espivblogs.net

Ενδεικτικό βίντεο: Κοινωνική κατάρρευση (Μάης 2010 – Ιούνης 2012)

Για την ομάδα Crisis-scape

1
Μια ματιά στο χάρτη που δείχνει τη “σχέση” Ισραήλ και Παλαιστίνης από το 1946 μέχρι σήμερα δείχνει ξεκάθαρα τις βλέψεις του Ισραήλ. Με τον διαρκή πόλεμο, την κατοχή και τη μέθοδο των εποικισμών, σκοπός είναι να εξαλειφθεί η παρουσία των παλαιστινίων από την περιοχή. Παλαιστίνιοι νεκροί ή πρόσφυγες δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να εξαφανιστούν.

2
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το Ισραήλ είναι το μόνο κράτος στον κόσμο που αρνείται να δηλώσει τα σύνορά του. Κι αυτό δεν είναι το μόνο “περίεργο”. Περισσότερο “περίεργο” είναι ότι αυτό γίνεται αποδεκτό από την παγκόσμια κοινότητα (sic) ως κάτι… φυσιολογικό.

3
Το Ισραήλ ως αμιγής καπιταλιστικός βραχίονας στη μέση ανατολή πρέπει να γίνεται αντιληπτό ως η αιχμή του δόρατος των γεωστρατηγικών συμφερόντων της παγκόμιας ιεραρχίας ισχύος. Η οικονομική βάση αυτής της προσέγγισης, ωστόσο, είναι πιθανόν να υστερεί ερμηνευτικά σε σχέση με τον θρησκευτικό/κοινωνικό χαρακτήρα της σύρραξης στην περιοχή. Το “τείχος των δακρύων” αποτελεί ιστορική υπόμνηση ότι αυτή η “διένεξη”  δεν θα είναι άδακρυς.

4
Με προσχήματα (τις πρόσφατες απαγωγές και την εκτέλεση ισραηλινών εφήβων) ή χωρίς, με την Χαμάς (οργάνωση την οποία, εν πρώτοις, δημιούργησαν οι ίδιοι οι ισραηλινοί ως ανάχωμα στον Αραφάτ) ή χωρίς αυτήν, το κράτος του Ισραήλ δεν θα αποκλίνει της βασικής στόχευσής του που είναι η εκδίωξη των παλαιστινίων από την Παλαιστίνη. Η χερσαία επίθεση δείχνει, επιπροσθέτως, μια περεταίρω εδαφική συρρίκνωση του χώρου της Λωρίδας της Γάζας και μια απόπειρα ραγδαίας επιδείνωσης των ήδη απαράδεκτων συνθηκών διαβίωσης των περίπου 2 εκατομμυρίων παλαιστινίων που ζουν σε αυτήν.

5
Μέσα σε αυτή τη συνθήκη σε μια προσπάθεια των ισραηλινών να δικαιολογήσουν την εκατόμβη θυμάτων αυτής της σφαγής επικαλούνται την χρήση των αμάχων ως ανθρώπινες ασπίδες από την Χαμάς. Ακόμη, όμως, κι έτσι να είναι, δηλαδή βάσεις πυραύλων… μέσα σε νοσοκομεία και σχολεία, θα πρέπει να εξηγηθεί γιατί οι παλαιστίνιοι της Λωρίδας της Γάζας το αποδέχονται υποθηκεύοντας ό,τι πιο πολύτιμο έχουν: τη ζωή τους. Κι εδώ ερχόμαστε σε μια ακατάλυτη ερμηνεία: για όλα ευθύνεται η κατοχή, για όλα ευθύνεται το ισραηλινό σιωνιστικό κράτος, για όλα ευθύνονται όλοι όσοι έχουν συμβάλλει σε αυτήν ακριβώς την συνθήκη από καταβολής της μέχρι τις μέρες μας.

6
Τί μπορεί να ανατρέψει αυτή την κατάσταση; Με φόντο το αίμα των παλαιστινίων, η όποια αλληλεγγύη μας έχει συμβολικό χαρακτήρα καθώς απαιτείται μια άμεση απάντηση. Κύριο λόγο έχει η λυσσαλέα αντίσταση των παλαιστινίων που κι αυτές τις μέρες επιβεβαιώνεται. Παραδειγματικά για όλους και όλες μας.

Τεύχος 01 – Καλοκαίρι 2014

Περιεχόμενα:

– αντί εισαγωγής

– σινιάλο για την επανεδαφικοποίηση της ατομικής και συλλογικής εμπειρίας

– για την εισβολή των εμπορευματικών σχέσεων στο δημόσιο χώρο

– μπαρουτάδικο (*έχει να πέσει εξέγερση…)

– το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο και η περίπτωση της Ν. Φιλαδέλφειας

– η εκδίκηση του “Μυκόνιου γείτονος”

– βράζει-η-λεία του Κεφαλαίου

– συνοπτικές σημειώσεις για την ιστορία της πόλης

– οι δικοί μου Μπήτλς

 

Μπορείτε να το κατεβάσετε σε μορφή .pdf εδώ: Carex Flacca #1

 

αντί εισαγωγής

Ο Ανρί Λεφέβρ (Henri Lefebvre) έγραφε ότι «Η πόλη είναι η προβολή της κοινωνίας πάνω στο έδαφος. […] Η πόλη αποτελεί το πεδίο συγκρούσεων και ανταγωνιστικών σχέσεων. […] Η πόλη αποτελεί τον τόπο επιθυμίας και τον τόπο των επαναστάσεων».

Κι εμείς δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε!

Μας ενδιαφέρει, λοιπόν, η μελέτη της πόλης όχι μόνο ως τόπου πάνω στον οποίο εδαφικοποιούνται οι ανθρώπινες σχέσεις και οι κοινωνικές συλλογικοποιήσεις αλλά και ως εδάφους που μπορεί να αποτελέσει πεδίο χειραφέτησης και ανάπτυξης ριζοσπαστικών κινημάτων και αγώνων.
Στον αντίποδα της επέλασης των καπιταλιστικών σχέσεων που επιχειρούν να ξεριζώσουν κάθε συλλογική σχέση κοινότητας, αναζητούμε τα «σημεία» συνάντησης των ανθρώπινων αρνήσεων στην κατεύθυνση της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.

Στο Αιγάλεω των εμπορευματικών ροών, της πολεοδομικής λεηλασίας, της άνθισης του μεγάλου κεφαλαίου στο πλάι της εξαθλίωσης, της εκποίησης του Μπαρουτάδικου, των ερημοποιημένων δημόσιων χώρων, των τραπεζοκαθισμάτων που γεμίζουν τις πλατείες και τους πεζόδρομους, της πλήθυνσης των άστεγων, της απαξιωμένης «εμπειρίας» και «επιθυμίας», της εξατομίκευσης και της μοιρολατρίας… ψάχνουμε τρόπους να ρηγματώσουμε την κυρίαρχη αφήγηση που μας θέλει υποταγμένους, δούλους, εργάτες και καταναλωτές, νεκρούς σε μία πόλη νεκρή…

Και θα τους βρούμε!

[Το παρόν έντυπο εκδίδεται από την ομάδα Carex Flacca της κατάληψης Σινιάλο και διακινείται χέρι με χέρι, χωρίς αντίτιμο, με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά. Το πρώτο φύλλο τυπώθηκε τον Ιούλη του 2014 σε 600 αντίτυπα. Η φωτογραφία του εξωφύλλου καθώς και οι περισσότερες φωτογραφίες του εντύπου -εκτός των φωτογραφιών που πλαισιώνουν τα κείμενα για Ν.Φιλαδέλφεια, Μύκονο, Βραζιλία- έχουν τραβηχτεί από τη στ:οργή (storgh.blogspot.gr).

site & e-mail επικοινωνίας: http://sinialo.espiv.net | sinialo@espiv.net]

 

 

 

Για τη σύλληψη του αναρχικού ένοπλου αντάρτη Νίκου Μαζιώτη οι κυρίαρχοι έχουν κάθε λόγο να επιχαίρουν. Το κοινωνικό και πολιτικό φόντο, ωστόσο, είναι περισσότερο εύγλωττο από την «αντιτρομοκρατική» φτήνια της κυρίαρχης προπαγάνδας. Η επίθεση του Ισραήλ (βασικού καπιταλιστικού βραχίονα στον αραβικό κόσμο) στη Λωρίδα της Γάζας κάνει πιο ξεκάθαρο από ποτέ ποιοι είναι οι τρομοκράτες (σύσσωμη η παγκόσμια κυριαρχία) και ποια είναι η σωφρονιστική τους φιλοσοφία (περιθωριοποίηση, αποκλεισμός, κατοχή, θάνατος). Στα μέρη μας, η επιστράτευση και η καταστολή των απεργιών, η ανελέητη επίθεση στο φυσικό περιβάλλον και η μετατροπή των φυλακών σε νεκροταφείο ζωντανών εγκλείστων, επικαιροποιούν για μια ακόμη φορά τον ορισμό της κρατικής τρομοκρατίας. Την ίδια στιγμή η Alpha Bank διαγράφει το 60% των χρεών ΔΟΛ και Πήγασου (250.000.000 ευρώ περίπου, ενώ κατάσχει το σπίτι ενός φουκαριάρη για χρέος 10.000 ευρώ) επιβεβαιώνοντας με μια αδιαμφισβήτητη σημειολογία την αγαστή σχέση κυρίαρχης τάξης και ΜΜΕ.

Δεν υπάρχει άλλη τρομοκρατία από αυτή του κράτους και της κυρίαρχης τάξης. Κάθε προπαγανδιστική απόπειρα διαστρέβλωσης των ποιοτικών χαρακτηριστικών του Επαναστατικού Αγώνα πρέπει να πολεμιέται. Κάθε κατασταλτική απόπειρα πολιτικής περιθωριοποίησης και φυσικής εξόντωσης των διωκόμενων για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα πρέπει να απαντιέται.

Σε ό,τι μας αφορά, ως κατάληψη Σινιάλο, ξεκαθαρίζουμε ότι:

– δεν θεωρούμε ότι διάγουμε ένα πολιτικό σύστημα που επιτρέπει τον ανοιχτό και ευπρόσωπο διάλογο γύρω από την αποδοχή ή όχι του ένοπλου αγώνα ως επιλογής στο πλαίσιο του τρέχοντος εναντιωματικού ανατρεπτικού κινήματος. Οι θέσεις αυτές “χαρτογραφούνται” και καθίστανται διαχειρίσιμες με όρους απόλυτου κυριαρχικού ελέγχου.

– στο πλαίσιο αυτού του σκεπτικού δεν διαπραγματευόμαστε την πολιτική μας αυτονομία και πάντα παίρνουμε θέση πάνω σε συγκεκριμένες επιλογές θέσης και δράσης ομάδων και οργανώσεων που επικαλούνται την αυτοοργάνωση, την ριζοσπαστική αλληλεγγύη και την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση, πόσω μάλλον όταν αυτές γίνονται από τη θέση της ένοπλης πάλης. Όπου κρίνουμε ότι μία συγκεκριμένη θέση ή ένα συγκεκριμένο ένοπλο χτύπημα επηρεάζει τη σφαίρα της πολιτικής και κοινωνικής μας εμπειρίας, με τρόπο με τον οποίο διαφωνούμε, θεωρούμε πολιτικό μας καθήκον να διατυπώνουμε τη διαφωνία μας αυτή ανοιχτά και δημόσια.

– τα πολιτικά μας κριτήρια δεν έχουν ποτέ να κάνουν με τον φόβο και την δειλία (όπως, συνήθως, με έναν απαράδεκτα αυτονόητο τρόπο χρεώνονται όσοι και όσες διαφοροποιούνται) αλλά πάντα με το βαθμό της πειθούς στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη σχέση δράσης και αποτελέσματος.

– σε όλη αυτή τη διαδικασία, όπου η αλληλεγγύη μας θα εκφράζεται αδιαχώριστα από την κριτική μας δυνατότητα, η οριστική και τελεσίδικη καταστροφή του κράτους και των αφεντικών υπάρχει πάντα ως πρωτεύουσα προϋπόθεση για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.