Κάθε εκκένωση είναι εκκίνηση
Για άλλη μια φορά το ελληνικό κράτος και η κυβέρνηση της ΝΔ επιλέγει να στρέψει την επίθεσή της στις καταλήψεις. Σε μια περίοδο που το κράτος προσπαθεί να συγκαλύψει τα εγκλήματα που έχει διαπράξει (Τέμπη, Πύλος, Θεσσαλία, πυρκαγιές) ενώ ταυτόχρονα έχει να διαχειριστεί τον αναβρασμό που μπορεί να προκληθεί από τις συνθήκες φτωχοποίησης της κοινωνίας, η επίθεση στις καταλήψεις είναι μια παλιά συνταγή.
Το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο εδώ και χρόνια εκμεταλλεύεται τις πολιτικές του ελληνικού κράτους για ολοένα και περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις. Από την παιδεία μέχρι το σύστημα υγείας, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και την ΔΕΗ, το νερό, τον φυσικό πλούτο. Η επέλαση του κεφαλαίου θα περάσει από πάνω μας με την αγαστή συνεργασία κράτους – αφεντικών. Ο μοναδικός τρόπος για να γίνουμε το οδόφραγμα απέναντι στα σχέδια τους, είναι η οργάνωση των καταπιεσμένων. Εκείνων που έχουμε κοινές ανάγκες και προβλήματα, μα δεν έχουμε βρεθεί ακόμα.
Οι καταλήψεις είναι κομμάτι του κόσμου που αντιστέκεται και για αυτό χτυπιούνται.
Αποτελούν κι αυτές μέρος του εσωτερικού εχθρού, μαζί με τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας που δεν στριμώχνονται γύρω από την ενότητα του έθνους αλλά γύρω από την ταξική τους θέση. Όσο μεγαλύτερα ανοίγματα κάνει το ελληνικό κράτος στην εξωτερική πολιτική και όσο οι διακρατικές συμμαχίες στον πόλεμο και την οικονομία οξύνονται, η καταστολή όποιας φωνής δεν συμφωνεί με το μέλλον που μας ετοιμάζουν θα οξύνεται κι αυτή. Όσο το κράτος αγοράζει και στέλνει όπλα και φρεγάτες, τόσους περισσότερους μπάτσους θα βγάζει στον δρόμο. Στο ίδιο έργο θεατές βλέπουμε τον κρατικό μηχανισμό να λαμβάνει τα μέτρα του απέναντι σεαπεργούς, φοιτητές, κινήσεις που εναντιώνονται σε θεσμικές (δικαστικές και πολιτικές) συγκαλύψεις εγκλημάτων (Τέμπη, υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό, διαδηλώσεις στην Θεσσαλία), με αυξανόμενη βία. Και φυσικά όπου δεν φτάνει το γκλόμπ του μπάτσου, φτάνει η προπαγάνδα των ΜΜΕ. Από την αποσιώπηση των εγκλημάτων στην Παλαιστίνη, μέχρι την διαστρέβλωση της αλήθειας για κάθε γεγονός που συμβαίνει γύρω μας, η συνεργασία του κράτους με τα εξαρτημένα ΜΜΕ είναι εδώ.
Τα συμφέροντα τουτουριστικού κεφαλαίου, των πολυεθνικών τρυπανιών για εξορύξεις, της “πράσινης” ανάπτυξης στα βουνά, και του ΝΑΤΟ, στην Κρήτη, είναι η επέλαση του κεφαλαίου που παίρνει σάρκα και οστά. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις έναν γιάπη, ένα αφεντικό κι έναν υπουργό να κάνουν μπίζνες. Η εκκένωση της κατάληψης RosaNera είναι μια τέτοια περίπτωση (ξανά), τα αιολικά στον Άγιο Βασίλειο, το Παλίγκρεμνο, το αεροδρόμιο στο Καστέλι, το Μαρκόπουλο και πόσα άλλα μικρά και μεγάλα παραδείγματα.
Σε μια συνθήκη ολοένα και εντονότερης υποτίμησης της εργασίας και της ζωής, η RosaNera αποτελεί τόπο αντίστασης. Ο αγώνας για την υπεράσπιση του ελεύθερου-δημόσιου χώρου στο λόφο Καστέλι, πέρασε και περνάει μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης, των μεταναστ(ρι)ών, των προσφύγων και των μειονοτήτων.
Η κατάσταση που εμείς ονομάζουμε Rosa Nera, το 2021 έπαιξε τον καταλυτικό ρόλο στο να απελευθερωθεί ο Λόφος μέρα μεσημέρι. Το ίδιο θα κάνουμε και τώρα.
Οι εχθροί της Άνοιξης (Μίλτος Σαχτούρης)
Έρχεται φέτος κουρασμένηη Άνοιξη
(να) κουβαλάει τόσα χρόνια τα λουλούδια πάνω της.
Σκοτεινοί άνθρωποι στις γωνιές την παραμονεύουν
για να την τσακίσουν.
Αυτή όμως με κρότο ανάβει ένα-ένα τα λουλούδια της
στα μάτια τους τα ρίχνει (για) να τους στραβώσει.
Κατάληψη RosaNera, Απρίλης 2024
