Σήμερα στο Σινε Σινιάλο: “Pick Up The Mic”

Το hip hop δεν ήταν ποτέ αληθινά ανοιχτό σε LGBT καλλιτέχνες, παρόλο που το πνεύμα του διακατέχεται από οργή ενάντια στο σύστημα. Δεν υπήρξε, δηλαδή, αληθινά ανοιχτό σε κάποιους που θα είχαν όλους τους λόγους…

Η homohop (homosexual hiphop) φτιάχτηκε όχι βέβαια στον αντίποδα, αλλά ακριβώς από τέτοιο «οργισμένο» υλικό, ή τουλάχιστον από όσα μπόρεσαν να εκφραστούν από αυτούς τους «εκτός των τειχών» μουσικούς. Κίνητρο τους ήταν να μιλήσουν ελεύθερα για κοινά θέματα όπως η βία το σεξ και η πολιτική. Για όλα αυτά που μιλάνε οι καθημερινοί άνθρωποι, χωρίς περιορισμούς. Για όλα αυτά που οι γκέι, μπάι, τρανς μιλάνε επίσης, αλλά σε «στενό οικογενειακό κύκλο».

Το PickUpTheMic είναι ντοκιμαντέρ για τη homohop σκηνή. Αναφέρεται σε συγκεκριμένες πόλεις των ηπα (Ν. Υόρκη, Σ. Φρανσίσκο, Σικάγο, Μινεάπολις, Χιούστον) όπου η σκηνή έκανε την εμφάνισή της. Περιέχει συνεντεύξεις κάπως αναγνωρίσιμων και αντιπροσωπευτικών δημιουργών. Αφορά την περίοδο από τα τέλη των 90s ως το 2003-5, κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξε μια αξιοσημείωτη παραγωγή. Στο βίντεο η δουλειά που έχει επιλεγεί αποτυπώνεται μέσα από στιγμιότυπα από συναυλίες και τα λεγόμενα outfest (φεστιβάλ hiphop LGBT μουσικών).

Αν κάποιος ψάχνει μέσα στο ντοκιμαντέρ για καταγγελίες της rap για σεξισμό και ομοφοβία θα απογοητευτεί. Όμως είμαι αρκετοί οι «συμμετέχοντες» που κάνουν κομμάτια για να αναδείξουν τις μορφές του ρατσισμού από τα κάτω. Είναι γι’ αυτούς βασικό ζήτημα. Άλλοι έχουν μεγαλύτερη έγνοια στο να παρουσιάσουν αυτή τη διπλή τους ιδιότητα, σαν γκέι και ράπερ. Επιδιώκουν την ενδυνάμωση της homohop σκηνής ώστε να μπορούν να αναφέρονται σ’ αυτήν όλα τα queer άτομα που ακούνε hiphop.

Απ’ το ντοκιμαντέρ προκύπτει ότι μέσα από τη homohop σκηνή αποκαλύπτονται τα όρια μιας homohop κοινότητας. Μόνο που αυτή πλέον δεν περιλαμβάνει μόνο ομοφυλόφιλα άτομα, αλλά κι όσους την αντιλαμβάνονται σαν αναπόσπαστο κομμάτι της αντιφασιστικής τους κουλτούρας.

Η μετάφραση έγινε για τους κινηματικούς σκοπούς του antifa live.

Ανακοίνωση – καταγγελία του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού σχετικά με το “Athinai Bistrot”

Την Τετάρτη 18/06 το σωματείο μας προχώρησε σε μαζικό μοίρασμα κειμένου στην περιοχή της Ακρόπολης για να αναδείξει τις απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στο μαγαζί ” Athinai Bistrot’.Στο συγκεκριμένο μαγαζί, τα αφεντικά Πέτρος και Λευτέρης Παυλής έχουν προβεί  σε 6 απολύσεις συναδέλφων μέσα σε ένα χρόνο  .   Eπίσης, η εργοδοσία δεν συνηθίζει να δίνει δώρα, άδειες, επιδόματα, ολόκληρα ένσημα, ενώ οι συνάδελφοι δεν παίρνουν καν  αντίγραφο των συμβάσεων που υπογράφουν. Δεν θα σταθούμε  ιδιαίτερα στο γεγονός ότι κατά  την διάρκεια του μοιράσματος του κειμένου κινητοποιήθηκε πλήθος αστυνομικών δυνάμεων, ούτε στις απειλές και  βρισιές που εκτόξευε η εργοδοσία εναντίον του σωματείου. Τα πράγματα όμως, έχουν και συνέχεια…

        Την Πέμπτη 19/06 υπήρξε ένα πραγματικά περίεργο τηλεφώνημα, από αστυνομικό από  το Τμήμα  Δίωξης Εκβιαστών της ΓΑΔΑ προς 2 απολυμένους συναδέλφους του ”Athinai Bistrot” , που συμμετείχαν την προηγούμενη μέρα στην κινητοποίηση του σωματείου.Συγκεκριμένα,οι 2 συνάδελφοι καλούνταν να προσέλεθουν,χωρίς να έχει κατατεθεί μήνυση εναντίον τους και χωρίς καν έγγραφη κλήση,για ”εξωδικαστική διευθέτηση”(!!!) του εργατικού τους ζητήματος.

Επίσης, τους αναφέρθηκε σε αυτό το τηλεφώνημα ότι την προηγούμενη ημέρα είχαν πάει με τους ”φίλους” τους στο μαγαζί και μοίραζαν κείμενα.

 Από την μεριά των συναδέλφων, απαντήθηκε ότι αρμόδια υπηρεσία για επίλυση εργατικών υποθέσεων δεν είναι η ΓΑΔΑ και ότι δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να βαφτίζεται η συνδικαλιστική παρέμβαση του σωματείου ως ΄΄παρουσία φίλων΄΄. Οι συνάδελφοι ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να προσέλθουν ,αν δεν έχει προηγηθεί έγγραφη κλήση που να αναφέρει επίσημα για ποιο θέμα και για ποιο λόγο τους καλούν να παραστούν. Τελικά, η  κλήση τους παραδόθηκε και ενημερώθηκαν ότι είχαν γίνει παράπονα από την εργοδοσία του ΄΄Αthinai Bistrot’’ προς τον εισαγγελέα και αυτός διέταξε την άμεση διερεύνηση του ζητήματος από το Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών της ΓΑΔΑ. Δηλαδή, ο εισαγγελέας αποφάσισε να κινητοποιήσει  μια ολόκληρη διαδικασία – εξπρές για 2 συναδέλφους, μία μέρα μόλις μετά την συνδικαλιστική δράση του σωματείου, βάσει κάποιων παραπόνων, χωρίς καν να έχει κατατεθεί μήνυση εις βάρος τους. Εδώ να αναφέρουμε, ότι  οι εισαγγελείς  είθισται μέχρι τώρα ,όταν πρόκειται για συνδικαλιστικά ζητήματα και εφόσον δεν υπάρχουν ούτε μηνύσεις, να μην διατάζουν τέτοιες διαδικασίες.  Τέτοιες υποθέσεις έφταναν μέχρι τώρα, λόγω της σαθρότητας τους,  το πολύ μέχρι το τοπικό αστυνομικό τμήμα και σίγουρα όχι στο  Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών της ΓΑΔΑ.

Οι 2 συνάδελφοι και το σωματείο βρεθήκαμε για το προγραμματισμένο ραντεβού της εργατικής διαφοράς την Δευτέρα 23/06 στην επιθεώρηση εργασίας . Τα αφεντικά επέλεξαν να μην παραστούν, παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις τους ότι το θέμα θα λυνόταν άμεσα στην επιθεώρηση και θα κατέβαλλαν τα νόμιμα δεδουλευμένα που χρωστούσαν στους συναδέλφους. Μέσω ενός πληρεξούσιου δικηγόρου τους ζήτησαν αναβολή της εργατικής διαφοράς , συνεχίζοντας τον εμπαιγμό απέναντι στους συναδέλφους και το σωματείο.

Την ίδια μέρα, την Δευτέρα 23/06, μετά την αναβολή της εργατικής διαφοράς στην επιθεώρηση εργασίας, ο ένας συνάδελφος μαζί με την δικηγόρο του ,πήγαν στο Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών της ΓΑΔΑ για να λάβουν γνώση του περιεχόμενου της έγγραφης κλήσης που τους παραδόθηκε. Εκεί τους υποδέχτηκε ο ίδιος ο διοικητής του Τμήματος και ακολούθησαν σουρεαλιστικοί διάλογοι εκ μέρους του. Στην αρχή, ενημέρωσε τηλεφωνικά  για την παρουσία του συναδέλφου και της δικηγόρου του, το αφεντικό του ‘’Athinai Bistrot’’ και κάλεσε και αυτόν να παραστεί, για να ‘’συζητήσουν όλοι μαζί’’. Η ενημέρωση στο τηλέφωνο έγινε σε πρώτο πρόσωπο, με διάχυτη την αίσθηση γνωριμίας και οικειότητας μεταξύ τους… Κατόπιν, κάλεσε τις δύο πλευρές’’ να συζητήσουν και να τα βρουν μεταξύ τους, για να λυθεί το ζήτημα’’ , παίζοντας τον ρόλο του διαμεσολαβητή, υποκαθιστώντας την επιθεώρηση εργασίας, στην οποία την ίδια μέρα τα αφεντικά του ‘’Athinai Bistrot’’ αρνήθηκαν να παραστούν. Όλη αυτή η διαδικασία βέβαια δεν αναγνωρίστηκε από τον συνάδελφο και τη δικηγόρο του, οι οποίοι διεμήνυσαν ότι οι ίδιοι και το σωματείο θα συνεχίσουν μέχρι να δικαιωθούν.

 Τέλος, ο διοικητής άρχισε να κάνει κάποιες ‘’ περίεργες’’ νύξεις, για  ‘’παράνομες κινητοποιήσεις και ποινικά αδικήματα’’,  για  παλιότερη υπόθεση συνδικαλιστικού αγώνα και διεκδίκησης από συνάδελφο και το σωματείο της Συνέλευσης Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου.  Σε τι αναφερόταν όμως ο διοικητής και τι πραγματικά  συνέβη σε αυτή την περίπτωση ; O συνάδελφος εργαζόμενος ως διανομέας φαγητού (delivery), διεκδίκησε τα εργασιακά του δικαιώματα και για αυτό τον λόγο απολύθηκε από  συγκεκριμένο κατάστημα επισιτισμού. Δικαιώθηκε όμως δικαστικά, γιατί η απόλυση του από το δικαστήριο κρίθηκε καταχρηστική και του εκδικάστηκε χρηματικό ποσό και άμεση  επαναπρόσληψη. Για αυτό τον λόγο έκτοτε, πήγαινε καθημερινά στη δουλειά για να δουλέψει την βάρδια του και να πληρωθεί το μεροκάματο του. Κάποια μέρα όμως στην αρχή της βάρδιας , τον περίμενε ένα στημένο σενάριο συνεργασίας του εργοδότη  με το συγκεκριμένο Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών της ΓΑΔΑ. Προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν ότι εκβιάζει τον εργοδότη του, ενώ προηγουμένως το δικαστήριο τον είχε δικαιώσει και είχε διατάξει την επαναπρόσληψη,  και τον οδήγησαν σε διαδικασία αυτοφώρου. Φυσικά, όλες αυτές οι προσπάθειες  τρομοκράτησης προς τον συναδέλφο διανομέα και το σωματείο, από την εργοδοσία και τους αστυνομικούς του Τμήματος  κατέρρευσαν, και ο ίδιος δικαιώθηκε και πάλι δικαστικά από αυτή την πλεκτάνη.

Εν ολίγοις, η θέση του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων  και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού είναι ότι έχουμε να κάνουμε με μια ξεκάθαρη προσπάθεια τρομοκράτησης από την εργοδοσία του Αthinai Bistrot ,σε αγαστή πάντα σχέση και συνεργασία με το Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών, προς τους συναδέλφους που αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια και τα εργασιακά τους δικαιώματα. Θεωρούμε ότι τέτοιες υποθέσεις, τέτοιες υπόγειες σχέσεις και διασυνδέσεις πρέπει να αναδεικνύονται, να γίνονται γνωστές στο ταξικό /ανταγωνιστικό κίνημα και να αντιμετωπίζονται και συλλογικά. Εμείς από την μεριά μας σαν σωματείο, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν τρομοκρατούμαστε από τέτοιες άθλιες μεθοδεύσεις και θα σταθούμε δίπλα στους συναδέλφους μας . Οι εκφοβισμοί, η προσπάθεια παρουσίασης των αδιαμεσολάβητων ταξικών αγώνων ως κοινών ‘’εκβιασμών’’, θα αντιμετωπιστεί από εμάς ως επίθεση εναντίον του ίδιου του σωματείου . Εδώ είμαστε, και θα επανέλθουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή για το ζήτημα.

Γενικότερα, γνωρίζουμε ότι μεγάλη μερίδα των  αφεντικών του επισιτισμού έχουν σχέσεις και ‘’άκρες’’ με την αστυνομία , δεν είναι κρυφό, το διατυμπανίζουν άλλωστε. Οι γνωριμίες και οι φιλικές κουβέντες, τα κεράσματα και τα τραπεζώματα, οι εξυπηρετήσεις και οι δουλίτσες με τις προστασίες των μαγαζιών, όλα αυτά είναι καθημερινή συνήθεια στον κλάδο του επισιτισμού. Επίσης, σε μια περίοδο που η Επιθεώρηση εργασίας και το ΙΚΑ , στοχευμένα από το κράτος, κάνουν τα στραβά μάτια σε έναν κλάδο που κυριαρχεί η εργοδοτική ασυδοσία και όταν ενδέχεται να  περιμένεις για χρόνια για να εκδικαστεί μια εργατική σου υπόθεση από τα δικαστήρια, οι ταξικοί αγώνες χαλάνε την πιάτσα… Το γνωρίζουμε αυτό, όπως και τα αφεντικά του επισιτισμού αρχίζουν να γνωρίζουν σιγά σιγά από παρεμβάσεις, διαμαρτυρίες, κινητοποιήσεις έξω από μαγαζιά του κλάδου. Ειδικά το τελευταίο διάστημα , με τις νίκες  στους ‘’Αφανείς’’ στα Εξάρχεια, στο ‘’Βοτανοπωλείο’’ στα Πετράλωνα, στους πολύμηνους αγώνες στο ‘’ ‘’Σκέρτσο’’στο Μαρούσι, στο ‘’Σαλαντίν’’ στον Κεραμεικό, στο ‘’Αthinai Bistrot’’ και σε αρκετές άλλες ανοιχτές ακόμα υποθέσεις, τα αφεντικά αρχίζουν να ενοχλούνται…Συνάδελφοι και συναδέλφισσες  που ενημερώνονται, οργανώνονται, διεκδικούν και κερδίζουν, μέσα από την συλλογικοποίηση στο  σωματείο . Κι αυτό εντέλει είναι το στοίχημα, να  σταθούμε συλλογικά απέναντι στα αφεντικά μας και  να αλλάξουμε τους όρους επιβίωσης μας.

Εμείς δουλεύουμε τα μαγαζιά τους, να αλλάξουμε την πιάτσα, να διεκδικήσουμε τα πάντα!

Υ.Γ.:  Στις 11/07, στο προγραμματισμένο δεύτερο ραντεβού στην Επιθεώρηση Εργασίας , τα αφεντικά του Athinai Bistrot, Πέτρος και Λευτέρης Παυλής, σεμνά και ταπεινά, ζητώντας επανειλημμένα πολλές φορές συγνώμη, υπέγραψαν και  κατέβαλλαν πάνω από 3.000 ευρώ σε έναν μόνο απολυμένο συνάδελφο μας., αναγνωρίζοντας το μεγαλύτερο μέρος των οφειλών τους απέναντι του. Δείχνοντας με το καλύτερο τρόπο, ότι οι αγώνες σίγουρα δεν είναι μάταιοι και ότι η αυθαιρεσία των αφεντικών μπορεί να σταματήσει όταν μας βρίσκουν απέναντι τους.

Επίθεση φασιστών στην κατάληψη Κουβέλου (Μαρούσι)

Χθες το απόγευμα η κατάληψη της έπαυλης Κουβέλου δέχτηκε επίθεση από την μηχανοκίνητη μοτοπορεία των ναζί της χρυσής αυγής.
Η μοτοπορεία τους είχε ξεκινήσει από το Ν. Ηράκλειο, από τα πρώην γραφεία της οργάνωσης στα βόρεια προάστια, εκεί δηλαδή που εκτελέστηκαν τα δύο μέλη της τον περασμένο Νοέμβριο.
Γύρω στα 100 μηχανάκια με ασπόνδυλα πραγματοποίησαν πορεία ανενόχλητοι (με την διακριτική παρουσία ενός περιπολικού για συνοδεία) και αφού πέρασαν από την Λυκόβρυση και την Πεύκη τραμπουκίζοντας κόσμο που δεν τους άρεσε το παρουσιαστικό τους, πέρασαν και από το Μαρούσι όπου σταμάτησαν ένα στενό πριν την κατάληψη της έπαυλης Κουβέλου. Εκεί επιτέθηκαν στην κατάληψη με πέτρες και καδρόνια επιδεικνύοντας παράλληλα τον οπλισμό τους , δηλαδή πτυσσόμενα γκλομπ και μαχαίρια.
Οι σύντροφοι που βρίσκονταν στην κατάληψη, αν και σαφώς λιγότεροι αριθμητικά, τριάντα άτομα, κατάφεραν να τους απωθήσουν, μετά από μία πραγματική μάχη που διήρκεσε είκοσι λεπτά. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα που οι φασίστες επιτέθηκαν δεν υπήρχε ούτε ένας αστυνομικός έστω για τα προσχήματα για να επέμβει. Με την πάροδο του εικοσαλέπτου της επίθεσης και αφού είχαν απωθηθεί από τους συντρόφους της κατάληψης οι φασίστες, εμφανίστηκαν ως διά μαγείας, σε πρώτη φάση μία διμοιρία δέλτα και μετά έξι με επτά διμοιρίες ματ που απέκλεισαν την κατάληψη περιμετρικά του οικοδομικού τετραγώνου.
Οι διαθέσεις της αστυνομίας ήταν σαφείς από την αρχή, να εκκενώσουν δηλαδή την κατάληψη και να συλλάβουν τους συντρόφους αναρχικούς που περιφρούρησαν την κατάληψη . Για αυτό τον λόγο άλλωστε απώθησαν τους αλληλέγγυους που είχαν φτάσει από την γύρω γειτονιά και από άλλες περιοχές του Αμαρουσίου. Αξίζει εδώ να αναφερθεί η στάση της γειτονιάς που από την πρώτη στιγμή προσέτρεξε για βοήθεια στους τραυματισμένους συντρόφους με φάρμακα και πρώτες βοήθειες. Στη συνέχεια κατάφθασαν αλληλέγγυοι Μαρουσιώτες που πρόσκεινται στην αριστερά.
Μετά από κάλεσμα που ανέβηκε στο indymedia για συγκέντρωση στο Μαρούσι έφτασε και άλλος κόσμος από συλλογικότητες και μεμονωμένα άτομα του αναρχικού χώρου, που αν και Αύγουστος επέδειξε για άλλη μια φορά ταχύτατα αντανακλαστικά αλληλεγγύης και μαχητικότητας.
Ο κόσμος που κινητοποιήθηκε ανέτρεψε τα δεδομένα και οι διαθέσεις της αστυνομίας άλλαξαν, έτσι το βράδυ αργά έντεκα παρά τέταρτο άνοιξαν τον κλοιό και απομακρύνθηκαν οι αστυνομικές δυνάμεις . Αλληλέγγυοι και καταληψίες συναντήθηκαν σε κλίμα πανηγυρικό και με μικρή πορεία από την κατάληψη έφτασαν στον σταθμό του ηλεκτρικού του Αμαρουσίου όπου και διαλύθηκαν.
Δύο διαπιστώσεις συμπερασματικά. Η αλληλεγγύη των αναρχικών, αλλά και των αντιφασιστών της αριστεράς που προσέτρεξαν, κατάφερε να σημειωθεί μια μικρή νίκη, να μην υπάρχουν συλλήψεις συντρόφων αφενός αλλά και να μην εκκενωθεί η κατάληψη.
Το θυματοποιημένο προφίλ που προσπαθούν να περάσουν οι ναζί και το άνοιγμα στην κοινωνία που προσπαθούν για άλλη μια φορά απέτυχε. Τόσο στην τοπική κοινωνία του Αμαρουσίου που άνοιξαν τα γραφεία τους, όσο και στην υπόλοιπη κοινωνία έδειξαν για άλλη μια φορά τις δολοφονικές διαθέσεις τους . Επίσης φάνηκε ξανά το πόσο αντισυστημικοί είναι, αλλά και πως δρουν κάτω από την απόλυτη κάλυψη και συνεργασία της αστυνομίας.

Εφημερίδα Αζιμούθιο 12172_476958819106046_4065360833606881862_n

10557319_476958879106040_935008205092450340_n

10569090_476958852439376_6427022460404000366_n

10570440_476958912439370_7447565672266374659_n

Παλαιστίνη: μια εποχή στην κόλαση (video)

Οι χίλιες όψεις της κατεχόμενης ζωής των παλαιστινίων και οι προϊούσες αντιστάσεις. Βίντεο των “αναρχικών από τις δυτικές συνοικίες της αθήνας και του πειραιά”, διάρκειας 44′, που προβλήθηκε για πρώτη φορά σε κεντρική εκδήλωση στο Πολυτεχνείο τον Απρίλη του 2008, δημιουργημένο στο πλαίσιο της αντιεμπορευματικής/αντιθεαματικής συλλογικότητας για την αυτοοργανωμένη ανθρώπινη δημιουργία και έκφραση “+τεχνια-“.

Η εκδίκηση του «Μυκόνιου γείτονος»

paradise-beach-mykonos-175
Ένα νησί γεμάτο γρανίτη δεν  μπορεί παρά να προσφέρει φτώχεια. Τίποτε δεν μπορεί να καλλιεργηθεί για να προσφέρει αυτάρκεια στους γηγενείς. Ξερολιθιά και πεζούλες παντού από τη μια για να περιφραχτούν οι ιδιοκτησίες και από την άλλη για να στοιβαχτούν οι πέτρες και να ξεχερσωθεί η γη. Αιώνες επί αιώνων φτώχεια. Ο «μυκόνιος γείτων» στην αρχαιότητα σήμαινε τον άνθρωπο που πήγαινε απρόσκλητος σε γιορτές για να εξασφαλίσει ένα πιάτο φαί. Έχει, όμως, ο καιρός γυρίσματα. Και ο τελευταίος μισός αιώνας είναι «η εκδίκηση του μυκόνιου γείτονος». Το νησί του γρανίτη έγινε top destination για τον παγκόσμιο τουρισμό. Κάθε καλοκαίρι, η Μύκονος βουλιάζει από όλες τις «φυλές του Ισραήλ» χωρίς κανείς να μπορεί επακριβώς να ερμηνεύσει τα αίτια της απαρχής του φαινομένου. Η παγκόσμια gay κοινότητα -με προεξάρχοντες τους πλούσιους ανάμεσά τους- αγκάλιασε το νησί περισσότερο ακόμη κι από την Ίμπιζα κι αυτό αποτελεί πλέον μια σταθερά για κάθε ερμηνεία πρωταρχικής συσσώρευσης του συγκεκριμένου κεφαλαίου. Ως νησί, ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι διαφοροποιείται από τα άλλα κυκλαδονήσια με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι η Χώρα είναι παραθαλάσσια κι αυτό αποτελεί μια ιδιαιτερότητα. Η συσσώρευση ανθρώπων και κεφαλαίων από την άλλη έχει σημείο αναφοράς το νοτιοδυτικό μέρος του νησιού που έχει παραλλάξει ονόματα όπως το Πλυντρί σε Paradise και το Καλαμοπόδι στο ακόμη πιο εμπνευσμένο…Super Paradise.

Μια άλλη ιδιαιτερότητα του νησιού που σαφώς και το προσομοιώνει στα καπιταλιστικά χαρακτηριστικά είναι η σχέση των γηγενών με τη γη. Πέρα από τη Χώρα, η έννοια του χωριού και των οικισμών δεν υπάρχει. Ανέκαθεν οι γηγενείς όταν έλεγαν «χωριό» εννοούσαν τη λεγόμενη «κατοικιά», μια αγροικία δηλαδή μέσα στο χωράφι με όλες τις επιβιωτικές εγκαταστάσεις που ήταν απαραίτητες στην καθημερινή αγροτική ζωή. Αυτές τις κατοικιές τις βρίσκει κανείς διάσπαρτες και στα πιο απίθανα σημεία του νησιού. Ακριβώς αυτή η κουλτούρα είναι που επιτρέπει σε οποιονδήποτε να χτίσει οπουδήποτε και οτιδήποτε θέλει. Το αποτέλεσμα είναι ένα νησί χωρίς οικισμούς αλλά γεμάτο «βίλες» σπαρμένες σε κάθε του σημείο. Η γη πουλιέται συχνά όχι με το στρέμμα, όπως οπουδήποτε αλλού στην αντίστοιχη επαρχία, αλλά με το τετραγωνικό μέτρο… όπως στα αστικά κέντρα.

Για να γίνουν, όμως, αυτά τα μικρά «παλάτια» χρειάστηκαν πολλές εκδουλεύσεις από τις δημοτικές αρχές. Για να μεταφερθεί νερό και ρεύμα στο πιο απόμερο σημείο του νησιού χρειάζονται προσοδοφόρες εργολαβίες και ασκήσεις ατασθαλιών. Η προηγούμενη δημοτική αρχή είναι ήδη υπόδικη για κατασπατάληση δημόσιου χρήματος. Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τους μυκονιάτες να ψηφίσουν έναν παραγιό του απερχόμενου δημοτικού άρχοντα επιλέγοντας την φυσική συνέχεια αυτής της κατάστασης.

Και αυτή η κατάσταση είναι που αξιώνει τη μεγάλη ατομική ιδιοκτησία και απαξιώνει οτιδήποτε δημόσιο. Θα περίμενε κανείς στον top destination του παγκόσμιου τουρισμού να υπάρχει ένα στοιχειωδώς αξιόλογο οδικό δίκτυο. Στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του νησιού όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά υπολείπεται της… Ανάφης. Τα δυστυχήματα είναι καθημερινή ρουτίνα και σε αυτό δεν μονοπωλεί το αλκοόλ αλλά «συνεισφέρουν» πολλαπλοί παράγοντες που απορρέουν όλοι από την αισχροκέρδεια. Λεωφορεία για τον «λαουτζίκο» κυκλοφορούν με το σταγονόμετρο δημιουργώντας ιδιότυπους ταξικούς αποκλεισμούς μέσα στο ίδιο το νησί. Επιπλέον, τα ταξί είναι 33 τον αριθμό για όλο το νησί κρατώντας ερμητικά κλειστές τις πόρτες για την έκδοση νέων αδειών συμπεριφερόμενοι, εντέλει, ως δυσεύρετοι και ακριβοθώρητοι άρχοντες. Οι κατσαρίδες είναι το αμέσως μετά τον άνθρωπο πολυσύχναστο είδος στη Χώρα και συνοδεύουν απαραιτήτως τα πανάκριβα κοκτέιλ στην Μικρή Βενετία είτε έρποντας είτε πετώντας…

Όμως, οι «μυκόνιοι γείτονες» δεν έχουν ανάγκη. Παίρνουν εκδίκηση αιώνων στέρησης με τον πιο αντιδραστικό τρόπο που θα τους αναλογούσε. Ο καπιταλισμός έχει καλλιεργήσει την απέχθειά τους για οτιδήποτε κοινό και δημόσιο και εξαργυρώνει την γρανιτένια τους καρδιά. Εξάλλου, ο χρυσός στις τσέπες συνοδεύεται πάντα από γρανιτένιες καρδιές.

Κατά τα άλλα η Δήλος, το μεγαλύτερο δουλοκτητικό κέντρο της Μεσογείου επί 500 περίπου χρόνια που απέχει μισή ώρα από τη Μύκονο, αποτελεί μια εκδρομή για τους τουρίστες απωθώντας την σύγχρονη δουλεία όσο πιο μακριά μπορεί από τα αισθητήρια της κοινωνικής συνείδησης. Μπορεί η gay κοινότητα να γίνεται αποδεκτή, ως πλούσια, αλλά το νησί αποτελεί μια κόλαση για «μαυρούληδες», πακιστανούς, αλβανούς… Επίσης, εν μέσω όλης αυτής της «ομορφιάς», 120 περίπου οικογένειες γηγενών ζουν χάρη στη διανομή τροφίμων από διάφορους φιλάνθρωπους…

[Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Carex Flacca της κατάληψης Σινιάλο τον Ιούλη ’14]