espivblogs.net

 

 

Ζωή δια αντιπροσώπου

Δεν είναι τίτλος από σειρά μυθοπλασίας, αλλά η πραγματικότητα την οποία επιλέγει να πορεύεται μεγάλο μέρος του κοινωνικού συνόλου ψηφίζοντας. Είτε πιστεύοντας σε κάποιο ίδιον όφελος είτε σε κάποια αλλαγή διαχείρισης του συστήματος. Επιλέγει και παραδίδει το παρόν και το μέλλον του στα χέρια του οποιοδήποτε άλλου πρωτοπόρου ή αναχρονιστικού εργολάβου ελπίδων που αναμασά παρόμοιες ρητορείες με τον προηγούμενο –  και πολλές φορές μόνιμο –  μόνο και μόνο για την εξασφάλιση του θώκου. Αυτό δείχνουν τα έργα. Για να σωθεί το αόρατο κράτος πάντα απομυζάται το ορατό «σώμα».

Στα νοσοκομεία, στην εργασία, στο δρόμο, στη απόδοση φορολογίας, στους εγκλεισμούς, στους περιορισμούς, στην καταστολή, στη βία, στη λεηλασία της φύσης…

 

Συνειδητή αποχή αυτοπροσώπως

Γιατί η αποχή δεν είναι «τιμωρία», δεν είναι μόνο η έκφραση δυσφορίας, οργής και μη αποδοχής του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και των κομματικών πελατειακών σχέσεων. Δεν πρέπει να τελειώνει εκεί. Αλλιώς είναι ακόμη ένα νούμερο σε κάποιο στατιστικό διάγραμμα, που η ανάλυσή του επαφίεται των κρατούντων ενδιαφερομένων. Δεν χρειαζόμαστε άλλους -υπερβατικούς και μη- σωτήρες. Η αποχή πρέπει να είναι ανάληψη ατομικής ευθύνης και συλλογικής συμμετοχής. Να αποτελέσει  ανάμεσα σε άλλα το εφαλτήριο για την καλλιέργεια της πίστης και της  πεποίθησης ότι τα πράγματα θα αλλάξουν μόνο αν εμείς πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και παλέψουμε γι αυτή. Σε όλα τα επίπεδα. Στις διαπροσωπικές σχέσεις, στους εργασιακούς αγώνες, στο πάλεμα αφανισμού των κοινωνικών ανισοτήτων, στη βάσανο της ανατροπής.

Και αν αυτό φαντάζει ουτοπία τότε το να πιστεύεις ότι με την ψήφο σου μπορείς να αλλάξεις αυτόν τον κόσμο πως λέγεται;

 

Κατάληψη Σινιάλο

Την έμπνευση για την καταστροφή αυτού του κόσμου…

«Δεν υπάρχει µόνο η εργασία στη ζωή. Σύνταξη στα 60 είναι ήδη πολύ αργά». Εδώ και δύο µήνες, µε αφορµή τη µεταρρύθµιση του συστήµατος συνταξιοδότησης, εξελίσσεται στη Γαλλία ένα πολύµορφο κίνηµα: µαζικές διαδηλώσεις, συγκρούσεις, σαµποτάζ, καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, µπλοκαρίσµατα δρόµων, νυχτερινές πορείες, απεργίες, χειρονοµίες  αλληλεγγύης συνθέτουν ένα µωσαϊκό αντιστάσεων.

Μαζί του, συντονίζονται συγκρουσιακές (υπερ)τοπικές κινητοποιήσεις, όπως αυτή στο Saint-Soline ενάντια στην κατασκευή µιας µεγαδεξαµενής νερού. Εκεί, µεταξύ πολλών άλλων διαδηλωτών, τραυµατίστηκε σοβαρά και ο σύντροφος Serge D, ο οποίος µέχρι σήµερα βρίσκεται σε κώµα.

Απέναντι στα αντιστεκόµενα κοινωνικά κοµµάτια, ο καπιταλιστικός κόσµος και η κρίση του που συνεχώς βαθαίνει. Το γαλλικό κράτος, αφού οι µηχανισµοί αφοµοίωσης των αντιστάσεων δεν αποδίδουν, έχει εξαπολύσει µια σκληρή, δολοφονική καταστολή στο όνοµα µιας ακόµα «έκτακτης ανάγκης». Ωστόσο, τον πρώτο λόγο τον έχουν οι δρόµοι…

…τη δίνουν οι συγκρούσεις που τον διαπερνούν από άκρη σε άκρη

Προβολή-ενημέρωση
[επικοινωνία με συντρόφια από Τουλούζη]
για τους εξελισσόμενους αγώνες στη Γαλλία

Κυριακή 30/4/2023 στις 7 μ.μ.
στον χώρο του Θερσίτη (νέστορος & ευαγγελιστρίας, ίλιον)

Χώρος Ραδιουργίας και Ανατροπής

Εκδήλωση – Βιβλιοπαρουσίαση: “Σπάζοντας τις αλυσίδες – Μια ιστορία του αναρχισμού”

Πέμπτη 27/4 στις 19.00

Με ομιλητές τον συγγραφέα του βιβλίου και την ΕΣΕ Αθήνας

Στο Αναρχικό Στέκι Φιλοσοφικής (αίθουσα 819 φιλοσοφικής σχολής Αθηνών)