Το μεροκάματο του Θανάτου
Οι θάνατοι εργαζομένων στην Ελλάδα περνάνε σαν τίτλοι στα δελτία ειδήσεων, σχεδόν καθημερινά πια και όλα δείχνουν πως αποτελούν πλέον μια νοσηρή κανονικότητα. Πράγματι, την περασμένη χρονιά, είχαμε κατα μέσο όρο έναν νεκρό εργάτη ανα δύο μέρες Με τον τρομακτικό αριθμό των 179 εργαζομένων να χάνουν τη ζωή τους από εργατικά δυστυχήματα ενώ το 2022 ήταν 104 και το 2021 το υποπολλαπλάσιο 31. Επίσης 287 τραυματίστηκαν σοβαρά πανελλαδικά (με βάση την ΕΛΣΤΑΤ για το 2023).
Οι νεκροί στο χώρο εργασίας δεν είναι εικόνα στη τηλεόραση. Συγκεκριμένα στον νομό Λασιθίου, βρήκαν τραγικό θάνατο ή τραυματίστηκαν στον αγώνα για το μεροκάματο. Ο 32χρονος Γιώργος Σφυρογιαννάκης σκοτώθηκε προσπαθώντας να αλλάξει μια λάμπα εν ώρα εργασίας το 2017, στην Ελούντα. Πέρυσι τον Αύγουστο ξανά στην Ελούντα κατα την εργασία του σε ξενοδοχείο, 55χρονος τραυματίστηκε έπειτα από ανατροπή οχήματος μεταφοράς αποσκευών.
Τα ξημερώματα της πρωτοχρονιάς του 2019, 60χρονος εργαζόμενος της καθαριότητας του Δήμου Ιεράπετρας, τραυματίστηκε σοβαρά και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για μήνες στο νοσοκομείο, αφού έπεσε απο ύψος 4,5 μέτρων στο κενό λόγω του ανεπαρκούς φωτισμού στο σταθμό μεταφόρτωσης απορριμμάτων που βρισκόταν. Αλλά και δύο νέα παιδιά της πόλης μας, έρχονται να καταγραφούν στη λίστα των νεκρών. Ο 26χρονος Νίκος Τζανόπουλος έχασε τη ζωή του σε ιχθυοκαλλιέργεια της Ρόδου τον Δεκέμβριο του 2018 και οι δικοί του ακόμα ζητούν δικαίωση, ενώ πέρυσι τον Μάιο ο Γιάννης Χαβάκης, βύθισε τη τοπική κοινωνία σε πένθος, αφού βρήκε τραγικό θάνατο χειριζόμενος σκαπτικό μηχάνημα στον Κρούστα. Ήταν μόλις 16 ετών. Τέλος, ούτε ένας μήνας δεν έκλεισε αφότου 22χρονος Παλαιστίνιος εργάτης-πρόσφυγας από τη Γάζα, σώθηκε από τις ισραηλινές βόμβες, μόνο και μόνο για να χάσει τη ζωή του καταπλακωμενος απο τοιχο σε εργοτάξιο ξενοδοχείου στο Σίσι, στις 12 του Φλεβάρη.
Τα παραπάνω περιστατικά σε καμία περίπτωση δεν είναι ασύνδετα, αφού σε κάθε τραυματισμό ή θάνατο εν ώρα εργασίας, συντελούν ένας ή και παραπάνω παράγοντες: ατελείωτα ωράρια εργασίας κάτω από αντίξοες συνθήκες, έλλειψη των τυπικών προσόντων για εργασία στον συγκεκριμένο τομέα, ασυντήρητος αναξιόπιστος εξοπλισμός, χωρίς παροχή μέσων ατομικής προστασίας και εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας. Ταυτόχρονα με τη συστηματική υποστελέχωση και υποβάθμιση της Επιθεώρησης Εργασίας δεν ελέγχεται επαρκώς για την καταλληλότητα χειρισμού του, μη συμμόρφωση στους κανονισμούς ασφαλείας στο περιβάλλον εργασίας και ελλιπή μέσα ασφαλείας. Δεν μπορούμε να μιλάμε για την κακιά την ώρα’ και για μεμονωμένα εργατικά ατυχήματα. Θα φωνάζουμε πως πρόκειται για συστηματικές εργοδοτικές δολοφονίες!
Πώς όμως φτάσαμε ως εδώ;
Αν παρακολουθήσει κανείς τις δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών και τηλεοπτικών παπαγάλων, θα σχηματίσει την εικόνα ότι οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών καταπολέμησαν την ανεργία, αύξησαν τους μισθούς, παταξαν την εργοδοτική αυθαιρεσία και εξασφάλισαν αξιοπρεπή εργασία για κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο. Όλα αυτά βέβαια απέχουν πολύ από την αλήθεια, αφού οι αριθμοί είναι αμείλικτοι- η ανεργία καλπάζει και η λίστα εργατικών θανάτων όλο και αυξάνεται.
Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη (ν.4808/2021), κατήργησε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αύξησε το όριο των νόμιμων υπερωριών από 120 σε 150 ώρες, κατήργησε την τετράμηνη παράταση εργασίας μέχρι την απόλυση του εργαζομένου, μειώνοντας ταυτόχρονα την αποζημίωση κατά 20%. Εδραίωσε τα απλήρωτα 10ωρα και την διευθέτηση του χρόνου εργασίας, κατήργησε την προαναγγελία των υπερωριών και μείωσε τα πρόστιμα για παράβαση ωραρίου. Έβαλε ένα ακόμα λιθαράκι για την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, και όρισε πως για τη λήψη απόφασης απεργίας απαιτείται το 50+1 των εγγεγραμμένων μελών του σωματείου και όχι των παρευρισκομένων στη ΓΣ. Υποχρέωσε την ίδια στιγμή, τα συνδικάτα να καθορίζουν προσωπικό ασφαλείας την ημέρα της απεργίας, περιφρουρώντας ουσιαστικά την απεργοσπασία.
Το νομοσχέδιο Γεωργιάδη πέρυσι, ήρθε να διευρύνει ακόμα περισσότερο την εργασιακή εντατικοποίηση, νομιμοποιώντας τις διπλοβάρδιες μέσω της δυνατότητας απασχόλησης σε παραπάνω από έναν εργοδότη, κανονικοποιώντας παράλληλα την 6ήμερη εργασία και την εργασία τις Κυριακές. Παράλληλα, επισημοποίησε το καθεστώς της εργασιακής μόνιμης αναμονής και ομηρίας μέσω των συμβάσεων μηδενικών ωρών, με τους εργοδότες να έχουν πλέον το νόμιμο δικαίωμα να ειδοποιούν τους εργαζόμενους για εργασία 24 ώρες πριν ή και λιγότερο. Εισήγαγε την έννοια των «εργαζόμενων υπό δοκιμή» για 6 μήνες, ενώ ποινικοποίησε την απεργία και τη συνδικαλιστική δράση, με την επιβολή προστίμων και ποινών φυλάκισης, σε όσους περιφρουρούν τις απεργίες. Θεσμοθετημένη εργασιακή τρομοκρατία λοιπόν και με τη βούλα!
ΜΑΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΚΥΦΤΟΙ, ΣΗΚΩΣΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΝΑ ΣΚΎΨΟΥΝ ΑΥΤΟΙ!
Μετά απο μια 15ετία συνεχόμενων “κρίσεων” (κρίση χρέους, προσφυγική κρίση, πανδημική κρίση, πόλεμος, ενεργειακή κρίση), βρεθήκαμε μουδιασμένοι/ες, ανύμποροι/ες και αμέτοχες να παρακολουθούμε τις ζωές μας να παραδίδονται στα χέρια των ισχυρών, τις ελευθερίες μας μια-μια να περιορίζονται και τις τσέπες μας όλο και να αδειάζουν, τους ανθρώπους μας να φεύγουν μετανάστες ή να σκοτώνονται κυριολεκτικά για ένα μεροκάματο. Να φτάνουμε σε τέτοιο σημείο εξαθλίωσης που να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα κάθε υποβάθμιση στη ποιότητα ζωής μας. Σε αυτό το πλαίσιο καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε, να υψώσουμε ανάστημα και να αγωνιστούμε για τα δικαιώματά μας, την αξιοπρέπεια, για την ίδια μας τη ζωή.
Απέναντι στο κλίμα ηττοπάθειας, υποταγής και ‘ατομικής ευθύνης’ που προσπαθούν να μας περάσουν, εμείς πρέπει να οργανωθούμε στους χώρους εργασίας μας, να ενισχύσουμε τα σωματεία μας! Επιβάλλεται να ξεφύγουμε απο αυτή τη δυστοπία και να προσπαθήσουμε να οραματιστούμε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, καθώς είναι το κοινωνικό πλαίσιο και αυτό το καθεστως που ζούμε όπου παράγει τις κοινωνικες αντιθέσεις. Εμείς πρέπει να πολεμήσουμε για μια κοινωνία πραγματικής ισότητας, τα ατομικά, σπασμωδικά ή αυθόρμητα ξεσπάσματα της δίκαιης οργής μας, δεν θα μας πάνε μακριά. Μόνο μέσα από μια πλατύτερη πρακτική πολιτικού αγώνα και τις οργανωμένες, συλλογικές διεκδικήσεις θα μπορέσουμε να γίνουμε η άμμος στα γρανάζια τους, θα μπορέσουμε να σταθούμε ενάντια στους καταπιεστές μας!
