σκοπός αλλά το μέσο. Η διεθνής κινητοποίηση πέτυχε την απομάκρυνση του Αλφρέντο από την ποινή της εχθρικής ισόβιας κάθειρξης, αναδεικνύοντας ξεκάθαρα μια άποψη ενάντια στη φυλάκιση, μαζί με τους επαναστάτες κρατούμενους. Αυτό παραμένει επίσης πολύ σημαντικό σήμερα, γιατί καθιστά μάταιες τις προσπάθειες που εμψυχώνουν αρκετές πρόσφατες αντι-αναρχικές επιχειρήσεις, δηλαδή την ποινικοποίηση της θεωρητικής και πρακτικής αρχής της αλληλεγγύης με τους φυλακισμένους.
Η ίδια αρχή που ποινικοποιείται εκ νέου στην έρευνα κατά την οποία ένας αναρχικός σύντροφος κατηγορείται για κατοχή και μεταφορά εκρηκτικών υλών και απόπειρα κατασκευής εκρηκτικών μηχανισμών, μετά από μια κατασταλτική επιχείρηση του Μαρτίου 2022 από τη DIGOS [Γενική Διεύθυνση Ερευνών και Ειδικών Επιχειρήσεων] και τη ROS [Ειδικές Επιχειρήσεις Καραμπινιέρων] στη Γένοβα. Η επιχείρηση οδήγησε στις 16 Μαρτίου 2022 στη σύλληψη και των δύο στη Ρώμη, στην επακόλουθη απελευθέρωση για τον έναν σύντροφο και στην κατ’ οίκον κράτηση με όλους τους περιορισμούς που εξακολουθούν να ισχύουν για τον άλλο σύντροφο.
Η δίκη, σύμφωνα με την τακτική διαδικασία, ανοίγει το πρωτοβάθμιο στάδιο της δίκης με ακρόαση στις 16 Μαΐου στις 9 π.μ. στο δικαστήριο της Γένοβας, όπου θα μιλήσουν οι μάρτυρες του εισαγγελέα. Οι επόμενες ακροάσεις έχουν προγραμματιστεί για τις 7 και 8 Ιουνίου για τους συμβούλους υπεράσπισης και τη συζήτηση, ενώ η απόφαση σε πρώτο βαθμό είναι πιθανό να εκδοθεί μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.
Η αδιαφορία για την αδικία και η υπεκφυγή, ή η απομόνωση των ίδιων των εκμεταλλευόμενων, αφήνει περαιτέρω έδαφος για το χάσμα που δημιουργήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στο έδαφος των κοινωνικών συγκρούσεων – ένα περαιτέρω κενό που παραχωρεί πολιτικό χώρο στις επιδεινούμενες συνθήκες εργασιακής εκμετάλλευσης, στην καταπίεση της πατριαρχίας, στις ρατσιστικές πολιτικές ή λογικές που θεωρούν τους μετανάστες χρήσιμη εργατική δύναμη και τη Γη θησαυροφυλάκιο για το κεφάλαιο προς λεηλασία.
Η αλληλεγγύη με τους επαναστάτες κρατούμενους είναι ένα από τα πολλά στοιχεία που επιστρέφουν στον αποστολέα τις απόπειρες ρευστοποίησης των επαναστατικών αγώνων στη λήθη του παρελθόντος και τις αόριστες επιθυμίες να σπρώξουν το σήμερα μέσω της καταστολής και της κρατικής βίας, στην εκ των προτέρων αποστασιοποίηση των μελλοντικών γενεών.
Ως εκ τούτου, επαναλαμβάνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους φυλακισμένους και τους συντρόφους που αντιμετωπίζουν την καταστολή.
ΔΎΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΎΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΎ ΠΟΛΈΜΟΥ!
ΑΓΏΝΑ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΆΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ!
PDF: Aggiornamenti sul processo di Genova a Gianluca ed Evelin
Πηγή: La Nemesi
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ
Ελήφθη ανώνυμα & αναδημοσιεύτηκε στο Dark Nights στις 28 Απριλίου 2023:
Χθες χτυπήσαμε το κτίριο του τοπικού κοινοβουλίου στην Μπαντούνγκ της Δυτικής Ιάβας. Οπλισμένοι με βόμβα προπανίου και μολότοφ, καταφέραμε να καταστρέψουμε τεράστιο μέρος του κτιρίου με αποτέλεσμα να προκληθούν πυρκαγιές που κατέστρεψαν το μεγαλύτερο μέρος των αρχείων τους. Κατά τη διάρκεια της ατελείωτης διαδήλωσης κατά του νέου εργατικού νόμου, όπου οι περισσότεροι διαδηλωτές αποτελούνται από κινηματικούς μεσίτες, wanna-be πολιτικούς, κοινωνικούς αναρχικούς, επιλέξαμε να χτυπήσουμε σε ένα διαφορετικό μέρος. Καθώς ποτέ δεν θα παρακαλέσουμε ή θα απαιτήσουμε τα λεγόμενα δικαιώματα από τις εκάστοτε εξουσίες. Αυτή η δράση είναι αφιερωμένη στους Alfredo Cospito, Toby Shone, Monica και Fransisco, στους φυλακισμένους Χιλιανούς και Έλληνες αναρχικούς, και σε όλους τους αναρχικούς εξεγερμένους παντού!
Ελεύθερη Οργάνωση Αυτόνομων Πυρκαγιών
Πηγή: Dark Nights
Μετάφραση: Δ.Ο. ΕΗΦ
