Ο αναρχικός Alfredo Cospito ξεκίνησε απεργία πείνας (Ιταλία, 20 Οκτωβρίου 2022)

Σήμερα, 20 Οκτωβρίου 2022, στο Εποπτικό Δικαστήριο Sassari (Ιταλία), κατά τη διάρκεια ακρόασης σχετικά με την κατάσχεση αλληλογραφίας, ο αναρχικός σύντροφος Alfredo Cospito κήρυξε την έναρξη απεργίας πείνας κατά του καθεστώτος των φυλακών 41 bis, στο οποίο μεταφέρθηκε στις 5 Μαΐου. Ο σύντροφος, ο οποίος έκανε δήλωση, δεν ήταν παρών στην αίθουσα του δικαστηρίου αλλά συνδέθηκε με τηλεδιάσκεψη από τη φυλακή Μπανκάλι, Σαρδηνία/Ιταλία. Θα ακολουθήσουν ενημερώσεις.

Θάνατος στο κράτος, Ζήτω η αναρχία.

Πηγή: DarkNights

Ανακοίνωση για την απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με τις απολύσεις στη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ) Καβάλας

Στις 22 Αυγούστου το Πρωτοδικείο Καβάλας έκρινε άκυρες και καταχρηστικές τις απολύσεις 133 εργαζομένων από την εργοδοσία της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων Καβάλας. Επίσης, υποχρέωσε την εταιρεία να καταβάλει σε όλους τους απολυμένους μισθούς υπερημερίας, καθώς και αποζημίωση 5.000 ευρώ για ηθική βλάβη και ζήτησε από τον εισαγγελέα να ερευνήσει την τέλεση απάτης κατ’ εξακολούθηση με συνολική ζημία κακουργηματικού χαρακτήρα πάνω από 120.000 ευρώ.

Η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί αφενός μια πρώτη δικαίωση για τους ίδιους τους εργαζόμενους της ΒΦΛ κι αφετέρου ένα θετικό βήμα για τους εργατικούς αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή σε μια εντεινόμενη επιθετική κίνηση από κράτος και κεφάλαιο μετά και την ψήφιση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη. Η εργοδοσία του υπόδικου επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη εκμεταλλεύτηκε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προκειμένου να πραγματοποιήσει τις ομαδικές απολύσεις που προσπαθούσε από το 2016. Μάλιστα, ενώ οι απολύσεις πραγματοποιήθηκαν το 2021, τα οικονομικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν από τη διοίκηση της βιομηχανίας ενώπιον του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ) αφορούσαν τον ισολογισμό του 2014. Αποτελεί, λοιπόν, την πρώτη κίνηση εκμετάλλευσης από το κεφάλαιο του τελευταίου νομοσχεδίου που -μεταξύ άλλων- ανοίγει τον δρόμο στις ομαδικές απολύσεις. Μια κίνηση που θα ακολουθούσαν λίγο αργότερα τόσο η διοίκηση των πετρελαίων Καβάλας με τις τμηματικές ομαδικές απολύσεις εργαζομένων όσο κι αυτή της ΛΑΡΚΟ με τις εξαγγελίες για ομαδικές απολύσεις ενόψει της ιδιωτικοποίησής της.

Εμείς, ως συνέλευση εργαζομένων εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους αγωνιζόμενους εργάτες της ΒΦΛ και σε όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια της εργατικής τάξης που στήνουν τα πρώτα ταξικά οδοφράγματα ενάντια στην επίθεση από κράτος και κεφάλαιο. Στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, της COSCO, της ΒΦΛ, των πετρελαίων Καβάλας, της Μαλαματίνας, των διανομέων. Η εμφάνιση όλων αυτών των εργατικών αγώνων μέσα σε μια συνθήκη συνεχούς υποβάθμισης των ζωών μας δείχνει την ανάγκη των εργαζομένων να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους απέναντι στις συνεχείς επιθέσεις που δέχονται, απέναντι στη φτώχεια, την ακρίβεια, την καταστολή, τα ατυχήματα στους χώρους εργασίας. Για να υπερασπιστούμε τα εργατικά συμφέροντα δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την οργανωμένη από τα κάτω και κοινά συντονισμένη δράση όλων των καταπιεσμένων κοινωνικά κομματιών, όλων των εργαζομένων. Μέσα από την ενίσχυση και τη δικτύωση των επιμέρους αγώνων, την αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια, τη συλλογικοποίηση. Για να υπερασπιστούμε τα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματα, τις ανάγκες, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΒΦΛ, ΤΩΝ ΠΕΤΡΕΛΑΙΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ, ΤΗΣ ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Ελευθεριακή συνέλευση για την ταξική οργάνωση στην βάση

Σεπτέμβριος 2022

[Nίκαια] Παρέμβαση – Μικροφωνική στη νεάπολη της νίκαιας με αφορμή περιστατικά έμφυλης βίας

Για άλλη μια φορά βρισκόμαστε αντιμέτωπα με έμφυλεςκακοποιήσεις.Το πρωί της Πέμπτης 06/10 μια γυναίκα βγαίνει από το σπίτι της στηνίκαια, κυνηγημένη από τον άντρα της, ζητώντας βοήθεια, με έναβαθύ τράυμα στο λαιμό. «Αμόκ» ονομάστηκε από τα σκουπιδοκάναλα η κατάσταση του άντρα, ο οποίος (παρά το δήθεν αμόκ) είχε τη δυνατότητα να μπαινοβγαίνει στο σπίτι του εναλλάσσοντας τααντικείμενα, ώστε να πετύχει το σκοπό του, να τη δολοφονήσει δηλαδή χαρακτηρίζοντάς την «κακιά γυναίκα».

Την επόμενη μέρα στην ίδια γειτονιά αρπάζεται ένα 14 χρονο κορίτσι, καθώς πήγαινε με την αδελφή της στο φούρνο της γειτονιάς, από άντρα ο οποίος ανήκε στο οικογενειακό-φιλικό περιβάλλον του κοριτσιού. Πριν 20 μέρες την είχε αρπάξει ξανά και την είχε βιάσει. Στη μήνυση που είχε υποβάλει τότε η μητέρα του κοριτσιού οι μπάτσοι δεν«μπόρεσαν» να βρουν το τύπο. Το κορίτσι είναι ρομά. Στοιχείο τρομακτικά καταλυτικό για την αποτελεσματικότητα της έρευνάς τους. Σοκαρισμένη η τοπική κοινωνία παρακολουθεί τις εξελίξεις. Το σοκ ασφαλώς και σχετίζεται με το αν μετά τη λέξη «14χρονη» μπει η λέξη «ρομά».

Είναι γνωστό και δεν χρειάζεται παράθεση στατιστικών στοιχείων για να πειστεί κάποια ότι τα περιστατικά πατριαρχικής βίας είναι ιδιαίτερα συχνά στο ευρύτερο οικογενειακό – φιλικό περιβάλλον. Μέσα στην οικογένεια (αυτόν τον θεσμό – στυλοβάτη της πατριαρχίας) εκπαιδευόμαστε στους έμφυλους διαχωρισμούς, μας φοριούνται δίπολα, καθορίζονται ρόλοι, μαθαίνουμε να υπακούμε, να καταστέλλουμε επιθυμίες – τη σεξουαλικότητά μας, να ανεχόμαστε καταπιέσεις – ιεραρχήσεις. Μέσα στα πλαίσια της Άγιας Οικογένειας τα πρόσωπα που αρνούνται και αντιστέκονται στους όρους της αντιμετωπίζουν τη βία. Σωματική και ψυχολογική. Από τον άντρα του σπιτιού. Είναι η πατριαρχία που τους δίνει το δικαίωμα να υποτιμούν, να υψώνουν φωνές, να εξευτελίζουν, να σηκώνουν χέρι, να αρπάζουν αυτό που θέλουν, λες και τα σώματα μας είναι αντικείμενα που τους ανήκουν.Ταυτόχρονα από τα σκουπιδοΜΜΕ αποδίδονται ψυχολογικοί όροι στον άντρα – φορέα της κακοποίησης. Για να μπορέσουν οι θεατές της κλειδαρότρυπας να καταπιούν αμάσητα πως οι πράξεις αυτού του είδους έχουν σαφή οριοθέτηση στο υποκείμενο που γίνεται φορέας τους. Ότι δηλαδή αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά, που προκαλούνται από «τρελούς», «ανώμαλους», «σαλταρισμένους».

Λες και διαφέρουν από αυτό που βλέπουμε και ακούμε σε καθημερινή βάση. Τις φωνές μέσα στα σπίτια, την βία απέναντι σε γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους. Όχι επειδή αυτά είναι ευάλωτα, αλλά ακριβώς επειδή η πατριαρχία δίνει την άδεια να σηκώνουν χέρι σε αυτά τα σώματα. Σε μια κοινωνία όπου πρέπει να κρατάμε «τα εν οίκω, μη εν δήμω», δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες; Περιμένουμε να σοκαριστούμε από το δελτίο των οχτώ; Κι έπειτα να το ξεχάσουμε μόλις παλιώσει η είδηση, όπως και άλλες τόσες και να συνεχίσουμε τη ζωή μας; Και τέλος πάντων φτάνει πια η στοχοποίηση των ανθρώπων με ζητήματα ψυχικής υγείας. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι αυτοί οι κακοποιητές, οι βιαστές, οι γυναικοκτόνοι. Είναι οι τύποι της διπλανής μας πόρτας πίσω από την οποία όταν ακούμε τις φωνές, τις βρισιές, τα ουρλιαχτά και τα χτυπήματα σιωπούμε και κοιτάμε την δουλειά μας. Και μετά… σοκαριζόμαστε…

Η πατριαρχία ως σύστημα εξουσίας που διακρίνει τους ανθρώπους με βάση το φύλο τους, τη σεξουαλικότητα, την ηλικία και την αρτιμέλεια τους σε ανώτερους και κατώτερους ορίζει ποια σώματα μπορούν να επιβάλλονται σε ποια, σε ποιους πρέπει να υπακούμε, ποιες είναι οι «καλές» και «κακές» γυναίκες, ποια είναι τα σωστά μάτσο αρσενικά και ποιοι οι πούστηδες και οι αδερφές, ποιοι αξίζουν να υπάρχουν και ποιοι πρέπει να εξαφανιστούν γιατί δεν μας κάνουν. Ξεκινάει με γελάκια και ανοχή στα σεξιστικά αστειάκια στις παρέες, με υποτίμηση, με βλέμματα που ζυγίζουν τα σώματα μας από πάνω ως κάτω, για να γίνει κανονικότητα στις φωνές, στα χτυπήματα, στην καθημερινή κακοποίηση. Και να φτάνουμε έκπληκτοι να αναρωτιόμαστε γιατί ένας άντρας φτάνει στο σημείο να σκοτώνει μια γυναίκα.

Σε κάθε τέτοια εκδήλωσή τους στεκόμαστε σταθερά απέναντι

Συλλογικοποιούμε τις αρνήσεις και τις αντιστάσεις μας

Θα μας βρίσκετε διαρκώς μπροστά σας

Υγ. Και μια κουβέντα για τους μπάτσους που δεν μπορούσαν να βρουν τον αρπαγέα του κοριτσιού, στους οποίους μάλιστα είναι γνωστό το ονοματεπώνυμό του. Δεν έδειξαν την ίδια βραδυπορία και ανικανότητα όταν πριν λίγους μήνες στο διπλανό μας Πέραμα δολοφόνησαν, μετά από καταδίωξη που θύμιζε ταινία, 17χρονο ρομά. Ο ρατσισμός τους ξεδιπλώνεται πλήρως.

παροδος – καρακαηδόνες

Κυριακή 23 Οκτώβρη από τις 12:00 στην Κατάληψη Αγρός – Συλλογικό φύτεμα & Συλλογική κουζίνα

Κυριακή 23 Οκτώβρη
(εξωτερικά της κατάληψης)

12:00-14:00
Συλλογικό φύτεμα χειμερινών κηπευτικών

14:00-16:00
Συλλογική κουζίνα – Φέρνουμε φαγητά & ποτά και τρώμε όλες/οι/α μαζί

Πρόσβαση:
Λεωφορεία
1) Β12 από αφετηρία Μάρνης ή από σταθμό αττικής, στάση: 6η Χασιάς
2) 711 σταθμό αττικής, στάση 6η Χασιάς
3) Α10, Β10 από σταθμό Λαρίσης, στάση 1η Πολυκατοικιών, είσοδος από Λ. Δημοκρατίας.
Προαστιακός
στάση Πύργος Βασιλίσσης, είσοδος απο Λ. Δημοκρατίας

Επικοινωνία:
e-mail
agros@espiv.net
blog
http://agros.espivblogs.net

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Στην κατάληψη Αγρός στο πάρκο τρίτση, για περισσότερα από 13 χρόνια καλλιεργούμε τη γη συλλογικά και αυτοοργανωμένα, χωρίς κρατικούς ή ιδιωτικούς τίτλους ιδιοκτησίας, λογικές χρηστικότητας και κέρδους. Μοιραζόμαστε τους καρπούς χωρίς κανένα αντίτιμο και φροντίζουμε τον ευρύτερο χώρο του πάρκου (κλαδέματα δέντρων, συλλογική συγκομιδή καρπών, ξεχορτάριασμα κ.ά.), μπλοκάροντας στην πράξη το καθεστώς «άβατου» και εμπορευματοποίησής του.

Παράλληλα, η καλλιέργεια της γης και η συγκομιδή των καρπών μπορεί να καλύψει μέρος των διατροφικών αναγκών και αποτελεί πρόταση ενάντια στην εντεινόμενη φτωχοποίηση. Να θυμηθούμε ξανά ότι η γη, τα δέντρα και οι καρποί τους είναι για όλες και όλους, ότι δεν χρειάζεται να πληρώνουμε προκειμένου να καλύψουμε βασικές μας ανάγκες, να διερευνήσουμε τρόπους μακριά από τους κυρίαρχους που ακυρώνουν στην πράξη την κανονικότητα των εμπορευματικών σχέσεων, τη λειτουργία της αγοράς, το ίδιο το χρήμα.

Η καλλιέργεια της γης από την κατάληψη Αγρός είναι εχθρική σε μη κυβερνητικές οργανώσεις και δημοτικούς λαχανόκηπους που χρηματοδοτούνται από κρατικά ή ευρωπαϊκά κονδύλια, επιχειρώντας να αναδείξουν τις ψευτοοικολογικές ευαισθησίες δήμων και κράτους. Το πρόταγμα της συλλογικής καλλιέργειας απευθύνεται σε όσες/ους/α αναγνωρίζουν στη συλλογική αυτοδιαχείριση της γης ένα ακόμη πεδίο αγώνα, συνδεδεμένο με τα άλλα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Παίρνει θέση ανάμεσα στα άλλα προτάγματα του κόσμου της αντεξουσίας για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Η εικόνα των τελευταίων μηνών σε λόφους, πάρκα και πλατείες στο κέντρο της Αθήνας (Λόφος Στρέφη, πλατεία Εξαρχείων, πάρκο Κύπρου και Πατησίων) είναι εικόνα από το μέλλον που κράτος και κεφάλαιο επιφυλάσσουν στους ελεύθερους και δημόσιους χώρους. Στρατοπεδευμένοι μπάτσοι περιφρουρούν τους κρατικούς σχεδιασμούς και τα κέρδη των εργολάβων, ενώ όσοι/ες/α εναντιώνονται στον επελαύνοντα εξευγενισμό των περιοχών τους και την εξαφάνιση του λιγοστού αστικού πρασίνου, καταστέλλονται άγρια.

Τα κυρίαρχα έργα «ανάπλασης», ακόμα κι όταν δεν αλλάζουν εντελώς τη γεωγραφία της περιοχής, μετατρέπουν τους δημόσιους χώρους σε ελεγχόμενους και πλήρως εμπορευματοποιημένους (κάμερες, μαγαζιά), επιχειρώντας να ρυθμίσουν τον τρόπο που βρισκόμαστε σ’ αυτούς με καθορισμένες από τα πάνω «ταυτότητες» και συμπεριφορές, όπως αυτές του επισκέπτη και του καταναλωτή.

Ωστόσο, οι δημόσιοι χώροι αποτελούν ρευστά πεδία στα οποία εγγράφονται κάθε φορά οι πρακτικές και οι ιστορίες των δρώντων, οι ίδιες οι κοινωνικές σχέσεις· εδάφη, στα οποία υπάρχει πάντα η δυνατότητα ελεύθερης συνεύρεσης, ζύμωσης και δημιουργίας εστιών αντίστασης. Γι’ αυτό, οι απελευθερωμένοι δημόσιοι χώροι που διακόπτουν τη ροή των κυρίαρχων σχέσεων και προτύπων παραμένουν πάντα στο στόχαστρο των σχεδίων της εξουσίας.

Οικειοποιούμαστε τους δημόσιους χώρους και τους μεταστρέφουμε σε ελεύθερους, δημιουργώντας συλλογικούς τόπους αλληλεγγύης και μοιράσματος, αντίστασης και αγώνα, μακριά από θεσμικές διαμεσολαβήσεις και εμπορευματικές σχέσεις. Μέχρι την κατάργηση κάθε μορφής εξουσίας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΚΕΡΔΟΥΣ & ΧΡΗΜΑΤΟΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ & ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ

Ανάρτηση πανό σε αλληλεγγύη στις/στους εξεγερμένες/ους στο Ιράν

post image

Στις 16/9 δολοφονήθηκε (έπειτα από το βασανισμό της) η Mahsa Amini από την αστυνομία ηθών του Ιράν λόγω “απρεπούς ενδυμασίας”. Η δολοφονία της Mahsa Amini αποτέλεσε το φυτίλι της εξέγερσης που μαίνεται στο Ιρανικό έδαφος με πολυπληθείς διαδηλώσεις, συγκρούσεις με τους μπάτσους και επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους από τις/τους καταπιεσμένες/ους στο Ιρανικό έδαφος.

Οι εξεγερμένες στο Ιράν επιστρέφουν ένα μικρό μερίδιο αντιβίας απέναντι στο θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν, απέναντι στην πατριαρχία, το κράτος και το κεφαλαίο.Ως ένα ελάχιστο σινιάλο αλληλεγγύης στις εξεγερμένες και τους εξεγερμένους στο Ιράν, συντρόφισσες και σύντροφοι από τη “συνέλευση αναρχικών ενάντια στα αυτονόητα του κόσμου της εξουσίας” κρεμάσαμε πανό και γράψαμε συνθήματα σε Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Νίκαια, Μπραχάμι, Νέο Κόσμο, Νέα Σμύρνη, Χαμοστέρνας (Κουκάκι), γέφυρα Μουστοξύδη, Εξάρχεια, Αγίους Ανάργυρους, Ίλιον.

Αλληλεγγύη στις εξεγερμένες/-ους στο Ιράν.
Ούτε θρησκευτική, ούτε κοσμική εξουσία
κάτω το κράτος, το κεφαλαίο, η πατριαρχία.

 

Ακολουθούν μερικες φωτογραφίες: Continue reading “Ανάρτηση πανό σε αλληλεγγύη στις/στους εξεγερμένες/ους στο Ιράν”